Zaterdag
9 Maart
No. 59.
50e Jaargang.
1912.
binnenland.
Feuilleton.
VAN DEN HAK OP DEN TAK
VLISSINGSCHE
COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENTIËNvan 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Oroote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
TELEFOONNÜMMEE 10.
Abonnements-Aduertentiën op zeer uoordeelige voorwaarden
Tweede Kamer.
Voortgezet werd gisteren de behan
deling van het Bouwwetje.
Een uitvoerig debat ontspon zich
over het amendement van de heeren
Ter Laan, Smeenge en Ketelaar, om
hetzelfde bedrag als voortaan tenge
volge van het ontwerp aan de bijzon
dere school ten deel zal vallen ook
aan gemeentebesturen toe te kennen
voor den bouw van openbare scholen.
De heeren Ter Laan, Vliegen, Ke
telaar, Smeenge en De Meester ver
dedigden het amendement uit een
oogpunt van rechtsgelpheid, tegen
over de heeren Van Wijnbergen, De
Geer en den minister, die betoogden,
dat dit beroep op rechtsgelijkheid
niet opgaat en dat het amendement
niet past in het kader van het ont
werp, welke laatste bewering gedeeld
werd door den heer Van Karnebeek.
Het amendement werd ten slotte
verworpen met 49 tegen 35 stemmen.
Het wetsontwerp werd daarop aan
genomen met 46 tegen 36 stemmen
(zuiver rechts tegen links.)
Daarna werd aangevangen de be
handeling der Erfgooierswet, in tegen
woordigheid van mr. Gratama, raads
heer bij den Hoogen Raad, om als
regeeringscommissaris, de ministers
binnenlandsche zaken en van justitie
bij te staan.
Er werden geen algemeene beschou
wingen gevoerd.
Hofberichten.
H. M. de Koningin en Z. K. H. de
Prins boden gisteravond den burge
lijken autoriteiten een gastmaal aan.
Genoodigd warende voorzitters
van de le en 2e Kamer der Staten
Generaalalle ministers, hoofden der
departementen van bestuurde vice-
president van den Raad van State en
de procureur generaal vai den Hoo
gen Raad, de president der algemeene
rekenkamerde Commissaris der Ko
ningin in Zuid Holland, de directeur
van het kabinet der Koningin, de
burgemeester der residentie.
Aan tafel speelde het strijkorkest
der Koninklijke Militaire Kapel.
Militaire berichten.
Het legerbestuur heeft de corps-
commandanten der cavalerie en der
bereden artillerie gemachtigd de in
gedeelde lotelingen van dit jaar, in
bijzondere omstandigheden, irzondrr-
beid hen die in het buitenland wonen
op hun verzoek, dadelijk bij de inlij
ving toi de eerste oefening in werke-
iijken dienst te houden, in plaats van
hen totnadire oproeping met veilof
te zenden.
De kapt. H. Verhulst, van het 4e
O—
73.)
»Het wilde er niet bij me in, dat
e nu al voor altijd gescheiden zou-
en zijn."
»Je hebt de plaats voor een onder
oud slecht gekozen. Hierbuiten
unnen wij niet blijven, en in de hut
yn wij niet alleen."
.Als ge maar wilt is het toch
ogelijk. Het is in weinig woorden
af te doen."
«Je had mij kunnen schrijven."
.Marianne, is het dan werkelijk
aar, dat niets meer in je voor mij
en spreekt Hebt je alles ver
aten, wat eens tusschen ons bestond
.ben woorden zoo weinig betee-
en,s 7 Eens ben je vrijwillig de mijne
aworden en heb je mij liefgehad,
nt zonder liefde zou je mij toch
tot man hebben genomen."
»G't de liefde kwam dwang en
reg. vesting art. te Ter Neuzen, wordt
18 April gedetacheerd in de legerplaats
bij Oldebroek tot het volgen van den
eersten cursus bij de artilierieschiet-
schoo).
De le-luit. J. W. M. Wins, van het
3e reg. inf. te Middelburg wordt 25
dezer gedetacheerd bij de werkplaatsen
voor draagbare wapenen aan de Hem-
brug tot het volgen van een cursus
ter opleiding tot officier van wapening.
De „Albatros".
Te 's Gravenhage is het volgend
bericht ontvangen„Het stoomschip
der Indische Gouvernementsmarine
„Albatros", dat 2 dezer van Port-Said
vertrok, is gisteren te Aden aangeko
men. Alles wei."
Wij hadden het in ons vorig „Hak
je" over fortuin maken. Dat wordt
op verschillende wijzen gedaan, of
tracht men te doen. De gevolgde
methodes zijn niet altoos bestaanbaar
met eerlijkheid en goede trouw. Ook
zoekt de een het ver en de ander
dichtbijmeestal meent men het for
tuin in den vreemde te moeten zoe
ken. En toch, het is bekend zoo
merkte dezer dagen een biad op
hoezeer het fortuin eigenlijk voort
durend naast ons ligt we hebben
maas toe te lasten, maar we durven
niet. Een bescheiden voorbeeld is
een kippenbouderijeen kip geeft een
gulden voordeel 's jaars welnu houdt
twee duizend kippen en ge kunt, zij
niet als een vorst, toch op beschei
den voet onbezorgd leven.
in dien trant nu belooft een Ame-
rikaanscb blad nog grooter rijkdom
men ais men maar durft mee doen.
Elke kat brengt per jaar een twaalf
poesjes ter wereld een katrenvellelje
schatten we op 60 cents per stuk
gemiddeld, geeft een f7200 per jaar.
Een man moet voor het villen van
50 katten f5 hebben; er blijft dus
over een bate van f 6000 's jaars.
Maarwe moeten de kat
ten voeren.
Niets eenvoudiger. Naast de kat-
tenfokkerij beginnen we een gioote
rottenkweekerij. De ratten vermenig
vuldigen viermaal zoo sterk als de
katten. We kunnen dus beschikken
over vier ratten per dag voor een
kat dat is meer dan genoeg.
Maarwe moeten de ratten
eten geven.
Dat is cok doodeenveud g. We
voeden de ratten me: de kat-
tenlichamen een vierde kat per
rat is zeker voldoende. De zaak
bedruipt zich dus zelf en werkt ais
'r ware automatisch voort. De katten
eten de ratten en de ratten eten de
katten.
daarom was ze zeker nooit de ware
liefde", zei ze bitter.
„Ik wil wachten, wachten tot je
den weg weer tot mij terugvindt,"
sprak Jörgen verder, zonder op die
tegenwerping te letten. „Voor jou is
de vrijheid het hoogste, to! ge later
zult inzien dat ook hierin slechts d-m
geluk is te vinden, als ze met wijs
heid wordt beperkt."
Niettegenstaande de toenemende
duisternis bemerkte hij den trolsee-
renden rimpel, die tusschen hare
wenkbrauwên stond. Misschien zou
ze nog meer hebben gezegd, als de
professor niet plotseling op hen was
toegetreden en op vasten toon had
gezegd
„Ziezoo, nu aan tafel. U kunt immers
nauwelijks staan van vermoeidheid,
en de koude zit u in merg en been.
Uw echtgenoot is niet met ons boven
geweest, die weet niet dat bet ons
nu minder om pralen dan om eten
en drinken is te doen."
Heel ongenegeerd voerde hij Mari
anne de hut binnen, het aan docter
Hofman overlatend, of hij hen wilde
volgen. Zonder veel discours zalen
ze met hun drieën aan tafel, de beide
Wij krijgen de velletjes en het
voordeel.
Wie neemt de aandeelen?
Eenvoudig, niet waar, doodeen
voudig Maar ge hebt er misschien
nog een zwaar hoofd in. Men moet
anders het geluk bij de haren grij
pen, zooals een internationaal spreek
woord zegt.
Een zekere Mac Cormack van
Leadville (Colorado) maakte het nog
beter. Hij greep zijn eigen haar en
had „het geluk" er bij te pakken.
Deze nieuwigheid (overigens wat
Amerikaansch) is niet onwaarschijn
lijk. De „Gaulois* vertelt
„De heer Cormack liet zich het
haar knippen. De kapper verwon
derde zich over den gouden gloed
van de blonde haren van zijn klant.
Hij kon zich ten slotte niet meer
inhouden en zeide„Maar mijn
heer, u hebt goudpoeder in uw
haar. Als haargroeimiddel zal dat
toch wel zeer duur zijn".
Mijnheer Cormack antwoordde
er niet te veel op en begon er over
te denken, waarbij hij tot de vol
gende slotsom kwam Hij gebruikte
dagelijks een bad in een heldere
beek achter zijn stuk land en aan
gezien hij nog al veel pomade in
zijn haar gebruikte, moesten er
goudstofjes in vast zijn blijven kleven.
Bij zijn thuiskomst liét hij een
ingenieur komen, die een onderzoek
instelde, waarvan het resultaat was,
dat het stroompje een grooie hoe
veelheid goud bevatte. Cormack
kocht voor een priit tie omliggende
terreinen, stichtte een maatschappij
tot verdere ontginning der velden.
Zijn beekje verkocht hij voor twee
nuliioen".
De baden, door Mac Cormack
gebruikt, hadden dus bij hem wel
een zeer gunstige uitwerking. Of
zekere Engelsche uitvinder, van wien
de bladen 't volgende meiden, van
zijn uitvinding evenzeer zal profi
teered valt te betwijfelen.
De tropische hitte van den vori-
gen zomer heeft een uitvinder in
Engeland, waar men zelfs bij de
grootste hitte hooge hoeden draagt,
op een zonderlinge gedachte ge
bracht. Boven in den hoed heeft
hij naast een kleine electrische droge
batterij een door deze gedreven
miniatuur-ventilator aangebracht, die
door den poreusen hoed lucht op
zuigt, welke onder aan den hoed
door kleine openingetjes weder naar
buiten gaat. Het is volstrekt geen
grapje, doch een ernstige uitvinding,
die in de Engelsche pers druk be
sproken wordt. Of het echter aange
naam zal zijn met een gonzende
schroef op het hoofd rond te loo-
pen, afgezien nog van de moge
lijkheid, dat de hoed op een gege
ven oogenbiik in een aëropiaan
gidsen bedienden en namen dan zelve
ook hun aandeel. Professor Weisz-
horn nam den dokter op van onder
zijne wenkbrauwen en wist niet recht
wat hij van hem maken zou. Als een
tiran zag hij er niet uit, en toch moest
hij het haast gelooven, ais hij in het
lieve gezicht van de vrouw keek. Hoe
treurig was dat veranderd I Alle op
gewektheid was er uit verdwenen,
zij zat daar als een standbeeld, een
gevoel van kou ging letterlijk van
haar uit en op haar rein trotsch voor
hoofd groefden zich rimpels, die hij
nooit te voren er in had gezien. Was
deze koele, trotsche vrouw dezelfde,
die zoo kinderlijk blij kon zijn, zoodat
hij haar had li afgekregen, als zijn
eigen dochter?
Met weinig woorden verklaarde
Hofman zijne onverwachte komst,
en de professor deed als welopgevoed
menscb, alsof hij het geloofde. De
gids Barthol daarentegen speurde on
raad en beschouwde hem met wan
trouwende blikken. Hoe zag zijn vrouw
er uit, sedert hij hier wasDat was
niet met haar goedvinden gebeurd.
Waarom was hij (niet weggebleven
in de groote vlakte daar beneden en
verandert, en wegvliegt is de
vraag. Wij zijn zoo ongemerkt op de
vliegtuigen gekomen, in onze ver
beelding namelijk, wantin letterlijken
zin gaan we vooreerst de lucht nog
niet in. Ook van de vliegmachines
heeft de reclame zich reeds meester
gemaak1.
De kantfabriek te Puy heeft, op het
voorbeeld van de champagne-firma
Henckel, een vliegtuig aan de regee
ring aangeboden. De „Figaro" drijft
den spot met de luchtreclame, die
hier gemaakt wordt, omdat aan het
vliegtuig de naam van „Kant van
Puy" zal gegeven worden. „Ik ben
bang", schrijft een medewerker, „voor
de aanstekelijkheid van het voorbeeld,
want ik denk aan andere steden met
een bloeiende industrie, uit wier
naam misschien morgen vliegtuigen
aan het vaderland gegeven worden.
Ik denk aan een tweedekker, die zou
kunnen heeten „Gehakt van Tours"
of„Saucijsjes van Vire" aan een
tweedekker, gedoopt: „Pruimpje van
Agen", of „Snijboon van Soissons"
aan een besiuurbaar luchtschip aan
geboden door de varkensslagers uit
het Rhöne-departement, die, op doel
treffende reclame uit, het heel na
tuurlijk zouden vinden dit luchtschip
„Worst van Leeuw" te noemen. En
hoe zou men „Worst van Lyon"
kunnen oeletten door de lucht te
dolen wanneer men er de „Kant van
Puy" laat ronddartelen.
De schrijver van de „Figaro" be
zweert de milde schenkers van vlieg
tuigen aan het vaderland om in 's he
melsnaam de kostelijke reclame maar
op te offeren.
Men ziet: 't wordt meer en meer
het streven om „het" (lees vooral dit
„het"): het geluk, h at fortuin, het ge
noegen, of wat ge ook wilt) in de
lucht te zoeken. Dat kan men ook
merken aan de vroede vaderen van
Trédaniel (een plaatsje in de buurt
van Rendes). Zij hebben ai een heel
zonderlinge vergaderplaats gekozen.
Et zijn steden, waar men een paleis
voor raadhuis wenscht (de lezer moet
nu maar raden, waar), maar genoemde
vroede raad stelt zich met minder
tevredenhij vergadert in den toren
van het kerkgebouw, vlak onder de
kick. Verheven boven de kleinzielig
heid van het dagelijksche leven, wik
ken en wegen zij daar de groote be
langen, aan hun zorgen toevertrouwd.
Alleen het klokgelui werkt wel eens
hinderlijk op den goeden gang van
zaken.
De genoemde „lucht-reclame" be
wijst opnieuw, dat men toch maar in
Frankrijk moet zijn, om nieuwe ideeën
te vinden. Dat blijkt ook uit het vol
gende. Wij hebben al gelezen, hoe
den laatsten tijd te Parqs een ware
duelziekte heerscht: duels zijn aan
de orde van den dag, zoodat de „Fi
had haar ongestoord in de bergen
gelaten.
Als Marianne onbevangen was ge
weest, dan zou ze hartelijk hebben
moeten lachen om deze beide getrou
wen die zich zeifs tegenover haren
man tot hare beschermers hadden
opgeworpen. Maar zij was doodver
moeid en treurig gestemd. Al den tijd
te voren had ze zich zoo vrij en
gelukkig gevoeld. Waarom liet men
haar niet met rust Was ze toch maar
alleen in hare kamer. Morgen zou
misschien alles een ander aanzien
hebben.
Professor Weiszhorn zag, hoe ver
moeid de jonge vrouw was en kwam
haar ook hierin weer tegemoet.
„Het is maar goed dokter, dat er
geen andere dames zijn, nu kunt u
met uwe vrouw alleen over de kamer
hiernaast beschikken. Wij zuilen het
ons hier. wel gemakkelijk maken.
Aangename nachtrust 11
Marianne drukte hem de hand en
ging totaal versuft en bijna niet meer
in staat tot eene heldere gedachte,
haren man vooruit. Met moeite be
waarde ze hare uiterlijke houding.
Daarbinnen zonk ze op een houten
garo" al schertsend vermeldde, dat
twee verslaggevers en een bioscoop-
opnemer aan de vechtplaats in
Neuilly kwamen, waar ze door een
mijnheer, met een lijst in de hand
werden aangehouden „Wat wenscht
ge, heeren „Het tweegevecht
Dubois". Dat komt eerst over een
uur. Die heeren hebben nummer 8,
en nummer 3 is zoo juist begonnen".
Het Parijsche dagblad de „Matin" is
nu door het groote aantal tweege
vechten op het idee gebracht van een
onderneming, waarvoor hij nu geld
zoekt. Hij wil het duellustigen ge
makkelijk maken door een groote in
richting te bouwen, van de modernste
gemakken voorzien, die hij Duel City
wil noemen en w.-lke zou bevatten
lo. Een „dueilodrome", met een
slagveld voor de strijders en zit
plaatsen, vanwaar de toeschouwers
alles zien en hooren kunnen.
2o. Een kogelzaal voor duels op
het pistoolhet publiek zal recht
achter de tegenstanders geplaatst
worden, opdat zeifs de geringste kans
op gevaar uitgesloten is.
3o. Een bureau ons de duels met
het noodige lawaai bekend te maken.
4n. Een schermzaal (met volledige
koudwateibehandeling) om te ieeren
schermen, daar de meeste verdedi
gers van eigen eer niet weten aan
welken kant men een degen moet
aanvatten.
5o. Een donkere kamer voor de
fotografen een werkkamer voor de
journalisten.
6o. Een bioscoop-theater (enuée
0 fr. 50), waar sensationeele duels
vertoond worden.
7o. Een Reconciliation's Bar, voor
de vechtende tweetailen, met salon
voor scheidsrechterlijke uitspraak.
8o. Een restaurant voor het gebrui
kelijke dejeuner na het gevecht.
9 a. Een begrafenisonderneming
(uitsluitend voor den vorm).
De „Matin" heeft gelqk, dat het
de zaak maar wat bespottelijk maakt
'tis misschien nog de rechte manier
om het domme, belachelijke duel-
Ieeren uit de wereld te helpen.
Een bijzonder idee heeft ook miss
Annie E. Peck, ijverig voorstandster
van vrouwenkiesrecht gehad. Zij heeft
een reis door Zuid-Atnerika gemaakt
en daar de hoogste toppen der Andes
beklommen. Nu is zij in New-York
teruggekeerd en als ijverig suffragetie
werd zij bij haar terugkeer in het
vaderland door het bestuur van Joan
of Arc Suffrage League ontvangen,
aan wie zij de verblijdende mede-
deeiing kon doen, dat zij een vlag
met het opschrift„Votes for women"
(S emmen voor vrouwen), op een
hoogte van 21000 voet op den top
van de Corapuna in Peiu had ge-
plaats'. Als dat niet helpt, dan
helpt niets meer. Keuvelaar,
stoel en zag sprakeloos toe, hoe haar
man eene meegebrachte kaars inden
hals van eene leege flesch stak, haar
aanstak «n op de tafel zette. Toen
begon hij in de kleine ruimte rusteloos
op en neer te loopen.
Je zeide zoo pas„Vrijheid is
gtluk." Je zult vrijheid hebben, onbe
perkte, volledige vrijheid."
Marianne deed de oogen weer open
en staarde Jörgen aan, alsof hij haar
een hemeische tyding verkondigde.
„Toch verlang ik een jaar bedenk
tijd. Je moet je zelve onderzoeken,
Marianne. Zeg je mij na verloop van
dezen tijd, dat je by je wensch blijft
volharden, dan zal ik je de vrijheid
geven en de scheiding zal worden
aangevraagd."
„Ik dank je."
„Maar nu heb ik nog een verzoek.
Ik doe je het voorstel, met mij de
uitnoodiging van Hans Ewers aan te
nemen. Wij gaan samen naar Indië,
altijd je verhngen geweest, de wereld
te zien. Ik heb thuis een plaatsver
vanger genomen, die in ons huis
woont en mijne praktijk waarneemt.
Hedwig zorgt voor hem, zoodat ik
rustig weg kan." (Wordt vervolgd.)
