"binnenland.
No. 57.
50e Jaargang.
1912.
onderdhg
7 Maart
Gemeentebestuur.
Feuilleton.
"verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. J TELEFOONNUMMER 10. fibonnaments-fldasrfenfiën op zeer aoordeeiiga aoomeardsn
Vara week tof week.
COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij aile Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ÈNvan 1—4 regels ƒ0.40. Voer eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Qroofe
letters en clichés naar plaatsruimte.
DRANKWET.
Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen
gelet op art. 37 der Drankwet
doen te weten dat bij hen is in
gekomen een vejzoekschrift van
JANIS POPPE om veriof tot ver
koop van alcoholhoudenden drank
anderen dan sterken drank in per
ceel 2, gelegen aan d; Gevangen-
huisstraat
dat van af heden gedurende veer-
tien dagen schiiftelijke bezwaren
tegen het eventueel veileesien van
het gevraagd veriof kunnen wotden
ingediend bij Burg. en Weth. voor
noemd.
Vlissingen, 5 Maart 1912.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
WITTEVEEN.
Het wereldnieuws staat om zoo te
zeggen stil, bij het allesoveiheersclknl
feit der algemeene staking in de
Britsche mijnindustrie.
Zooals wij meermalen en blijkbaar
op goede gronden te kennen gaven,
zijn wij op het stuk der algemeene
werkstakingen niet zeer geloovig.
Dat ongeloof heeft ons thans nog niet
begeven en behaive dat wij r.og
steeds overtuigd zijn van de absolute
onmogelijkheid eener algemeene
werkstaking van wezenlijken duur,
staat hei vast dat de siakers hun tijd
niet al te best gekozen hebben.
Toch is en blijft heigeen nu
piaats heeft een gebeurtenis van
zeer groote beteekenis, die wijd en
zijd invloed zal oefenen; veel, heel
veel kapitaal verslinden en dus het
nationaal vermogen der Britten zeer
aanzienlijk zal verminderen.
Zeer duidelijk komt hierbij ook
weet aan het l;cht het eigenaardige
der verhoudingen in de groot- indu
strie. Over het algemeen is 'taliijd
nog een quaestie geweest, of staking
van arbeid de dienstbetrekking al of
niet doet eindigen, zoodat partijen
los van elkander zijn. Onze wet op
het arbeidscontract b.v. laat die vraag
in het midden en de rechter moet
desnoods in ieder geval beslissen.
Maar in de Britsche reuzen-mijn-
industrie is die vraag niet eens een
vraag meer en kon het ook niet zijn.
Partijen hangen zoozeer van elkander
af, dat ze elkaar op den duur toch
niet missen kunnen. De mijneigenaais
kunnen het besiaande millioen ar
beiders of nog meer niet missen en
het millioen arbeiders met hunne
gezinnen misschien vijf miilioen
menschen, kunnen zich zonder het
Marianne had nog geen groote
tochten gemaakt, maar de professor
sprak haar moed in om op hare krachten
en vaardigheid te vertrouwen en
voerde haar allengskens hooger.
Eindelijk vond hij haar voldoende
getraind, om eene der (oppen van
de Bernivalieten te beklimmen. Mari-
anne was buiten zich zelve van
blijdschap. Er was een roes over haar
gekomen, zij wilde maar hooger,
steeds hooger, en nu zou ze morgen
voor de eerste maal een werkelijken
grooten toer ondernemen.
Ze was met den gids Weiszhorn
bad nooit een gids voor zich zelvea
noodig in de berghut aangekomen,
de weg was voor Marianne niet
bovenmate inspannend geweest, zoo
goed was ze al geoefend. In de eerste
wen van den nacht had ze van op
werk In de mijnen niet voeden.
Vandaar dan ook dan men zoo vast
aan elkaar zit als een muur, dat nie
mand er een andere beschouwing
van hebben kan of heeft. De zucht
naar zelfbehoud regelt de zaken meer
van zelf en ofschoon allen boven
blijven die gewoon zijn steenkolen te
delven, enkelen toch blijven waken,
dat üe pompmachines hun werk
verrichten en het gas zich niet in de
tailooze mijngangen kan ophoopen.
Deze onvermijdelijke toedracht der
zaak geeft ons volle recht om te
zeggen dat de geheele geschiedenis
hoe gewichtig ook, niets anders is dan
een quaestie van tijd en zelfs onmo
gelijk een quaestie van langen duur
kan wezenwaarbij nog komt dat
de arbeiders zich ai weer wat al te
sterk hebben gevoeld, en daardoor
de gunst van het publiek, dat eerst
op hun hand was, schijnen te hebben
verbeurd. Minister A'.quith is ook
over hen slecht te spreken. Hij wilde
een minimum loonwet voorstellen,
maar de arbeiders willen die wet
alleen wanneer zij in de betaling
van het minimum geheel hun zin
krijgen. Geen regeermg kan zich
echter tot zoo iets laten dwingen.
Geen regeering kan bovendien een
zijdige wetten maken, die uitsluitend
op de belangen van éen der partijen
letten,
Men begint er al over te praten
om het land het verschil ie laten
bijpassen, een onmogelijk beginsel
dat nooit duurzaam en met vrucht toe
ie passen isvooreerst omdat er
geen rechtsgrond voor te vinden is
en in de tweede plaats omdat het
den eersten voet zet op een zó a hel
lend vlak, dat stilstaan er onmogelijk
zou wezen.
Vermoedelijk loopen er op 't oogen-
biik al een paar iniilioen menscnen
leeg en dat getal zal van dag tot
dag zoodanig aangroeien, dat hierin
voorzeker een der voornaamste oor
zaken van beëindiging zal gelegen zijn.
De bezetting van den heuvel van
Mergheb door de Italianen in Tripolis
is ook alweer een wapenfeit dat, ais
van groote beteekenis voorgesteld,
feitelijk vrij onbeduidend is. De heu
vel ligt een goed eind ten oosten
van Tripolis en de Italianen schijnen
hei voornemen te hebben opgevat
om hunne bezetting over een aanzien
lijker deel van de kust uit te strekken.
Volgens een onpartijdig oorlogs
correspondent was de heuvel door de
Turken meer in naam dan inderdaad
bezet, zoodat zij terstond moesten
wijken. Later met een flinke macht
terug gekomen, zouden zij, zonder
de Italiaansehe scheepskanonnen,
het pieit wel gewonnen hebben. Vol
gens dezen correspondent waren de
winding nauwelijks geslagen. Toen
de professor aan hare deur klopte,
was ze helder wakker, en binnen
weinige minuten vervoegde ze zich
bij hem voor de hut in het grauwe
morgenlicht.
Hoe verstijfd en dood zag die witte
rotswand er uit in dat koude onge
zellige licht.Onwülekeurlg huiverde ze.
„Gevoelt ge eenige angst, lieve
mevrouw. Beken het gerust, dan gaan
we niet verder," vroeg de professor
vriendelijk.
„AngstNeen, maar ik huiver
voor de majesteit van de eenzaam
heid."
„Omdat ge eene vrouw zijt. Eike
vrouw verkilt in de eenzaamheid, zij
moet liefde in en om zich hebben."
Marianna zweeg en volgde hare
gidsen in de vale schemering. In
diep zwijgen vervolgden zij hunnen
weg. Daarom had de oude geleerde
zooveel met zijne jonge reisgezellin
op, omdat ze zoo goed wist te zwij
gen.
Men hoorde nu alleen de zacht
klinkende stappen van de reizigers,
die zich in de gewesten van 't eeuwige
jjs in ijsbergen en gletschers verloren,
verliezen der Italianen van vrij groote
beteekenis en die der Turken zeer
gering.
Van de vredeskansen zullen we
voorioopig wel niet vee! meer hooren.
De jongste feiten geven den indruk
dat de mogendheden de oorlogvoe
rende partijen nog eens hebben
gepolst omtrent hunne gevoelens
doch beiden blijven op hun stuk slaan,
wat van Turksche zijde al Steel na
tuurlijk is. De mogendheden zullen
wel begrijpen, dat het maar het beste
is om de Italianen in hun eigen sop
te laten gaar koken, waar ze 't warm
genoeg zullen hebber.. Maar dat komt
er van ais men te groot voor een
servet en te klein voor een tafellaken
is en toch de tafel dekken wil.
Vrijdag bereikte ons het bericht,
dat in Peking.de ou Je hoofdstad van
China, thans de hoofdstad of een der
hoofdsteden van de nieqwe republiek,
muiterij onder de troepen was uitge
broken. Het waren noia bene de beste"
soldaten, behooreride tot eene divisie,
weike direct s'aat onder de bevelen
van den nieuwen president, die maar
dadelijk in zijn paleis belegerd werd
en door zijne hem trouw gebleven
manschappen verdedigd moest wor
den. 'tWas een beweging, waarbij
men maar in 'twild schoot en brand
stichtte en die dadelijk doet denken
aan een van de zoogenaamde furiën
uit den Spaanschen tijd. Toen er ge
noeg geplunderd en het kruit op was,
was de zaak rusteen uit, wel te ver
staan ter plaatse, want nu begon het
spel elders.
In zulke toestanden zijn gewoonlijk
de vreemdelingen er wat hun veilig
heid betreft, het ergst aan toe. Van
daar dan ook dat Europeesche troe
pen uit Tientsin naar Peking ont
boden zijn, om de gezantschapswijk
te beschermen, waarbinnen alle
vreemdelingen gevlucht zijn. Het ge
rucht liep al dat de nieuwe president
der republiek van het Hemelsche
Rijk, zich ook ai onder bescherming
der Europeesche mogendheden zou
stellen. Een mooi begin, dat heel
veel van een klucht heeft, maar toch
inderdaad zeer ernstig schijnt te
wezen.
Het schijnt dat de Perzen, zeer ha
kende naar wat rustiger toestanden,
den ingevallen en nog steeds teAs-
trabad verblijf houdenden oud-Sjah,
weer weg gekregen hebben mat eeri
doticeurije van ongeveer drie ton,
voor hem en zijn gevolg, hetwelk
aan hem door bemiddeling van den
Russischen consul is uitbetaald. Men
zal nu wel weer een poosje van hem
if wezen.
Hij moet thans op een aan Rusland
behoorend eilandje in de Kaspische
die zich in onafzienbare uitgestrekt
heid en wonderbare schoonheid voor
hunne oogen uitZreidden. Altijd meer
naderden zij den top, die zich als
eene naald uit den ijsberg verhief.
DaarheenMarianne dreigde de
moed te ontzinken, een schuwe blik
wierp ze op den professor, die met
vasten biik voor zich uitzag. Zij moest
aan een adelaar denken, die onbe
vreesd zijn nest tegen de duizeling
wekkende rotsklippen bouvvt.Zij kreeg
hare kalmte terug, voorzichtig maar
toch met stevige slappen trad zij in
de voetsporen van den voor haar
uitgaandsn mande gids volgde.
Aan den voet van den dreigenden
top hielden zij halt. Al het overtollige
werd hier achtera laten.
„Die zal het wel klaar spelen,"
gat de gids zac:it te kennen en reikle
den professor het touw over, want
deze was er opgesteld, Marianne zelf
vast te binden.
En nu ging hei opwaarts, het licht,
de zon tegemoet,
Marianne deed braaf haar best,
zooals de mannen haar steeds weer
aanmoedigend toeriepen. Met de moei
lijkheid groeide hare kracht aan. Met
zee verblijf houden of misschien al
weer verder gereisd, zonder dat men
precies weet wat zijn plannen zijn.
Vermoedelijk zullen de Russen er wel
van op de hoogte wezen, daar Z.M.
altijd in disponibiliteit blijft, voor het
geval men hem weer eens noodig
mocht hebben.
De regeling van het Fransche
protectoraat over Marokko schijnt nu
ernst te zullen worden en binnenkort
door den gezant met den Sultan,
dien men haast vergeten zou, maar
die er toch werkelijk nog is, te zullen
worden besproken.
De regeling schijnt veel overeen
komst te zullen hebben met die van
het [protectoraat over Tunis, lot dat
er eens een inlijving volgt. Het ge
bied waaraan Spanje zekere invloed
biijft toegekend zal er ook onder
behooren, behoudens zekere door de
omstandigheden geboden afzonderlijke
regelen van beheer.
Tweede Kamer.
De Kamer zette gisteren de behan
deling van het bouwwetje voort.
In uitvoerige rebüeken handhaafden
de heeren Roodhuyzen, Ter Laan,
Ketelaar en Tydeman hun bezwaren.
De heer Van Karnebeek, hoewel
betreurende den siechten toestand,
waarin door de rechterzijde ons volks
onderwijs is gebracht, verklaarde dat
hij niet zou aarzelen voor het ontwerp
te stemmen, indien het zich beperkte
tot den bouw van bijzondere scholen
in de groote steden. Maar met be
trekking tot het platteland is misbruik-
maken van het ontwerp te duchten
en daarom aarzelde spreker.
De heer Van Wijnbergen, het ont
werp nader verdedigend, ontkende
dat de tegenwoordige subsidi-iege-
ling voldoende is.
Ghineezen opstootjes op Java.
Naar aanleiding van den loop van
het onderzoek in zake de jongste on
geregeldheden onder de Chineezcn te
Soerabaja moet de Indische regeering
het voornemen opgevat of reeds ten
uitvoer gebracht hebben om voorioo
pig een honderdtal der deelnemers
aan dezen opstand uit Nederlandsch-
Indië te zetten.
De geheele beweging vond voor
namelijk haren aanhang onder Cni-
reesche handwerkslieden.
Militaire rechtspleging.
In overleg met de Commissie van
Rapporteurs zijn een aantal nadere
wijzigingen aangebracht in de aan
hangige wetsontwerpen betreffende
haar gewonen ernst bekampte zij elke
afmatting, elke duizeling, het vertrou
wen in, zich zelve, het dringend
verlangen, het doel te bereiken, dreef
haar vooït. Nog eene laatste krachts
inspanning van elke spier, en het
was gebeurd.
Daar stond ze nu boven, luid ju
belend.
„Alleen om dit gezien te hebben,
is het waard te leven riep ze over
gelukkig uit.
„En ik ben er trotsch op u mijne
leeriinge te mogen noemen, daar ge
zeker eens tot eene onzer koenste
bergbekiimsters zult worden gere
kend," zei professor Weinszhorn in
oprechte bewondering.
„Is dat uwe oprechte meening
„Dat kunt u gerust gelooven van
den professor want die is lang niet
malsch, als iemand zich kinderachtig
of onhandig gedraagt bij zoo'n ge
legenheid. Maar u klautert immers
ais eene gems", prees de gids. Dai
was de grootste lof, dien hij kon
geven. „Doch de nevel komt op, *t
wordt tijd af te dalen."
Marianne riep verwonderd„Nevel
waar ziet ge nevel?"
de rechtspleging bij de landmacht en
de zeemacht.
Voor een deel zijn die nadere
wijzigingen noodzakelijk geworden
in verband met de reeds vroeger
voorgestelde en strekken zij tot het
verkrijgen van meer onderlinge over
eenstemming tusschen de verschillen
de bepalingen of wel zijn ze van
zuiver formeelen aard.
Een aanvulling is gemaakt om den
commandeerenden officier onder wien
een verdachte ressorteert, te ver
plichten omtrent de in arrest-stelling,
in arrest-houding of invrijheidstelling
van den verdachte de noodige in
structies te geven.
in verschillende artikelen is de uit
drukking „krijgsraad" veranderd in
„rechter" ten einde te doen ulikomen,
dat de commandeerende officier de
straf ook zelf niet bepaalt, indien
de militair voor den burgerlijken
rechter moet terechtstaan.
Terwijl tot dusver in de practijk
eene bepaling aldus is opgevat, dat
de auditeurs-militair zelfstandig ver
volgingen konden instellen en zulks
zoowel ten aanzien van militairen
die tot geen garnizoen behoorden als
ook in enkele gevallen wanneer tus
schen hen en de garnizoens-comman-
danten verschil omtrent de opportu
niteit eener vervolging bestond, in
welk laatste geval de beslissing van
het Hoog Militair Gerechtshof, den
auditeur-militair strafvervolging ge
lastende, werd uitgelokt, wenscht
de thans gegeven regeling het eigen
vervolgingsrecht van den auditeur
militair recht te doen wedervaren,
zonder nochtans den commandeeren
den officier ais de autoriteit welke de
verwijzing beveelt, ter zijde te stel
len. Het audieeren van het Hoog
Militair Gerechtshof sluit zich aan
zoowel bij de bestaande militaire
praclijk, als bij de analoge regeling
van art. 33 van het Wetboek van
Strafvordering.
„Barthol ruikt den nevel in de lucht
als den rook van eene sigaar," plaagde
de professor.
De witte tanden van den gids
blonken, terwijl hij lachte, tusschen
de roode lippen, maar hij pakte
zwijgend de warme doeken in den
rugzak en ging vooraan. Marianne
keek voor 't eerst in die duizeling
wekkende diepte, tot nu toe had ze
den blik maar laten weiden in de
onmetelijke verte, waaruit de chaos
van rotsen, klippen en steile atgron-
dent zich top aan top vertoonde,
waar de wolken te vergeefs tegen de
steenmassa's stooten, tot zij zich in
dunne sluiers verdeelen of langzaam
nederdalend in flikkerende, blauwe
meren. Met het genoegen, om juichend
voor den wind uit door den blauwen
aether te snellen, is het nu gedaan.
Zoo was het ook Marianne te moede.
(Wordt vervolgd.)
