ich|
iur.
'S
[AAM.
Woensdag
28 Februari
No. 50.
50e Jaargang.
1912.
leren
ie:
Feuilleton.
5
i
0.8S g
P9
in
d 17. J
0
►'arte
Éipnjs,
Gemeentebestuur.
BINNENLAND.
De Tariefwef.
Generaal Booth te Middelburg.
O
c
-*>
o
urns
T
p
ran de
i&d.
ks
rpakje
VLISS1NGSCHE COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post LSO.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENTIÊNvan 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Qroofe
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zort-en Feestdagen.
TELEFOONNUMMER 10.
Abonnemenfs-Adoerfenfiën op zeer uoordeeüge voorwaarden
BEKENDMAKING.
Spreekuur Wethouder Onderwijs.
Burg. en Weth. van Vlissingen
brengen nogmaals ter kennis van
belanghebbenden, alsmede van ouders
of voogden van leerlingen, dat het
spreekuur van den Wethouder voor
Onderwijs en Armwezen ge
houden wordt op Woensdagmid
dag van iedere week ten half vier
ure, in een van de benedenlokalen
van het Raadhuis.
Vlissingen, 24 Februari 1912.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
W1TTEVEEN.
BEKENDMAKING.
Openstelling Oud-Archief.
Burg. en Weth. van Vlissingen
brengen ter kennis van belangheb
benden
dat het Oud-Archief der gemeente
geopend zal zijn iederen Donderdag
van des voormiddags half elf tot
half éen ure en dat de Gemeente-
Archivaris gedurende deze uren aldaar
te spreken zal zijn.
Vlissingen, 24 Februari 1912.
Burg. en Weth. van Vlissingen,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
W1TTEVEEN.
Het pantserschip.
Evenals het „Hbl." acht ook de
„N. Roti. Ct.," nu in de Tweede
Kamer weldra de zaak van het pant
serschip aan de orde komt, het
noodig nog eens ernsiig te waar
schuwen tegen 's ministers voorstel
len in dezen.
Het bouwen van dat cene schip,
zonder dat men ten volie doordron
gen kan zijn van de onvermijdelijke
gevolgen daarvan, blijft het blad ten
zeerste ontraden. Alvorens met dien
bouw te beginnen, zou men zeker
heid moeten hebben uit welke en
uit hoeveel schepen, en van welke
grootte, de vloot zal behooren te
bestaan en vooral ook in hoeveel
lijd die vloot gebouwd zal kunnen
worden.
Dit laatste zegt zij hangt
ook thans nog in de lucht. De mi
nister acht in elk door hem gele
verd betoog nieuwen aanbouw ur
gent, maar om een tijdstip waarop
de gedachte vloot, waarvan de eer
stelling wordt aangevraagd, zal ge
reed zijn, wordt niet gerept. De aan
bouw van éen schip vordert 21/s a
3 jaarwanneer zal hei vierde schip
gereed zijn en wanneer zou dus in
ENOUWE,
OTJEWIJD,
e B'oeder-
oi
64.)
„Volkomen, Raven 1 Maar wat
beduidt dat vergeleken bij de bekoring,
die zulk eene volmaakte opvoering
op mij uitoefentWeet je, wat mij
sedert gisterenavond met zoo'n
bijzonder sterk verlangen vervult?"
„Nu?"
„Om eens de Wagnerspelen in
Bayreuth bij te wonen."
„Die vervulling is toch niet zoo
onmogelijk."
„Mijne verlangens hebben hunne
grenzen."
„Ik weet—mijnheer de echlgenoot
Raven trad heel dicht op de jonge
vrouw toe en zag haar smeekend in
de oogen. „Marianne, ge kunt er
toch niet in ernst aan denken binnen
eenige dagen te vertrekken."
„Ik moet, Jörgen heeft mij de
laatste maal alleen daarom een langer
Indië aanwezig zijn het minimum
waarmede, volgens den minister, een
verdediging mogelijk is?
Neen, wij blijven ons standpunt
nandhaven, dat het toestaan van de
op, deze suppletoire begrooting aan
gevraagde gelden niet in het belang
van het land is. Als eenheid achten
we dat schip in elk geval onvoldoende
uit hoofde van onze vroeger reeds
ontwikkelde argumenten. Het voteeren
van de gelden zou een antecedent
stellen en dwingen, om in volgende
jaren nog 3 dergelijke schepen aan
te vragen en toe te staan. En
dat, zonder dat over de principieele
vraag voldoende licht ware opgegaan.
Wij verkrijgen hiermede na tal van
jaren een vloot van onvoldoende
gevechtskracht en blijven dus vrijwel
op hetzelfde standpunt van tegen
woordig. De geringe verbetering is
niet evenredig aan de tte besteden
millioenen. Kiest men voor een artil-
lerievloot, laat men dan ook alle
consequentiën daarvan willen aan
vaarden, zooals wij die vroeger heb
ben uiteengezet. Wenscht men uit
sluitend een torpedovloot, laat dan
op dat denkbeeld consequent worden
voortgebouwd. Dit pantserschip past,
dunkt ons, noch in hei eene, noch
in het andere systeem.
In parlementaire kringen wordt het
voor zoo goed als zeker geacht, cl at
de minister van marine zijn aange
vraagd paniserschip krijgen zai. Wel
zijn er in de Tweede Kamer, ook
aan de rechterzijde, leden, die er
tegen zullen stemmen, omdat h. i.
een veel grooter schip noodig is (be
halve naiuurlijk anderen, die van geen
enkel schip weten willen), maar al
gemeen is de overtuiging, dat men de
regeering op het gedane voorstel niet
zal laten vallen, zegt „de Tel."
De Ruyter-Medaille.
in 1907 werd uit gelden, bijeen
gebracht ter gelegenheid van de
herdenking van Michiel Adtiaansz.
de Ruyter's geboortedag, het Fonds
voor de De Ruyter-Medailie opgericht,
waarvan Z. K. H. de Prins der Ne
derlanden het eere-voorzitterschap
aanvaardde. Deze stichting beoogt
alle vijf jaar de gouden De Ruyter-
medaille uit te reiken aan hem, die
naar het oordeel van het bestuur, op
voordracht van de commissie van
beoordeeiing, daarvoor op grond van
zijn verdiensten voor de zeevaart het
meest in aanmerking komt.
De eerste keuze is thans, 5 jaar
na de oprichting van het fonds, ge
vallen op dr. J. P. van der Stok,
vroeger directeur van de Metereolo-
gische Inrichting te Batavia en thans
een der directeuren van het Konink
lijk Nederlandsch, Metereologisch
Instituut te De Bildi, uithoofde van
verlof toegestaan, omdat ik hem vast
beloofde dan terug te zullen komen.
Ik ben gewoon mijn woord te
houden."
„Ik kan je niet meet missen,
Marianne. Ik kan de gedachte niet
verdragen.dat je spoedig onbereikbaar
voor mij bent. Ook gij zult ongelukkig
zijn in je vroegere eenzaamheid."
„Ik zal werken," zei Marianne.
„En wees nu verstamlig Raven,
anders bederf je mij den ganschen
avond 1"
„Ziezoo, nu ben ik zoo verzeide
de binnentredende Russin. „Vooruit,
kinderen, anders komen wij ie laat."
Het rijtuig bracht het drietal spoedig
er plaatse en al heel gauw daarna
begon de voorstelling. Marianne was
ais betooverd, zij zag en hoorde niets
om zich heen, ook in de pauzen
bleef ze verstrooid en gjjmlachte
maar op de plagerijen van de elegante
Russische, die niettegenstaande haar
dweepen met de kunst toch volkomen
koel bleef. Zij had iets dergelijks
te vaak gezien en gehoord.
De muziek stierf weg, het gordijn
viel. Marianne zat stom, tot ze
zich werktuigelijk met de anderen
zijne bijzondere en allerwege erkende
diensten aan de scheepvaart bewezen
door zijn studiën van de getijbewe-
gingen in Nederiandsch-Indië en de
Noordzee.
De plechtige uitreiking van de me»
daiile door den eere-voorzitler zal
27 Maart te Amsterdam plaats vinden.
Armenzorg.
De onlangs te Oudenrijn overleden
jonkvrouwe A. C. C. v. Brakell heeft
aan verscheidene liefdadige instellin
gen sommen vermaakt tot een geza
menlijk bedrag van f 579,200, vrij van
alle rechten.
Gisterenavond trad in een zeer
druk bezochte cursusvergadering der
anti rev. propagandaclub als spreker
op de heer mr. J. W. Goedbloed van
Middelburg met het onderwerp
Eenige opmerkingen naar aanleiding
van de Tariefwet.
Spreker wees op de actie in het
land tegen deze wet en stelde de
vraag Wat drijft toch ons ministerie
en verioochent het zijn principe
Deze vraag werd door spreker ont
kennend beantwoord en in zijn be
ioog er op gewezen dat dit ministerie
de lijn volgt, sedert jaren door de
anti rev. partij uitgestippeld.
Vervolgens besprak de heer Goed
bloed het dogma van het vrijhandels
stelsel, n.i. dat ieder land produ-
ceeren moet wat de natuur voor
schrijft. Dit dogma staat niet geheel
buiten de algemeene beginselen, daar
het zijn ooizaak vindt in de leerin
gen dei liberale economen, beginselen
die meer verband houden met de
problemen van gezag en vrijheid en
individu en gemeenschap. Toch zij
men hier op zijn hoede, daar het
vraagstuk van vrijhandel of protectie
zich in hoofdzaak op practisch ter
rein beweegt. Tijd, plaats, land en
historie zijn hier factoren,'welke dit
vraagstuk beïnvloeden. In verband
hiermede zijn de anti rev. róch ver
stokte vrijhanielaars, nóch verstokte
proteciionisten.
In den breede besprak mr. Goed
bloed achtereenvolgens de tegenwer
pingen der vrijhandelaars tegen be
scherming.
a. Elk land moet produceeren wat
de natuur het aanwijst. Wie zal dat
uitmaken Waar moet een piano
gemaakt worden Deze systematische
arbeidsverdeeling is een fictie. Waar
moet het katoen bewerkt worden.
b. Men beschermt den wereldvrede
niet en tariefsoorlogen zullen komen.
Spreker vraagt of het z.g. vrijhan
delsland Engeland zijn roofoorlog
tegen Transvaal niet kent Door
invoer van een vreemd artikel brengt
verwijderde en zich door Raven in
haren avondmantel liet wikkelen. Ze
sprak ook gedurende den rit naar
huis geen enkel woord.
„Gaat ge nog even mee, Raven"
stelde de Russin voor. Wagner
grijpt je toch altijd weer opnieuw
aan met zijne tooverkunslen. Wij
kunnen toch nog niet slapen en
moeten onze schoone vriendin wat
opvroolijken, ze is totaal niet meer
op deze aarde."
Marianne moest lachen. Toen zij
boven in de behaaglijke kussens in
den salon van hare gastvrouw leunde
en een kopje thee had gedronken,
leefde zij weer wat op, hoewel er in
hare oogen nog steeds die droomerige
uitdrukking lag. In zalige afgematheid
sloot zij de oogen, zooals ze dikwijls
deed in oogenbl'kken van groote in
nerlijke opwinding. Z-j hoorde de
anderen met elkaar fluisteren, de fijne
sigarettegeur drong tot haar door. Nu
hoorde zij een zacht ruischen als van
zijden kleeren, mevrouw von Brylews-
ka moest zijn opgestaan.
Marianne knikte met de oogen als
een vermoeid katje, gevoelde zich
echter te mat om op te staan. Uit de
men een deel van het te leveren werk
van een vreemd land in eigen land.
Engeland weet dit vandaarhet
„made in Germany", dat Engeland
op de Duitsche waren, die ingevoerd
worden, laat aanbrengen.
c. Het in- en uitvoer argument.
Wanneer men immers den invoer
belemmert, dan wordt ook de uitvoer
belemmerd. De theorie klopt als een
bus, zegt spreker, maar de practijk
is geheel anders. Zeker de bewerkte
artikelen zullen wellicht minder in
gevoerd worden, maar niet de grond
stoffen, die wij juist noodig hebben
voor onze industrie. Grondstoffen
worden dan ook niet belast. De
omringende landen hebben bewezen
dat het in- er. uitvoerargument van
geen beteekenis is.
d. Trusts en cartels zullen er ko
men. Spreker wees er op dat die
in Engeland evenzoo goed te voor
schijn komen als in Amerika en
Duilschland.
e. Door bescherming vormt men
broeikasten-industrie. De historie
heeft echter bewezen dat die broei
kaste nindusirie meestal stevige in
dustrie is geworden. Spreker wees
op Frankrijk met zijn zijdeindustrie,
op Engeland, die door de Acte
van Navigatie zijn handelsvloot tot
ongekenden bloei bracht. Bloeit de
katoen-industrie niet in ons land
Ook niet de textiel industrie Onze
bierbrouwerijen, onze sigarenmake-
rijen? En deze industriën worden
allen beschermd.
b. Alles zal duurder worden.
Theoretisch is tegen de redeneering
niets in te brengen. Maar de feiten
zijn weder anders, is het bier zoo
duur? Onze sigaren dan? Niets van
dat alles.
Men verliest uit het oog dat stij
gende prijzen, prikkel geven tot meer
produceeren. Daardoor komt meer
werk. Meerdere productie zoekt af
zetgebied, waardoor de prijzen dalen,
daar de kostprijs minder wordt.
Een vrijzinnig blad waarschuwde
onlangs dat er meer fabrieken zullen
komen. Is dat niet prachtig 't Is
precies wat wij wenschen. De bui-
tenlandsche fabrikant zal allicht er
toe overgaan zijne prijzen lager te
stellen op artikelen, die hier te lande
dan zullen gemaakt worden. De con
currentie met het binnenlandsch fa
brikaat noopt hem daartoe.
Spreker wees er op dat bescher
ming een algemeen belang geidt. Ne
derland kan zijne kinderen niet ge
noeg te eten geven. Hij beriep zich
op den heer van IJsselstein, directeur-
generaal van den arbeid, geen anti
revolutionair, die tot dezelfde con
clusie is gekomen. De statistiek be
wijst het.
In 1903 werden 15000 arbeiders-
aangrenzende kamer klonken de tonen
eener viool. Mevrouw Brylewska
bracht de meiodiën van de pas genoten
opera opnieuw ten gehoore. Het heer
lijk instrument jubelde en klaagde alsof
het eene zie! had.
„Marianne, hoort ge mij fluisterde
het innig aan Marianne's oor. Zie,
zooals mijne handen de uwe vast
houden, zoo houdt ook mijn ziel de
uwe vast. Zij kan zich niet meer van
mij losmaken. Ik en gij en gij en ik,
wij zijn éen. Zonnekinderen zfln wij
en vliegen de vrijheid tegen
Marianne beproefde ;op te staan,
zij dacht er aan te vluchten, toen
klonken weer de tooverkianken. Voor
hare oogen schemerde het, haar hart
stond stil, om dan weer opnieuw des
te wilder te kloppen.
„Marianne
Hoe smeekend klonk zijne stem
Zij stond plotseling op en greep
naar een houvast.
Een diepe zucht ontsnapte uit Ma
rianne's borst, het was haar, alsof de
nevei week, die zoo lang op haar had
gelegen, en een verblindend licht haar
de oogen opende, zoodat ze ziende
werd.
bewijzen naar het buitenland verstrekt
in 1904 19000, in 1905 20000, in
1906 30000, in 1907 50000.
Tal van afgewerkte fabrikaten kon
den hier gemaakt worden. Eene goe
de tariefwet kan hier helpen. Maar
dit niet alleen. Ook technische be
kwaamheid en vaardigheid moet ons
volk geleerd worden.
Vervolgens wees spreker op den
smalenden toon, dien de anti.-rev.
moeten hooren als zij willen aan
sturen op wijziging der bestaande ta
riefwet, waarover de vrijhandeiaars
zwijgen als moffen. Waarom doen ze
de bestaande wet niet weg
Wij hebben die wet noodig, a. voor
herleving onzer industrie, b. voor het
geld der sociale wetten. Een andere
bron is er niet.Wijien de liberale heer
Pierson heeft duidelijk gezegd dat de
directe belastingen hun hoogtepunt
hebben bereikt.
Vervolgens wees spreker op de
tariefwet dezer regeering. Deze wet
wil systematische wijziging van het
bestaande tarief. De eerste levensbe
hoeften worden niet belasi.
De grondstoffen zijn vrij, op half
fabrikaten een recht van 3—5 pet. te
heffen, gedeeltelijk afgew. fabrikaten
10 pet., geheel afgew. fabrikaten 12 pet.
Naar aanleiding van het gespro
kene werden door ds. Hogerzeil nog
enkele vragen gedaan.
Ds. Hogerzeil sloot deze vergade
ring met dankgebed.
In het Schuttershof trad gisteren
avond ais spreker op voor een tal
rijke schare mannen en vrouwen van
zétr uiteenloopende religieuse en po
litieke overtuiging, Generaal Booth
van het Leger des Heils- Onder de
aanwezigen merkten we o.a. op den
burgemeester, den heer jhr. M. van
den Brandeler.
Ook tal van personen uit Vlissin
gen en verder uit Walcheren en zelfs
daarbuiten, hadden zich de moeite
getroost om herwaarts te komen.
Toen de grijze spreker op het
podium verscheen, werd hij meteen
„God zegene hem" van zijn soldaten
en door gejuich der aanwezigen
verwelkomd.
Na gebed en zang, zoowel solo als
samenzang, verkreeg de generaal het
woord, die begon met dank te bren
gen voor de vriendelijke ontvangst
zoowel op de straat als in de zaal.
Vervolgens zette de koene strijder in
den breede het werken van het Leger
uiteen, waarbij hij zich dankbaar
toonde voor den velen steun, dien het
leget over de geheele wereld ontvangt.
Waar het werk van het leger bekend
is, vindt men steun, hetgeen spreker
aantoonde met een voorbeeld van
recenten daium, toen een dokter uit
De ionen van de vioo! stierven weg.
De twee zagen elkaar nog éénmaal in
de oogen, een ondeelbaar oogenblik
toen vluchtten ze van elkaar. Toen
de Russin, een melodie r.eurieënd de
kamer binnenkwam was deze
ledig.
TIENDE HOOFDSTUK.
Weer thuis 1 Het was Marianne,
alsof er maanden waren verloopen,
en op het oogenblik, dat ze den drem
pel van haar huis weer betrad en
zich weer omgeven zag door de nuch
tere aldaagsheid, overviel haar eene
verlammende apathie en een totaal
gebrek aan wilskracht.—
Hedwig had haar alleen ontvangen.
Maar nu werd de huisdeur geopend,
het geluid van vlugge voetstappen
kwam nader de trap op. De jonge
vrouw stond in hare kamer met on
stuimig kloppend hart, ze was eene
onmacht nabij, zóo verwachtte ze den
man, van wien ze zich voor altijd
wilde scheiden.
(Wordt vervolgd.)
