en INT uur, E, ei Zaterdag 27 Januari .GING bode ÏREIZEN. binnenland. Feuilleton. No. 23. 50e Jaargang. 1912. laak het anduidt op het 'ONEN. L roud 17. 'BODE m Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. fthonnemenfs-Aduertenfiën op zeer uoordeelige voorwaarden VAN DEN HAK OP DEN TAK. cao |nog voor- zen. leerd »00. 1906 we beurs. ^genwoordige Maart lezer Couranh ame reis ma- n zich in een ld gezelschap an aan bij p Januari gaan naar jr 10 dagen. 2 5 9 10 10 9 10 5 5 jfkosten inbe- Hotels. Be- op aanvrage onden door het BE." 5, Amsterdam. 18. VLISS1NGSCHE Prijs per drie maanden L30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENT1ËNvan 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Oroote letters en clichés naar plaatsruimte. TELEFOONNUMMER 10. jhr. mr. A. F. deSavorn'n Lohman. Naar aanleiding van het bericht, dat jhr. mr. A, F. de Savornin Lob man zich in 1913 niet weder beschik baar zou stellen voor een Katner- candidaiuur, kan de N. Ct. mededeelen dat de heer Lohman hiertoe inderdaad het voornemen te kennen gegeven heeft. Waarschijnlijk is het, dat de heer Lohman aan dit voornemen ge- volg zal geven, doch een definitief besluit heeft hij nog niet genomen. Men is zeide de heer Lohman ons nog betrekkelijk ver van 1913 af en het laat zich denken, dat de politieke constellatie mij zou nopen mijn voornemen te laten varen, dat uitsluitend gegrond is op mijn hoo- gen leeftijd. De heer Lohman wordt den 24en Mei 75 jaar. De stand der verzekeringswetgeving. Naar „Het Volk" verneemt, is het in de commissie uit de Tweede Kamer ter voorbereiding van de verzekerings wetgeving aldus gegaan met de ver- hooging der ziekte uitkeering van 50 op 70pCt. Door de Katholieke en liberale leden, maar vooral ook het krachtigst en stelligst door de soci aal-democraten (onder voorbehoud van hun voorkeur voor 100 pet. uit keering), werd deze verhooging ver dedigd, terwijl de anti-rev. leden het behoud der uitkeering op 56 pet. ver dedigden, minister Talma nam daarop de 70 pet. als regel over, met be voegdheid van de Raden van Arbeid om de uitkeering voor bepaalde ziekenkassen op 50 pet. te verlagen. Bovendien had de minister op alge- meenen aandrang reeds toegegeven om gedurende de eerste dertien we ken, gedurende welke ook de onge- vallenuilkeering door de ziekenkassen zal worden overgenomen, de uitkee ring op 70 pet. te brengen, waarvan 20 pet. voor rekening van de onge- vallenbank komen. Zoo is er meer verbeterd in de Ziektewet. Omtrent de beide eerste vergade ringen van dezelfde commissie van voorbereiding over de Invaliditeitswet hoorden wij nog, dat de besprekingen niet in aanwezigheid van den min s> ter plaats hadden en dat er veel ver zet is tegen allerlei onderdeelen. Echter hebben nog pas algemeene besprekingen plaats gehad en wor den de artikelen eerst later behandeld. Jhr. Den Beer Poortugael. Donderdag 1 Februari a.s. viert luit.-generaai jhr. J. C. C. den Beer Poortugael, zijn 80en veijaardag. Een rijk en vruchtbaar leven ligt in dat tijdvak besloten. De heer Den Beer Poorlugael, herkomstig van de 37.) o— Lang rustten de banden in elkaar tot laatsten groet, nog een zacht .het ga u wel" en Raven stond alleen in de duisternis, terwijl de slanke, wilte gestalte als eene bleeke schim tusschen de boomstam men verdween. Het was hem, alsof zijne goede geest hem had verlaten, en alle on geluk nu boven zijn hoofd moest losbarsten. Hij moest nog eenmaal haar lief gezicht zien, de verstan. dige, ernstige oogen, den trotschen schoonen mond, het geheele geliefde vereerde wezsn, de getrouwe kame raad. Vlug snelde hij haar na en haalde haar midden onder hare bloemen in Zjj keerde zich tot hem en stond ir. de heldere maneschijn, zelve zoo rein en vlekkeloos ais dat goddelijk Mditaire Academie, bekleedde achter eenvolgens tal van hooge betrekkingen, waarvan wij hier aanstippendirecteur der stafschool te Breda, minister van oorlog (1879), gouverneur van de Mi'ifaire Academie, inspecteur van het militair onderwijs, commandant van de stelling van Amsterdam, en voorts, sinds Juli 1892 tot heden, lid van den Raad van State. Tal van krijgskundige werken zagen van zijne hand het licht. Onder de vele ridderorden welke hem sieren, behoort ook de medaille van het Roode Kruis. Gouverneur generaal en legercommandant. Van particuliere zijde meldt men aan het „N. v. d. D.": In tegenstelling met de berichten, dat de legercommandant-in Ned-Indië, de luitenant-generaal Q. C. E. van Daalen, naar Nederland zou terug- keeren wegens zijn siechte verstand houding met den gouverneur generaal kan worden bi richt, dat de verstand houding ui'muntend is en de gou verneur-generaal den legercomman dant in alle opzichten ter wille is, door zooveel in zijn vermogen mee te werken om de voorstellen tot her vormingen van het leger te doen slagen bij den minister. De legercommandant wenscht dan ook zijn programma geheel af te werken, alvorens heen te gaan, n. I. eerst aile wjpens en diensten bij gedeelten reorganiseerer, een militie voor de op |ava aanwezige Neder landers tot siandbrengen en ten si. t e het geheeie veldleger op Java reor- ganiseeren in nationeei verband, na ook de garnizoenstroepen op de buitenzitiingen te hebben gereorgani seerd. Onder de hand is een geheel nieuw o.feningsstelsel door generaal Van Daalen uitgevaardigd en is hetiegtr voorrien van moderne velddienst en gevechtsvoorschriften, weike reke ning houden met des generaais er varing en met lessen van den laat sten grooten oorlog. Bestrijding van het Nieuw- Malthusianisme. De 13e algemeene jaarvergadering van de Vereeniging tot bestrijding van het Nieuw-Malthusianisme zal ditmaal op Dinsdag 30 Januari a.s. gehouden worden te Delf'. In de middagvergadering, ook voor genoodigden toegankelijk, zal een overzicht gegeven worden van den arbeid der vereeniging in het afge- loopen j iar. Mr. A. baron van Wijn bergen, lid der Tweede Kamer, geeft een referaat over„De beteekenis van het. Nieuw Malthusianisme voor gezin en maatschappij." De jaarver gadering wordt gesloten met een licht. Met brandende oogen, een stormachtig, wild verlangen in het hart sloeg hij zijne armen om het schoone, bleeke beeld. Met een onstuimige beweging greep hij hare handen en drukte ze aan zijne brandende lippen. „Dank, en nogmaals dank voor alies, wat ge mij hebt gegeven. Het waren de gelukkigste, vreedzaamste dagen van mijn leven. Gij zqt meer voor mij geweest, dan iemand an ders. Laat mij uwe vriendschap be houden, lieve vereerde vriendin, en dan schenk mij nog een paar van uwe kostelijke rozen tot afscheid.' Marianne plukte een grooten rui ker, en toen ze hem voor de laatste maal in de koortsachtig schitterende oogen zag, welde er eene diepe zucht uit hare borst: „Elkaar ont moeten en scheiden is 's werelds beloop scheiden en elkaar ont moeten is het gezang van de hoop". Deze oude Zweedsche spreuk moge u vergezellen. God bescherme u op uwen verderen levensweg. Leef wel". De man zag de traan, die in haar oog opwelde, hij zag. haar rustig van hem weggaan en zijne hand hield openbare samenkomst in de groofe concertzaal van den Doelen, waarin het woord zullen voeren dr. A. W. Ausems, arts te Utrecht en dr. D. Snoeck Henkemans, arts te 'sQra- venhage, terwijl de voorzitter der vereeniging dr. H. Pinkhof een ope nings- en ds. G. H Beekenkamp óf de heer W. H. Verhoef een slotwoord zullen spreken. Een plaatselijke com missie ven invloedrijke gemeentanaren, van verschillende politieke partijen, bereidt de vergadering voor. Mij. tot Nut van 't Algemeen. Tot leden van het hoofdbestuur van de Mij. tot Nut van 'r Algemeen zijn gekozen, resp. met 348 en 358 van 364 (door 94 departementen) uitgebrachte stemmen, de heeren dr. A. Verschuur te Amsterdam en D, M, Kruisinga te Zuidorn, die hun be noeming hebben aangenomen. De aigemeene vergadering van het Nut zal worden gehouden op Woens dag 29 Mei en, zoo noodig, ook op Donderdag 30 Mei, te Amsterdam. Verdraagzaamheid. Te Leeuwarden is een gods dienstoefening gehouden, waarin een orthodox, een modern en een evan gelisch predikant van verschillend kerkgenootschap hebben gesproken, T. B. schrijft daarover in „Vrijzinnig Christendom" dat de dienst volkomen aan de verwachting heeft beantwoord. Er waren naar schatting ongeveer 1400 raenschen in de Groote Kerk aanwezig, die ongetwijfeld van het samenzijn een zeer verhtffenden in druk hebben meegenomen. Na een inleidend woord van ds. Heesen behandelden de drie sprekers ieder een gedeelte van Ef. 4:1—7. De orthodoxe spreker deed uitko men, da' men het over den dogma- tischen grondslag wel nooit met eikander eens zou worden, maar dat men daarom elkaar wel kon waar- deeren, en met vertrouwen in eikan ders eerlijke overtuiging in menig opzicht kon samengaan. De moderne legde er nadruk op, dat ook verdaagzaamheid een beginsel is, en dat hij noch éen der andere sprekers daar zou staan, als verdraag zaamheid beteekende laksheid, een zekere onverschilligheid voor eigen beginselen. De evangelische verklaarde zich ontroerd bij de gedachte, dat zulk een samenkomst mogeiijk was. Ter wijl overal in den lande verdeeldheid heerscht, kwam men bier dan toch samen ais kinderen van éen Vader. Het zou er nu op aankomen, die eenheid te bewaren, en hij wees aan, wat daarvoor noodig was. Elke toe spaak eindigde met een kort gebed. haar niet terug, geene der gloeiende woorden van liefde, die in zijn hart brandden, kwam over zijne lippen, in dit uur was zij hem heilig. Lang nog dwaalde hij rond in de straten van Sleeswijk, ten laatste dreef een onverklaarbaar verlangen hem naar den Dom. Hij oper.de zacht de ingangspoort van het kerk hof en trad aan Maren's graf, de rozen van Marianne nog in de hand. Hij legde ze liefdevol op den groe nen, bloeienden grafheuvel, rozen bij rozen I Het was hem zei ven eene onverklaarbare handeling. Wilde hij de doode verzoenen, omdat hij haar aandenken niet trouw was gebleven, of was het een stomme bede om vergiffenis voor zijne groote schuld Rusteloos, in tegenspraak met zijne gevoelens, snelde hij naar huis, maar niet ongezien. Sürver K iibbe, die vanwege zijne hevige rheumatische pijnen niet kon slapen, zat in zijne grooten leuning stoel voor het venster en volgde met zijne scherpe oogen den bezoeker van het kerkhof, in wien hij Raven herkende. „"'tis tóch een eerlijk, trouw mensch," Eere aan den 15jarigen Sjoerd Dljkema te Terhorne I Dat is een kra nig ventje. Hij was op het ijs met andere jongens. Daar hoorde hij een angstkreet. Hij er op af, en zag een lOjarigen knaap ih een wak. Dezen wierp hij zijn jas toe, maar de harde wind woei haar weg. Toen bevestigde hij een tweede jas aan een haakje en de drenkeling greep, maar liet weer los, zonk dieper weg, greep nogmaals, hield toen vast, maar was nog niet uit het waler. Sjoerd kroop op den buik naar den drenkeling, kon diens arm bereiken en trok hem toen met hulp van andere jongens op hei ijs. Hoera, gered Nogmaals eere den jeugdigen redder Wij hebben dan nu toch een stukje winter gehad en de kachel nog eens goed kunnen stoken. Dat plotse l ng invallende wintertje heeft echter aan een huisknecht in een onzer hoofd steden zijn betrekking gekost. Hij had blijkbaar door den zachten kwakkel- winter het stoken verleerd en de vrouw des huizes mopperde daarem tegen den sloffen huisknecht dat hij de suite r.iet op een behoorlijke tem peratuur had weten te brengen. Joban verdedigde zich aldus: „Ik begrijp niet waarom mevrouw de tempera tuur niet hoog genoeg vindt; 'r is hier meer dan zeventig graden Mevrouw is verbaasd ov^r zu'k een uitvlucht bij de ijskoude suite„Maar Johan „Als mevrouw zelf op den thermometer wil kijken. In de voorkamer is 't 36 en in de achter kamer 35 gradendat geeft samen 71 graden voor desuit-."Deanne Johan, die hst stoken verzuimde, moet op staanden voet zijn ontsleg gekregen hebben. Even onnoozel, maar overigens een voorbeeld van geduld toonde zich de vorige week een groenteman in de residentie. Tus- schen hem en een koopster had het volgende gesprek plaats Koopster. Is dat versche sel derij Groenteman. Ja mevrouw. Werkelijk versch Ja mevrouw. Maar nu in ernst, is zij heusch versch, Janssen Ja mevrouw. Niet slap Nee mevrouw. Dus er mankeert niets aan Nee mevrouw. Maar waar hebt gij het gekocht? Van een warmoezier, mevrouw. Vandaag Ja mevrouw. Van morgen? Ja mevrouw. Hoeveel kost het t Tien cent de bos. Is dat niet wat veel mompelde hij in zich zeiven. „En onze Maren moet hij zeer lief heb ben gehad." ZESDE HOOFDSTUK. De eenzaamheid drukte Marianne zwaar. Het gevoel van verlatenheid en leegte werd, sedert Raven was heengegaan, langzamerhand zóo sterk, dat ze 't bijna niet kon dragen. Toch klaagde ze nooit tegenover haar man. Het was haar zelfs aangenaam, dat ze in die smart van het heimwee naar den opgewekten, deelnemenden vriend, alleen stond. Ze waagde zich aan eene historische novèlle, ze zocht den kloostergang in den Dom op en staarde op de stille graven bij zon en bij regen. Maar er kwam geene bezieling over haar; wat ze schreef werd weer verscheurd. Toen begon ze een sprookje, het idee was goed maar de uitvoering bleef mat. Op hare morgenwandelingen zocht ze alle plaatsen op, die Raven bij zonder lief waren geweest. Zoo nam ze met voorliefde haren weg naar het Schutterspark. Tevergeefs hoopte ze, daar geest van zijnen geest te vinden te vergeefs 1 Nee, mevrouw, in dezen tijd Maar nog pas heb ik veel minder betaald. Ja, maar toen was het minder en was 7 ij nog groen. Kunt u het mij laten brengen Ja mevrouw. Nog voor twaalf? Ja mevrouw. Dus zoo, dat ik het aan het dejeu ner gebruiken kan? Ja mevrouw. Wil je even een stukje eraf nemen, dat ik het even zie Ja mevrouw. Alsjeblieft. Hé. Zij is heelemaal niet goed. Zij is verdord. En u zei me zoo straks Ja maar mevrouw, het is al zoo tang geleden dat ik u zei dat zij versch was. Een leukerd, niet waar, evenals die johan Maar hij liep er in. Een spreekster voor het vrouwenkiesrecht een Engelsche suffrigetle, liep er laatst in een vergadering te Londen, waar zij het woord voerde, ook in. Zij stond op het podium en hield voor een gemengd auditorium een redevoering, sprak fraai, sprak met veel aplomb, maar streefde, dat in Engeland al te veel gebeurt, haar doel voorbij door een zeer agressief' optreden tegen de mannen. In het vuur van haar rede riep zij met luide, uitdagende stem en een haitstochieiijken gloed, waardoor zij op velen indruk maakte„Ik vraag u, waar zou de man gebieven zijn zonder de vrouw en nogmaals herhaalde zij haar gevleugeld woord „Waar zou hij zonder de vrouw gebleven zijn vraag ik u Toen wachtte zij enkele seconden als om den indruk, die haar woorden gemaakt hadden, te laten doorwerken. Maar er gebeurde iels onver wachts een stem uit de menigte gaf ten antwoord en tiep luid„In 't P radijs, zeg ik uIk herhaal in 't Paradijs". Als die geachte spreekster vatbaar is geweest voor humor, dan zal zij over dat onverwachte antwoord zeker smakelijk hebben meegelachen en dan redde zij haar figuur. Zoo dacht ook een Viaamsche boerenjongen, Juiien Bostee), er over, toen hij laatst ging trouwen. Hij is een „beetje gebuli" en stak wat af bij zijn iiefhartige bruid, Stine Mulders, een jong en schoon boerinneke. Dus had Juiien nog wel eens wat te hooren, maar hij is blijkbaar humoristisch aange legd en laat zich niet gouw in 't mandje nemen. „As, op 't gemeen tehuis, de ceremonie gedaan was deed de burgemeester het bruidspaar een schoon compliment. Juiien, zeit hij, komt wel overeen mee Stiene, bemint malkanders, maar vooral draagt zorge van uspaarpen- Zij begon zicb de marteling van dagelijksche- oefeningen in de mu ziek op te leggen, maar terwijl de vingers werktuigelijk de eentonige loopjes en accoorden speelden, ver wijlden hare gedachten bij den heer» lijken tijd, toen Raven bier zat te luisteren. Ja, het kwam voor, dat zij, de oefeningen plotseling afbrekend, een van zijne meesl geliefde stuk ken speelde en zich bij 't slot om draaide, ais moest hij op zijne ge wone plaats bij den grooten palm aan het venster zitten. Hoe had ze zich niet verheugd over zijne instemming als ze weer eene nieuwe versiering voor hare muziekkamer had gekregen, en hij zelf de plaats er voor had uitge zocht. Alles helder en licht, weeke, warme kleuren, de meubels van donkerrood hout, voor de vensters teere, gebor duurde tullen gordijnen. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1912 | | pagina 1