en
INT uur,
E,
ei
Zaterdag
27 Januari
.GING
bode
ÏREIZEN.
binnenland.
Feuilleton.
No. 23.
50e Jaargang.
1912.
laak het
anduidt
op het
'ONEN.
L
roud 17.
'BODE
m
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
fthonnemenfs-Aduertenfiën op zeer uoordeelige voorwaarden
VAN DEN HAK OP DEN TAK.
cao
|nog voor-
zen.
leerd
»00.
1906
we beurs.
^genwoordige
Maart
lezer Couranh
ame reis ma-
n zich in een
ld gezelschap
an aan bij
p Januari gaan
naar
jr 10 dagen.
2
5
9
10
10
9
10
5
5
jfkosten inbe-
Hotels. Be-
op aanvrage
onden door het
BE."
5, Amsterdam.
18.
VLISS1NGSCHE
Prijs per drie maanden L30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ËNvan 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Oroote
letters en clichés naar plaatsruimte.
TELEFOONNUMMER 10.
jhr. mr. A. F. deSavorn'n Lohman.
Naar aanleiding van het bericht,
dat jhr. mr. A, F. de Savornin Lob
man zich in 1913 niet weder beschik
baar zou stellen voor een Katner-
candidaiuur, kan de N. Ct. mededeelen
dat de heer Lohman hiertoe inderdaad
het voornemen te kennen gegeven
heeft. Waarschijnlijk is het, dat de
heer Lohman aan dit voornemen ge-
volg zal geven, doch een definitief
besluit heeft hij nog niet genomen.
Men is zeide de heer Lohman
ons nog betrekkelijk ver van 1913
af en het laat zich denken, dat de
politieke constellatie mij zou nopen
mijn voornemen te laten varen, dat
uitsluitend gegrond is op mijn hoo-
gen leeftijd.
De heer Lohman wordt den 24en
Mei 75 jaar.
De stand der verzekeringswetgeving.
Naar „Het Volk" verneemt, is het
in de commissie uit de Tweede Kamer
ter voorbereiding van de verzekerings
wetgeving aldus gegaan met de ver-
hooging der ziekte uitkeering van 50
op 70pCt. Door de Katholieke en
liberale leden, maar vooral ook het
krachtigst en stelligst door de soci
aal-democraten (onder voorbehoud
van hun voorkeur voor 100 pet. uit
keering), werd deze verhooging ver
dedigd, terwijl de anti-rev. leden het
behoud der uitkeering op 56 pet. ver
dedigden, minister Talma nam daarop
de 70 pet. als regel over, met be
voegdheid van de Raden van Arbeid
om de uitkeering voor bepaalde
ziekenkassen op 50 pet. te verlagen.
Bovendien had de minister op alge-
meenen aandrang reeds toegegeven
om gedurende de eerste dertien we
ken, gedurende welke ook de onge-
vallenuilkeering door de ziekenkassen
zal worden overgenomen, de uitkee
ring op 70 pet. te brengen, waarvan
20 pet. voor rekening van de onge-
vallenbank komen. Zoo is er meer
verbeterd in de Ziektewet.
Omtrent de beide eerste vergade
ringen van dezelfde commissie van
voorbereiding over de Invaliditeitswet
hoorden wij nog, dat de besprekingen
niet in aanwezigheid van den min s>
ter plaats hadden en dat er veel ver
zet is tegen allerlei onderdeelen.
Echter hebben nog pas algemeene
besprekingen plaats gehad en wor
den de artikelen eerst later behandeld.
Jhr. Den Beer Poortugael.
Donderdag 1 Februari a.s. viert
luit.-generaai jhr. J. C. C. den Beer
Poortugael, zijn 80en veijaardag.
Een rijk en vruchtbaar leven ligt
in dat tijdvak besloten. De heer Den
Beer Poorlugael, herkomstig van de
37.)
o—
Lang rustten de banden in elkaar
tot laatsten groet, nog een zacht
.het ga u wel" en Raven stond
alleen in de duisternis, terwijl de
slanke, wilte gestalte als eene
bleeke schim tusschen de boomstam
men verdween.
Het was hem, alsof zijne goede
geest hem had verlaten, en alle on
geluk nu boven zijn hoofd moest
losbarsten. Hij moest nog eenmaal
haar lief gezicht zien, de verstan.
dige, ernstige oogen, den trotschen
schoonen mond, het geheele geliefde
vereerde wezsn, de getrouwe kame
raad.
Vlug snelde hij haar na en haalde
haar midden onder hare bloemen in
Zjj keerde zich tot hem en stond ir.
de heldere maneschijn, zelve zoo
rein en vlekkeloos ais dat goddelijk
Mditaire Academie, bekleedde achter
eenvolgens tal van hooge betrekkingen,
waarvan wij hier aanstippendirecteur
der stafschool te Breda, minister van
oorlog (1879), gouverneur van de
Mi'ifaire Academie, inspecteur van
het militair onderwijs, commandant
van de stelling van Amsterdam, en
voorts, sinds Juli 1892 tot heden, lid
van den Raad van State.
Tal van krijgskundige werken zagen
van zijne hand het licht.
Onder de vele ridderorden welke
hem sieren, behoort ook de medaille
van het Roode Kruis.
Gouverneur generaal en
legercommandant.
Van particuliere zijde meldt men
aan het „N. v. d. D.":
In tegenstelling met de berichten,
dat de legercommandant-in Ned-Indië,
de luitenant-generaal Q. C. E. van
Daalen, naar Nederland zou terug-
keeren wegens zijn siechte verstand
houding met den gouverneur generaal
kan worden bi richt, dat de verstand
houding ui'muntend is en de gou
verneur-generaal den legercomman
dant in alle opzichten ter wille is,
door zooveel in zijn vermogen mee
te werken om de voorstellen tot her
vormingen van het leger te doen
slagen bij den minister.
De legercommandant wenscht dan
ook zijn programma geheel af te
werken, alvorens heen te gaan, n. I.
eerst aile wjpens en diensten bij
gedeelten reorganiseerer, een militie
voor de op |ava aanwezige Neder
landers tot siandbrengen en ten si. t e
het geheeie veldleger op Java reor-
ganiseeren in nationeei verband, na
ook de garnizoenstroepen op de
buitenzitiingen te hebben gereorgani
seerd.
Onder de hand is een geheel nieuw
o.feningsstelsel door generaal Van
Daalen uitgevaardigd en is hetiegtr
voorrien van moderne velddienst
en gevechtsvoorschriften, weike reke
ning houden met des generaais er
varing en met lessen van den laat
sten grooten oorlog.
Bestrijding van het Nieuw-
Malthusianisme.
De 13e algemeene jaarvergadering
van de Vereeniging tot bestrijding
van het Nieuw-Malthusianisme zal
ditmaal op Dinsdag 30 Januari a.s.
gehouden worden te Delf'.
In de middagvergadering, ook voor
genoodigden toegankelijk, zal een
overzicht gegeven worden van den
arbeid der vereeniging in het afge-
loopen j iar. Mr. A. baron van Wijn
bergen, lid der Tweede Kamer, geeft
een referaat over„De beteekenis
van het. Nieuw Malthusianisme voor
gezin en maatschappij." De jaarver
gadering wordt gesloten met een
licht. Met brandende oogen, een
stormachtig, wild verlangen in het
hart sloeg hij zijne armen om het
schoone, bleeke beeld.
Met een onstuimige beweging
greep hij hare handen en drukte ze
aan zijne brandende lippen.
„Dank, en nogmaals dank voor
alies, wat ge mij hebt gegeven. Het
waren de gelukkigste, vreedzaamste
dagen van mijn leven. Gij zqt meer
voor mij geweest, dan iemand an
ders. Laat mij uwe vriendschap be
houden, lieve vereerde vriendin, en
dan schenk mij nog een paar van
uwe kostelijke rozen tot afscheid.'
Marianne plukte een grooten rui
ker, en toen ze hem voor de laatste
maal in de koortsachtig schitterende
oogen zag, welde er eene diepe
zucht uit hare borst: „Elkaar ont
moeten en scheiden is 's werelds
beloop scheiden en elkaar ont
moeten is het gezang van de hoop".
Deze oude Zweedsche spreuk moge
u vergezellen. God bescherme u op
uwen verderen levensweg. Leef wel".
De man zag de traan, die in haar
oog opwelde, hij zag. haar rustig van
hem weggaan en zijne hand hield
openbare samenkomst in de groofe
concertzaal van den Doelen, waarin
het woord zullen voeren dr. A. W.
Ausems, arts te Utrecht en dr. D.
Snoeck Henkemans, arts te 'sQra-
venhage, terwijl de voorzitter der
vereeniging dr. H. Pinkhof een ope
nings- en ds. G. H Beekenkamp óf
de heer W. H. Verhoef een slotwoord
zullen spreken. Een plaatselijke com
missie ven invloedrijke gemeentanaren,
van verschillende politieke partijen,
bereidt de vergadering voor.
Mij. tot Nut van 't Algemeen.
Tot leden van het hoofdbestuur
van de Mij. tot Nut van 'r Algemeen
zijn gekozen, resp. met 348 en 358
van 364 (door 94 departementen)
uitgebrachte stemmen, de heeren dr.
A. Verschuur te Amsterdam en D, M,
Kruisinga te Zuidorn, die hun be
noeming hebben aangenomen.
De aigemeene vergadering van het
Nut zal worden gehouden op Woens
dag 29 Mei en, zoo noodig, ook op
Donderdag 30 Mei, te Amsterdam.
Verdraagzaamheid.
Te Leeuwarden is een gods
dienstoefening gehouden, waarin een
orthodox, een modern en een evan
gelisch predikant van verschillend
kerkgenootschap hebben gesproken,
T. B. schrijft daarover in „Vrijzinnig
Christendom" dat de dienst volkomen
aan de verwachting heeft beantwoord.
Er waren naar schatting ongeveer
1400 raenschen in de Groote Kerk
aanwezig, die ongetwijfeld van het
samenzijn een zeer verhtffenden in
druk hebben meegenomen.
Na een inleidend woord van ds.
Heesen behandelden de drie sprekers
ieder een gedeelte van Ef. 4:1—7.
De orthodoxe spreker deed uitko
men, da' men het over den dogma-
tischen grondslag wel nooit met
eikander eens zou worden, maar dat
men daarom elkaar wel kon waar-
deeren, en met vertrouwen in eikan
ders eerlijke overtuiging in menig
opzicht kon samengaan.
De moderne legde er nadruk op,
dat ook verdaagzaamheid een beginsel
is, en dat hij noch éen der andere
sprekers daar zou staan, als verdraag
zaamheid beteekende laksheid, een
zekere onverschilligheid voor eigen
beginselen.
De evangelische verklaarde zich
ontroerd bij de gedachte, dat zulk
een samenkomst mogeiijk was. Ter
wijl overal in den lande verdeeldheid
heerscht, kwam men bier dan toch
samen ais kinderen van éen Vader.
Het zou er nu op aankomen, die
eenheid te bewaren, en hij wees aan,
wat daarvoor noodig was. Elke toe
spaak eindigde met een kort gebed.
haar niet terug, geene der gloeiende
woorden van liefde, die in zijn hart
brandden, kwam over zijne lippen,
in dit uur was zij hem heilig.
Lang nog dwaalde hij rond in de
straten van Sleeswijk, ten laatste
dreef een onverklaarbaar verlangen
hem naar den Dom. Hij oper.de
zacht de ingangspoort van het kerk
hof en trad aan Maren's graf, de
rozen van Marianne nog in de hand.
Hij legde ze liefdevol op den groe
nen, bloeienden grafheuvel, rozen bij
rozen I Het was hem zei ven eene
onverklaarbare handeling. Wilde hij
de doode verzoenen, omdat hij haar
aandenken niet trouw was gebleven,
of was het een stomme bede om
vergiffenis voor zijne groote schuld
Rusteloos, in tegenspraak met zijne
gevoelens, snelde hij naar huis, maar
niet ongezien.
Sürver K iibbe, die vanwege zijne
hevige rheumatische pijnen niet kon
slapen, zat in zijne grooten leuning
stoel voor het venster en volgde met
zijne scherpe oogen den bezoeker
van het kerkhof, in wien hij Raven
herkende.
„"'tis tóch een eerlijk, trouw mensch,"
Eere aan den 15jarigen Sjoerd
Dljkema te Terhorne I Dat is een kra
nig ventje. Hij was op het ijs met
andere jongens. Daar hoorde hij een
angstkreet. Hij er op af, en zag een
lOjarigen knaap ih een wak. Dezen
wierp hij zijn jas toe, maar de harde
wind woei haar weg. Toen bevestigde
hij een tweede jas aan een haakje en de
drenkeling greep, maar liet weer los,
zonk dieper weg, greep nogmaals,
hield toen vast, maar was nog
niet uit het waler. Sjoerd kroop op
den buik naar den drenkeling, kon
diens arm bereiken en trok hem toen
met hulp van andere jongens op hei
ijs. Hoera, gered Nogmaals eere den
jeugdigen redder
Wij hebben dan nu toch een stukje
winter gehad en de kachel nog eens
goed kunnen stoken. Dat plotse l ng
invallende wintertje heeft echter aan
een huisknecht in een onzer hoofd
steden zijn betrekking gekost. Hij had
blijkbaar door den zachten kwakkel-
winter het stoken verleerd en de
vrouw des huizes mopperde daarem
tegen den sloffen huisknecht dat hij
de suite r.iet op een behoorlijke tem
peratuur had weten te brengen. Joban
verdedigde zich aldus: „Ik begrijp
niet waarom mevrouw de tempera
tuur niet hoog genoeg vindt; 'r is
hier meer dan zeventig graden
Mevrouw is verbaasd ov^r zu'k een
uitvlucht bij de ijskoude suite„Maar
Johan „Als mevrouw zelf op
den thermometer wil kijken. In de
voorkamer is 't 36 en in de achter
kamer 35 gradendat geeft samen
71 graden voor desuit-."Deanne
Johan, die hst stoken verzuimde,
moet op staanden voet zijn ontsleg
gekregen hebben. Even onnoozel,
maar overigens een voorbeeld van
geduld toonde zich de vorige week
een groenteman in de residentie. Tus-
schen hem en een koopster had het
volgende gesprek plaats
Koopster. Is dat versche sel
derij
Groenteman. Ja mevrouw.
Werkelijk versch
Ja mevrouw.
Maar nu in ernst, is zij heusch
versch, Janssen
Ja mevrouw.
Niet slap
Nee mevrouw.
Dus er mankeert niets aan
Nee mevrouw.
Maar waar hebt gij het gekocht?
Van een warmoezier, mevrouw.
Vandaag
Ja mevrouw.
Van morgen?
Ja mevrouw.
Hoeveel kost het t
Tien cent de bos.
Is dat niet wat veel
mompelde hij in zich zeiven. „En
onze Maren moet hij zeer lief heb
ben gehad."
ZESDE HOOFDSTUK.
De eenzaamheid drukte Marianne
zwaar. Het gevoel van verlatenheid
en leegte werd, sedert Raven was
heengegaan, langzamerhand zóo sterk,
dat ze 't bijna niet kon dragen. Toch
klaagde ze nooit tegenover haar man.
Het was haar zelfs aangenaam, dat
ze in die smart van het heimwee
naar den opgewekten, deelnemenden
vriend, alleen stond. Ze waagde zich
aan eene historische novèlle, ze zocht
den kloostergang in den Dom op en
staarde op de stille graven bij zon
en bij regen. Maar er kwam geene
bezieling over haar; wat ze schreef
werd weer verscheurd. Toen begon
ze een sprookje, het idee was goed
maar de uitvoering bleef mat.
Op hare morgenwandelingen zocht
ze alle plaatsen op, die Raven bij
zonder lief waren geweest. Zoo nam
ze met voorliefde haren weg naar
het Schutterspark. Tevergeefs hoopte
ze, daar geest van zijnen geest te
vinden te vergeefs 1
Nee, mevrouw, in dezen tijd
Maar nog pas heb ik veel minder
betaald.
Ja, maar toen was het minder en
was 7 ij nog groen.
Kunt u het mij laten brengen
Ja mevrouw.
Nog voor twaalf?
Ja mevrouw.
Dus zoo, dat ik het aan het dejeu
ner gebruiken kan?
Ja mevrouw.
Wil je even een stukje eraf nemen,
dat ik het even zie
Ja mevrouw. Alsjeblieft.
Hé. Zij is heelemaal niet goed. Zij
is verdord. En u zei me zoo
straks
Ja maar mevrouw, het is al zoo tang
geleden dat ik u zei dat zij versch
was.
Een leukerd, niet waar, evenals
die johan Maar hij liep er in. Een
spreekster voor het vrouwenkiesrecht
een Engelsche suffrigetle, liep er laatst
in een vergadering te Londen, waar
zij het woord voerde, ook in. Zij stond
op het podium en hield voor een
gemengd auditorium een redevoering,
sprak fraai, sprak met veel aplomb,
maar streefde, dat in Engeland al te
veel gebeurt, haar doel voorbij door
een zeer agressief' optreden tegen de
mannen.
In het vuur van haar rede riep zij
met luide, uitdagende stem en een
haitstochieiijken gloed, waardoor zij
op velen indruk maakte„Ik vraag
u, waar zou de man gebieven zijn
zonder de vrouw en nogmaals
herhaalde zij haar gevleugeld woord
„Waar zou hij zonder de vrouw
gebleven zijn vraag ik u
Toen wachtte zij enkele seconden
als om den indruk, die haar woorden
gemaakt hadden, te laten doorwerken.
Maar er gebeurde iels onver
wachts een stem uit de menigte gaf
ten antwoord en tiep luid„In 't
P radijs, zeg ik uIk herhaal
in 't Paradijs".
Als die geachte spreekster vatbaar
is geweest voor humor, dan zal zij
over dat onverwachte antwoord zeker
smakelijk hebben meegelachen en dan
redde zij haar figuur. Zoo dacht ook
een Viaamsche boerenjongen, Juiien
Bostee), er over, toen hij laatst ging
trouwen. Hij is een „beetje gebuli"
en stak wat af bij zijn iiefhartige
bruid, Stine Mulders, een jong en
schoon boerinneke. Dus had Juiien
nog wel eens wat te hooren, maar
hij is blijkbaar humoristisch aange
legd en laat zich niet gouw in 't
mandje nemen. „As, op 't gemeen
tehuis, de ceremonie gedaan was
deed de burgemeester het bruidspaar
een schoon compliment.
Juiien, zeit hij, komt wel overeen
mee Stiene, bemint malkanders, maar
vooral draagt zorge van uspaarpen-
Zij begon zicb de marteling van
dagelijksche- oefeningen in de mu
ziek op te leggen, maar terwijl de
vingers werktuigelijk de eentonige
loopjes en accoorden speelden, ver
wijlden hare gedachten bij den heer»
lijken tijd, toen Raven bier zat te
luisteren. Ja, het kwam voor, dat zij,
de oefeningen plotseling afbrekend,
een van zijne meesl geliefde stuk
ken speelde en zich bij 't slot om
draaide, ais moest hij op zijne ge
wone plaats bij den grooten palm
aan het venster zitten.
Hoe had ze zich niet verheugd
over zijne instemming als ze weer
eene nieuwe versiering voor hare
muziekkamer had gekregen, en hij
zelf de plaats er voor had uitge
zocht.
Alles helder en licht, weeke, warme
kleuren, de meubels van donkerrood
hout, voor de vensters teere, gebor
duurde tullen gordijnen.
(Wordt vervolgd.)