Donderdag
25 Januari
No. 21.
50e Jaargang,
1912»
fiemeentebestuur.
Feuilleton.
Van week tof week.
BINNENLAND."
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENTIEN van 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regtl
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfds
advertentie, wordt de prijs slechts (weemaal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
TELEFOONNUMMER 10.
BEKENDMAKING.
Aangifte van nieuwe Leerlingen voor de
Openbare Lagere Scholen.
Burgemeester en Wethouder, van Vlis-
'"brenaen ter kennis van belanghebbenden,
dat op Donderdag 15 Februari a.s als
Leerlingen tot de scholen A. (doosje Bus-
kenstraat,) B (Hendrikstr.) en F (Joost
de Moorstr.) knnnen worden toegelaten,
kinderen van On- en Minvermogenden
die op het tijdstip der toelating zes jaren
°UDeZ aangifte der nieuwe Leerlingen kan
geschieden van Vrijdag 19 Januari tot
en met Maandag 29 Januari e.k., des voor-
middags van 9—12 uren, ter Gemeente
secretarie, vGriftieJ.
Bij de aangifte wordt men verzocht een
Trouwboekje mede te brengen.
Vlissingen, 17 Januari 1912.
Burg. en Weth voornoemd.
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
WITTEVEEN.
De Italiaansche regeering schijnt al
heel slecht de kunst te verstaan am
vrienden te maken, wat haar anders
in de tegenwoordige omstandigheden
bjjzonder goed te stade zou komen.
De Turksch-Arabische oorlog is een
tegenvaller, hali? kan zijn zin niet
krijgen en Europa werkt niet mee
om dat te bevorderen, en nu gaat
men spijkers op laag water zoeken
en Fransche, Russische en Engelsche
schepen aanhouden, onder voorge
ven dat met of door die schepen
indirecte steun aan den vijand ver
leend werd en alzoo het neutrali-
teitsrecht geschonden. Daar het ge-
heele terrein van het volkenrecht,
met name het recht van oorlog en
vrede, vol voetangels en klemmen
zit, kan men er staat op maken, dat
ieders ja hier precies even goed als
ieders neen is.
Intusschen hebben Franschen en
Italianen ruzie en misschien komt er
ook nog we! ruzie met Engeland en
Rusland; maar wij betwijfelen ten
sterkste of de Italianen hun doel
zullen bereiken, wanneer zij van alle
kanten met een vriendelijk gezicht
worden tegengewerkt; wat trouwens
heel natuurlijk is, waar men voor
de dolle Tripolitaansche onderneming
bezwaarlp sympathie kan hebben.
Het doel der Italianen is blijkbaar
om Tripolis van alle communicatie
af le snijden. Gelukt dit, dan kunnen
geen versterkingen van weiken aard
daar aankomen en dat zou voor
Italia van groote waarde wezen. Een
Streng toezicht wordt gehouden op
schepen naar Tunis bestemd. Ook
de Roode Zee wordt bewaakt. Toch
gelooven wij niet dat de Italianen
O
35.)
Hoewel Raven zich voor derge
lijke ernstige dingen maar weinig
interesseerde, deed hij steeds nieuwe
vragen, om maar ongestoord in het
ernstig gezicht te mogen kpen, dat
met droomerige oogen in de zonnige
verte staarde, terwijl de zoete stem
oude overleveringen vertelde. Maar
op 't laatst verlangde hij toch naar
een ander onderwerp van gesprek,
en hij viel de jonge vrouw in de
rede midden in eene bezielde schil
dering van den grooten Waldemar,
wiens regeering zich maar al te
dikwijls kenmerkte door verraad en
sluipmoord.
Marianne laten we hem zijne rust
in het graf gunnen en spreken van
betere menschen, namelijk van ons
beiden. Qij zult recht vlijtig zijn, als
ik weg ben, niet waar? Ge kunt
hun doel zullen bereiken. Men kan
hier veilig zeggen dat alle wegen
naar Rome gaan. Geheel afsluiten
kan men Tripolis nooit en eene zoo
uitgebreide actie ais thans gevoerd
wordt, vordert te veel van do mili
taire krachten, dan dat de Italianen
zoo iets op den duur zouden kunnen
volhouden.
Bij ai dat moois en al die bewe
ging, komt telkens de aap uit de
mouw kpen en blijkt het dat
Italië niet vordert. Mén heeft thans
weer een Arabisch dorp beschoten
en bezet, hetwelk naar luid van
vroegere blijkbaar onware berichten,
sinds lang de ïtajiaansehe zijde ge
kozen had. Mrar de Arabische stam
men kiezen de Italiaansche zijde niet,
maar nemen er alleen de houding
van aan, wanneer <5f hun belang het
meebrengt <3f zij tr een ander doel
mee kunnen bereiken. Qok van an
dere kleine gevephien wordt weer
gewag gemaakt, maar over 't alge
meen kan al hetgetn er plaats vindt
onder kinderspeelgoed gerekena
worden,
Over 'i algemeen wordt thans weer
de aandacht geschonken aan de ver
kiezingen voor denDuitschenRijksdag.
Wat men van den eersten dag der
herstemmingen vernam was voor de
tegenwoordige behoudende meerder
heid niet zoo heel ongunstig, maar
bewqst op zich zelf niets en den
verderen uitslag zullen onze lezets in
de buitenlandsche berichten vinden.
De meerderheid verloor door die
eerste herstemmingen slechts vijftien
man maar ook deze tellen mee en
ook voor de meer of minder voor
uitstrevende partijen schutten alle
heiningen wind.
Naar het schijnt hebben de socia
listen de liberale candidaten krachti
ger gesteund dan omgekeerd. De
socialisten-vrees zit er bij de liberalen
nu eenmaal in. Blijft na de herstem
mingen de tegenwoordige meerder
heid bestaan, dan zal zij zeker zijn
ingekrompen tot zoodanig minimum,
dat er niet al te veel noodig is om,
door een toevallig samengaan van
verschillende partijen bij de een of
andere aangelegenheid, de regeering
le beduiden dat zij niet in het zog
van de meerderheid des volks vaart.
En nu staat het wel vast, dat het
slecht kersen eten is met P,uisisehe
ministers, die zich vetschuilen kunnen
achter den breeden rug van den
persoonlp regeerenden en alle ver
antwoordelijkheid op zich nemenden
keizer, maar toch zal van het reuzen-
gebouw der conservatieve Duitsche
politiek steentje voor steentje afbrok
kelen, tot men besluiten moet er eens
wat nieuws van te maken. De ver
kiezingen van 1912 zullen daartoe
mij uw werk altijd gerust toezen
den, maar éen ding moet je mij be
loven, niet gevoelig te zijn, als mijne
kritiek niet naar je zin is.
„ik zal in 't geheel niet werken,
als ge weg zijt. Dat gevoel ik nu al."
„Waarom niet?" vroeg Raven,
terwijl zijn hart begon te kloppen."
„Omdat mij alle opwekking ont
breekt."
„Die moet uit je zelve komen."
„Dat moet men zeker leeren. Mis
schien komt ge terug, als de zaken
in Berlijn zijn afgedaan. De herfst
is bij ons zoo mooi. Berlp blijft je
nog altijd over."
„Dat gaat niet. Wij stadsmenschen
hebben leven en beweging nocdig."
„En ik zou mij daar zeker steeds
vreemd gevoelen."
„Gij kent Berlijn nog niet Mari
anne. Kom er eens. Beloof mij, dat
ge er wiit komen. Ik heb een goede
vriendin, bij haar kunt ge wonen
haar man is ook schrijver. Het is
Steiner, die mijn roman in zijn blad
laat plaatsen. Etne betere vriendin
kunt ge nooit vinden, en daar leert
ge ons letterkundig volkje van de
beste zijde kennen. Je moet komen,
ftbonnements-fiduertentiën op zaer uoordeelige yooruiaarden
vermoedelijk wel krachtig bijdragen.
Reeds Donderdag jl. berichtte men
ons, dat het keizerlijk huis van China
stellig zou aftreden. Er was, zooals
daar le doen gebruikelp is, familie
raad gehouden, loch was er blijkbaar
nog een strooming in tegenoverge
stelde richting en ten gevolge daarvan
is te Peking een bedenkelijke toestand
van onzekerheid ontstaan. Het kei
zerlijk huis heeft nog we! vele vrienden
en wordt thans door dezen bewerkt
om tot blijven te besluiten. Dat dit
gebeuren zal is niet zeer waarschijn
lijk de loop der sak en zal het wel
belettenmaar dan is het toch vrij
zonderling, dat de Mamsjoes nog na
hun dood schijnen te willen regeeren.
Het gerucht gaat narneip dat de
keizerlijke regeering zelf last zal geven
om de republiek te vestigen, met
benoemipg van den heer Sjoen Sji
Kai tot president. Deze, van zijn
baantje zeker, zou dan verder met de
hoofden van den opstand het varken
wasscben, met andere woorden bestek
en teekening voor het nieuw staats
gebouw maken.
Nu, het is we! tijd dat er een
einde aan komt, want in het zuiden
begint alles op losse schroeven te
staan en er is geen wet, orde of
veiligheid meer. Men begint al te pra
ten over een gewenschte tusschenkomst
der mogendheden, die anders wel
eens tot een ingrijpen zouden ge
noodzaakt kunnen worden, met het
oog op de belangen en de veiligheid
hunner in het Hemelsche rijk ver-
biijf houdende onderdanen. Mocht
het tot eene beslissing komen, dan
zou het wei gewensch, wezen dat ter
stond een krachtige repuDlikemsche
regeering te Peking kon optreden,
maar voor zulk een regeering mag
men wel eens een prijsvraag uit
schrijven
Het nieuwe Fransche kabinet is
bijzonder gunstig in het land ontvan
gen. Nu is dat wei niets nieuws,
want onze Fransche naburen komen
er nog ai licht toe om den eenen
dag hosanna en den andere* dag
kruis hem te roepen maar het kan
niet ontkend worden dat de gebleken
ingenomenheid ditmaal opredelp goe
de gronden berustwant het kabinet
is grooiendeels samengesteld uit
mannen die hun sporen reeds ver
diend hebben. Alleen de socialisten
van den uitersten rand hebben in het
nieuwe kabinet weinig te zeggen en
dit maakt natuurlijk de partij on te
vreden, maar on ne peut con-
tenter tout le monde et son beau-père.
In de eerste plaats zal het nieuwe
bewind geroepen worden om het
Marokko-tractaat met Duitschland
voor den Senaat te verdedigen, geen
dat ben je aaa je zelve verschuldigd.
Ge zult het eens ondervinden, hoe
dan alle bronnen in je opwellen en
hoe dat andere ik, waarvan ge niets
wilt weten, tot een werkzaam gees
telijk leven ontwaakt 1"
Raven sprak deze laatste woorden
met waren geestdrift uit. Het afscheid
viel hem zwaarder, dan hij zich
zeiven wel wilde bekennen. Er was
iels in zijnen toon, dat Marianne
aangreep. Zij nam alles zoo ernstig
en waar op, als zij zelve was, zij
geloofde aan zijne oprechte hartelpe
deelneming en aan zijne trouwe on
zelfzuchtige vriendschap, die ook den
afstand wel zou trotseeren. Niette
genstaande zei ze„Als ge weer in
uw groot Berlijn zijt, vergeet ge ons
buitenmenscüen toch."
jjDat gelooft ge zelve niet, Mari
anne. De tijd in Sletswp zal mij
daarom al onvergetelijk zijn, omdat
mijn eerste succes zich hieraan vast
knoopt."
„Ik zal dadelijk de courant bestel
len. Dan zit je als 't ware eiken dag
wat met mij te praten."
„Ja, dat is best, en als 't uit is
schrijft ge mij uw oordeel, en wei
aangename, maar ook geen bijzonder
zware taak. Zij die voor het verdrag
verantwoordelijk waren zijn nu ook
weg en het tractaat verwerpen zal
men zeker niet willen. Dat zou de
moeilijkheden eindeloos vermeerderen
en het kabinet heeft al zijn krachten
noodig om, na de goedkeuring met
Duitschland tot overeenstemming te
komen omtrent tal van kleine rege
lingen, die de uitvoering der in groote
lijnen gesloten overeenkomst betref
fen, en om het Fransche protectoraat
over Marokko thans feitelijk te ves
tigen waarbij dan nog de talrijke
vragen komen, die betrekking hebben
op de Spaansche aangelegenheden.
Neen, de taak van het nieuwe Fran
sche kabinet kan wei een eervoile,
maar zal zeker geen lichte zijn.
Tweede Kamer.
Van betrouwbaren kant werd ons
medegedeeld, dat bij de leiders der
rechterzijde het plan bestaat, de beide
groote verzekeringsontwerpen in dit
jaar door de Tweede Kamer te doen
afhandelen, pi. de ziekteverzekering
in het voorjaar en de ouderdoms-
en invaliditeitsverzekering in October.
Zeer stei'ig wordt op aanneming van
deze ontwerpen gerekend. Het schijnt
bovendien vast te staan, dat in Maart
allereerst de Armenwet zal worden
behandeld. („Tel.")
Baron van Hardenbroek.
Onder talrijke blijken van dealne
ming werd gistermiddag op Oud Eik
en Duinen te 's Gravenhage ter aarde
besteld het stoffelijk overschoï
van den heer E. L. baron van Har
denbroek van Lockhorst, in leven
Kamerheer van H. M. de Koningin
en oud burgemeester van Domburg.
Aanwezig waren tal van personen uit
de hofkringen, en vele andere be
langhebbenden, onder wie o. a. de
oud minister van buitenlandsche zaken
jhr. Van Tets van Goudriaan.
In den rouwstoet volgden achter
den lijkwagen waarvan het kleed
gedekt was met eenige kransen,
waaronder één van H. M. de Konin
gin twee gala hofrijtuigen, in het
eerste waarvan gezeten was jhr. W.
J. P. Van den Bosch, Hr. Ms. Eerste
Kamerheer, als vertegenwoordiger
van H. M. de Koningin bij de plech-
tigheidï terwijl in het andere had
plaats genomen de kapitein-luitenant
ter zee jhr. Hooft Graafland, adju
dant van Z. K- H. als vertegenwoor
diger van den Prins der Nederlanden.
Aan de groeve werd niet het woord
gevoerd. Nadat de kist boven het
graf was geplaatst, ging ds. Couillet
van ae Waalsche gemeente voor in
een gebed. De oudste broeder van
zoo eerlijk, als ik steeds gevonden
heb, dat ge zijt. En dan stuurt ge
mij uw werk, schrijft mij over uwe
nieuwe ideeën."
„Ge hebt toch gezegd, dat men
zoo iets niet moest bepraten."
„Als beginner is dat toch beter,
het wordt iemand alles vee! helder
der, als men het met een deskundige
bespreekt. Ik geloof dat ge goede
brieven schrijft, zooals de meeste
vrouwen. Ik zal u altijd antwoorden.
Misschien is het mij vergund, de
leegte aan te vullen, die ge gevoelt
in den omgang met uwen man. Laat
u door hem interessante lotgevallen
vertellen, een arts toch is dikwijls
tevens de biechtvader zijner patiën
ten tn krijgt zoodoende vaak een
diep inzicht in menig familieleven."
„Mijn man is zóo diskreet, dat ik
nooit iets gewaarword. Nimmer ver
langt hij mijne hulp, hij houdt mij,
zooals gij dat toch ook voldoende
heb! kunnen opmerken, buiten alles."
„Jammer. Ge zoudt anders op die
wijze stof voor grootere werken kun
nen verzamelen."
„Dat is niet te veranderen. Maar
Iaat ons nu aan den terugweg den
den ontslapene, J. L. W. baron van
Hardenbroek van Lockhorst, vertolkte
daarop den dank der famillie voor de
betoonde deelneming.
Spreker richtte zich hierbij in de
allereerste, plaats tot de vertegenwoo--
digers van H. M. de Koningin en van
Z. K. H. dep Prins, wien hij verzocht
den eerbiedigen dank dei- familie aan
H M. de Koningin en Z. K. H. den
Prins te w 11 :n-overbrengen voor de
belangstelling en ce hooge eer aan
da familie bewezen.
Wetgevend geknutsel.
De „Nieuwe Ct." acht die bena
ming vao toepassing op het aan de
Tweede Kamer ingezon ien ontwerp
tot instelling van Raden van Beroep
voo' de directe betastingen en alge
meens bepalingen voor het Beroep
op dte colleges.
In de desbetreffende artikelen wordt
o.?. gezegd, dat aan elke rechtbank
zulk een Raad van Beroep verbonden
za; zijn, bestaande uit een voorzitter
en twee Itden (benevens hun plaats
vervangers), De voorzitters- en plaats-
verv. voorzitters worden door 't Ge
rechtshof benoemd uit de leden der
R- entbankde overige leden door de
Rechtbank uit de ingezetenen van het
arrondissement. Aan den Hoogen
Raad wordt de bevoegdheid gegeven
tot cassatie van de uitspraken dezer
Racen van Beroep.
De „N. Ct." betoogt nu, dat het bij
deze nieuwe instelling onzeker blijkt
of zij werkelijk dee! uitmaakt van
onze rechterlijke macht, want een aan
es>n rechtbank „yeibonden" college is
'ets geheei nieuws.
Behooren zij wel tot de rechterlijke
macht, dan komt bet ontwerp in strijd
met artikel 166 der Grondwet, het
welk zegt, dat de leden der rechter
lijke macht door den Koning worden
aangesteld.
Zijn zij geen deel van de rechterlijke
macht, dan is er strijd met artikel
165 der Grondwet. Daarin wordt nl.
de Hooge Raad bevoegd verklaard
tot cassatie, terwijl aan den wetgever
wordt opgedragen de overige bevoegd
heden van den Hoogen Raad te re
gelen.
Wijl dus in elk geval de Hooge
Raad reeds het recht van cassatie
bezit, kan dat niet nog eens door een
afzonderlijke wet worden toegekend.
Het blad doet opmerken, dat voor
dit ontwerp niet alleen verantwoorde
lijk is het departement van financiën
maar ook, blijkens de memorie, van
justitie.
Militaire berichten.
In de maanden Maart, April, Mei
en Augustus van dit jaar zullen door
de landweertroepen bepaaldelijk de
landweer-irifanterie, oefeningen wor
den gehouden op de plaatsen en ge-
ken, 't is nog een heel eind."
„Het blijft nu lang licht, en uw
man komt pas laat thuis. Verkort
niet moedwillig de weinige uren, die
ons nog toebehooren."
Zoo bleven ze nog een poosje op
het zonnig plekje babbelen, en zagen
de zon over Sleeswijk dalen en den
hemel in purperen gloed boven stad
en water zich welven, tot alleen nog
diepe, warme kleurschakeeringen in
den aanbrekenden, helderen noorde
lijken zomernacht zichtbaar waren.
„Het is als een afscheid," zei de
jonge vrouw zacht.
„Maar slechts voor korten tijd,
want morgen keert ae zon terug."
Weer zagen beiden en dachten
nerzelfde, dat zij morgen voor langen,
langen tijd misschien voor altijd
moesien scheiden.
„Gij rnoogt mij niet voor altijd ver
iaten, lieve vriend," begon Marianne
met zachte stem, nu ge eerst alles in
mij hebt wakker geroepen.
(Wordt vervolgd.)
