T
muu
mm
Donderdag
21 December
tand.
Van we@k tof week.
Feuilieton.
stuur,
LISSIN6EN
nfiën.
No 301
1911.
loom
ril.
AD.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd cp 2ort- en feestdagen. TELEFOONNUMMER io.
Psbonnements-Bdwartentiën op zeer ooordesiige uocrwaarden
BINNENLAND
ngen als die
sluiting.
)ER NG
aer 1911
uur.
ken,
wee regen-
aanbeve-
Loois Azn.,
(oudekerke,
ivr. Qewin-
;t algemeen
P. I. Mor-
aissle voor
fe^eurs.
pres bij het
voordracht:
Vlissingen,
thuijzen te
F. van de
'ïrkoop van
n der Hof.
Weth. tot
J op de hef-
n Omslag.
|r verorde-
i belasting
lan de pen-
joneel aan
ands aan-
iderhouds-
>12.
van de
van C,
he verhu-
Huiszoon.
i reclames
rofdelijken
>enenberg,
Thomas-
king, geb.
van A. J.
Nooljer,
49e Jaarsrasig,
t Etui, in
;n model-
door de
der firma
jrij.
Ververij
ilNG"
ening
iaal en
or uit»
In aller»
op aan-
ij onder-
<St Co,
VLISSINGSCHE COURANT
0
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ÊN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
a.it,"
Nieuwe Abormé's, uiige
zonderd bij weKeiijksche be
taling, ontvangen de dagelijks
verschijnende „VLISSING
SCHE COURANT" koste
loos tot 1 Januari 1912.
Begrijpelijkerwijze is men in toon
gevende kringen te Rome volstrekt
niet tevreden met de toestand op het
oorlogsterrein. Bij Tripolis is het den
Turken en Arabieren gelukt de Ita
lianen gedurende het ongunstige jaar
getijde te dwingen lot den opmarsch,
en den terugtocht te aanvaarden in
goede orde, naar een gunstiger positie.
In de bedoeling der Italianen heeft
dit niet gelegen.
Een zelfde tactiek volgen Turken
en Arabieren nu in Cyrenaika, waar
zij. voor Bengasi en Derna, over
21000 man beschikken, terwij! de
Italianen daar niet meer dan 25000
man hebben, waarbij in aanmerking
moet worden genomen, dat het terrein
bij Derna vee! ongunstiger is voor
de Italianen dan bij Tripolis.
Over de mogelijke aanstaande ge
beurtenissen bij Dsrna en Bengasi is
men dan ook in Rome bezorgd. Men
houdt in Napels 10000 man gereed
om de troepen in Cyrer.aika te ver
sterken. Met deze er bij "gerekend
zullen de Italianen in Noord Afrika nu
75000 man beschikken, een zeer groot
leger, als men in aanmerking neemt
dat de zaak zoo luchtjes *werd op
gevat.
Met die luchihariigheid zal het wel
afioopen. Bij Bengasi zijn in den
nacht van 14 op 15 December ver
woede gevechten geleverd. De Turken
beweren dat zij daarbij alle verster
kingen van den vijand vermeesterd
hebben en eerst terugtrokken toen zij
bedreigd werden met het zwaar ge
schut der vloot, terwij! zij bij dien
terugtocht veel kanonnen en munitie
meenamen. Dit moge nu alweer wat
overdreven zijn, kenneiijk meer over
dreven of beter gezegd,verkleind, is de
Itaiiaar.sche bewering dat „een troep
Bedouinen" den aanval deed en terug-
ges'agen werd. Ook bij Homs kwamen
beide partijen met eikander in bo.sing.
Eenigszins grappig wordt in deze
omstandigheden het gerucht, dat
de vrede nu niet lang meer op zich
zal laten wachten,
Voor mogelijke gebeurtenissen zijn
de Dardanellen nu in volkomen staal
van tegenweer gébracht, ofschoon
Rusland cn de Potte daaromtrent
tot volkomen overeenstemming zijn
gekomen. Rusland zat op een door
laten zijner oorlogschepen niet
verder aandringen, maar ai zouden
de Dardanellen, wegens ootlogsge-
8.)
De kruisen blonken en de nieuwe
opschriften kwamen scherp uit, als
wilder, zij de opmerkzaaamheid der
eenzame wandelaars tot zich trekken.
Marianne trad nader, ze wilde be
proeven of zij de woorden kon ont
cijferen maar het ging niet. Licht
en donker wisselden elkaar te snel af.
Zoo ging ze door hei ijzeren poor
tje weer terug, ging dicht bij de deur
van Süver Kitibbe's huisje staan en
wachtte. Als het nog lang duurde, zou
ze vragen binnen te mogen komen.
Ze keek op haar horloge pas half
tien.
Daar hoorde ze stemmen, zware
mannenstappen naderden de deur, die
open ging. Ze hoorde haren man
zeggen „Deze keeren hebben we het
gelukkig nog overwonnen. Maar nu
volkomen rust, daarvoor moet je
vaar, door Tuiktje gesloten worden,
dan zullen Russische koopvaardij
schepen toch ongehinderd doorgelaten
worden.
De versterking is van dien aard,
dat men Itaiië geluk zH mogen
wenschen, wanneer het besluit op
c-it punt niet tot een aanval over te
gaan. Jammer genoeg voor de Tur
ken, dat ze hier 30000 man in reserve
moeten houden, die elders wellicht
betere diensten zouden kunnen be
wijzen.
Ondanks den wapenstilstand in
China wordt hier en daar nog druk
gevochten en krijgt men den indruk,
dat aan de zijde der regeering de
goede trouw tegenover opstande
lingen niet bijster groo! is. Deze zijn
ten minste weer verdreven uit een
sterke stelling, waarmee ze den
spoorweg van Peking naar Hankau
bedreigden.
De onderhandelingen te Shanghai
worden echter nog steeds voortgezet,
zonder dat men iets vau wezenlijke
resultaten verneem».
De revolutionnairen schijnen be-
paaid te verwachten dat ae confe
rentie mislukken zai. Zij zouden de
republiek alvast maar proclameeren
en den aanval op Peking voorbe
reiden. Joe, die een slimmerd is,
wil alle partijen onder éen hoed
vangen. De Statenbond, met den te
genwoordige» keizer ais koning aan
het hoofd, en wel ais erfelijk koning,
spookt hem door het brei». Die ko-
nir.g z.?u dan echier een ledepop
zijn, die' ö'uiien de siaaisaangelegen-
heden blijfr.
Een president en hier ziet men
Joe's naam onwillekeurig iusschen
ae regels, zou door het vdlk be
noemd worden en in hem zou zich
de geheele bestuursmacht vereenigen;
zelis zou hij oorlog verklaren en
vredes- en andere verdragen met
vreemde mogendheden sluiten.
Aan koning en president zou ge
lijke eer bewezen worden, maar de
besluiten van het uit twee Kamers
bestaande parlement, zouden bepaald
moeten worden uitgevoerd en er zou
geen recht van veto bestaaneen
werkelijke volksregeering dus.
Op zich zelf is net denkbeeld niet
onaardigmaar ket gaat nu eenmaal
moeilijk om de kool en de geit te
sparen, en zoo zal het hier waar
schijnlijk ook we! zijn.
Het was Rusiands eisch dat Perzië
voortaan alleen buitenlanctsche amb
tenaren mocht kiezen, wier benoe
ming door Rusland en Engeland was
goeögekeurd.
Deze eisch is eenigszins verzacht,
in dien zin dat Perzië wei is waar
vrij blijft in zijn keuze, doch slechts
vrouw zorgen."
„Dat zal niet aan haar liggen,
dokier. Hartelijk dank dat ge zoolang
zijt gebleven, voor ons alleen was
het te moeilijk geweest. Ik had het
de arme ziel gegund, dat ze de
eeuwigheid was ingegaan."
„Ik ook, Krübbe, maar het was
mijn plicht met alle mij ten dienste
staande middelen, haar leven te be
houden."
„Dat is zoo, nei alsof een van ons
leeit zwemmen. Bij de marine wordt
men er immers toe gedwongen. Maar
anders is het beter met een sprong
in het duister de eeuwigheid in."
„Ik ben ook voor dien sprong,
Kiiibbe, maar mijn beroep veroorlooft
het niet. En men weet ook niet
waarvoor het goed is, als het langer
duurt- Misschien moet in de lange
lijdensnachten het geweten nog wor
den wakker geschud, of er komt nog
eene groote vreugde, het weerzien
van een geliefd wezen."
„Dat kan we! waar zijn. En"
de visscher keek over zijn schouder
naar boven -- „ik geloof, oat Maren
op zoo iets wacht. Mijn vrouw denkt
dat ook."
mag kiezen uit onderdanen van mo
gendheden van den tweeden rang.
Rus'and wii dus blijkbaar met nullen
cijferen, zulke lui als Shuster durft
men natuurlijk zoo goed niet aan,
want die hebben een mogendheid van
den eersten rang achter zich. De beer
bromt liever tegen kleintjes.
Man wil dat Perzië tot toestemmen
in dezen niauwen vorm overhelt.
Met het oog daarop teekende de
groene Amsterdammer zes Perzische
vrouwen aan het weefgetouw, waar
achter een Russische kozak met een
zweep, en met een versje er onder,
herinnerend aan hét dichtstukje van
Heine lm diistern Auge keine Thrdne.
Rusland en Engeland verzekeren
steeds dat beiden geen veroverings
plannen in Perzië hebbeneveneens
Turkije en dit laatste zal wel waar
wezenmaar in Engeland heerscht
wantrouwen over de Russische ba-
iof;en. Als Perz;ë eens zijn onafhan
kelijkheid verloor, omdat het in moei
lijke dagen geen steun kon vinden
bij Engeland, dan zal het bolwerk
tusschen Rusland en Engtlsch Indië
verbroken zijn en zai Engeland na-
iuuriijk aan de verdediging dier ko
lonie ontzaglijke offers moeten bren
gen, waarbij de tegenwoordige weinig
beteekenen.
O.
Jp
Algemeen is cie aandacht gevestigd
op de rede van den bekenden strcts-
man Millerand, Vrijdag jl. in de
Fransche Kamer gehouden, toen daar
opnieuw hei Marokko-de'oat aan de
orde was. Men houdl hem voor den
toekomstigen minister van buiten-
landsche zaken en dan in een kabinet
C'émenceau, wini de dagen van het
ministerie Caillaux zijn denkelijk ook
ai geteld. Een ijverig medewerker
door Frankrijk aan den wereldvrede,
dit maakte den grondtoon der rede uit.
Tegenover Spanje was de regeering
bij dit debat nog al mak, hetgeen
veel kwaad bloed schijnt gezet te
hebben. De bepaalde toezegging van
een der ministers om Spanje's waar
digheid onaangetast te laten, viel zoo
weinig in den smaak, dat twee ande
ren zich verplicht zagen tot de ver
klaring, dat eigen belangen bij de
eerbiediging der Spaansche belangen
niel uit bet oog zuilen worden ver
loren. B ijkbaar verlangt men in Frank
rijk, dat men Marokko de halfsiach-
tge positie van Spanje nu niet langer
zal dulden er inderdaad is daar veel
voor te zeggen.
Werkt de Fransche regeering niet
mede tot het scheppen van een meer
zuiveren toestand in deze, dan zal
zij hoogstwaarschijnlijk haar eigen
graf delven.
„Zoo. Nu, dan willen we biij zijn,
dat ze er nog weer een keer boyenop
is gekomen. Maar voorzichtig, KtüObe,
geen drukte. Aisof ze van glas is,
begrijp jel"
„Ho, ho, we zulien het scheepje
wel over de klippen loodsen in volte
zee
„Geen zorg, dokter, ik houd het
roer en mijn oudje zet de zeilen op
voor kaimer vaart, zooais dat past
voor zoo'n zieke."
De ruwe stem van den ouden zee-
beer klonk door den stillen nacht tot
de wachtende door, die zich in een
donkeren hoek hield verborgen.
Het speet haar nu, thuis niet rus
tig de terugkomst van Jö -gen te heb
ben afgewacht. Hoe slecht paste
haar vrooiijk nieuws Dij het zoo pas
gehoorde.
Dokter Hofman boog rechts af.
Marianne moest zich haasien, als ze
haren man wilde inhalen. Na was ze
dicht achter hem in riep zacht zij
nen naam.
„Ben je daar Marianne Wat breng
je hier Moet ik dadelijk ergens ko
men Maar dan had! ge het meisje
toch kunnen zenden
Tweede Kamer.
De waterstaatsbegrooting voor
1912 werd gisteren aangenomen, nadat
verworpen was met 52 tegen 50 stem
men een amendement Ketelaar, strek
kende om voor het personeel van den
post en telegraafdienst een ander sa
laris systeem in te voeren, over welk
amendement Vrijdag de herstemming
was uitgesteld.
Bij de voortgezette behandeling van
de begrooting van binneniandsche
zaken betoogde de minister, dat de
inwilliging van den wensch van het
personeel der lagere scholen met be
irekking lot de salarieering, ruw ge
schat 18 mlllioen gulden zou kos'en,
dus te duur is voor het oogenbiik.
De bevordering van 't bijzonder
enderwijs, ware volgens den minister
wellicht te vinden door een regeling
dat gemeenten in de bouwkosten kun
nen bijdragen. De minister wees ook
af den aandrang tot verhooging van
traktementen der leerkrachten voor
rijksnormaallessen en een toelage aan
kweekelingen der rijkskweekscholen.
Jhr. Mr. P. J. Van Swinderen. t
Een zijner hoogst geplaatste en no
belste dienaren is den Neierland-
schen Staat gisteren door dendood
ontvallen. Jhr. mr. P. J. van Swinde-
ren, vice president van den Raad van
State, is, na dm plotseiingen schok
aan zijn gezondheid toegebracht, gis
terennamiddag aan de gevolgen daar
van overleden.
Voor hij met hooge staatsambt dat
hij tot aan zijn dood vervulde, werd
bekleed, was de heer Van Swinderen
in rechterlijke betrekkingen en in de
gewestelijke vertegenwoordiging werk
zaam.
Gesproten uit een Groningsch adel
lijk geslacht, studeerde hij aan de
Hoogeschool te Groningen, en gaf
reeds in dien tijd blijk van zijn bij
zondere begaafdheid, o. a. doordat
een antwoord, door hem ingezonden
op een rechtskundige prijsvraag van
de Leidsche Academie met de zilve
ren medaille werd bekroond.
Zijn laatste rechterlijke betrekking
was die van kantonrechter te Gronin
gen, ais hoedanig hij tot 1888 werk
zaam was.
in dien tijd werd hem door het
vertrouwen der kiezers sen piaats in
de Provinciale Staten van het Gewest
aangewezen, en in 1881 werd hij door
zijn medeleden verkozen tot lid der
Ged. Staten.
In 1888 werd hij benoemd tol Com
missaris der Koningin in de provincie
Drente, welk ambt hij vervulde tot 1
December 1903, toen hij door de
Koningin, op voordracht van het
toenmalige ministerie Kuyper, geroe-
„Neen, neen Jö'gen, het is ik
heb een brief van Ernst gekregen."
„En daarom kom je mij door nacht
cn storm achterna
Marianne nam zijnen arm en keek
vleiend tot hem op. Op hetzJfde
oogenbiik kwam de maan weer ach
ter de wolken te voorschijn en ver
lichtte helder haar gezicht.
Jö'gen zag Se groote oogen tot
hem opgeheven, haar schoone mond
beefde van innerlijke ontroering en de
bleeke wangen werden met een lich
ten blos overtogen. Hij streek haar
teeder de verwaaide haren van haar
blank, hoog voorhoofd, welks schoon
heid hem, toen hij werk maakte van
Marianne, bijzonder had getroffen. Hij
wilde een verstandige vrouw hebben
en achter dit voorhoofd konden
slechts verstandige gedachten wonen.
Het kwam er maar op aan, ze te
wekken.
Had hij zich daartoe moeite gege
ven Dit had hij zich zeiven nooit
afgevraagd, nu niet en vroeger ook
niet. Een onwillekeurigen aandrang
volgend trok hij de geliefde vrouw
tot zich.
„Maar Jö'gen,riep ze beschaamd
pen werd wijlen jhr. mr. Schorer als
vice president van den Raad van State
op te volgen. In dat Staatscollege
fungeerde hij tevens als president van
de Raadsafdeeling voor de geschillen
van bestuur.
De overledene was een man van
Christelijke beginselen, die hg tof
richtsnoer nam ook in het staatkundig
laven en weike hij beleed met beza
digdheid zonder partijgeest.
Jhr. mr. Van Swinderen was com
mandeur der orden van den Nsderl.
Leeuw en van O anjeNaussau.
Ziekteverzekering.
De mi rist ar van landbouw, nijver
heid en handel heeft dezer dagen bij
de commissie van voorbenidlssg uit
de Tweede Kamer, betreffende de
ziekteverzekering ingedirr.d zijn schrif
telijk antwoord op de schriftelijke
mededeeiingen, weike die commissie,
in verband met het mondeling overleg
dat zij met den minister zal voeren,
dezen had doen toekomen.
Het Kamerlid voor Hilversum.
Naar ui; Leiden aan de „Nnd." ge
meld wordt, is de toestand van het
Kamerlid baron van Heemstra, die
te Leiden in het ziekenhuis wordt
verpleegd, zeer zorgwekkend gewor
den.
Bond van Staatspensionnesring.
Het hoofdbestuur van den Bond
heeft aan de Tweede Kamer der
S'.aten Generaal een adres gericht,
waarin het de Kamer verzoekt, de
door den heer Troelstra ingediende
motie op artikel 357 van het ontwerp
van wet tot verzekering van werklie
den tegen geldelijke gevolgen van
invaliditeit en ouderdom, ten spoe
digste in behandeling te nemen, aan
gezien het hoofdbestuur van oordeel
is, dat een directe voorziening in den
nood der in artikel 357 bedoelde
personen zou zijn in de lijn van het
streven van der. Bond voor staats-
pensionneering.
Plaatselijke accijnzen.
De afwijking van-den regel, gesteld
bij art. 241 gemeentewet, omtrent
plaatselijke belastingen, ten behoeve
van de gemeenten Helder, Vlieland
en Viissingen wordi door den minister
van binneniandsche zaken in zijn
antwoord op het desbetreffend afdee-
lingsvershg der Tweede Kamer nader
toegelicht.
Een termijn van drie jaar is ook
nu gekozen, omdat in den loop van
dat tijdperk zich, evenals te Helle-
voetsluis het geval was, in deze drie
gemeenten omstandigheden kunnen
voordoen, welks de afschaffing van
de belast'ng mogelijk maken.
uit.
„Stil maar, kind, niemand heeft het
immers gezienMaar zeg nu einde
lijk eens hoe je er toe kwaamt, zoo
laat in den avond nog op 't pad te
gaan
Hij lachte overmoedig en trok
haren arm nog vaster aan zich. Wat
mocht ze dien lach graag hooren,
maar hoe zelden had ze dat genoegen 1
„Nu luister dan," zei ze teeder.
Juist wilde ze beginnen, toen de
maan even zoo snel haar licht ver
borg, als ze het te voren had uitge
goten. Een donkere wolk trok over
haar lachend gezicht en in hetzelfde
oogenbiik plaste de regen neer, zoo
dat Marianne niet aan het woord
kwam.
Nu zaten ze thuis bij de heidefe
lamp, jörgen gebruikte zijn eenvoudig
avondeten, Marianne had al zóo lang
gewacht, nu zou ze 't hem maar niet
eerder vertellen dan wanneer ze sa
men in zijne kamer zaten.
Eindelijk was het zoover, de sigaar
was aangestoken en Jörgen keek met
verbazing toe dat Marianne wijn en
twee glazen neerzette.
(Wordt vervolgd.)
