Eerste Blad. Het Stiefkind. Maandag 11 December Bit nummerbBslaalail 2 Maden Mo. 292 49e Jaargang. 1911 Landverhuizing. Feuilleton. 8ri©v@n iiSf d@ flofsiad Verschijn! dagelijks^ uitgezonderd op Zort» en Feestdagen. Sbonnemsnts-Muertentiin op zeer voordeelige yooriwaarden Prijs per drie maanden 1.30. Franccf per post 1.S0. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. COURANT. ADVERTENTIÉNvan 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts twee maal berekend. Qroote letters en clichés naar plaatsruimte. TELEFOONNUMMER 10. Ziedaar een gansch niet nieuw onderwerpmaar dat tot dusver niet alleen niets van zijn belang verloren heeft, maar integendeel zoo gewichtig blijft, tja{ het nu en dan in 'i publiek belang noodzakelijk onder de oogen moet worden gezien. Het feit dat er overbevolking is, wat niet beteekent dat er te veel menschen zijn, maar doodeenvoudig dat er wanverhouding heerscht fusschen het aantal menschen en de bronnen van menschelijk be staan, dat feit is er nu eenmaal en wij hebben geen reden om te gelooven dat het binnen afzienbaren tijd weer ongedaan zal worden gemaakt. Daarom blijft verhuizing naar stre* ken waar die wanverhouding niet bestaat en vooreerst niet te wachten is, de meest naiuurlijke zaak van de wereld en even natuurlijk is het, dat daarvoor alleen zulke streken der aarde in aanmerking kunnen komen, waar het klimaat eenigszins met het onze overeenkomt, zoodat een voort durend verblijf en een gezond werk zaam bestaan er mogelijk zijn. Hel zijn inzonderheid som mige deelen van Noord-Amerika, van Australië, van Argentinië en Brazilië, waarop de aandacht gevestigd blijft en het zou wel wenschelijk wezen dat meer algemeen emigratievereenigingen werden opgericht, met het doel om samenwerking en ordening te brengen in het verleenen van steun en voor lichting aan hen, die in economischen 2in een nieuw vaderland wenschen op te zoeken. In ieder geval zou het gewenscht wezen dat zich gemeen telijke of minstens provinciale organi saties vormden, die zich bereid ver klaarden tot het geven van inlichtingen en het doen van onderzoek ten dienste der verhuizing naar alle landen, waarop onze landgenooten inzonder heid het oog gevestigd houten. Het komt waa-schijniijk niet zoo vaak meer voor als voorheen, maar daarom is het toch volstrekt niet uitgesloten, dat er aanleiding bestaat om te waken tegen verleidelijke aan biedingen, die op onwaarheid berusten of die, in ieder geval, de ongunstige bijomstandigheden verzwijgen, die aan de zaak verbonden zijn en die er noodzakelijk toe moeten leiden om de onderneming te ontraden. In dit laatste schuilt waarschijnlijk het grootste gevaar. O ne regeering waarschuwde bv. indertijd tegen het 85.) Zoudt gij u voor de tweede maai op nog verschrikkelijker wijze aan dat doodelijk gevaar blootstellen Verwondert het u, dat ik voor de zuster mijns vaders zooveel zal doen, als ik vooreene dienstbode heb gedaan Hij verborg het gelaat in zijne handen en antwoordde niets. Het eerste daglicht begon eindelijk door te breken en de zieke viel nu in een diepen slaap of eene verzwak king, die voor ongeoefende oogen geruststellender was dan ijikooits. De dokter kwam terug en liet de zen keer de waarheid hooren. Toen nam Ciemence, terwijl allen door vrees bevangen waren, een ka'm en beslist gezag aan. leder voegde zich naar hare bevelen. Roger werd onder Rosa's hoede met de kamenier van aannemen van werk bij het aanleggen van een spoorbaan in Brazil'ë, waar het hooge dagloon ruim werd opge wogen door het gevaar voor de zoo genaamde gele koorts. Dergelijke ambtelijke waarschuwin gen komen zelden voor. Ook met betrekking tot Duitschland en tot sommige streken van Noord-Amerika hebben wij ze wel eens ontmoet maar voor officieele personen houdt men zich in den vreemde we! eens van den dommezij kunnen niet steeds alles te weien komen en moeien daarom met hunne mededeelingen wat voorzichtig wezen. Het staat vast dat een particuliere organisatie andere wegen kan bewandelen en beter achter de waarheid kan komen door de hulp van betrouwbare particuliere personen, wier hulp vertrouwelijk wordt inge roepen. In alle deelen der wereld, die bij ons voor emigratie in aanmerking komen, zouden dus door de emigratie commissies speciale correspondenten moeten worden gezocht, wier inlich tingen en gegevens zouden moeten worden verzameld en nu en dan bijgewerkt en herzien, om op die wijze een volledig en elk oogenblik met vertrouwen te raadplegen archief bijeen te krijgen. In den laatslen lijd was weer bij zonder de aandacht gevestigd op Noord-Caroiina, een land van veel zachter klimaat dan het hooge noor den maar over de kansen daar ble ken ons de gevoelens zoodanig uiteen te loopen, dat het waarlijk van groot gewicht zou zijn om het advies te kunnen vernemen van een speciaal deskundige, die met de toestanden in die streken en met de streek zelf volkomen ver'rouwd is. Een groot gebrek bij de emigratie is dat men bijna uitsluitend let op de naiuurlijke geste'dlieid van het kl maat van het land waarheen men zich wenscht te begeven, van den toestand van dat land, van de kansen om aldaar voldoenden loonenden ar beid te verkrijgen, enz., maar dat men, hoe zonderling het ook moge schijnen, zelden de aandacht vestigt op zich zelfalsof dat van ondergeschikt be lang wareDe emigrant moet ook wei degelijk de rechte man op da rechte plaats wezen en deskundigen, wetende met wie zij te maken hadden, hebben dikwijls den een aangeraden wat zij den ander sierk meenden te moeten ontraden. Dat zijn de ware vrienden; maar de emigrant moet ook de ware vriend van zich zelf wezen en nooit afgaan op de overweging „als het een ander gelukt dan gelukt het mij ook". Dat is eenvoudig geen redeneering. Of de arbeid, die men werkelijk kan bekomen, voor een be'rokken persoon inderdaad geschikt is, daarnaar wordt weinig gevraagd. De emigratie is tot mevrouw De la Biachèm, om hem te verzorgen bij de zusters uitbesteed, die deze liefdedaad met blijdschap vervuldenzoodat indien het kind ziek mocht worden, wat God ver hoed e, hij spoedig zonder eenige moeilijkheid weer thuis kon komen. Mijnheer De la Biachère zou natuurlijk op de villa biijven en Régis zou er zoo dikwijls komen, als de dienst hem toeliet. Men beproefde het be sluit van het jonge meisje om me vrouw De ia Biachère op te passen, te bestrijden. Maar het vertrouwen, dat haar geestkracht aan allen inboe zemde, deed hen voor haar verlangen wijken. Denzelfden dag nog kwam er eene ziekenzuster uit Tours en toen begon dat langdurig, smartelijk tijdperk van vrees en hoop, van erger en beter, dat zij, die zulk een ongelukkige zieke verzorgd hebben, maar al te veel kennen. Het waren onvergetelijke dagen. Soms scheen de koorts en het ijlen te wijken, dan weer was de toestand zoo gevaarlijk, dat men Régis moest roepen, die half versuft aankwam, zich afvragend, of hij zijne moeder nog op zekeren hoogte een wiide boei, zonder orde of regelmaat en dat mocht anders zijn. Iemand die hier niet bij zonder gelukkig is geweest, stelt zich van het nieuwe leven heel wat voor; hij is uiteraard een optimist, die zelfvertrouwen heeft en denkt dat, hetgeen hem ontbreekt, met de noo- dige wilskracht we! aan te vullen is. Nu willen wij gaarne toegeven, dat moed en vertrouwen zeer noodzake- kelijke eigenschappen zijn in hem die met zijn gan^che verleden breekt om een nieuw leven (e beginnen maar gebieK aan theoreiische kennis en wetenschap k;n nooit door goe den wil worden aaugevu!d of vervangen en het is een \aste waar heid dat vele menschen denken dat ze ergens geschikt voor zijn, wanneer het er op geen stukken naar lijkt. Velen ook, die zeer slecht op de hoogte van hun eigen taal zijn, hebben natuurlijk geen het minste begrip van de taal van het vreemde land en weten niet dat men, zonder voldoend lager onderwijs genoten te hebben en dientengevolge ook het Nederlandsch vrij goed machtig te wezen, geen vreemde taal leeren kan, en dan denken zij die vreemde faal uit een boekje op de heenreis te kunnen leerenIn het vreemde land zijn ze geheel aangewezen op de hulp van toevallig aanwezige landgenooten cf van de weinige vseemdelingen die het Hollandsch machlig zijn ze gevoelen zich, van allen omgang verstoken, gedtukt en eenzaam, worden bedot, verliezen het zelfvertrouwen en de rest laat zich wel denken. In andere onstanöigheden zouden die zelfde menschen och misschien we! geslaagd zijn. Is men ook lichamelijk wel geschikt voor de vestiging op de uitverko en plaats Van een onderzoek is meestal geen sprakeais het klimaat een beetje bij het onze komt is het al goed maar de verandering van voe ding, de inspannende arbeid in den eersten tijd gevorderd, die worden niet geteld. En toch is het een groote, door de gthecie geschiedenis gestaaf de waarheid, dat alleen- sierke ge stellen, die niet zoo bijzonder met de omstandigheden rekening behoeven te houden, voor emigratie wezenlijk gs schikt zijn. Voor gehuwden en gezinshoofden is de zaak natuurlijk nog veel moei lijker; ze hebben rekening te houden met de krachten van vrouw er. kin deren, moeten terdege letten op de mogelijkheid om goed onderwijs te bekomen, moeten bedenken dat er voor een gezin zooveel meer noodig is en dat mislukking den totalen ondergang van een geheel gezin ten gevolge kan hebben. Door dit alles wordt duidelijk be wezen, dat de emigratie eene zaak is van veel grooter belang dan men zich gewoonlijk voorstelt, een zaak die niet voortdurend aan haar lot moet worden overgelaten. Wij moeten aan sturen op de stichting van emigratie commissies, vereenigingen, organisa ties of hoe men het ook noemen wil. Landverhuizing is een mooi en bovendien een noodzakelijk iets, en toch is menig leven er door gebroken. Waarom? Omdat het beter is dat een mensch van een gewoon gestel, die niet buitengewoon glad is, niet al te veel aandurft, niet a! te veel geleerd heeft, en deze menschen vormen toch de zeer groote meerderheid, blijft op de plaals of althans in de ongeving', waarin het lot hem nu een maal heeft geplaatst. Heeft bij daar een karig bestaan, de kans is heel groot dat in hef vreemde land dat karig bestaan nog niet eens zijn dee! zal wezen. Helpen, inlichtingen geven, dat zal de hoofdtaak wel wezen van de or ganisaties die wij op het oog hebben maar door raden en waarschu wen, door onvoorzichiigen van nood lottige stappen terug te houden, daar door zullen ze wellicht nog meer zegen kunnen verspreiden. levend zou zien. Zij was bijna voortdurend buiten kennis. Eens of tweemalen kwam zij bij en de geestelijke, die haar onop houdelijk bezocht, bereidde haar voor op het uiterste. Op dat oogenblik was zij zoo goed, dat ze zich daar van beider bewust was ofschoon zij uiterst zwak was, herkende zij voor een oogenblik degenen, die bij haar waren. „Waar ben ik vroeg zij aan haar zoon, die over haar heen was gebogen. „Bij oom Guy O, lieve mama, 'nu gij ons herkent, wordt gij beter Als gij eens wist met welke toewijding Clémence u verzorgt I" Een pijnlijke trek vloog over het vermagerd gelaat van mevrouw De ia Biachère. Weer zonken hare oogle den. Maar dadelijk daarna deed zij de oogen weer open en toen zij het jonge meisje bij zich zag fluisterde zij: „Vergeef mij ais ik sterf Een tranenvloed viel op haar voor hoofd en Clémence drukte er een kus op. Een lange maand verioopt en dan eerst spreken de dokters hun oordeel A's we maar tijd van leven hebben, wordt onze residentie een modelstad. Tenminste, burgemeester en wet houders hebben groate en grootsche plannen. Men moet dan weten dat het be stuur onzer gemeente, althans B. en W. van pian zijn, met goedvinden van den raad, het bekende „Zorg vliet" voor een belangrijk deel te laten verdwijnen Schrik niet lezerStel u gerust Dacht ge dat dat mooie, dat heerlijke stukje natuur aan den Schevening- schen weg, zoo maar een, twee, drie, uit onze geschiedenis verdwijnt, zon der dat wij er iets voor terug krijgen Dat daar dat heerlijke piekje gronds aan 't begin van dien weg wordt ge havend Neen, Goddank 1 Dit moeten wij in B. en W. onzer stad prijzen, dat zij zeer zeker voelen voor natuurschoon. Burgemeester en wethouders willen daar juist een waar Eden, een lust hof maken en dat zij zich niet op glad ijs wagen, bewijst we! 't feit, dat naast een plan, ontworpen door den bekenden bouwmeester Berlage, ook op hun verzoek nog een plan is gemaakt door den Duitschen hoog leeraar Henrici. Men wil dan 't belangrijkste deel van „Zorgvliet" herscheppen in een villapark, dat tot een der mooiste gedeelten van 's Gravenhage moet behooren. Hebben wij 'tv/el, dan is uit en verklaren, dat het schepsel, hetwelk daar zoo krachteloos ligt en eerder op een schaduw lijkt dan op een mensch, gered is, dat zij zal leven Clémence schreide van vreugde, Men hecht zich immers zoo aan de gene, die men verzorgd, bev/aakt heeft, voor wie mïn zijn eigen leven heefi gewaagd. Zij kijkt naar Régis, die evenmin zijne tranen kan weerhouden. In die bange dagen hebben zij slechts aan de zieke gedacht; maar wat heeft die gemeenschap van gedachten, van onrust, van hoop en vrees, hen ver- eenigd, bijna buiten hun weten O, Clémence wat zullen wij gelukkig worden I Het ligt ver achter haar, de tijd, waarop zij trotsch weigerde, om zoo genoemd te worden Zouden zij gelukkig worden? Zij wist wel, ofschoon hij het nooit had gezegd, dat hij haar feeder be minde en zij wist ook, dat hij die gids, die steun, de vriend, die ideale echtgenoot was, die haar beter kon maken door haar geluk te bewerken. Maar zou hij ooit de veroordeelen 't daarom te doen om het Vredes paleis een waardige, statige en tevens rustige omgeving te krijgen. Nu, als wij 't plan van professor Henrici na gaan, gelooven wij wel te mogen be weren dat deze er in geslaagd is, op papier slthans, een park te hebben aangelegd, dat magnifique is. De Duitsche bouwmeester dan, wil achter 't Vredespaleis een villa- en parken-complex aanleggen in den vorm van een halve maan, doorsne den van zeer breede hoofdwegen, met aan weerszijden rijen booraen. Vlak achter 't paleis waar de Vredes - godin zetelt heefi de Duitsche hoog- ieeraar zich eenige groote villa's ge dacht, vrij van eikaar s'aande en omgeven door mooie tuinen. Daar weer achter wil hij twee en meer voudige villa's zetten. Alle villa's, het geheele complex, ligt als een halven gordel ora 'r buiten van den heer Goekoop, beheerder van 'i groote bui- trngoed, waar eens de bekende dich ter Cats zijn verzen schreef. Een faeele iap grond is nog over gebleven en daarop hoopt men, doch dat is nog heel, heel ver weg, een paleis te zetlen voor de Koningin. Professor Henrici heefi zich zijn pian zoo gedacht, dat de heuvels en hoogten en laagten in 'tterrein biij ven, zooiat dus aan den bodem niets veranderd wordt. Heel goed is 't van den hoogleer* aar gezien, dat er van de zijde van den Scheveningschen weg van hui zen niets te zien moet komen, zij 'took viiia's. De bebouwing begint pas op 100 meters afstand van dien weg, terwijl die 100 meters worden ingenomen door een breeden berm, plantsoen en weg. Een heele onderneming is 't zeker en of wij 't nog beleven zulten, dat de aristocratie der aristocratie zich daar zal vestigen Marinus de Vos is er van doo- De man die destijds den brutalen diefstal bij de firma Schreuder en Baksteen te Rotterdam pleegde, en daarvoor vijf jaar gevangenisstraf kreeg, is nu gepiept! Mhacukus, mijne heeren Zoo was-ie er nog en zoo was-ie verdwenen. Op een of andere manier heeft sin jeur de tralies van zijn venster.je verwijderd en op 'n oogenblik is hij er van door gegaan Waarheen Ja, als mea dat wist, dan was men waar men wezen wildeMaar dat weet men nu juist niet en daarom zit men in zak en asch. Reeds herhaalde malen heeft men beweerd, dat de bewaking onzer ge vangenen niet„com.ne il faut" is en zoo langzamerhand zou men begin nen te gelooven, dat zij die zoo spieken gelijk hebben. zijner moeder overwinnen De dood is een groote raadgever. Hij werpt een vreeselijk, maar waar licht op de dingen dezer aarde en ontneemt den bedriegelijken gians, dien ?ij voor onzen hoogmoed of onze zelfzucnt hebben Mevrouw De ia Biachère keerde langzaam tot het leven terug en werd het veroorzaakt door zwakheid of was het een nieuw gevoel Er was iets onspannends, iets zachters in baar, dat Clémence een vreemde ontroering veroorzaakte. Nu hare zieke tot vol bewustzijn was gekomen durfde zij haar minder naderen uit vrees, dat hare zorgen pijnlijk of onaangenaam zouden zijn. Mijnheer Dj la B'achère bemerkte het. Hij had zich innig aan dat jonge meisje gehecht, dat, nu zij hem niet meer vreesde, zich gaf gelijk zij was sn dat in de beproeving zoo eenvou dig en zoo verheven was gebleken. (Slot volgt.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1911 | | pagina 1