Donderdag No 199 1911 Feuilleton. Vu MiOrsrlugt 49e Jaargang. 24 Augustus Van Week tof Week. VL1SSINGSCHE COURANT. Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENTiÊN van 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts twee maal berekend. Groote letters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dageHjks8 uitgezonderd op Zon- en Feestdag®"- TELEFOONNUMMER 10. Bbonnements-fidoartenfiën op zeer uoordeelige uoortoaarden Het heugelijk nieuws: „de spoor wegstaking in Engeland geëindigd", is weer een bericht vol leering. Voor eerst is er weer uit gebleken, dat als de goede wil er is, veel uitvoerbaar kan geacht worden wat onder andere omstandigheden onmogelijk schijnt. S'aat, kapitaal en arbeid, deze drie machten hebben samengewerkt en de leiders, die, en terecht, wel eens in een kwaden reuk staan, hebben waarschijnlijk ingezien voor welke reusachtige verschijnselen men bij vooitduring welhaast staan zou. In het succes der algemeene werk staking hebben wij trouwens nooit geloofd en iedere nieuwe poging versterkt ons in onze meening. Het maatschappelijk raderwerk is te fijn en te ingewikkeld om ernstige sto ringen duurzaam ie kunnen verdra gen terwijl de ontbering van allerlei menschelijke behoeften den menscb, die den arbeid den rug toegekeerd heeft, noodzakelijk dwingen moet om spoedig tot dien besten van alle vrienden terug te keeren. In de eerste week van Augustus hadden de spoorwegen in het Ver- eenigd Koninkrijk, een inkomst van 2,530,000 pond sterling, dus over de dertig millioen gulden. Als men de bedrijfskosten op 60 percent rekent, komt men tot een bedrag van onge veer achttien millioen gulden aan salarissen, loonen enz. in éen week. Een zeer aanmerkelijke vermindering van zulk een aanzienlijk bedrag moet natuurlijk voor de arbeiders, de winke liers en de zaken in het algemeen van grooten invloed zijn. In het loopend halfjaar ontving in zes weken tijds de Noord-Wester Spooqvan het reizigers verkeer ruim elf honderd duizend pond sterling en ruim negen honderd dui zend pond sterling van het goederen vervoer, de Groote Wester Spoor ongeveer gelijke bedragen. Men kan zich dus voorstellen hoe het algemeen den invloed moet ondergaan van aanzienlijke dalingen in dergelijke bedragen, -r» -i- De keizer van Duitschlar.d, die zich op Wilhelmshöhe bevindt, confereert er druk met den rijkskanselier en andere heeren. Al pratende wandelt Z. M. met hen door het park, aldus het nuttige met het aangename ver- eenigende. Thans is de heer Von Beth martn weer te Berlijn en de heer Von Kiderlen—Wachter is naar Ba- denweiler gegaan voor particuliere aangelegenheden. Feitelijk staan dus nu de onderhandelingen stil en van weerszijden ziet men daarin gevaar. De overdreven vaderlanders in beide landen hebben nu toch een schoone gelegenheid om het vuurtje aan te —O— 59.) De verrassing, die hem wachtte, benam hem echter bijna den adem. Het was het werk van een oogenbük om zijn notitieboekje te voorschijn te halen. Hij sloeg de bladen om, tot hij aan de aanteekeningen kwam, waar naar hij zocht. „Heb ik goed begrepen, dat mijn heer Fensden ze van uit Engeland besteld heeft? Weet u dat zeker?" „Heel zeker," antwoordde de ander en gaf in zijn slecht Engelsch te kennen, dat hij bereid was den brief van zijn-klant te laten zien, om de waarheid van zijn bewering te staven. Hij vertoonde den brief, dien Burrell met zorg beschouwde. Ten slotte haalde hij den heer Zacrofi over hem toe te staan den brief te behouden. blazen en zij maken daarvan een ijverig gebruik. In de voornaamste plaatsen werden reeds vergaderingen over de Marokko-aangelegenheden aangekordigd en vrij wat groote hee ren zullen er een redevoering houden. Men mag van de zijde der pers, die hier stellig een roeping te vervullen heeft, wel Lachten het groote publiek kalm te houden; want als de men- schen eenmaal warm loopen weet men waarachtig niet wat er gebeuren kan. De toon der Fransche bladen is vrij krachtig, maar waardig. Zij laten uitkomen,en is het inderdaad niet voor tegenspraak vatbaar, dat Frankrijk op den volledigen steun van Rusland kan rekenen en dat Engeland, welks be langen in de gegeven omstandigheden met die van Frankrijk ten nauwste verbonden zijn, gereed is om met het eerste alarm met Frankrijk op te trekken. Wanneer, zegt men, Duitsch- land een eerlijke overeenkomst wenscht, dan moet er aan de tegen woordige wijze van onderhandelen een einde komen. De toestand in de hoofdstad van Portugal moet allesbehalve rooskleu rig zijn. Het Fransche „Journal" heeft van haar correspondent aldaar een bericht ontvangen waarin gezegd wordt dat de stad als het ware op een vulkaan staat. Dat staat ze trou wens uit een natuurkundig oogpunt ook. Lissabon wordt ook met algemeene werkstaking bedreigd en de anar chisten zijn aan die beweging niet vreemd. Óp straat worden vergade ringen belegd en de sprekers, voor het meerendeel mannen uit het volk, zeiten de menigte tegen de regeering op, die zij beschuldigen van verraad jegens het land, in overleg met de monarchisten gepleegd. In het noor den van het land dreigt burgeroorlog en men verwacht daar binnenkort de komst van een koningsgezinden samenzweerder. Alles maakt den in druk, dat er gevaar bestaat voor een bloedigen opstand. En op de troepen valt voor de regeering ook al weinig staat te maken. Van de Portugeesch- Spaansche grens worden voortdurend talrijke nieuwe deserties van troepen en officieren gemeld. Zoo moet, vol gens betrouwbare berichten, van 120 man cavalerie, die naar Guarda waren gezonden, bijna de helft met paarden en al gedeserteerd zijn terwijl thans ook vernomen wordt, dat talrijke reservisten de grens zijn overge trokken. Er kwamen in den laatsten tijd vrij wat belangrijke berichten uit Japan, waarvan wij hier den hoofd inhoud zullen mededeelen. Er moet een geheim regeeringstuk bestaan, waaruit zou blijken de stich- „Ik zou hem voor geen 1000 gulden willen missen," zeide hij tot zichzelf. „Wel drommels dat is een verbazende bof! Ik zou er nooit aan gedacht hebben Nadat hij den kleinen mijnheer Zacroft bedankt had voor zijn beleefd heid, nam hij afscheid met de belofte zijn hartelijke groeten aan mijnheer Zevenboom te zullen overbrengen, zoodra hij hem zag. Daarna verliet hij hem, om alles voor zijn reis van Parijs naar Napels in orde te brengen. Laat in den avond kwam hij in die beroemde Italiaansche stad aan. Uit geput van vermoeienis, begaf hij zich naar een hotel, sliep den slaap des rechtvaardigen en stond 's morgens op met het prettige gevoel, dat de dag, dien hij voor zich had, waar schijnlijk een drukke dag zou zijn, een dag vol verrassingen. Nadat hij ontbeten had, vermaakte hij zich op zijn manier met het gadeslaan van een jonggehuwd paartje, dat in het zelfde hotel logeerde en de aankomst afwachtte van de mailboot, die hen naar Australië zou brengen. Toen de tolk, dien de hotelhouder voor hem gevonden had, zich kwam aanmelden, iing van een Japansch verspieders- genootschap. in dat stuk wordt onder meer gezegd dat, met de inlijving van Formosa en Korea, de nationale, ont wikkeling van Japan haar hoogtepunt nog niet heeft bereikt. Japan moei er naar streven, zijn invloed uit te breiden over het geheele Aziatische vasteland. In aiie voorname steden van verschillende landen moeten daarom afdeelingen worden gesticht. Het hoofdkantoor komt te Peking en wel voorioopig in het gebouw van het Japansche gezantschap. In naam zal het genootschap zich bezighouden met het aanknoopen van handelsbe trekkingen en het bestudeeren van de zeden en gewoonten der volken, maar in werkelijkheid zal het in dienst staan van den generalen staf en aan dezen berichten verschaffen omtrent militaire, diplomatieke, politieke en slralegische bijzonderheden in de betrokken landen. Z'edaar dan, als het be-icht vol komen juist mocht zijn, het gele ge vaar in zijn ware gedaante. Toch komt ook in Japan een tegen- strooming en begint tot steeds breeder kringen het besef door te dringen, dat de economische ontwikkeling des lands geen gelijken Ired houdt met de uitbreiding van het Rijk in grond-, geljied, en steeds meerderen begin nen z:ch af te vragen, of het geen tijd wordt, de hooge oorlogslasten ie verminderen. Het volgend jaar hebben de algemeene verkiezingen plaats en zal deze zaak den doorslag geven in den grooten strijd tusschen unionisten en nalionalisten, welke laalsten de vermindering der oorlogs lasten bepleiten. BINNËNL AND, De werkwijze der Tweede Kamer. De anti-rev. „Rotterdammer" ves tigt, ter bevordering van een spoe diger behandeling van zaken in onze Tweede Kamer, de aandacht op eene bepaling in artikel 23 van het be staande reglement van orde, hetwelk een rechtstreeksch overleg van de secties met de ministers mogelijk maakteene bepaling, waarvan bij de behandeling van de Ongevallen wet is gebruik gemaakt, maar overi gens zelden of nooit. Wat nu kan geschieden, zou de „Rolt." gaarne als regel zien aange nomen. Hare bedoeling is, dat de rapporteursvergadering, bijeenkomend na het sectie-onderzoek, in overleg trad met den minister en de uitkom sten van dat overleg in haar verslag aan de Kamer opnam. Zij is van oordeel, dat zulk een voorafgaand mondeling overleg veel geschrijf en gewrijf zou uithalen en dat zoowel de arbeid der secties als der minis ters beter vruchten zou dragen. De begaf Burrell zich op weg naar de straat, waar hij gehoord had, dat Teresina Cardi en haar moeder ge woond hadden. „Napels zien en dan sterven, zegt men," mompelde hij bij zichzelf, toen hij van de eene nauwe, stinkende straat in de andere kwam. Het had moeten zijn „Napels ruiken en dan sterven." Een kenner zou na iedere 100 meter weer honderd onfrissche luchtjes kunnen ontdekken." Eindelijk waren zij in de~ bewuste straat en na eenig zoeken vonden zij het huis, waarin het vermoorde meisje met haar moeder gewoond had. De tolk ondervroeg het hoofd van het gezin, dat de benedenverdieping be woonde. Met veei gebaren en buigingen ver telde deze, wiens eenig werk zoo het scheen bestond in het rooken van si garetten op de stoep, dat Signora Car di dood was en dat de begrafenis met veel plechtigheid had plaats gehad. „Vraag hem, wat er van de dochter geworden is," zeide Burrell, die ver- langde te weten, of de man al of niet van den moord wist. „Weg!' was het korte antwoord. ministers zouden dan reeds in die rap porteursvergaderingen kunnen zeg gen wat zij nu eerst schriftelijk doen fc ij de memorie van antwoord en dan later nog eens bij het openbaar debat. De behandeling ten siolte in de volle zitting zou dan in de meeste gevallen slechts behoeven te ioopen over enkele punten, waarover Kamer en regeering het niet eens hadden kunnen worden, en stellig zou deze discussie een veel ordelijker, reëeler en verheffender karakter dragen dan nu, tot ergernis van wie de eer van het parlement ter harte gaat, dikwijls het geval is De Tariefwet. Door het hoofdbestuur van de Ne- deriandsche vereeniging tot afschaf fing van alcoholhoudende dranken is in verband met het aanhangige wets ontwerp tot herziening van het tarief van invoerrechten aan de Tweede Kamer der Slaten Generaal een adres gezonden, inhoudende het verzoek het heffen van invoerrechten op alle ver- sche vruchten te verwerpen. Adressant grondt zijn verzoek op het feit dat toeneming van het gebruik van versche vruchten een van de beste middelen is tot bestrijding van het alcoholgebruik, dat het steeds' zoo ui eist moeilijk is geschikte vervang- middelen voor de alcoholische dran ken te vinden, maar dat juist in de laatste jaren met behulp van vruchten, in 't bijzonder van citroenen, tnet succes in deze richting gewerkt wordt, terwijl door de vereeniging en hare onderdeelen eene actieve propaganda wordt gevoerd om het gebruik van vruchten in 't algemeen en in de café's in 't bijzonder meer ingang te doen vinden. „Ons Leger". De 24sten Juli is te Breda en te Tilburg opgericht de Vereeniging Ons Leger, welke zich ten doei steit, de belangstelling voor het leger van het Nederiandsciie volk. die dikwijls be neden het vriespunt is, weer op te wekken, en de overtuiging ingang te doen vinden, dat het iegervraagstuk een nationaal, en geen politiek vraag stuk is. Een dergelijke vereeniging ontstond eenige maanden later ook te Bergen op Zoom. De oprichters van die ver- eenigingen, o.w. personen van allerlei richtingen, werden bij hun werk geleid door de gedachte, dei de groote on verschilligheid van een belangrijk deel der natie ten opzichte van hare weer macht, die ten deele reeds in eene vijandige gezindheid is overgegaan, ons in de toekomst aan een groot gevaar voor onze onafhankelijkheid kan blootstellen. Aan deze onverschilligheid een Eindelijk verwaardigde hij zich er bij te voegen„Een Engelschman heeft haar opgezocht en de Signora is met hem vertrokken. Meer weet ik niet." Hij rolde zich een nieuwe sigarette met het gezicht van iemand, die ge daan heeft wat hij kon om zijn gast vrijheid te toonen, maar er niet zeker van is, of hij in die poging geslaagd is. Op dit critieke oogenblik liet Burrell het tgeld in zijn zak ram melen. „Vraag hem, of hij denkt, dat hij den man herkennen zou, als hij hem zag," zeide hij. „Zeg hem ook, dat ik hem goed zal betalen voor zijn inlichtingen." Een hevige woordenstrijd ontstond, die eenige oogenbikken duurde. Daarna vertaalde de tolk het ant woord van den Italiaan. „Hij zegt, excellentie, dat hij den man wei uit honderd anderen zou herkennen." „Hij heeft vrij lang noodig gehad, om dat te zeggen, sprak Burrell, terwijl hij een half dozijn portretten uit zijn zak haalde, die hij voor dat doel had meegebracht. „We zullen hem echter op de proef stellen." eind te maken, het Nederlandsche volk wakker te schudden, en te wijzen op den plicht van waakzaamheid, is de taak, die de vereeniging Ons Leger zich gesteld heeft. Zij wenscht zich te beperken tot onze weermacht te iand. Daarbij stelt ze zich op neutraal slandpunt, zoowel wat betreft de politieke als de technische zijde van het vraagstuk. Vrouwenkiesrecht in de Herv. Kerk. De vorige week heeft de meerder heid der Synode van de Ned. Her vormde Kerk zich verklaard voor het kiesrecht aan de vrouwelijke lidmaten. Bij menigeen vooral onder de feministen schijnt de meening te bestaan, dat hiermede het vrouwen kiesrecht in genoemd kerkgenootschap een voldongen feit is geworden. Dit is echter geenszins het geval. De uitspraak der Synode is slechts een voorloopige beslissing. Zij moet nu aan het oordeel der lagere kerk besturen worden onderworpen eerst een volgend jaar neemt de Synode een definitief besluit. Als nu in aanmerking wordt geno men, dat in de kerk de meening over deze aangelegenheid zeer verdeeld is, en verder, dat zelfs bij een algemeen gunstig oordeel der lagere besturen de Synode welke elk jaar opnieuw woroi samengesteld zich in 1912 er tegen kan verklaren, zal men be grijpen, dat omtrent het lot der thans genomen beslissing nog zeer weinig valt te zeggen. Trekhondenwet. inlichtingen aan houders van hon denkarren. De wet van 14 Juli 1910 Siaatsblad No. 203, houdende bepa lingen ter bescherming van trekhonden treedt op 1 September 1911 in wer king. Van dien datum af is het den houder van een hondenkar o.m. verboden die te gebruiken of te doen gebruiken, tenzij hij als houder zij ingeschreven in een register, aangelegd door Burge meester en Wethouders der gemeente waarin hij woonplaats heeft. Bij de inschrijving geven deze een nummer- bewijs af. De zegelkosten van zoodanig bewijs bedragen 75 cent. Het is den geleider van eene hon denkar verboden deze te gebruiken zonder voorzien te zijn van een num- merbewijs. Dat bewijsnummer moet hij op de eerste vordering aan de politie vertoonen. Hetis verboden als trekhonden te gebruiken of te doen gebruiken le. kreupele, schurftige, gewonde, zichtbaar krachtige of zoogende hon den 2 nog niet volwassen honden 3e. honden met eene geringe schou derhoogte dan zestig centimeter. Indien zij na 1 September 1914 voor de kar worden gespannen, vijftien centi- Onder dat aantal portretten waren die van Fensden en Henderson, en ook andere, die totaal niets met de zaak te maken hadden. De eigenaar der benedenverdieping nam ze een voor een op en bekeek ze met een onderzoekenden blik. Toen hij Fensden's portret in handen kreeg, hield hij het dadelijk in de hoogte. „Die is het," zeide hij tot den tolk. „Ik behoef niet verder te zoe« ken. Ik zou den man overal her kennen." Burrell stak de portretten weer in zijn zak. „Vraag hem, of hij weet, waar de man van wien hij spreekt,gelogeerd heeft, toen hij in Napels was," sprak Burrell tot den tolk, maar het scheen, dat de ander hem hierover niet kon inlichten, ofschoon hij aanbood er voor een belooning moeite voor te doen. Deze huip sloeg Burrell ech ter van de hand. Na hem voor zijn inlichtingen een fooi te hebben ge geven, ging hij weer terug naar zijn hotel. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1911 | | pagina 1