ris
Woensdag
21 Mei
No 122
49e
1911.
liassinjen.
IWEZIG
Kinderhoeden
Gemeentebestuur»
Feuilleton,
IE BURGERSCHOOL
SCHOOL met 2 j. c.
ULM ING
en ei
Li.
Verschijnt dagelijks, uitgs^onderd op Zon- en Feestdagen. TELEFOONNUMMER 10.
flbonnements-fldoertentiën op zeer uoordeeiige ooorwaarden
isehe Tram
-Middelburg.
BINNENLAND»
>n daaraan verbonden
'LISS1NQEN.
-o—
l>or het 1ste toela.
n in het iaatst van
ats hebben tot en met
iftelijK met opgave
ornaam en datum van
de(n) candidaat, van
jaarvoor examen wordt
n van de school, waar
ivangen is, met vet
's of (gedeeltelijk) kos-
sing verzocht wordt;
eiken Dinsdag en
sschen 2 en 4 uur in
ouw.
der H. B. S. geeft eind-
sse 111® aansluiting bij
ner H. B. S. met5j. c.
[te klasse der Handels-
n zonder examen
[laten zij, die de 3de kl.
met vrucht hebben
tusschen 9 uur vm. en
De Directeur,
J. COSTER.
«dé,
tragedie van ontevreden
en over de wereldver
en blijspel van vergeten
verwacht mag worden
tize oogen hebben zien
n volgen.
IJ ER,
A. N. W. B.
feemaakt voor de
t
lefoon 106.
ie komen zien.
en schotel om warm
p te dienen.
L cacaopudding Zwit-
i| sersch systeem, met
bourbon vanillesaus
iKelen der Firma
Sak, Groningen
rssen van 20 cent.
jne tafel en voor
n restaurants,
ïTHEER, JOS. OVAA,
P. C. SPECKENS,
van
14 dagen a contant.
Walstraat.
VLISSIINGSCHE COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kieine Markt 58.
ADVERTENTlENvan 1—4 regels 0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend, üroote
'etters en clichés naar plaatsruimte.
i (Badhuis): 4.40a, 4.45a,
t.lOd, 7.45, 8.20, 8.554,
10, ll.löd, 11.40*, 11-80,
50,1.10, 1.30, 1.50d,2.W,
3.30, 3.50,4.10, 4.30a,
5.50, 6.10, 6.30a, 6.50,
8.10e, 8.30, 8.50c, 9.05,
b en 11.25c.
rg (Markt): 5.10a, 5-l®5'
r 45d, 8,20, 8.55, 9.305,
15,U.50d, 12.—*,12-10'
1.30, 1.50, 2.10, 2.304,
3.50d, 4.10, 4.30, 4.50,
6.10, 6.30, 6.50, 7.10a,
8.30, 9.05, 9.40, 10-1°.
in namiddag van Vlissia
ik uitsluitend werkma^3*
imanstrein om 2.30
lag.
uitsluitend werkman
en bd rijden allee11."P
rtrekken van de re»18
pen niet verder dan 0
d vervoeren goederen
|gen.
Badhuis, Paul KruB0*
jlffsplain, Remise, k-B01
Vissel, Abeele, iJebaa i
arkt.
i Remise,
LANDWEER.
Verkrijgbaarsteiling Zakboekjes.
De Burgemeester van Vlissingen
brengt ter kennis van de in deze
gemeente wonende verlofgangers van
de Landweer dat hunne zakboekjes
vanaf heden ter Gemeente Secretarie
(Bureau Militie) in ontvangst kunnen
worden genomen, dagelijks van des
voormiddags 9 tot des namiddags 4
ure, uitgezonderd Zon- en Feestdagen.
Vlissingen, 23 Mei 1911.
De Burgemeester voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
VISSCHERIjWET.
De Burgemeester van Vlissingen
noodigt de ingezetenen die voor het
dienstjaar 1911/1912 een visch- of
hengelacte mochten verlangen uit
zich daarvoor vóór 1 juni a.s. ter
gemeente-secretarie (afd. Bevolking)
aan te melden.
Vlissingen, 22 Mei 1911.
De Burgemeester voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
Kameraspecten.
De „Maasbode" bevat een zeer
lezenswaardige beschrijving van de
zittingen der Eerste Kamer. Wij nemen
dit artikel in zijn geheel over.
Den Haag telde dezer dagen voor
den de Hofstad-bezoekenden vreem
deling een karakteristieke attractie te
meer, nl. het bijeenzijn van de Eerste
Kamer, wat een sporadische vertoo-
ning is, want amper zijn de heeten
twee dagen te zamen geweest of zij
zijn weder tot nadere bijeenroeping
uiteen gegaan.
Maar in elk geval, de Engeischman
die Woensdag en Donderdag de
residentie bezocht, heeft éen bijzon
derheid meer gehad dan zijn andere
landgenooten, die in het aanstaand
reisseizoen nog tot ons komen.
Er is druk gebruik van gemaakt.
Telkens hoorden wij de eiken deur
op de tribune voorzichtig opengaan,
en dan traden onder geleide van een
gids de Engelsche dames en heeren
schuchter-fluistrend, alsof men in een
sterfkamer kwam, binnen. Even kijken
zij dan bevreemd naar het goud van
wanden en plafonds, blikken vluchtig
over de balustrade daar beneden naar
de bedaagde en bedaarde heeren,
Iwee aan twee aan de groene tafels,
lezen dan wat in bun Baedeker, en
fluisteren weer de deur uit.
't Zou de moeite loonen bij deze
menschen den indruk na te gaan,
welken de aanschouwing van ons
„House of the Lords" op hen moet
gemaakt hebben.
55.)
„Het is nu onze taak, het lot van
onzen vriend zooveel mogelijk te ver
zachter.. Misschien zou de mama van
onzen vriend wei te bewegen zijn om
bij haar zoon op de villa haar intrek
te nemen."
„Daar heb ik juist aan gedacht
mijnheer Morris; ik denk dat ik het
wel gedaan kan krijgen. Zij vindt
misschien de rechte woorden om hem
te troosten, want ondanks alles be
mint Koert zijn vrouwhij zal den
slag nooit geheel te boven komen"
„En kan het wel anders, mijnheer
Morris Wie zou zich van een vrouw
<jis Jane Gray kunnen losrukken zon
aar dat het hart er van bloedde
,Ja, mijnheer Von Wambold. Jane
may behoort tot die vrouwen, voor
een man tot in de hel zou willen
Eerst beneden het benauwde poorlje
door, waar je onmiddellijk stoot op
een kersverschen huzaar, met ontbloot
zwaard in de hand, als een scherp
rechter uit vroeger dagen.
Dat martiale en oorlogszuchtige van
deze huzarenvertooning zoo nu en
dan eens afgewisseld met een groenen
ager oi grenadier contrasteert niet
onaardig met de vredige huiselijkheid
in de Eerste Kamer zelve, waar 't als
in een alcoof zoo rustig is.
Bij elke wending van de fraai oud-
Hollandsche trap staat zoo'n. pronk-
huzaar met uitgetrokken zwaard, die
je monstert als een Russische politie
man, die op anarchisten speurt.
De huzaar van deze week begon
ons reeds aan de buitendeur te be
duiden, dat wij hoed en parapluie
moesten buiten laten.
Dat scheen het wachtwoord van
den dag te zijn.
Wij beduidden den militair, dat dit
toch moeilijk zou gaan, daar wij dan
onze hoed en parapluie onbeheerd op
het Binnenhof moesten achterlaten,
waarop deze jonge Mars verlegen
lachend repliceerde „Och meneer,
ik weet 't ook zoo niet, ik ben hier
pas voor den eersten keer".
Dat hebben wij hier al meer opge
merkt, hetzij 't een grenadier is of een
roode huzaar, de menschen schijnen
er altijd voor het eerst op post te
staan,
Als onze Engelschen nu eenmaal
deze militaire parade zijn gepasseerd
de Tweede Kamer doet 't maar
eenvoudig met blauwe veldwachters,
die gezellig op hun keesie sabbelen
dan moeten zij vanaf boven de
tribune wel den Hollandschen indruk
krijgen, alsof zij, in de lijst van het
decoratieve goud van plafonds en
wanden de schrandere grijsaardskop-
pen aan de groene tafels, een levend
geworden regentenstuk zien van een
onzer oude meesters.
Tevens herinnert de verzameling
deftige bedaagde heeren daar beneden
aan de sociëteit „de Besognekamer",
of aan een levende illustratie voor
Limburg Brouwer's Leesgezelschap te
Diepenbeek. De stille Kamerboden,
met de oranjelinten onder de zwarte-
rok-kleeding, neergezeten bij de
courantentafel of bij de tafel met
waterkaraffen, versterken de idéé van
een deftige sociëteit.
Het groen van tafel en lessenaars
lokt uit tot domineeren of whisten.
Het kon ook een panopticum zijn
van bekende politieke personen, bijna
in rustemenschen die jaren lang
een rol hebben gespeeld in het
openbare leven, vindt men hier oud
en grijs geworden terug.
De witte zwanen, die men voorde
hooge vensters in den vijver kan zien
drijven, scheppen hier een waardig
decor, zij herinneren de leden aan
De vreemde nadruk waarmede de
advocaat deze woorden uitsprak, trok
de aandacht van den officier. Hij dacht
daarover na, nog lang nadat de ad
vocaat afscheid had genomen, om
zijn voorgewende reis naar Londen te
aanvaarden.
De strenge dienst liet Erik Von
Wambold eerst den volgenden dag
vrij. Tegen den avond ging hij naar
mevrouw Von Reidersdorf. Hij ver
nam daar, dat Jane werkelijk naar
Parijs was vertrokken, om haar man
te zien en ie spreken. Hij trof daar
ook Koert's mama die veel geweend
scheen te hebben, benevens de jonk
vrouw Von Louterer, die juist haar
bezoek bij Jane had verhaald.
Erik bracht het gesprek op de nood
zakelijkheid, dat Koert naar de echte
lijke woning moest terugkeeren, nu
zijn vrouw naar het buitenland was
vertrokken. Hij was bereid, zeide hij,
dadeiijk naar het hotel in het bosch
te gaan, om daarover te spreken.
„Doe dat, mijnheer Von Wambold,'
zeide mevrouw Von Reidersdorf. „Het
beste is dat wij zonder bedenkingen
op ons doel afgaan, dat wij toch
moeten bereiken. Wij bevinden ons
den zwanenzang, dien ook zij weidra
zullen te zingen hebben.
Nog deze week mochten we hier
twee verdienstelijke grijsaards wee
moedig hooren getuigen, dat hun
parlementaire arbeid naar het einde
neeg, en het blad papier trilde daarbij
in de bevende hand.
Politieke hartstocht heeft hier uit
gewoed, de menschen wisselen hier
van gedachten omtrent politieke en
economische vraagstukken zonder
daarvoor proselieten te willen maken.
Zij praten er over gemoedelijk ais
deftige burgers op hun sociëteit, in
den geest van„Zie, ais men mijn
oordeel daarover eens gevraagd had,
dan zou ik zoo gemeend hebben".
In die oude deftige societeitssfeer
is de heer Van Nierop de gezellige
vent, de aangewezen voorzitter van
een feestcommissie, als er iemand op
het renieniersdorp moet gehuldigd of
beëerewijnd worden.
Breebaart, die zijn naam eer aan
doet, met zijn Paul Kruger-type, is
de pientere heereboerwethouder van
het dorp, waarvan de iet of wat
drukke braniefiguur van baron Van
der Feltz wel do burgemeester kon
zijn.
De altijd opletfende heer De Marez
Oyens met zijn welverzorgde coiffure
en baard, ais van oud-gedreven
zilver, hooren wij lypeeren als den
„salonkluizenaar". Maar zooals hij
daar zit met zijn gehoorbuis als een
Duitsche pijp, kon bij het model zijn
geweest voor de bekende reclameplaat
van Oldekott's beste Varinastabak.
Vooral zooals hij deze week met
stille voldoening te luisteren zat naar
de goochelaarsinnigheid van den
zwierigen van Nietop.
De oude Van den Bieseri met z'n
jovialen witten krullenbol, doet wat
knorrig. Hij spreekt in deze omgeving
vaak met geestdrift van den goeden
ouden tijd, weet smadelijk af te geven
op den geest der eeuw, wat hij dan
't liefst doet in den stijl van pater
Abraham de Sancta Clara.
Naast hem troont het goedmoedige
Qod de Vader-type van Merckelbacti
naar een houtsnee uit een Duitsche
schoolbijbelsche geschiedenis.
De profetenkop van jhr. mr. Bosch
Van Drakenstein kon het mooie model
zijn voor een Ezechiëi figuur.
Op vroegere portretten deed de
oud minister Havelaar bevaliiger aan
dan nu met zijn witte stugge haar
van hoofd en baard om het strak
getrokken roode gezicht. Hij kon een
aangespoelde zeekat zijn in receptie-
costuum, zooals op een üierenprentje
in de „Fliegende Blatter."
In de societeitssfeer van de Eerste
Kamer doet hij aan als iemand van
welbewuste maar onverzettelijke eigen
meening, waarvan zelfs een v. Nierop
hem niet ompraat.
in de positie van een dokter, die een
moeilijke operatie moet verrichten en
daarbij geen acht mag slaan op de
pijnen van den patiënt, omdat hij het
leven van den lijder moet redden.'
„Voor ik ga, wensch ik u nog een
dringend verzoek te doen, mevrouw
Von Berghaupt."
De treurig gestemde dame keek
Erik verbaasd aan.
„Als Koert te bewegen is om naar
de villa terug te keeren, verzoek ik
u bij hem te komen inwonen."
„Daar heb ik reeds over gespro
ken," zeide de jonkvrouw Von Lou
terer, „maar ik geloof dat mevrouw
Von Berghaupt ook zonder mijn ver
zoek haar zoon te hulp gekomen
zou zijn."
„Wij zullen nog meer doen," voeg
de mevrouw Von Reidersdorf er bij
„V/ij zuilen alles, wat uw vriend aan
zijn vrouw kan herinneren, uit de wo
ning verwijderen. Wij hebben zooeven
een plan besproken, dat wij zonder
uitstel zullen ten uit/oer brengen. De
meubelmaker is reeds besteld om zoo
spoedig mogelijk de villa geheel an
ders te meubileeren. De dienstboden
worden afbetaald en weggezonden
Hovy is de christelijke rechtscha
penheid zelve, iemand, wien de acht
baarheid ademt uit eiken trek van
zijn schrander en geestig gelaat.
Mr. Lucasse met zijn Alex. Faas-
sentype, kalm en onverstoord, heeft
zich ook van de Tweede raar de
Eersie Kamer laten overplanten, en
schijnt er zich met den heer Van Lö-
ben Seis over te verwonderen, dat
hij dit niet eerder heeft gedaan.
In zijn kalme bedaardheid vormt
hij een even scherp contrast met
zijn straffe doodstraf theorie als de
blanke wapens dragende huzaren,
die dezen stillen hof van vrede moe
ten bewaken.
Van Weideren baron Rengers voelt
zijn oude liberale Friesche aristocra
tie hier wel veilig, ook al is de om
geving van lieverlede christelijk ge
worden, wal hij vroeger wel anders
gekend heeft.
Tusschen al deze eerbiedwaardige
heeren doet mr. Van Lanschot nog
wat jonghij lijkt de meerderjarige
kleinzoon op een familievergadering
van louter grootvaders.
Op de sociëteit zou hij de pas ge
balloteerde jonge griffier van het
dorp zijn, die zich nog niet geheel
Ihuis voelt.
Staal loopt rond met een Chante-
clerborst en beschouwt zich zelf nog
altijd als het herinneringsmonument
van den beruchten nacht, die naar
hem genoemd is. Een generaal op
non-activiteit, die het talent mist zich
met smaak in civiel te kleeden.
Langs de promenoir achter de ban
ken maakt hij soms een schuiver
naar den oud-burgemeester Van
Leeuwen, met wier. hij het betreurt,
dat zij samen hunne nog jeugdige
krachten niet voordeeliger op renten
kunnen zetten. „Maar in elk geval,
denkt mr. Van Leeuwen, heb ik hier
ten minste nog niet met Vliegens,
Loopuits, Oudegeesten en Guldens
te maken."
De democratie is nog te jong om
het in ons senatorenhuis verder te
brengen dan de publieke tribune.
Maar als straks Troelstra ministtr
wordt
W. Merkelbach. f
De heer Merkelbach, van Breda lid
van de Eerste Kamer voor Noord-
Brabant, (R.-K.), is Zondagmiddag in
het St. Elisabethsgesticht te Leiden,
in den ouderdom van 74 jaar over
leden.
De heer Merkelbach, die ridder was
in de orde van den Nederl. Leeuw,
had sedert 1890 zitting in de Eerste
Kamer van 1877 tot 1890 is hij lid
der Provinciale Staten van Noord-
Brabant geweest. Hij was mede-op
richter van de ijzer- en meiaalgieterij
te Prinsenhage, uit welke fabriek hij
zich in 1891 heeft teruggetrokken.
Alle sporen van Jane Gray worden
op de villa uitgewischt."
Erik peinsde een oogenblik en zei
de toen
„Met het oog op al die maatregelen
dien ik wei te weten wanneer ik met
Koert op de villa kan terugkeeren."
„Laten wij dat op morgenavond
stellen," antwoordde de barones. De
meubelmaker zal met zijn knechts
den geheelen nacht doorwerken. Mor
genavond zullen wij allen op de villa
zijn."
Erik nam daarop afscheid en ging
naar Wiesbaden. Hier nam hij een
rijtuig, dat hem naar het hotel in het
bosch zou brengen.
Het was avond toen hij daar aan
kwam. Een zindelijk gekleed dienst
meisje bracht hem naar de kamer van
zijn vriend.
Zwaarmoedig gestemd zat Koert aan
de tafel. Toen Wambold binnentrad
helderde zijn gelaat op. Hij ging Erik
te gemoet en drukte hem de hand.
„Hoe gaat het, Koert?" vroeg Von
Wambold.
Met een pijnlijken glimlach haalde
Koert Von Berghaupt de schouders
op en antwoordde
Kamers van Arbeid.
Doot de Vereeniging van voorzitters
en secretarissen van Kamers van
Arbeid in Nederland, is aan den mi
nister van landbouw, nijverheid en
handel een adres gezonden, waarin
herinnerd wordt aan een aantal wets
ontwerpen die zijn ingediend, en
waarmede groote belangen van den
arbeid zijn gemoeid, zonder dat vooraf
de Kamers van Arbeid daarover zijn
gehoord.
Gevraagd wordt, wederom als regel
te willen aannemen, dat omtrent alle
ontwerpen oi voorontwerpen voor
wettelijke bepalingen, weike de be
langen van den arbeid raken, vóór
de indiening of vaststelling het advies
der hiervoor in aanmerking komende
Kamers van Arbeid worde inge
wonnen.
Dienstzegeis.
Door den minister van waterstaat
wordt overwogen, om alle stukken,
den openbaren dienst betreffende, voor
de verzending waarvan geen vrij
stelling van port is verleend, te doen
voorzien van dienst-frankeerzegels.
In verband hiermede is aan de korp
sen van het leger een opgave ge
vraagd van het aantal en de soorten
der zegels, welke bij cventueele in
voering zuilen noodig zijn.
Vlissingen, 23 Mei.
Het Groene Kruis.
Bovengenoemde vereeniging hield
gisterenavond in het Concertgebouw
haar algemeene vergadering, onder
voorzitterschap van den heer jhr.
mr. A. A. van Doorn van Koudekerke.
De notulen der vorige algemeene
vergadering werden geiezen en goed
gekeurd.
Vervolgens werd door den secre
taris, den heer mr. F. S. Witteveen,
het jaarverslag uitgebracht, waaraan
wij het volgende ontleenen
Het afgeloopen jaar heeft voor onze
vereeniging alle reden tot tevreden
heid gegeven, zoodat wij daarop met
voldoening mogen terugzien.
Het ledental dat op 1 januari 1910
1430 bedroeg, verminderde door
overlijden, vertrek en andere redenen
met 92 personen, terwijl daartegen
over 150 nieuwe leden toetraden,
zoodat bet ledental op 31 December
jl. 1497 bedroeg.
De verplegingsartikelen werden
1Ö52 maal in bruikleen uitgegeven
tegen 1716 maal in 1909.
Uit de rekening van den penning
meester blijkt dat deze sluit in ont
vangst en uitgaaf met een bedrag
van f3174,96 en een kassaldo van
f 1154,65. Voor aankoop van artike
len werd besteed f 227,66, voor ijs
f 59,397,.
„ik dacht daar juist over of het de
moeite wel waard is, dat ik mijn kruis
verder sleep."
Von Wambold schrikte.
„Beste vriend, in die woorden iigt
voor mij een zwaar verwijt, want het
kruis dat je te dragen hebt, heb ik op
je schouders gelegd. Je wilde niet trou
wen ik heb je daartoe overgehaald."
„Pardon, waarde vriend, ik bedoel
de volstrekt niet je eenig verwijt te
doen daar heb ik geen recht toe.
Wees een beetje toegevend met mij,
het zal wel over gaan, alies gaat
voorbij, geluk en ongeluk. Spoedig
zal ik weer een ander mensch zijn.
Kom, neem een stoel en ga zitten."
„Gave Qod, datje waarheid spreekt",
zei Von Wambold, terwij! hij ging
zitten."
„Ik zal wat bestellen."
„ja Koert, iaat vooral wijn en water
brengen, ik heb grooten dorst."
Koert schelde en een kwartier later
was de tafel voorzien van koud v leesch,
boter en brood, wijn en water.
(Wordt vervolgd.)
