BLOOKERS CACAO Zaterdag- 1 April DAALDERS V VAN OEH HAK OP BEU UK. ^binnenland. Feuilleton, ^T(> 78 49e Jaargang. 1911. VL1SSINGSCHE Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENT1ÊN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Oroote 'etters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. flbonnements-flduertentiën op zeer uoordeelige uoorwaarden KOFFIEisduurdergeworden.doch kost nog steeds f 1.50 per bus van 1 Kilo (2 Pond). Kleinere bussen naar verhouding Openbare leeszalen, De „Maasbode" schrijftHet bericht, dat wij dezer dagen omtrent de open bare leeszalen konden geven, is door de „Nieuwe Courant" tegengesproken en „verre van juist" genoemd. Na ten overvloede nog ingelicht te zijn, en wel uit de besïe bron, willen we nog het volgende verklaren. Wij heb ben met eenige verwondering de tegenspraak van de „Nieuwe Courant" gelezen, maar zullen er op het oogen- blik niet op doorgaan. Het is niet gebleken, dat op dit oogenblik een definitieve regeling zou zijn getroffen, maar dat staat ook niet in ons be richt. Wij meenen echter stellig te kunnen volhouden, dat de zaak wordt behandeld in den geest, als in ons bericht vermeld. Vereeniging van Nederlandsche gemeenten. Door de commissie van voorbe reiding der oprichting van een ver eeniging van Nederlandsche gemeen ten, de heeren mr. E. P. Van Lan- schot, burgemeester van Breda, J. Simons, wethouder van 'sGravenhage, mr. A. F. baron van Lijnden, bur gemeester van Utrecht, jhr. mr. C. A. Elias, burgemeester van Zaandam en mr. J. A. van Royen, burgemees ter van Zwolle, is aan de 84 gemeen teraden van gemeenten boven 10.000 inwoners een adres gezonden om toe te treden tot de vereeniging van Nederlandsche gemeenten. Het adres is vergezeld door een uitvoerige memorie van toelichting. Gemeenteraad en algemeen kiesrecht. Gisterenavond kwam in den ge meenteraad van Zaandam het voor stel van den heer Duijs in behande ling, belichaamd in een motie, om de regeering te verzoeken ten spoe digste algemeen kiesrecht voor man- men en vrouwen in te voeren en daardoor den toestand van onmondig vetklaring, waarin een zoo groot deel van het Nederlandsche volk verkeert, op te heffen. Nadat een voorstel, om over dit voorstel niet te discussieeren, met 11 tegen 4 stemmen was aangenomen, werd de motie zelf met 9 tegen 6 stemmen verworpen. Voor stemden 2 Unie liberalen, 2 vrijzinnig demo craten en 2 sociaal democraten. Tegen stemden 3 anti revolitionnairen 3 roomsch katholieken en 3 liberalen. Gebruik van gedistilleerd. Naar het Centraal Bureau van den Volksbond te Utrecht meldt, heeft het aantal hectoliters gedistilleerd ad 50 pet., in 1910 veraccijnsd, bedragen tegen f 63 per H.L. 9,572,544 en tegen f90 per H.L. 298,130,463 to taal 307,703,007. Ook al houdt men in 't oog, dat in verband met de laatste belangrijke accijnsverhooging een aanzienlijke hoeveelheid in 1910 is verbruikt, welke reeds in 1909 was veraccijnsd, toch mag er een groote teruggang in het gebruik van gedistilleerd worden vastgesteld. In 1877 per hoofd nog 9.98 liter ad 50 pet., was het in 1900 8.23, in 1905 7.44 en in 1910 slechts 5.225 liter. Legaten. Mevrouw de weduwe Van Gelder— Nijhoff legateerde nog aan de Herv. Diaconie te Velp en aan die te Arn hem, aan het Diaconessenhuis en het Elisabethgesticht, aan Armenzorg en aan het politiefonds, allen te Arnhem, ieder f5000, aan het kinderzieken huis te Arnhem f 7000, aan het Heils leger te Amsterdam f5000. Jagen. In 1912 zal vanwege de Koninklijke Nederlandsche Landbouwmaatschap- pij te 's Gravenhage een groote land bouwtentoonstelling worden gehouden en er zou ook een voorloopig be sluit zijn geweest, dat in het pro gramma zou opgenomen worden een afdeeling „jacht". Voor ons land zou dat misschien een aaidigen kijk heb ben kunnen geven op dit gebied, vooral omdat er nog zooveel verkeer de denkbeelden heerschen omtrent het weidewerk in zijn ware beteeke- nis. Nu wordt evenwei bericht, dat het aanvankelijk voornemen om dit te doen tot spijt van de jagers niet verwezenlijkt wordt, omdat men van meening is, dat deze zaken niet bij elkander hooren. Menschenhoopjes kluwenden te zamen zoo vertelt „de Tel." toen de schemer begon te vallen, in de Marnixstraat bij de Rozengracht en aan de overzijde. Allen tuurden naar boven een ongewoon schouw spel was dan ook te zien op het platte dak van een der hooge huizen, daar kruisten twee heeren met animo de slanke floretten. Als ze niet aan het schermen waren, maar neerzagen op het menschen-gekrioel beneden, leken het een paar schoorsteenvegers. Het publiek had geweldige pret in de gratis-schermvoorstelling en uit pure dankbaarheid riep een bengel naar boven„dat ze een cent van hem konden krijgen." Amsterdam heeft dus nu dak-schermers gekre gen. Wat volgt? Als nieuwigheden van anderen aard worden gemeld hypnose eri gedach- telezen door de telefoon. Een 20jarig telegrafist in Pittsburg heeft door de telefoon op 160 KM. afstands ettelijke personen gehypnotiseerd. Dokters hebben de gevallen geconstateerd. Vijf personen geraakten in hypno tischen slaap, bij twee wilde de proef niet gelukken. De hypnotiseur, die met een vreemd gemoduleerde stem spreekt, welke allengs daalt tot fluisteren, beval achtereenvolgens „uw rechterarm is gevoelloos", „uw rechterbeen is gevoelloos", „je bent een steen" en de dokters con stateerden, dat geen fijngevoel meer aanwezig was en men zelfs óp den gehypnotiseerde, die alleen met zijn hoofd en zijn beenen op stoelen rustte en geheel verstijfd was, kon gaan zitten, zonder dat hij door boog Men zou hieruit kunnen concludeeren „Heb je een vijand, schaf dan je telefoon af!" Gedachtelezen door de telefoon kan mevrouw Zomak in het Alhambra- theater te Londen. De redactie van de „Daily Mirror" heeft een aparte telefoonverbinding aangelegd tusschen de bureaux van dat blad en genoemd theater. In het theater bevonden zich de echtgenoot der gedachtenlezeres en een talrijk publiek, in de bureaux journalisten, artsen en mevrouw Zo- mak. De echtgenoot nam voor het publiek allerlei voorwerpen in ont vangst en van uit de bureaux deelde zijn vrouw door de telefoon aan een in den schouwburg aanwezig comité mee, welke voorwerpen dat waren, welke getallen of welke woorden werden opgeschreven enz. Tijdens de voorstelling heeft mevrouw Zomak geen woord met haar gemaal gewis seld. Verschillende der vragen heeft ze geheel juist beantwoord. Niet geheel juist werd de bedoe ling van den rechter weergegeven door een bij gebrek aan bewijs vrij- gesptokene. De leden van een firma werden vervolgd wegens zwendelarij. Ook in hooger beroep moesten ze worden vrijgesproken, maar de pre sident \an het Hof voegde haar op scherp-ironischen toon toe„Daar zijn geen voldoende bewijzen om u te veroordeelen, maar als er personen zijn, die willen weten hoe ik over u denk, dan hoop ik, dat gij ze naar mij zult verwijzen." Den volgenden dag las men met groote letters in de verschillende bladen, onderteekend met den naam der firma „Wij geven bij deze kennis, dat onze firma finaal is vrijgesproken. Zijn Hoogedelgroot- achtbare president van het Hof alhier, is zoo welwillend ons verlof te verleenen belangstellenden, die inlichtingen omtrent onze firma wen- schen, naar Z. H. E. te verwijzen." Gladde lui, niet waar Mr. C. Bate zou waarschijnlijk aanmerking maken op hun stijl. Hij zou misschien zeg gen „tusschen verleenen" en „be langstellenden" wil ik het woordje „om" ingevoegd zien. Hij vraagt in „Neerlandia"Wat heeft toch dat arme „om" misdaan En dan verder: „Ziedaar" een vraag, die tegenwoor dig telkens bij mij opkomt. Men kan geen boek, geen tijdschrijft, geen courant lezen, of men vraagt zich af mag het woordje „om" nu heelemaal niet meer gebruikt worden Men kan het misbruiken, en dat geeft aan den stijl iets slaps, maar men kan het ongebruikt laten, waar men gebruiken moet, en dan ontstaat er een gaping, die heel leelijk is. Ziehier een paar voorbeelden, die ik in den laatsten tijd heb opgetee- kend 1. Onder de „incrits" van de han delsmarine is een beweging gaande een proteststaking te organiseeren. 2. Sociaal werk is een laatste red middel den klassenstrijd te sussen. 3. Dat de inkomsten er, helaas, doorgaans niet naar zijn, ingrijpende veranderingen aan te brengen. 4. Aangezien, o schande, de be zoldiging er vaak lang niet naar is, zich de weelde van nieuwe kleederen op tijd te veroorloven. ik vraag eerherstel voor „om". Wij stemmen gaarne met Mr. Bake in, en wij zouden meer willen vragen, b.v. eerherstel van het voegwoordje „dat". Het zijn de dames vooral, die dit woordje schromelijk verwaarloozen Wilt ge een paar voorbeelden, die ge zelf trouwens genoeg voor 't grijpen zult hebben Ziehier b.v. „Ik hoop, (dat) 't u gelegen komt mij een en ander op zicht te zenden". „Wij hadden niet gedacht, (dat) gij zoo gauw verhuizen zoudt". „Ma hoopt, 't naar genoegen zal zijn." „Verleden week hadden wij al verwacht gij komen zoucit". ,,'t Kan gebeuren wij uit zijn", enz. enz. Klinkt zulk een taaltje niet erg onbe holpen Nu wij zoo ongemerkt min of meer didactisch (onderrichtend) zijn ge worden, willen we ons veroorloven Tweede Kamer. Wetsontwerpen zijn ingediend lo. tot aanvulling en wijziging der wet van 21 Juni 1901, houdende bepalin gen betreffende de Staatszorg voor de paardenfokkerij2o. tot aanvulling en wijziging der bepalingen betreffende het straffen en de strafrechtspleging ten aanzien van overtreders, lijdende aan storing of gebrekkige ontwikkeling van hun geestvermogens, en tekens een burgerlijke wet, houdende voor zieningen ten aanzien van overtreders, die overeenkomstig de bepalingen van art. 3/ter van het wetboek van straf recht naar den burgerlijken rechter zijn verwezen. Vlissingsche kwestie- In den Duitschen Rijksdag zeide de heer Bassermann, nationaal lib. met vreugde te begroeten de verbe tering van de internationale verhou dingen. Hij besprak ook de Vlissing sche kwestie en wees er op, hoe de aanvallen op Holland's recht, om naar eigen goeddunken de versterking van Vlissingen door te voeren, heb ben opgehouden. Het standpunt van Duitschland wordt thans erkend, dat het alleen geldt een weg van souver einiteitsrecht van Holland en dat geen Staat in zijn verdedigingsrecht mag ingrijpen. Tegen den eisch van bewapenings beperking werpt het belang, den wereldvrede te bewaren, bedenkin gen op. Debietrecht op tabak. Onze zegsman blijft volhouden, aldus de „Tel." dat het zoo goed als zeker is, dat het ontwerp in zijn tegenwoordigen vorm niet door de regeering zal worden gehandhaafd. Zijn mededeeling vindt trouwens een bevestiging in het feit, dat de minister gisteren met de vertegenwoordigers van twee bonden van tabaksbewerkers confereerde. De betreffende bonden zijn, naar ons bij onderzoek bleek, be Christelijse en R. K. Sigarenma kers en Tabaksbewerkersbonden, de eenige organisaties, die het ontwerp voor verbetering vatbaar achten. Wat ligt dus meer voor de hand, dan dat de minister met deze organisaties overleg wil plegen, teneinde na te gaan, op welke wijze het ontwerp door wijziging meer aannemelijk ge maakt kan worden. Indien hij van plan was, het on gewijzigd te handhaven, zou deze conferentie overbodig zijn want men mag toch niet veronderstellen, dat hij de menschen bij zich zou laten komen, enkel en alleen, om zich op bet debat in de Tweede Kamer voor 'e bereiden. 12.) o Frans," riep Wambold den op- Passer toe, loop gauw eens naar het Jofel en haal drie flesschen Gund- beimer." ijawel, heer luitenant," antwoordde de oppasser uit de kamer daarnaast bi) wierp laarzen en sporen neer en snelde heen. Koert legde zijn rijzweep °P de tafel, zijn hoed op een stoel ®n liet zich vermoeid op de sofa neervallen. «Kijk mij maar niet zoo bezorgd aa"i Erikhet zal wel weer over- Nan. Hoe luchthartiger men met zijn gezondheid omspringt, des te langer "ehoudt men ze." Erik kwam naast hem zitten en greep de hand van zijn vriend. uWil je mij niet zeggen, hoe je f?0 je gezondheid geruïneerd hebt, hoert? je waart altijd zoo gezond als een visch." „O, dat zal wel weer komen Koerts toestand kwam von Wam bold raadselachtig voor. „Het verwondert me, dat je niet liever bij je vrouw gebleven bent, Koert. Zij moest je thuis gehouden hebben. Onze vriend, de dokter, zou zeker wel naar Bibrich gekomen zijn, om je te zien." Zwaarmoedig hield Koert de hand voor de oogen. „Zij heeft mij den ganschen nacht verpleegdik heb haar zooveel moeite bezorgd, dat zij zelf oppassing noodig heeft. En mijn verlof is weldra verstreken op grond van mijn gezondheid wil ik vandaag trachten verlenging van mijn verlof tijd te krjjgen." Uit Koerts borstzak kwamen nu de documenten te voorschijn, die mijnheer Morris hem ter lezing had gegeven. Erik merkte ze dadelijk op. „Wat heb je daar voor advocaten- rommel in den zak Berghaupt kleurde en stak ze dieper in den zak. „Het zijn akten van de tante mijner vrouw; ik zal ze haar naar Londen nazenden. Zij liet ze bij ons liggen en schreef er nu om," stotterde hij. TELEFOOKNUMMEE 10. Wambold had geen reden om aan de woorden zijns vriends te twijfelen en dat deed hij ook niet. Doch eens klaps kreeg hij lust om die akten te zienniet uit zuivere nieuwsgierig heid, maar omdat hij vermoedde, dat de ongewone toestand van zijn vriend op de een of andere wijze met die akten in verband stond. Koert wei gerde echter met zooveel standvas tigheid en zooveel angst tevens, dat Erik dadelijk van zijn verlangen afzag. De oppasser kwam met wijn. Bijna gulzig dronk Koert verscheidene gla zen van den zwaren wijn en scheen toen inderdaad verkwikt te zijn. „Je zult wel denken, dat ik wat vreemd ben in mijn handelingen," sprak Koert verontschuldigend. „Ik gevoel dat en het doet mij leed, maar ik kan er niets aan veranderen. Wees intusschen verzekerd, Erik, dat ik aliijd je vriendschap waardig zal blijven." „Neem mij niet kwalijk, Koeit, als ik door de groote verandering in je handelingen allerlei gedachten bij mij voel opkomen. Je spreekt daar dui delijk de vrees uit, dat er een tijd kan komen, waarin ik de waarde van je vriendschap zou miskennen. Wat beduidt dat Zoo spreekt mijn ka meraad, een geacht soldaat uit een der beste familiën van ons land Een man, die een engel van een vrouw bezit en wiens financieele omstandigheden hem ver boven de zorgen van het dagelijksche leven verheffen Koert dat begrijpe wie het kan „Je wilt daarmee het bewijs leve ren, dat het uur nooit zal komen, waarin je aan je zelf de vraag zoudt moeten doen of ik je vriendschap waardig ben. Je hebt gelijk, die tijd zal nooit komendaarvoor ben je te goed, te edel. Ik zal het zoo weten in te richten, dat je nooit vrees zult hebben Ik geef je mijn woord, dat ik alleen alles zal lijden wat er ge leden moet worden. Erik, ik heb mijn vrouw aan je te danken, en als ik ooit je achting en vriendschap mocht verspelen, als andere gevoe lens dan die van innige dankbaar heid bij mij opkwamen, dan daar geef ik je mijn eerewoord op dan schiet ik mij een kogel door den kop." Koert begon plotseling te lachen, greep zijn geheel verbluften vriend bij de hand en trok hem bij zich op de sofa. „Dat is dom gebabbeld, Erik. Je moet wat toegevend zijn met mijn overspanning. ]e weet, ik werd altijd door voorgevoel geplaagd en zag al tijd alles donker in. Met de jaren slijt dat wel. Laten wij vroolijk zijn je wijn is voortreffelijk, Als ik zoo bij je zit; ben ik spoedig weer de oude I" Maar de diepe ernst op het anders zoo vroolijk gelaat van Erik liet zich niet verdrijven. Hij dronk een glas wijn met zijn vriend, maar sprak geen woord. De oppasser had intusschen in de aangrenzende kamer zijn taak afge daan hij kwam de nadere bevelen van zijn heer vragen, en deze zond hem weg naar den stal, „Nu zijn wij alleen, Koert! op grond van onze vriendschap verlang ik, dat je mij bekend maakt met de reden van de geheele omkeering, die met je heeft plaats gehad." „Ontsla mij van de beantwoording dezer vraag," zeide Koert, „want ik ben zelf met mijn houding verlegen. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1911 | | pagina 1