02 49e Ja^röBjrie. if 1911. Gemeentebestuur. Feuilleton* !0, i-B f'- i I s M m 1 -A 4 6' U&Ö» Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post L50. Afzonderlijke nummers S cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren cf rechtstreeks bij de Uitgeve-s Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. ZEEMILITIE, naroeping Verlofgangers tot den wer- kelijken dienst. De Burgemeester van Vlissingen Gezien de circulaire, van den Com missaris der Koningin in dit gewest "aii den 4 Maart 1911 A no. 955, afdee'.ing M. Gelet op Artikel 142 der Militiewet raept bii deze of) tot den werkelijken djenstde in deze gemeente wonende verlofgangers der lichting 1909 en behoorende tot de Zeemilitie Ver- jjzer| Jacob, loteling der gem. Vlis- iiwén datum en plaats opkomst I Maart 1911, b. Mr. Ms. „Schor pioen" te Hellevoetsluis Sorgedra- L Eduara, Jacobus, loteling der «em. Vlissingen, dalum en plaats van opkomst 23 Maart 1911 a. b. Hr, Ms. „Reinier Ciaeszen" ie Hei- lev'oetsluisGhijsels, Pieter, Cornelis, loteling der gemeente Vlissingen, datum en plaats van opkomst 27 April 1911 a.b. Hr. Ms. „Heems- kerek" te Willemsoord de Konink, Christiaan, Reinier, loteling der ge meente Viissingen, datum en plaats van opkomst 27 April 1911, a. b. Hr. Ms.„Reinier Ciaeszen" le Hellevoet- sluis. GELAST: den voormelden verlofgangers, zich te dien einde, elk op den voor hem bepaalden datum, voorzien van hunne bij vertrek met groot verlof medege nomen militaire kleedingstukken en voorzien van hunne kooigoederen zoomede van hunne zokboekjes voor zoover dit mogelijk is, te 12 uur des middags aan le melden bi] den commandant van het schip waarop zij zullen worden geoefend. Zij moeien zich vooraf bij den burgemeester hunner woonplaats (ten raadhuize, bureau militie) aanmelden, voorzien van hun zakboekje, teneinde idit voor vertrek te doen alteekerien en geeft kennis: dat, voor het geval zij door ziekte of andere redenen buiten staat moch- ten zijn orn op ie komen, zij daarvan kunnen doen blijken, door, op den dag voor de opkomst bepaald, een op ongezegeid papier geschreven geneeskundig attest van den behan- delenden geneesheer, of eenig ander bewijs of verklaring ter Gemeente Secretarie, bureau mi'diiie over te legger, zullende de zieken, die niet op den bepaalden tijd onder de wa oenen komen, te uezer zake niet voor Wigent worden gehouden, maar verplicht zijn zich onverwijld na hun herstel bij den commandant van hei '■wachtschip ter plaatse te vervoegen, 'wordende zij voor zooveel noodig opgewezen, dat, zoo zij in gebreke blijven aan deze oproeping te voldoen 40.) Toch kwam de gedachte bij haar "P: Ais Frans nu maar niel onmid- ™'ijk na die schoone zangeres aan jk beurt komtOp hetzelfde oogen ic evenwel werd zijn violoncel op :Je' tooneel gebracht. De leden van let orkest hielden hunne instrumen- en gereed en nu o, wal klople n sloeg haar hart geweldig kwam '1 zelf op het tooneel. Hans wierp een snellen blik op F, schitterende menigte, maakte 'achend een buiging eirmet de on gedwongenheid var, een volleerd 'an van de wereld, nam hij op zijn Plaats. Een merkbaar gefluister 7r'ï ln de zaal op. De dames knik- elkander veelbeteekenend loe en «en wederzijds bemerkingen, die Marie overeenkwamen met hei w'jderd zoemen van een bijen zij volgens art. 133 der militiewet als deserteur zullen worden behandeld. Vlissingen, den 11 Maart 1911. Da Burgemeester voornoemd. VAN DOORN VAN KOUDEKERKE. Het zedeloosheidswetje, Mr. J. A.. Levy schrijft in ,,De (Groene) Amsterdammer" Donderdag e. k. zullen de zede- lijkheidswetlen aan eindstemming worden onderworpen. Da gedenk waardige dag zal in Neerlands Ge schiedenis met onvergankelijken luis ter worden opgeteekend. Bij de zedelijkheids vergrijp en, waar van de Staatscommissie de opsom ming, in ons strafwetboek, voldoende oordeelde, zal eene nieuwe reeks worden gevoegd. Dit beteekent niets meer of minder, dan dat wij, in fijngevoeligheid, op dit gebied, zijn vooruitgegaan. Wie zou een volk niet benijden, welks regeering de gele genheid aangrijpt om te toonen, met weiken vasten tred wij hei steile pad der deugd bewandelen. Niet slechts hetgeen metterdaad afkeurenswaardig en iiedeiiijk is, doen wij den vuur doop van het strafrecht ondergaan. Al wat slechts daaraan grenst, of wat, in zichzelf gerechtvaardigd, gelijk Neo-MaUhusianisme, kan worden mis bruikt, siepen wij, zij het mei de haren, er bij. Na den luisterrijker, dag, waarop het ontwerp wet wordt, zuilen wij eikander wederkeerig kunnen gelukwenschen. Een aureool van ongekende braaiheid omstraalt ons allen. Van nu af zal het slechts de vraag worden, hoc wij elkander nog verder ce ioef afsteken in uiter ijk vertoon. Hoe zijn wij tot dit toppunt van verdwaasdheid gekomen Het is de oude dwaling, die in den cirkelgang der menschheid, telkens en telkens, opnieuw zich doet gel den. In de taal der Romeinen, zoo oud is zij, werd daartegen reeds gewaarschuwd quid leges sine mo- ribus? wat beduiden wetten, zonder zeden Sedert, hebben alle moralisten zich afgesloofd, om te betoogen, dat men, met eene wet, vormendienst ja, in het leven roepen, doch waren, werkelijken degel ijken inhoud' niet scheppen kan. H t schijnt ni l te hebben gebaat, anders ware aan wettelijke stedelijkheid zooveel natio nale tijd niet verbeuzeld. Z H onze vertegenwoordiging, nu nog, zich laten terughouden orn de kroon ie zetten op haar ijdei wcik?" De schrijver zet dan de redenen uiteen, waarom een wetgever, met den uitersten schroom en de grootste behoedzaamheid, het gebied der zedelijkheid betreden moet en beslui: „Allereerst plagerij, gewichtig-doen zwerm. Schreuder gevoelde zich zoo ze nuwachtig c!at het zweet op zijn voorhoofd parelde hij begreep niet, dat „die drommelsche Frans nog zoo kalm op zijn stoel kon ziiten het kwam hem voor, als maakte zijn eigen stoel een wankelende beweging, waar door hij ieder oogenbiik dreigde om te vallen. Het orkest speelde een liefelijke inleiding. Marie merkte nog op, dat Frans haar lachend aankeek, toen schemerde het haar voor de oogen, want tegelijkertijd bracht hij den strijkstok in beweging, zoodat een diepe, volle toon zich liet hooren boven de muziek van het orkest, in den beginne was het baar, als hoorde ze den wonderlijken toon op grooten afstand, daarop evenwel week haar angst, en werd ze tot in haar ziel getroffen. Zij was nu geheel en al gehoor, en wat zij hoorde, kwam ais een openbaring uit een andere wereld tot haar. Een heerlijk adagio klonk haar toe, sterker ernstiger, indrukwekken der dan de accoorden van het kerk orgel haar ooit toegeklonken hadden. De melodie nam nu een opgewekter ADVERTENT1ËN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts Tweemaal berekend. Groote 'etters en clichés naar plaatsruimte. ÏELEFOOKKIIMMEE 10. GFortnemerifs-Adoerfetitiën op zeer uoordeelige uoorutaarden van politie en justitie, immers ge patenteerde zedciijkbeidswaciiters. Daarna pharizeisme,huichelarij, schijn heiligheid. Straks bedrog, misleiding, afpersing, knevelarij. Het is men had het van den Stagyriet kunnen Deren met den ntenscheiijken geest nu eenmaal niet anders gesteld. Sirecft gij uw doel voorbij, gij, be land t bij een tegengesteld uiterste. Verkwisting grenst op middellijk aan gierigheid. Vlak naast het lieflijk wezen der zedelijkheid, bevindt zich de grijns van haar masker. Alleen wat misdrijf is, kan de straf wet achterbalen, niei, hoe verkeerd het zij, wat zij misdrijf noemt. Za! zij haar ijver weten in te toornen Wij zullen het weldra weten. Jhr. mr. A. F. de Savornin Lohman. Jhr. mr. A. F. de Savornin Loh man herdacht Zaterdag den dag waarop hij voor vijftig jaren te Gro ningen in de rechten promoveerde; vijftig jaar is het dus geieden dat zijn loopbaan in de maatschappij begon. Die loopbaan is belangrijk geweest. Ais rechter en raadsheer, als lid var. Eerste en Tweede Kamer, ais minis ter heeft de heer Lohman den lande gediend. Hij is een man van groo ten invloed geweest, hij is dit nog. Dien invloed heeft hij g bruikt, zooals van een man van sterke overtuiging kan worden verwacht, ter verdediging zijner beginselen, en hij heeft het voorrecht gehad voor uie beginselen meer,dan een overwinning te bevechten. Hij heeft daarbij gestreden met befcwaamhetd en hartstochtelijkheid. Man van tem perament ais hij is, is hij menigmaal met het gesproken woord en in ge schrifte heftig voor zijn meening op gekomen. En al is voor zijn tegen standers wellicht niet altijd duidelijk geweest dat zijn beginselen tot dat woord, tot die stemming moesten lelden, zij hebben er te veel bewijzen van gezien, dat de heer De.Savornin Lohman onafhankelijk zich een mee ning vormde, steunende op het Recht dat voor hem de eerste grondslag is van slaat en maatschappij, dat zij hem zijn blijven eerbiedigen als een man van overtuiging. De laatste wektn nog hebben bewezen, dat de heer Lohman zich vtij voelt van par- tijdwang, slechts naar eigen inzicht zich een meéBingvprmt en die duift uilen ook. En dat. hij voor zijn over tuigingen pal Slaat heeft o. a, zijn strijd aan de Vrije Uuiversiteit be wezen. Daarom blijfi hij ook voor hen die het.in ingrijpende vraagsiuk- k-.n voor staat en maatschappij „iet met hem, eens zijn, een figuur van groote beteekenis. Zai hij in de eerste plaats door zijn partijgenooten worden geëerd, vlugger tempo aan, en zoo was liet haar ais doken voor haar geestesoog bovenaardsche gestalten* op van en gelen-schoonheid, die in vrooiijke rijen haar voorbijzweefdencln.n weder meende ze twee menschen- stemmen te hooren, die elkander hun innigst gevoelen als uit de verte me dedeelden een somber klaaggezang scheen uit de donkerste diepte op te rijzen, en dan weer kwamen uit de oorden des lichts heerlijke stem men met troostvolle gezangen ant woord brengen. O, wat werd ze tot in haar ziel aangedaan, toen dit laatste zich deed hoorenhet was als drong een heerlijk gevoe! van vrede, tot haar zie! doorIedere toon deed haar hart trillen. Het werd haar te moede, als werd ze gedreven tot iets goeds, ais zou ze in staat zijn heel de wereld te omvattc-n en toe te roepen: ,,fk heb u lief!1' Onwil lekeurig keek ze Kaar vader met een blik vol innige liefde aan, waarop bij in sliite haar hand drukle. ,,0, wat heb ik in mijn verblind heid de wereld en de menschen mis- icend," zeide de oude man in zich zelf. „Niet op rijkdom en stand komt door zijn iandgenooten gewaardeerd, ook het buitenland kent en eert hem. Nadat hij in 1900 benoemd was tot lid van hel Hof van Arbitrage is hij reeds eenige malen tot arbiter gekozen en heeft hij in belangrijke internatio nale rechtsquaesties mede uitspraak gedaan. Zoo werkte hij ook hier mede orn rechtsbeginselen te doen zege vieren. Den thans 73 jarige wenschen ook wij nog veie jaren om te strijden voor de beginselen die hem dierbaar zij"- („Hbl."; Geschenk aan het Vredespaleis. Zooals bekend is, heeft de tweede Vredesconferentie in haar bijeenkomst van 16 October 1907 met algemecne stemmen een motie aangenomen van den heer d'Estourneiles de Constant, een der afgevaardigden van Frankrijk, waarin de wensch werd uitgesproken dat de ter conferenties vertegenwoor digde regeeringen, door giften, be staande in voortbrengselen van natio ns!;; nijverheid of kunst, zouden bijdragen tot den bouw of de ver siering van het Vredespaleis. Door een groot aantal landen is reeds aan dien wensch gevolg ge geven en ook de Nederlandsche regeering meent dienovereenkomstig te mortc-n handelen, in verband met een door het bestuur der Carnegie stichting aan den minister van bui- tenlandsche zaken gedaan verzoek wordt daarom thans door de regeering aan de Staten Generaal een som aangevraagd van f 18,000 voor de aanbieding van de zeven gekleurde ramen die noodig - zijn voor de -hoofd trap van het paleis en de rotonde van het eerste bordes, waarop zal komen te staan een door de Ameri- kaarische regeer ing toegezegde groote marmeren groep, voorstellende een allegorie van den Vrede door het Recht. De Vlissingsche maildienst. De Londensche correspondent van de „N. R. Ct." schreef Vrijdag Met belangstelling heb ik kennis genomen van de particuliere corres pondentie uit Brussel betreffende den maildienst over Vlissingen, vergeleken met ditr. over Oostende. Met den schrijver ga ik mee wat de hoofdzaken aangaat, maar toch komt het rnij voor, dat zijn vergelij king niet ver genoeg gaat, daarom ietwat onbillijk wordt voor Oostende. Hij schijnt mij uit het oog te verliezen, dat de passagiers en de vrachten, welke hun berekend worden hoe gewichtig beide zaken ongetwijfeld zijn toch niet de geheeie raison d'être vormen van een maildienst zooals d- hier be loeide. Het internationale brievenvervoer is het aan, maar op het hart van den mensch." Hij verlangde er naar, dien goeden Frans eu zijne kindereu mei alle innigheid aan. zijn hart te kun nen drukken. Toen Frans ophield, ontwaakten de toehoorders ais uit ccn zoeten droom, die hen gehc-ei bevangen had. Een diepe stilte volgde toen de kunstenaar was opgestaan cn met zijn instrument zich van het tooneel verwijderde, liet zich een donderen de bijvalsbetuiging hooren, waaraan geen einde scheen te komen. De toehoorders stonden van hun plaats op: „Martini! Martini! Deze ver scheen opnieuw op het tooneel, waar hij lachend een herhaalde bijvalsbe tuiging in ontvangst nam. Dien avond trad Frans nog een keer op, de toehoorders begro:tten hem als een uitverkorene. Op verzoek speelde hij variaties op de volkslie deren, cn opnieuw werd door zijn spel al het gehoorde van dien avond overtroffen door de warmte en het diepe gevoel van zijn voordracht. Opnieuw maakte zich een ongekende geestdrift meester van de vrienden van Frans. toch ook van enorm belang en men moet niet uit het oog verliezen welke gewichtige rol dat brievenvervoer hier speelt. Het is inderdaad de hoofd- grondsiag van den geheeien Vlissing- scben dienst. Zonder dat brieven- veivoer zou deze stoomvaartlijn mis schien nooit opgericht en zeker nooit de beteekenis, don omvang hebben verkregen van laferen tijd. Nu moet ik toch erop wijzen, dat de Vlissingsche postdienst, hoe uit stekend hij is voor hel brievenvervoer van Engeland naar het vasteland, niet zoo bevredigend is in omgekeerde richting, p.1. van het vasteland naar Engeland. In dat opzicht kan Vlissin gen niet goed met Oostende concur- recren, want de brieven over Vlissin gen komen te iaat hier aan, om zoo vlug te worden besteld als die, over Oostende aangebracht. Het komt wel voor, dat een brief, over Vlissingen gestuurd en hier met de nachtboot aankomende, zegge halftien 's voormiddags in de City besteld wordt, maar dit is aliieen in de City het geval, en niet buiten de Ciiy. Ik wo on in Kensington, doch nooit krijg ik iets, over Vlissingen gezonden, vóór. eiI uur's morgens en meestal later, soms zelfs pas in den namiddag. Een vastelandsche brief, over Oostende verzonden, is door gaans bij het ontbijt reeds in mijn bezit, cn dit kan ook besf, want die brief is a! om vijf uur 's morgens hier, en dus omtrent acht uur of halfnegen (eerste bestelling) zeer goed te be zorgen, en dat over geheel Londen. Nu is vijf uur in den ochtend voor aankomende passagiers zeker gewel dig vroeg en onaangenaam. Maar voor het brievenvervoer is 'f een uit stekend uur. Met de correspondentie, per Vlis singsche dagboot hier aangevoerd, is het nog erger gesteld. Want als die correspondentie ongeveer 8 uur 's avonds pas in Londen aankomt, kan er natuurlijk geen sprake wezen van een bestelling denzelfden avond. Die geschiedt ceist den volgenden mor gen. Nu heb ik gedacht, dat, wanneer de dienst eenmaal over Folkestone geleid wordt, zulks ook een groote verbetering in het brievenvervoer naar hier tengevolge hebben zou. Dit is nochtans het geval niet, naar ik hoor. De Vlissingsche nachtbooten zullen w i vroeger dan nu te Q teenboro', te Foikts'one aankomen, maar voor het brievenvervoer geeft zu'.ks niets. De mailbeinen zuilen daar immers eerst om 6 uur 's morgens naar Londen afrijd, n, dus hier niet vroeger aanko men dan th ans van Queenboro' ge scbiedt. Ten aanzien va den dienst over Folkestone, venue m ik, dat de Zuid ooster spoor nog niet formeel in het Na afloop van het concert stroom de de menigte naar de uitgangen, waardoor hei Schreuder moeilijk viel, met de zijnen de koffiekamer te bereiken, waar Frans hen wachtte. Marie vioog in de armen van den wachtende, en fluisterde hem, toen hij haar aan zijn hart drukte, in het oor: „je hebt zoo heerlijk, zoo ge voelvol gespeeld, dat ik zonder op houden weende, nu eens uit vreugde dan weder uit weemoed Een gelukkig lachje bewees, op welk een hoogen prijs de jonge cel list haar uitspraak stelde. Nu reikte Schreuder hem de ver eeite hand; diepe ernst lag op zijn gelaat. „Frans", zeide hij, terwijl een lichte trilling in zijn stem zijn aan doening verried, „ik kan je onmo gelijk zeggen, hoe goed je spel me gedaan liceft, zoo iets laat zich alleen gevoelen. Maar ik heb iets anders op het hart, en dat moe; ik je onder vier oogen zeggen. Als Marie nu met Koenraad vooruitgaat, zullen wij haar volgen. (Wor.1l vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1911 | | pagina 1