02
49e Ja^röBjrie.
if
1911.
Gemeentebestuur.
Feuilleton*
!0,
i-B f'-
i I
s M m 1
-A 4 6'
U&Ö»
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post L50.
Afzonderlijke nummers S cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren cf rechtstreeks bij de Uitgeve-s
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
ZEEMILITIE,
naroeping Verlofgangers tot den wer-
kelijken dienst.
De Burgemeester van Vlissingen
Gezien
de circulaire, van den Com
missaris der Koningin in dit gewest
"aii den 4 Maart 1911 A no. 955,
afdee'.ing M.
Gelet op Artikel 142 der Militiewet
raept bii deze of) tot den werkelijken
djenstde in deze gemeente wonende
verlofgangers der lichting 1909 en
behoorende tot de Zeemilitie Ver-
jjzer| Jacob, loteling der gem. Vlis-
iiwén datum en plaats opkomst
I Maart 1911, b. Mr. Ms. „Schor
pioen" te Hellevoetsluis Sorgedra-
L Eduara, Jacobus, loteling der
«em. Vlissingen, dalum en plaats
van opkomst 23 Maart 1911 a. b.
Hr, Ms. „Reinier Ciaeszen" ie Hei-
lev'oetsluisGhijsels, Pieter, Cornelis,
loteling der gemeente Vlissingen,
datum en plaats van opkomst 27
April 1911 a.b. Hr. Ms. „Heems-
kerek" te Willemsoord de Konink,
Christiaan, Reinier, loteling der ge
meente Viissingen, datum en plaats
van opkomst 27 April 1911, a. b. Hr.
Ms.„Reinier Ciaeszen" le Hellevoet-
sluis.
GELAST:
den voormelden verlofgangers, zich
te dien einde, elk op den voor hem
bepaalden datum, voorzien van hunne
bij vertrek met groot verlof medege
nomen militaire kleedingstukken en
voorzien van hunne kooigoederen
zoomede van hunne zokboekjes
voor zoover dit mogelijk is, te 12
uur des middags aan le melden
bi] den commandant van het schip
waarop zij zullen worden geoefend.
Zij moeien zich vooraf bij den
burgemeester hunner woonplaats (ten
raadhuize, bureau militie) aanmelden,
voorzien van hun zakboekje, teneinde
idit voor vertrek te doen alteekerien
en geeft kennis:
dat, voor het geval zij door ziekte
of andere redenen buiten staat moch-
ten zijn orn op ie komen, zij daarvan
kunnen doen blijken, door, op den
dag voor de opkomst bepaald, een
op ongezegeid papier geschreven
geneeskundig attest van den behan-
delenden geneesheer, of eenig ander
bewijs of verklaring ter Gemeente
Secretarie, bureau mi'diiie over te
legger, zullende de zieken, die niet
op den bepaalden tijd onder de wa
oenen komen, te uezer zake niet voor
Wigent worden gehouden, maar
verplicht zijn zich onverwijld na hun
herstel bij den commandant van hei
'■wachtschip ter plaatse te vervoegen,
'wordende zij voor zooveel noodig
opgewezen, dat, zoo zij in gebreke
blijven aan deze oproeping te voldoen
40.)
Toch kwam de gedachte bij haar
"P: Ais Frans nu maar niel onmid-
™'ijk na die schoone zangeres aan
jk beurt komtOp hetzelfde oogen
ic evenwel werd zijn violoncel op
:Je' tooneel gebracht. De leden van
let orkest hielden hunne instrumen-
en gereed en nu o, wal klople
n sloeg haar hart geweldig kwam
'1 zelf op het tooneel.
Hans wierp een snellen blik op
F, schitterende menigte, maakte
'achend
een buiging eirmet de on
gedwongenheid var, een volleerd
'an van de wereld, nam hij op zijn
Plaats. Een merkbaar gefluister
7r'ï ln de zaal op. De dames knik-
elkander veelbeteekenend loe en
«en wederzijds bemerkingen, die
Marie overeenkwamen met hei
w'jderd zoemen van een bijen
zij volgens art. 133 der militiewet als
deserteur zullen worden behandeld.
Vlissingen, den 11 Maart 1911.
Da Burgemeester voornoemd.
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
Het zedeloosheidswetje,
Mr. J. A.. Levy schrijft in ,,De
(Groene) Amsterdammer"
Donderdag e. k. zullen de zede-
lijkheidswetlen aan eindstemming
worden onderworpen. Da gedenk
waardige dag zal in Neerlands Ge
schiedenis met onvergankelijken luis
ter worden opgeteekend.
Bij de zedelijkheids vergrijp en, waar
van de Staatscommissie de opsom
ming, in ons strafwetboek, voldoende
oordeelde, zal eene nieuwe reeks
worden gevoegd. Dit beteekent niets
meer of minder, dan dat wij, in
fijngevoeligheid, op dit gebied, zijn
vooruitgegaan. Wie zou een volk niet
benijden, welks regeering de gele
genheid aangrijpt om te toonen, met
weiken vasten tred wij hei steile pad
der deugd bewandelen. Niet slechts
hetgeen metterdaad afkeurenswaardig
en iiedeiiijk is, doen wij den vuur
doop van het strafrecht ondergaan.
Al wat slechts daaraan grenst, of wat,
in zichzelf gerechtvaardigd, gelijk
Neo-MaUhusianisme, kan worden mis
bruikt, siepen wij, zij het mei de
haren, er bij. Na den luisterrijker,
dag, waarop het ontwerp wet wordt,
zuilen wij eikander wederkeerig
kunnen gelukwenschen. Een aureool
van ongekende braaiheid omstraalt
ons allen. Van nu af zal het slechts
de vraag worden, hoc wij elkander
nog verder ce ioef afsteken in
uiter ijk vertoon.
Hoe zijn wij tot dit toppunt van
verdwaasdheid gekomen
Het is de oude dwaling, die in den
cirkelgang der menschheid, telkens
en telkens, opnieuw zich doet gel
den. In de taal der Romeinen, zoo
oud is zij, werd daartegen reeds
gewaarschuwd quid leges sine mo-
ribus? wat beduiden wetten, zonder
zeden Sedert, hebben alle moralisten
zich afgesloofd, om te betoogen, dat
men, met eene wet, vormendienst ja,
in het leven roepen, doch waren,
werkelijken degel ijken inhoud' niet
scheppen kan. H t schijnt ni l te
hebben gebaat, anders ware aan
wettelijke stedelijkheid zooveel natio
nale tijd niet verbeuzeld. Z H onze
vertegenwoordiging, nu nog, zich
laten terughouden orn de kroon ie
zetten op haar ijdei wcik?"
De schrijver zet dan de redenen
uiteen, waarom een wetgever, met
den uitersten schroom en de grootste
behoedzaamheid, het gebied der
zedelijkheid betreden moet en beslui:
„Allereerst plagerij, gewichtig-doen
zwerm.
Schreuder gevoelde zich zoo ze
nuwachtig c!at het zweet op zijn
voorhoofd parelde hij begreep niet,
dat „die drommelsche Frans nog zoo
kalm op zijn stoel kon ziiten het
kwam hem voor, als maakte zijn eigen
stoel een wankelende beweging, waar
door hij ieder oogenbiik dreigde om
te vallen. Het orkest speelde een
liefelijke inleiding. Marie merkte nog
op, dat Frans haar lachend aankeek,
toen schemerde het haar voor de
oogen, want tegelijkertijd bracht hij
den strijkstok in beweging, zoodat
een diepe, volle toon zich liet hooren
boven de muziek van het orkest, in
den beginne was het baar, als hoorde
ze den wonderlijken toon op grooten
afstand, daarop evenwel week haar
angst, en werd ze tot in haar ziel
getroffen. Zij was nu geheel en al
gehoor, en wat zij hoorde, kwam
ais een openbaring uit een andere
wereld tot haar.
Een heerlijk adagio klonk haar
toe, sterker ernstiger, indrukwekken
der dan de accoorden van het kerk
orgel haar ooit toegeklonken hadden.
De melodie nam nu een opgewekter
ADVERTENT1ËN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts Tweemaal berekend. Groote
'etters en clichés naar plaatsruimte.
ÏELEFOOKKIIMMEE 10.
GFortnemerifs-Adoerfetitiën op zeer uoordeelige uoorutaarden
van politie en justitie, immers ge
patenteerde zedciijkbeidswaciiters.
Daarna pharizeisme,huichelarij, schijn
heiligheid. Straks bedrog, misleiding,
afpersing, knevelarij. Het is men
had het van den Stagyriet kunnen
Deren met den ntenscheiijken
geest nu eenmaal niet anders gesteld.
Sirecft gij uw doel voorbij, gij, be
land t bij een tegengesteld uiterste.
Verkwisting grenst op middellijk aan
gierigheid. Vlak naast het lieflijk
wezen der zedelijkheid, bevindt zich
de grijns van haar masker.
Alleen wat misdrijf is, kan de straf
wet achterbalen, niei, hoe verkeerd
het zij, wat zij misdrijf noemt. Za!
zij haar ijver weten in te toornen
Wij zullen het weldra weten.
Jhr. mr. A. F. de Savornin Lohman.
Jhr. mr. A. F. de Savornin Loh
man herdacht Zaterdag den dag
waarop hij voor vijftig jaren te Gro
ningen in de rechten promoveerde;
vijftig jaar is het dus geieden dat
zijn loopbaan in de maatschappij
begon.
Die loopbaan is belangrijk geweest.
Ais rechter en raadsheer, als lid var.
Eerste en Tweede Kamer, ais minis
ter heeft de heer Lohman den lande
gediend. Hij is een man van groo
ten invloed geweest, hij is dit nog.
Dien invloed heeft hij g bruikt,
zooals van een man van sterke
overtuiging kan worden verwacht,
ter verdediging zijner beginselen,
en hij heeft het voorrecht gehad
voor uie beginselen meer,dan een
overwinning te bevechten. Hij heeft
daarbij gestreden met befcwaamhetd
en hartstochtelijkheid. Man van tem
perament ais hij is, is hij menigmaal
met het gesproken woord en in ge
schrifte heftig voor zijn meening op
gekomen. En al is voor zijn tegen
standers wellicht niet altijd duidelijk
geweest dat zijn beginselen tot dat
woord, tot die stemming moesten
lelden, zij hebben er te veel bewijzen
van gezien, dat de heer De.Savornin
Lohman onafhankelijk zich een mee
ning vormde, steunende op het Recht
dat voor hem de eerste grondslag is
van slaat en maatschappij, dat zij
hem zijn blijven eerbiedigen als een
man van overtuiging. De laatste
wektn nog hebben bewezen, dat de
heer Lohman zich vtij voelt van par-
tijdwang, slechts naar eigen inzicht
zich een meéBingvprmt en die duift
uilen ook. En dat. hij voor zijn over
tuigingen pal Slaat heeft o. a, zijn
strijd aan de Vrije Uuiversiteit be
wezen. Daarom blijfi hij ook voor
hen die het.in ingrijpende vraagsiuk-
k-.n voor staat en maatschappij „iet
met hem, eens zijn, een figuur van
groote beteekenis.
Zai hij in de eerste plaats door
zijn partijgenooten worden geëerd,
vlugger tempo aan, en zoo was liet
haar ais doken voor haar geestesoog
bovenaardsche gestalten* op van en
gelen-schoonheid, die in vrooiijke
rijen haar voorbijzweefdencln.n
weder meende ze twee menschen-
stemmen te hooren, die elkander hun
innigst gevoelen als uit de verte me
dedeelden een somber klaaggezang
scheen uit de donkerste diepte op
te rijzen, en dan weer kwamen uit
de oorden des lichts heerlijke stem
men met troostvolle gezangen ant
woord brengen. O, wat werd ze tot
in haar ziel aangedaan, toen dit
laatste zich deed hoorenhet was
als drong een heerlijk gevoe! van
vrede, tot haar zie! doorIedere toon
deed haar hart trillen. Het werd haar
te moede, als werd ze gedreven tot
iets goeds, ais zou ze in staat zijn
heel de wereld te omvattc-n en toe
te roepen: ,,fk heb u lief!1' Onwil
lekeurig keek ze Kaar vader met een
blik vol innige liefde aan, waarop
bij in sliite haar hand drukle.
,,0, wat heb ik in mijn verblind
heid de wereld en de menschen mis-
icend," zeide de oude man in zich
zelf. „Niet op rijkdom en stand komt
door zijn iandgenooten gewaardeerd,
ook het buitenland kent en eert hem.
Nadat hij in 1900 benoemd was tot
lid van hel Hof van Arbitrage is hij
reeds eenige malen tot arbiter gekozen
en heeft hij in belangrijke internatio
nale rechtsquaesties mede uitspraak
gedaan. Zoo werkte hij ook hier mede
orn rechtsbeginselen te doen zege
vieren.
Den thans 73 jarige wenschen ook
wij nog veie jaren om te strijden
voor de beginselen die hem dierbaar
zij"- („Hbl.";
Geschenk aan het Vredespaleis.
Zooals bekend is, heeft de tweede
Vredesconferentie in haar bijeenkomst
van 16 October 1907 met algemecne
stemmen een motie aangenomen van
den heer d'Estourneiles de Constant,
een der afgevaardigden van Frankrijk,
waarin de wensch werd uitgesproken
dat de ter conferenties vertegenwoor
digde regeeringen, door giften, be
staande in voortbrengselen van natio
ns!;; nijverheid of kunst, zouden
bijdragen tot den bouw of de ver
siering van het Vredespaleis.
Door een groot aantal landen is
reeds aan dien wensch gevolg ge
geven en ook de Nederlandsche
regeering meent dienovereenkomstig
te mortc-n handelen, in verband met
een door het bestuur der Carnegie
stichting aan den minister van bui-
tenlandsche zaken gedaan verzoek
wordt daarom thans door de regeering
aan de Staten Generaal een som
aangevraagd van f 18,000 voor de
aanbieding van de zeven gekleurde
ramen die noodig - zijn voor de -hoofd
trap van het paleis en de rotonde
van het eerste bordes, waarop zal
komen te staan een door de Ameri-
kaarische regeer ing toegezegde groote
marmeren groep, voorstellende een
allegorie van den Vrede door het
Recht.
De Vlissingsche maildienst.
De Londensche correspondent van
de „N. R. Ct." schreef Vrijdag
Met belangstelling heb ik kennis
genomen van de particuliere corres
pondentie uit Brussel betreffende den
maildienst over Vlissingen, vergeleken
met ditr. over Oostende.
Met den schrijver ga ik mee wat
de hoofdzaken aangaat, maar toch
komt het rnij voor, dat zijn vergelij
king niet ver genoeg gaat, daarom
ietwat onbillijk wordt voor Oostende.
Hij schijnt mij uit het oog te verliezen,
dat de passagiers en de vrachten,
welke hun berekend worden hoe
gewichtig beide zaken ongetwijfeld
zijn toch niet de geheeie raison
d'être vormen van een maildienst
zooals d- hier be loeide.
Het internationale brievenvervoer is
het aan, maar op het hart van den
mensch." Hij verlangde er naar, dien
goeden Frans eu zijne kindereu mei
alle innigheid aan. zijn hart te kun
nen drukken.
Toen Frans ophield, ontwaakten de
toehoorders ais uit ccn zoeten
droom, die hen gehc-ei bevangen had.
Een diepe stilte volgde toen de
kunstenaar was opgestaan cn met
zijn instrument zich van het tooneel
verwijderde, liet zich een donderen
de bijvalsbetuiging hooren, waaraan
geen einde scheen te komen. De
toehoorders stonden van hun plaats
op: „Martini! Martini! Deze ver
scheen opnieuw op het tooneel, waar
hij lachend een herhaalde bijvalsbe
tuiging in ontvangst nam.
Dien avond trad Frans nog een
keer op, de toehoorders begro:tten
hem als een uitverkorene. Op verzoek
speelde hij variaties op de volkslie
deren, cn opnieuw werd door zijn
spel al het gehoorde van dien avond
overtroffen door de warmte en het
diepe gevoel van zijn voordracht.
Opnieuw maakte zich een ongekende
geestdrift meester van de vrienden
van Frans.
toch ook van enorm belang en men
moet niet uit het oog verliezen welke
gewichtige rol dat brievenvervoer hier
speelt. Het is inderdaad de hoofd-
grondsiag van den geheeien Vlissing-
scben dienst. Zonder dat brieven-
veivoer zou deze stoomvaartlijn mis
schien nooit opgericht en zeker nooit
de beteekenis, don omvang hebben
verkregen van laferen tijd.
Nu moet ik toch erop wijzen, dat
de Vlissingsche postdienst, hoe uit
stekend hij is voor hel brievenvervoer
van Engeland naar het vasteland, niet
zoo bevredigend is in omgekeerde
richting, p.1. van het vasteland naar
Engeland. In dat opzicht kan Vlissin
gen niet goed met Oostende concur-
recren, want de brieven over Vlissin
gen komen te iaat hier aan, om zoo
vlug te worden besteld als die, over
Oostende aangebracht.
Het komt wel voor, dat een brief,
over Vlissingen gestuurd en hier met
de nachtboot aankomende, zegge
halftien 's voormiddags in de City
besteld wordt, maar dit is aliieen in
de City het geval, en niet buiten de
Ciiy. Ik wo on in Kensington, doch
nooit krijg ik iets, over Vlissingen
gezonden, vóór. eiI uur's morgens en
meestal later, soms zelfs pas in den
namiddag. Een vastelandsche brief,
over Oostende verzonden, is door
gaans bij het ontbijt reeds in mijn
bezit, cn dit kan ook besf, want die
brief is a! om vijf uur 's morgens hier,
en dus omtrent acht uur of halfnegen
(eerste bestelling) zeer goed te be
zorgen, en dat over geheel Londen.
Nu is vijf uur in den ochtend voor
aankomende passagiers zeker gewel
dig vroeg en onaangenaam. Maar
voor het brievenvervoer is 'f een uit
stekend uur.
Met de correspondentie, per Vlis
singsche dagboot hier aangevoerd, is
het nog erger gesteld. Want als die
correspondentie ongeveer 8 uur 's
avonds pas in Londen aankomt, kan
er natuurlijk geen sprake wezen van
een bestelling denzelfden avond. Die
geschiedt ceist den volgenden mor
gen.
Nu heb ik gedacht, dat, wanneer
de dienst eenmaal over Folkestone
geleid wordt, zulks ook een groote
verbetering in het brievenvervoer naar
hier tengevolge hebben zou. Dit is
nochtans het geval niet, naar ik hoor.
De Vlissingsche nachtbooten zullen
w i vroeger dan nu te Q teenboro', te
Foikts'one aankomen, maar voor het
brievenvervoer geeft zu'.ks niets. De
mailbeinen zuilen daar immers eerst
om 6 uur 's morgens naar Londen
afrijd, n, dus hier niet vroeger aanko
men dan th ans van Queenboro' ge
scbiedt.
Ten aanzien va den dienst over
Folkestone, venue m ik, dat de Zuid
ooster spoor nog niet formeel in het
Na afloop van het concert stroom
de de menigte naar de uitgangen,
waardoor hei Schreuder moeilijk
viel, met de zijnen de koffiekamer
te bereiken, waar Frans hen wachtte.
Marie vioog in de armen van den
wachtende, en fluisterde hem, toen
hij haar aan zijn hart drukte, in het
oor: „je hebt zoo heerlijk, zoo ge
voelvol gespeeld, dat ik zonder op
houden weende, nu eens uit vreugde
dan weder uit weemoed
Een gelukkig lachje bewees, op
welk een hoogen prijs de jonge cel
list haar uitspraak stelde.
Nu reikte Schreuder hem de ver
eeite hand; diepe ernst lag op zijn
gelaat. „Frans", zeide hij, terwijl een
lichte trilling in zijn stem zijn aan
doening verried, „ik kan je onmo
gelijk zeggen, hoe goed je spel me
gedaan liceft, zoo iets laat zich alleen
gevoelen. Maar ik heb iets anders
op het hart, en dat moe; ik je onder
vier oogen zeggen. Als Marie nu
met Koenraad vooruitgaat, zullen wij
haar volgen.
(Wor.1l vervolgd.)