Vrijdag 3 Maart Gemeentebestuur. Feuilleton No, 53 49e Jaargang. 1911. BINNENLAND. Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgeve s Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENTIËNvan 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts hvmnaal berekend. Qroote 'etters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. TELEFOONNUMMER 10. fibonnemenfs-ftduertentiën op zeer uoordeelige uooruiaarden NATIONALE MILITIE. Oproeping van verlofgangers tot den vverkeiijken dienst, ingevolge art. 109 der Militiewet 19Ó1. De Burgemeester van Vlissingen Gezien de circulaire van den Com missaris der Koningin in dit gewest van den 9 Februari 1911, A no. 529 3e afdeeling M. Roept bij deze op tot den vverke iijken dienst de ondervolgende in deze gemeente wonende verlofgangers van de lichting 1910. Van het 4de regiment Vesting-Ar tillerie BRAUERS JOHANNES GE- RARDUS, loteling der gemeente Viis- singen lichting 1910, ROELSE KOEN- RAAD, loteling der gemeente O. en W, Souburg idem, dag en plaats van opkomst 10 Maart 1911 te Ter Neuzen. Van het korps Torpedisten SCHROEVERS HENRI PIETER, lote ling der gemeente Vlissingen lichting 1910, dag en plaats van opkomst 24 Maart 1911 te Brielle. Gelast: de voormelde verlofgangers zich te dien einde, voorzien van hunne kleedingen voorwerpen van uitrusting, alsmede van hun voor vertrek afge- teekenden verlofpas, op den voor hen bepaalden datum, ingevolge het be paalde bij het laatste lid van art. 27 der militie-instructie 1909, uiterlijk des nam. te 4 uur in bovenvermelde plaat sen van opkomst, rechtstreeks bij hun korps aan te melden en geeft kennis dat, voor het geval zij door ziekte of andere redenen bui ten staat mochten zijn om op te komen, zij daarvan kunnen doen blijken, aoor op den dag voor de opkomst bepaald een op ongezegeld papier geschreven geneeskundig getuigschrift of een an der bewijs of verklaring ter ge meente-secretarie over t: leggen, zullende de zieken, die niet op den bepaalden lijd onder .de wapenen ko men, te dezer zake niet voor diligent worden gehouden, maar verplicht zijn, zich na hunne herstelling bij hun korps te vervoegen, teneinde daarbij in den wapenhandel te worden geoefend, wordende zij, voor zooveel noodig er op gewezen, dat zoo zij in gebreke blijven aan deze oproeping te vol doen, zij volgens art. 133 der militie- wet 1901 als deserteur zullen worden behandeld. Vlissingen, 28 Februari 1911. De Burgemeester voornoemd, VAN DOORN VAN KOUDEKERKE. De kiesrecht-quaestie. Onder het opschrift„de algemeene kiesrecht-coalitie" wijdt liet „Hbld." een beschouwing aan het algemeen O 31.) «Die wensch zal vervuld worden "ep Schön. »Dat zal hij helaas niet „Wel, wat zou daaraan in den weg slaan iiDe boerderij werd hedenmorgen verkocht. Hier staat de nieuwe eige naar." Op deze mededeeling volgde een boodsche stilte mevrouw Hoyer ging wet daarop verder Binnen drie uur het huis ontruimd zijn. Van- JVbtid nog keeren wij naar New-York 'erug, een ieder pakke daarop met spoed zijn zaken in, anders missen ™'l den nachttrein nog. Met leedwe- en scheid ik van de boerderij. Het ™.0£e den nieuwen bezitter gegeven 'li even vroolijke dagen hier te be- ven> a's wij, hij1 moge hierbij e'k de spreekster schalks haar op kiesrecht ais verzamelleuze een on derwerp, waarover „N. Ct." en „Vad." met elkaar in debat waren. Laatst genoemd blad, vertegenwoordigend de denkbeelden van de Unie-liberalen, achl bedoelde keuze als verzamel- signaal voor alle liberalen zeer ge schikt. De „Nieuwe Ct." daarentegen, vertegenwoordigend de denkbe. leien der vrij-iiberalen, gunt het aan de Liberale Unie dien kreet unisono met vrijzinnig-democraten en sociaal-de mocraten aan te heffen, maar zegt zij als verzamelsignaal klinkt hij valsch. Het „Handelsblad" nu houdt de algemeen kiesrecht-leuze inderdaad voor een verzamelleus. Een verzamelleuze heeft in het algemeen ten doel met voorbijzien van wat verdeelen moge, slechts op het eene gemeenschappelijke doel, in de verzamelleus genoemd, te let ten, alleen daarvoor te strijden. Is dat doel bereikt, dan is de band, die verzameld heeft, verbroken. Zulk een verzamelleus kan dus slechts dienst doen ter bereiking van een doel zoo groot, zoo belangrijk, dat alle ge schilpunten inderdaad vergelen kun nen worden. De sociaal- en vrijzinnig-demo craten en sinds enkele jaren ook de Unie-liberalen meenen, dat de strijd om het algemeen kiesrecht zulk een verbroedering wettigt. Allen, die als wij hoezeer ook geneigd mede te werken hel attributieve kiesrecht door algemeen kiesrecht te vervangen, daartoe slechts juist bereid zijn om dat zij de zaak van zoo weinig belang achten zullen echter instemmen me» de vraag, door de „Nieuwe Cou rant" uitgesproken „En daarna Daarna als de eenige „verza melleus" niet meer verzamelt, als het doel bereikt is of voorloopig volks vertegenwoordiging noch regeering ook maar een stap kunnen doen om dichter bij het doel te komen Als dus wat verdeelt wel op den voor grond moet treden Ja dan zijn de verkiezingen afgeloopen en wie dan leeft dan zorgt! Wij geiooven niet, dat deze redeneering er eene is, die zelfs openlijk uitgesproken kan worden. Wanneer onder de „verzamelleus" van algemeen kiesrecht getracht zal worden een meerderheid in de volks vertegenwoordiging te krijgen, moe ten de kiezers vooraf weten, wat een regeering, steunende op die meer derheid, zou willen trachten le be reiken. Men moet aangeven welk een re geering wij krijgen zullen indien de linksche voorstanders van algemeen kiesrecht een meerderheid in de volksvertegenwoordiging krijgen. Wij weten thans dus vlecht het „Handelsblad" er tusschen in wij volger Frans aan „hier even zoo vele en evenzoo trouwe vrienden vin den, die ons verblijf hier verkort en opgevroolijkt hebben. Lang leve de heer Martin, onze opvolger „Hij leve!" riep Hoyer met luider stem, maar zijn vrienden bleven zoo stom als visschen. Mevrouw Hoyer ledigde haar glas, toen riep ze met nadruk haar echt vriend toe „Ferdinand, laten wij onze koffers pakken De heet Martin heeft de goedheid onze bagage naar Ron- dont te rijden, onze buurman Schöpfle zal ons met zijn rijtuig naar het sta tion brengen." Nu volgde een uitbarsting, vragen, heen en weerloopen, tot het allen duidelijk was dat er van uitstel geen sprake kon zijn, Frans reed met een hoogopgeladen wagen naar het spoor wegstation, en toen hij van daar op de boerderij terugkeerde, hoorde hij op eenigen afstand van het huis in koor„Vaarwel, lief thuis." Het vroo Jijke volkje had zich spoedig in de noodzakelijkheid geschikt en met mu ziek en gezang ging het gezamenlijk naar de rivier, om daar de komst der stoomboot ;,f ie wachten. weten thans er zal geen sprake van zijn, dat opgenomen wordt in die regeering de leider van de partij, die in de eerste plaats, het eerst en het krachtigst, de leus heeft doen klinken, thans de verzamelleus van de Liberale Unie. De heer Troelstra zal heeft het „Volk" ons verklaard er niet aan denken minister te worden. Nu, wij hadden her, eerlijk gezegd, geen oogenblik gedacht of verwacht de sociaal democraten zijn veel te goede tactici, voelen zich a!s partij van oppositie a outrance te behagelijk, om geneigd te zijn mede de regee- ringsverantwoordelijkheid te dragen, om mede de waarheid te ondervinden, van het gezegde „gouvevner, c'est mécontenter". Maar welke partijen, onder de verzamelleus bijeengebracht, zullen wèi de regeering aanvaarden en wat zal de richting van haar regeeringsprogam zijn? Ons zou niets aangenamer zijn besluit het blad dan een samengaan van vrijzinnige partijen, waardoor een linksche, waardoor zoo mogelijk een vrijzinnige meerderheid in de volks vertegenwoordiging verkregen werd. Doch wij meenen dat partijen, die een regeeringsmeerderheid zouden willen vormen, alleen bijeengehouden, door den band van de algemeen kiesrecht-leus, niet gemakkelijk een meerderheid der kiezers op hun hand zullen krijgen. Vervroegde winkelsluiting. Gisteren zijn bij den minister van landbouw, nijverheid en handel op audiëntie geweest de voorzitter van het nationaal comité_voor vervroegde winkelsluiting te 's Gravenhage, de voorzitter van het plaatselijke comité te Rotterdam, de voorzilter van den Bond van patroons in het heeren- kleedirgbedrijf te Rotterdam en de voorzitter en secretaris van den Ned. Bond van personeel in confectiebe drijven. Het doel van het bezoek was om tegenover den minister de door het comité van verweer geuite bezwaren tegen een wettelijke regeling te weerleggen en speciaal om te betui gen dat het personeel niet gebaat zou zijn door een wettelijke regeling van den arbeidsduur zonder dat daaraan eene wettelijke regeling van het sluitingsuur zou worden verbon den. Verder werd de urgentie tan een wetsontwerp in het belang van de patroons zoowel in het groot- als in het kleinbedrijf en van het perso neel betoogd. Wijziging Armenwet. Door het bestuur der Nederlandsche vereeniging voor gemeente belangen is eene commissie benoemd om rap port uit te brengen over het door de Omstreeks middernacht was Frans de rustige bezitter van „Rust." Hij noemde een plek gronds de zijne, zooals hij zich niet schooner kon ge droomd hebben. Voor geen 20000 dollars zou hij deze schoone bezitting hebben afgestaan. Innig dankbaar en gelukkig vouwde hij de handen en zeide „O, mocht ik nu nog Marie vinden." Frans hield de beide zwartjes in zijn dienst en vond een flinken steun in Daniël, den zoon van den Duit- scher Schöpfle, die in het dal woonde en tegen goed loon als werkman op „Rust" kwam. De nieuwe boer kwam nu spoedig tot de overtuiging, dat de oogst niet binnengehaald kon worden als hij niet nog eenige vlijtige han den aan het werk zette. Daarom ging Frans naar New-York om twee of drie arbeiders in dienst te nemen, terwijl Daniël inmiddels begon met gras maaien. Ook ging hij in New-York alle advertentiën na, in de hoop, hier of daar een mededee ling over de verloren geliefden te vinden, toen zijn oog op de volgende mededeeling viel :„Een Duitsche boer, dijarenlang zelfstandig een groote regeering ingediend ontwerp eener gewijzigde Armenwet. Daarin hebben zitting de heeren U. j. Mijs, burge meester van Middeltiarnis, mr. N. Cramer, hoofdredacteur van „De Ge meentestem", te 's Gravenhage, mr. Ph. Falkenburg, chef van de afdeeling Armenwezen ter secretarie van Am sterdam, mr. C. van Nijmegen Schóne- gevel, burgemeester van Weststelling werf, H. J. Wichers, burgemeester van Dordrecht, en mr. J. P. H. Kroon, commies ter secretaris, afJ. Arm wezen, te Amsterdam. Deze commissie heeft thans rapport uitgebracht. Sommige punten leiden haar tot ernstige critiek. Allereerst meent zij, dat het geleidelijk inperken der ge meentelijke zelfstandigheid ten slotte moet leiden tot een knellende cen tralisatie, die een gezonde ontwikke ling der onderdeelen van den Staat in den weg staat en het zoo noodige verantwoordelijkheidsgevoel der ge meentebesturen op gevaarlijke wijze vermindert. Dit geldt vooral het op treden van Gedeputeerden tot verlee- nen van onderstand en de inrichting van de geneeskundige armenzorg in het algemeen. Daarin ziet de com missie een onverdiend wantrouwen in het beleid der gemeentebesturen. Bo vendien kunnen voorschriften tot verzwaring van den financieeien last, door hoogere colleges te geven, alleen dan kans hebben op goeden uitslag, als de gemeenten door rijkssubsidie tot die hoogere uitgaven in staat gesteld worden. De bevoegd heid van Gedeputeerde Staten om verleenen van onderstand voor te schrijven wordt de meest bedenke lijke geacht. Ook zulllen deze hier omtrent geen juist oordcel kunnen vellen. Evenmin kan de commissie instem men met het behoud eener bestaande regeling, die nl. welke de verpleeg- kosten van arme krankzinnigen op de gemeente doet drukken. De vrees van den minister van binnenlandsche zaken, dat bij betaling van deze kosten door het Rijk een te groote toevloed van de krankzinnigengestichten ware te duchten, wil de commissie onder vangen door de gemeente der woon plaats een geringe bijdrage te doen betalen, groot genoeg echter, om lichtvaardige opzending naar gestich ten te voorkomen. Tegenover den Armenraad is de commissie eenigszins sceptisch ge stemd, wegens de geringe bevoegd heid dier instelling. De vele -kleine bemoeiingen aan het college opgedra gen, zullen niet voldoende zijn om aan het lichaam een innerlijke be- teekenis te geven, doch veeleer strek ken om den gang van verschillende werkzaamheden der armenzorgorga nen eenigszins te vertragen. Niettemin hofstede beheerde en bearbeidde, zoekt een betrekking op een boerderij. In lichtingen te bekomen in het hotel Schneiders." Frans teekende het adres op hij hoopte op deze wijze een ge- schikten arbeider te vinden. HOOFDSTUK VIII. Het was op Zondag in New-York het was stil in de straten, in de verte luidden de kerkklokken en de warme, vrooiijke Julizon stond aan den azuur- blauwen hemel. De zonnestralen vie len ook in een klein, vertrek, waarin een man met grijs haar aan 't raam zat, het hoofd steunend op de vereelte hand en met een norschen blik voor zich uitstarend. Hij had geen oog voor den schoorien dag, ncch voor de dan sende lichtplekken, die de zon op de wanden tooverde, wier spel hem een andere richting aan zijn gedachten had kunnen geven, noch voor de drie hoopjes papier geld, die voor hern lagen op de vensterbank en die me- nigen armen drommel in de groote stad van grooten nood bevrijd en met nieuwe hoop vervuld zouden hebben. Het was Schreuier, die zich ter wille van het. geld overgat aan allerlei som- adviseert de commissie niet om tegen deze instelling bezwaren te opperen. Vrijzinnig democratische bond. Het hoofdbestuur deelt mede, dat het in zijn jongst gehouden vergade ring besloten heeft, nu de Bond nog zoo kort geleden in algemeene ver gadering bijeen was en de adresbe weging voor algemeen kiesrecht thans alle krachten vergt, de gewone jaar vergadering tot het najaar uit te stel len, tenzij uit de afdeelingen voor stellen van bijzondere urgentie moch ten worden gedaan. („L. en V.") Militaire Muziekkorpsen. Een bij Koninklijk besluit ingestelde regeling van de bezoldiging enz, voor de leden der muziekkorpsen gaat tevens vergezeld van eenige bepalin gen omtrent die korpsen. Daaraan wordt het volgende ontleend Aan het muziekfonds bij de naver- melde korpsen wordt als tege moetkoming in de kosten van aan koop en onderhoud van muziekin strumenten, partituren, enz jaarlijks toegelegd a. bij elk der elf regimenten grenadiers en jagers f 675b. bij eik der elf regimenten infanterie f 300. Als tegemoetkoming in de kosten van aankoop en onderhoud van mu ziekinstrumenten, partituren, enz. wordt naast de door het Rijk voor dat doel toegekende som in het muziekkorps gestort een, jaarlijks door den regimentscommandant te bepalen percentage van de netto opbrengst der concerten, en c. q. ook van de verdiensten uit de z. g. „kleine partijen". Uit het muziektonds mogen mede worden bestreden de kosten van den aankoop en het onderhoud van strijkinsirumenten. Door den kapel meester zal geen aandeel worden genoten uit de opbrengst van de „kleine partijen", indien deze zonder zijne medewerking worden gegeven. Een muziekkorps staat onder het beheer van den commandant van het korps. De kapitein-adjudant van het korps treedt op ais commandant van het muziekkorps. De kapitein-adju dant wordt in het geldelijk beheer het sluiten van overeenkomsten, het toezicht op de repetitiën en de oefe ningen der muziek bijgestaan door een officier, daartoe door den com mandant van het korps aan te wij zen. De vaandeldrager van het korps is onder de verantwoordelijkheid van den kapitein adjudant belast met het administratief beheer van het muziekkorps. Tot de baten van het muziekkorps behooren o. a. de ver diensten van het muziekkorps bij muziekuitvoeringen, na aftrek van de reis-en andere kosten, aan de uitvoe ringen verbonden. Van de baten bere gedachten. Zijn zoon, de onnoozele Koenraad, had werk gevonden. Een gelukkig toeval had dit ten gevolge gehad. De jonge man zat met zijn bruinen jacht hond op zekeren dag voor de deur van een paardenstal en bekeek een paar trotsche paarden, die juist inge spannen werden, toen de eigenaar daarvan met een nijdigen buldog in zijn nabijheid kwam. Nauwelijks be merkte de dog den jachthond, of hij wierp zich met woede op Diana, doch voor hij dezen pakken kon, had Koen- raad den aanvaller met éen greep in den nek gepakt en hoog in de lucht opgeheven. De stalhouder uitte een kreet van schrik, want hij meende, dal de dog den jongen man zou ver scheuren. Deze nam evenwel het dier in den arm, keek het strak in de oogen en haalde het daarna aan. Na eenige oogenblikken zette Koenraad zich we der neer en liet den hond los, die' nu tam en schuw naar zijn meester ging- (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1911 | | pagina 1