Eerste Blad M llISl M. Opruiming Plouvier's Schoenmagazijn Maandag 6 Februari Dit numiaerbestaat uit2 bladei. No 31 49e Jaargang. 1911 Gemeentebestuur. Over Lofisicoofjes Brieven uit deflofstad. cm. VLISSINGSCH Prijs per drie maanden 1.3Ó. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. COURANT. ADVERTENTlEN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzéifde advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Qroote 'etters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. TELEFOONNUMMER 10. flbonnements-flduertentiën op zeer uoordeelige uooruiaarden SCHOOLWEZEN. De Plaatselijke commissie van toe zicht op bet lager onderwijs maakt bekend, dat de Openbare Lessen aan de gemeentescholen A Hoofd de heer LANDSMAN B OP DEN ZIEKE en F VAN DERSL1KKE zullen "gehouden worden Maandag 13 Februari 1911 2—4 uur n.m. Ouders, voogden of verzorgers van leerlingen en belangstellenden wor den uitgenoodigd deze'lessen bij te wonen. De Commissie voornoemd JOS. VAN RAALTE, Voorzitter. O. H. ViiRTHEIM, Secretaris. en nog wat. Naar alle waarschijnlijkheid grijpen wij niet mis, wanneer wij onderstellen dat een vrij groot aantal onzer lezers behoort onder de zalige bezitters van een polis Lotisico, m. a. w. van een polis der maatschappij tot verzekering van risico in loterijen, een eenigszins zonderlinge benaming, die wij hier nu niel zullen verklaren. Is onze onderstelling juist, dan zijn velen onzer lezers in de zalige verwachting, dat zij voor de betrek kelijk geringe en vrij gemakkelijk betaalde koopsom dier polis, nog eens tien duizend gulden zullen ontvangen, met welk doel zij die polis beslist hebben genomen, en ofschoon het geduld van het meerendee! hunner reeds lang op proef is gesteld, hebben zij waarschijnlijk tot voor korten tijd in dit opzicht al hunne illusiër. behouden, tot dat zij uit den zoeten droom, waarin de meesle bezitters van aandeelen in naamlooze vennootschap pen verkeeren, werden wakker ge schud door minder gunstige geruchten omtrent den geldelijken toestand der maatschappij, tengevolge waarvan een groot aantal polishouders reeds be gonnen zijn, hun polissen voor een appel en een ei over te doen, teneinde op die manier te redden wat te redden valt. Het ligt volstrekt niet op onzen weg, den geheelen financieelen toestand der maatschappij te bespreken. Wij hebben de gepubliceerde stukken aandachtig gevolgd en zijn tot de 11.) Op de aanklacht van den bosch wachter volgde een oproeping voor het gerecht, en Schreuder zou zeker zwaar gestraft zijn, wanneer niet tegen zijn verwachting in Joost, de zoon van den molenaar de eenige getuige van den strijd, hem voor het gerecht door zijn getuigenis ontlast had. Toen vrijspraak gevolgd was, beloonde Schreuder den dienst, hem door dezen getuige bewezen, met een aanzienlijke geldsom, maar kreeg toch een sterk wantrouwen omtrent de beweegrede nen van den man, die hem tot nu toe vijandig gezind- was geweest. Joost verdreef dit wantrouwen door de op merking „De vechtpartij op den dag van het feest ben ik reeds lang ver geten, en tegen die groenrokken moes ten alle boeren front maken. Boven dien wist ik, dat gij u in dit geval conclusie gekomen dat de toestand der maatschappij niet zooveel slechter is dan die van vele anderen. Wanneer de polissen Lotisico niet die waarde hebben en niet die zeker heid aanbieden, die men er voorheen meende aan te kunnen toeschrijven, dan is dit inderdaad veel minder de schuld der directie dan van de polis- houders zeiven. In de eerste plaats kan iemand met gezond verstand, toch zeer goed berekenen dat op het nommer in de Staatsloterij, hetwelk met zijn polis nummer overeenstemt, niet binnen enkele jaren zoovele hooge prijzen zullen vallen, dat hij door de betaling van zekere procenten tot een bedrag van tien duizend gulden zal komen. Het zou wel een wonder mogen heeten, wanneer dit in den loop van een paar menschengeslachten gebeur de, terwijl het gestorte kapitaal geen rente geeft. Nu en dan valt natuurlijk wel eens een prijs en worden de toegezegde procenten ook uitbetaald maar wat beteèkent dit bij een getal van 67000 polissen Hierbij komt, dat de polis niets anders is dan een vordering op de maatschappij, die wei verkoopbaar, maar niet opvordcrbaar is. Dat hebben de polishouders dan toch ook kunnen weten. De vordering is alleen maar op- eischbaar wanneer de maatschappij de verzekering opzegt en in de tweede plaats wanneer zij in liquidatie treedt. Wat nu het verkoopen van zijn polis betreft, dat doet men gewoonlijk niet voor een aardigheid, maar meestal in geval van noodzakelijkheid en dan kwam mén er vroeger nog ai vrij goed afwant de waarde was onge veer f 70, maar later daalde die tot f 50 en nu worden ze reeds voor vrij wat minder aangeboden. Dat moge heel aardig zijn voor speculanten, het is toch niét de bedoeling geweest. Aan dien onaangenamen toestand heeft ook de maatschappij schuld. Geheel afgescheiden van de soliditeit der zaak, is zij altijd zeer spaarzaam geweest met openbaarheid. Hare mededeelingen tegenover de polis houders waren steeds onvoldoende en berustten niet op een onderzoek van alleszins bevoegde deskundigen Alleen is vrij duidelijk gebleken dat, wanneer de maatschappij de polissen opzegt of genoodzaakt is te liquidee ren, het bedrag dat zij voor uitbetaling heeft gereserveerd, onvoldoende zal zijn. Het eenige voordeel van Lotisico is wellicht dat de winstkansen goedkoo- per zijn dan bij de Staatsloterijmaar dit beteekent niets waar de staat niet zoudt laten kennen en de 300 gulden kan ik nu juist goed gebruiken, want over een week vier ik bruiloft met een rijke weduwe". Dina had de terechtzitting bijge woond en haar vrijgesproken voogd daarna met groote blijdschap omarmd. Het hart had daarbij Schreuder sneller geklapt. Hij was nu vast besloten zijn iang gekoesterd plan ten uitvoer te brengen en hij vroeg Dina op den terugweg zijn vrouw te worden. Op Dina's voorwendsel„Wat zul len de menschen, wat zal Marie daar van zeggengaf hij ruw ten ant woord „Mijn dochter heeft te gehoor zamen, en naar de menschen vraag ik in het geheel niet meer." „Dat zegt ge nu oom", antwoordde Dina en onttrok zich aan zijn arm, „maar als wij maar eens man en vrouw waren, en gij hoordet de steke lige gezegden en opmerkingen over den ouden Schreuder, die zijn dienstbode tot zijn vrouw en stiefmoeder van zijn kinderen maakte, dan zou dit u diep krenken. Mij evenwel zou het als een messteek door het hart gaan, als ik zoo iets moest hooren, want ik heb Steeds naar u opgezien als naar een volkomen betrouwbaar is en een par ticuliere maatschappij dat niet kan zijn. Er behoeft niet vee! te gebeuren om het gestorte kapitaal te verliezen en ais men niet prompt zijn stortingen betaalt is men al het vroeger gestorte kwijt. Alles bij elkander genomen is het niets anders dan de oude geschiedenis, die altijd nieuw blijft. De menschen willen graag eens een kleinigheid wagen, waarin wij, onder zekere voorwaarden geen kwaad kunnen zien. In ieder geval is het een feit, waaraan men toch niets veranderen kan en daarmee moet rekening wor den gehouden. Maar de menschen willen met spelen ook rijk worden, liefst zoo spoedig mogelijk en daarom verliezen zij elke voorzichtigheid uit het oog, onderzoeken niets en ge- looven letterlijk alles. Komen zij bedrogen uit, worden de illusiën verstoord, de verwachtingen te leur gesteld, dan is het echter nooit hun eigen schuld en wordt de schuld op anderen geworpen, die zulke mooie voorspiegelingen deden en die dan toch immers ook geene andere be doeling hadden dan om winst te behalen Natuurlijk wordt, nu men in de misère zit, terstond weer geroepen om wettelijke bescherming, maar het merkwaardigste van de zaak is nog wel, dat de wettelijke bescherming heel veel schuld aan de zaak heeft. Men heeft er meermalen ernstig aan gedacht om de Staatsloterij af te schaffen en in ieder geval heeft de wetgever eenige jaren geleden, door een algemeen verbod, niet alleen vreemde, maar ook particuliere lote rijen onmogelijk gemaakt. Van die particuliere loterijen waren de meeste zoo onschuldig mogelijk en sedert dien tijd zijn tal van ondernemingen, die geenszins den naam van loterij dragen, maar het indertijd toch zijn, eerst recht in de hoogte gegaan. Wij meenen dan ook gerust te kunnen zeggen, dat het doei van den wet gever in geen enkel opzicht bereikt iswaarbij nog komt, dat al die ondernemingen, die, zooals dat heet, op de Staatsloterij werken, met andere woorden, een uitdeeling van winst doen in de gevallen, waarin de Staats loterij een prijs betaalt, met een deel der winsten van deze gaan strijken maar zonder dc voordeden en de zekerheid van deze aan te bieden. Knappe stuurlui hebben nu het middel uitgedacht, om het aantal loten der Staatsloterij teiken male te veranderen, teneinde op die wijze koning. Gij hebt nu reeds genoeg te doen, wilt gij uw vroeger aanzien bij de menschen terugwinnen, en ik ken u voldoende om te weten, dat gij evengoed achting behoeft, als lucht om in te ademen. Door uw huwelijk met mij zou uw aanzien nog maar minder worden." Schreuder werd in zichzelf gekeerd en haalde, door allerlei gedachten bestormd, de zweep geducht over den rug van zijn vossen. Ten laatste iiet hij het slag van de zweep sner pend door de lucht gaan en zeide „Je spreekt als een professor meisje, maar je hebt vergeten er bij te voe gen, dat ik je bemin en dat ik je be zitten moet en zal Dina sloeg haar armen om den grijsaard en zeide met een blik vol teederheid„Ik bemin u ook en daarom wil ik dat gij den geachten boer van den Dennenhof blijft." „Ja, Dina, maar hoe zullen wij dan tot een oplossing komen Ik kan toch maar één weg gaan." „Misschien heb ik een uitweg ge vonden, maar gij moet over mijn dwaze gedachten niet lachen „Laat hooren het zoogenaamde werken op de Staatsloterij onmogelijk te maken maar men moet al vrij naief wezen, om niet te begrijpen, dat de onder nemingen er toch weer dadelijk iets anders op verzinnen zullen en zij weten zeer netjes door de mazen van het net te ontsnappen, terwijl het flauwste spelletje verboden is en de ondernemer ervan wordt vervolgd en gestraft. Wij voor ons zijn van meening, dat ook de wetgever zich aanpas sende aan de verschijnselen van het weikelijk leven, rekening behoort te houden met de volksneigingen en volksbehoeftente meer wanneer hij daardoor iets kan bijdragen om het volk voor zekere gevaren te behoeden en daarom zijn wij geen tegenstanders van de Staatsloterij en achten alleen den tijd gekomen, om haar grondig te hervormen en uit te breiden. Daar door zal meer kwaad worden voor komen dan gesticht. Toch zullen het zij nog eenmaal gezegd de beste maairegelen niet baten, zoolang de menschen zelf niet verstandiger handelen en blijven voortgaan met oppervlakkig te oordeelen. De mensch is een zwak wezen maar op gelde lijk gebied is hij hit allerzwakst en het speculeeren op die zwakheid komt zoo veelvuldig voor, dat dubbele waakzaamheid wel allen mag worden aanbevolen. Voor de werkioozen in den Haag ziet het er niet rooskleurig uit, hoewel de werkloosheid dezen winter stellig niet grooter en veeleer kleiner in omvang is dan in voorgaande winters.. De oorzaak van den berooiden toe stand der werkloozenkassen, die de eene voor en de andere na uitgeput geraken, is dan ook elders te zoeken en wel merkwaardig genoeg juist in dien betrekkelijk gunstigen stand der werkloosheid, in andere jaren immers werd men om zoo te zeggen wakker geschrikt door de noodkreten en werd de particuliere liefdadigheid flink in werking gezet, onder leiding van een welgeordend werkloozencomité. Die noodkreten zijn tot nu toe vrijwel uitgeblevende philanthropic werd niet wakker ge schud en de werkloozenkassen tracht ten met eigen middelen in de behoeften te voorzien, met de hulp van het ge meentebestuur overeenkomstig het hier bestaande stelsel van werkloos heidsverzekering. Natuu lijk is er heel wat over gepraat en geschreven „Hoe zoudt gij het vinden, als wij het land eens verliezen?" „Het land verlaten Schreuder hield met een ruk de paarden in. Dit voorstel kwam zoo onverwacht, zoo plotseling, dat hij de spreekster met open inond en groote oogen aanstaarde. Dat was een geheel nieuwe gedachte, die als een licht straal in zijn ziel neerviel. In den staat Wisconsin, een staat, in Ame rika, leefde een van zijn bloed verwanten, die jaren geledon zon der een cent op. zak bet land had verlaten en daar een groot ver mogen verworven had. Het vorige jaar was hij teruggekomen, had in een der schoonste plaatsjes aan den Moezel een villa gekocht en leefde daar als baron. Met het kapitaal, dat de verkoop van de boerderij hem zou opbrengen, kon hij daarginder, in Amerika, zich een groote uitge strektheid land koopen en op veel grooter voet leven dan hier. In dat verre land toch wist niemand iets af van zijn proces en geen mensch kende het verleden van Dina. In zijn omstandigheden scheen hem het voor stel van het meisje het eenige mid- de een zoekt de diepere oorzaken hier, de andere daar, de verschillende stelsels van werkloosheid-verzekering worden tegen elkander afgewogen en aan de ervaring getoetst verge lijkingen met andere steden worden gemaakt; fouten en schuldigen ge zocht Doch met al die theoretische be schouwingen voorziet men niet in de oogenblikkelijke nijpende eischen van de praktijk en het is dus maar goed, dat anderen de hand aan de ploeg hebben geslagen en d.- parti culiere liefdadigheid hebben te hulp geroepen, met het gevolg dat weldra van Burg. en Weth. toestemming werd verkregen om in Den Haag een collecte te houden ten bate van de werkloozenkassen, onder voorwaarde lo. dat de collecte zal zijn voor alle werkloozenkassen in deze stad, dus ook Voor de niet aangesloten ver- eenigingen2o. dat zij onder leiding en beheer van het gemeentelijk werk lozenfonds zal geschieden. Ook de vereeniging „Armenzorg" heeft zich, in verban t met den nood der werkioozen, tot de Hagenaars gewend met bede om steun. Ook op een ander gebied is er peri- culum in mora, en eveneens niet voor de eerste maal. Het Haagsche Bosch, het van ouds beroemde Haagsche Bosch, de trots van iederen bewoner der Hofstad, wordt weer danig onder handen genomen, met de beste be doelingen waarschijnlijk maar met een resultaat, dat een natuurminnend ge moed aan 't huilen zou kunnen bren gen. Wie kan het zonder weemoed aanzien, dat daar de mooiste, de zwaarste, de meest imposante boomen bij honderdtallen vallen onder de bijl des houthakkers 't Is waarlijk geen wonder, dat trouwe wandelaars thans in de locale bladen te velde trekken tegen dit „wandalisme", zooals zij het in hun verontwaardiging noemen. Telkens hoort men van loffelijke en welgeslaagde pogingen om mooie „natuurmonumenten" in ons land te behouden Leuvenumsche bosch, Ha- genau, en nu vraagt de ontstelde wandelaar zich af of dan hier in 't hartje van 't land niet een prachtig natuurmonument is, een bosch dat terecht van ouds beroemd is om zijn schoonheid. Wat zal er overblijven van die fiere schoonheid als het zoo voortgaat en er telken jare een legertje van de heerlijkste woudreuzen wordt geveld. £eker, men zorgt wei voor nieuwe aanplantingen maar dat jonge goed kan toch onmogelijk het verlies der oude prachtboomen vergoeden. Dat verlies is feitelijk niet te vergoe den en het laat zich dan ook wel be grijpen, dat de goede vrienden van het Bosch vragen of nu heusch ai deze ter dood veroordeelde boomen reeds zóózeer door ouderdomszwakte del, om tot een goede oplossing te komen. „Dina" riep Tij eindelijk uit, „hoe kom je op die gedachte „Nu," antwoordde zij dralend, „ik dacht reeds aan een ontvluchting naar Amerika, in geval het gerecht u mocht veroordeeld hebben." „En zou je met mij gevlucht zijn „Tot het einde der wereld Schreuder trok hel meisje, dat hem met haar lachend-glanzende oogen aankeek in zijn armen en riep„Je word mijn vrouw, al zou ik huis en hof er om moeten verkoopen Het toeval maakte het nog onze kere plan van Schreuder spoedig tot werkelijkheid. Terwijl hij op zekeren dag, korten tijd nadat Dina hem het voorstel gedaan had, over het plan liep na te denken, kwam de baron den hof oprijden. Hem was door het overlijden van een oom een aanzien lijke erfenis ten deel gevallen en daar hij veronderstelde, dat Schreuder het jagen zou opgeven, vroeg hij, of deze hem zijn bosschen wilde verkoopen. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1911 | | pagina 1