Eerste Blad
M llISl M.
Opruiming
Plouvier's
Schoenmagazijn
Maandag
6 Februari
Dit numiaerbestaat uit2 bladei.
No 31
49e Jaargang.
1911
Gemeentebestuur.
Over Lofisicoofjes
Brieven uit deflofstad.
cm.
VLISSINGSCH
Prijs per drie maanden 1.3Ó. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
COURANT.
ADVERTENTlEN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzéifde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Qroote
'etters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
TELEFOONNUMMER 10.
flbonnements-flduertentiën op zeer uoordeelige uooruiaarden
SCHOOLWEZEN.
De Plaatselijke commissie van toe
zicht op bet lager onderwijs maakt
bekend, dat de Openbare Lessen aan
de gemeentescholen
A Hoofd de heer LANDSMAN
B OP DEN ZIEKE en
F VAN DERSL1KKE
zullen "gehouden worden
Maandag 13 Februari 1911
2—4 uur n.m.
Ouders, voogden of verzorgers van
leerlingen en belangstellenden wor
den uitgenoodigd deze'lessen bij te
wonen.
De Commissie voornoemd
JOS. VAN RAALTE, Voorzitter.
O. H. ViiRTHEIM, Secretaris.
en nog wat.
Naar alle waarschijnlijkheid grijpen
wij niet mis, wanneer wij onderstellen
dat een vrij groot aantal onzer lezers
behoort onder de zalige bezitters van
een polis Lotisico, m. a. w. van een
polis der maatschappij tot verzekering
van risico in loterijen, een eenigszins
zonderlinge benaming, die wij hier nu
niel zullen verklaren.
Is onze onderstelling juist, dan zijn
velen onzer lezers in de zalige
verwachting, dat zij voor de betrek
kelijk geringe en vrij gemakkelijk
betaalde koopsom dier polis, nog eens
tien duizend gulden zullen ontvangen,
met welk doel zij die polis beslist
hebben genomen, en ofschoon het
geduld van het meerendee! hunner
reeds lang op proef is gesteld, hebben
zij waarschijnlijk tot voor korten tijd
in dit opzicht al hunne illusiër.
behouden, tot dat zij uit den zoeten
droom, waarin de meesle bezitters van
aandeelen in naamlooze vennootschap
pen verkeeren, werden wakker ge
schud door minder gunstige geruchten
omtrent den geldelijken toestand der
maatschappij, tengevolge waarvan een
groot aantal polishouders reeds be
gonnen zijn, hun polissen voor een
appel en een ei over te doen, teneinde
op die manier te redden wat te
redden valt.
Het ligt volstrekt niet op onzen weg,
den geheelen financieelen toestand
der maatschappij te bespreken. Wij
hebben de gepubliceerde stukken
aandachtig gevolgd en zijn tot de
11.)
Op de aanklacht van den bosch
wachter volgde een oproeping voor
het gerecht, en Schreuder zou zeker
zwaar gestraft zijn, wanneer niet tegen
zijn verwachting in Joost, de zoon
van den molenaar de eenige getuige
van den strijd, hem voor het gerecht
door zijn getuigenis ontlast had. Toen
vrijspraak gevolgd was, beloonde
Schreuder den dienst, hem door dezen
getuige bewezen, met een aanzienlijke
geldsom, maar kreeg toch een sterk
wantrouwen omtrent de beweegrede
nen van den man, die hem tot nu toe
vijandig gezind- was geweest. Joost
verdreef dit wantrouwen door de op
merking „De vechtpartij op den dag
van het feest ben ik reeds lang ver
geten, en tegen die groenrokken moes
ten alle boeren front maken. Boven
dien wist ik, dat gij u in dit geval
conclusie gekomen dat de toestand
der maatschappij niet zooveel slechter
is dan die van vele anderen.
Wanneer de polissen Lotisico niet
die waarde hebben en niet die zeker
heid aanbieden, die men er voorheen
meende aan te kunnen toeschrijven,
dan is dit inderdaad veel minder de
schuld der directie dan van de polis-
houders zeiven.
In de eerste plaats kan iemand met
gezond verstand, toch zeer goed
berekenen dat op het nommer in de
Staatsloterij, hetwelk met zijn polis
nummer overeenstemt, niet binnen
enkele jaren zoovele hooge prijzen
zullen vallen, dat hij door de betaling
van zekere procenten tot een bedrag
van tien duizend gulden zal komen.
Het zou wel een wonder mogen
heeten, wanneer dit in den loop van
een paar menschengeslachten gebeur
de, terwijl het gestorte kapitaal geen
rente geeft. Nu en dan valt natuurlijk
wel eens een prijs en worden de
toegezegde procenten ook uitbetaald
maar wat beteèkent dit bij een getal
van 67000 polissen
Hierbij komt, dat de polis niets
anders is dan een vordering op de
maatschappij, die wei verkoopbaar,
maar niet opvordcrbaar is.
Dat hebben de polishouders dan
toch ook kunnen weten.
De vordering is alleen maar op-
eischbaar wanneer de maatschappij
de verzekering opzegt en in de tweede
plaats wanneer zij in liquidatie treedt.
Wat nu het verkoopen van zijn
polis betreft, dat doet men gewoonlijk
niet voor een aardigheid, maar meestal
in geval van noodzakelijkheid en dan
kwam mén er vroeger nog ai vrij
goed afwant de waarde was onge
veer f 70, maar later daalde die tot
f 50 en nu worden ze reeds voor
vrij wat minder aangeboden. Dat moge
heel aardig zijn voor speculanten, het
is toch niét de bedoeling geweest.
Aan dien onaangenamen toestand
heeft ook de maatschappij schuld.
Geheel afgescheiden van de soliditeit
der zaak, is zij altijd zeer spaarzaam
geweest met openbaarheid. Hare
mededeelingen tegenover de polis
houders waren steeds onvoldoende en
berustten niet op een onderzoek van
alleszins bevoegde deskundigen
Alleen is vrij duidelijk gebleken dat,
wanneer de maatschappij de polissen
opzegt of genoodzaakt is te liquidee
ren, het bedrag dat zij voor uitbetaling
heeft gereserveerd, onvoldoende zal
zijn.
Het eenige voordeel van Lotisico is
wellicht dat de winstkansen goedkoo-
per zijn dan bij de Staatsloterijmaar
dit beteekent niets waar de staat
niet zoudt laten kennen en de 300
gulden kan ik nu juist goed gebruiken,
want over een week vier ik bruiloft
met een rijke weduwe".
Dina had de terechtzitting bijge
woond en haar vrijgesproken voogd
daarna met groote blijdschap omarmd.
Het hart had daarbij Schreuder sneller
geklapt. Hij was nu vast besloten zijn
iang gekoesterd plan ten uitvoer te
brengen en hij vroeg Dina op den
terugweg zijn vrouw te worden.
Op Dina's voorwendsel„Wat zul
len de menschen, wat zal Marie daar
van zeggengaf hij ruw ten ant
woord „Mijn dochter heeft te gehoor
zamen, en naar de menschen vraag
ik in het geheel niet meer."
„Dat zegt ge nu oom", antwoordde
Dina en onttrok zich aan zijn arm,
„maar als wij maar eens man en
vrouw waren, en gij hoordet de steke
lige gezegden en opmerkingen over den
ouden Schreuder, die zijn dienstbode
tot zijn vrouw en stiefmoeder van zijn
kinderen maakte, dan zou dit u diep
krenken. Mij evenwel zou het als een
messteek door het hart gaan, als ik
zoo iets moest hooren, want ik heb
Steeds naar u opgezien als naar een
volkomen betrouwbaar is en een par
ticuliere maatschappij dat niet kan zijn.
Er behoeft niet vee! te gebeuren om
het gestorte kapitaal te verliezen en
ais men niet prompt zijn stortingen
betaalt is men al het vroeger gestorte
kwijt.
Alles bij elkander genomen is het
niets anders dan de oude geschiedenis,
die altijd nieuw blijft. De menschen
willen graag eens een kleinigheid
wagen, waarin wij, onder zekere
voorwaarden geen kwaad kunnen
zien. In ieder geval is het een feit,
waaraan men toch niets veranderen
kan en daarmee moet rekening wor
den gehouden. Maar de menschen
willen met spelen ook rijk worden,
liefst zoo spoedig mogelijk en daarom
verliezen zij elke voorzichtigheid uit
het oog, onderzoeken niets en ge-
looven letterlijk alles. Komen zij
bedrogen uit, worden de illusiën
verstoord, de verwachtingen te leur
gesteld, dan is het echter nooit hun
eigen schuld en wordt de schuld op
anderen geworpen, die zulke mooie
voorspiegelingen deden en die dan
toch immers ook geene andere be
doeling hadden dan om winst te
behalen
Natuurlijk wordt, nu men in de
misère zit, terstond weer geroepen
om wettelijke bescherming, maar het
merkwaardigste van de zaak is nog
wel, dat de wettelijke bescherming
heel veel schuld aan de zaak heeft.
Men heeft er meermalen ernstig
aan gedacht om de Staatsloterij af
te schaffen en in ieder geval heeft de
wetgever eenige jaren geleden, door
een algemeen verbod, niet alleen
vreemde, maar ook particuliere lote
rijen onmogelijk gemaakt. Van die
particuliere loterijen waren de meeste
zoo onschuldig mogelijk en sedert
dien tijd zijn tal van ondernemingen,
die geenszins den naam van loterij
dragen, maar het indertijd toch zijn,
eerst recht in de hoogte gegaan. Wij
meenen dan ook gerust te kunnen
zeggen, dat het doei van den wet
gever in geen enkel opzicht bereikt
iswaarbij nog komt, dat al die
ondernemingen, die, zooals dat heet,
op de Staatsloterij werken, met andere
woorden, een uitdeeling van winst
doen in de gevallen, waarin de Staats
loterij een prijs betaalt, met een deel
der winsten van deze gaan strijken
maar zonder dc voordeden en de
zekerheid van deze aan te bieden.
Knappe stuurlui hebben nu het
middel uitgedacht, om het aantal
loten der Staatsloterij teiken male te
veranderen, teneinde op die wijze
koning. Gij hebt nu reeds genoeg te
doen, wilt gij uw vroeger aanzien bij
de menschen terugwinnen, en ik ken
u voldoende om te weten, dat gij
evengoed achting behoeft, als lucht
om in te ademen. Door uw huwelijk
met mij zou uw aanzien nog maar
minder worden."
Schreuder werd in zichzelf gekeerd
en haalde, door allerlei gedachten
bestormd, de zweep geducht over
den rug van zijn vossen. Ten laatste
iiet hij het slag van de zweep sner
pend door de lucht gaan en zeide
„Je spreekt als een professor meisje,
maar je hebt vergeten er bij te voe
gen, dat ik je bemin en dat ik je be
zitten moet en zal
Dina sloeg haar armen om den
grijsaard en zeide met een blik vol
teederheid„Ik bemin u ook en
daarom wil ik dat gij den geachten
boer van den Dennenhof blijft."
„Ja, Dina, maar hoe zullen wij dan
tot een oplossing komen Ik kan
toch maar één weg gaan."
„Misschien heb ik een uitweg ge
vonden, maar gij moet over mijn
dwaze gedachten niet lachen
„Laat hooren
het zoogenaamde werken op de
Staatsloterij onmogelijk te maken
maar men moet al vrij naief wezen,
om niet te begrijpen, dat de onder
nemingen er toch weer dadelijk iets
anders op verzinnen zullen en zij
weten zeer netjes door de mazen van
het net te ontsnappen, terwijl het
flauwste spelletje verboden is en de
ondernemer ervan wordt vervolgd en
gestraft.
Wij voor ons zijn van meening,
dat ook de wetgever zich aanpas
sende aan de verschijnselen van het
weikelijk leven, rekening behoort te
houden met de volksneigingen en
volksbehoeftente meer wanneer hij
daardoor iets kan bijdragen om het
volk voor zekere gevaren te behoeden
en daarom zijn wij geen tegenstanders
van de Staatsloterij en achten alleen
den tijd gekomen, om haar grondig te
hervormen en uit te breiden. Daar
door zal meer kwaad worden voor
komen dan gesticht. Toch zullen
het zij nog eenmaal gezegd de
beste maairegelen niet baten, zoolang
de menschen zelf niet verstandiger
handelen en blijven voortgaan met
oppervlakkig te oordeelen. De mensch
is een zwak wezen maar op gelde
lijk gebied is hij hit allerzwakst en
het speculeeren op die zwakheid
komt zoo veelvuldig voor, dat dubbele
waakzaamheid wel allen mag worden
aanbevolen.
Voor de werkioozen in den Haag
ziet het er niet rooskleurig uit, hoewel
de werkloosheid dezen winter stellig
niet grooter en veeleer kleiner in
omvang is dan in voorgaande winters..
De oorzaak van den berooiden toe
stand der werkloozenkassen, die de
eene voor en de andere na uitgeput
geraken, is dan ook elders te zoeken
en wel merkwaardig genoeg
juist in dien betrekkelijk gunstigen
stand der werkloosheid, in andere
jaren immers werd men om zoo te
zeggen wakker geschrikt door de
noodkreten en werd de particuliere
liefdadigheid flink in werking gezet,
onder leiding van een welgeordend
werkloozencomité. Die noodkreten zijn
tot nu toe vrijwel uitgeblevende
philanthropic werd niet wakker ge
schud en de werkloozenkassen tracht
ten met eigen middelen in de behoeften
te voorzien, met de hulp van het ge
meentebestuur overeenkomstig het
hier bestaande stelsel van werkloos
heidsverzekering. Natuu lijk is er
heel wat over gepraat en geschreven
„Hoe zoudt gij het vinden, als wij
het land eens verliezen?"
„Het land verlaten Schreuder
hield met een ruk de paarden in.
Dit voorstel kwam zoo onverwacht,
zoo plotseling, dat hij de spreekster
met open inond en groote oogen
aanstaarde. Dat was een geheel
nieuwe gedachte, die als een licht
straal in zijn ziel neerviel. In den
staat Wisconsin, een staat, in Ame
rika, leefde een van zijn bloed
verwanten, die jaren geledon zon
der een cent op. zak bet land had
verlaten en daar een groot ver
mogen verworven had. Het vorige
jaar was hij teruggekomen, had in
een der schoonste plaatsjes aan den
Moezel een villa gekocht en leefde
daar als baron. Met het kapitaal,
dat de verkoop van de boerderij hem
zou opbrengen, kon hij daarginder,
in Amerika, zich een groote uitge
strektheid land koopen en op veel
grooter voet leven dan hier. In dat
verre land toch wist niemand iets
af van zijn proces en geen mensch
kende het verleden van Dina. In zijn
omstandigheden scheen hem het voor
stel van het meisje het eenige mid-
de een zoekt de diepere oorzaken
hier, de andere daar, de verschillende
stelsels van werkloosheid-verzekering
worden tegen elkander afgewogen
en aan de ervaring getoetst verge
lijkingen met andere steden worden
gemaakt; fouten en schuldigen ge
zocht
Doch met al die theoretische be
schouwingen voorziet men niet in
de oogenblikkelijke nijpende eischen
van de praktijk en het is dus maar
goed, dat anderen de hand aan de
ploeg hebben geslagen en d.- parti
culiere liefdadigheid hebben te hulp
geroepen, met het gevolg dat weldra
van Burg. en Weth. toestemming
werd verkregen om in Den Haag een
collecte te houden ten bate van de
werkloozenkassen, onder voorwaarde
lo. dat de collecte zal zijn voor alle
werkloozenkassen in deze stad, dus
ook Voor de niet aangesloten ver-
eenigingen2o. dat zij onder leiding
en beheer van het gemeentelijk werk
lozenfonds zal geschieden.
Ook de vereeniging „Armenzorg"
heeft zich, in verban t met den nood
der werkioozen, tot de Hagenaars
gewend met bede om steun.
Ook op een ander gebied is er peri-
culum in mora, en eveneens niet voor
de eerste maal. Het Haagsche Bosch,
het van ouds beroemde Haagsche
Bosch, de trots van iederen bewoner
der Hofstad, wordt weer danig onder
handen genomen, met de beste be
doelingen waarschijnlijk maar met een
resultaat, dat een natuurminnend ge
moed aan 't huilen zou kunnen bren
gen. Wie kan het zonder weemoed
aanzien, dat daar de mooiste, de
zwaarste, de meest imposante boomen
bij honderdtallen vallen onder de bijl
des houthakkers 't Is waarlijk geen
wonder, dat trouwe wandelaars thans
in de locale bladen te velde trekken
tegen dit „wandalisme", zooals zij het
in hun verontwaardiging noemen.
Telkens hoort men van loffelijke en
welgeslaagde pogingen om mooie
„natuurmonumenten" in ons land te
behouden Leuvenumsche bosch, Ha-
genau, en nu vraagt de ontstelde
wandelaar zich af of dan hier in 't
hartje van 't land niet een prachtig
natuurmonument is, een bosch dat
terecht van ouds beroemd is om zijn
schoonheid. Wat zal er overblijven
van die fiere schoonheid als het zoo
voortgaat en er telken jare een legertje
van de heerlijkste woudreuzen wordt
geveld. £eker, men zorgt wei voor
nieuwe aanplantingen maar dat jonge
goed kan toch onmogelijk het verlies
der oude prachtboomen vergoeden.
Dat verlies is feitelijk niet te vergoe
den en het laat zich dan ook wel be
grijpen, dat de goede vrienden van
het Bosch vragen of nu heusch ai
deze ter dood veroordeelde boomen
reeds zóózeer door ouderdomszwakte
del, om tot een goede oplossing te
komen.
„Dina" riep Tij eindelijk uit, „hoe
kom je op die gedachte
„Nu," antwoordde zij dralend, „ik
dacht reeds aan een ontvluchting
naar Amerika, in geval het gerecht
u mocht veroordeeld hebben."
„En zou je met mij gevlucht zijn
„Tot het einde der wereld
Schreuder trok hel meisje, dat hem
met haar lachend-glanzende oogen
aankeek in zijn armen en riep„Je
word mijn vrouw, al zou ik huis en
hof er om moeten verkoopen
Het toeval maakte het nog onze
kere plan van Schreuder spoedig tot
werkelijkheid. Terwijl hij op zekeren
dag, korten tijd nadat Dina hem het
voorstel gedaan had, over het plan
liep na te denken, kwam de baron
den hof oprijden. Hem was door het
overlijden van een oom een aanzien
lijke erfenis ten deel gevallen en daar
hij veronderstelde, dat Schreuder het
jagen zou opgeven, vroeg hij, of deze
hem zijn bosschen wilde verkoopen.
(Wordt vervolgd.)