Draagt
Plouvier's
Schoenwerk.
No. 16
49e Jaargang.
1911,
Dontlerdatr
19 Januari
V)m WeekfotWeek.
BINNENLAND.
VLiSSINGSCHE COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post LSO.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE JR., Kleine Markt 58.
ADVERTENTIËN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Qroote
'etters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
Na Frankrijk Italië, na Italië Por
tugal. Men heeft reeds gevraagd of
de bom al begint te barsten, toen de
minister van binnenlandsche zaken
in Portugal mededeelde, dat een ai-
gemeene staking was uitgebroken on
der de spoorwegbeambten.
Niettegenstaande de aangewende
pogingen om de zaak op te geven,
duurt de staking nog voort. De mi
nister van justitie heeft ook te ver
geefs een beroep op de vaderlands
liefde der stakende mannen gedaan
en hun verzocht, ten minste de in
ternationale treinen te laten loopen.
Dit verzoek is allerminst een teeken
van kracht, maar wel een bewijs, dat
men niet in staat is de wet te hand
haven. De staking ioch is in strijd
mei de wetten door de republiek af
gekondigd, die, naar onlangs is be
paald, een zekeren aankondigings
termijn eischen. De stakers zijn dus
in opstand tegen het wettig gezag,
omdat zij den opzeggingstermijn niet
in acht hebben genomen.
De regeering zou wel gaarne flin
ker optreden, maar zij schijnt niet al
te best op het leger te kunnen re
kenen. Men verhaalt althans dat sol
daten en arbeiders hier en daar te
zamen luidruchtige betoogingen hou
den om verhooging van soldij en
loon. Kunnen de maatschappijen het
met de stakers niet eens worden,
dan za! de regeering in ieder gevai
iets moeten doen maar hoe zij, plat
gezegd, dat varken zal wasschen, is
een raadsel. Totnogtoe hebben de
maatschappijen alle eischen afgesla
gen. Alleen werd den ambtenaren
een algemeene loonsverhooging van
25 centimos aangebodenalsmede
een toeslag van tien percent boven
den algemeenen ioonstandaard doch
met deze concessie zijn de stakers
niet tevreden en zij wezen dan ook
den eisch der regeering af, om den
Zuid-express te iaten vertrekken.
De stations zijn nu veriaten en het
verkeer tusschen de groote steden
wordt zeer gebrekkig per as en te
water onderhouden. Daarmede wor
den alleen levensmiddelen vervoerd.
Gister werd een hervatting van den
dienst bericht, maar zonder nadere
bijzonderheden.
De spoorwegvereenigingen zijn door
de regeering voor ontbonden verklaard,
waaraan men zich waarschijnlijk wel
niet veel zai storen. Na de revolutie
werkten deze vereenigingen juist
mede om tot orde aan te sporen
thans schijnt men er niet meer van
gediend. Het is in alle opzichten een
allerzonderlingste toestand.
In Engeiand schijnt het er nu op
los te zullen gaan. De unionssten-
43.)
Wat de assurantie-maatschappij
zou betalen voor de gebouwen en
den inboedel, moest ik aan mijne
schuldeischers geven, en er bleef mij
dan niets over.
Maar zij had toen een prijs be
taald van duizend mud tarwe, waar
om zou zij ditmaal niet voor 1500
betalen
ik was toch voor tweeduizend
verzekerd Mijn knecht wist intus-
schen, dat ik geen schepel koren in
den molen had. ik dacht nog over
dat alles na, toen mijn blik op Hen
drik viel, die op een zak lag te
luieren en misschien wel overpeins
de, wat hij doen zou, ais de molen
zijn eigendom was. Ik wierp mij op
hem, wij worstelden met elkander,
eer ik er om dacht, was het ge
beurd en h?d ik van den knecht
leiders hebben eene bijeenkomst
gehouden en daarin het veldtoch'plan
voor de conservatieven vastgesteld.
In het Lagerhuis wil men trachten
het parlements-wetsontwerp te wij
zigen, waarbij de regeering zich dan
wel zal nederieggen, voor zoover de
beginselen niet worden aangetast.
In het Hoogerhuis wil de partij
een wetsontwerp indienen tot her
vorming van het Huis in den geest
der bekende denkbeelden van Rose-
berry en Lansdowne. Nog niet be
slist is iniusschen, wat het Hoogerhuis
zal doen met het Pariements-wets
ontwerp der regeering, wanneer het
uit het Lagerhuis komt. Sommigen zijn
van meening, dat, als de regeering
de door de unionisten gewenschte
wijzigingen mocht verwerpen, het
Hoogerhuis de regeering moet dwin
gen om de vijf honderd liberale pairs
te benoemen, door het ontwerp te
verwerpen of er de bedoelde wijzi
gingen weer in te brengen.
Hoe de lords zelf er over denken
is nog twijfelachtig.1 Als het paarde-
middel toegepast wordt, dan wordt
het wetsontwerp later toch aangeno
men. Intusschen wordt er aan ge
twijfeld of men die vijf honderd
nieuwbakken pairs bij elkander zal
krijgen anders schijnt het nu toch
wel vast te staan, dat de regeering
de benoeming wel onaangenaam zai
vinden, maar er toch stellig toe zal
overgaan, wanneer het noodig blijkt,
om het Hoogerhuis te doen buigen.
Wat het getal van 500 pairs be
treft, dit is intusschen maar een
globale opgaaf en hoogst waarschijn
lijk zal men het met minder af
kunnen.
Voor 't oogenblik staat de wereld
bepaald weer in het teeken van de
staking. Ook in het Luiksche mijn-
district is men weer bezig en heeft
eischen gesteld, die de regeering voor
niet onredelijk houdt, zoodat zij ais
bemiddelaarster wi! optreden. De
betooging van Donderdag j!. moet
bijzonder indrukwekkend zijn ge
weest. Sedert 1893, toen de arbeiders
van plan waren met geweld het
stemrecht te veroveren, heeft Luik
zulk een optocht niet gezien. Ongeveer
veertig duizend menschen liepen in
den stoet mede, borden dragende,
waarop de nieuwe eischen te lezen
stonden.
En nu schijnt zoo waar de moge
lijkheid te bestaan, dat over eenige
maanden een zeer uitgebreide staking
van zeeiiieden en bootwerkers afge
kondigd zai worden. Mocht hiervan
iets komen bijzonderheden daar-
niets meer te vreezen".
„Hebt gij hem vermoord riep
de herder ontsteld.
Hagen knikte. Hij wierp een uit-
vorscheriden blik op zijne vrouw.
Zij hield de handen voor het gelaat,
en alleen de onstuimige beweging-
van haar boezem deed zien, welk
een vreeselijken strijd zij streed.
„Toen het gebeurd was, dacht ik,
dat, wanneer de overblijfselen van
den knecht gevonden werden, nie
mand er aan zou twijfelen, dat hij
de brandstichter was", vervolgde hij.
,Het is anders uitgekomen. God
heeft mij opgeëisc'nt, om mij mijn
loon te geven. Doortje, ik smeek u
mij het leed te vergeven, dat ik u
heb aangedaande liefde voor u
heeft mij tot een misdadiger ge
maakt".
„De liefde voor mij sprak de
jonge vrouw, het hoofd oprichtende.
„Zeg dat niet, het is de waarheid
nietDe hebzucht had u verblind.
Gij hebt rijk willen worden en hebt
gemeend door brandstichting en be
drog meer te kunnen winnen dan
door eerlijken arbeid".
De molenaar zonk kreunend ach-
TELEEÜOKNUMMEK 10.
omtrent zijn nog niet bekend dan
zouden aan deze staking deelnemen
de zeelieden van Duitschland,Zweden,
Noorwegen, Nederland, België, Dene
marken en de Vereenigde S'aten.
Er bestaat een bond van zeelieden,
maar deze laat daaromtrent voor het
tegenwoordige niets los.
Van verschillende zijden is de
juistheid van het medegedeelde om
trent eene overeenkomst tusschen
Rusland en Duitschland, betreffende
Perzië, tegengesproken. Het blijkt dat
de onderhandelingen nog worden
voortgezet en dus nog geen resultaat
is bereikt. De openbare meening in
Duitschland schijnt zich te verzetten
tegen elke toenadering tusschen beide
landen.
Ook Frankrijk en Engeiand moeten
in kennis zijn gesteld van de door
Rusland geformuleerde voorstellen. Bij
de Fransche diplomatie moeten zij
een gunstig onthaal hebben gevonden
en men gelooft dat ook te Londen
geen bezwaren zullen worden ge
maakt.
De oorspronkelijke berichten om
trent den inhoud der vroeger door ons
geschetste Russische nota, zijn ver
moedelijk dicht bij de waarheid, ai
is dan ook op het oogenblik nog
alleen maar sprake van een niet
definitief goedgekeurd ontwerp.
In Elzas-Lotharingen worden nog
herhaaldelijk betoogingen gehouden
tegen de voorgestelde grondwet voor
het tegenwoordige Rijksland, dat ech
ter door die grondwet geenszins een
zelfstandige Duitsché bondsstaat
wordt. Het fraaie stuk wordt onom
wonden reactionair knoeiwerk ge
noemd, waarmede men hoopt den
staatkundigen en economischen voor
uitgang van Elzas-Lotharingen tegen
te houden en dat iand, na een knecht
schap van veertig jaren, volledig te
verpruisen.
In Metz hebben die betoogingen
tot oproerige tooneelen aanleiding
gegeven, waarbij het aan inhechte
nisnemingen en charges niet ont
breekt. 'tEen en ander schijnt een
gevolg te zijn geweest van het on
verstandig verhinderen eener vereeni-
gings-vergadering. Aan den voor
avond der behandeling van de grond
wet in den Rijksdag is zoodanig op
treden in het Rijksland te betreuren.
Een Duiisch blad merkt op dat de
Engeischen in Zuid-Atrika dit heel
wat beter hebben ingezien en daarom
in een paar jaar veel betere resulta
ten hebben verkregen dan Duitsch
ftbonsienignis-aduertenfiën op zeer uoordeeüge uoorwaarden
terover, maar zijn blik bleef smee-
kend op haar gericht.
„Wat gij mij aangedaan hebt, wii
ik u vergevenik wii voor u bid
den dat de goede God niet al te
streng met u in den gerichte trede
en ik wil ook Kasper vragen of hij
u vergiffenis wil schenken".
Diep geschokt waren de twee
mannen van het bed weggegaan.
„Verlaat mij niet, voor het voor
bij is", smeekte de stervende „iaat
geene vreemde hand mij de oogen
toedrukken".
„Wat ik voor het altaar beloofd
heb, zai ik houden".
„Ik Iaat u niets na Doortje, gij
hebt alieen nog het huisje uwer
moeder".
„En twee gezonde armen. Maak
u daaromtrent niet bezorgd, ik zal
mijn brood wel verdienen. Denk aan
u zeiven. Wil ik den pastoor halen
„Neen, gij niet", riep Hagen haas
tig, „laat een ander gaan! Ja, ik wil
met hem spreken, maar gij moogt
niet heengaan". De herder bood aan
het te doen en verliet de kamer.
„Als ik het geld gekregen had,
zouden wij naar Amerika zijn ge
land in veertig jaren in het Rijksland
en in Sleeswij k-Holstein.
Maar men vergete niet dat de En-
gelschen in Zuid-Afrika ook iets
anders hebben gewild dan de Duit-
schers in den Ezas willen.
Kustverdediging.
De Haagsche correspondent van
de „Tel." meldt
Hand aan hand wint hier ter stede
de meening veld, dat het ontwerp
kustverdediging op de een of andere
manier za! verdwijnen. Hei is natuur
lijk onmogelijk, dat met absolute ze
kerheid te zeggen, te meer, daar de
regeering aan de vertegenwoordigers
der pers positief elk interview en
elke inlichting weigert en zich van
het middel der ofiicteele communi
qués zai bedienen, om te pubiiceeren
wat zij noodig acht. Zoo zal hoogst
waarschijnlijk spoedig een regeerings-
communiqué veischijnen in verband
met de Uitlatingen van minister Pi-
chon in net Fransche parlement. Het
is echter een feit, dat in politieke en
parlementaire kringen de totstand
koming van het ontwerp kustverdedi
ging in zijn tegenwoordigen vorm
zoo goed als buitengesloten wordt ge
acht.
Verschillende Kamerleden, met wie
wij spraken, uitten zich in dien geest.
Aan den anderen kant wordt ecther
evenmin verwacht, dat de regeering
het ontwerp zonder meer zal intrek
ken, omdat dit een al te krasse ver-
oordeeiing van haar eigen beleid zou
zijn. Wat er dus gebeuren zal valt
nog niet te voorzien, maar een feit
is het, dat aan de ongewijzigde hand
having en aanneming van het ontwerp
bijna niemand meer gelooft. De re-
geering bevindt zich door de toene
mende buiienlandsche oppositie in
niet geringe moeilijkheid.
De „Temps" is slechts kort inhei
weergeven van de verklaringen van
Pichon. Het blad schrijft dat de mi-
nisier in een paar woorden aan De-
lafose had geantwoord, dat hij niets
liever wenschte dan met Nederland
en de mogendheden welke de neu
traliteit van België hebben gewaar
borgd, besprekingen te beginnen over
Vlissingen.
De „indépendance" geeft de vol
gende, volgens het Belgische blad,
aan het analytisch verslag ontleende
bijzonderheden van Pichons antwoord:
In werkelijkheid dagieekent de
quaeslie, door den heer Deiafoss op
geworpen, reeds van 1904. Toen werd.
een commissie van onderzoek geiast
de verdediging der Nederlanden na
te gaan en er werd besloten dat
nieuwefortenzouden gebouwd worden.
Onlangs werd een ontwerp inge
diend dat ten doel heeft te Vlissingen
forten die in puin vallen te herbou
wen. Dit ontwerp ontmoette een nog
ai groot verzet, bijzonder in Belgë,
waar men staande houdt dat de
Schelde een internationale stroom is,
die onzijdig moet blijven en dat
Holland, dat het traktaat van 1839 ge-
teekend heeft, niets mag doen dat
de Belgische onzijdigheid zou krenken.
Het is trouwens mogelijk dat er geen
gevoig aan gemeld ontwerp gegeven
wordt. Wat er ook van zij, ik zal
geieedeiijk met de Hollandsche re
geering over de zaak spreken.
gaan", begon Hagen weder, „ik zou
daar aileen voor u gelee'd hebben".
„Gelooit ge, dat ge rust zoudt
gevonden h ,-bben vroeg Dorothea.
„Uw kwaad geweten zou meege
gaan zijn en
„Laat hem in vrede sterven", viei
de kastelein haar zacht in de rede,
„hier boven zal hij zijn loon ont
vangen".
„Mijn kwaad gewetenzei de
moienaar op zwakken toon. „Het
heeft mij dag noch nacht rust ge
laten, het heeft mij ais een spooksel
voortdurend gekweld maar ik meen
de dat wel te overwinnen. Zie de
zon komt op Het is de laatste maal,
dat ik haar aanschouw".
Een zonnestraal viel door het
raam op 'l leger van den stervende.
Hagen vroeg om wat water, de kas
telein verliet de kamer, om het te
halen.
„Waar is mijn jas vroeg Hagen
op haastigen toon. „Als ik dood ben,
neem dan de portefeuille die in den
binnenzak zit. Er zijn ruim driedui
zend gulden in, behoud die en koop
er een stuk land voor. Neem het nu
vas', Donrij» i Qiijw voor d;:
Hofbericht.
Volgens den Haagschen kroniek
schrijver van de „N. Gr. Ct." zou
H. M. de Koningin ais haar meening
over de viering van haar 12l/3 jarig
regeerings-jubileum gezegd hebben
„ik heb in de 12% jaar van mijn
regeering getracht mijn plicht als Ko
ningin naar beste weten te vervullen
ben ik daarin eenigermate geslaagd,
des te beter maar dan dank ik
het aan de gelukkige omstandigheden
waarin ons vaderland verkeert en
aan de heerlijke eigenschappen in
ons volk. Ik heo echter weinig ge
legenheid gevonden iets te doen,
dat mij aanspraak geeft op erkenning
en waar op zichzelf 12'/3 jarige
dienst in geen staatsburger als
eei buitengewone aanleiding tot
onderscheiding wordt beschouwd,
vond ik dat men ook tegenover mij
geen uitzondering moet maken. Ik
wil dus gaarne een lied of aubade
van de werklieden aannemen maar
me dunkt men moest het daarbij
laten.
Ik waardeer de vriendelijke be-
doeiing van hen die een feest willen
organiseeren, maar zonder bepaald
eenig verzoek voor welk huldeblijk
ook af te slaan, zou ik willen zeg
gener is geen reden voor een hulde
die ik zelf niet gerechtvaardigd re
ken."
Tweede Kamerverkiezing te Sneek.
In de Maandagavond gehouden
vergadering heeft de a.-r. kiesver-
eeniging „De Vrije Fries" tot can-
didaat voor de verkiezing van een
lid der Tweede Kamer voor het
district Sneek gesteld den heer mr.
V. Rutgers te Hilversum.
Daar ook andere a.-r. kiesvereni
gingen in dit district reeds mr.
Rutgers tot candidaat hebben gesteld,
bestaat de verwachting, dat de cen
trale der a.-r. kiesverenigingen hem
definitief candidaat zal stellen.
Stamm terugkomtHet is niet noo
dig, dat iemand het weet".
„Het is uw geld niet", antwoordde
Dorothea ernstig.
„Toch wel, ik heb het verdiend,
het is mijn eigendom".
„Dan zal ik het aan uwe schuld
eischers geven, hun komt het toe".
„Maar bedenk toch, hoe arm
gij zijt
„Armoede is gemakkelijker te dra
gen dan schande. Neen, Peter, ik wil
niemand bedriegen. Ais ik geld ge
noeg had, zou ik al uw schulden
betalen: maar dat kan ik niet".
Zij zweeg en stond' op. De pastoor
was gekomen, om den stervende de
laatste vertroostingen van den gods
dienst te brengen.
Beneden in de gelagkamer was
geen stoei, geene bank meer onbe
zet. De boeren waren gekomen, om
uit den mond van den kastelein en
den herder de verrassende bekente
nissen te hooren, welke de molenaar
gedaan had.
(Wordt vervolgd.)
