Zoterdag
6 Augustus.
No. 183.
48e Jaargang.
1910.
binnenland.
VLISSINGSCHE COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ËNvan 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweern aal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
TELEFOONNUMMER 10.
Verjaardag H.M. de Koningin-Moeder.
Uit verschillende plaatsen in het
buitenland komen berichten over het
vieren van den verjaardag van H.
M, de Koningin-Moeder.
In Adelboden in het Berner Ober
land verkreeg het feest een bijzonder
cachet, doordat aan het einde van
den gemeenschappelijken maaltijd,
minister Heemskerk, die met zijn fa
milie in het hotel Kurhaus vertoeft,
zich van zijn zetel verhief en na in
welgekozen bewoordingen hulde te
hebben gebracht aan den gastvrijen
Zwitserschen bodem, in een welspre
kende rede het belang van den feest
dag herdacht, zoowel voor het Vor
stenhuis als voor het Nederlandsche
volk.
Met geestdrift volgden de gasten
zijn oproep, om de gezondheid te
drinken van de jarige Koningin,
waarna de avond door een gezellig
samenzijn werd besloten.
Ongeval Prins Hendrik.
De „Tel." meldt omtrent dit ongeval
het volgende
Het is verwonderlijk, zoo weinig
als men te Baarn gisteren nog afwist
vanhet ongeval, Prins Hendrik Woens
dag overkomen. Velen waren zelfs
geheel onbekend met het feit, en ver
namen dit eerst uit de Amsterdamsche
avondbladen. De order van den bur
gemeester van Baarn, om geenerlei
inlichtingen te verstrekken en zoo
weinig mogelijk ruchtbaarheid aan het
ongeval te geven, was wel nauwgezet
opgevolgd, doch onder de pressie der
publieke belangstelling lekten de bij
zonderheden toch langzamerhand uit.
Het ongeval geschiedde dan Woens
dagmiddag te ongeveer half vier. De
Prins maakte den laatsten tijd gere
geld fietstochtjes. Zeifs was men Z.
K. H. reeds eenige malen tegengeko
men, lustig peddelende onder een
kletterende regenbui
Woensdagmiddag fietste Z. K. H.,
vergezeld van den heer L. W. Groe-
neveldt, intendant van Soestdijk, op
den Hilversumschen straatweg nabij
de Generaal Van Heutziaan. Men was
op weg naar den heer H. P. J. Tutein
Nolthenius, oud-burgemeester van
Apeldoorn, die sinds kort te Laren
woonachtig is. Daar kwam van de
tegenovergestelde zijde een jonge
dame aanrijden. Zij was echter nog
nier ai te best getraind in het besturen
van een rijwiel, want zij slingerde
gevaarlijk heen en weer, Z. K, H. Prins
Hendrik belde nog, doch de dame kon
niet in den rechten koers blijven. Vóór
men er op verdacht was, had zij het
rijwiel van Prins Hendrik aangereden,
waardoor hij een gevaarlijken smak
deed. De heer Groeneveldt stapte
-o—
2.)
„Assel, waar is jé pronkjuweel
toch In de keuken en in de kamer
"Cb ik Marie gezocht en geroepen,
maar ze is nergens te vinden
»Ze zal uitgegaan zijn." Hans
Assel stond op, en beide mannen
gingeo in de helder verlichte gang.
Op dat zelfde oogenblik hoorde
men het knakkende geluid van de
het deurtje ging open en een
"ooi. slank meisje sprong er uit.
naar geheele voorkomen getuigde
van eenvoud en landelijke frisch-
neid. Op haar golvend haar lagen
"°g eea paar sneeuwvlokken, die
poedig verdwenen, toen zij met de
and heur haar glad streek. Zonder
n°ed of mantel was zij in de buurt
en'ge inkoopen gaan doen voor de
onmiddellijk af en was Z. K. H. bij
het opstaan behulpzaam. De jonge
dame, die blijkbaar niet wist, dat zij
Prins Hendrik had aangereden, wijl
deze zijn incognito bewaarde, kwam
met den schrik vrij. Zij stapte weer
op de fiets en zette, zoo goed en zoo
kwaad als het ging, haar tocht voort.
Tot nu toe weet niemand, wie de
geheimzinnige wielrijdster is geweest,
die zooveel ontsteltenis in de Konink
lijke Familie heeft teweeg gebracht.
Men vermoedt, dat de dame te Hil
versum thuis behoort. Natuurlijk zal
er geen nader onderzoek naar de
persoon van de bewuste wielrijdster,
die in haar onbeholpenheid het on
geval veroorzaakte, worden ingesteld.
Aanvankelijk voelde Z. K. H.
slechts weinig pijn, en ging hij, on
dersteund door den heer L. W.
Groeneveldt, de villa van mevr. de
weduwe Van Dorp binnen, met het
doel zich te laten afborstelen. De
vrouw des huizes, van het onver
wachte hooge bezoek op de hoogte
gebracht, toonde zich aanstonds een
en al bereidwilligheid voor haar gast.
Zij ontving Z. K. H. in de beneden-
eetkamer, en bood Hem daar eene
verfrissching aan.
Intusschen was dr. Muysken, diè te
Baarn de functie van hofarts vervult,
per telefoon naar de villa van mevr.
Van Dorp ontboden.
De Prins klaagde over pijn aan
zijn schouder, zoodat dr. Muysken
meende, alleen met een schouderont
wrichting te doen te hebben. Het
ontwrichte gedeelte werd ten huize
van mevrouw Van Dorp weer gezet,
waarop Z. K. H. per auto zijn tocht
wenschte te vervolgen. Telefonisch
ontbood men van het paleis te Soest
dijk een auto, en begaf men zich
weer op weg naar Laren. Onderweg
werden de pijnen echter zoo hevig,
dat Z. K. H. het beter oordeelde,
terug te keeren. Bij het ..Pension
Zeiier" werd andermaal naar dr.
Muysken getelefoneerd, met het ver
zoek, aanstonds aan het paleis te
Soestdijk te komen. Daar onderzocht
dr. Muysken den hoogen patiënt voor
de tweede maal en constateerde hij
sleutelbeenbreuk.
Hoewel het geval zich niet ernstig
laat aanzien, kan het genezingsproces
toch geruimen tijd in beslag nemen.
De nacht van Woensdag op Don
derdag was vrij goed. Over het ver
loop van het proces is dr. Muysken,
zeer tevreden. Eenige weken rust
zullen voldoende zijn otn Z. K. H. weer
op de been te brengeneen alge-
heele genezing is een kwestie van
tijd. Den arm draagt Prins Hendrik
thans in een doek.
Gisteravond te 9 uur bracht dr.
Muysken nog een bezoek ten paleize.
„Wees maar niet zoo haastig,
Marietjeri°p Goldammer, terwijl
hij Marie in het voorbijgaan trachtte
te grijpen. Het meisje nam vlug wat
zout uit een papieren zak en wierp
hem dat in 't gelaat. Lachend ver
dween zij in de keuken, terwijl hij
stond te hoesten en een leeïijk ge
zicht zette.
Toen Goldammer zich weer her
steld had van dezen onverwachten
aanval, opende hij de deur, die zij
achter zich dichtgeslagen had, en
riep naar binnen „Maar nu weet je
toch volstrekt niet, wat ik eigenlijk
kom doen."
Zij had haar keukenschort reeds
voorgedaan en was bezig het fornuis
aan te maken. Zij keerde haar gelaat
zoo half naar hem toe en zeide
„Och, dat kan me niet schelen
„Nu, luister eens, kleine, en wees
niet zoo onvriendelijk. Ik kom vragen,
of je lust hebt om van avond met
mij naar de opera te gaan. We gaan
op den tweeden rang zittenze
speien „Romeo en Julia," een
prachtige liefdesgeschiedenis."
„Vraag dan maar een ander om
mee te gaan."
flbonnements-Aduertentiën op zeer ooordeelige oooriuaarderi
De nieuwe legercommandant in Indië.
Wij gelooven het Indische leger
geluk te mogen wenschen met het
besluit, waarbij luitenant-generaal
Van Daalen is benoemd tot com
mandant van het leger en chef van
het departement van oorlog in Ne-
derlandsch-Indië ter vervanging van
wijlen luitenant-generaal Van der
Willigen, die onlangs tengevolge van
cholera kwam te overlijden.
De nieuwe titularis is op nog
betrekkelijk jeugdigen, 47-jarigen
leeftijd tot de hoogste waardigheid
in het leger geroepen, dank zij de
snelle promotie, die voor hem wegens
bijzondere militaire verdiensten was
weggelegd.
In 1883 lot 2en luitenant der ar
tillerie benoemd, woonde Van Daalen
als le luitenant de lessen der hoogere
krijgschool te 's-Gravenhagè bij en
zag hij zich al spoedig na zijn
terugkomst in Indië geplaatst bij den
generalen staf. Het was hierbij dat
hij duidelijke bewijzen van zijn
militaire bekwaamheden kon geven,
toen hij, in Atjeh geplaatst, zich een
waardig zoon van een waard igen
vader, den held van Lemboe, toonde.
Het was voorai de tocht door de
Gajoelanden, met een handvol maré-
chausseés tot een goed einde gebracht
die Van Daaien's goede militaire
eigenschappen in het voile licht
stelden.
Toen geroepen het bestuur over
Atjeh te aanvaarden, scheen het een
oogenblik alsof de minder bevredi
gende toestanden in dat gewest
afbreuk zouden doen aan eene
schitterende carrière.
Wij hebben er indertijd echter
steeds op gewezen, dat hoezeer ook
Van Daalen als bestuursman mocht
hebben gefaald, dit niets afdeed aan
zijn militaire verdiensten.
Dat dit ook van hoogste zijde werd
erkend, bleek wel uit de onder
scheiding, die generaal Van Daalen
tijdens zijn verlof hier te lande ten
deel viel, toen H. M. de Koningin
hem bij het bezoek, dat keizerWilhelm
aan Middachten bracht, aanwees om
den hoogen bezoeker te verwelkomen.
Hadden bijzondere redenen, die wij
respecteeren, niet gegolden, dan zou
generaal Van Daalen wellicht reeds
ten vorige jare zijn geroepen, om de
thans door hem bekleede functiën
te aanvaarden.
Door den ontijdigen dood van den
betreurden generaal van der Willigen
is deze benoeming vroeger gekomen
dan verwacht werd.
Zal het den nieuwen legercom
mandant gelukken, den goeden geest
ir, het Indische leger te herstellen,
die in de laatste jaren wel eens
zoek bleef
Wij meenden bij het optreden van
zijn voorganger, in diens karakter-
„Goedenmorgen," klonk daar een
zachte mannenstem.
De kapper keek om en zag zijn
vriend en ouden huisgenoot, den
fotograaf Emii Liebreich, naast zich
staan. De slanke man met zijn gebo
gen houding en zijn ziekelijk dwee-
persgezicht droeg op zijn arm een
zwart bruin dashondje, alsof het een
kind was.
Terwijl hij het diertje streelde,
zeide hij: „Ik heb „Romeo en Julia"
dikwijls gelezen, het is een heerlijk
schoon dichtwerk. Maar mijn dochter
heeft helaas weinig gevoel voor de
dichtkunst."
„Wel, mijnheer Goldammer, neem
mijn papa mee."
„Neen, mijn waardeIk zal het
maar rondborstig zeggen, ik heb
liever een dame tot gezelschap."
„Maar dan is mamzei Jeanne u
veel nader."
„Zoo'n kribbige kat," mompelde
onze kapper, terwijl hij Marie den rug
toekeerde.
„Waarde vriend, neem het mijn
dochter niet kwalijk. Ze is nog jong
en niet altijd verstandig. Wilt ge
niet eens binnengaan
trekken een waarborg te hebben
gevonden voor een oordeelkundig
optreden, dat den wagen weder in
het rechte spoor moest brengen. Het
zal voor generaal van Daalen met
zijn stroef karakter, met zijn liefde
voor krachtige en harde maatregelen,
een zware, schoon zeker niet een te
moeilijke taak zijn, ook dien plicht
van zijn voorganger over te nemen.
De zorg voor de gevechtswaarde
van het leger is zeker generaal Van
Daalen uitnemend toevertrouwd.
Hetgeen in dat opzicht door hem als
chef van den staf werd verricht geeft
aanleiding het beste voor het Indische
leger te verwachten. (Hbl.)
Voor zieke politiebeambten.
H. M. de Koningin en H. M de
Koningin-Moeder hebben ieder een
gift van f 100 doen toekomen aan
den heer B. Koker Jzn., te Krimpen
a. d. IJsel, voorzitter der commissie
van beheer der stichting, bedoeld bij
art. 2, 4o der statuten van den Alg.
Ned. Politiebond (verpleging van
zieke politiebeambten en de bouw
van een eigen sanatorium), als blijk
van belangstelling in het nuttige en
menschiievende streven der com
missie.
Kath. Soc. Actie.
Gisteren kwam, onder presidium
van mr. E. v. d. Bogaert, het Dio
cesaan comité van de K. S. A. in het
bisdom Haarlem in buitengewone
vergadering bijeen, ter vervulling van
de vacature in het bestuur, ontstaan
door de benoeming van mr. E. R.
H. Regout tot minister van justitie,
die voorzitter van het Diocesaan be
stuur was.
Met groote meerderheid werd in
deze vacature gekozen dr. C. Meule-
man, voorzitter van het plaatselijk
comité te Leiden.
In de daaropvolgende bestuursver
gadering gaf de vice-president, op
een desbetreffende vraag van een der
leden, te kennen dat hij zich niet
langer voor het presidentschap be
schikbaar kon stellen. Daarna werd
met op éen na algemeene stemmen
tot voorzitter van het diocesaan
comité gekozen dr. C. Meuleman.
De verbetering onzer kustverdediging.
Al is het dan niet met een biij
gemoed, de veertig millioen die de
regeering aanvraagt voor verbetering
onzer kustverdediging moeten wor
den toegestaan, als ze noodig zijn,
meent het „Huisgezin". Men zou heel
het budget voor oorlog en marine
graag schrappen, indien de andere
mogendheden het ook deden. Doch
zoo lang zij daar niet toe overgaan,
mogen wij het eenvoudig niet doen.
Het „Volk" moge spotten met het
Goldammer was reeds verzoend
en ging den zoogenaamden salon
binnen. Dat was de kamer, waar de
bezoekers werden ontvangen en
vanwaar een trap naar het atelier
leidde. Dit vertrek was wel met
smaak gemeubileerd, maar alle meu
belen verlangden naar de goede
zorgen van den meubelmaker of van
den stoffeerder.
Voorzichtig zette de fotograaf zijn
hondje in een hoek neer en meteen
handgebaar noodigde hij den gast
tot plaats nemen op een der leun
stoelen. Doch Goldammer ging niet
zitten met een tevreden glimlach
op het gelaat, met de handen op
den rug stapte hij in de kamer heen
en weer. Op eens bleef hij voor
Liebreich staan en zei„Zoo'n beetje
preutschheid is toch eigenlijk wel
lief. Doe me een pleizier, papaatje,
en ga zachtzinnig met het iieve
kind om."
Beide mannen waren ongeveer
even oud, en Emil Liebreich zag er
niet uit, of hij hardvochtig kon
wezen.
„Jammer dat mijn kind haar moe
der reeds inoet missen," zei hij met
„eerste royale wetsontwerp", dat de
regeering van „het jolige christen
dom" voorstelt, joligheid en chris
tendom hebben niets met het wets
ontwerp te maken. Kuyper, die niet
jolig was, en Van Houten, die geen
christen is, zouden zulk een voorstel
evengoed hebben ingediend. Indien
het „Volk" het betreurt, dat de poli
tiek der omliggende mogendheden
ons op zoo groote kosten jaagt, dan
gaan wij zegt het „Huisgezin"
geheel met haar mee. Maar de re
geering verwijten dat zij doet wat ze
haar plicht acht is onredelijk. En
ook het „Volk" zou er, dunkt ons,
weinig over gesticht zijn, indien wij
ten gevolge van onze zorgeloosheid
op een mooien morgen als Duitsch
wingewest ontwaakten.
Vlissinger», 5 Augustus.
Van af Donderdag 4 Aug. tot
20 dezer wordt eiken avond in het
Strandhotel concert gegeven. Nadere
aanwijzingen omtrent samenstelling
en directie waren in de bekendma
king niet gegeven. De bezoekers
moesten zich dus maar voorbereiden
op een of andere verassing. En eene
verrassing was het, want van buiten
af kon al worden gehoord, dat daar
binnen eenige musiceerenden bezig
waren met het maken van goede
muziek.
Een vijftal dames, waaronder een
paar bekenden, en twee heeren,
vormen een samenstel van musici-
wier muziek mag wordeu gehoord.
Twee goede eerste violen, eene cel
liste, wier prestaties bekend zijn
een flinke fluitspeler, die èn op dwars
fluit èu op piccolo heel aardig thuis
is, daarbij een harmonium, piano en
contrebas vormen een geheel, dat
mooie nummers ten beste geeftde
klankontwikkeling is mooi en vol
de harmonie in voordracht voldoet
goed en de indruk, dien het geheel
maakt, is die van een flink bezet
orkest, een gevolg van de omstan
digheid, dat de spelenden op hunne
respectieve instrumenten goed thuis
zijn.
Bij gebrek aan een program was
het wel wat bezwaarlijk aanteekening
te houden van de nummers, die bij
zonder de aandacht trokken toch kan
worden vermeld, dat de uitvoering
van „Marlha" en „Trovatore" zeer
goed was; beide nummers werden
luide toegejuicht en onder de toegiften
trok de „Kleppermarsch" van Jan
Morks, bijzonder de aandacht.
Van deze kapel zijn goede uitvoe
ringen te wachten, zooda, zij wel op
een druk bezoek zal kunnen rekenei.
Het programma voor hedenavond
van het Dames Concert-Ensemble
„Hollandia", dat onder directie van
een zucht.
Gewoon aan de kruipende hou
ding van zijn winkeljuffrouwen en
haar werksters, schepte Goldammer
veei behagen in Marie, zoowel om
haar fiere houding, als om haar
frissche schoonheid. Reeds lang vo id
hij het prettig haar te zien, en tel
kens moest .hij aan haardenken.
Hij begon nu met Liebreich te
overleggen, of zij in de eerstvolgende
dagen niet eens een vroolijken
avond konden hebben. Hij wilde
Jeanne Duvernier, de directrice mm
zijn werkplaats meenemen, dan telde
het gezelschap evenveel dames als
heeren. Liebreich had altijd die
Fransche dame gaarne gezien.
De fotogrdaf wist niet, dat hij ooit
iets van dien aard had laten blijken,
maar zonder nog aan die Fran?a».se
te denken, had hij gewichtige redenen
om dezen voorslag af te wijzen. Uit
zijn aard was hij afkeerig van alles,
wat buiten den gewonen loop van
zijn eenzelvig leven ging. De drukte,
het gedruisch en de walrn in de
restaurants en in de café-chantauts
deden hem walgen.
(Wordt vervolgd.)
