CEULEN's
anderen.
ILBDBfi".
So. 112. 48e Jaargang.
1910.
14 Mei.
tETSEN,
IMERMAJt-
IWOLSMAH-
UUR
HlllJSEWLOP.
overschot
als winst
Zaterdag
BINNENLAND.
VAN DEK HAK OP DEK TAK.
REISKOFFERS en
TASSCELEN.
BNen Rand van de Kampong.
Feuilleton*
VLISSINGSCHE
COURANT.
ADVERTENT1ÉN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts twee maal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
10.45
10.26
10.15
10.08
9.56
9.44
9.37
et de treinen 1.35
3; 4.15 (tr. 9)5.51
ngen, worden met
aan de openbare
werken en uer-
GDHEDEN uoor
RMAALSCHOOL
enkele dagen
Boekhandelaar
\AT.
condities.
}n REISTASCH
neme eens een
ilage.
1E BAKKERIJ
Aanbevelend,
1 JULI a. s. het
JIN no. 24 aan de
urprijs van 1 Juli
311 f300, daarna
ISKADE.
erlei goederen.
rage verstrekt.
1CTIE.
100
U de deel-
le Vereeni-
welstaanshalve met een goeden be
kende in een hoekje van de geïm
proviseerde balzaal een sigaar te
rooken, terwij! moeder en Anna nog
ijverig bezig waren de bedienden
bevelen te geven tot het aanbieden
van verfrisschende dranken. Tegen
drie uur echter hield de dans
op, en, dankende voor het geschon
ken genot, verlieten de laatste gasten
vrij luidruchtig de gastvrije woning.
In den stillen maanlichtnacht hoorde
men, toen zij vertrokken waren, hun
heldere stemmen, die langzaam in de
verte wegstierven.
Jan ging nu ook naar bed, bij
zich zelf overleggende dat dit feest
wel wat vroegtijdig was gegeven.
Want als het eens misliep? Hi
werd er al langer hoe bezorgder
over. In de laatste dagen kon hij
moeielijk zijn gedachten bij elkander
houdenalles woelde hem door
het hoofd, en de bemoedigende
woorden van Verboon konden hem
weinig gerust stellen. Toen hij zich
te bed had gelegd en in slaap viel,
werd hij door verwarde droomen
geplaagd, en eerst laat in den morgen
ontwaakte hij niet zware hoofdpijn.
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- ert Feestdagen.
De nieuwe minister van justitie.
Het is thans zeker, dat mr. E. R.
H, Regout, Kamerlid voor Helmond
en rijkscommissaris voor de Brus-
selsche tentoonstelling, broeder van
den minister van waterstaat, benoemd
zal worden tot minister van justitie.
De publicatie was eigenlijk reeds
in de „Staatscourant" van gisteren
avond verwacht.
Tweede Kamer.
in de gisteren gehouden zitting
werd goedgekeurd de, tot eenvoudige
dankzegging voor de ontvangen in
lichtingen strekkende, conclusie der
commissie inzake het bekende adres
van den huzarenoverste Römer.
Alvorens werd een uitvoerig debat
gehouden, waarbij de heer Van Id-
singa het systeem van geheime rap
porten in het leger critiseerde en
afkeurde de wijze van behandeling
van den overste Römer door de mi
litaire autoriteiten.
Minister Cool erkende dat enkele
onregelmatigheden hebben plaats
gehad, echter zonder opzet en zonder
invloed op het eindoordeel.
Een nieuwe nota van den heer
Ven Heeckeren.
Het lid van de Eerste Kamer, baron
Van Heeckeren van Keil, heeft te
zijner rechtvaardiging en ter beant
woording van den minister van bui-
lenlandsche zaken bij de Erste Ka
mer weder een nota ingediend.
De heer Van Heeckeren schrijft dat
liij genoodzaakt is op de bekende
zaak terug te komen, nu de minister
van buitenlandsche zaken bij de we-
derbijeenkomst der Eerste Kamer op
4 April j.l. zijn verontschuldiging niet
heeft gemaakt over de onverantwoor
delijke wijze, waarop hij zoowel bij
de schriftelijke ais mondelinge be-
I handeling dezer zaak tegen hem is
opgetreden.
Na herinnerd te hebben, dat hij in
zijn nota over de Noordzee-entente
en ter rechtvaardiging zijner meening
dat daarbij door het departement van
buitenlandsche zaken niet was op-
I getreden, zooals z. i. het landsbelang
I vorderde, zich beroepen had op een
I feit, zegt de heer Van Heeckeren, dat
I de minister, de juistheid van zijn
I betoog r.iet erkennende, gemeend
I heeft dit op de meest afdoende wijze
I ie kunnen weerleggen door ook het
I kit, waarop hij doelde, met nadruk
I legen te spreken.
Huwelijken van officieren.
Van goed ingelichte zijde wijst men
bet„Vad." erop, dat zijn bericht aan
gaande de afschaffing voor officieren,
van de verplichte aanvrage om te
mogen huwen, gedeeltelijk onvolledig
was, en zendt aan het blad de hier
volgende aanvullingBij Koninklijk
besluit van 23 April j.l. (no. 75) zijn
ingetrokken voor het leger hier te
lande en voor de zeemacht de be
perkende huweiijksbepalingen van
het Kon. besluit van 14 Febr.
1872 (no. 19), en vervangen door
nieuwe bepaiingen, waarbij alleen
geëischt wordt, dat officieren van de
door hen gesloten huwelijken langs
den hiërarchischen weg kennis geven
aan den betrokken minister.
Eerstdaags verschijnen de nieuwe
bepalingen in het „Recueil Militaire."
Voor de officieren van het leger
in Ned.-lndië blijven de oude bepa
lingen evenwel bestaan. Daar het
motief dat bij de totstandkoming van
de beperkende huwelijksbepalingen
voorzat, voor alle officieren gelijk
was, heeft men thans den zonderlingen
toestand, dat Indische officieren wèl
vergunning tot het aangaan van een
huwelijk hebben te vragen en naar
het gedrag van hunne a. s. echtge-
noote wel een onderzoek zal worden
ingesteld, doch dat dit bij huwelijken
van andere officieren niet het geval
zal zijn. Voorzoover betreft de Indi
sche officieren, blijft dus de motie-
Lely van kracht.
Ghristelijk-historische Unie.
Woensdag a. s. zal te Utrecht een
vergadering worden gehouden van
het Nationaal comité der christelijk-
Historische Unie. Als hoofdbestuurs
leden treden af de heeren dr. J. Th.
de Visser, dr. G. H. Wagenaar en
jhr. mr. D. J. de Geer, die alle her
kiesbaar zijn. Voorts zullen refera
ten over den algemeenen politieken
toestand en meer speciaal van de
kiesrechtquaestie gehouden worden
door de heeren mr. J. J. Tilanus, die
het onderwerp Evenredige vertegen
woordiging en ntr. H. Verkouteren,
die het onderwerp Vrouwenkiesrecht
behandelen zal. Ten slotte vernemen
wij nog, dat op deze vergadering de
noodige voorbereidingen voor de
aanstaande verkiezingen voor de
Provinciale Staten getroffen zullen
worden.
Maatschappij tot Nut van
't Algemeen.
Het departement Rotterdam heeft
voor de a. s. algemeene vergadering
als amendement op een voorstel van
het hoofdbestuur voorgesteld om het
restant van het Huisduinerfonds, ten
bedrage van pirn, f 6000, af te dra
gen aan den Nationalen Bond voor
Reddingwezen en Eerste Hulp bij
Ongelukken „Het Oranjekruis", ter
In een plattelandsgemeente tusschen
Haarlem en Leiden vergaderde de
commissie lot wering van schoolver
zuim de bijeenkomst kenmerkte zich
door een paar grappige incidenten.
Terwijl een persoon in verhoor was
wegens leerplichtwet-overtreding, ver
scheen de veldwachter, haastig toe-
geloopen, op den drempel der kamer
de vergadering was op het raad
huis en vroeg wat men wenschte,
of zijn huip sonts noodig was. De
voorzitter zei, dat men hem toch niet
'geroepen had. „Het belletje is toch
gegaan en gaat nog", antwoordde de
veldwachter. En ja, 't was waar: het
electrische schelletje ging, maar hoe
Spoedig loste het raadsel zich op
een der leden, die argeloos met het
schelknopje had gespeeld en zoo het
schelletje had doen klinken, liet het
knopje weer over de tafel slingeren
en uit was het getingel Toen
begreep men het en lachte ook develd-
wachter, dien men gelukkig niet
noodig had. De gedienstige man ver
liet kort daarna het raadhuis, mee-
r.ende dat de commissie ook was
vertrokken hij sloot de deur. Maar
Abonnements-Aduertentiën op zeer uoordeelige uoorutaarden
de commissie was er nog en zag
zich gevangen. Goede raad was duur.
Na eenig overleg werd besloten éen
der heeren uit het raam, dat 1 M.
60 hoog was, neer te laten, opdat
deze den sleutel zou halen. Aldus
geschiedde. Maar daar de verlossing
uit de onvrijwillige gevangenschap
wat lang duurde, kon men in het late
avonduur nog twee der gewichtigste
figuren zich zien laten afzakken uit
de raadhuisramen op het plein. Voor
aankoop van raadhuis-sleutels ten
behoeve der commissie zal nu uit de
post „onvoorziene uitgaven" een
zekere som worden uitgetrokken. Dat
mag ook wel.
Een beroemde operazangeres, Miss
Geraldine Farrar, die thans een kunst-
tournée maakt door de Zuidelijke
Staten der Unie, begaf zich dezer
dagen geheel vrijwillig in gevangen
schap, d. w. z. in het tuchthuis van
Atlanta, de hoofdstad van Georgia.
Zij ging er echter vroolijk naar toe,
want zij ging er heen niet als per
manente pensionnaire, maar als gaste.
De inwoners van het tuchthuis had
pen haar dringend gevraagd voor hen
te komen zingen, en dewijl de di
recteur er niets op tegen had, liet
Geraldine zich geen tweemaal bidden.
Drie kwartier zong en speelde zij
voor de verrukte gevangenen, die
vroolijk luisterden. Onder haar au
ditorium waren niet minder dan vijf
milliomiairs, waaronder de onlangs
tot lange kerkerstraf veroordeelde
„ijskoning" P. W. Morse. Wie weet,
hoe deze of een der andere thans
gevangen geldkoningen later de dame
voor de vriendelijkheid, hun in dezen
staat bewezen, gedenkt! Toch zai
miss Farrar blij zijn geweest het tucht
huis weer den rug te kunnen toekee-
ren. Zij was daar niet op haar plaats.
Ook een vrouwtje in Meerssen (L.)
kwam daar aan een gebouw, waar
zij niet thuis behoorde, en •vermaakte
voor een oogenblik, evenals Miss
Geraldine, de aanwezigen. Zij trad,
na geklopt te hebben, het postkan
toor binnen en zei tegen den pseudo-
bediende, die de directeur zelf was
„Menhier, geer moot Naardes es-te-
bleef kaome scheere." Verbaasde ge
zichten 't vrouwtje meende bij den
barbier te zijn. Maar de directeur
antwoordde: „Die zaak heb ik over
gedaan, vrouwtje I" „Jé, Naardes
zag mich, dat ze hier schoore en
haorsneeje." Ja, dat is vroeger
geweest, maar ik heb dat zaakje op
geheven, nu is 't hier naast!"
„Dank u wel 1" Vrouwtje afbeamb
ten en directeur een oogenblik plei-
zier.
Meer dan een oogenblikje genoten
twee Duitschers, die een echt ple-
zierigen dag hadden gehad, daar zij
met een kennis een fietstoer naar
Roermond hadden gemaakt, 's Avonds
reden zij met z'n beidjes in een
vroolijke stemming huiswaarts
zonder licht. Toen een agent hen
daarom wilde aanhouden, werden zij
verstoord, en wilden den agent met
hun knuisten doen kennis maken.
Edoch, dat hoefde niet. De agent liet
zijn fluitje klinken, een collega daagde
op en in een ommezien hadden de
Duitsche heeren de Hollandsche ket
tinkjes om de polsen, om spoedig
tusschen de Roermondsche muren te
smachten naar de Pruisische lucht...
Niet beter verging het verleden
Zondag een „klant" in het wijnhuis
aan de Avenue de Choisy te Parijs.
Deze waagde het de herbergierster,
een stevige dame, te bestelen. Hij
wilde n. 1. met het geldbakje op den
loop gaan. Maar „tante" zoo heet
de kasteleines in de wandeling
ging hem fluks achterna, kreeg hem
dra bij de kladden en zou den dief
duchtig hebben afgeranseld met een
stok, dien zij een wandelaar ontrukte,
ais niet de politie tusschenbeide was
gekomen. De dief ging natuurlijk
mee naar het bureau enhet grap
pigst van de zaak volgde nog tegen
den wandelaar, dien de stok toebe
hoorde, werd proces-verbaal op
gemaakt. Waarom? Wegens het
dragen van verboden wapens, want
zijn wandelstok bleek een degenstok
te zijn. Men moet toch moar onge
lukkig wezen.
Ongelukkig, althans in zekeren
zin, was tot dusver ook de juffrouw,
van wie het „Vad." vertelt. Het blad
vertelt van een beschaafd jong meisje,
behoorende tot de sollicitanten, die
dongen naar de open plaats op het
bureau van het „Vad." voor een
juffrouw, die de centraal-telephoon-
post heeft te bedienen. Dat meisje was
tot nu toe winkeljuffrouw in een der
grootste magazijnen in den Haag.
Zij is wees en moest grootendeels
voor haar eigen onderhoud zorgen
en zocht nu verbetering van haar
positie. Geen wonder, want zij ver
diende slechts f 7.50 zegge zeven
gulden vijftig cents I per maand.
Daarvoor waren haar werktijden
van half 9 's morgens tot 10, soms
11 uur 's avonds en met om 12 uur
drie kwartier, ^en om 5 uur éen uur
vrij te gaan eten. 't Is schandelijk
zegt het „Vad." en wij zeggen het
na. 't Is te hopen, dat het meisje nu
geholpen ts.
Een arbeidersgezin te Borne ver
keerde tot heden ook in vrij behoef
tige omstandigheden. Het woonde
onder éen dak met een alleenwo
nende vrouw, aan wie het dubbel
woonhuis toebehoorde. De buren
konden goed met elkaar overweg en
Schets uil het Bataviasche leven.
Het bleef bij dien éénen toast,
"'schoon Swendels heimelijk ge-
wenscht had, dat, althans Winters
nog eens zou speechen; maar
°eze bepaalde zich tot een kort
woord van dank, ook namens de
Andere tafeigenooten, voor de be
toonde gastvrijheid, en een heilwensch
°P ouders en kinderen, vooral voor
pi oudsten zoon, die na een bezoek
'e hebben gebracht aan den heer
■wboon, zich ook aan den feestdisch
geplaatst.
Toen het souper was afgeioopen,
"gaven de ouderen, waaronder
'inters en echtgenoo'.e, zich huis
artsde anderen hervatten den
,ansi maar Swendels, die op zijn
eeoen niet meer staan kon, was
'aar bed gegaan, en zijn zoon zat,
Drie dagen later zou het mondeling
examen plaats hebben. Daar de ruim
zestig candidaten bij groepen van
twaalf alfabetisch werden opgeroepen,
behoorde hij tot de voorlaatste
groep, waarvan er zich reeds drie
hadden teruggetrokken, omdat zij
onvoldaan waren over hun schriftelijk
werk. Jan had oogenblikken, dat hij
hun voorbeeld wilde volgenmaar
dan wist Anna hem daarvan terug
te houden. Immers dan was zeker
alle moeite te vergeefs geweest;
want zij begreep, dat het uiterste
was bereiktgeslaagd of niet ge
slaagd, de studie zou in het belang"
Van de gezondheid van haar broeder
langen tijd moeten worden gestaakt.
Een kwartier nadat Jan Swendels
Gerrit Verboon had verlaten, en
deze, daar het al naar elven ging,
zich voornam te gaan slapen, werd
er vrij luidruchtig aan de deur van
zijn paviljoen geklopt, en twee ma
chinisten, oud-leerlingen van de
school, waar Verboon in Rotterdam
les had gegeven, traden binnen. Zij
verontschuldigden zich over hun
laat bezoek, maar zij hadden eerst
tegen den avond verlof gekregen om
hét schip te verlaten, en zij wilden
toch hun vroegeren beminden leer
meester nog eens opzoeken, eer zij
den volgenden avond hun tocht
langs de Noordkust van Java gingen
voortzetten. Den volgenden morgen
zouden zij met den eersten trein
naar Tandjong-Priok terug moeten
keeren. Den vorigen avond waren zij
met een paar schepelingen in de
Japansche buurt, op kampong Ma-
lakka, geweest, doch zij konden er
slechts een uurtje vertoeven, daar
zij met den Iaatsten trein naar hun
schip moesten terugkeeren. Zij had
den echter beloofd aan de scheef-
oogige juffers den volgenden avond
nog eens terug te komen, en nu
noodigden zij Verboon uit met hen
mee te gaan, vooral daar het Zater
dagavond was, en hij dus den vol
genden morgen toch niet naar school
moest. Verboon had er niet veel zin
in, doch daar hij al meer van die
buurt had hooren spreken, het
vreemdsoortige hem wel aantrok,
en hij volkomen nuchter was, besloot
hij op hun sterk aandringen mee te
gaan, ten einde zich ook eens op
de hoogte van die toestanden te
stellen en, als het noodig was, zijn
jeugdige vrienden van uitspattingen
terug te houden. Zij waren met een
flinken tentwagen gekomen, waarin
plaats was voor vier personen.
De tong-tong sloeg elf slagen,
toen zij van Noordwijk weg reden,
waar Verboon zijn paviljoen had.
Het was helder weer en doodstil
oi straat; slechts een enkel inlander
en een enkele nachtvlinder zagen zij
geruischloos indsn omtrek der hoteis
op Molenvliet ronddwalen. In de
wachthuisjes verrichtten de gardoe's
slapende hun dienst. Weldra bereik
ten zij Glodok, het Chineesche plein,
waarachter zich de meest verdachte
huizen bevinden, want hier is het,
dat vooral de mindere schepelingen
hun pleizier en hun nachtrust zoeken.
Zij reden echter door de hoofdstraat
en links van het station sloegen zij
een breeden, doodscben weg in, tot
zij aan de rechterhand een drietal
gekleurde lantarens zagen voor even
zooveel huizen van pleizier.
(Wordt vervolgd.)
TELEFOONNUMMER 10.
storting in het door bedoelden Bond
in het leven geroepen Prins Hen
drikfonds, onder de verbindende
voorwaarde, dat dit geld uitsluitend
zal mogen aangewend worden om
te steunen de weduwen en weezen
van personen, die zijn omgekomen
bij pogingen tot redding, en welke
niet uit openbare fondsen worden
gepensionneerd.
Zijn wij wel ingelicht zegt het
„Hbld.", dan moet het nauwkeurig
onderzoek der Amsterdamsche enquête
commissie de juistheid der door dr.
de Gelder in zijn memorie neerge
legde feiten hebben bewezen. En
zeifs meer dan dat, want door het
onderzoek heeft de commissie bo
vendien nog andere feiten ontdekt,
die met een richtig beheer van een
gemeentelijke bedrijfsinstelling niet
strooken.
Het wordt waarschijnlijk geacht,
dat verschillende „mutaties" in het
personeel der G. E. W. op het werk
der enquête-commissie zullen volgen.
Het weekblad „de Blauwe Vaan",
orgaan van de Nederlandsche Ver-
eeniging tot afschaffing van alcohol
houdende dranken, verscheen de
vorige week in een oplaag van 31000
exemplaren. Een bewijs hoe de ont
houdingsbeweging in ons land groei
ende is.
