endreckt,
Portefeuilles,
ppels
Dinsdag
10 Mei.
lp dm land vai de Kampong.
[ERMAN.
flYERIJ,
Amsterdam.
am Walcheren
telefoonnummer 10.
BINNENLAND»
No. 108.
48e Jaargang.
1910.
UIGT U
en prachtige collectie
DERWAREN, w. 0.
mnten een groote sor
ing TASSCHEN
ijnste soorten. Verder
TTES, enz.
k. Ruim 400 pagina's
In den tekst. In linnen
■nstaand prachtwerk te
ruis, na ontvangst van
it in 3 maandelijksche
Bleekzucht, Ma.
jsne Zwakte, voort
aan eetlust
'S
Nannino buiten op de
tsmerk.
rabriek. Den Haag.
en (Station'' 9.20 12.15.
15. Het vertrek van de
aul Krugerstraat en het
5 10 en 13 minuten later,
nrg6.25, 9.23, 12.18,
18.
rke na"r Domburg: 6.45
6.en 8.40.
(nrar Vlissingen en Miii-
10.40, 1.35, 4.15, 6.55
trke (naar Vlissingen en
>4, 8.30,11.29, 2.24, 5.04,
ramdienst.
ilngen-SIiaiBl'lJ'arg v.v.
ÏtEH 4 40f 5.50f 7.55
5 12.30 1.15 2.— 2.45
5.50 6.55 7.50 8.50
van de Remise, de an-
het Badhuis.
tras5.15-j- 6.25f 8 40
30 1.15 2.— 2.45 3.30
.55 7.50 8.50 9.40 10.25
verder dan tot de Re"
treinen gaan naar het
i be
In v.m. 6.6.20, 6.45,
9.30, 10.—, 10.20, 10.40,
12.— 12.30,1.—, 1.30*,
15, 3.55, 4.30, 4 50, 5.20,
7.20, 7.40, 8,20.
'ensluis: vm. 6.10, 6.30,
9.15, 9.50, 10.10, 10.30,
1.50. N.m. 12.10, 12.45.
3.10*, 3.40,4.10,4.40,
150,7.10,7.30,8.—,8.30,
en vallen desZondags ul
2.23
12.40
6.51
7.56
5.53
6.15
6.56
6.35
7.41
6.33
7.40
3.39
7.40
9.07
1.16
8.49
9.34 10.21
9.51
.0.18
10.31
.0.51
L0.59
11.23
a.
t
10.34
D
10.47
11.48
11.35
s, Zuid-Duitaehland, richting
osendaal-Lage Zwala^6-
.33
R.32
.40
.31
.12
.28
2.8
6.18
1.29
(6.03
3.05
7.15
3.52
8.01
4.14
8 20
4.28
8.34
8.4'
j 9.44
*10.30
V LI SSI N GSCH E
COURANT.
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ËNvan 1—4 regels 0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
flbonnements-ftdoertentiën op zeer uoordeelige poor waarden
Verjaringscadeau van Prinses
Juliana.
Prinses Juliana heeft op (laar ver
jaardag van H. M. de Koningin-Moe
der een gelakt salonameublementje
ten geschenke gekregen. Dit is Vrij
dag geplaatst in liet Prinsessehuis
in het Kon. park op het Loo, dat het
Prinsesje dagelijks bezoekt.
De dood van koning Edward.
De grootmeester van H. M. de
Koningin, baron Sirtema van Grove-
stins heeft namens de Koningin Za
terdag een bezoek gebracht bij den
Engelschen gezant sir George Bu
chanan, om uit naam van H. M.
deelneming te betuigen met het over
lijden van koning Edward.
Dok minister Heemskerk, tijdelijk
voorzitter van den ministerraad, be
hoorde tot de autoriteiten, die Zater
dag persoonlijk den Engelschen ge
zant bij ons Hof hun deelneming
kwamen betuigen bij den dood van
den koning.
Een Officieren-bond.
Er is een bond van Marine-ma
trozen en er zijn vereenigingen voor
onderofficieren en nu hebben een
drietal kapiteins van het 3e regiment
infanterie aan alle kameraden en oud
kameraden een circulaire toegezon
den om tot de oprichting te komen
ook van een Algemeene Nederland-
sche Officiers-vereeniging. Het moest
er toe komen, want het ligt in de
lijn der tijden. Waar minderen in
deze hebben kunnen voorgaan, ge
dekt door het in zeer algemeene
termen gestelde Grondwetsartikel
(art. 9), dat uit een tijd stamt toen
zelfs aan de mogelijkheid van een
gebruik maken van dat recht ook
door militairen niet werd gedacht,
hebben de meerderen wel te volgen.
En wij schrijven niet gekscherend,
met een herinnering aan dat veront
schuldigende zeggen van een ai te
goedigen leider die, chef zijnde, vond
dat hij wel mee móést doen, anders
zou hij immers achterblijvenwij
meenen het in ernst.
Het strookt misschien niet met
streng militaire opvattingen en ge
makkelijk is de verdediging van de
stelling dat dergelijke Officieren-bond
niet past in de militaire maatschappij
als altijd beperkend de gezagsuit
oefening door den chef, maar ook
deze samenleving wordt beinvloed
en langzamerhand zelfs beheerscht
door de opvattingen en begrippen,
welke leven in de groote maatschap
pij. En waar men de oprichting van
minderen niet heeft kunnen of wil
len tegenhouden, is de stichting van
een Officieren-bond slechts een logi-
Feuilleton.
Schets uil het Bataviasche leven.
o—
15.)
Een onbedwingbare lust om verre
landen te zien deed hem besluiten
zich aan te melden voor den Indischen
dienst, nadat hij de hoofdacte en
een acte voor de wiskunde, zijn
lievelingsvak, had verkregen. Daar
Wj goede getuigenissen omtrent zijn
persoon en bekwaamheden kon over
leggen, en het geneeskundig onder
zoek aantoonde, dat hij een gezond
®n krachtig gestel bezat, werd hij
onmiddellijk aangenomen en ter be
schikking van de Indische regeering
gesteld. Zijn verblijf in Rotterdam
en zijn reis naar Indië hadden zijn
blik verruimd. Volgde hij in Holland,
zonder veel na te denken, het spoor,
waarin zijn ouders, en na hun dood,
ziin voogden hem waren voorge-
8aanin Indië was hij wel gedwon-
sche conclusie. Wij hebben er al
meer op gewezen. In onzen tegen-
woordigen tijd met al zijne vertegen
woordigende lichamen waarin kie
zersvrees het begin is van veler
politieke wijsheid, heeft een Bond
kans om gehoord te worden. Het
recht van vereeniging is in deze
dagen het recht geworden, waarvan
de burger het meest profiteert. De
Bonden en Vereenigingen laten in
Gemeenteraad, in Provinciale Staten
en in Staten-Generaal hooren wat
zij wenschen omtrent salaris en loon,
omtrent pensioneering, arbeidsduur
en rechtspositie. Zoolang het stem
men van enkelen waren, werden ze
welwillend aangehoord, met weinig
of geen resultaat. Sedert bonden en
vereenigingen ze uitspreken, zijn de
resultaten schitterend. De jaarversla
gen verzuimen niet er telkens op te
wijzen.
En waar nu de toestand van den
officier ondanks de lichtzijden der
betrekking, welke echter niet hel
derder worden in een samenleving,
waarin vredesconferenties en vredes-
bonden de idee van vrede voortdurend
versterken waar nu die toestand
èn financieel èn uit een oogpunt van
recht heel wat verbetering lijden kan,is
een Officieren-bond aangewezen om
de verwezenlijking daarvan te helpen
bevorderen.
Het is mogelijk dat deze eerste
poging nog niet lukken zal hoe
wel, de tijden zijn er rijp voor
maar komen zal de Bond. En best
mogelijk, dat men al heel spoedig
zich zal afvragen hoe men het ooit
zonder heeft gedaan. („Kamper CL")
Het echtscheidings-ontwerp.
In een gehouden vergadering van
de Orde van Advocaten te Amsterdam
werd het navolgend, door den raad
van toezicht en discipline, in op
dracht der orde geredigeerd adres
aan de Tweede Kamer in zake het
echtscheidings-ontwerp goedgekeurd.
„De orde van advocaten te Am
sterdam, kennis genomen hebbende
van het ontwerp der wet, strekkende
om echtscheiding niet te doen uit
spreken, zoo de rechtbank niet door
wettelijke bewijsmiddelen is over
luigd van het bestaan der gronden
uithoofde waarvan de echtscheiding
wordt gevorderdzich krachtens de
dagelijksche ervaring, door haar leden
ten aanzien van het echtscheidings
recht opgedaan, gerechtigd achtend,
het onderstaande ter kennis van den
wetgever te brengen
spreekt als haar meening uit,
dat de practijk, waaraan het wets
ontwerp een einde tracht te maken,
haar oorsprong vindt in den wensch
van beide echtgenooten om hun hu
welijk binnen veel korter tijd ont
bonden te zien dan de wettelijke
gen veel op te merken wat hem
stof tot nadenken gaf. Van jongsaf
had een sterk gevoel van recht en
onrecht hem bezield, en reeds als
knaap was hij maar al te spoedig
gereed, bij werkelijk of vermeend
onrecht, zijn handen uit te steken.
Nu ouder geworden, en ook wat be
daarder, kon hij toch op den duur
het lijdzaam dulden, dat hem in
huis en in de kerk als hoogste wijs
heid was voorgesteld, niet als het
hoofddoel van zijn denken en han
delen opvatten. Het vele onrecht,
dat hij om zich zag gebeuren, stuitte
hem tegen de borst. Toestanden, ais
in het vaderland onbegrijpelijk zijn,
zag hij in Indië bestendigd en aan
gemoedigd. En telkens kwam hem
de vraag op de lippen. „Is dat
recht? Mag dat worden geduld?"
Sleur en vormendienst, hoogmoed
en waanwijsheid vond hij bij velen,
die ais trouwe kerkgangers te boek
stonden. Zijn godsvertrouwen en
geloof aan voortbestaan bleven on
geschokt maar zijn geloof aan de
onfeilbaarheid van den Bijbel en de
onfeilbaarheid der uitleggers kreeg
een gevoeiigcn knak. Tot dusver
bepalingen ten aanzien der scheiding
van tafel en bed, gevolgd door ont
binding des huwelijks, toelaten, en
zonder dat een der echtgenooten om
daartoe te geraken, de handeling
pleegt, die volgens onze wetgeving
de(n) andere(n) echtgenoot het recht
geeft, echtscheiding te eischen
dat, wanneer het ontwerp wet
mocht worden, te baat zullen worden
genomen twee middelen om tot ont
binding des huwelijks voor zooverre
door beide echtgenooten gewenscht,
binnen niet al te langen tijd te ge
raken, namelijk het werkelijk plegen
en doen constateeren van overspel,
of wel het doen constateeren van
een schijnbaar wel, doch feitelijk
niet gepleegd overspel
dat de vrees gerechtvaardigd is,
dat van een dezer middelen te eer
der gebruik zal worden gemaakt,
nu de echtgenoot, tegen wie(n) de
echtscheiding is uitgesproken, wat
de verhouding tot de kinderen betreft,
rechtens gelijk staat met de(n) echt
genoot, die den eisch tot echtschei
ding instelde
dat het zeker niet de bedoeling
des wetgevers is, het gebruik van
een dezer middelen te bevorderen
dat het gebruik dezer middelen
zal worden tegengegaan door den
termijn van vijf jaar, genoemd in art
255 burgerlijk wetboek, aanzienlijk te
verkorten
dat daarbij mag opgemerkt worden,
dat, wanneer die termijn wordt ge
steld op één jaar, toch nog een ge
ruime tijd zal verloopen van het
tijdstip af, waarop de eisch tot
scheiding van tafel en bed is inge
steld of het verzoek daartoe is ge
daan, tot op het tijdstip van de ont
binding des huwelijks;
noodigt den raad van toezicht en
discipline uit, deze meening ter ken
nis te brengen van de Tweede Kamer
der Staten-Generaal".
De Multatuli-herdenking.
Zaterdag was het 50 jaar geieden
dat de „Max Haveiaar" van „Multa-
tuli" (Éduard Douwes Dekker) het
licht zag.
Om deze gebeurtenis te vieren en
tegelijkertijd Multatuii's nagedachtenis
te, huldigen, had zich te Amsterdam
voor geheel Nederland een commissie
gevormd, waarin vele bekende per
sonen zitting hebben en wier voor
zitter mr. J. N. van Hall, oud-wet
houder van Amsterdam is.
Deze commissie organiseerde aller
eerst een tentoonstelling van Multa-
tuliana, welke met een rede van den
vice-voorzitter, den heer C. R. Bak
huizen van den Brink, in eenige zalen
van het Stedelijk Museum geopend
werd. Vele Multatuli-vereerders wa
ren aanwezig, o. a. de zoon, de heer
E. Douwes Dekker en echtgenoote
had hij zich weinig om litteratuur
bekommerd hij had vlijtig voor zijn
acten gestudeerd en de wiskunstige
vakken hadden hem het meest aan
getrokken. Maar het was, of de
schoonheid der Indische natuur hem
ook meer vatbaar maakte voor de
schoonheden der litteraire kunst
en waar hij vroeger nooit een ge
dicht uit liefhebberij zou hebben
gelezen, ging hem nu over de na
tuurpoëzie een nieuw licht op. Heel
zijn levensbeschouwing werd er
dichterlijker door. Hij begon te be
grijpen, dat zijn geloof tot dusver
veel van letterknechterij had ge
had, maar dat de hoogere roerselen
van geestelijk leven hem vreemd
waren gebleven. Hij las de gedichten
van Da Costa, Heije en De Genestet,
en zijn godsdienstig gemoed vond
er meer bevrediging bij dan in de
preeken, die hij tot dusver had ge
hoord. Ook moderne predikanten
ging hij hooren, en ofschoon ze hem
maar gedeeltelijk voldeden, gevoelde
hij er zich toch meer toe aangetrok
ken dan tot de Calvinistische leer
redenen, die hij in de Gereformeerde
kerken te Rotterdam had aangehoord.
prof. Frederic uit Gent, L. A. van
Sandick, wethouder van 's-Graven-
hage, dr. W. Meijer aldaar en vele
commissieleden. In zijn rede behan
delde de heer Van Hall, behalve de
Max Haveiaar" ook andere werken
van Multatuli.
Het Rotterdamsch Tooneelgezel-
schap, directeur de heer P. D. van
Eijsden, voerde daarna de twee
fragmenten „Aleid" op. Ten slotte
droeg de heer Willem Royaards Mul
tatuii's „Kruissprook" voor.
Desavonds gaf het Rotterdamsch
Tooneelgezelschap in het Paleis voor
Volksvlijt een voorstelling van „Vor
stenschool".
Vacantiekaarten.
Men deelt aan de „N. R. Ct." mede,
dat de Staatsspoorwegmaatschappij
dezen zomer de prijzen van de aige-
meene vacantiekaarten zal stellen op
f 4, f 3 en f 2 voor de krie klassen.
Het bestuur van de Vereeniging
van Nederlandsche Gezagvoerders
en Stuurlieden ter Koopvaardij, heeft
een adres gezonden aan den minister
van landbouw, nijverheid en handel
met verzoek te bevorderen dat ook
zeevarenden van de Nederlandsche
Koopvaardijvloot, met inbegrip van
gezagvoerders en stuurlieden, wette
lijk verzekerd zullen zijn tegen de
ongevallen, die hun zoo bij uitstek
gevaarlijk bedrijf met zich brengen
kan.
Roosevelt.
Men schrijft aan het „Hbl."
Te Oud-Vossemeer hangt in de
Ned. Herv. Kerk een lichtkroon, voor
heen dienende tot bezetting met
kaarsen wanneer in den winter avond
kerk werd gehouden, waarop een
inscriptie vermeldende dat deze kroon
is geschonken door een Roosevelt en
toen eenige jaren geleden een oud
ingezetene dier gemeente, sedert jaren
in Amerika vertoevende, overkwam,
werd dan ook direct bedoelde in
scriptie door hem overgenomen ter
vermelding in Amerikaansche bladen,
omdat ze den naam van „Toddy"
meldde. Ons werd in een gezin in
genoemde gemeente ook nog een
familiewapen getoond van de „Roo
sevelt", onder mededeeling dat dit
gezin aan de Roosevelt's verwant was.
De heer Hollestelle, oudheidkundige
te Tholen, deelde deze dagen mede,
dat in 1573 in Tholen nabij Oud-
Vossemeer gelegen reeds vermeld
wordt een Cornelis (oris op 't Roo
sevelt, die optrad voor de weeskin
deren var» Dyne Claes Pierss, dochter
van Ciaes Pierss, die in 1557 voor
komt als burgemeester van Tholen
in 1590 was genoemde Cornelis Joris
reeds overleden, ook onbejaarde
weeskinderen nalatende. In 1616 wordt
En hij was niet de eenige, die hier
tot een ruimere opvatting van het
Christendom kwamen. Zelfs ds. Mo
lenaar en zijn geestverwant ds. Bran-
des hadden het hoever zij ook van
de moderne richting afstonden, in
den kring der eigengerechtige Chris
tenen, die vooral hun vereenigings-
punt vonden in de zendelingen van
Depok, niet kunnen uithouden, en
waren een zelfstandig standpunt
gaan innemen. Ook Verboon was
godsdienstig gebleven, maar in geen
enkel geval liet hij zich meer ieiden
door de vraagwie zegt het
maar wat zegt mijn gevoel en mijn
rede er van
Verboon gaf ook les aan de kleine
Normaalschool, en daar was zijn
opmerkzaamheid getroffen door een
der oudere leerlingen, wien het
blijkbaar moeite kostte in het vak
dat hij doceerde, de wiskunde, met
de anderen gelijken tred te houden
Dat was Swendeis. Zijn ijver en
voorkomendheid deden Verboon be
sluiten zich wat meer aan den oude
ren leerling gelegen te leggen. Hij
noodigde hem uit ééns in de week
in zijn paviljoen te komen, om het
melding gemaakt van Claes Pieterse,
bekend als stadhouder, en als voogd
van diens nagelaten wees trad op
Joris Pieterse Roosevelt. Deze was
in 1648 ook nog voogd na het over
lijden van Pieter Joris op 't Roose
velt. Na dien tijd beginnen de trouw
en doopboeken licht te verschaffen.
Er blijkt, dat op 13 April 1647 te
Oud-Vossemeer huwde Joris Pieter
Roosevelt met josyntje Goverts. Van
deze ouders stammen ongetwijfeld de
Thooische Roosevelts af. De heer
Hollestelle deelt daaromtrent nog
mede, dat hij uit enkele berichten
vernam, dat de eerste Roosevelt, die
in 1649 naar Amerika toog, den naam
droeg van Claes Roosevelt. Dit doet
veronderstellen, dat die branche af
stamt van Claes Pierss die, zooals
hierboven gezegd is, als burgemeester
van Tholen wordt vermeld en wiens
verwantschap met de Van Roosevelts
ook uit het voorgaande duidelijk is.
Een Claes Joriss wordt in 1622 ook
ais Poorter genoemd. Nog tal van
geslachten noemt de heer H. in de
Toolsche courant in verband met de
familie, o. a. ligt in het koor te Tho
len volgens grafschrift begraven
„Hier legt begraven Marinus van
Roosevelt, in zijn leven burgemeester
dezer stad, leenman der Grafelijkheid
van Zeeland, Dyckgraeff van Glimes
etc.: overleden 29 Januari 1710 en
juffrouw Johanna Poulier, syne huys-
vrouwe, gestorven 11 Mei 1707".
Daar beweerd wordt, dat de Ameri
kaansche Roosevelts afstammen van
Rotterdam, daar is het zeker, dat
tusschen de Toolsche en Rotter-
damsche Van Roosevelts nauwe ver
wantschap heeft bestaan, hetgeen
bovendien blijkt uit dér» volgenden
doop van 1 November 1711 te Tho
len Het luidt dan
Vaderd'Heer Pieter Roosevelt.
Moeder: Juff. Maria Hazard.
Kind Johanna Ermina.
Getuigen Henricus Rosevelt, se
cretaris der stad Rotterdam en diens
huisvrouw Mevrouw Ermina de Vuyk.
Verder komen zij te Oud-Vosse
meer in belangrijke betrekkingen voor,
o. m. bekleedden sommigen het ambt
van rentmeester der Ambachtsheer
lijkheid van Oud- en Nieuw-Vosse-
meer en Vrijberghe. De heer Marinus
van Roosevelt vervulde die betrek
king reeds in 1679, terwijl in 1733
dit was mr. Johan Willem van Roo
sevelt.
Wij hoorden in de laatste tijden
niet meer van een familie van dezen
naam in de omgevingalleen het
gezin te Oud-Vossemeer beweert op
familie-overlevering van een ver
wantschap met genoemd geslacht.
een en ander met hem te bespreken,
waar hij op de les moeilijkheden
bij ondervond. Zoodoende kwam hij
Zondags ook wel eens bij de familie
Swendeis aan huis. Ofschoon hij
meermalen aanmerkingen maakte op
den godsdienstigen ijver van de beide
oudste kinderen, hielden zij toch
van hem, omdat zij gevoelden, dat
zijn bedoelingen oprecht en zuiver
waren. Al meende hij, aat aileen
afdoende verbetering op maatschap
pelijk gebied van het Gouvernement
was te wachten, toch trachtte hij
even als zijn jongere vrienden, zij
het dan ook met andere middelen,
het lot van ongelukkigen te verzach
ten. Als zij van armen spraken, die
zij hadden bezocht, opende hij zijn
portemonnaie, om ze bij te staan,
en verscheiden jonge onbemiddelde
menschen van wie hij meende, dat
iets terecht was te brengen, gaf hij
gratis les. Het hinderde hem, dat
streven van velen zijner collega's
om altijd maar meer loon voor min
der werk te ontvangen.
(Wordt vervolgd.)