Vrijdag
11 Februari.
No. 35-
1910.
binnenland.
48e Jaargang.
VLISSINGSCHE COURANT.
Prijs per drie maaiden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ËN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
TELEFOONNUMMER 10. I ftbonnemenfs-Rdi/ertentiën op zeer uoordeelige uoor u/aarden
Vergadering der Eerste Kamer
met gesloten deuren.
Gelijk gisteren uit onze „Laatste
Berichten" bleek heeft de Voorzitter
na heropening der openbare verga
dering medegedeeld, dat besloten was
het geheim niet op te leggen om
trent hetgeen verhandeld is in de
vergadering met gesloten deuren over
de vraag of de discussie over de
Noordzee-entente in comité-generaal
zou worden voortgezet.
De „N. Ct." is in staat omtrent het
in die besloten vergadering bespro
kene het volgende mede te deelen.
In de eerste plaats voerde het
woord de heer Röell, die zich tegen
de behandeling van deze aangelegen
heid in comité-generaal verklaarde.
Men moest met het houden van co-
ïnité-generaal zeer voorzichtig zijn
(dikwijls werden daardoor zaken in
een onnoodig waas van geheimzin
nigheid gehuld) en zeer spaarzaam
levens, in overeenstemming met den
geest der Grondwet. De heer Röell
betoogde, dat geen der gronden
waarom geheime zitting wenschelijk
kon zijn, hier aanwezig was.
Bij deze meening sloten zich in
den verderen loop der beraadslaging
de lieeren Van der Biesen en Ver
meulen aan.
De heer 't Hooft zeide (wat hij na
heropening der vergadering in 't kort
herhaalde, dat hij, afgescheiden van
de persoonlijke quaestie Van Heecke-
ren, had willen voorstellen de Noord
zee-entente in handen te stellen van
een commissie uit de Kamer. De
gronden voor dit voorstel kon hij
slechts in comité-generaal nader ont
wikkelen. Vrij uitvoerig zeide hij in-
i tusschen reeds thans, dat het hem
geenszins te doen was in dezen te
gen de regeering oppositie te voe
ren, daar vooral een kieine natie
eensgezind moest zijn ten aanzien
van haar buitenlandsche politiek. Uit
zijn woorden viel verder op te ma
ken, dat hij de vraag onderzocht
wilde zien, of Nederland zich de
Noordzee-verklaring had laten op-
dringen als een soort van afbetaling
van verschillende grieven, welke hef
tegen het buitenland (met name
Duitschland) hadwas dit het geval
geweest, dan had men méér kunnen
bedingen, meende hij, dan deze en
tente, aan welke niet veel waarde te
hechten viel. De heer Reekers sloot
eieh bij den heer 't Hooft aan.
Ook de heer Van Heeckeren voerde
nog het woord en noemde nu de
namen, die hij vervolgens, na de
heropening der vergadering, weder
door vage aanduidingen verving. Hij
zeide niet voor zijn persoon ie spre-
DOOR
H. 3VC. J-. "WV
18.)
«Bereid er onze arme ouders op
°°r. Niemand is daartoe meer ge-
"kt dan gij. Aan moeder schreef
een gewonen briefalleen korter
lfi meer ernstige bewoordingen
op andere tijden."
k regelde mijne zaken ten spoe-
®te en maakte mij juist gereed tot
V Waren gang, toen een telegram
J gewerd van dezen inhoud „Min-
«eden overleden. Hendrik." Toen
da? m'^n vertrek nog een paar
sen uit en koos den vrijen Zondag,
ln het ledige nest de tijding te
'O»", dat althans een van ons
nimmer meer zou betreden.
enVWat zal ik er verder van zeS"
'k heb getracht de vreeseiijke
's volbrengen op eene wijze,
ken, maar slechts een comité-gene
raal te wenschen ter bespreking van
de vraag, of het waar was, dat de
Duitsche keizer indertijd (vermoede
lijk 1904) aan H. M. de Koningin
een brief had geschreven, waarin van
bezetting van ons grondgebied sprake
was, indien niet zekere maatregelen,
met de landsverdediging verband hou
dende, door ons werden genomen
hij, de heer Van Heeckeren, was
tijds zijn vorige betrekking (gezant
te Stockholm) van die quaestie ge-
saisisseerd geweest.
Militaire lasten.
De „N. Rott. Ct." bespreekt de
plannen van de regeering tot uit
breiding van het militie-eontingent.
Wat de kosten daarvan betreft schrijft
zijEen uit den aard der zaak glo
bale berekening doei verwachten, dat
de kosten der voorgenomen con-
tingentsvermeerdering aanzienlijk zul
len zijn. Op de herhalingsoefeningen
is geen besparing, veeleer nog eenige
vermeerdering te verwachten en zelfs
als het blijvend gedeelte geheel zou
kunnen verdwijnen hetgeen een
goede kadervorming verbiedt dan
zou voor de geheele lichting een
zesmaandsche oefening als vorm moe
ten worden gesteld, om de grenzen
van het budget niet te overschrijden.
Waar nu voor de massa der dienst
plichtigen aan een dergelijke norm
niet kan worden gedacht, zal onze
raming van stijging der oorlogsuit
gaven met een millioen niet onwaar
schijnlijk mogen gelden. Een deel der
hoogere uitgaven schijnt door om
werking van het stelsel van vergoe
dingen, die ongeveer zes ton gouds
jaarlijks vorderen, gecompenseerd te
kunnen worden. Vermoedelijk zal
hierop echter slechts het kleinere ge
deelte bespaard kunnen worden. Ze
kerheid, dat de regeering voor hare
denkbeelden over „kostwinners" een
meerderheid zal vinden, bestaat echter
niet en zoo heeft de zoo kostbare
weg, die tot contingentsuitbreiding
voert, nog veel onzekers tevens.
Zeer zouden wij het betreuren, als
de kosten der groote contingentsuit
breiding een beletsel zouden kunnen
worden, om de overigens zooveel
belovende plannen te verwezenlijken.
De omwerking van hel viermaanders-
instituut schijnt ons door de ellendige
oefeningstoestanden bij de infanterie
een dringende eischde invoering
van den kaderplicht kan geen uitstel
meer dulden, wil afdoende in de en-
cadreering worden voorzien.
Deze beide verbeteringen acht het
blad echter zeer wel uitvoerbaar zon
der belangrijke uitbreiding van het
contingent. Zij behooren de weg
bereiders te zijn voor een meer al
gemeen maken van den dienstplicht.
die de onvermijdelijke slag zoo zacht
mogelijk deed aankomenwant dat
was die tijding, al behoeft het niet
gezegd te worden, dat de smart
mijner ouders er niet door kon
worden vergroot. Zij vergoten bittere
tranen over de oudste, die toch eens
hun eerste lieveling was en later hun
hoop en trotsmaar als van zelve
moest zich de gedachte opdringen,
dat voor Minnie dit einde beter was
geweest dan hetgeen er aan voor
afging, en later bleek dit maar al
te zeer waarheid.
Toen Hendrik zoo dra mogelijk
zijne belofte vervulde en mij een
lang en in alle opzichten uitgewerkt
verslag zond van hetgeen hij zelf
had mogen vernemen, was alle
twijfel daaromtrent uitgesloten.
De vluchtelingen van voor ruim
drie jaren hadden zich met hun ge
ringe middelen, die nog veel gerin
ger bleken te zijn dan Minnie waan
de, naar de Australische koloniën
begeven. Onderweg reeds hadden
zij met Minnie's stem hun voordeel
moeten doen en het was dus niet
twijfelachtig, onder welke omstandig
heden zij hun loopbaan aanvingen.
De onderwijzers der openbare
scholen.
De „Maasbode" begint eene be
schouwing naar aanleiding van de
rede van den Bond van Ned. onder
wijzers en zegt daarin o. m. dit
Met dezelfde onbaatzuchtigheid,
waarmee de liberalen een halve eeuw
lang hun idealen en beginselen om
trent de opvoeding van het kind in
prijktijk hebben gebracht, gaan nu de
socialisten aan de Staatsruif te gast.
Zij planten hun beginselen over
in de kinderen onder het mom der
absolute neutraliteit en het kost
hun niks.
Staat en gemeente zorgen voor de
gebouwen, leermiddelen, salarissen
etc., de heeren socialistische onder
wijzers zullen wel voor het geestelijk
menu zorgdragen.
Zóo zien zij de toekomst in, al
levende in Abraham's schoot, waarin
de liberalen zich lange jaren rustig
en lekker hebben gevoeld.
Terwijl het onderwijs aan ons,
katholieken, tonnen en tonnen gouds
gekost heeft en nog kost, terwijl wij
altoos nog goed genoeg waren om
het onderwijs der liberalen te betalen,
van de rijke zoowel als van de arme
kinderen dier liberalen, van de
rijken, omdat zij maar een schijntje
betaalden, van de armen omdat zij
niets hadden om te betalen bereik
ten de liberalen alzoo sluw hun ver
borgen doel, n. 1. het gansche volk
te liberaliseeren door de school,
waarbij dan het bloemrijkste en het
verhevenste van onze taal werd uit
gelezen om bij allen en een ieder
geestdrift te wekken voor dit prach
tig instituut der j,eene en onver
deelde natie".
Geen wonder, dat nu ook de so
cialisten, die bij het gestadig zin
ken der liberale partij en liaar invloed
op de overheidsschool, beslag komen
leggen op die zelfde school en even
onbaatziciitig als hun geestelijke va
ders door die school, die hun even
eens niks kost, het volkskind trach
ten te socialiseeren.
Zij volgen daarbij dezelfde praktijk
der liberalen, en wel inziende, dat
de liberale leuze der relatieve neu
traliteit, in de Grondwet eenigszins
aangeduid, voor het publiek volkomen
fiasco heeft geleden, verschuilen zij
hun toeleg achter het bedeksel der
absolute neutraliteit.
Voor den schijn alzoo willen de
socialisten het nu eens probeeren
met deze nieuwe „volksverleugening"
nl. het bedrog dier tweede soort
neutraliteit.
Geen dogma op de voiksschool
hebben de liberalen gezegd, welnu
rneenen de socialisten, dan ook ab
soluut geen enkel dogma van het
koningschap.
In de Engeische bezitftngen waren
zij getrouwd op Minnie's uitdrukkelijk
verlangen waar en op welke wijze
bleek nooit. Zij hadden zich andere
namen dan hun werkelijke gekozen
en hij gedroeg zich als impressario,
die met een gevierde zangeres een
kunstreis onderneemt.
in den aanvang ging het hun
goed. Ofschoon Minnie spoedig de
gebreken van haren echtgenoot
leerde kennen en liet verledene als
een berg van verwijt tegen zich zag
oprijzen, zij werd werkelijk gevierd,
oogstte vele lauweren en verdiende
soms schatten, die dan door haar
echtgenoot, die zijn tijd in ledigheid
sleet, in dronkenschap en ongebon
denheid werden doorgebracht; zoodat
zij te midden van de grootste weelde
soms bijna gebrek leden.
Voorai was dit het geval toen hun
een dochtertje geboren werd, hun
eenig kindeen kind dat in het ge
heel geen nestje kreeg, maar door
vreemde handen werd opgevoed.
Neen, dat is het woord niethet
kind werd eenvoudig in het leven
gehoudenwant van het vervullen
van moederlijke plichten kon geen
sprake zijn. Dat kind was nu ruim
Alle kinderen dus republikeintjes
in den dop.
Maar is dan dit geen dogma
En de andere dogma's dan van den
heer Ossendorp en zijn geestver
wanten
Op de vraag of dit gaandeweg in
palmen van de volksschool door het
socialisme van onzen kant rustig
moet worden aangezien, en zoo niet,
of er een middel is om ook zooveel
het aan ons staat, ook van dat „neu
trale" terrein het socialisme te weren,
komt het blad nader terug.
Minister Nelissen.
Aan den minister van justitie, mr.
Nelissen, is verlof verleend van 12
Februari e.k. tot 11 April. Gedurende
zijn afwezigheid is de minister van
binnenlandsche zaken, mr. Heems
kerk, belast met de waarneming van
het departement van justitie.
Schietvaardigheid bij de Koninkl.
Marine.
Evenals in het buitenland, wordt
ook bij onze marine in de laatste
jaren veel meer zorg dan vroeger
besteed om de schietvaardigheid der
kanonniers te onderhouden en te
verhoogen. Ten volle overtuigd van
het groote belang om goede kanon
niers aan boord te hebben, heeft
het Marinebestuur niets onbeproefd
gelaten om door doelmatige voor
schriften alle opvarenden hiervan te
doordringen en de zucht tot het ver
krijgen van goede uitkomsten op te
wekken. Hierdoor is het schieten bij
de marine een soort sport geworden,
waarin lauweren te behalen zijn. Het
is nu wei aardig eens te weten op
welke wijze van een jong matroos
geleidelijk 'n goed kanonnier gemaakt
kan worden.
Allereerst is daartoe noodig dal
deze jeugdige schepeling aanleg be
zit en dat hij zelf in het zoogenaam
de artillerievak vooruit wil komen.
Reeds op de opleiding leert men
hem de behandeling van kleine ka
nonnen, wordt hem uitgelegd hoe hij
het doel raken moet en krijgt hij
gelegenheid om zich daarin met richt-
toestellen, een bewegend doel met
flobertpatronen, te oefenen.
Is hij oud genoeg om tot de op
leiding voor kanonnier te worden
toegelaten, dan wordt zijne schiet
vaardigheid op het artillerie-instruc
tieschip verder ontwikkeld en wordt
hem na het voleindigen van dien
cursus, naarmate van het behaalde
trefferprocent, een brevet als kanon
nier le kl. of kanonnier 2e ki. uit
gereikt. Hij krijgt dan, wat de matro
zen noemen, de kanonnen op zijn
mouw.
De verkregen schietvaardigheid
twee jaar oud.
Maar het getij begon alras te ver-
loopen en Rozenaar dwong zijne
vrouw, een kunstreis naar Java te
ondernemen. Minnie's schoonheid,
zoowel als haar stem en hare kunst,
hadden reeds zeer veel geleden
maar in Indië zou zij ten minste een
nieuwe verschijning zijn en zij zou
ook geene bezwaren hebben ge
maakt, wanneer mijn broeder Hen
drik niet in dat land had vertoefd.
Zooals ik reeds opmerkte, hij dwong
haar maar hij bewees haar daar
door tevens de grootste, eigenlijk de
eenige weldaad, die het leven haar
nog schenken konhij bewaarde
haar voor een ellendigen dood. Zij
zwierven overal op Java rond; met
heel weinig succes. Zóo kwamen zij,
het kon bijna niet missen, ook ter
plaatse, waar Hendrik zich bevond.
Reeds bij de eerste barer voorstel
lingen was hij aanwezig. Van her
kenning was geen sprake maar eene
vreeseiijke ontroering maakte zich
eensklaps van hem meester, toen hij
haar onverwacht een eenvoudig,
maar roerend lied hoorde zingen
moeders lievelingslied.
Toen werd een vermoeden opge-
wordt nu door doelmatige schiet
oefeningen aan boord onderhouden
en zoo mogelijk verbeterd. Elk half
jaar worden de uitkomsten dezer
oefeningen ter kennis van het depar
tement van marine gebracht en wor
den uit alle kanonniers de besten
gekozen. Deze krijgen den titel van
kanonnierscherpschutter, dragen gou
den kanonnen op den rechterarm en
hebben recht op een extra toelage.
De beste kanonnier-scherpschutter
is meester-kanonnier der vloot, voert
dezen titel voor één jaar en is ge
rechtigd een hiervoor ingesteld eere-
teeken te dragen.
Uit de ingezonden resultaten blijkt
tevens van welk schip alle kanon
niers te zamen genomen het hoogste
gemiddelde trefferprocent hebben be
haald. Dit schip wint dan den wis-
selprijs, die hiervoor door het mari
nebestuur beschikbaar is gesteld.
Deze wisselprijs bestaat uit een bron
zen plaat, ontworpen en vervaardigd
door den chef der afdeeling stempel
en medaille-fabricage bij 's Rijks
Munt en is bestemd om op een
daartoe geschikte plaats aan dek of
in de volksverblijven te worden op
gehangen. De naam van het winnende
schip (voor 1909 Hr. Ms. „Tromp")
wordt telken jare op de daarvoor
bestemde schildjes op de plaat aan
gegeven de toewijzing heeft één
maal 's jaars plaats.
Maar al heeft een schip nu nog
zulke goede kanonniers zoo zouden
de resultaten, die in oorlogstijd wer
den bereikt, nog slecht kunnen we
zen indien de geheele bemanning,
van af den commandant tot en met
den jongsten matroos geen goed sa
menwerkend geheel vormde. Hoeveel
waarde er dus ook aan de individueele
''schietoefeningen moet worden toe
gekend, zoo vormen deze dus geen
afdoenden maatstaf voor de slagvaar
digheid van 't geheel en zijn zij dan
ook slechts te beschouwen als de
voorbereiding tot de zoogenaamde ge
vechtsschietoefeningen. Dit zijn oefe
ningen, waarbij de gevechtstoe
stand zoo volledig mogelijk wordt
nagebootst en waarbij het vuur dus
geheel van uit den commandantstoren,
centraal orgaan,wordt geleid. Het ge
heele systeem van oefening is er nu
op gebaseerd om hierbij de beste
resultaten te verkrijgen en op eene
zoo goed mogelijke samenwerking te
kunnen vertrouwen. Aangezien het er
om gaat om in een vooraf vastgestelden
tijd 't grootste aantal treffers te krijgen,
kan een slechte behandeling van een
laadtoestel, een foutief afgelezen af
stand, een verkeerd gegeven vuuror-
der alles bederven. Zoowel de offi
cieren als minderen moeten dus voor
hun taak berekend wezen, anders is
het resultaat mager.
wekt, dat bij een herhaald bezoek
in zekerheid overging en toen was
het, aisof eene inwendige stem hem
toefluisterde, dat hij zou trachten,
onzen ouders den laatsten troost te
schenken, die hun levensavond kon
te beurt vallen.
Eensklaps evenwel bleven Minnie's
voorstellingen achterwege. De schurk,
die zich haar man noemde, had
haar veriaten en met het kind in
schulden achtergelaten. Die slag
bracht hare sinds lang ondermijnde
gezondheid den laatsten stoot toe,
en toen Headrik haar vond en be
zocht, toen hij haar kind liet ver
zorgen en deed wat hij kon, toen
was het alleen om haar het afscheid
van het jonge leven minder zwaar
te doen vallen en haar weldra de
moede oogen dicht te drukken, met
de plechtige verzekering dat hij haar
vergiffenis schonk in naam onzer
ouders, aan wie hij de tijding zou
doen geworden, dat hare laatste ge
dachte aan hen was gewijd.
(Wordt vervolgd.)
