BLOOKER'S cacao, Zaterdag 22 Januari. No. 18 48e Jaargang. 1910. binnenland. Feuilleton. DAALDERS VAN OEN HAK OP OEN TAK. VLISSIINGSCHE COURANT. Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENTIËNvan 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote letters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. TELEFOONNUMMER 10. Abonnernents-Adoertenfiën op zeer uoordeeiige voorwaarden Eerste Kamer. Aan het Voorloopig Verslag der commissie van rapporteurs omtrent de algemeene beschouwingen over de Staatsbegrooting voor het dienst jaar 1910 is het volgende ontleend: Vele leden betuigden hun ingeno menheid met het beleid en de werk zaamheid van dit kabinet en ver klaarden zich zeer goed met zijn programma te kunnen vereenigen. Ook andere leden, die hun leed wezen er over uitspraken, dat de afloop der verkiezingen het optreden van 'een bewind hunner eigen rich ting niet mogelijk had gemaakt, wa ren overigens over den gang van zaken niet ontevreden. De ingenomenheid met de werk zaamheid van het Kabinet werd niet algemeen gedeeld. Eenige leden toch waren van oordeel, dat het tot dusver weinig voortgang gemaakt heeft met de uitvoering van zijn programma en de verwezenlijking van de denk beelden, welke tot zijn optreden heb ben geleid. Waar het algemeen re- geeringsbeleid hier ter sprake komt werd in éen afdeeling opgemerkt, dat het de aandacht der regeering in haar geheel verdient, rekening te houden met hetgeen in de vergade ringen der Tweede Kamer van 5 en 6 Mei is besproken. Door het lid mr. Van Idsinga zijn beschouwingen geleverd omtrent een opvatting van de wijze, waarop het land moet worden bestuurd. Met die beschouwingen werd instemming be tuigd. Sommige leden verklaarden veel te gevoelen voor een staatspensio- neering, omdat daardoor veel meer oude lieden geholpen zullen worden dan door een verplichte ouderdoms- verzekering, waaronder kleine bazen en andere en, naar men meende, ook vrouwen niet begrepen zouden zijn. De meeste leden konden zich met dit gevoelen niet vereenigen, niet alleen op grond van de zeer hooge kosten van staatspensionneering, maar ook, omdat daardoor eigen initiatief en de zucht om zelf voorzorgen voor den ouden dag fe nemen, worden ondermijnd. Met het standpunt door het minis terie tegenover openbaar en bijzon der onderwijs ingenomen, konden zich onderscheidene leden zeer goed vereenigen. Enkelen betreurden het, dat de openbare volksschool niet kan zijn de school, waarop ieder lands kind, van welke richting of godsdienst ook, zijn onderricht ontvangt. Daartegenover werd opgemerkt, dat die scheiding en strijd in bijna alle landen ontstaan zijn dat de socialis tische richting van vele onderwijzers tal van kinderen van de openbare 2.) DOOR EC- 3VC. J. "W_ o Boven was mijn jongste zusje wakker geworden en ik hoorde moe der zingen met haar zilveren stem, heel zacht, opdat de anderen zouden olijven slapen, van li"den heerlijken nacht, Met flonkrende sterren, in eeuwige W [pracht, waar kinderen bij sluimeren in zalige ai trust' moederlief ze eerst nog goênacht [heeft gekust. Ik weet eigenlijk niet precies of de woorden geheel juist zijn later heb dat lied nog eens gelezen, maar Weet niet meer waar. Wei weet IK. dat mijn zuster Minnie mijn moe MEN MOGE U NAMAAK OPDRINGEN, HOUDT VAST AAN GE WEET DAT D!E UITSTEKEND IS, (Adv.) naar de bijzondere school heeft doen overgaan. Naar aanleiding van het voornemen der regeering om een Staatscommis sie te benoemen om te onderzoeken, welke wijzigingen in de Grondwet behooren te worden aangebracht, wa ren sommige leden van oordeel, dat dit zonder nadeel op het regeerings- progratnma had kunnen weggelaten worden, omdat er nog zoovele andere zaken wel meer dringend voorziening eischen en behooren te worden afgedaan. in alle afdeelingen onthield men zich van beschouwingen omtrent het verleenen van decoraties door den toenmaligen minister van binnenland- sche zaken,, in 1903 en 1905, nu te dier zake in de andere Kamer een voorstel tot het houden eener en quête aanhangig is. Hofbericht. De Koningen heeft het voornemen Woensdag 26 dezer in een gehoor aan de buitengewone zending van den Koning van België, waarvan hoofd is de oud-minister Beernaert, gelegen heid te geven kennisgeving te doen van de troonsbeklimming van Koning Albert. Bij deze gelegenheid zal ter eere der missie, 's avonds ten Hove een galadiner worden gehouden. In verband hiermede is de datum voor het diner aan de militaire autoriteiten van Donderdag 27 Januari verschoven naar Zaterdag den 29 dier maand. De Prins vertrok hedenochtend per trein van 8 u. 50 naar Weimar. Homoeopatische geneesmiddelen. Bij Kon. besluit zijn benoemd tot leden van de commissie, aan welke is opgedragen lo. een ontwerp te vervaardigen van een bijvoegsel tot de Nederiand- sche Pharmacopee, bevattende de be ders wiege- en kinderliederen ver zameld had en een aantal andere er bij. Zij had ook zoo'n mooie zil veren stem, waarvan men veel ver wachting had en die op school goed ontwikkeld werd. Later bezocht zij de muziekschool in de stad, toen ik er ook heenging om lessen te nemen, want er was beslist, dat ik niet naar de kostschool zou gaan. Zóo groeiden wij kinderen op. De vier jongeren gingen nog lang op de dorpsschool, die langzamerhand ook wat beter geworden was. Mijn tweede zusje, Frederika, was een handige meid voor haar jaren moe ders hoop was op haar gevestigd voor het gezin en er kwamen oogen- blikken, waarin zij moeders zorgen al aardig begon te verlichten, toen ik reeds den geheelen dag voor de studie afwezig was. Het onderwijs en de opvoeding kostten veel geld en mijn ouders hadden werkelijk zorgen genoeg. Vader was wel bemiddeld, maarniet rijk. Hij was zeer knap in allerlei cultures, maar, als wetenschappelijk econoom, nam hij veel proeven, die niet altijd even goed uitkwamen. werking der homoeopatische genees middelen 2o. een ontwerp te ver vaardigen tot aanvulling, wijziging of nieuwe vaststelling van dit bijvoeg sel tot de Nederlandsche Pharmacopee, zoo dikwijls dit noodig is; tot voor zitter: P. Van der Wielen, buitenge woon hoogleeraar te Amsterdam, thans secretaris van voornoemde commissie tot secretaris M. L. Van der Stempel, arts te Amsterdam, thans lid dier commissie tot lid J. Jelgerhuis Swil- dens, apotheker te Amsterdam. Rechtstoestand burgerl. ambtenaren. De Bond ter verkrijging eener wet telijke regeling van den rechtstoestand der burgerlijke ambtenaren belegt 28 dezer in Odeon te Amsterdam een openbare vergadering, waarin het Kamerlid mr. M. W, F. Treub een rede zal houden over: de gemeente lijke- en rijksverordeningen, in ver band met een algemeene wet, den rechtstoestand der ambtenaren rege lende. Brievenmalen voor de „Tromp". De directeur-generaal der posterijen en telegraphie maakt bekend, dat op 24 Januari e.k., met den trein van 6.32 m. en op 26 Januari d.a.v. met den trein van 4.35 a. van Amsterdam naar Emmerik, eene brievenmaal zal worden gezonden aan Hr. Ms. pant serschip „Tromp" te Port-Saïd. In deze brievenmalen zullen wor den opgenomen de brieven en andere stukken bestemd voor genoemd schip, welke voldoende gefrankeerd zijn en van de daarvoor vastgestelde aandui ding (twee 'elkander snijdende lijnen op het adres) zijn voorzien. De vrijheidszucht zit ons, Neder landers, in het bloed, en van al, wat maar eenigszins zweeft naar dwang, controle, enz. zijn velen onzer land- genooten niet weinig afkeerig. De afkeer van controle schijnt bepaald een karaktertrek van ons volk te zijn. De controleurs der A'damsche tram kunnen er staaltjes van vertellen wij geven er een paar. „Uw kaartje als 't u blieft!" vraagt een controleur aan een dikken mijnheer, die zware rookwolken uitstoot. Deze verroert geen vin, trekt slechts wat harder aan zijn sigaar. Ais de vraag herhaald wordt, wordt hij kwaad, zijn gezicht wordt bloedrood en met een grimmig: „Hier overhandigt hij het ge vraagde. Een fattig jongmensch in denzelfden wagen heeft het biljet weggegooid op een uiterst vervelen de manier raapt hij het weer op, geeft het ineengefrommeld aan den controleur, neemt het daarna onwillig weer aan, om het direct weer te laten Wat er van „de jongens" worden moest, stond lang niet vast. Mijn ouders hadden, geloof ik, wel hunne wenschen, maar zij waren voorstan ders van vrije ontwikkeling en vrije keuze. In zoover waren zij van de ouderwetsche natuur, dat moeder de meisjes maar liefst thuis en vader de jongens liefst in zijn eigen werk kring zou gehad hebben maar pla gend herinnerde hij er mijn moeder aan, dat grootmoeder er indertijd precies over had gedacht ais zij. Nu had ze toch ook al lang geleden haar koperen bruiloft in 't nest ge vierd. Die koperen bruiloft, waarop mijn zuster Minnie, in haar mooie witte kleedje, dat „lied aan mijn ouders" zong, dat ze op de kostschool in gestudeerd had, met nog een aantal andere er bij, en waarop ik, als oudste zoon, mijn eerste redevoering hield, die door den predikant, die als ceremoniemeester fungeerde, hoo- gelijk werd geroemd, zal ik mij steeds tot in de kleinste bijzonderheden herinneren. Bram was er ook. Bram was sinds de eerste kinderjaren mijn vriend dwarrelen. Een dame met een kindje keert zich, als de controleur haar nadert, plotseling af, ziet naar buiten er, wijst de-kleinnaar een „waffie". „Hoe doet waffie Zeg maar, dag waffie „Mevrouw, uw kaartje." „Mijn kaartje, ja gut, man, waar heb ik dat? Het kind zal het weg gemaakt hebben". Als echter de controleur blijft aandringen, komt het kaartje terecht. De beambte, die zelf- beheersching gekregen heeft door menschenkennis, groet nog beleefd als hij van de tram stapt. Maar de dikke man zegt nietshij is nóg nijdig Die zucht naar vrijheid of afkeer van dwang komt misschien ook wel eenigszins uit in ons Parlement, waar geen verzoeken of dreigementen in Staat zijn de veelpratende leden onzer Tweede Kamer te nopen wat spaarzamer te zijn met den nationaien tijd. Nu gaat er een gerucht zoo schrijft de heer A. Brummelkamp in de Rotterdammer dat Diogenes teruggekeerd is in het land der leven den en een bezoek heeft gebracht aan onze Tweede Kamer. Hij had zijn klassieke lantarentje in de hand en staande in de Presidentsloge, liet hij van daar uit zijn zoeklicht over de hoofden der Honderd spelen hij zocht daar een Man Binnens monds hield hij toen een alleenspraak en zei o. m. O, gij honderd knappe beste man nen, is er dan niemand onder u, die begrijpt, dat gij zoo langzamerhand de risée van Europa wordt Gij be weert dat ge samenkomt, om in het belang des lands te handelen, en op het proces-verbaal van uw vergade ringen staat met letters als oliebol len Handelingen der Staten Generaal. Maar ge doet niets dan praten. Praten aan één stuk door. Sommigen uwer praten drie, vier uur achtereen. Hebt gij ooit zoo iets van iemand onzer beroemde Grieksche redenaars ge hoord Dacht ge dat de „mannen van Athene" naar zulk geratel zouden hebben willen luisteren Maar ik zie, dat gij zelf ook niet luistert. Gij schrijft of leest of babbelt met uw buurman, of drentelt naar de koffie kamer Eilieve, waarom houdt ge dan vergadering „Ik hoor u wel eens spreken van den nationaien tijdmaar ik ge loof dat dit kortswijl, geen ernst is. Zoo iets van de Sycofanten bij ons in Griekenland, die vandaag beweren, dat het papier) dat ze in de hand hebben, wit is en morgen dat het pikzwart is. Die vergeten ook, op zettelijk of bij ongeluk, wat ze gisteren verteld hebben. „Gij mannen van het Nederland sche Parlement, is daar dan geen man onder u, die de koe bij de ho rens pakt? Geen Columbus, die het een door en door goedhartige, ijve rige jongen, trouw ais goudmaar hij timmerde niet bijster hoog en wekte altijd den spotlust op van Minnie, die een godin voor hem was en bovendien nog heel wat meer, zonder dat hij er veel van liet blij ken, allerminst aan haar. Soms zag ik het aan zijn geheele wezen en las het in zijn oogen. Hij kon zich vast geen wereld voorstellen zonder Minnie en op den avond van de bruiloft be- tooverde ze hem heelemaal met haar allerliefste sopraanstem. Het klonk ook zoo heerlijk, het oude lied „Ai. loeit ook de winter, En dreigt met den blik, Al siddert het beekje En stolt van den schrik Al staat er geen bloempje, Geen kruidje op 't veld, Al ligt heel natuur ook In de ijsboei gekneld, Hier prijkt toch een tuiltje In jeugdigen bloei, En spot met den winter, En lacht met zijn boei." ei op tafel zet, zoodat het dojer de slaapmutsen om hem heen om de ooren spat en ze uitroepen„Ja, waarlijk, hij heeft gelijk Toen Diogenes dit gezegd had, doofde hij den lantaarn uit, want hij had vergeefs gezocht en verdween even geheimzinnig als hij gekomen was. Diogenes had dus zijn moeite kunnen sparen, eerst later wellicht zal men zijn poging waardeeren. Zoo gaat het dikwijls als de tijdgeest of mode verandert, wordt gewaardeerd, wat te voren miskend werd. Mode heerscht er^ook in de Ietteren. Weinig vaderlandsche dichters zijn onder den invloed der beweging van '80 zoo zeer geminacht als Tollens. Maar nu merkwaardig teeken komt in het tijdschrift „De Beweging" on der leiding van Albert Verweij de volgende Tollenshuldiging voor: Tollens mocht ook de ure komen Dat ge uw bundels opgenomen Klaar doorschouwen zaagt bij 't licht En den standaard beider tijden, Nieuws zou dan uw land verblijden Keur van onverouderd dicht. Op on's dorpsplein 't welbeminde Met zijn Wilhelmina-linde Tusschen Tollen's graf en 't huis Waar zijn fraaiste lied'ren stegen, Sta 'kin Neerlands naam verlegen. Van dien Volksman, van dien zegen, Heeft een gansck geslacht gezwegen Toekomsthaalt ge ook Tollens thuis Ook de regeering, evenals Dioge nes, is zoekende naar een man naar een burgemeester voor Amsterdam Ze weten in den Haag geen raad meer met dit baantje. Al de geschik- sten wilden niet, en die. wèl wilden, waren niet geschikt. Ik heb er geen hoofd en geen buik meer voor, zei de een. Mijn vrouw heeft de mier aan Amsterdam, zei een ander. Er moet geld bij. 't Kost meer ingekocht, zuchtte een derde. Zet een advertentie inde „Staatscourant"' opperdemr. Van Tienhoven. 'n Idee, lachte mr. Heemskerk, zoodat vanavond de volgende adver tentie, naar de „Telegraaf" vernam in de „Staatscourant" zal verschijnen „Vaste positie. Gevraagd, wegens plotseling ver trek van den tegenwoordigen, een alleszins bekwaam burgemeester, liefst P. G., vrij van sterken drank en ra dicale beginselen, geschikt om met socialisten en een vrijzinnig-democra- tischen wethouder om te gaan. De vrouw genegen aan liefdadigheden te doen. Salaris naar onbekwaamheid. Gepensioneerde officieren van zee- en landmacht wordt verzocht niet te solliciteeren. Mannen, die de toekomst van zich en hun gezin wenschen te verzekeren, zenden onmiddellijk hun brieven en getuigschriften in onder motto „janboel" aan mr. G. v. Tien- hoven, Haarlem. Discretie verzocht en verzekerd." Wij brengen de advertentie vast onder de oogen onzer lezers. Mis- Mijn ouders waren namelijk in Juni getrouwd, zoodat het feest in den winter viel, en het was een barre winter ook. Toch was er, in dien tijd en in die streek nog een zeldzaamheid, rijkelijk voor bloemen gezorgd. Van een anderen kennis van mij kreeg Minnie na haar lied althans een prachtig bouquet. Aan zoo iets zou Bram zelfs niet gedacht hebben. Minnie meende, dat hij daarvoor te veel in zijn manufac turen opging, zijn vader had name lijk een manufacturenwinkel en Bram ging ook wel, per schuit of per roeiboot, den boer op. Hij dweepte met het vak en wist zich, als eenig kind, zijn toekomst verze kerd. Ik wil niets kwaads daarmee zeggen, maar ik geloof, dat mijn zuster voor dien winkel een diepe verachting had en dat zij hem zou gehaat hebben als zij geweten had, wat ik alleen wist, dat zij Bram in den droom verscheen, achter de toon bank, werkende met een el. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1910 | | pagina 1