De oude Uniform
Dinsdag
26 October.
richten»
Stand.
Feuilleton,
No. 251.
47e Jaargang.
1909.
BINNENLAND.
eisch nu was on.
Edward. Als eet\
enlandsche zaken
zich te bemoeien
sche aangelegen-
taten zou voldoen
erkeerige beschuL
zijn, gegrond 0p
ige en onjuiste in-
ister erkende dat
g in de beschaafde
op de betrekkin-
ogendheden, maar
eerder benadeeld
en door het vol-
oemd verlangen,
ad wel op waar
tractaat opgelegd
eval was in Ma
il Congo. Indien
en dat de regee-
hie had met of
or de humanitaire
'e spreker alleen
eden van de op-
ngen in over
heden en alleen
go-
2 uur in den
rdag kwam de
het Brester-sta-
chauer voorstad
de tsaar met de
volg was uitge-
ngs het front van
evormd door het
garde-infanterie,
volkslied speel-
erneur van War-
dant Skalon, stel-
idene burgerlijke
ten aan den tsaar
slechts eenige
rde vorstenzaal
isde daarop weer
des avonds aan
he grensstation
komen.
aarlangs de kei-
ordt streng door
m 10 uur kwam
aan, alwaar de
enkele minuten
ten, dat de lijn
naar Racconigi
ans niet minder
d Carlos Mode-
arresteerd werd,
den en naar de
gra a f.
slag.
De gemeente-
t het ziekenhuis
een vlaag van
vrouw met een
n. De ongeluk
zij was zwanger.
een vreeselijke
toegebracht. De
daad te hebben
nging van het
jeugdige kinde
kamer waren,
geen letsel toe.
ht.
erenavond ont-
zinnigengesticht
leden van het
he trio. Onmid-
e politie in alle
aatregelen geno-
elen nacht werk-
heden te Oost
aar Medemblik
Oct.
UWD:
jm. 24 j. en
j. j. D. van
Adamse, jd. 23
ndijk, jm. 27 j.
35 j. - E. J.
S. van Outryve,
WD:
en J. Bijleveld,
tig, jm, 32 j. en
j-
EN:
Salliau, d.
se, d. C. P-
n, z.
EN
el, vrouw van
soht:
rwachtiné-
tober 1909.)
tand 773,0 te
eterstand 740,'
avond van 24
t krachtige Z-
wind. Zwaar
Regenbuien*
VL1SSINGSCHE COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ifgg
ADVERTENTIËN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
Staatscommissie voor de werk
loosheid.
De staatscommissie voor de werk
loosheid is Zaterdagmiddag door
den minister van landbouw, handel
en nijverheid, den heer Talma, in de
Trèveszaal te 's Gravenhage geopend
met een uitvoerige rede.
Daarin zeide hij o. a., dat de re
geering zich overtuigd houdt dat het
gewicht van deze zaak de leden zal
helpen om de bezwaren te overwinnen
die dit werk zeker zal opleveren en
dat zij het een voorrecht zullen ach
ten door hun arbeid iets tot stand te
brengen, waardoor de werkloosheid,
die een zoo ernstige bedreiging is
van den welstand van onze nijvere
bevolking, zou kunnen worden be
streden en smartelijke gevolgen ge
lenigd.
De voorzitter der staatscommissie,
de heer mr. M. W. F. Treub, be
antwoordde den minister.
Wij zijn zeide hij ten slotte
allen doordrongen van het besef, dat
de stof, aan welker bearbeiding wij
ons, krachtens het ons toevertrouwde
mandaat, zoo aanstonds gaan zetten,
onomspanbaar en op maar al te veel
plaatsen ondoorzichtbaar is. Hooge
verwachtingen omtrent de resultaten,
welke wij hopen te bereiken, mogen
en willen wij dan ook niet opwekken.
Doch waar het maatschappelijk
kwaad, dat wij te onderzoeken zullen
hebben zich in zijn vollen omvang
niet iaat grijpen, zullen wij ruim
schoots reden hebben tot tevreden
heid als het ons gelukken zal, eenige
practisch doorvoerbare maatregelen
aan te geven tot beteugeling daarvan.
Indien wij daarin mogen slagen,
zal onze arbeid kunnen medewerken
ter versterking van de sociale positie
der Nederlandsche arbeiders en daar
mede tot verbetering der maatschap
pelijke toestanden in ons vaderland
in het algemeen.
TELEFOONNUMMER 10.
flbonnements-flduertentiën op zeer uoordeelige uooriuaarden.
Ds voorzitter der Tweede Kamer.
Het beleid van den Kamervoor
zitter tijdens het Ferrer-incident
wordt, zij 't in blijkbaar zachte en
niet krendende bewoordingen, alge
meen misprezen.
De voorzitter had zegt de
„Nieuwe Rott. Ct." op een gege
ven oogenblik geheel de leiding ver
loren. Zelf niet wetende wat hij wil
de, kon hij onmogelijk zijn wil met
imponeerende beslistheid aan de ver
gadering opleggemBestendig aarzelen
de tusschen deze en gene opvatting,
was hij niet instaat, met suggereeren-
de vastberadenheid het eenig juiste
advies uit te brengen. Hij weifelde
en twijfelde en liet de Kamer enkele
—O—
6.)
Een poosje kon ik mijn oude le
venswijs nog voortzetten, maar lang
kon dat niet duren. Waar moest ik
nu heen Ik wist het niet, want het
ouderlijke huis was voor mij geslo
ten. Ik legde mijn adellijken naam
at en noemde mij Walbot. Toen
vond ik jou 1 Door jouw liefde bloei
de voor mij een nieuw leven, een
nieuw geluk op 1 De knaap, dien je
me schonk, scheen me de kracht te
geven om door te zetten, wat ik me
had voorgenomen. Maar het was
alles schijn 1 Het eerste ongeluk, dat
°ns trof, deed al mijn goede voor
nemens vervliegen als kaf voor den
vind. Ik was zwakDe vrees voor
ontberingen was sterker dan de
liefde voor mijn gezin. Zoo bezweek
'k voor de eerste verzoeking. Een
vriend uit vroegere tijden bood mij
oogenblikken stuurloos en woelig aan
zichzelve over.
De aanvankelijke houding van den
voorzitter schrijft het „Handels
blad" en vooral die van de rech
terzijde, die, met den heer Lohman
voorop, den president in dit moei-
li oogenblik zeer verkeerdelijk in-
fh .„ceerde, was niet in den haak.
Gelukkig dat de voorzitter zich door
de kalme woorden van den heer
Borgesius nog liet weerhouden van
volharding. Indien de heer Van
Bijlandt meende dat de zaak niet
moest behandeld worden, dan had
hij den heer Troelstra aanstonds, na
diens eerste woorden, moeten stui
ten. Maar nadat hij dien afgevaardigde
eenmaal aan 't woord had gelaten
diende hij hem te laten uitspreken
natuurlijk behoudens ingrijpen
bij te krasse uitingen. Het is trou
wens gebruikelijk, dat een voorstel
ler gelegenheid krijgt tot toelichting
onverschillig of men tot behandeling
wil overgaan of niet.
Ook de „Nieuwe Ct." wijst er op,
dat het ingrijpen van den voorzitter
het ongelukkig gevolg had, dat de
Kamer een tijdlang een schip zonder
stuur geleek, en groote verwarring
ontstond. „De dag van heden lijkt
ons niet veel goeds te voorspellen.
De voorziter heeft getoond een woe
lige, heftige Kamer niet laat ons
hopen, nog niet te kunnen beheer-
schen ook zijn beleid scheen zwak."
De heer Van Bijlandt wilde reeds
zegt het „Vad." een voorstel
in stemming brengen om den heer
Troelstra verder het woord te ont
nemen, toen hij zich blijkbaar liet
intimideeren door den heer Schaper,
die eerst de gelegenheid tot spreken
opeischte met een beroep op de beide
speechen van den heer Lohman en
daarna in een enkel zinnetje aan
toonde hoe bespottelijk voorzitter en
rechterzijde zich gedroegen.
„Land en Volk" merkt op, dat het
incident voor den nieuwen president
al zeer onaangenaam was. Had men
aan de rechterzijde niet getracht op
zijn leiding invloed te oefenen, dan
zou wellicht alles geregeld zijn ver-
loopen. Wij deelen de meening van
den overzichtschrijver in het „Han
delsblad" „Dat hij, tegen de blijke-
lijke stemming van de rechterzijde in
en ook in strijd met het advies des
heeren Lohman, dien hij toch zoo
lang als leider heeft gehad, ten slotte
nog van koers veranderde, strekt hem
tot eer".
De „Ned." zegt eenvoudig, dat de
voorzitter, in zijn toegevendheid, jam
mer genoeg, den teugel te los liet
hangen. En het „Centrum", dat hij
zich liet overbluffen door de roode
herriemakers. Dit zegt de „Tijd"
„De sociaal-democraat had in de Ka
mer de leiding der zaken in handen."
mijn bemiddeling aan om in Fran-
schen krijgsdienst te treden. Ik nam
zijn aanbod aan en verliet als een
vluchteling mijn vrouw en mijn kind.
Het is nu vier jaar, dat ik onder
vreemd vaandel heb gestreden. Ver
leden jaar werd ik voor Maastricht
zwaar gewondik was den dood
nabij. Toen eerst begon ik te besef
fen, hoe zwaar ik misdaan heb, en
ik besloot alles weer goed te maken,
voor zoover dit nog mogelijk zou
zijn. De eerste gelegenheid de beste
greep ik aan om mijn vader vergif
fenis te vragen voor ai het leed, dat
ik hem berokkend had. Het was
hoog tijd, want zijn dagen waren
geteld. Voor zijn dood schonk hij me
vergiffenis en herstelde me in mijn
rechten als zoon. En nu kom ik tot
u, beminde vrouw, om ook bij u
vergiffenis te verwerven. Ach, laat
uw hart verteederen, tracht alles te
vergeten, wat ge door mijn schuld
hebt geleden en wees weer mijn
innig geliefde vrouw. Door trouwe
aanhankelijkheid en toewijding zal
ik u dit mijn leven lang vergelden
Ik heb den Franschen krijgsdienst
verlaten en ben nu op weg naar
De „Residentiebode" meent, dat de
leiding krachtiger had kunnen zijn,
maar het vuur was dan ook zeer heet.
De „Maasbode" maakt het wat
langer en krasserEn nu gebeurde
wat we op dit oogenblik nog niet
begrijpen: de voorzitter legde het af
tegen de vlegelachtige handelwijze
der socialisten en gaf Troelstra per
missie om gedurende vijf minuten
zijn voorstel toe te lichten. De vraag
is nu maar, wie in het vervolg
meester zal zijn in ons parlement.
Zal de voorzitter nu voortaan afhan
kelijk zijn van Troeistra en diens
satellieten, die nu weten, dat ze door
middel van een onhebbelijk relletje
den voorzitter naar hun wil kunnen
dwingen Deze omzwaai van den
voorzitter is een hoogst betreurens
waardig incident. Tegenover de treu
rige houding van den ai te zwakken
voorzitter stak wel het mooiste af
de heer De Savornin Lohman, die
geen duimbreed van zijn standpunt
v/eek.
Opcenten op het tarief.
Van de voorgestelde 30 opcenten
op het tarief van invoerrechten zegt
„De Klaroen" onder meer:
Heel deze voorloopige wijziging,
deze voorloopige verhooging moet dan
echter verdedigd met een verwijzing
naar een algeheele herziening van het
tarief, die binnenkort aan de orde
zal worden gesteld. Een verdediging
echter waardoor het ongewenschte,
het ongeoorloofde dezer tijdelijke
verhooging bijkans nog des te meer
blijkt. Wat toch is net geval? Een
dergelijke plompe verhooging zonder
meer van een in ieder geval technish
zeer aanvechtbaar tarief kan nu een
maal niet blijvend zijn. Een alge-
meene herziening van dit tarief is
door deze tijdelijke verhooging abso
luut noodzakelijk geworden. En hierin
schuilt reeds dadelijk gevaar. Door
deze verhooging met 30 pet. min of
meer .erloops goed te keuren heeft
de volksvertegenwoordiging zich als
het ware gebonden straks ook haar
medewerking te verleenen aan de re-
geeringsvoorstellen in zake algeheele
tariefsherziening. Deze algemeene
herziening is immers door dezen voor-
loopigen maatregel noodzakelijk ge
worden. Zulk een vooruitloopen en
dat terloops bij tijdelijken maatregel
op voorstellen van zoo uitnemend
belang als deze algemeene tariefs
herziening is nimmer geoorloofd. Is
eenmaal de tijdelijke verhooging aan
genomen, dan kan de regeering als
van zelf bij haar verdere plannen
zekere ongewenschte pressie uitoefe
nen op een vertegenwoordiging, die
zich feitelijk al gebonden heeft.
En er is meer. Omtrent het karakter
der latere algemeene herziening wordt
nu reeds gepraejudicieerd. Die arti
kelen, welke nu met een invoerrecht
van 5 pet. zijn belast, worden door
de verhooging van 30 pet. met 67»
pet. bezwaard. Sommige van deze
artikelen nu eerst eenigen tijd met
6Va pet. te belasten en dan weer bij
de algeheele herziening met een lager
percentage, ware toch al wel al te
dwaas. Zulke schommelingen kan
men toch moeilijk bedoelen. Dus
zullen alle artikelen die nu met 5
pet. zijn belast bij de algeheele her
ziening minstens met 67a pet. moe
ten bezwaard. Waar nu tiet ontwerp
Harte voor sommige afgewerkte fa
brikaten, als artikelen die in dage-
lijksche behoeften voorzien, niet meer
dan 6 pet. wilde stellen, blijkt reeds
hoe belangrijk door dezen voorloo-
pigen maatregel ook op het karakter
der algeheele herziening wordt voor-
uitgeioopen.
Als tijdelijke voorziening in het
tekort acht „De Klaroen" hoogere
opcenten op bedrijfs- en vermogens
belasting te verkiezen. Zij grijpen in
de voortbrenging niet in.
mijn geboorteplaats. In het dorpje
Gerolstein schrijf ik je deze regelen,
en morgen reis ik over Traben met
mijn trouwen dienaar naar het slot
Beurenhof, waar mijn tegenwoordig'
heid dringend noodig is. Neem alles
wat je lief en dierbaar is mee en
vaar met de eerstkomende gelegen
heid den Rijn op naar Kobienz. Daar
vindt je zeker wel een schipper, die
je de Moezel op naar Trarbach wil
brengen. Daar wacht ik je met onzen
kleinen Hubert om je naar mijn
stamslot Beurenhof te voeren. Daar
kunnen wij voortaan gelukkig samen
leven, als je mij vergiffenis wil
schenken. En daaraan twijfel ik
niet een stem in mijn binnenste
zegt me, dat je met onzen zoon tot
je man wil terugkeeren. God geve het,
Hans von Beuren,
ook genaamd Hans Walbot,
Halfluid had de kapitein den brief
gelezen. Hoe ernstig hij meende, wat
hij geschreven had, bewezen een
paar tranen, die op het papier drup
pelden. Nu nam hij nog eens de
pen op en schreef onder zijn naam
nog langzaam
Gemeenteraadsverkiezingen.
In „de Standaard" wijst de drie
starschrijver op het herhaaldelijk voor
komen van tusschentijdsche gemeen
teraadsverkiezingen, vooral in de
groote steden. Dit geeft gedurig agi
tatie, veroorzaakt keer op keer een
drukte, die niet aan het doel even
redig is, en komt de kiesvereenigin-
gen in onze steden op eigenlijk niet-
verantwoorde uitgaven en inspanning
van krachten te staan.
Te voorkomen nu ware dit op
hoogst eenvoudige wijze, zoo men
bij elke generale verkiezing voor den
gemeenteraad niet alleen leden maar
tegelijk plaatsvervangers van de leden
benoemen liet. Viel dan een lid uit,
of nam hij zijn ontslag, dan trad die
plaatsvervanger eo ipso in zijn plaats,
en bleef de raad, zonder tusschen
tijdsche verkiezing, steeds voltallig.
Natuurlijk kon zich dan ook het ge
val voordoen, dat een plaatsvervan
ger overleden of uit de gemeente
vertrokken wasmaar dit zou dan
hooge uitzondering zijn, en niet dan
uiterst zeiden een nieuwe tusschen
tijdsche keuze noodzakelijk maken.
Iets waar niemand over klagen zou.
Onze zeemacht in Oost-lndië.
Het Nederlandsch eskader in Oost-
lndië zal gedurende de jaren 1910—
1912, behoudens onvoorziene om
standigheden, als volgt zijn samen
gesteld
in 1910: de pantserschepen „Ko
ningin-Regentes", „de Ruyter" en
„Hertog Hendrik" en de pantserdek-
schepen „Noord-Brabant" en „Hol
land", benevens torpedobootjagers
in 1911 de pantserschepen „de
Ruyter", „Hertog Hendrik", „Tromp"
en de „Zeven Provinciën" en het
pantserdekschip „Holland", benevens
torpedobootjagers
in 1912: de pantserdekschepen
„Hertog Hendrik", „Tromp" „De
Zeven Provinciën" en „Koningin-
Regentes" en het pantserdekschip
„Holland", benevens torpedoboot-
jagers.
Ter wille van het kind.
Het is nog maar weinige jaren
geleden, dat de heerlijke klank van
de woorden „naar buiten" slechts
bekend was aan hen, die behooren
tot de zoogenaamd bezittende klasse.
De meeste menschen en kinderen wier
gezondheid tengevolge van aanleg en
levensomstandigheden er treurig aan
toe was, verkeerden toen nog soms in
overbevolkte woningen, veelal in
nauwe stegen en gevoed slechts met
brood en aardappelen. Voor de kin
deren, de zwakke, de ziekelijke, is in
dat opzicht gelukkig een betere tijd
aangebroken. Toen maar eenmaal een
paar echte kindervrienden een proef
hadden genomen met het naar buiten
sturen van arme, zwakke kinderen
en de resultaten uitstekend waren,
toen heeft met verwonderlijke snel
heid de idee der gezondheidskolonies
warme vrienden gevonden, die met
woord en daad trachtten de verwe
zenlijking ervan mogelijk te maken.
En dat die idee thans verwezen
lijkt is, daarvan zijn de bewijzen
voorhanden. Wie toch heeft ze gezien,
de groepen van kinderen, soms zwoe
gend onder den last van hun minia
tuur koffers onder leiding van een
heer of dame, op weg naar 't station
en „naar buiten"
Zoo stroomen ze toe van alle oor
den van het land, de kleine bleek
neusjes die o. a. in de kolonies van
't centraal genootschap komen zoeken
de kracht en 't weerstandsvermogen
zonder welke de meest van hen het
onherroepelijk zouden afleggen tegen
de vele vijanden die hun gezondheid
bedreigen. Het is 'n genot de kinde
ren te zien trekken „naar buiten",
maar heerlijker is hel om bij te wonen,
hoe 'n verblijf van vier weken in de
zon en de zuivere lucht in een frissche,
gezonde omgeving, waar voor reinheid
en rust, voor vroolijkheid, zorgeloos
heid en eenvoudige, versterkende
voeding wordt gezorgd verkwikkend
is het om te zien, hoe eene vacantie
van vier weken buiten, de tengere,
vaak oude, gezichtjes een gezonde
blos kunnen geven, de oogen doen
glinsteren als echte kinderoogen en
't gewicht en de levenslust toenemen.
Wie het zelf heeft bijgewoond hoe
zoo betrekkelijk weinig verplegings-
kosten de zwakke kinderen der armen
kunnen doen opleven en aansterken,
wie beseft hoe onrekenbaar groot de
Den 25n Mei van het jaar 1748.
Daarop vouwde hij den brief
dicht, verzegelde hem en schreef als
adres
Aan mevrouw Maria Walbot
te Keulen aan den Rijn.
Nog eenige oogenblikken hield hij
den brief in de hand, daarna deed
hij hem in de mantelzak en sloot
dezen.
Bijna onhoorbaar werd de deur
geopend en Wenz trad binnen. In
de hand hield hij een blad van
bontgekleurd aardewerk met een
groot glas tot aan den rand gevuld
met wijn.
Haastig wierp hij een blik op den
kapitein, kwam toen langzaam na
der, en zette blad en glas op de ta
fel. Hij zag zijn heer nog bezig met
den mantelzak, en zei „Geef u geen
moeite, mijnheerik zal de riemen
wel vastmaken." Daarbij trok hij den
zak naar zich toe en gespte zorgvul
dig de riemen vast. Zijn heer liet
hem begaan, en gaf zich over aan
de herinneringen en verwachtingen,
die op dit oogenblik zijn ziel ver
vulden.
„Dat is in orde", sprak Wenz,
terwijl hij vergenoegd den mantelzak
op zijn vroegere plaats terugbracht.
„Nu kan ik op mijn gemak mijn
avondeten gebruiken en den wijn uit
de Rijkskroon eens proeven", en
sneller dan hij gekomen was, verliet
hij weer de kamer.
De heer von Beuren zat nog steeds
in zijne gedachten verdiept. Hoe
zou hij den brief aan zijn vrouw
doen toekomen? Wenz wilde hij niet
als bode gebruiken, omdat die te
veel van hem wist en aan zijn vrouw
wel eens meer zou kunnen vertellen
van zijn veldtochten dan hij noodig
achtte. Het beste zou nog wezen,
een vertrouwd man te zoeken, die
tegen een ruime belooning den brief
naar zijn bestemming bracht. In een
der dorpen, die zij nog doortrekken
moesten, zou wel zoo'n man te
vinden zijn. Toen de heer von Beu
ren tot dit besluit was gekomen,
stond hij op en nam den brief uit
den mantelzak.
(Wordt vervolgd.)