De oude Uniform Dinsdag 26 October. richten» Stand. Feuilleton, No. 251. 47e Jaargang. 1909. BINNENLAND. eisch nu was on. Edward. Als eet\ enlandsche zaken zich te bemoeien sche aangelegen- taten zou voldoen erkeerige beschuL zijn, gegrond 0p ige en onjuiste in- ister erkende dat g in de beschaafde op de betrekkin- ogendheden, maar eerder benadeeld en door het vol- oemd verlangen, ad wel op waar tractaat opgelegd eval was in Ma il Congo. Indien en dat de regee- hie had met of or de humanitaire 'e spreker alleen eden van de op- ngen in over heden en alleen go- 2 uur in den rdag kwam de het Brester-sta- chauer voorstad de tsaar met de volg was uitge- ngs het front van evormd door het garde-infanterie, volkslied speel- erneur van War- dant Skalon, stel- idene burgerlijke ten aan den tsaar slechts eenige rde vorstenzaal isde daarop weer des avonds aan he grensstation komen. aarlangs de kei- ordt streng door m 10 uur kwam aan, alwaar de enkele minuten ten, dat de lijn naar Racconigi ans niet minder d Carlos Mode- arresteerd werd, den en naar de gra a f. slag. De gemeente- t het ziekenhuis een vlaag van vrouw met een n. De ongeluk zij was zwanger. een vreeselijke toegebracht. De daad te hebben nging van het jeugdige kinde kamer waren, geen letsel toe. ht. erenavond ont- zinnigengesticht leden van het he trio. Onmid- e politie in alle aatregelen geno- elen nacht werk- heden te Oost aar Medemblik Oct. UWD: jm. 24 j. en j. j. D. van Adamse, jd. 23 ndijk, jm. 27 j. 35 j. - E. J. S. van Outryve, WD: en J. Bijleveld, tig, jm, 32 j. en j- EN: Salliau, d. se, d. C. P- n, z. EN el, vrouw van soht: rwachtiné- tober 1909.) tand 773,0 te eterstand 740,' avond van 24 t krachtige Z- wind. Zwaar Regenbuien* VL1SSINGSCHE COURANT Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ifgg ADVERTENTIËN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote letters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. Staatscommissie voor de werk loosheid. De staatscommissie voor de werk loosheid is Zaterdagmiddag door den minister van landbouw, handel en nijverheid, den heer Talma, in de Trèveszaal te 's Gravenhage geopend met een uitvoerige rede. Daarin zeide hij o. a., dat de re geering zich overtuigd houdt dat het gewicht van deze zaak de leden zal helpen om de bezwaren te overwinnen die dit werk zeker zal opleveren en dat zij het een voorrecht zullen ach ten door hun arbeid iets tot stand te brengen, waardoor de werkloosheid, die een zoo ernstige bedreiging is van den welstand van onze nijvere bevolking, zou kunnen worden be streden en smartelijke gevolgen ge lenigd. De voorzitter der staatscommissie, de heer mr. M. W. F. Treub, be antwoordde den minister. Wij zijn zeide hij ten slotte allen doordrongen van het besef, dat de stof, aan welker bearbeiding wij ons, krachtens het ons toevertrouwde mandaat, zoo aanstonds gaan zetten, onomspanbaar en op maar al te veel plaatsen ondoorzichtbaar is. Hooge verwachtingen omtrent de resultaten, welke wij hopen te bereiken, mogen en willen wij dan ook niet opwekken. Doch waar het maatschappelijk kwaad, dat wij te onderzoeken zullen hebben zich in zijn vollen omvang niet iaat grijpen, zullen wij ruim schoots reden hebben tot tevreden heid als het ons gelukken zal, eenige practisch doorvoerbare maatregelen aan te geven tot beteugeling daarvan. Indien wij daarin mogen slagen, zal onze arbeid kunnen medewerken ter versterking van de sociale positie der Nederlandsche arbeiders en daar mede tot verbetering der maatschap pelijke toestanden in ons vaderland in het algemeen. TELEFOONNUMMER 10. flbonnements-flduertentiën op zeer uoordeelige uooriuaarden. Ds voorzitter der Tweede Kamer. Het beleid van den Kamervoor zitter tijdens het Ferrer-incident wordt, zij 't in blijkbaar zachte en niet krendende bewoordingen, alge meen misprezen. De voorzitter had zegt de „Nieuwe Rott. Ct." op een gege ven oogenblik geheel de leiding ver loren. Zelf niet wetende wat hij wil de, kon hij onmogelijk zijn wil met imponeerende beslistheid aan de ver gadering opleggemBestendig aarzelen de tusschen deze en gene opvatting, was hij niet instaat, met suggereeren- de vastberadenheid het eenig juiste advies uit te brengen. Hij weifelde en twijfelde en liet de Kamer enkele —O— 6.) Een poosje kon ik mijn oude le venswijs nog voortzetten, maar lang kon dat niet duren. Waar moest ik nu heen Ik wist het niet, want het ouderlijke huis was voor mij geslo ten. Ik legde mijn adellijken naam at en noemde mij Walbot. Toen vond ik jou 1 Door jouw liefde bloei de voor mij een nieuw leven, een nieuw geluk op 1 De knaap, dien je me schonk, scheen me de kracht te geven om door te zetten, wat ik me had voorgenomen. Maar het was alles schijn 1 Het eerste ongeluk, dat °ns trof, deed al mijn goede voor nemens vervliegen als kaf voor den vind. Ik was zwakDe vrees voor ontberingen was sterker dan de liefde voor mijn gezin. Zoo bezweek 'k voor de eerste verzoeking. Een vriend uit vroegere tijden bood mij oogenblikken stuurloos en woelig aan zichzelve over. De aanvankelijke houding van den voorzitter schrijft het „Handels blad" en vooral die van de rech terzijde, die, met den heer Lohman voorop, den president in dit moei- li oogenblik zeer verkeerdelijk in- fh .„ceerde, was niet in den haak. Gelukkig dat de voorzitter zich door de kalme woorden van den heer Borgesius nog liet weerhouden van volharding. Indien de heer Van Bijlandt meende dat de zaak niet moest behandeld worden, dan had hij den heer Troelstra aanstonds, na diens eerste woorden, moeten stui ten. Maar nadat hij dien afgevaardigde eenmaal aan 't woord had gelaten diende hij hem te laten uitspreken natuurlijk behoudens ingrijpen bij te krasse uitingen. Het is trou wens gebruikelijk, dat een voorstel ler gelegenheid krijgt tot toelichting onverschillig of men tot behandeling wil overgaan of niet. Ook de „Nieuwe Ct." wijst er op, dat het ingrijpen van den voorzitter het ongelukkig gevolg had, dat de Kamer een tijdlang een schip zonder stuur geleek, en groote verwarring ontstond. „De dag van heden lijkt ons niet veel goeds te voorspellen. De voorziter heeft getoond een woe lige, heftige Kamer niet laat ons hopen, nog niet te kunnen beheer- schen ook zijn beleid scheen zwak." De heer Van Bijlandt wilde reeds zegt het „Vad." een voorstel in stemming brengen om den heer Troelstra verder het woord te ont nemen, toen hij zich blijkbaar liet intimideeren door den heer Schaper, die eerst de gelegenheid tot spreken opeischte met een beroep op de beide speechen van den heer Lohman en daarna in een enkel zinnetje aan toonde hoe bespottelijk voorzitter en rechterzijde zich gedroegen. „Land en Volk" merkt op, dat het incident voor den nieuwen president al zeer onaangenaam was. Had men aan de rechterzijde niet getracht op zijn leiding invloed te oefenen, dan zou wellicht alles geregeld zijn ver- loopen. Wij deelen de meening van den overzichtschrijver in het „Han delsblad" „Dat hij, tegen de blijke- lijke stemming van de rechterzijde in en ook in strijd met het advies des heeren Lohman, dien hij toch zoo lang als leider heeft gehad, ten slotte nog van koers veranderde, strekt hem tot eer". De „Ned." zegt eenvoudig, dat de voorzitter, in zijn toegevendheid, jam mer genoeg, den teugel te los liet hangen. En het „Centrum", dat hij zich liet overbluffen door de roode herriemakers. Dit zegt de „Tijd" „De sociaal-democraat had in de Ka mer de leiding der zaken in handen." mijn bemiddeling aan om in Fran- schen krijgsdienst te treden. Ik nam zijn aanbod aan en verliet als een vluchteling mijn vrouw en mijn kind. Het is nu vier jaar, dat ik onder vreemd vaandel heb gestreden. Ver leden jaar werd ik voor Maastricht zwaar gewondik was den dood nabij. Toen eerst begon ik te besef fen, hoe zwaar ik misdaan heb, en ik besloot alles weer goed te maken, voor zoover dit nog mogelijk zou zijn. De eerste gelegenheid de beste greep ik aan om mijn vader vergif fenis te vragen voor ai het leed, dat ik hem berokkend had. Het was hoog tijd, want zijn dagen waren geteld. Voor zijn dood schonk hij me vergiffenis en herstelde me in mijn rechten als zoon. En nu kom ik tot u, beminde vrouw, om ook bij u vergiffenis te verwerven. Ach, laat uw hart verteederen, tracht alles te vergeten, wat ge door mijn schuld hebt geleden en wees weer mijn innig geliefde vrouw. Door trouwe aanhankelijkheid en toewijding zal ik u dit mijn leven lang vergelden Ik heb den Franschen krijgsdienst verlaten en ben nu op weg naar De „Residentiebode" meent, dat de leiding krachtiger had kunnen zijn, maar het vuur was dan ook zeer heet. De „Maasbode" maakt het wat langer en krasserEn nu gebeurde wat we op dit oogenblik nog niet begrijpen: de voorzitter legde het af tegen de vlegelachtige handelwijze der socialisten en gaf Troelstra per missie om gedurende vijf minuten zijn voorstel toe te lichten. De vraag is nu maar, wie in het vervolg meester zal zijn in ons parlement. Zal de voorzitter nu voortaan afhan kelijk zijn van Troeistra en diens satellieten, die nu weten, dat ze door middel van een onhebbelijk relletje den voorzitter naar hun wil kunnen dwingen Deze omzwaai van den voorzitter is een hoogst betreurens waardig incident. Tegenover de treu rige houding van den ai te zwakken voorzitter stak wel het mooiste af de heer De Savornin Lohman, die geen duimbreed van zijn standpunt v/eek. Opcenten op het tarief. Van de voorgestelde 30 opcenten op het tarief van invoerrechten zegt „De Klaroen" onder meer: Heel deze voorloopige wijziging, deze voorloopige verhooging moet dan echter verdedigd met een verwijzing naar een algeheele herziening van het tarief, die binnenkort aan de orde zal worden gesteld. Een verdediging echter waardoor het ongewenschte, het ongeoorloofde dezer tijdelijke verhooging bijkans nog des te meer blijkt. Wat toch is net geval? Een dergelijke plompe verhooging zonder meer van een in ieder geval technish zeer aanvechtbaar tarief kan nu een maal niet blijvend zijn. Een alge- meene herziening van dit tarief is door deze tijdelijke verhooging abso luut noodzakelijk geworden. En hierin schuilt reeds dadelijk gevaar. Door deze verhooging met 30 pet. min of meer .erloops goed te keuren heeft de volksvertegenwoordiging zich als het ware gebonden straks ook haar medewerking te verleenen aan de re- geeringsvoorstellen in zake algeheele tariefsherziening. Deze algemeene herziening is immers door dezen voor- loopigen maatregel noodzakelijk ge worden. Zulk een vooruitloopen en dat terloops bij tijdelijken maatregel op voorstellen van zoo uitnemend belang als deze algemeene tariefs herziening is nimmer geoorloofd. Is eenmaal de tijdelijke verhooging aan genomen, dan kan de regeering als van zelf bij haar verdere plannen zekere ongewenschte pressie uitoefe nen op een vertegenwoordiging, die zich feitelijk al gebonden heeft. En er is meer. Omtrent het karakter der latere algemeene herziening wordt nu reeds gepraejudicieerd. Die arti kelen, welke nu met een invoerrecht van 5 pet. zijn belast, worden door de verhooging van 30 pet. met 67» pet. bezwaard. Sommige van deze artikelen nu eerst eenigen tijd met 6Va pet. te belasten en dan weer bij de algeheele herziening met een lager percentage, ware toch al wel al te dwaas. Zulke schommelingen kan men toch moeilijk bedoelen. Dus zullen alle artikelen die nu met 5 pet. zijn belast bij de algeheele her ziening minstens met 67a pet. moe ten bezwaard. Waar nu tiet ontwerp Harte voor sommige afgewerkte fa brikaten, als artikelen die in dage- lijksche behoeften voorzien, niet meer dan 6 pet. wilde stellen, blijkt reeds hoe belangrijk door dezen voorloo- pigen maatregel ook op het karakter der algeheele herziening wordt voor- uitgeioopen. Als tijdelijke voorziening in het tekort acht „De Klaroen" hoogere opcenten op bedrijfs- en vermogens belasting te verkiezen. Zij grijpen in de voortbrenging niet in. mijn geboorteplaats. In het dorpje Gerolstein schrijf ik je deze regelen, en morgen reis ik over Traben met mijn trouwen dienaar naar het slot Beurenhof, waar mijn tegenwoordig' heid dringend noodig is. Neem alles wat je lief en dierbaar is mee en vaar met de eerstkomende gelegen heid den Rijn op naar Kobienz. Daar vindt je zeker wel een schipper, die je de Moezel op naar Trarbach wil brengen. Daar wacht ik je met onzen kleinen Hubert om je naar mijn stamslot Beurenhof te voeren. Daar kunnen wij voortaan gelukkig samen leven, als je mij vergiffenis wil schenken. En daaraan twijfel ik niet een stem in mijn binnenste zegt me, dat je met onzen zoon tot je man wil terugkeeren. God geve het, Hans von Beuren, ook genaamd Hans Walbot, Halfluid had de kapitein den brief gelezen. Hoe ernstig hij meende, wat hij geschreven had, bewezen een paar tranen, die op het papier drup pelden. Nu nam hij nog eens de pen op en schreef onder zijn naam nog langzaam Gemeenteraadsverkiezingen. In „de Standaard" wijst de drie starschrijver op het herhaaldelijk voor komen van tusschentijdsche gemeen teraadsverkiezingen, vooral in de groote steden. Dit geeft gedurig agi tatie, veroorzaakt keer op keer een drukte, die niet aan het doel even redig is, en komt de kiesvereenigin- gen in onze steden op eigenlijk niet- verantwoorde uitgaven en inspanning van krachten te staan. Te voorkomen nu ware dit op hoogst eenvoudige wijze, zoo men bij elke generale verkiezing voor den gemeenteraad niet alleen leden maar tegelijk plaatsvervangers van de leden benoemen liet. Viel dan een lid uit, of nam hij zijn ontslag, dan trad die plaatsvervanger eo ipso in zijn plaats, en bleef de raad, zonder tusschen tijdsche verkiezing, steeds voltallig. Natuurlijk kon zich dan ook het ge val voordoen, dat een plaatsvervan ger overleden of uit de gemeente vertrokken wasmaar dit zou dan hooge uitzondering zijn, en niet dan uiterst zeiden een nieuwe tusschen tijdsche keuze noodzakelijk maken. Iets waar niemand over klagen zou. Onze zeemacht in Oost-lndië. Het Nederlandsch eskader in Oost- lndië zal gedurende de jaren 1910— 1912, behoudens onvoorziene om standigheden, als volgt zijn samen gesteld in 1910: de pantserschepen „Ko ningin-Regentes", „de Ruyter" en „Hertog Hendrik" en de pantserdek- schepen „Noord-Brabant" en „Hol land", benevens torpedobootjagers in 1911 de pantserschepen „de Ruyter", „Hertog Hendrik", „Tromp" en de „Zeven Provinciën" en het pantserdekschip „Holland", benevens torpedobootjagers in 1912: de pantserdekschepen „Hertog Hendrik", „Tromp" „De Zeven Provinciën" en „Koningin- Regentes" en het pantserdekschip „Holland", benevens torpedoboot- jagers. Ter wille van het kind. Het is nog maar weinige jaren geleden, dat de heerlijke klank van de woorden „naar buiten" slechts bekend was aan hen, die behooren tot de zoogenaamd bezittende klasse. De meeste menschen en kinderen wier gezondheid tengevolge van aanleg en levensomstandigheden er treurig aan toe was, verkeerden toen nog soms in overbevolkte woningen, veelal in nauwe stegen en gevoed slechts met brood en aardappelen. Voor de kin deren, de zwakke, de ziekelijke, is in dat opzicht gelukkig een betere tijd aangebroken. Toen maar eenmaal een paar echte kindervrienden een proef hadden genomen met het naar buiten sturen van arme, zwakke kinderen en de resultaten uitstekend waren, toen heeft met verwonderlijke snel heid de idee der gezondheidskolonies warme vrienden gevonden, die met woord en daad trachtten de verwe zenlijking ervan mogelijk te maken. En dat die idee thans verwezen lijkt is, daarvan zijn de bewijzen voorhanden. Wie toch heeft ze gezien, de groepen van kinderen, soms zwoe gend onder den last van hun minia tuur koffers onder leiding van een heer of dame, op weg naar 't station en „naar buiten" Zoo stroomen ze toe van alle oor den van het land, de kleine bleek neusjes die o. a. in de kolonies van 't centraal genootschap komen zoeken de kracht en 't weerstandsvermogen zonder welke de meest van hen het onherroepelijk zouden afleggen tegen de vele vijanden die hun gezondheid bedreigen. Het is 'n genot de kinde ren te zien trekken „naar buiten", maar heerlijker is hel om bij te wonen, hoe 'n verblijf van vier weken in de zon en de zuivere lucht in een frissche, gezonde omgeving, waar voor reinheid en rust, voor vroolijkheid, zorgeloos heid en eenvoudige, versterkende voeding wordt gezorgd verkwikkend is het om te zien, hoe eene vacantie van vier weken buiten, de tengere, vaak oude, gezichtjes een gezonde blos kunnen geven, de oogen doen glinsteren als echte kinderoogen en 't gewicht en de levenslust toenemen. Wie het zelf heeft bijgewoond hoe zoo betrekkelijk weinig verplegings- kosten de zwakke kinderen der armen kunnen doen opleven en aansterken, wie beseft hoe onrekenbaar groot de Den 25n Mei van het jaar 1748. Daarop vouwde hij den brief dicht, verzegelde hem en schreef als adres Aan mevrouw Maria Walbot te Keulen aan den Rijn. Nog eenige oogenblikken hield hij den brief in de hand, daarna deed hij hem in de mantelzak en sloot dezen. Bijna onhoorbaar werd de deur geopend en Wenz trad binnen. In de hand hield hij een blad van bontgekleurd aardewerk met een groot glas tot aan den rand gevuld met wijn. Haastig wierp hij een blik op den kapitein, kwam toen langzaam na der, en zette blad en glas op de ta fel. Hij zag zijn heer nog bezig met den mantelzak, en zei „Geef u geen moeite, mijnheerik zal de riemen wel vastmaken." Daarbij trok hij den zak naar zich toe en gespte zorgvul dig de riemen vast. Zijn heer liet hem begaan, en gaf zich over aan de herinneringen en verwachtingen, die op dit oogenblik zijn ziel ver vulden. „Dat is in orde", sprak Wenz, terwijl hij vergenoegd den mantelzak op zijn vroegere plaats terugbracht. „Nu kan ik op mijn gemak mijn avondeten gebruiken en den wijn uit de Rijkskroon eens proeven", en sneller dan hij gekomen was, verliet hij weer de kamer. De heer von Beuren zat nog steeds in zijne gedachten verdiept. Hoe zou hij den brief aan zijn vrouw doen toekomen? Wenz wilde hij niet als bode gebruiken, omdat die te veel van hem wist en aan zijn vrouw wel eens meer zou kunnen vertellen van zijn veldtochten dan hij noodig achtte. Het beste zou nog wezen, een vertrouwd man te zoeken, die tegen een ruime belooning den brief naar zijn bestemming bracht. In een der dorpen, die zij nog doortrekken moesten, zou wel zoo'n man te vinden zijn. Toen de heer von Beu ren tot dit besluit was gekomen, stond hij op en nam den brief uit den mantelzak. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1909 | | pagina 1