Maandag
20 September.
No. 220
47e Jaargang.
1909.
Bij deze Courant behoort een Bijvoegsel.
jjemeentebestuurc
f euil eton.
Zee- en wagenziekte.
BINNENLAND.
VLISSINGSCHE COURANT.
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ËN van 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
BEKENDMAKING.
Burg. en Weth. van Vlissiugen
maken bekend
dat met het oog op de aanstaande
negende tier»jaarlijKsche al
gemeene volkstelling dezer da
gen in het bijzonder zal nagegaan
worden of de gebouwen en besloten
erven behoorlijk van nummers voor
zien zijn.
Voorts herinneren zij de ingezete
nen aan hunne verplichtingen tot het
doen van aangifte voor de bevolkings
registers.
De verplichtingen zijn hoofdzakelijk
de volgende
lo. Wanneer men de gemeente gaat
verlaten
alsdan moet een getuigschrift van
woonplaatsverandering (verhuisbiljet)
worden gevraagd ter Secretarie der
gemeente en meegenomen naar de
gemeente waar men zich gaat vesti
gen, teneinde aldaar uiterlijk binnen
één maand te worden ingeleverd
2o. Wanneer men zich in de ge
meente vestigt
alsdan moet men overleggen een
getuigschrift van woonplaatsverande
ring (verhuisbiljet), afgegeven in de
vorige woonplaats
3o. Wanneer men binnen de ge
meente van woning verandert.
Het hoofd vati een huisgezin is
verplicht aangifte te doen, wanneer
in dat gezin eenige verandering plaats
grijpt, ook door het opnemen of het
vertrek van dienstboden en werkboden.
Verzuim van aangifte kan worden
gestraft met hechtenis of geldboete.
Vlissiugen, 18 September 1909.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
J. H. DOMMISSE, (L. S.)
BEKENDMAKING.
Aangifte van leerlingen voor de
Herhalingscursussen.
Burg. en Weth. van Vlissingen
brengen ter kennis van belangheb
bende ouders of voogden, die hunne
kinderen of pupillen wenschen toe
gelaten te zien tot een der beide her
halingscursussen in deze gemeente
dat vanaf Maandag 13 tot en met
Donderdag 23 September a. s.
uitsluitend ter gemeente-secretarie
(griffie) iederen werkdag van des
voormiddags 9 tot 12 uren gelegen
heid tot aangifte van leerlingen voor
die cursussen gegeven wordt
dat ingeschreven kunnen worden
z'j> die het gewoon lager onderwijs
genoten hebben;
en dat de cursussen zullen aan
-o—
39.)
Ja, zij geloofde ook wel, dat het
eer'ijk moest zijn daar buiten in
j6n "ef huisje met een mooien tuin
e w°nen, maar zij hing toch ook
an Berlijn, waar zij was opgegroeid
11 dat haar met zijn drukte en ge-
°el lief geworden was. Hoe prettig
as het dat wandelen door de drukke
straten,
onopgemerkt voor een ju-
herswinkel te blijven staan en
ar de schoone sieraden en dia-
nten te zien, of voor een mode-
iJaziin en die nieuwste hoeden en
W3°l?n,en te bewonderen. En dan de
hooi", Sen in den Thiergarten. Hoe
haa was ^e' 'oen oom Hendrik
omr,meenam naar den Hoppegarten
nowedrennen bij te wonen. Ja,
g altijd moest zij aan het avontuur
en, dat zij dien dag had.
vangen den len October' a. s.
Het onderwijs wordt gegeven
a. aan den cursus voor jongens
op Maandag, Dinsdag, Donderdag
en Vrijdag, des avonds van 6 tot 8
uur;
b. aan den cursus voor meisjes
op Woensdag- en Zaterdagnamiddag
van 2 tot 5 uur.
N.B. Zij, die in het bezit van een
trouwboekje zijn worden verzocht dit
mede te brengen.
Vlissingen, 10 Sept. 1909.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
J. H. DOMMISSE, L. S.
TELEFOONNUMMER 10.
flbonnemenfs-Aduertentiën op zeer uoordeelige voorwaarden.
De zeeziekte is langen tijd be
schouwd als de gewichtigste onder
de stoornissen, die door afwijkingen
van het evenwicht van ons lichaam
te voorschijn geroepen kunnen wor
den. De snelheid en de eigenaardighe
den onzer nieuwere verkeersmiddelen
hebben bewerkstelligd, dat wij heden
ook nog „wagenziekten" kennen. De
storingen in het welzijn, die bij
dansen, draaien en in een draaimolen
rijden, optreden, hebben slechts theo
retisch belang, daar men hen in de
practijk kan ontgaan, als men hare
oorzaken vermijdt. Doch de bezwaren
die veel menschen bij het rijden in
treinen, trams, automobielen en bij
het gebruik maken van lifts onder
vinden, zijn niet zoo gemakkelijk te
vermijden, omdat het steeds meer
eischende verkeer deze voortbewe
gingsmiddelen voor de menschen
noodzakelijk maakt.
De storingen van het welzijn bij
het gebruik der verschillende ver
keersmiddelen zijn onweizijn, hoofd
pijn, maagklachten, duizeligheid, mis
selijkheid, braken. Dat op zee dikwijls
nog onaangenamer verschijnselen op
treden, ais neiging tot zelfmoord, is
te verklaren door verschillende om
standigheden, vooral door de veelal
veel langere inwerking van het slin
geren van het schip, verder door de
angst voor gevaar, door het eigen
aardige leven op het schip, etc. De
zeeziekte treedt gewoonlijk uitgebreid
op, wanneer het schip spoedig in
onrustig water komt, of wanneer
tamelijk plotseling storm op komt
zetten. Het zijn echter niet altijd de
groote golven, die ongunstig werken,
maar de onregelmatige, die het schip
niet regelmatig opheffen en iaten da
len (het zgn. stampen), of naar links
of rechts laten overhellen (het zgn.
rollen), maar die deze beide bewe
gingen ongelijkmatig doen samenval
len (het zgn. slingeren). Men weet,
dat het ongewone en onregelmatige
dezer beweging bijdraagt tot het
Oom Hendrik was er met zijn
rijtuig heen gegaan en in het open
rijtuig staande, had zij naar het
rennen gekeken. Voornamelijk had
zij belangstelling gevoeld voor den
wedren van militairen. Bijna alle
uniformen van het leger waren ver
tegenwoordigd geweest. Juist bij het
rijtuig waarin zij stond, had de jonge
huzaar van de garde zijn paard bij
den eersten proefgalop ingetoomd.
Het dier steigerde, maar de ruiter
zat zoo vast in den zadel, alsof hij
met het paard was samengegroeid.
Toen hij het dier bedwongen had,
liet het publiek een luid bravo hoo-
ren. Met een trotschen glimlach keek
de jonge ruiter naar het publiek en
zijn blikken ontmoetten juist die van
Greta, die met belangstelling den
strijd tusschen het paard en zijn be
rijder had gadegeslagen. Greta be
merkte wel hoe zijn oog verhelderde,
hoe hij zich in den zadel oprichtte
en met een glimlach haar op militaire
wijze begroette. Daarop gaf hij zijn
paard de sporen en galoppeerde
terug naar het begin der baan, na
nog een vluchtig:n groet met de
oogen naar Greta, wier hart bijna
ontstaan der ziekte. Daarmee komt
overeen het gevolg der verschillende
toegepaste hulpmiddelen, die ontstaan
zijn door de ervaring van zeevaren
den. Bij het stampen of rollen vati
het schip is het nuttig, wanneer men
zich op den bodem netór.?t, de oogen
sluit en de bewegingen" van het schip
in gedachte meemaakt. Verder geeft
het beslist verlichting, wanneer men,
op het oogenblik, dat het schip daalt,
diep zuchtmen ontgaat daardoor het
hoogst onaangename gevoel, alsof bij
het naar beneden dalen zijn buik
wegzakt. Dit gevoel nl. is in het
meerendeel der gevallen het begin
van zeeziekte. Zonder meer is het
duidelijk, dat men zuchten en het in
gedachte volgen der scheepsbewe-
gingen slechts dan doen kan, wanneer
die bewegingen regelmatig zijnbij
het slingeren is dit dus uitgesloten.
Daarnaast komt in aanmerking hoe
de algemeene toestand van den rei
ziger is. Gemoedsbewegingen, angst
voor het water, alcoholisme, zwakke
maag zijn momenten, welke de kans
op zeeziekte zeer vergrooten.
Het best is steeds zijn gewone
voedsel te blijven gebruiken, doch
door de opwekkende werking der
zeelucht zijn er minstens vijf maal
tijden noodig. Het menigmaal aanbe
volen gebruik van alcohol is bijna
nooit nuttig, het minst bij die men
schen, die er niet aan gewoon zijn.
Door de geestrijke opwekking kan het
optreden van zeeziekte wel een korten
tijd verschoven worden, maar ais de
alcohol uitgewerkt is, komt ze des te
eerder voor den dag.
De neiging tot treinziekte komt niet
zoo vaak voor, maar maakt toch voor
de daaraan lijdende menschen het
reizen tot een groote kwelling. Ook
hier bestaat hoofdpijn, onwelzijn,
misselijkheid, braken. Vele menschen
zijn reeds bij 't begin der reis niet
lekker, omdat ze zich moe gemaakt
hebben door allerlei bezigheden of
omdat ze zich zenuwachtig maken.
Daardoor gaat de eetlust weg en komt
smen met een ieege maag in den trein.
Bij velen treedt nu deze treinziekte
niet meer op, wanneer ze geleerd
hebben, voor en onder de reis regel
matig en goed te eten. Bij anderen
ontstaat het onbehagen daardoor, dat
ze te veel uit het raampje kijken
het met de oogen volgen der snel
voorbij-ijlende voorwerpen, bewerkt
duizeligheid. Dit gebeurt des te meer
als men achteruit rijdt; dan komen
de beelden niet op de gewone ma
nier in 't oog, maar van achteren. Het
achteruit rijden werkt echter nog uit
een ander oogpunt storendmen is
van kind af gewoon, ons voorwaarts
te bewegen, het achteruit rijden eischt
een bijzondere oefening, dat bij bijna
alle menschen onaangename sensaties
opwekt. Dat men bovendien door
hoorbaar klopte. In de grootste
spanning volgde zij het verloop van
dezen wedren. De roode attilla van
den jongen huzaar was duidelijk tus
schen de andere kamprijders te on
derscheiden, angstig hing haar blik
aan den ruiter, bij eiken sprong
over een sloot of een andere hinder
nis beefde haar hart en jubelde zij
als de sprong gelukt was. En toen
nu de jonge huzaar als overwinnaar
het eerste den eindpaal bereikte,
stemde zij jubelend in met den lui
den bijval der menigte.
Oom Hendrik was dien dag op
vallend stil bij de wedrennen. Toen
Greta hem vroeg of de overwinning
van den roodén huzaar hem geen
genoegen deed, antwoordde hij knor
rig Ja, dat kon ik wel denken,
de Altenbraks zijn allen flinke ruiters.
De herinnering aan dit voorval
was bij Greta weer levendiger dan
anders, want reeds tweemaal had zij
den officier op straat ontmoet, en
aan zijn vriendelijken groet en zijn
verheugden blik had zij bemerkt, dat
hij haar herkende. Ja, van daag was
de jonge officier haar verscheidene
straten door gevolgdzij was hem
vele uren te zitten op eene plaats
vermoeit en dat de inademing van
locomotievenrook niet goed op het
welzijn werkt, zijn natuurlijk andere
punten, die in aanmerking komen.
Vele reizigers worden ai daardoor
ziek, dat zij naar het oude gebruik
het raampje aan de windzijde gesloten
houden en het andere openen, waar
stof en rook binnenkomen.
Een groot aantal reizigers is gedu
rende den rit geheel vrij van stoornis,
doch krijgt pas een onbehagelijk
gevoei, wanneer de trein plotseling
remt of terugrijdt.
Het is een algemeene ervaring, dat
de mensch bewuste bewegingen met
nog zoo groote verplaatsing van zijn
lichaam goed verdraagt, b.v. bij tur
nen, in het waterspringen etc., dat
echter passieve bewegingen, zelfs van
geringe afmetingen onaangenaam zijn,
wanneer ze onverwacht gemaakt moe
ten worden. Zoo is het een danser
steeds onaangenaam, wanneer hij on
verwachts om zichzelf wordt rond
gedraaid. Eveneens krijgt een zwem
mer. een onbehagelijk gevoel, als hij
plotseling door een ander in 't water
wordt geworpen. Velen vinden het
akelig, wanneer de kapper bij het
afdrogen het hoofd schudt. Vandaar
ook de overweldigende indruk van
de aardbeving, die alles, wat vast is,
schudt, en behalve duizelingen een
gevoel van onzekerheid geeft. Ook
behoort tot deze sensaties het bekende
onaangename gevoel, dat iemand be
kruipt, die in 't donker aan het einde
van een trap gelooft te zijn en in de
lucht trapt. Hetzelfde gevoel van on
zekerheid ontstaat bij onverwachte
veranderingen der snelheid, en deze
onzekerheid uit zich meestal dan in
een duizeligachtig gevoel.
Ondertusschen zijn de meeste men
schen tegenwoordig reeds van kindaf
aan het reizen gewoon, en dus niet
meer onderhevig aan den invloed
der onregelmatige beweging, zoolang
deze niet zeer sterk zijn, b.v. bij ont
sporingen of botsingen. Ook het snel
remmen van een automobiel geeft
dergelijke verschijnselen. Het vaak
gebruik maken van een dergelijk ver
voermiddel vermindert het optreden
ervan, omdat dan ook de prikkel van
het nieuwe wegvalt. Nog sterker kun
nen de werkingen zijn, wanneer de
rit over ongelijke wegen gaat. Be
woners van laag land ondervinden
voorzeker vervelende gewaarwordin
gen op bergwegen. Het bestijgen van
een berg met een tandradbaan geeft
b.v. een zekere beklemming, waaraan
behalve angst ook twijfel voor de
soliditeit van het materiaal schuldig
is. Is echter de eerste zenuwachtig
heid overwonnen, en de overtuiging
van veiligheid gevestigd, dan ver
dwijnt die verkeerde indruk. Bij het
gebruik maken van een lift echter
slechts ontkomen door in een tram
plaats te nemen. De roode wangen,
die haar moeder opgemerkt had,
waren niet alleen te wijten aan den
verren tocht.
Nu, kind, begon Margherifa
weer, hoe laat ge het hoofd zoo
hangen? Zoudt ge liever in Berlijn
blijven
O, neen, zeker niet, mama, ant
woordde Greta in verwarring. Zij
wist zeer goed, hoe haar moeder
verlangde de steenen gevangenis
zooals zij de stad noemde, te ont
vluchten. Maar het kwam alles zoo
onverwacht weet oom Hendrik er
reeds van
Neen, hij weet nog niets. Van
avond zullen wij er met hem over
spreken. Daar hoor ik hem juist naar
boven. Sta op en doe de deur voor
hem open.
Greta snelde naar de deur. In de
gang klonk de zware stem en de
luide stap van een man.
Oom, wij gaan Berlijn verla
ten, riep Greta hem te gemoet.
Nu, wat is dat vroeg Hen
drik Tiedemann, terwijl hij binnen
trad. Goeden avond, mevrouw
blijft, zelfs bij een zeer kalm mensch
het onaangename gevoel van weg
zinken bestaan. Een weinig te voor
komen is het, door bij 't begin van
het naar beneden glijden diep te
ademen. Daardoor wordt de buik
gespannen en krijgt men een gevoel
van vastheid. Op het oogenblik
van remmen doet men het best een
vaste houding aan te nemen. Dan
spant men alle spieren.
Overzien we nu al deze verschil
lende reisziekten, dan valt in het oog,
dat vele menschen niets ondervinden,
anderen daarentegen aanhoudend last
hebben van onwel zijn. Bij deze
laatste groep stijgt het gevoel van
ziekte nog meer, wanneer ze eens
een ongeluk met het gebruikte ver
voermiddel hebben meegemaakt. Na
veie beschouwingen hieromtrent kan
het niet twijfelachtig zijn, of bij der
gelijke personen bestaat een overma
tige prikkelbaarheid van het zenuw
stelsel. Wanneer deze prikkelbaarheid
bestreden wordt, verdwijnt gewoon
lijk ook de gevoeligheid voor „reis
ziekte". A.
Het één-dag Kamerlid.
Nopens de parlementaire komedie,
Donderdag op het Binnenhof afge
speeld, maakt de „Standaard" de vol
gende opmerking
't Was een pijnlijk, zij 't ook min
of meer grappig oogenblik, toen gis
terenmiddag de heer Van Maanen,
het nieuwe Kamerlid voor Ede zijn
intrede in ons Parlement deed. Reeds
bij de voorlezing van het rapport der
commissie tot onderzoek der geloofs
brieven was op het gelaat der meeste
Kamerleden een trek van vermaak
om 't grappige van 't geval te zien.
Een geluid van ststmaande tot
stilte, maar een oogenblik later deed
de vroolijkheid zich weer hooren,
totdat, bij het naderen van den heer
Van Maanen, allerwege stilte ontstond,
aller blikken zich richtten naar de
deur door welke de veelbesproken
man moest binnen komen.
Pijnlijk was niet in de eerste plaats
de onverholen minachting voor den
man, die rondweg gezegd had, dat
hij in 't Parlement zou komen ter
wille van luttele guldens, de min
achting die de Kamer in ai haar doen
en laien uitsprak, vooral daardoor,
dat niemand behalve de heer Brum-
melkamp en later, aan het slot der
vergadering, nog éen lid, nog één
„collega", den Edeschen afgevaar
digde na zijn installatie geluk wensch-
te, zooals dat te doen gebruikelijk
is. Voor den heer Van Maanen zelf
zal die weinig kameraadschappelijke
bejegening wel niet al te pijnlijk ge
weest zijn, want hij zal vermoedelijk
hier ben ik volgens uw verlangen.
Wat is er aan de hand, daar Greta
van spreekt? Dat is immers maar
gekheid
Ga zitten, Hendrik, zei mevrouw
Montelli lachend, en ga jij in de
keuken, Greta, om ons avondmaal
gereed te maken. Ik kan het aan
Carolina alleen niet toevertrouwen.
Greta ging met de mand naar de
keuken. Hendrik Tiedemann nam
plaats tegenover mevrouw Montelli
en keek haar in gespannen verwach
ting aan. Margherita reikte hem de
brief van Eduard over en een poos
heerschte diepe stilte in de kamer,
terwijl Hendrik den brief las. Toen
vouwde hij hem zorgvuldig weer
dicht, gaf hem aan mevrouw Mon
telli terug en zat een poosje na te
denken.
Nu Hendrik wat denkt ge Wat
zal ik doen
Hij keek op. Gaan, mevrouw, sprak
hij met overtuiging. U moet bepaald
gaan.
(Wordt vervolgd.)
