18 September.
No. 219
1909.
binnenland.
si Misiial
BLQQKER'S
DAALDERS
CACAO
47e Jaargang.
Zaterdag
Fetiil eton»
Dtti II OP DEN TM.
VLISS1NGSCHE COURANT.
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ËNvan 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken régel,
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. TELEFOONNUMMER 10.
In het belang van het onderwijs.
De minister van binnentandsche
zaken heeft aan de colleges van Ge
deputeerde Staten het volgende mede
gedeeld
Het is, naar mij gebleken is, wel
eens voorgekomen, dat gemeentebe
sturen nieuw aangestelde onderwijzers
in dienst doen treden alvorens hunne
dienstbetrekking bij de gemeente,
waar zij tot dusver werkzaam waren,
een einde had genomen.
Zoowel in het belang der onder
wijzers, die door het verlaten hunner
betrekking vóór den dag, waarop hij
ontslag ingaat, de kans loopen hunne
aanspraak op betaling van een ge
deelte hunner bezoldiging te ver
liezen, als in dat der gemeenten, die
tengevolge van het vertrek dier on
derwijzers, aan hare openbare lagere
scholen ontijdige vacatures zien ont
staan, komt een dergelijke toestand
mij ongewenscht voor.
Ik heb mitsdien de eer uw college
le verzoeken namens mij de aandacht
van de gemeentebesturen in uwe
provincie te vestigen op de wensche-
lijklieid nieuw aangestelde onderwij
zers niet in dienst te doen treden op
een tijdstip, waarop deze nog niet
ontslagen zijn van hunne verplich
tingen jegens een andere gemeente.
Landbouw-Ongevallenverzekering.
Namens den Nederlandschen Bond
van Arbeiders in het Landbouw- en
Zuivelbedrijf is een adres tot den
minister van landbouw, nijverheid en
handel gericht, naar aanleiding van
bet door het bestuur van het Neder-
landsch Landbouw-comité gedaan
verzoek, het ontwerp van wet op
(ie Landbouw-Ongevallenverzekering
1905 te willen intrekkenwaarbij
tevens werd aangedrongen op de in
diening van een ontwerp van wet
deze materie betreffende, waarbij al
leen de verzekeringsplicht wordt op
gelegd, doch onder de noodige waar
borgen vrijheid gelaten wordt ten
aanzien van de wijze van verzekering.
Adressanten verzoeken nu den minis
ter niet op het verzoek van het Ne-
derlandsch Landbouw-comité te willen
ingaan, maar daarentegen te willen
bevorderen dat het ontwerp van wet
op de Landbouw-Ongevallenverze
kering van 1905 spoedig in behande
ling wordt genomen.
Plaatselijke belastingen.
Het „N. v. d. D." schrijft
Dezer dagen berichtte de „N. Ct.",
flat de chefs van de afdeeling finan
ciën ter secretarie van de „groote
gemeenten" zich in commissie had
den vereenigd, om een rapport uit te
Abonnetnents-Aduerteirfiën op zeer uoordeelige voorwaarden.
O
38.)
Toen wij in Berlijn in het huis
i® 00m Tiedemann, die drie trappen
nog woonde, omringd door al die
huizen, hebt u er ons ten-
inste dikwijls aan herinnerd, oom
edemann had het beneden in zijn
gerswinkel nog slechter, dat is
usar' d°ch hij is een geboren Ber-
J f> bet stof en de hitte in de
,.ten hinderen hem niet. Het was
bult ®roo'ste wensch u en Margaretha
en de stad een vriendelijke wo
men hunnen verschaffen, waar
j,wil,zich aan de vrije natuur ver
geenr kan' De iabriek staat no8
verivj'11 minuten van onze woning
beu in den tuin kan men
maar i ^er raachines hooren
We'k hoekje der aarde is daar
woordigvrij van? Datgedruisch
MEN MOGE U NAMAAK
OPDRINGEN,
HOUDT VAST AAN
GE WEET DAT DIE
UITSTEKEND IS.
(Adv.)
brengen over het aanhangige wets
ontwerp in zakegemeente-belasfingen.
Wij hebben dit bericht in twijfel
getrokken, omdat ons was gebleken
dat noch de chef dier afdeeling te
Amsterdam, noch eenige andere
financie-ambtenaar aldaar van het be
staan dier commissie iets afwisten.
De „N. Ct." houdt vol, dat noch
tans haar bericht juist is en verze
kert dat wel degelijk een gemeente
ambtenaar van Amsterdam in de com
missie zitting heeft. Die laatste ver
zekering heeft ons licht doen opgaan
over devergissing van de
„Nieuwe Ct"
Reeds maanden geleden is op uit-
noodiging van het bestuur der „Ver-
eeniging voor gemeentebelangen" een
commissie tot bestudeering van het
wetsontwerp tot stand gekomen,
vveike haar taak reeds heeft volbracht
en eerlang haar rapport publiek zal
maken.
Deze commissie bestond uit de
leden der vereeniging mr. S. Sybenga,
griffier der Staten van Groningen
mr. Talma, hoofdcommies aan de
afd. financiën, te 's Gravenhage Th,
Pels, gem.-secretaris van 's Hertogen
bosch H. J. G. Hartman, hoofdcom
mies ter provinciale griffie van Zee
landen J. J. Roovers Jr., hoofdcom
mies aan de afd. publieke werken te
Amsterdam.
Aangezien nu het beslaan van
deze commissie ons wel bekend was,
wij wisten dat geen Amsterdamsch
gemeente-ambtenaar in een andere
soortgelijke commissie had zitting
genomen, hebben wij twijfel geop
perd aan de juistheid van het bericht
van onzen Haagschen confrater, een
twijfel, welken deze thans wel
gegrond zal achten.
Bij gebr. Binger te Amsterdam is
uitgegeven een reproductie van de
hindert mij volstrekt niet. Het her
innert mij, dat ik aanhoudend moet
voorwaarts streven en dat ik nog
een groote schuld aan u heb af te
doen, omdat u mij zorgvuldig hebt
opgevoed en tot een degelijk mensch
gevormd. Nu kan ik u een weinig
uwe zorgen en moeiten vergelden,
ik kan u een vreedzaam tehuis en
een onbezorgd leven verschaffen.
Pak daarom maar spoedig uw koffers,
lieve moeder, en kom bij uw zoon.
Dat het slot Altenbrak op een uur
afstands ligt, zal tl niet weerhouden
te komen. Dikwijls genoeg hebt u
mij verzekerd, dat u de menschen
vergiffenis hebt geschonken, dat u
de hoop van vroeger tijd hebt laten
varen. Maar, lieve moeder, mij is de
nabijheid van Altenbrak juist naar
den zin, want (ik wil het eerlijk be
kennen) ik heb de hoop op het ont
dekken der waarheid nog niet op
gegeven.
in Palermo en in Frati heb ik
eenige sporen gevonden, die
maar ik wil u niet op droevige ge
dachten brengen.
Geloof echter niet, dal ik uit
hebzucht, uit begeerte naar eer en I
„Halve Maen", zooals dit vaartuig
deze maand door een Nederlandscb
comité aan den Staat NeW-York zal
worden aangeboden ter gelegenheid
van de Hudson-Fulton-feesten.
Naar een foto, 'vervaardigd door
den heer A. Kok te Amsterdam, ont
wierp de heer Gerard Kraay van dit
vaartuig een voorstelling, waarbij alie
historische bronnen trouwzijn gevoigd,
de vlaggen naar officieele gegevens
heraldisch zijn bewerkt, terwijl war
de kleeding der bemanning aangaat
deze volgens oude archieven is ge
geven.
Het ontwerp werd in aquarelvorm
gebracht en kunstig in drie kleuren
boekdruk geproduceerd door gebr.
Binger te Amsterdam.
De meesterlijke grap, indertijd door
den kapitein van Köpenick uitgehaald,
heeft sinds dien al verschillende per
sonen verleid zijn illustre voorbeeld
te volgen, begeerig naar het succes
en den roem, door den ex-schoen-
maker geoogst. Evenwel, de meesten
hunner waren niet zoo gelukkig. Een
kostelijke grap is dezer dagen te Sa-
loniki (Turkije) uitgehaald door een
heerschap, die de geheele stad van
den gouverneur-generaal af tot den
hotel knecht toe bij den neus heeft
gehad. Onder den naam van prins
Schehabeddin, oom van sultan Abdoei
Asis en neef van den Turkschen troon
opvolger stapte hij af aan een der
voornaamste hotels, voorgevende eeni
ge dagen te willen vertoeven in de
residentie var. het centraal-comité der
Jong-Turken die den Osmaanschen
.prins in vrijheid gesteld hadden.
Groote vreugde bracht dit onder de
Jong-Turken en alle overheidsperso
nen, ook de gouverneur-generaal,
kwamen Zijne Hoogheid begroeten.
De hotelhouder gaf feest-diners, koop
lieden en juweliers zonden kostbare
geschenken op crediet. De grappen
maker leidde inderdaad een leventje
als een prins. Jammer, dat hij eindelijk
weg moest, naar Weenen, om zijn
studie. De directie van den Ooster-
Spoorweg wilde een salonwagen voor
den vertrekkenden Hoogheid beschik
baar stellen, maar zulk een wagon
was niet in Saioniki aanwezig, moest
uit de hoofdstad komen. Men telegra
feerde. In Constantinopei vond men
de zaak verdacht, informeerde even
en nu bleek, dat de echte prins Sche
habeddin ergens anders verblijf hield.
Dat was een ontnuchteringvoor de
Jong-Turken en de overheid in de
stad Saioniki, maar niet mihdervoor
het heerschap, dat zoo'n heerlijk le
ventje had gehad, maar op het aller
laatst in zijn spelletje gestoord werd,
juist toen hij met zijn buit er van
door dacht te gaan.
rijkdom blijf streven naar de onthul
ling van dat geheim. Neen ik doe
dit alleen om de nagedachtenis mijns
vaders van een afschuwelijke ver
denking le zuiveren. En nu niets
meer over die oude halfversleten
zaak, waarvan u, oom Tiedemann
en ik alleen kennis dragen. Groet
oom en Greta hartelijk van mij en
kom spoedig hier."
Toen Margherita dezen brief van
haar zoon had gelezen, bleef zij
een geruimen poos in gedachten
verzonken zitten. De laatste stralen
van de ondergaande zon vielen over
de hooge daken in de kamer van
de eenzame vrouw en vergulden
heur zwart, eenvoudig opgemaakt
haar, dat hier en daar reeds een en
kelen zilveren draad vertoonde.
Margherita's gelaat had die stille,
zachte uitdrukking gekregen, die de
onderwerping aan het lot kenmerkt.
Haar wangen waren bleek en inge
zonken, haar lippen konden zich
echter weer tot een lach zetten en
haar blik was zacht en vriendelijk.
De rouwkleeding, die zij nog aitijd
droeg, deed haar langer en slanker
schijnen, dan zij werkelijk was, doch
Van een ander brutaal heer wordt
uit Brussel bericht. Een 26 jarige jon
geman ging door of liet zich doorgaan
voor advocaat, ingeschreven, zoo hij
zei, op de Brusselsche balie. Zoo
wist hij menig cliënt er in te laten
loopenbeklaagden zij zich over de
traagheid van den gang hunner zaak,
dan wist hij ze steeds met het een of
ander otn den tuin te leiden. Maai
de kruik gaat zoolang te water, tot
zij breekt. 'tWerd zoo erg, dat men
eens ging informeeren naar den man
en ja, toen bleek het, dat men met
een oplichter te doen had. Hij ging,
evenals prins Schehabeddin hierboven
bedoeid, achter slot en grendel, maar
ondertusschen had hij zijn cliënten
voor 30.000 francs afgetroggeld
De politie had hij weten te misleiden
doordat hij een kelder als woning
had genomen. Die slimheid baatte
hem echter ten slotte niet. Een amb
tenaar in Tuurië (Zuid-Rusland) had
met zijn slimheid, welke trouwens
niets kwaads bedoelde, meer succes.
Hij wilde een school stichten, maar
had daarvoor 60 duizend roebels
noodig. Hij vroeg hulp aar. den mil-
lionnair Tsanho. „Kun je begrijpen
antwoordde deze bits „denk je, dat
ik voor zulke onnutte dingen geld
geef, schoolopvoeding heeft voor mij
geen waarde. Goede landbouwers heeft
Rusland noodig; aan menschen van
uw type heeft de maatschappij niets
Waarop Kolibaba, de bedoelde amb
tenaar, het bescheid gaf, dat hij, in
weerwil van zijn opleiding, in staat
was zonder hulp 23 acres (10'/a Hec
tare) haver te maaien Dat klonk den
millionnair ongelooflijk toe „Als je
dat dnet. dan geef ik je de 6O.000
roebels En Kolibaba dééd het. De
geldman was verbluft en moest be
talen. Kolibaba overgelukkig, kon nu
zijn school bouwen. Dat geld is zeer
zeker nuttig besteed, beter dan dat,
waarmee deze week een aannemer
uit Rotterdam sier maakte en van zich
af smeet. Die man kon de weelde niet
verdragen. Hij zat in de electrische
tram van Rotterdam naar Scheveningen,
was tamelijk opgewonden, wijl hij aan
Bacchus had geofferd en ging nu
met een kroeggenoot een dagje naar
Scheveningen.
In de tram wierp hij de bankbiljetten
van zich af en scheurde er een van
100 gulden Stuk. De politie kwam
wijselijk tusschenbeide en bracht de
man naar een politiepost. En wat
bleek daar? Had de man zoovel geld,
dat hij dit kon laten rollen was het
zoo'n Croesus Och neen hij had
het geld slechts als bouwcrediet ont
vangen. Dat was dus een groote
parade en klein garnizoen, en dat
aannemertje zal nog wel eens last
krijgen van de pijn, die in den volks
mond nog erger heet dan kiespijn,
n.l. van geldpijn. De politie, die
menig jong meisje zou haar nog om
haar schoone gestalte, benijd kunnen
hebben.
Daar hoorde men een meisjesstem
in de gang. Dank u, August, en
zeg aan om Hendrik, dat hij spoedig
komt om zijn avondmaal te gebrui
ken ik heb wat moois voor hem
meegebracht.
ik zal het hem zeggen, ant
woordde de stem van een jonkman.
Toen werd de deur van de gang
dicht gedaan en lichte voetstappen
naderden de deur der kamer, waar
Margherita zat. Zij verborg den brief
van haar zoon in den zak van haar
japon en toen de jonge maagd de
kamer binnentrad, lachte zij haar
vriendelijk tegen.
Mama, u moet niet boos zijn,
dat ik wat later kom, sprak Greta
Montelli, ontlastte haar arm van de
mand, die zij droeg en snelde naar
haar moeder 0111 haar te omhelzen
en te kussen.
Alles, watu me belast hebt, heb ik
gedaan, zei Greta toen verder. De
mand was zoo zwaar geworden, dat
ik er de trap bijna' niet mee kon
opkomen. Toen - heeft de knecht
tusschenbeide kwam, bewaarde den
man misschien voor erger dingen,
maar waarschijnlijk was deze er niet
erg dankbaar voor en vond hij in
menging der politie minder aange
naam. Misschien was dit ook wei het
geval met den president der Ver-
eenigde Staten, die een automobielrit
maakte, met zijn echtgenoote naar
Boston. De auto reed te hard, zoodat
een agent den chauffeur verzocht te
stoppen. De agent wilde den naam
van den automobilist noteeren, en
president Taft maakte zich bekend.
De man der politie keek verbluft
maar zei toen, dat met geen grootere
snelheid dan van 10 mijl in het uur
mocht worden gereden en dat de
auto van den president wel een
snelheid van minstens 20 mijl had
gehad. Daar hij den president moeilijk
arresteeren kon, zou hij van de over
treding geen werk maken, zei hij
en wilde toen weggaan. Taft bedankte
toen den man en tufte daarna verder
met de voorgeschreven snelheid,
't Lesje had dus geholpen, maar voor
hoelang
Voor menig automobilist staat het
aloude lesje nog ongeschreven
„Zacht te gaan en ver te den,
Is een daad van wijze lión,"
welke woorden zij toch vooral wel
ter harte mogen nemen.
Van wijze liên gesproken, in de
„Crefelder Ztg." komt een advertentie
voor van of betreffende een meisje,
dat voor haar leeftijd wel buiten ge
woon wijs, of liever knap en be
dreven moet zijn. Luister
„Een lief meisje, zestien jaren oud,
op de hoogte van alle huishoudelijke
werKzaamneuen, hoorigr- ir..nn™rt»
koken, zoekt een betrekking als keu
kenmeid. Ook als costuumnaaister
wil zij gaarne werkzaam zijn, terwijl
zij de beginselen van het piano-on
derwijs uitstekend kan onderrichten.
Zij bezit diploma's als stenografiste
en typewritster, teekent niet onaardig
en maakt gelegenheidsverzen.
Wij vragen U, mevrouwen-en juf
frouwen-meesteressen Wat wilt gij
nog meer? Die jonge dame is dan
wel van zessen klaar, naar het schijnt.
Van een ander jong meisje, ongeveer
even oud, maakt de pers gewag, om
dat zij een zeldzame jeugd heeft ge
had. 't Is de dochter van den Pool
reiziger Peary, die zoo pas de Noord -
pooi heeft betreden, naar hij zegt.
Toen Peary nog geen jaar getrouwd
was, ging hij naar de ijsvelden in
het hooge Noorden. Zijn moedige
vrouw ging mee en in een Eskimo
nederzetting kregen zij Jiun eerste
telg, die A!i-ni-ghi-to„Kind der
sneeuw" gedoopt werd. Het meisje
groeide op te midden van het eeuwige
ijs en bleef 3 jaar lang in de Pool
streken. in 1901 ging zij reeds voor
de derde maal met haar vader mee
van oom Tiedemann mij geholpen.
Dat dacht ik wel, toen ik je
daar in de gang hoorde spreken,
antwoordde haar moeder. Maar
ge hebt het warm, dog je hoed en
mantel af ik heb je wat nieuws
te vertellen.
Spoedig legde Greta hoed en man
tel af en nam plaats op een voeten
bankje aan moeders schootnieuws
gierig keek zij naar haar moeder op.
Nu, mama?
Ik heb een brief van Eduard.
Van Eduard Bevalt hem die
betrekking
Die bevalt hem besthij wil, dat
wij bij hem komen wonen. Hij heeft
een kleine villa gehuurd, dicht bij den
oever van de Elbe en omgeven door
een schaduwrijken tuin. Hij stelt het
huis met zijn omgeving zoo mooi
voor, dat men zou gaan verlangen
naar dat rustige buitenleven.
Greta liet haar hoofdje zakken.
Een donkere gloed vloog opeens
over haar gelaat.
(Wordt vervolgd.)