18 September. No. 219 1909. binnenland. si Misiial BLQQKER'S DAALDERS CACAO 47e Jaargang. Zaterdag Fetiil eton» Dtti II OP DEN TM. VLISS1NGSCHE COURANT. Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENT1ËNvan 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken régel, meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote letters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. TELEFOONNUMMER 10. In het belang van het onderwijs. De minister van binnentandsche zaken heeft aan de colleges van Ge deputeerde Staten het volgende mede gedeeld Het is, naar mij gebleken is, wel eens voorgekomen, dat gemeentebe sturen nieuw aangestelde onderwijzers in dienst doen treden alvorens hunne dienstbetrekking bij de gemeente, waar zij tot dusver werkzaam waren, een einde had genomen. Zoowel in het belang der onder wijzers, die door het verlaten hunner betrekking vóór den dag, waarop hij ontslag ingaat, de kans loopen hunne aanspraak op betaling van een ge deelte hunner bezoldiging te ver liezen, als in dat der gemeenten, die tengevolge van het vertrek dier on derwijzers, aan hare openbare lagere scholen ontijdige vacatures zien ont staan, komt een dergelijke toestand mij ongewenscht voor. Ik heb mitsdien de eer uw college le verzoeken namens mij de aandacht van de gemeentebesturen in uwe provincie te vestigen op de wensche- lijklieid nieuw aangestelde onderwij zers niet in dienst te doen treden op een tijdstip, waarop deze nog niet ontslagen zijn van hunne verplich tingen jegens een andere gemeente. Landbouw-Ongevallenverzekering. Namens den Nederlandschen Bond van Arbeiders in het Landbouw- en Zuivelbedrijf is een adres tot den minister van landbouw, nijverheid en handel gericht, naar aanleiding van bet door het bestuur van het Neder- landsch Landbouw-comité gedaan verzoek, het ontwerp van wet op (ie Landbouw-Ongevallenverzekering 1905 te willen intrekkenwaarbij tevens werd aangedrongen op de in diening van een ontwerp van wet deze materie betreffende, waarbij al leen de verzekeringsplicht wordt op gelegd, doch onder de noodige waar borgen vrijheid gelaten wordt ten aanzien van de wijze van verzekering. Adressanten verzoeken nu den minis ter niet op het verzoek van het Ne- derlandsch Landbouw-comité te willen ingaan, maar daarentegen te willen bevorderen dat het ontwerp van wet op de Landbouw-Ongevallenverze kering van 1905 spoedig in behande ling wordt genomen. Plaatselijke belastingen. Het „N. v. d. D." schrijft Dezer dagen berichtte de „N. Ct.", flat de chefs van de afdeeling finan ciën ter secretarie van de „groote gemeenten" zich in commissie had den vereenigd, om een rapport uit te Abonnetnents-Aduerteirfiën op zeer uoordeelige voorwaarden. O 38.) Toen wij in Berlijn in het huis i® 00m Tiedemann, die drie trappen nog woonde, omringd door al die huizen, hebt u er ons ten- inste dikwijls aan herinnerd, oom edemann had het beneden in zijn gerswinkel nog slechter, dat is usar' d°ch hij is een geboren Ber- J f> bet stof en de hitte in de ,.ten hinderen hem niet. Het was bult ®roo'ste wensch u en Margaretha en de stad een vriendelijke wo men hunnen verschaffen, waar j,wil,zich aan de vrije natuur ver geenr kan' De iabriek staat no8 verivj'11 minuten van onze woning beu in den tuin kan men maar i ^er raachines hooren We'k hoekje der aarde is daar woordigvrij van? Datgedruisch MEN MOGE U NAMAAK OPDRINGEN, HOUDT VAST AAN GE WEET DAT DIE UITSTEKEND IS. (Adv.) brengen over het aanhangige wets ontwerp in zakegemeente-belasfingen. Wij hebben dit bericht in twijfel getrokken, omdat ons was gebleken dat noch de chef dier afdeeling te Amsterdam, noch eenige andere financie-ambtenaar aldaar van het be staan dier commissie iets afwisten. De „N. Ct." houdt vol, dat noch tans haar bericht juist is en verze kert dat wel degelijk een gemeente ambtenaar van Amsterdam in de com missie zitting heeft. Die laatste ver zekering heeft ons licht doen opgaan over devergissing van de „Nieuwe Ct" Reeds maanden geleden is op uit- noodiging van het bestuur der „Ver- eeniging voor gemeentebelangen" een commissie tot bestudeering van het wetsontwerp tot stand gekomen, vveike haar taak reeds heeft volbracht en eerlang haar rapport publiek zal maken. Deze commissie bestond uit de leden der vereeniging mr. S. Sybenga, griffier der Staten van Groningen mr. Talma, hoofdcommies aan de afd. financiën, te 's Gravenhage Th, Pels, gem.-secretaris van 's Hertogen bosch H. J. G. Hartman, hoofdcom mies ter provinciale griffie van Zee landen J. J. Roovers Jr., hoofdcom mies aan de afd. publieke werken te Amsterdam. Aangezien nu het beslaan van deze commissie ons wel bekend was, wij wisten dat geen Amsterdamsch gemeente-ambtenaar in een andere soortgelijke commissie had zitting genomen, hebben wij twijfel geop perd aan de juistheid van het bericht van onzen Haagschen confrater, een twijfel, welken deze thans wel gegrond zal achten. Bij gebr. Binger te Amsterdam is uitgegeven een reproductie van de hindert mij volstrekt niet. Het her innert mij, dat ik aanhoudend moet voorwaarts streven en dat ik nog een groote schuld aan u heb af te doen, omdat u mij zorgvuldig hebt opgevoed en tot een degelijk mensch gevormd. Nu kan ik u een weinig uwe zorgen en moeiten vergelden, ik kan u een vreedzaam tehuis en een onbezorgd leven verschaffen. Pak daarom maar spoedig uw koffers, lieve moeder, en kom bij uw zoon. Dat het slot Altenbrak op een uur afstands ligt, zal tl niet weerhouden te komen. Dikwijls genoeg hebt u mij verzekerd, dat u de menschen vergiffenis hebt geschonken, dat u de hoop van vroeger tijd hebt laten varen. Maar, lieve moeder, mij is de nabijheid van Altenbrak juist naar den zin, want (ik wil het eerlijk be kennen) ik heb de hoop op het ont dekken der waarheid nog niet op gegeven. in Palermo en in Frati heb ik eenige sporen gevonden, die maar ik wil u niet op droevige ge dachten brengen. Geloof echter niet, dal ik uit hebzucht, uit begeerte naar eer en I „Halve Maen", zooals dit vaartuig deze maand door een Nederlandscb comité aan den Staat NeW-York zal worden aangeboden ter gelegenheid van de Hudson-Fulton-feesten. Naar een foto, 'vervaardigd door den heer A. Kok te Amsterdam, ont wierp de heer Gerard Kraay van dit vaartuig een voorstelling, waarbij alie historische bronnen trouwzijn gevoigd, de vlaggen naar officieele gegevens heraldisch zijn bewerkt, terwijl war de kleeding der bemanning aangaat deze volgens oude archieven is ge geven. Het ontwerp werd in aquarelvorm gebracht en kunstig in drie kleuren boekdruk geproduceerd door gebr. Binger te Amsterdam. De meesterlijke grap, indertijd door den kapitein van Köpenick uitgehaald, heeft sinds dien al verschillende per sonen verleid zijn illustre voorbeeld te volgen, begeerig naar het succes en den roem, door den ex-schoen- maker geoogst. Evenwel, de meesten hunner waren niet zoo gelukkig. Een kostelijke grap is dezer dagen te Sa- loniki (Turkije) uitgehaald door een heerschap, die de geheele stad van den gouverneur-generaal af tot den hotel knecht toe bij den neus heeft gehad. Onder den naam van prins Schehabeddin, oom van sultan Abdoei Asis en neef van den Turkschen troon opvolger stapte hij af aan een der voornaamste hotels, voorgevende eeni ge dagen te willen vertoeven in de residentie var. het centraal-comité der Jong-Turken die den Osmaanschen .prins in vrijheid gesteld hadden. Groote vreugde bracht dit onder de Jong-Turken en alle overheidsperso nen, ook de gouverneur-generaal, kwamen Zijne Hoogheid begroeten. De hotelhouder gaf feest-diners, koop lieden en juweliers zonden kostbare geschenken op crediet. De grappen maker leidde inderdaad een leventje als een prins. Jammer, dat hij eindelijk weg moest, naar Weenen, om zijn studie. De directie van den Ooster- Spoorweg wilde een salonwagen voor den vertrekkenden Hoogheid beschik baar stellen, maar zulk een wagon was niet in Saioniki aanwezig, moest uit de hoofdstad komen. Men telegra feerde. In Constantinopei vond men de zaak verdacht, informeerde even en nu bleek, dat de echte prins Sche habeddin ergens anders verblijf hield. Dat was een ontnuchteringvoor de Jong-Turken en de overheid in de stad Saioniki, maar niet mihdervoor het heerschap, dat zoo'n heerlijk le ventje had gehad, maar op het aller laatst in zijn spelletje gestoord werd, juist toen hij met zijn buit er van door dacht te gaan. rijkdom blijf streven naar de onthul ling van dat geheim. Neen ik doe dit alleen om de nagedachtenis mijns vaders van een afschuwelijke ver denking le zuiveren. En nu niets meer over die oude halfversleten zaak, waarvan u, oom Tiedemann en ik alleen kennis dragen. Groet oom en Greta hartelijk van mij en kom spoedig hier." Toen Margherita dezen brief van haar zoon had gelezen, bleef zij een geruimen poos in gedachten verzonken zitten. De laatste stralen van de ondergaande zon vielen over de hooge daken in de kamer van de eenzame vrouw en vergulden heur zwart, eenvoudig opgemaakt haar, dat hier en daar reeds een en kelen zilveren draad vertoonde. Margherita's gelaat had die stille, zachte uitdrukking gekregen, die de onderwerping aan het lot kenmerkt. Haar wangen waren bleek en inge zonken, haar lippen konden zich echter weer tot een lach zetten en haar blik was zacht en vriendelijk. De rouwkleeding, die zij nog aitijd droeg, deed haar langer en slanker schijnen, dan zij werkelijk was, doch Van een ander brutaal heer wordt uit Brussel bericht. Een 26 jarige jon geman ging door of liet zich doorgaan voor advocaat, ingeschreven, zoo hij zei, op de Brusselsche balie. Zoo wist hij menig cliënt er in te laten loopenbeklaagden zij zich over de traagheid van den gang hunner zaak, dan wist hij ze steeds met het een of ander otn den tuin te leiden. Maai de kruik gaat zoolang te water, tot zij breekt. 'tWerd zoo erg, dat men eens ging informeeren naar den man en ja, toen bleek het, dat men met een oplichter te doen had. Hij ging, evenals prins Schehabeddin hierboven bedoeid, achter slot en grendel, maar ondertusschen had hij zijn cliënten voor 30.000 francs afgetroggeld De politie had hij weten te misleiden doordat hij een kelder als woning had genomen. Die slimheid baatte hem echter ten slotte niet. Een amb tenaar in Tuurië (Zuid-Rusland) had met zijn slimheid, welke trouwens niets kwaads bedoelde, meer succes. Hij wilde een school stichten, maar had daarvoor 60 duizend roebels noodig. Hij vroeg hulp aar. den mil- lionnair Tsanho. „Kun je begrijpen antwoordde deze bits „denk je, dat ik voor zulke onnutte dingen geld geef, schoolopvoeding heeft voor mij geen waarde. Goede landbouwers heeft Rusland noodig; aan menschen van uw type heeft de maatschappij niets Waarop Kolibaba, de bedoelde amb tenaar, het bescheid gaf, dat hij, in weerwil van zijn opleiding, in staat was zonder hulp 23 acres (10'/a Hec tare) haver te maaien Dat klonk den millionnair ongelooflijk toe „Als je dat dnet. dan geef ik je de 6O.000 roebels En Kolibaba dééd het. De geldman was verbluft en moest be talen. Kolibaba overgelukkig, kon nu zijn school bouwen. Dat geld is zeer zeker nuttig besteed, beter dan dat, waarmee deze week een aannemer uit Rotterdam sier maakte en van zich af smeet. Die man kon de weelde niet verdragen. Hij zat in de electrische tram van Rotterdam naar Scheveningen, was tamelijk opgewonden, wijl hij aan Bacchus had geofferd en ging nu met een kroeggenoot een dagje naar Scheveningen. In de tram wierp hij de bankbiljetten van zich af en scheurde er een van 100 gulden Stuk. De politie kwam wijselijk tusschenbeide en bracht de man naar een politiepost. En wat bleek daar? Had de man zoovel geld, dat hij dit kon laten rollen was het zoo'n Croesus Och neen hij had het geld slechts als bouwcrediet ont vangen. Dat was dus een groote parade en klein garnizoen, en dat aannemertje zal nog wel eens last krijgen van de pijn, die in den volks mond nog erger heet dan kiespijn, n.l. van geldpijn. De politie, die menig jong meisje zou haar nog om haar schoone gestalte, benijd kunnen hebben. Daar hoorde men een meisjesstem in de gang. Dank u, August, en zeg aan om Hendrik, dat hij spoedig komt om zijn avondmaal te gebrui ken ik heb wat moois voor hem meegebracht. ik zal het hem zeggen, ant woordde de stem van een jonkman. Toen werd de deur van de gang dicht gedaan en lichte voetstappen naderden de deur der kamer, waar Margherita zat. Zij verborg den brief van haar zoon in den zak van haar japon en toen de jonge maagd de kamer binnentrad, lachte zij haar vriendelijk tegen. Mama, u moet niet boos zijn, dat ik wat later kom, sprak Greta Montelli, ontlastte haar arm van de mand, die zij droeg en snelde naar haar moeder 0111 haar te omhelzen en te kussen. Alles, watu me belast hebt, heb ik gedaan, zei Greta toen verder. De mand was zoo zwaar geworden, dat ik er de trap bijna' niet mee kon opkomen. Toen - heeft de knecht tusschenbeide kwam, bewaarde den man misschien voor erger dingen, maar waarschijnlijk was deze er niet erg dankbaar voor en vond hij in menging der politie minder aange naam. Misschien was dit ook wei het geval met den president der Ver- eenigde Staten, die een automobielrit maakte, met zijn echtgenoote naar Boston. De auto reed te hard, zoodat een agent den chauffeur verzocht te stoppen. De agent wilde den naam van den automobilist noteeren, en president Taft maakte zich bekend. De man der politie keek verbluft maar zei toen, dat met geen grootere snelheid dan van 10 mijl in het uur mocht worden gereden en dat de auto van den president wel een snelheid van minstens 20 mijl had gehad. Daar hij den president moeilijk arresteeren kon, zou hij van de over treding geen werk maken, zei hij en wilde toen weggaan. Taft bedankte toen den man en tufte daarna verder met de voorgeschreven snelheid, 't Lesje had dus geholpen, maar voor hoelang Voor menig automobilist staat het aloude lesje nog ongeschreven „Zacht te gaan en ver te den, Is een daad van wijze lión," welke woorden zij toch vooral wel ter harte mogen nemen. Van wijze liên gesproken, in de „Crefelder Ztg." komt een advertentie voor van of betreffende een meisje, dat voor haar leeftijd wel buiten ge woon wijs, of liever knap en be dreven moet zijn. Luister „Een lief meisje, zestien jaren oud, op de hoogte van alle huishoudelijke werKzaamneuen, hoorigr- ir..nn™rt» koken, zoekt een betrekking als keu kenmeid. Ook als costuumnaaister wil zij gaarne werkzaam zijn, terwijl zij de beginselen van het piano-on derwijs uitstekend kan onderrichten. Zij bezit diploma's als stenografiste en typewritster, teekent niet onaardig en maakt gelegenheidsverzen. Wij vragen U, mevrouwen-en juf frouwen-meesteressen Wat wilt gij nog meer? Die jonge dame is dan wel van zessen klaar, naar het schijnt. Van een ander jong meisje, ongeveer even oud, maakt de pers gewag, om dat zij een zeldzame jeugd heeft ge had. 't Is de dochter van den Pool reiziger Peary, die zoo pas de Noord - pooi heeft betreden, naar hij zegt. Toen Peary nog geen jaar getrouwd was, ging hij naar de ijsvelden in het hooge Noorden. Zijn moedige vrouw ging mee en in een Eskimo nederzetting kregen zij Jiun eerste telg, die A!i-ni-ghi-to„Kind der sneeuw" gedoopt werd. Het meisje groeide op te midden van het eeuwige ijs en bleef 3 jaar lang in de Pool streken. in 1901 ging zij reeds voor de derde maal met haar vader mee van oom Tiedemann mij geholpen. Dat dacht ik wel, toen ik je daar in de gang hoorde spreken, antwoordde haar moeder. Maar ge hebt het warm, dog je hoed en mantel af ik heb je wat nieuws te vertellen. Spoedig legde Greta hoed en man tel af en nam plaats op een voeten bankje aan moeders schootnieuws gierig keek zij naar haar moeder op. Nu, mama? Ik heb een brief van Eduard. Van Eduard Bevalt hem die betrekking Die bevalt hem besthij wil, dat wij bij hem komen wonen. Hij heeft een kleine villa gehuurd, dicht bij den oever van de Elbe en omgeven door een schaduwrijken tuin. Hij stelt het huis met zijn omgeving zoo mooi voor, dat men zou gaan verlangen naar dat rustige buitenleven. Greta liet haar hoofdje zakken. Een donkere gloed vloog opeens over haar gelaat. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1909 | | pagina 1