28 Juli.
Woensdag
e
0.57
5.50
0.62
6 -
2.07
6.70
binnenland.
Feuilleton.
*es.
ZALM,
ivisch
-van de Pas.
MUW,
ilia
(ODE.
vende
igelsehe
iiid met
chelde.
"niiriinAnnawr"
Kaansche
logi en alle
óók op beta-
waarde, de
it te koopen,
60 soorten,
larren,
velend,
,G.
JDAQ van 1
30, Vlis.
tankert). Te
IS, Kasteel-
SCHOOL-
1 Sept. orn
gaan eene
rikade 22.
s. eene nette
orzien, liefst
TIELROOIj,
ENA| vraagt
een net
avonds tus-
vard Evert-
c) en 6,35 d)
c) en 7,05
.5 a) en 5,05
en 6.35 d) h)
t vertrek van
nzea vm.8, 0
a, Boraaeleen
ens, Borselen
>ot van 10 45
16 April tot
VLISSINGSCHE COURANT.
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENTIËNvan 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts twee maal berekend. Oroote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
TELEFOONNUMMER 10.
De politiek der rechterzijde.
De „Nederlander" acht het noodig
I een protest te laten hooren, onver
minderd het reeds door dr. de Visser
geschrevene, tegen de strafpredicatie
over de succespolitiek der rechter-
I zijde, voor zoover mr. Van de Laar,
I in zijn „Klaroen", ook de Christelijk
I historischen in zijn verwijt heeft
begrepen
Mr. Van de Laar miskent de Christ.-
historischen voortdurend, terwijl deze
I partij toch jarenlang tegenover den
I „Stand." en zijn redacteur heeft
I gestaan.
I De „Nederlander" werpt een blik
E terug in de historie der anti-revolu-
I tionaire partij en schetst dr, Kuyper
als den man die haar als partij or
ganiseerde. Door den uitsluitenden
nadruk, door hem op partijvorming
gelegd, ontstond velerlei euvel, al-
I thans velerlei gevaar. Het kón niet
anders of de leider van zulk een partij
die overal éénheid wilde, is vóór
alles partij-hoofd. Ter wilie van de
partij, die hij én met zichzelf én met
's lands belang identificeert, voelt hij
Si vaak niet genoegzaam wat mag of
I wat betamelijk is.
t In de partij is altijd een groep ge-
vveest, die zich daartegen verzette,
haar kracht zocht in overreding. Reeds
S van 1879—1889 lag die groep steeds
overhoop met dr. Kuyper, wegens
haar weigering om in de Tweede
Kamer als partij haar stem uit te
brengen. Zij handhaafde de volkomen
vrijheid der individueele Kamerleden.
Naar portefeuilles haakte zij niet.
Ook de pers wenschte zij vrij te hou
den van gebondenheid van den „Std."
Zij wilde haar blad, de „Nederlander"
niet laten muilbanden, gelijk nu de
„Rotterdammer" gemuilband is.
Het kebinet-Mackay viel daarom
ook minder in den smaak dergenen
die de taktiek van dr. Kuyper volg-
den, maar werd na zijn aftreden er-
kend als te hebben gestreefd naar
onpartijdigheid.
Na de poging van dr. Kuyper om,
samen met Tak, in kiesrechtuitbrei
ding uitkomst te zoeken, maakte men
zich los van het partijverband.
Ongetwijfeld heeft de machtige
partij-organisatie van dr. Kuyper tot
snelle overwinning geleid. Maar zou
die overwinning zijn uitgebleven, in
dien minder bedenkelijke middelen
waren gebezigd En hebben niet
juist de Christelijk-historischen ver
hinderd, dat velen zich afwenden van
de rechtsche groepen
De Christ-historischen hebben, toen
in 1901 de meerderheid rechts stond,
zich aan het kabinet-Kuyper aange
sloten, doch ook toen nimmer hun
zelfstandigheid prijsgegeven. En toen,
-0—0-
51.)
Na het vertrek van mevrouw Fre-
ueburg was hij in gedachten verdiept
en soms rustten zijn oogen vragend
op haar gelaat.
Dus morgen brengt ge een bezoek
dij mevrouw Fredeburg. Qe zult eens
«en, hoe goed Carola uw zang be
geleidt, zij speelt voortreffelijk, zeide
Kena, toen haar neef aanstalten
maakte om heen te gaan.
Het is me aangenaam dit te ver-
n®rae"; want de begeleiding van
I p?, bald Douglas" is niet gemak
kelijk, antwoordde Manfred.
Doch daar schoot hem juist iets
te binnen en snel voegde hij er bij
Qe zijt ook met die familie
Devnend, Rena. Ga er ook een uurtje
neen, ik breng verscheidene duetten
mee. Vindt gij het goed, dan kom
na de jongste kabinetscrisis, met
goede anti-revol. beginselen werd
gesold, heeft ons blad geen onzeker
geluid gegeven.
Natuurlijk kunnen wij gaat de
„Nederlander" voort in veel zijn
tekort gekomen, maar nimmer uit
partij-berekening of om partij-succes.
Hiermee willen wij echter volstrekt
niet beweren, dat de aanhangers van
dr. Kuyper, over het algemeen geno
men, een ander beginsel belijden.
Onze oppositie ging steeds meer te
gen de leiding zelve, daar de leider
zeer goed weet, waarin het verschil
ligt tusschen hein en ons. Velen zij
ner volgers echter zijn zich daarvan
niet bewust. Eenzijdig ingelicht, kun
nen zij dat niet weten. Vertrouwen
op den leider, met wien zij op gods
dienstig gebied, zich geheel eensge
zind voelen, meenen zij dat van
zelfsprekend is, dat de Christenen
hem ook op ander gebied volgen
omdat zij de moeilijkheid van de ge
wone maatschappelijke vraagstukken
niet genoegzaam beseffen. Daarom
vinden zij het uiterst natuurlijk, dat
dr. Kuyper volgzaamheid en gehoor
zaamheid van zijn volgelingen vor
dert. Dit is hun niet euvel te duiden.
En als zij nu eindelijk iets verne
men, dat het karakter van hun lei
der schijnt aan te randen, dat althans
in dien zin wordt uitgelegd, dan is
het toch zeer begrijpelijk dat zij, die
in hun leider den man zien die de
heilige zaak waarvoor zij strijden op
den voorgrond heeft weten te bren
gen en dien zij dientengevolge eeren
en liefhebben, de handelingen van
dien leider zooveel mogelijk met den
mantel der liefde trachten te bedek
ken. Behoeft men hen daarom te
verdenken van „om het succes" goed
te keuren wat tegen hun consciëntie
strijdt of zou moeten strijden Zou
dr. Van de Laar hier eveneens ver-
schoonend optreden b. v. tegenover
een aangevallen hoogleeraar, dien hij
als dankbaar discipel zijn leven lang
had gehuldigd en vertrouwd
De Prins te Tilburg.
Gisterenmorgen omstreeks elf uur
arriveerde per auto van Apeldoorn
Z. K. H. Prins Hendrik aan de grens
der gemeente Tilburg en werd aldaar
ontvangen door den burgemeester en
de heeren J. Kerstijn en Verbunt. Het
gezelschap begaf zich vervolgens naar
het huis van den burgemeester, waar
de Prins verwelkomd werd door den
Commissaris der Koningin mr. A. E.
J. baron Van Voorst tot Voorst, de
wethouders en enkele Raadsleden.
Tegen twaalf uur kwam de hooge
bezoeker op het tentoonstellingster
rein aan, waar de Mecklenburgsche
vlag werd geheschen en het Wilhel
mus ten gehoore werd gebracht.
Op de tentoonstelling werd de
ik u eerst afhalen 1
Mag ik, mama vroeg Rena.
Wel zeker, dat is goed, ant
woordde de gravin.
Tot weerziens dus, morgen na
den middagzeide Manfred tot af
scheid.
Rena kon dien avond niet dadelijk
den slaap vatten. „Waarom maakte
die babbelachtige Carolina juist van
avond zulke toespellingen En
waarom was Manfred zoo stil, ter
wijl hij eerst toch zoo vroolijk was
Deze vragen hielden Rena nog
lang wakker, nadat zij het licht had
uitgeblazen.
In den laatsten tijd had zij veel
aan haar neef moeten denken. Waar
om, wist zij zelf niet. In zijne te
genwoordigheid gevoelde zij zich
verlegen en werd zij stil. Vond zij
zijn gezelschap niet aangenaam meer
O neen, integendeel, als zij hem
vergeleek met andere heeren die zij
kende dan viel de vergelijking altijd
ten gunste van Manfred uit. Hij
zeide haar minder vleierijen dan die
anderen, maar zij voelde onbewust,
dat zij hem niet onverschillig was.
Maarzij was dan ook zijn nicht 1
Prins ontvangen door den voorzitter
en den ondervoorzitter, die de andere
commissieleden aan den Prins voor
stelden daarna had de rondgang
plaats door de Nijverheidszaal. Ver
volgens werd een bezoek gebracht
aan de feestzaal, Venetië, de ma
chinekamer enz.
De Prins beschouwde alles met
veel belangstelling. Om 1 uur werd
door den gemeenteraad een lunch
aangeboden aan den Prins. Omstreeks
drie uur verliet Prins Hendrik Til
burg.
Vlagvertoon.
Naar wij vernemen zijn de drie
pantserschepen, behoorende tot de
zeemacht in Nederl. Indië, te weten
de „De Ruyter" de „Koningin Regen
tes" en de „Tromp" aangewezen tot
het maken van een reis naar de Phi-
lippijnen, China en Japan tot het
doen van vlagvertoon. Tevens is het
pantserschip „Noordbrabant", even
eens deel uitmakende van de Indische
zeemacht, bestemd om in September
de Neder!, regeering te vertegenwoor
digen te San Francisco bij de feesten
ter eere van den wederopbouw van
deze Amerikaansche stad.
't Schijnt te Zutphen gebeurd te
zijn 't stond althans in de „Zutphen-
sche Ct." dat een vriendelijke oude
heer dezer dagen bleef staan bij
een kinderwagentje,waarin twee klein
tjes, die precies op elkaar geleken,
en minzaam met het kindermeisje
het volgende gesprek voerde
„Ah zeker tweelingen
„Ja, mijnheer Allebei jongens."
„Zoo?" zeide de oude heer. „En
hoe houdt je ze uit elkaar?"
„Dit is de een," zei het meisje,
er een aanwijzend, „en dat is de
ander."
„Goede hemelzei de oude heer,
„hoe eenvoudig," „Maar," voegde hij
er aan toe en wees naar nummer
twee, „kan deze ook niet de een zijn?"
„Dat kan wel," hernam het meisje
na een korte pauze, „maar dan is
natuurlijk die de ander."
„Goed dan," zei de oude heer.
„Maar hoe doe je nu als je ze van
elkaar wilt scheiden
„Dat doen we zeldenmaar als
het noodig is, zetten wij er een in de
eene kamer en den ander in de andere."
„Hoe weet je dan welke je in elke
kamer zet
„We kijken goed, welke we in de
eene kamer zetten en dan weten we
dat de andere in de andere kamer is."
„Goed", zei de oude heer, het
vraagstuk warm houdend, „maar als
de eene nu eens thuis was en de
ander buitenshuis, zou je dan kunnen
zeggen, welke er thuis was?"
Met dit argument onderdrukte zij
telkens weder het zalig gevoel dat
bij haar opkwam.
Juist 's middags te vier uur kwam
Manfred den volgenden dag Rena
afhalen om met haar naar mevrouw
Fredeburg fe gaan.
Carola is dezen morgen vroeg
al hier geweest, om te vragen of ik
meekwam, anders had ik bijna niet
durven gaan, uit vrees dat ik je sto
ren zou, verklaarde Rena, die vlug
haar hoed opzette.
Zij moest beloven dat zij met haar
neef terug zou zijn tegen het thee
drinken daarop vertrokken zij.
Een poosje liepen zij zwijgend
naast elkaar voort en dit begon reeds
pijnlijk te worden toen Manfred plot
seling vroeg
Zal het u wel bevallen, Rena,
met mij te zingen
Waarom niet klonk het terug.
Och ik vraag het slechts, stot
terde Manfred. Misschien zing je lie
ver niet omdat
Verlegen bleef hij in zijne woor
den steken.
Wat zeg je dat vreemd zei
Rena, met een poging om te lachen,
flbonnements-flduertentiën op zeer uoordeelige uooruiaarden.
„O, ja, mijnheer," hernam het
meisje, „dan hoefden we alleen maar
naar hem te kijken en dan zouden
we weten dat degeen, dien we zagen,
degeen was, die in huis was, en dan
was natuurlijk degeen die ergens
anders was, de ander. Er zijn er maar
twee, ziet u, en dat maakt het heel
gemakkelijk
De vriendelijke oude heer moet toen
maar doorgeloopen zijn.
Nog vriendelijker, ja een echte
menschenvriend toont de steller van
de volgende advertentie in het „N. v.
d. D." te zijn.
„Mr. H. L. Emden,
Medium,
voorziet alle veranderingen in de
Koersen en Effecten. Consult over
beurszaken vanaf f 5. Alle andere
zaken vanaf f 1. Is dagel. te cons,
van 10 tot 10. Bloemgr. 91 huis,
Amsterd."
Welk een edele menschenvriend,
die meneer mr. Van EmdenDoor
een allerzeldzaamste begaving der
natuur is hij in staat alle veranderingen
in de koersen der effecten met
onfeilbare zekerheid te voorzien. Men
begrijpt, dat zoo iemand het in de
hand heeft, in korten tijd millionair
te worden hij weet toch precies welke
effecten omhoog zullen gaan en hem
dus gelegenheid geven tot schitterende
nooit missende speculaties Welnu,
in plaats van die schatten aanbren
gende wijsheid stilletjes voor zich te
houden, stelt hij ze bij advertentie
ter beschikking van Jan en Alleman,
tegen de geringe vergoeding van 5
pop! Hoe is 't mogelijk! De be
langeloosheid is toch de wereld nog
niet uit.
Maar wie weet, of mr. Van Emden
toch nog geen goede zaken maakt 1
Misschien 't is maar een veronder
stelling 1 behoort hij thans tot de
„groote heeren bedoeld in onder
staand versje, waaraan op het Mid
denstandscongres dr. Nouwens her
innerde bij de beraadslaging over het
crediet, dat de Middenstand geeft
Jan had veertien daag gekregen
Voor het stelen van een jaa.
„Wie", zei Kees, „had kunnen denken,
Dat Jan zoo onhandig was
In het stelen van een jas?"
Laat hem doen als groote heeren
Die bestellen een jaa,
En komt men betaling vragen,
Wel, dan zeggen zij,,lk paa" 1
En zij d:agen toch hun jaa,
Tot zulke praktijken behoeft de
schoolmeester in het Duitsche plaatsje
Wijmeer, even over de grenzen, zijn
toevlucht niet te nemen. De man
heeft een ongelukkig schoollokaal,
hij zit met 66 kinderen opgepakt in
een ruimte van 20 M2.meubelen en
kasten en borden zijn zeer primitief,
maar de traktementen zijn aldaar
uitstekend. Tot vóór kort genoot het
hoofd dier kleine school een trakte-
welke echter niet gelukte.
Och toevallig ving ik gisteren
een paar woorden van Carolo Fre
deburg op en daaruit moest ik wel
opmaken, dat ge liever niet zingt in de
afwezigheid van een zeker persoon,
die in uw hart een groote plaats
bekleedt.
Van ter zijde keek hij Rena aan
om te zien welken indruk zijne
woorden op haar maakten.
Hare wangen gloeiden als vuur,
zij hield de oogen neergeslagen, ter
wijl zij antwoordde
Carola plaagt me gaarne, om
dat een jonge heer van onze kennis
sen mij het hof maakt, zooals men
dat noemt. Of mij dit aangenaam is
en wat ik daarbij gevoel, daarnaar
vraagt zij niet.
Mag ik er dan naar vragen
fluisterde Manfred en hij trachtte
haar in de oogen te zien. Ach, Re
na, zeg me eens openhartighebt
ge uw hart reeds weggeschonken
Een zacht gefluisterd „ja" was haar
antwoord.
En wie is de gelukkige Nu
wil ik alles wetenzei Manfred en
daarbij drukte hij de hand van zijn
ment van f1200, dat zeker nog niet
zoo kwaad was, en nu onlangs is
het nog verhoogd met f800 ruim,
zoodat de „Lehrer" zich verblijdt met
een salaris van meer dan f2000. Voor
den Nederlandschen collega werkelijk
benijdenswaard. Bovendien bepaalt
de wet, dat deze regeling in werking
treedt 1 April 1908. Ook een mee
vallertje.
Nu, 't is den man voor zijn moeite
vollen arbeid van harte gegund. Niet
altoos echter gaat het zoo, dat de
paarden, die de haver verdienen, ze
ook krijgen.
„Ondank is vaak 's werelds loon."
Dit ondervond ook een dokter in den
Haag, die meer dan zes jaar het ge
zin van een beambte behandeld had
zonder ooit zijn rekeningen voldaan
te zien. Eindelijk waagde hij het den
schuldenaar te manen om eens wat af
te dragen. De zaak werd op een ac-
coordje gegooid, in dier voege, dat
de man gedurende 5 maanden f 10
per maand zou voldoen. Waarlijk
geen hooge eisch 1 De eerste termijn
werd dan ook betaald. Maar toen de
dokter, nadat de tweede termijn niet
voldaan werd, eens kwam binnen-
loopen, om te vragen hoe het er mee
stond, toen werd hij bij den arm ge
nomen en gewoonweg de deur uit
gezet.
Er zijn vreemde menschen in de
wereld. Wie een dokter neemt, dient
dien man toch voor zijn arbeid te
betalen, zoo goed ais timmerman of
bakker. Heeft men daar geen zin in,
dan moet men zich zelf trachten te
genezen, evenals zekere inwoner van
Hoorn, die aan een huidziekte leed
en daardoor schrikkelijken last van
jeukte heeft. Men had hem aangera
den een nacht in een kuil door te
brengen. De man groef een diep gat
in den grond en tegen het vallen der
duisternis ging hij, voorzien van een
paar dekens, de laagte in, omringd
door een aantal nieuwsgierigen, die
met zijn proefneming den spot dre
ven. Tot 2 uur 's nachts hield hij het
in zijn zonderlinge houding vol, doch
toen gaf hij het op en kwam hij er
uit. Zijn jeuk is nog even erg ge
bleven. Maar de kuur was ook
niet volgehouden, -zuilen zijn raad
gevers zeggen.
Er zijn al wat kwalen in de we
reld. Zoo moet een dienstbode te
New-York die arme meid een
levende bacillen-haard zijn, volgens
de gezondheidscommissie. Sedert 2
jaar wemelt het in haar lichaam van
typhus-bacillen, die haar zelf echter
volstrekt niet deren, maar haar zeer
gevaarlijk doen zijn voor haar om
geving. De dienstbode ontkent be
slist een voortbrengster van bacillen
te zijn, maar niettemin besloot de
rechtbank op medisch advies de ge
vaarlijke onschuldige voor de rest
nicht, zoo heftig, dat zij een lichten
kreet van pijn liet hooren. Neem me
niet kwalijk, neem me niet kwalijk,
Rena. Van dit oogenblik hangt mijn
levensgeluk af, nameloos geluk of
eindelooze ellendeGeef gij de be
slissing, zeg mij, is het mogelijk
Zou ik de man zijn, aan wien je
voor altijd wilt toebehooren
En weder fluisterde zij
- Ja.
Haar toon, haar blik maakte hem
zoo gelukkig, dat hij zich geweld
moest aandoen om haar niet op de
openbare straat te omhelzen en den
eersten kus op hare lippen te druk
ken.
Rena mijn geliefde Rena, fluis
terde hij, terwijl hij haar arm in de
zijne drukte.
Zij stonden nu juist voor de villa
van den senator Fredeburgofschoon
ze liever onmiddellijk naar huis wa
ren teruggekeerd om hunne liefde
aan hare moeder en aan „tante" Brin
ken bekend te maken, moesten ze
nu wel aanschellenimmers zij wer
den hier verwacht.
(Wordt vervolgd.)
