Geld ot Liefde.
BLQOKER'S
Draagt
Plouvier's
Schoenwerk.
Woensdag
12 Mei.
DAALDERS
CACAO.
No. 111.
Feuileton.
47e Jaargang.
1909»
BINNENLAND.
HOUDT VAST AAN
VLISSINGSCHE COURANT.
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENTIËN van 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts twee maal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. TELEFOONNUMMER 10.
ftbonnements-fiduertentiën op zeer uoordeelige uoorwaarden.
H. M. de Koningin.
Naar wij vernemen heeft H. M. de
Koningin gisteren voor het eerst ge
durende korten tijd het bed kun
nen verlaten.
De blijde gebeurtenis.
De feestdrukte is gisterenochtend
te 's Gravenhage eerst recht begon
nen. Zaterdag- en Zondagavond be
wogen zich reeds duizenden door de
straten, die opgegaan waren ter be
zichtiging van de schier overal ont
stokenfeestverlichtingen, voor zooverre
daarbij althans gebruik is gemaakt
van electriciteit. Vooral in het cen
trum der stad was het verbazend druk
en de café's waren overvol. Hier en
daar speelden muziekkorpsen opwek
kende muziek.
Een eindelooze file van rijtuigen
bewoog zich overal door de ontzag
lijke menschenmassa, zonder dat
nochtans de orde, dank zij den maat
regelen der politie en de medewerking
der voetgangers, één oogenblik in ge
vaar werd gebracht.
De feestverlichting wekte overal de
groote bewondering van de velen, die,
beter wellicht dan Zaterdagavond, in
staat waren alles in oogenschouw
te nemen.
De illuminaties van rijks-, provin
cie- en gemeentewege waren na
tuurlijk nog niet ontstoken. Het waren
de particuliere verlichtingen en die
voor welke de gezamenlijke bewoners
der straten de zorg hadden op zich
genomen, en waarin zij zoo uitne
mend geslaagd zijn.
Gisterenochtend had de residentie
het aanzien van de gewone nationale
feestdagen, maar uit den aard der
zaak nog beduidend drukker, wegens
den toevloed van menschen van el
ders. Vele winkelzaken bleven den
geheelen dag gesloten, maar de meeste
sloten tegen het middaguur. Ook de
schooljeugd kreeg eerst na twaalf
uur vrij.
De gezanten der vreemde mogend
heden hadden allen gisteren weder
de vlaggen hunner Rijken uit de ge
zantschapswoningen doen ontplooien.
H. M. de Koningin-Moeder reed
des middags kwart over eenen met
klein gevolg uit om eenige gedeelten
van de feestelijk getooide residentie
te bezichtigen.
Bij het zien voorrijden van de
Hofrijtuigen posteerden de in de om
geving van het Paleis aanwezige vrij
talrijke feestgangers zich ter weers
zijden van het plein vóór de met
groen- en lichtsiingers versierde vor
stelijke woning en hieven bij het weg
rijden van Koningin Emma een luid
gejubel aan, een hoerageroep, dat,
overgenomen door andere feestgan-
45.)
„Geef antwoord ik ben een slechte
oomik laat u honger lijden, hé
„Maar beste mijnheer Kaiser
„Gij hebt mij verwijtend aangezien
en dat kan ik niet verdragen. Spreek
Hanna, geeft men u genoeg te eten
en te drinken
Paula en Max lachten ook over
Hanna's gezichtje vloog een glimlach,
toen zij zich tot Marie wendde.
„Ik verzeker, u, lieve Marie", zei
zij „dat ik nog nooit in mijn leven
gelegenheid heb gehad, zoo'n goede
keuken te leeren kennen, als tegen
woordig. En wanneer ik van deze
gelegenheid zoo slecht profiteer, dan
is dat alleen mijne eigene schuld".
„Maar men behandelt u slecht
men verwaarloost u vervolgde
Kaiser.
MEN MOGE U NAMAAK
OPDRINGEN,
GE WEET DAT DIE
UITSTEKEND IS.
(Adv.)
gers zich voortplantte langs den weg
welken Hare Majesteit langs Voor
hout en Parkstraat volgde naar het
Plein 1813 en verdere in feesttooi
prijkende straten.
Gisterenavond was de heele bin
nenstad één flonkering van lichten.
Onder die lichtende daken schoof een
ontzagwekkende menigte voort, want
loopen kon men nietdaar was geen
denken aan. 'tWas een menigte van
tienduizenden, waaronder duizenden
uit alle deelen des lands.
Hoogstraat, Noord Einde, Plaats,
Buitenhof, Veenestraat, Vlamingstraat
één lichtgloed.Voora! de Vlamingstraat
die ook overdag een eleganten indruk
maakt, was bewonderenswaard Daar
tegenover was de Schoolstraat, die
geheel overdakt was met Oranje-lam
pions, Imisschien wat minder fijn, maar
toch was ook dit 'n warm stukje stad-
versiersel.
De grachten zijn er kaaltjes afge
komen Alleen de Waldeck-Pyrmont-
kade met daaraan grenzende Swee-
linckplein, was algemeen versierd met
ballons in de sierlijke wilgen boven
de donkere gracht. Waarlijk feeëriek
Gondels voeren er rond met mu
zikanten en in den prachtigen avond
voldeed dit schitterend geheel prach
tig. 'n Succes voor de Duinoordbe
woners
De gemeentelijke verlichting van
het Piein 1813 was zeer smaakvol.
De duizenden lichtjes in de omlijsting
van hooge boomen met hun teere
groen, ze deden 't bij uitstek mooi.
Zoo zou men kolommen kunnen
vullen met appreciaties van al die
illuminaties óók die, van particuliere
„Volstrekt niet oom 1"
„En al doe ik het al niet, zoo
doen het toch de bedienden. Daar
is bijvoorbeeld vrouw Hörig, onze
huishoudster. Zij laat u hare booze
luim ontgelden, zoodra ik den rug
heb gekeerd.
Zij sluit u op en slaat u, als ge
met elkaar alleen zijt is het niet
zoo
„Maar oom riep Hanna beleedigd.
„Gij hebt dus geene klachten
„Neen, neen, neen
„Gij hoort het, juffrouw Marie".
„Mijnheer Kaiser, ik heb mij nooit
veroorloofd, aan zulk eene belache
lijke beschuldiging ook maar te den
ken, laat staan uit te spreken".
„Maar niemand kon het u kwalijk
nemen, wanneer gij het hadt gedaan,
't Heeft mij zelf bezorgd genoeg ge
maakt, dat ia haar dagelijks bleeker
en magerder zag worden, terwijl ik
haar toch juist heb laten komen, op
dat zij frisch, rood en rond werd.
Ik wilde mij in dit opzicht bij u
rehabiliteerenik wilde u door da
den toonen, dal ik beter ben, dan
mijne woonden soms doen vermoe
den. En nu moet zij juist mij ten
behuizingen en van vele winkels. Men
begrijpt hoe er geïllumineerd werd,
uit 'n paar cijfers. Zoo o. a. werd
voor een van de hoofdstraten der stad
ongeveer f 5000 ten koste gelegd en
een winkelier, niet eens in een van
de allervoornaamste straten, legde een
som van f 1000 ten koste aan de illu
minatie van zijn huisZoo waren er
straten, waar de gemeente tal van
vragers om elecfrischen stroom moest
teleurstellen, wijl de kabels niet op
zóó'n stroom-sterkte berekend waren
Men zag dan ook nog veel vetpotjes
gebruiken en lampions en kaarsen
De groote trek der Haagsche feest
gangers was natuurlijk voor de over-
groote meerderheid naar den weg,
welke de lichtstoet, die door het
feestcomité was georganiseerd, zou
volgen. Nu dit kan reeds aanstonds
geconstateerd worden: deze lichtstoet
is voor het comité een waar succes
geweest. Met gejubel werden de deel
nemers ontvangen door de duizenden
en nog eens duizenden, die in dichte
rijen langs den weg geschaard ston
den, van heinde en verre saamge-
stroomd om zich te verblijden
met de blijden. Op de achterplaats
van de Oranjekazerne was de plaats
van aantreden voor de honderden
deelnemers aan den stoet. Met vroo-
lijke bedrijvigheid had daar de op
stelling plaats. Geruimen tijd voor
het uur van vertrek, half negen,
stonden de jagers en grenadiers, die
den optocht als fakkeldragers zouden
begeleiden, totaal ongeveer 250 man
schappen van het regiment, aange
treden, benevens een sterk politie-
detachement. Later kwam ook nog
een afdeeling huzaren de plaats op
rijden. Van lieverlede trokken de ver-
eenigingen en corporaties met muziek
de ruimte binnen. Precies op tijd was
de stoet gevormd en kon worden op
gemarcheerd. Over zooveel mogelijk
gelijke afstanden waren de muziek-
en fanfarekorpsen geplaatst. De vrees
dat 't niet gemakkelijk zou gaan om
door de menigte te komen, is ir,
geen enkel opzicht bewaarheid. De
afzetting van den weg was boven
allen lof verheven. Het publiek, hoe
wel in de vroolijkste stemming,
werkte uitmuntend hiertoe mede en
hiermede was dus het pleit voor de
politie gewonnen. Er werd behoorlijk
ruim baan baan gelaten en zoodoende
behoefde de lichtstoet met de duizen
den ballons, Bengaalsch vuur en
andere fakkels zich niet voetje voor
voetje schuifelend voort te bewegen,
maar kon op de maat der muziek
geregeld worden voortgemarcheerd.Op
het bordes van het voormalig Paleis
van nu wijlen den Prins van Oranje
spijt mij en mijne tafel in miscrediet
brengen".
Men lachte over zijn klacht, en
Max zei troostend
„Maak u daarover geen zorg,beste
vriend Gij zelf zijt het beste bewijs
voor de deugd van uw kelder en de
voedzaamheid uwer keuken. Uw aan
blik moet ook den grootsten twijfe
laar tot beter inzicht brengen".
Max leunde zich terug in zijn
stoel en blikte voor den eersten keer
op dezen avond opmerkzaam in Han
na's gelaat. Met smart zag hij, dat
dit lieve gezicht nog teeder en door
zichtiger was geworden dan vroeger.
„Als zij eens ziek werdals zij eens
stierf!" dacht hij, en hij voelde, hoe
een vreeselijke angst zich bij deze
gedachte van hem meester maakte.
Hanna, die plotseling opkeek en
misschien de zorg op zijn gelaat
las, glimlachte en schudde het hoofd.
„Mij scheelt heelemaal niets", ant
woordde zij op zijne stomme vraag,
„ik gevoel mij inderdaad zeer wel.
Ik heb er nooit heel sterk uitge
zien, en ben toch nooit in mijn le
ven ernstig ziek geweest".
„Uw uitzicht rechtvaardigt echter
op den Kneuterdijk stond Z. K. H.
Prins Hendrik, gekleed in generaals
uniform, om den "stoet te zien voor
bijtrekken. Een gejubel ging op uit
de manifestanten, toen zij de aan
wezigheid van Z. K. Hoogheid be
merkten en de Prins zijnerzijds
groette vriendelijk en bracht het
militair saluut bij het voorbijtrekken
van de oud-strijders.
Steeds verder trok de stoet te mid
den van de juichende menigte, een
menschenmassa niet slechts op straat
staande, maar ook achter de vensters,
tot op de daken der huizen. Serpen
tines werden uit de ramen over de
hoofden der tochtgenooten geslingerd,
bengaalsch vuur zette hier en daar
de omgeving in rossen oranjegloed
of in rood, wit en blauw. De optocht
telde behalve de militairen ongeveer
1500 deelnemers, maar de ongeorga
niseerde feestgangers, die op gerui
men afstand achter den stoet hossend
en dansend volgden, waren ontelbaar.
Bij het omzwenken van de Wagen
straat naar de Gedempte Gracht
dreigde het een oogenblik dat deze
joelende massa zou doorbreken, maar
een flinke politiemacht wist dit te
voorkomen en toen er ten slotte geen
houden meer aan was, was de licht
stoet reeds een straat verder.
Langzaam aan naderde de stoet
zijn begin- en eindpunt: de Oranje
kazerne, maar het was aan de men-
schenmenigte die zich langs zijn weg
had opgesteld nog niet te bemerken,
want overal stonden de trottoirs prop
vol. Terwijl de stoet langs het schit-
tererend verlicht monument op het
Plein 1813 trok, verliet de burge
meester, die tot dusver met de hee-
ren van het feestcomité was meege
wandeld den stoet. Door de Zeestraat,
de javastraat, de Nassaulaan ging het
op de kazerne aan.
In lange lijnen gingen ze stadwaarts
de jubelende en zingende Hagenaars,
totdat ze een kluwen vormden in de
nauwe straten van de binnenstad.
Velen die het wisten dat de Prins zou
uitrijden, lieten lichtstoet en verlich
ting in den steek en trokken naar het
Paleis, omdat het daar een mooi, een
onvergetelijk oogenblik kon worden.
Maar de politie was slim geweest
hield zich dom, had machtsvertoon
achterwege gelaten en zoo stroomden
er velen voorbij, omdat ze 't niet ge
loofden, dat de Prins zich in de drukte
der feestelijke stad zou wagen. Maar
de Prins heeft de voorgenomen tocht
ondernomen en toen hij in de kleine
tenue van generaal in de eenvoudige
met twee paarden bespannen victoria
stapte, toen daverden ze hem tegen
de hoera's uit de compacte menschen-
de zorg uwer vrienden", antwoordde
hij.
„Ik wenschte", zei ze zacht, „dat
onze vrienden geene meer gerecht
vaardigde zorg hadden, dan mijn
voorkomen. Ik weet echter, dat dit
niet zoo is ik weet, dat men ons
iets zoekt te verbergen, en vermoed
een gevaar, dat u of uw eigendom
bedreigt. Ge moest ons meer moed
toekennende waarheid, al is ze
nog zoo erg, is toch te verkiezen
boven alle onzekerheid".
Hij zag op, toen zij zoo sprak, en
hunne oogen ontmoetten elkander.
Hanna sloeg dezen keer den blik
niet neer, hield de oogen open en
ernstig zocht zij de zijne. Max voel
de, hoe zijn hart weer sneller begon
te kloppen.
„Goed," zei hij, „ik wii aan uw
verlangen voldoen, üij hebt juist
geraden ik moet op eene daad van
geweld rekenen. Ik hoop echter, dat
ge mij voor mans genoeg houdt, mij
en mijn eigendom te beschermen.
Overigens heeft men mij tijd gelaten,
voor versterking mijner strijdkrachten
te zorgen. Eenige der meest ver
trouwde lieden van mejuffrouw dé
massa, toen moest hij opnieuw de
overtuiging krijgen, hoezeer de Hage
naars het op prijs stellen dat de ge
maal der Koningin daadwerkelijk deelt
in de feestvreugde. Vriendelijk salu-
eerende nam de Prins, naast wien
een adjudant had plaats genomen de
ovatie in ontvangst en stapvoets ging
het Koninklijk rijtuig het Noordeinde,
de Hoogstraat en de Veenestraat door,
eerst onopgemerkt omdat elk escorte
ontbrak, maar weldra ontdekt en dan
het middelpunt vormende van jui
chende, joelende en zingende feest
gangers. Maar op de Gedempte Gracht
werd het voor den Prins een zegetocht,
daar steeg het enthousiasme ten top.
Daar uitte de geestdrift zich op on
gekend hartelijke wijze en daar moest
die geestdrift door een enkel woord
tot den Prins gesproken tot uiting
komen.
Nu dat ging. De voorzitter van de
buurtcommissie, de heer Van der
Rijn, sprak een kort woord doch
hartelijkeen gelukwensch en een
heilwensch voor Prinses Juliana.
De Prins betoonde zich zeer in
genomen voor al de hartelijkheid en
dankte in enkele vriendelijke woor
den, die niet vergeten zullen wor
den door de bewoners van dit nijvere
kwartier, die toch reeds zoo voldaan
waren, omdat burgemeester Sweerts
in den loop van den dag persoon
lijk was komen kijken en het feest
comité dankte voor het ruime aan
deel dat het in het openbaar hulde
betoon had genomen.
De Prins vervolgde zijn tocht langs
enkele verlichte straten en was na
dat hij op den Kneuterdijk den licht
stoet had zien voorbijtrekken te
ruim negen uur terug in het Paleis
in het Noordeinde, dat H. M. de
Koningin-Moeder tegen half elf ver
liet, luide toegejuicht door de me
nigte, die zich opnieuw daar had
verzameld en niet moede werd te
juichen en te jubelen.
En zoo hebben de Hagenaars en
de talrijke gasten van buiten feest
gevierd. Terwijl wij dit schrijven,
zegt de „Nieuwe Courant", herinne
ren we ons ten slotte een typisch
tooneeltje, dat geheel dit feest van
echte vreugde, zonder brooddron
kenheid of gemeenheid, heeft geken
merkt. in de Parkstraat hebben wij
voor het eerst van ons leven politie
agenten in dienst zien dansen en
meehossen. Meegesleept door een
gezelschap vroolijke feestgangers, die
er de echte stemming in hadden,
werkte dit zoo aanstekelijk dat de
mannen het niet langer konden hou
den, een poos aan hun waardigheid
de brui gaven en dapper meededen.
Iets verder in de Alexanderstraat een
enorme menigte in rondedans voor
het huis van den burgemeester, zin
gende de burgemeester gaat nooit
verloren
Contagne zullen onder aanvoering
van mijn dapperen Kramer het woon
huis verdedigen, dat wij aanvanke
lijk, uit gebrek aan manschappen,
dachten prijs te geven. Uw oom en
ik met nog eenige vastberaden kna
pen nemen de verdediging der fa
briek op ons. Dadelijk na tafel ga
ik mij verwijderen, om bijtijds op
mijn post te zijn. Gij en Marie zul
len in de bescherming van dit huis
veiiig zijn".
Hij had snel en zacht gesproken,
onverstaanbaar voor de anderen, die
trouwens in een levendig gesprek
waren gewikkeld. Thans stond men
van tafel op. Kaiser bood Marie den
arm en voerde haar in het andere
vertrek, in welks midden, bestraald
door het heldere licht van de licht
kroon, de nieuwe piano stond. Met
eene zekere plechtigheid verzocht hij
haar, de eerste te zijn, die daar op
speelde. Marie voldeed snel aan dit
verzoek.
(Wordt vervolgd.)
