Vrijdag
12 Maart,
No. 60.
47e Jaargang.
1909.
BINNENLAND.
Feuilleton.
FAMHalS-SS»
VAN DIN HAK OP DEN TAK.
VLISSINCSCHE COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ËNvan 14 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts twee maal berekend. Oroote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
Tweede Kamer.
Bij het voortgezet debat over de
motie van den heer Schaper, teri
gunste van den wettelijken 10 urigen
arbeidsdag, kwam, nadat de heeren
Passtoors, De Klerk en Nolting de
motie hadden verdedigd, de minister
Talma aan het woord. Hij vond de
formuleering der motie nogal zonder
ling, o. a. omdat in het geheel niet
van vrouwenarbeid gesproken wordt.
Wat beperking van nachtarbeid
aangaat, betoogde de minister dat
dit een vraagstuk is, waarbij zich
moeilijkheden voordoen, die eerst een
grondig onderzoek noodig maken.
Spreker betoogde voorts, dat de
ervaring in het buitenland geen vol
doende basis oplevert, om thans in
te grijpen voor beperking van den
arbeidsduur voor alle volwassenen.
Hoogstens kan de in het buitenland
opgedane ervaring studiemateriaal
voor dit onderwerp bieden doch de
motie tot beperking van den arbeids
duur voor volwassenen thans aan
vaarden, was z. i. onverantwoordelijk,
bij de onvoldoende kennis van het
bedrijfsleven. Die kennis moest eerst
worden opgedaan, waartoe de voor
gestelde reorganisatie bevorderlijk is.
Bij de replieken laakte de heer
Schaper scherp de houding van den
heer De Visser, die geen gevoel
heeft om op te komen voor de ar
beiders, die hij met gebed onder de
plak houdt.
De gehuwde onderwijzeres.
Verleden week zijn twee Kon. be
sluiten uitgevaardigd, rakende de
positie der gehuwde onderwijzeres.
In het eerste werd afgekeurd een be
sluit om eervol ontslag te verleenen
aan een onderwijzeres wegens zwan
gerschap in het tweede werd te niet
gedaan een voorschrift dat bij verlof
wegens zwangerschap en bevalling
de jaarwedde zou stilstaan voor den
duur van dit verlof. Beide besluiten
juicht de „Nieuwe Courant" toe, maar
zij komt op tegen den wenk in de
overwegingen gegeven, dat aan on
derwijzeressen bij het in het huwelijk
treden eervol ontslag behoort te wor
den gegeven.
Het blad keurt zulk een wenk af
op deze gronden: Ten eerste, wijl
het een omweg is om te bereiken,
wat men als algemeenen regel in
een gemeenteverordening niet opne
men kanherhaaldelijk werden al-
gemeene bepalingen, stellende ontslag
op huwelijk van onderwijzeressen, op
grond van art. 151 Gemeentewet on
geldig verklaard.
Ten tweede, wijl het een in zijn
werking als straf gevoeld gevolg ver
bindt aan een vrije en natuurlijke
handeling van een ambtenares aan
54.)
«Wat duivel wilt gij eigenlijk van
mij Dat domme wijf bedriegt u, zij
is door mijn vijanden omgekocht om
mij in het verderf te storten."
«Zoo'n schoft!" riep vrouw Braun.
»Ik ben een eerlijke vrouw en
«Stil maar," zeide de commissaris
«wat er zoo een zegt, heeft toch geen
waarde."
«Waarom vraagt ge me dan zoo-
Vee' sprak Horner spottend. „Ik
*eet van de geheele geschiedenis
mets meer, dan wat deze heer"
nier wees hij op den jongen advo
caat „reeds gezegd heeft. 11c ver-
'ang mijn vrijheid terug, waarvan
men mij onrechtvaardig heeft be
roofd of is er misschien nog een
andere moord gepleegd, waarover ik
mjj te verantwoorden heb voegde
"'1 er hoonend bij.
Verantwoord u maar eerst over den
TELEFOONNUMMER 10.
wier vrijheid in dit opzicht door de
wet geenerlei beperking is opgelegd.
Ten derde, wijl het niet als vast
staand kan worden aangenomen, dat
de schadelijke gevolgen welke uit
den gehuwden staat eener onderwij
zeres voor het onderwijs kunnen
voortvloeien, zich in den regel zullen
voordoen, noch ook dat de „zwarig
heid" waarvan de minister gewaagt,
voor de onderwijzeres zelve uit haar
huwelijk voortkomen zal.
Ten vierde, wijl het overheidsge
zag (lands- of gemeentebestuur) niet
heeft uit te maken, hoe volwassen
personen, ook al zijn zij ambtenaar,
in hun eigen belang hun particuliere
leven hebben in te richten. De men-
schen die een huwelijk sluiten, moe
ten zelf beoordeelen of zij de moei
lijkheden waarvoor zij komen te staan
aandurven of niet, en moeten zelf
weten, wat in hun omstandigheden
het geschiktste is het woord is
van den heer De Savornin Lohman.
Om al die redenen betreuren wij,
dat hier van de allerhoogste plaats
den gemeentebesturen is beduid, „dat
het in den regel gewenscht is aan
een onderwijzeres, die een huwelijk
aangaat, op dien grond een eervol
ontslag te verleenen." In den regel
wil hier zeggen altijdhet is niet
mogel'ijk dat een gemeenteraad, welken
dezen „regel" volgt, in een speciaal
geval zou uitmaken, dat dit huwelijk
een uitzondering wettigtde uitdruk
king is dus overbodig. En te meer,
nu de Koninklijke beslissing aan ont
slag wegens zwangerschap goedkeu
ring heeft onthouden, zullen gemeen
tebesturen geneigd zijn ontslag bij
huwelijk tot vasten regel te maken.
Wel wenscht ook de „N. Ct." de
gehuwde vrouw, de moeder vooral,
zooveel mogelijk in haar huis. Maar
met mr. Levy zegt zij „machtsmis
bruik is het indien men, heeft de
vrouw trouwplannen, broodsgebrek
haar in 't vooruitzicht stelt."
Militaire berichten.
De kapitein W. F. Hartman, adju
dant bij het 3e reg. infanterie te Ber
gen op Zoom, wordt binnenkort be
vorderd tot majoor.
Bij het legerbestuur is in bewerking
een regeling betreffende de inlevering
van kleeding enz. door een lichting
der landweer, die ontslag krijgt. De
eerste lichting nu wordt ontslagen op
31 Juli 1910. De bedoeling is hen,
die recht op ontslag krijgen, telken
jaren op daartoe door de Commissa
rissen der Koningin te bepalen plaat
sen, dagen en uren in Juli op te roepen
tot inlevering.
De stafmuzikant C. Govaarts, van
het 3e regt. infanterie te Bergen op
Zoom, zal, nadat hij door zijn divisie
commandant is overgeplaatst bij het
4de regt. huzaren te Deventer, worden
goed als iemand."
Bij deze woorden sprong Wilhelm
met een half gesmoorden kreet op
en naderde den schurk met gevouwen
handen.
„Om 's hemels wil, houd op, wan
neer er nog iets menscheüjks in n
is zeide hij. „Maak mijn zelfopoffe
ring niet nutteloos."
Meer kon hij niet zeggen, want
de rechter van instructie hield hem
terug.
„Geen woord meer," zeide Niede-
ren, „of ik zal genoodzaakt zijn u
naar uw cel terug te doen brengen."
Wilhelm bieef als versteend en
nog steeds in dezelfde houding staan,
„Welnu, kerel, wat voor leugen
hebt gij ons nog te vertellen vroeg
de commissaris die Horner spottend
aankeek.
„Leugens?" herhaalde deze. „Haha,
de oude Dorner moest uit den weg,
omdat zijn leven een voortdurende
bedreiging voor den advocaat en
diens moeder washij wist te veel,
die oude. Haha, geloof maar vrij,
dat mijnheer de advocaat in zijn po
sitie geen vader kon hebben, die zijn
halve leven in de Amerikaansche
benoemd tot kapelmeester bij dat re
giment.
De minister van marine brengt ter
kennis dat dit jaar bij de marine-
machinistenschool te Hellevoetsluis,
na vergelijkend examen, 17 jongelin
gen kunnen worden geplaatst als ads-
pirant-machinist.
Bij de opleiding voor adspirant-
administrateur bij de Kon. marine
kunnen 3 jongelingen worden ge
plaatst.
Nadere bijzonderheden voor beide
examens komen voor in de „Staatsct."
no. 59.
Rijkspostspaarbank.
Eenigen tijd na het overlijden van
den heer A. Sassen, in leven direc
teur der Rijkspostspaarbank, kwam
in de „N. R. Ct." een bericht voor,
dat tot„directeur zou worden benoemd
de heer mr. G. H. M Delprat, lid
van den Raad van Toezicht dier in
stelling en directeur der Rotterdam-
sche Spaarbank te Rotterdam.
Het „Hbl." kan mededeeien, dat
de onderhandelingen met den heer
Delprat niet tot het gewenscht resul
taat hebben geleid en dat eerstdaags
de benoeming tot directeur is te ver
wachten van den heer P. J. F. Du
Bois, sedert 27 Februari 1895 onder
directeur der Bank.
'tMoet gezegd: de suffragettes of Londensche
[stemrecht-dames,
Zijn vernuftig iu 't uitvinden van reclames,
Wat miss Mac. Lellan en miss Salomons nu
[weer hebben uitgehaald,
Tn OOT1 niirlclol, cLxt oouig nacvg liccicri, bopcvcvlcl i
Ze lieten zich verzenden als postpakketten,
Wat de Engelsche postwet niet schijnt te beletten.
Het. levend pakket was gericht aan minister
[Asquith,
Die goeie man kreeg zeker van z'n leven zoo'n
[pakketje niet.
Om den hals van een der dames hing het adres,
Waarop stond Spoedbestelling, expres
Dus werd een brievenbesteller met de bezor-
[ging belast,
De dames zagen zich al bij den minister te gast,
Zij hadden echter gerekend buiten den waard
[den portier,
Die het bescheid gaf„lk heb aan de dames
[een mier,
Ik ken ze vanouds, dat pakket neemikniet aan!"
Onverrichterzake kon de besteller weer gaan,
Die sprakIk breng u naar 't loket van on-
[bestelbare brieven"
„Maar we zijn betaald, dat gaat niet aan,
[naar uw believen" 1
„Dat moeten ze maar uitmaken dan op het
[kantoor".
Toen kwam een agent van politie, die beval
[„Loop door I"
Uit was de pretDie vlieger was
dus niet opgegaan. Mij dunkt, ze
moesten die dames maar een plaatsje
geven in.... Watblief? ja, bij ons
zouden ze stellig Zutphen niet mogen
passeeren. Daar heeft de Zutphensche
gymnastiekvereeniging „Olympia"
blijk van gegeven. Die had laatst, bij
gelegenheid van haar jaarfeest, o.m.
een voorstelling gegeven van de be
storming van 't Engelsche parlement
moord, dien gij op Herbert Dorner
hebt gepleegd", voegde Niederen hem
op gestrengen toon toe. „Man, ge
moest toch begrijpen, dat uw schuld
zonneklaar bewezen is Wees open
hartigmisschien dat de jury dan
nog verzachtende omstandigheden in
aanmerking neemt en de rechtbank
een zachter vonnis over u uitspreekt.
De vermoorde was uw vriend, hoe
zijt gij tot die verschrikkelijke daad
gekomen
„Dat zou ik ook wel eens willen
weten," zeide de misdadiger„zon
der belang waagt men zijn hals toch
niet. Maar vraag dat liever aan de
zen man" weer wees hij op Wil
helm „hij weet wel waarom hij
den armen Herbert er om koud
maaktehij had reden hem te vree
zen, ik niet."
„Wat meent ge daarmee vroeg
Niederen.
„Eenvoudig genoeg, dat de ver-
verslagene voor mijnheer den advo
caat Dorner zeer hinderlijk was en
voor het minst het schitterend huwe
lijk, dat deze op het punt stond te
sluiten, had kunnen beletten. De
drijfveer tot de misdaad ken ik zoo
flbonnements-fidüertentiën op zeer uoordeeiige uooriuaarden.
door kiesrechtjuffers. Toen nu vóór
eenige dagen in Londen inderdaad
het parlement bestormd werd, begon
natuurlijk der Olympianen hart warm
te kloppen van sympathie. Een har
telijke gelukwensch met haar moedige
daad werd aan miss Lytton verzon
den „Wanhoop niet, gij zult eens
slagen, de vrouw moet in het parle
ment. Hierop antwoordde miss Lyt
ton „Bedankt voor gelukwenschen.
Wij zullen niet rusten alvorens het
glorierijk ideaal bereikt is." De Zut
phensche heeren hebben er dus plei-
zier van gehad. Misschien komen bij
een volgende voorstelling van „Olym
pia" de dames Lytton c.s. nog wel
een kijkje nemen. Zouden ze haar
geen invitatie toezenden
In Zwitserland altijd volgens
een blad uit Vevey gaat men on
handelbare dames anders aanpakken.
Daar zou de directie der Zwitsersche
spoorwegen de volgende bepaling
gemaakt hebbenDameshoeden, die
een middellijn hebben van meer dan
80 centimeter, moeten op grond van
art. 117 der spoorwegtarief-reglemen
ten van 30 Februari 1906 als rijwie
len beschouwd worden.
Is daar dus een dame, die op reis wil gaan,
Dan legt eerst een witkiel haar den duimstok aan,
Blijkt het hoedje,goed gemeten,boven maat te zijn,
De. dame mag dan, zonder hoed, slechts in
[den trein.
't Hoedje gaat apart dan in den hetsenwagen,
Het fietsenrek is sterk genoeg dien last te dragen.
Staat die scheiding van haar hoed de dame
[soms niet aan,
Dan mag zij met haar tooi in den. bagage-
[wagen gaan.
Zoo we zeiden, die maatregel zal
geschieden volgens het reglement van
30 Februari 1906!
Die noeaen-quaestie is lang aan de
orde geweest, maar zij schijnt niet
gemakkelijk op te lossen. Daar zijn
al wat kwesties Een zeer belangrijke
stelt een „Amsterdammer" in „De Te
legraaf" aan de orde en wil hij trach
ten op te lossen „Hoe kan men on
gelukkige huwelijken, voorkomen
Daartoe wil hij de menschen onder
richt geven in de wijze, waarop ze
met elkaar moeten omgaan, en stelt
zich voor, binnenkort een „Huwelijks-
school" te openen, annex een avond
school voor gehuwden, waarin les
zal worden gegeven in de kunst van
het huwelijk. Ziehier het leerplan
Hoe behandelt men een vrouw met een nijdi-
[ge natuur
En hoe een man na het gebruikelijk bitteruur
Hoe doet men met humeurige mannen en ze
nuwachtige vrouwen?
„Door de maag naar het hartmoeten de
[vrouwen onthouên.
Wat is de weg om het hart der vrouw te
[bereiken
Kunnen liefkoozingen hoe en- wanneer
[van invloed blijken?
Wat moet men met een jaloersche vrouw be-
[ginnen
En met een huisvriend, die ongenood komt
[binnen
Hoe voorkomt de man, dat hem een blauw
[oog wordt geslagen?
Komt hij te laat thuis, hoe zich dan te ge-
gevangenissen had doorgebracht en
verder
„Houd opriep de advocaat in
de grootste vertwijfeling uit, terwijl
hij zich op den spreker scheen te
willen werpen.
De commissaris, die begreep, dat
thans de oplossing van het raadsel
zou volgen, hield hem met zijn ijze
ren vuisten terug.-
„Ga voort", voegde hij Horner
toe„beproef maar eens of ge u
kunt vrijpleiten."
„De oude Dorner moest sterven",
hernam Horner„anders zou 't uit
gekomen zijn, dat hij reeds gehuwd
was, toen hij jaren geleden in Duitsch-
land kwam, nadat eenige schurke
rijen hem genoodzaakt hadden. Ame
rika te verlaten. Wel was de oude
Dorner de vader van den advocaat,
maar hij was niet de echtgenoot
Op dit oogenblik rukte Wilhelm
zich met onweerstaanbare kracht uit
de handen van Lodder los. In de
grootste opgewondenheid, met het
schuim op de lippen, snelde hij op
Horner toe. „Schurk 1 Ellendeling
Dat is uw laatste brulde hij.
Horner vluchtte lafhartig, terwijl
Dat leerplan geeft dus heel wat
stof tot behandeling. Het schijnt, dat
die mijnheer de „Amsterdammer" er
over mee weet te praten. Evenals een
Amerikaansch professor, die 6-maal
gescheiden is en voor de 7de maal
met zijn vrouw in proces ligt. Die
hoog geleerde heer wil een reeks
voordrachten houden over de praktijk
des huwelijks. Nu, daartoe is hij zeker
beter bevoegd dan iemand anders.
Speciale kaarten zullen worden ver
strekt, die zeker gretig zullen worden
gekocht. Ja, in Amerika moetje maar
zijnDat vertelde laatst op een
slachtvisite in een Geldersche buurt
schap Gait Jan ook. Hij was in de
Nieuwe Wereld geweest en zat er al
lerlei wonderlijke dingen over te ver
halen. Zoo b.v. hoe men er worst
maakte lang niet zoo omslachl.g als
hierOch heden neen 1 Het varken,
dat over eenige dagen geslacht moet
worden, laten ze eerst een paar dagen
vasten. Dan wordt alle vuil van zelf
verwijderd. Men geeft alleen - er-
vloedig frisch en schoon wate.. Dat
zorgt vr ;r het schoonhouden vuil de
darmen. Heeft dat zoo 2 dagen ge
duurd, dan krijgt het varken nog 2
dagen niets dan melk, boekweitemeel
en enkele plakjes spek. Wordt het
varken dan geslacht, dan kan de
worst er kant en klaar uitgehaald
worden.
Zoo vertelde Gait Jan en zijn ge
hoor luisterde met belangstelling.
Alleen Gradus ergerde zich hij schiet
met spek, dacht hij, maar hij kon
niets bewijzen Hij zou echter dien
grootspreker wel krijgen
Een week later werd 't varken van Gradus
[geslacht,
Gait Jan heeft natuurlijk een bezoek er ge
bracht,
Hij was dringend genood, om de worst eens te
[keuren,
En Gait Jan had gezegd,,'t zal stellig ge
beuren
Dies kwam hij, en proefde de worst met ver
stand
„Perfect hoor Zoo vind je ze schaars hier in
['t landl"
„Dacht 't wel I" zei Gradus „Amerikaansch,
[beste vriend l
Wij hebben 't varken jouw recept toegediend 1".
Vriend Gait Jan verbleekte, spuwdej
uit, wat hij nog in den mond had,
liep kokhalzend naar buiten, terwijl
Gradus en zijn huisgenooten hun
buik vasthielden van 't lachen.
Keuvelaar.
Vlissingen, li Maart.
Gisterenavond werd in de kleine
zaal van het Concertgebouw een ver
gadering gehouden uitgaande van
den Bond voor Vrouwenkiesrecht.
Debijeenkomst werd geopend door
den heer L. A. E. van der Ley uit
Middelburg, die mededeelde dat de
vergadering is uitgeschreven door de
afdeeling Middelburg—Vlissingen en
zijn vreugde te kennen gaf over de
bevredigende opkomst.
de commissaris en de dokter met
vereende krachten Wilhelm aangre
pen en hem naar zijn stoel terug
brachten. De rechter van instructie
was inmiddels naar den wand ge
gaan en had het schelkoord gegre
pen, waaraan hij krachtig trok.
Bijna terstond kwamen er twee po
litieagenten binnen om de bevelen
hunner superieuren te vernemen.
Niederen scheen voornemens Wil
helm naar zijn gevangenis te doen
terugbrengen maar de commissaris,
die een dergelijk bevel voorzag,
haastte zich tusschenbeide te komen,
„Mijnheer," zeide hij, terwijl hij op
den jongen man wees, die naar li
chaam en geest gebroken, op zijn
stoel ineengezakt was, het moest u
toch wel duidelijk zijn, dat hij geen
misdadiger is, maar een dier onge-
lukkigen, die slechts eerbied en me
delijden verdienen."
De rechter van instructie aarzelde
nog even, maar het volgende oogen
blik wenkte hij de twee agenten zich
te verwijderen.
(Wordt vervolgd.)
