Eerste Blad.
ap@-
?ordt
Woa 265.
1908.
Maandag
9 November.
ETALEEREN.
mtt feil f®5ig§ië!
Jtkswc jfeMM n
JKiziljaU BMtzivf-
ItMSttrt H 0ji
VlissiBj 4 Courant
»op
46e Jaargang.
Dit nemmer bestaat uit2 bladen.
FEUILLETON.
Immknische berichten.
MEN8T
Teleplioonnummer 10.
111
ofBisa nieu w
diepingfs-
niazeer ga
in to richten,
er stad. Adres
iidel&srg
Of 5.50f 7.55s
iO® 1.15g 2-—
5.50§ 6.55*
Remise.
Zeilmarkt.
4 Badbuis.
15f 6,25f S.40*
15* 2.—2.45*
6.55§ 7.50*
.lO.f
dan tot da Be-
markt.
dhuis.
vertrekken
ei het Bad-
ralcher©n»
e tg 3.
an—Domburg.
25, 9.23,12.18,
atioa S.8.) 9.20,
40, 20.40, 1.35,
Koudekerks.
IfEiBIElST.
8.—, 6,S0, 8.45
3.—, 10.20,10.40,
12.30, 2. -.1.30*
4.30, 4.50, 5.20
20.
■ym., 6,10, 6.30,
1.50, 10.10, 10.30,
m. 12.10, 12.45,
3.40, 4.10, i .40
7.25. 8. -, S.so
ss das Zondags uit
Ü-5CHELB8
1909.
23 b) en 6,15 o) d)
J,50 b) an 6,45 c)
1,55 g) en 4,45 o)
23 en 5.25 6) 1) h).
a het Tertrek van
Neuzen vm. 8,30
Borasele en Neuzen
na ten hoogste 20
t dea Zondag» ten
hoogste wachten
VLISSII6SCHE t OI HUr
Prijs per drie maanden f 1,30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke aummere 5 cent. M ;n abonneert zich bij a!le Boek»
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Maikt.
ADVERTEN'TIËKvais 1—4 regefe ƒ0.40. Toor eïi m regel
meer 10 cent. -• Bij directe opgaaf v;in driemaa' plaatsing brzelfde
idvertentia wordt de prijs slechts twem naai berekend. Grotéw letter»
<n cliché's naar plaatsruimte.
Verschijnt dageïjps, uitgezonderd op Zon- en feestdagen.
Abonncments-Advertentiën op zeer fwordeelitf- voorwaarden.
Dit woord doet denken aan de uit
italkast van den winkelier en geeft den
indruk dat deze regelen in 't bijzonder
zijn gesofareven met let oog op hun
bedrjjf. Dit is maar half waar, ofsohoon
bet siatuurljjk niet te ontkennen ie, dat
de winkelier bij de kunst van etalesren
of uitstallen groot belang beeft.
Het etaleeren van dea winkelier ia
Diets nieuwe en heeft al een heelt ge-
«ohiadenis aohter den rug. Toen ieder
nog zjjn eigen stoep bad, door paaltjes
ea hekwerk of iets anders van de stoep
van zijn huurlieden afgescheiden, toen
ar nog uitstalkasten, veel minder groote
spiegelruiten waren, toen droeg de
winkelier op marktdagen zijn halven
winkelvoorraad naar buiten op de stoep,
ca op die wijze de aandacht er op te
vestigen. Maar dat was een gebrekkig
middel, dat bovendien geen doel trof
vooi- dea avond. Trouwens, bet win-
kelea en koopen bij avond, is ook iete
van den nieuweren tijd, een gevolg van
de betere verlichting en de betere in-
riohÈiBg van den winkel zelven. Onze
«traten z(|n bij avond vrij wet gezelliger
ook vrij wat veiliger dan in den tijd
onzer groot- of overgrootouders. Men
er eens op uit ala bet dagwerk
«fgeloopen is. Een mooi geëtaleerden
winkelvoorraad te zien, kan een waar
genot opleveren en de winkelier ver-
er allicht door om ook van binnen
«eac een kijkje te nemen. Zó3 vloeit
één® uit bet andere voort.
Dat men steer algemeen bet belang
bierkan begint in te zien, wordt wel
tewesen door de zoogenaamde etalage-
wedsirgden, die in den laatsten tijd in
verschillende plaatsan zijn gehouden,
voornaamste daarvan was zeker wel
welke eenige weken geleden ts
Amsterdam plaats bad en door de win-
leliersvereeniging was uitgesohreven.
Ss was ongeveer een week na Ma
le's eenigszinr gewaagde wande-
">8 verloopen, toen de burggraaf op
#t balkon van zijn kasteel zat, Haas-
"1 en opgewekt trad zijn gast, de
'ge graaf Charles de Miraye, op
m toe.
«Wat is er f Wat hebt ge daar,
varies? Een brief?" vroeg de burg-
!>»f. „Is de koerier aangekomen
ibt gij bericht uit Turijn
«Ja, mijnheer" antwoordde de jonge
Maf. „Wil ik u den brief voorlezen
«Geef hem maar hier, Charlesik
7 zelf zien, wat mijn oude vriend
hhrjft.«
De jonge graaf reikte hem den brief
,e' sa c e oude edelman las
«Geliefde zoon,!,
«Gij weet niet, in welke zorg wij
om u leven. Uwe verzekeringen,
Men za! het nu ook eens in andere
stadcdeelen probeeren, tot zelfs in de
buitenwijken toe.
De zaak staat ook in nauw verband
met de middenstandsbeweging van den
jongeten tjjd. Heads op het derde mid-
denstandseongres, in 1906 te Leeuwar
den gehouden, werd de wenschelijkbeid
van dergelijke étalage-wedstrijden uit
gesproken. Wanneer die wedstrijden zijn
wat zs wezen moeten, waaneer ze niet
vntiarden en de winkeliers zich toe
leggen op de etalage van ban eigen
artikel, dan zullen ze zeer gunstig wer
ken op den smaak van het publiek.
Het doel is, moet althans wezen, bet
publiek een goeden, maar ook een
juisten indruk van den winkel te geven.
Als zoodanig ia de etalagekast een
lokaas en mag het ook wezen, mits
het een lokaas zjj in den goeden zin
van bet woord en geen kunstgreep om
het publiek in den winkel te brengen,
waar het misschien wel veel teleurstel
ling ondervindt, maar wellieht toeh 't
een of ander koopt.
Zoo vernamen we, om één voorbeeld
te noemen, van sens dame, die een
eostuum bewonderde, in de kaBt ten.
toongesteld. Maar toen zjj den winkel
binnentredende, juist dkt eostuum en
geen ander verlangde, ondervond zij een
berg van bezwaren en uitvluohten. Dat
ooBtuum bleek slechts een reclamemid-
del te zijn, dat daar blijven moest, doch
waaraan het inwendige van den winkel
niet beantwoordde.
In honderden vormen en eohakeerin-
gen wordt datzelfde spelletje vaak ver
toond 5 maar handelen wij ook in ons
bijzonder leven niet vaak op dezelfde
wijze Ook in het bijzonder levtn
wordt geëtaleerd, mag men dat ook
doen. Ook daar is sprake van een kunst,
die beoefend moet worden en, goed
beoefend, en goed toegepast, nuttig kan
wezen. Maar ook daar mag het wezen
lijk doei geen oogenblik uit bet oog
worden verloren.
"Wanneer wij iets wenschen t® ver
krijgen, dat in verband staat met onze
persoonlijkheid, dan hangt natuurlijk
alles er van af, wélken issdtuk wjj
maken op anderen. Wij etaleeren dan
een beetje. Wij kieeden ons met smaak
wij drukken ons keurig aatjes uit,
hetzij in woorden, betzij in sohriftwij
leggen de best mogelijke getuigenissen
dat gij u verborgen houdt en niemand
in geheel Frankrijk uwe aanwezigheid
op het slot kent, kan ons niet gerust
stallenook is bet volstrekt niet af
doende, ais gy rrij schrijft, dat gij niets
gedaan hebt, wat u van de zjjde der
tegenwoordige machthebbers eene ver
volging op den hals kan balen. Uw
naam is thans een misdaad in Frank
rijk een graaf de Miraye is in Frank
rijk zonder andere redenen vogel vrij.
Wij smeeken u ernstig, terug te kee-
ren tot uwe bekommerde oudera.
Ook wenschen wjj, dat ge den burg
graaf de Leuronsac niet voor zijne
opofferende en edelmoedige gastvrij-
beid ia ongelegenheid en vervolging
brengt. Cisteren is bet aan het Tu-
rjjaecfae hpf bekend geworden, dat de
Parijaohe Conventie een wet beeft aan
genomen, die hier algemeen met den
naam „de wet der verdachten* wordt
bestempeld. Deze versehrikkelyke wet
hangt als een valbijl boven ieder hoofd
in Frankrijk, dat aan de Parjjsohe
machthebbers ongevallig is en heeft
bljjbbaar ten doel, den adel in Frankrijk
met alle middelen uit te roeien. Mooht
deze wet in Fransehe Guu.té nog niet
bekend zijh, maak er dan den burg-
over, enz. Wanneer al die uitwendige
dingen nu eeht zijn, dat wil zeggen niet
maar tijdelijk gebrnikt om een zeker doel
te bereiken, maar inderdaad een waar
beeld van one zeiven en onze hoedanig
heden geveD, dan zijn ze natuurljjb
zeer geoorloofd. Zijn ze het niet, dan
ie ons suocas twijfelachtig. Die niet
gewoon is zioh in kiesche taal uit te
drukken en er op een gegeven oogen
blik opzettelijk moeite voor doet, zal
in een eenigszine langdurig gesprek
allicht door de ben vallen. Die gewoon
is aan slordigheid maakt gewoonlijk
geen gelukkig figuur, wanneer hij voor
een enkele keer wat werk maakt van
zijn kleeding. Zdo gaat het in alles
maar teeb bestaat de mogelijkheid dat
wij op die wijze onze medemensehen
in 't ootje nemen en, dan hebben wij
eene ongeoorloofde etalage gehouden.
Iemand die een visitie-kaartje afgeeft,
doet bet opdat men terstond weten zou
wie en wat hij is. Op den keper be
schouwd, geven wjj allen ons geheele
leven door, ons visitekaartje af j jam
mer maar dat op het kaartje zoo dik-
wjjis een naam en een qualiteit vermeld
staan, die niet op onzen persoon toe
passelijk zjjn of er tenminste maar bjj
ongeluk op toegepast worden.
Vrjj wat erger nog wordt de zaak,
als se den vorm, den meer en meer
gebruikelijken vorm, van een wedstrijd
aanneemtwant inderdaad is het leven
ook in dit opzicht een wedlotp.
Als een winheliersvereeniging, of welk
ander lichaam dan ook, een etalage-
wedetrjjd uitschrijft, dan doet zi het,
opdat de winkeliers zich leeren oefenen
in eene inderdaad moeilijke kuast, die
hun eigen smaak zeer kan ontwikkelen
en evenzeer den smaak van het publiek,
opdat ze een geoorloofd genot san bet
publiek zullen verschaffen en voor hunne
moeite nog eenigszine extra beloond
worden. Maar za doet het niet om den
winkelier door cngeoorloofde middelen
klakten in den winkel te doen lokken
en dan niet te geven wat hij belooft.
Ze dost het ook niet om de messohen
te verlokken tot hei koopen van zaken
die ze r.iet noodig hebben of die hun
financiers krachten te boven gaan. Ze
doet het zelfs niet om het publiek
noodeloos op straat te lokken en aan
te moedigen tot het uitgaan en maken
van verteringen, ofschoon er dat feite-
graaf ten spoedigste mee bekend en
waarschuw kern. Hjj moet vluchten,
zoolang het nog tjjd is. En wanneer,
zooals ge mij verder schrgft, uw hart
op het slot als vasfgeworteld is, huw
dan Madeleine. Gjj weet wel, geliefde
zoon, hoezeer uw geluk ons ter harte
gaat. Wij geven u onzen zegen van
gansoher harte, maar verlaat Frankrijk
en breng, indien het mogeljjk is, den
burggraaf en zijne dochter mede. Etienee
de Lsuronsae zal mg welkom zjjn als
een broeder, zjjn doohter Madeleine
als eene dochtermaar ontvlucht het
land, waar wjj het voorwerp zijn van
haat en dweepzieke vervolging."
Uw bekommerde vader,
Edmond, graaf de Miraye.
Turijn, 1 Maart 1793.
Terwjjl de burggraaf eenigazins
moeiljjk en luid dezen brief las, was
de jonge graaf langzaam voor hem
nedergeknield en zag hem nu smeekend
in het gelaat.
„Charles, gjj hebt mjj gezegd, dat
gjj u op het siot verborgen faadt, om
dat gij u niet mooht laten dwingen
tegen Fransehen te vechten door plaats
te nemen in de rjjen der monarchale
troepen, die de Fransehe grenzen be-
lgk wel eens het gevolg van ia.
En zoo is het ook in het leven, dat
eigenljjk éen wedstrijd moest wezen in
wèl en beachtzaam handelen en in het
beoefenen der uitwendige vormen van
beschaving, in de kunst om te leven
zeer zeker intusschen geen wedstrjjd
zjjn in het dragen van klatergoud, in
het leven boven zjjn stand, in het tegen
elkaar opbieden in iuxe, in het zioh
zelf en de dingen vertoonen zooals ze
in werkeljjkheid niet zjjn.
Zoo zien we dat het etaleeren een
heel mooi ding is, of althans wel wezen
kan, maar dat men er verbazend voor-
ziohtig mes moet zjjn.
Steeds zal men er dubbel voor moe
ten waken voural dat wedstrjjden niet
ontai-rden en van de etalage niet iets
te makon wat ze niet zjjn moeteen
poging om elkaar de loef af te steken.
Het ie goed, door eetijjke middelen,
den prjjs in het hardloopen te winnen
maar die zjjn medelooper een beentje
lioht om er op die manier gemakkelgk
te komen in 't algemeen, die zjjn con
current zwart isaakt of belastert, hem
in een kwaad daglioht stelt, de goede
gelegenheid beneemt of de kwade kan
sen doet beloopen, die is voorwaar de
rechte broeder niet.
Laat ons van onze mededinger; in
's levens wedloop, vooral de liohtzjjde,
den goeden kant zien laat ons hun
pad wat effenen, den steen wegnemen,
die voor hun voet ligt en, mochten zij
vallen over dien steen, laat ons hun
dan de hand reiken om ze op te richten.
Als dkt onze gedragsljjn is, de geest
die ons bezielt, de richting waarin we
ons bewegen, laat oas dan vrij eta
leeren, De uitstalkast van ons leven,
zal inderdaad niet anders zjjn dan de
winkel zelf is.
VëïMsfêingsargamsatïe.
„De Standaard" zet reeds nu den
grondslag uiteen, waarop het samengaan
der drie reohtsche partjjea bjj de ver
kiezingen van )909 moet berusten. Ia
1905 is het voorgekomen, zegt het
blad, dat een andere partij, met wie
samenwerking beproefd werd, zioh
hiertoe wel bereid verklaarde, maar
alleen onder beding, dat de oandidaten
onderzijde gesteld, die haar steun zou-
dreigen. Dat was echter niet de wer-
keljjke reden, zooals uit dezen brief
bljjkt."
„Het was de waarheid, heer graaf
doch niet de geheele waarheid.
„Gij bemict Madeleine
„Meer dan mijn leven en ik ben
hier om bare hand te verzoeken.9
„Sta op Charles. En Madeleine
PS§ was met mijn voornemen he
kend en beeft mij daartoe aangemoe
digd."
„Waar is zij thans P*
„Ik heb haar zooevan, vol vrees en
verwaohting, in de balkonkamer ach
tergelaten, waar zjj bevend uw ant
woord waoht."
„Laat ons dan tot haar gaan, Charles."
Da burggraaf stond op en ging met
den jonkman in de kamer terug, waar
hjj inderdaad zijne dochter aantrof.
Zij had bljjkbaar geluisterd en was
reeds bekend mat het onderhoud der
beide mannen.
Thans vloog zjj op haar vader toe
en viel hem weenénd om den hals.
„Madeleine*, fluisterde haar vader
haar zacht in het oor, „bemin je
hem Bemin je hem werkeljjk f
Een sidderende zucht ontsnapte haar
den erlangen, zioh ten deele gunstig
over baar program zouden uitlaten,
j Dat mag door een cbristeljjke partjj
niet langer geschieden, meent zjj, m-
tegendeel
I Ons allen moet hei er steeds om te
doen zjjn, niet om de overtuiging der
candidaten te vertroebelen, maar juist
omgekeerd, om ze met vólkernen bel-
derheid bjj de stembus te laten uit
komen» Een Boberp-geteekend oandidaat
moet daarom altoos verkieslijk zijn
boven een oandidaat van vale tint.
Neen, het voordeel meet door elke
partjj, die met anderen zal aaamwerken,
daarin wordvn gezocht, dat de steun,
door haar in distriet A verleend, be
taald worde met etenn aan haar eigen
candidsat verleend in district B. Kon
men, gelyk we wel eens voorsloegen,
onbruikbre stemmen uit het éene dis
trict door ruil overbrengen naar een
ander district, waar men jnist zooveel
steun te kort kwam, zoo zou van
saamwerking op den tegënwoordigen
voet zelfs geen sprake behoeven te
zjjn. Immers men zou dan over en
weer al zjjn stemmen eonosntreeren
op die distrieten, waar men goede kana
had, en het te loer gaan en versnip
peren van stemmen in tal van distric
ten, waar men zelf geen kans zag om
er alleen te komen, zou voor goed zjjn
afgesneden.
Nu dit niet kan, is saam werking
door over en weer elkanders oandidaat
te steunen in districten, waar men
zelf geen kans beeft, maar de verwante
partjj er met onze hulp komen kan,
het eenige dat ons overblijft. Maar
deze soort samenwerking heeft dan oek
met fusie af versmelting van de par
tyens niets gemeen. Wel laat het zioh
denken, dat de drie partgen vanr.chts
een leidend comité voor de drie par
tgen benoemden een comité dat dan
voor alle deze partgen saam bjj elke
stembns een gemeecsohappelgk pro
gram zon moeten uitwerkenmaar
hieraan is dusver onder ons nooit ge-
daoht, en zoo we bjj de stembus
saamwerkten, is de minister die het
kabinet zal formeeren geroepen in het
regeeringsprogtam, zooveel bjj kan,
alle drie de partgen te eonoentreeren.
Zooals Groen van Prinaterer bet uit»
sprak De kabinetsformateur is de na
tuurlijke ohef van de ministerieels
partjj. Buiten het kabinet, in de Kamer,
is er zulk een leider niet. In de Ka-
mor is elke partjj volkomen zelfstandig,
en treden ze elk onder haar eigen
voorzitter op.
Maar die zelfstandigheid van elke
partfj behoort dan ook bjj elke eaam-
werking, die bg de stembus tot stand
komt, stipt geëerbiedigd te worden, en
wel in tweeërlei opricht»
borst.
„En wil je hem volgen? Mjj ver
laten
„Nooit vader," snikte het jonge
meisje teeder, nooit 1 Gij gaat met
ons, of wjj bljjven bjj u. Niet waar,
Charles f'
„Zooala gjj het beveelt, Madeleine.",
Langzaam maakte de oude edelman
den arm zjjner dochter van zjjn hals
les, greep bare hand en legde die
sprakeloos in die van den jongen graaf.
Hjj zag beiden diep en innig in de
opgen en eerst na een lange poos oei
hjj met bewogen stem en tranen in
de oogen
„Graaf Charles, gij bewgst mgn huis
een eer, die mgn hart goed doet. Ik
ken o. Gjj zjjt een man van eer en
karakter, maar ook een braaf, goed
mensoh en daarom vertrouw ik n het
geluk van mgn kind toe, Zjj is mgn
eenige, Chsrles 1 Weet gjj, wat dat
beteekent Zjj ia de zorg van een lang
leven, de steun en vreugde van mgn
ouderdom."
(Wordt vervolgd.)