Eerste Blad. ap@- ?ordt Woa 265. 1908. Maandag 9 November. ETALEEREN. mtt feil f®5ig§ië! Jtkswc jfeMM n JKiziljaU BMtzivf- ItMSttrt H 0ji VlissiBj 4 Courant »op 46e Jaargang. Dit nemmer bestaat uit2 bladen. FEUILLETON. Immknische berichten. MEN8T Teleplioonnummer 10. 111 ofBisa nieu w diepingfs- niazeer ga in to richten, er stad. Adres iidel&srg Of 5.50f 7.55s iO® 1.15g 2-— 5.50§ 6.55* Remise. Zeilmarkt. 4 Badbuis. 15f 6,25f S.40* 15* 2.—2.45* 6.55§ 7.50* .lO.f dan tot da Be- markt. dhuis. vertrekken ei het Bad- ralcher©n» e tg 3. an—Domburg. 25, 9.23,12.18, atioa S.8.) 9.20, 40, 20.40, 1.35, Koudekerks. IfEiBIElST. 8.—, 6,S0, 8.45 3.—, 10.20,10.40, 12.30, 2. -.1.30* 4.30, 4.50, 5.20 20. ■ym., 6,10, 6.30, 1.50, 10.10, 10.30, m. 12.10, 12.45, 3.40, 4.10, i .40 7.25. 8. -, S.so ss das Zondags uit Ü-5CHELB8 1909. 23 b) en 6,15 o) d) J,50 b) an 6,45 c) 1,55 g) en 4,45 o) 23 en 5.25 6) 1) h). a het Tertrek van Neuzen vm. 8,30 Borasele en Neuzen na ten hoogste 20 t dea Zondag» ten hoogste wachten VLISSII6SCHE t OI HUr Prijs per drie maanden f 1,30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke aummere 5 cent. M ;n abonneert zich bij a!le Boek» handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Maikt. ADVERTEN'TIËKvais 1—4 regefe ƒ0.40. Toor eïi m regel meer 10 cent. -• Bij directe opgaaf v;in driemaa' plaatsing brzelfde idvertentia wordt de prijs slechts twem naai berekend. Grotéw letter» <n cliché's naar plaatsruimte. Verschijnt dageïjps, uitgezonderd op Zon- en feestdagen. Abonncments-Advertentiën op zeer fwordeelitf- voorwaarden. Dit woord doet denken aan de uit italkast van den winkelier en geeft den indruk dat deze regelen in 't bijzonder zijn gesofareven met let oog op hun bedrjjf. Dit is maar half waar, ofsohoon bet siatuurljjk niet te ontkennen ie, dat de winkelier bij de kunst van etalesren of uitstallen groot belang beeft. Het etaleeren van dea winkelier ia Diets nieuwe en heeft al een heelt ge- «ohiadenis aohter den rug. Toen ieder nog zjjn eigen stoep bad, door paaltjes ea hekwerk of iets anders van de stoep van zijn huurlieden afgescheiden, toen ar nog uitstalkasten, veel minder groote spiegelruiten waren, toen droeg de winkelier op marktdagen zijn halven winkelvoorraad naar buiten op de stoep, ca op die wijze de aandacht er op te vestigen. Maar dat was een gebrekkig middel, dat bovendien geen doel trof vooi- dea avond. Trouwens, bet win- kelea en koopen bij avond, is ook iete van den nieuweren tijd, een gevolg van de betere verlichting en de betere in- riohÈiBg van den winkel zelven. Onze «traten z(|n bij avond vrij wet gezelliger ook vrij wat veiliger dan in den tijd onzer groot- of overgrootouders. Men er eens op uit ala bet dagwerk «fgeloopen is. Een mooi geëtaleerden winkelvoorraad te zien, kan een waar genot opleveren en de winkelier ver- er allicht door om ook van binnen «eac een kijkje te nemen. Zó3 vloeit één® uit bet andere voort. Dat men steer algemeen bet belang bierkan begint in te zien, wordt wel tewesen door de zoogenaamde etalage- wedsirgden, die in den laatsten tijd in verschillende plaatsan zijn gehouden, voornaamste daarvan was zeker wel welke eenige weken geleden ts Amsterdam plaats bad en door de win- leliersvereeniging was uitgesohreven. Ss was ongeveer een week na Ma le's eenigszinr gewaagde wande- ">8 verloopen, toen de burggraaf op #t balkon van zijn kasteel zat, Haas- "1 en opgewekt trad zijn gast, de 'ge graaf Charles de Miraye, op m toe. «Wat is er f Wat hebt ge daar, varies? Een brief?" vroeg de burg- !>»f. „Is de koerier aangekomen ibt gij bericht uit Turijn «Ja, mijnheer" antwoordde de jonge Maf. „Wil ik u den brief voorlezen «Geef hem maar hier, Charlesik 7 zelf zien, wat mijn oude vriend hhrjft.« De jonge graaf reikte hem den brief ,e' sa c e oude edelman las «Geliefde zoon,!, «Gij weet niet, in welke zorg wij om u leven. Uwe verzekeringen, Men za! het nu ook eens in andere stadcdeelen probeeren, tot zelfs in de buitenwijken toe. De zaak staat ook in nauw verband met de middenstandsbeweging van den jongeten tjjd. Heads op het derde mid- denstandseongres, in 1906 te Leeuwar den gehouden, werd de wenschelijkbeid van dergelijke étalage-wedstrijden uit gesproken. Wanneer die wedstrijden zijn wat zs wezen moeten, waaneer ze niet vntiarden en de winkeliers zich toe leggen op de etalage van ban eigen artikel, dan zullen ze zeer gunstig wer ken op den smaak van het publiek. Het doel is, moet althans wezen, bet publiek een goeden, maar ook een juisten indruk van den winkel te geven. Als zoodanig ia de etalagekast een lokaas en mag het ook wezen, mits het een lokaas zjj in den goeden zin van bet woord en geen kunstgreep om het publiek in den winkel te brengen, waar het misschien wel veel teleurstel ling ondervindt, maar wellieht toeh 't een of ander koopt. Zoo vernamen we, om één voorbeeld te noemen, van sens dame, die een eostuum bewonderde, in de kaBt ten. toongesteld. Maar toen zjj den winkel binnentredende, juist dkt eostuum en geen ander verlangde, ondervond zij een berg van bezwaren en uitvluohten. Dat ooBtuum bleek slechts een reclamemid- del te zijn, dat daar blijven moest, doch waaraan het inwendige van den winkel niet beantwoordde. In honderden vormen en eohakeerin- gen wordt datzelfde spelletje vaak ver toond 5 maar handelen wij ook in ons bijzonder leven niet vaak op dezelfde wijze Ook in het bijzonder levtn wordt geëtaleerd, mag men dat ook doen. Ook daar is sprake van een kunst, die beoefend moet worden en, goed beoefend, en goed toegepast, nuttig kan wezen. Maar ook daar mag het wezen lijk doei geen oogenblik uit bet oog worden verloren. "Wanneer wij iets wenschen t® ver krijgen, dat in verband staat met onze persoonlijkheid, dan hangt natuurlijk alles er van af, wélken issdtuk wjj maken op anderen. Wij etaleeren dan een beetje. Wij kieeden ons met smaak wij drukken ons keurig aatjes uit, hetzij in woorden, betzij in sohriftwij leggen de best mogelijke getuigenissen dat gij u verborgen houdt en niemand in geheel Frankrijk uwe aanwezigheid op het slot kent, kan ons niet gerust stallenook is bet volstrekt niet af doende, ais gy rrij schrijft, dat gij niets gedaan hebt, wat u van de zjjde der tegenwoordige machthebbers eene ver volging op den hals kan balen. Uw naam is thans een misdaad in Frank rijk een graaf de Miraye is in Frank rijk zonder andere redenen vogel vrij. Wij smeeken u ernstig, terug te kee- ren tot uwe bekommerde oudera. Ook wenschen wjj, dat ge den burg graaf de Leuronsac niet voor zijne opofferende en edelmoedige gastvrij- beid ia ongelegenheid en vervolging brengt. Cisteren is bet aan het Tu- rjjaecfae hpf bekend geworden, dat de Parijaohe Conventie een wet beeft aan genomen, die hier algemeen met den naam „de wet der verdachten* wordt bestempeld. Deze versehrikkelyke wet hangt als een valbijl boven ieder hoofd in Frankrijk, dat aan de Parjjsohe machthebbers ongevallig is en heeft bljjbbaar ten doel, den adel in Frankrijk met alle middelen uit te roeien. Mooht deze wet in Fransehe Guu.té nog niet bekend zijh, maak er dan den burg- over, enz. Wanneer al die uitwendige dingen nu eeht zijn, dat wil zeggen niet maar tijdelijk gebrnikt om een zeker doel te bereiken, maar inderdaad een waar beeld van one zeiven en onze hoedanig heden geveD, dan zijn ze natuurljjb zeer geoorloofd. Zijn ze het niet, dan ie ons suocas twijfelachtig. Die niet gewoon is zioh in kiesche taal uit te drukken en er op een gegeven oogen blik opzettelijk moeite voor doet, zal in een eenigszine langdurig gesprek allicht door de ben vallen. Die gewoon is aan slordigheid maakt gewoonlijk geen gelukkig figuur, wanneer hij voor een enkele keer wat werk maakt van zijn kleeding. Zdo gaat het in alles maar teeb bestaat de mogelijkheid dat wij op die wijze onze medemensehen in 't ootje nemen en, dan hebben wij eene ongeoorloofde etalage gehouden. Iemand die een visitie-kaartje afgeeft, doet bet opdat men terstond weten zou wie en wat hij is. Op den keper be schouwd, geven wjj allen ons geheele leven door, ons visitekaartje af j jam mer maar dat op het kaartje zoo dik- wjjis een naam en een qualiteit vermeld staan, die niet op onzen persoon toe passelijk zjjn of er tenminste maar bjj ongeluk op toegepast worden. Vrjj wat erger nog wordt de zaak, als se den vorm, den meer en meer gebruikelijken vorm, van een wedstrijd aanneemtwant inderdaad is het leven ook in dit opzicht een wedlotp. Als een winheliersvereeniging, of welk ander lichaam dan ook, een etalage- wedetrjjd uitschrijft, dan doet zi het, opdat de winkeliers zich leeren oefenen in eene inderdaad moeilijke kuast, die hun eigen smaak zeer kan ontwikkelen en evenzeer den smaak van het publiek, opdat ze een geoorloofd genot san bet publiek zullen verschaffen en voor hunne moeite nog eenigszine extra beloond worden. Maar za doet het niet om den winkelier door cngeoorloofde middelen klakten in den winkel te doen lokken en dan niet te geven wat hij belooft. Ze dost het ook niet om de messohen te verlokken tot hei koopen van zaken die ze r.iet noodig hebben of die hun financiers krachten te boven gaan. Ze doet het zelfs niet om het publiek noodeloos op straat te lokken en aan te moedigen tot het uitgaan en maken van verteringen, ofschoon er dat feite- graaf ten spoedigste mee bekend en waarschuw kern. Hjj moet vluchten, zoolang het nog tjjd is. En wanneer, zooals ge mij verder schrgft, uw hart op het slot als vasfgeworteld is, huw dan Madeleine. Gjj weet wel, geliefde zoon, hoezeer uw geluk ons ter harte gaat. Wij geven u onzen zegen van gansoher harte, maar verlaat Frankrijk en breng, indien het mogeljjk is, den burggraaf en zijne dochter mede. Etienee de Lsuronsae zal mg welkom zjjn als een broeder, zjjn doohter Madeleine als eene dochtermaar ontvlucht het land, waar wjj het voorwerp zijn van haat en dweepzieke vervolging." Uw bekommerde vader, Edmond, graaf de Miraye. Turijn, 1 Maart 1793. Terwjjl de burggraaf eenigazins moeiljjk en luid dezen brief las, was de jonge graaf langzaam voor hem nedergeknield en zag hem nu smeekend in het gelaat. „Charles, gjj hebt mjj gezegd, dat gjj u op het siot verborgen faadt, om dat gij u niet mooht laten dwingen tegen Fransehen te vechten door plaats te nemen in de rjjen der monarchale troepen, die de Fransehe grenzen be- lgk wel eens het gevolg van ia. En zoo is het ook in het leven, dat eigenljjk éen wedstrijd moest wezen in wèl en beachtzaam handelen en in het beoefenen der uitwendige vormen van beschaving, in de kunst om te leven zeer zeker intusschen geen wedstrjjd zjjn in het dragen van klatergoud, in het leven boven zjjn stand, in het tegen elkaar opbieden in iuxe, in het zioh zelf en de dingen vertoonen zooals ze in werkeljjkheid niet zjjn. Zoo zien we dat het etaleeren een heel mooi ding is, of althans wel wezen kan, maar dat men er verbazend voor- ziohtig mes moet zjjn. Steeds zal men er dubbel voor moe ten waken voural dat wedstrjjden niet ontai-rden en van de etalage niet iets te makon wat ze niet zjjn moeteen poging om elkaar de loef af te steken. Het ie goed, door eetijjke middelen, den prjjs in het hardloopen te winnen maar die zjjn medelooper een beentje lioht om er op die manier gemakkelgk te komen in 't algemeen, die zjjn con current zwart isaakt of belastert, hem in een kwaad daglioht stelt, de goede gelegenheid beneemt of de kwade kan sen doet beloopen, die is voorwaar de rechte broeder niet. Laat ons van onze mededinger; in 's levens wedloop, vooral de liohtzjjde, den goeden kant zien laat ons hun pad wat effenen, den steen wegnemen, die voor hun voet ligt en, mochten zij vallen over dien steen, laat ons hun dan de hand reiken om ze op te richten. Als dkt onze gedragsljjn is, de geest die ons bezielt, de richting waarin we ons bewegen, laat oas dan vrij eta leeren, De uitstalkast van ons leven, zal inderdaad niet anders zjjn dan de winkel zelf is. VëïMsfêingsargamsatïe. „De Standaard" zet reeds nu den grondslag uiteen, waarop het samengaan der drie reohtsche partjjea bjj de ver kiezingen van )909 moet berusten. Ia 1905 is het voorgekomen, zegt het blad, dat een andere partij, met wie samenwerking beproefd werd, zioh hiertoe wel bereid verklaarde, maar alleen onder beding, dat de oandidaten onderzijde gesteld, die haar steun zou- dreigen. Dat was echter niet de wer- keljjke reden, zooals uit dezen brief bljjkt." „Het was de waarheid, heer graaf doch niet de geheele waarheid. „Gij bemict Madeleine „Meer dan mijn leven en ik ben hier om bare hand te verzoeken.9 „Sta op Charles. En Madeleine PS§ was met mijn voornemen he kend en beeft mij daartoe aangemoe digd." „Waar is zij thans P* „Ik heb haar zooevan, vol vrees en verwaohting, in de balkonkamer ach tergelaten, waar zjj bevend uw ant woord waoht." „Laat ons dan tot haar gaan, Charles." Da burggraaf stond op en ging met den jonkman in de kamer terug, waar hjj inderdaad zijne dochter aantrof. Zij had bljjkbaar geluisterd en was reeds bekend mat het onderhoud der beide mannen. Thans vloog zjj op haar vader toe en viel hem weenénd om den hals. „Madeleine*, fluisterde haar vader haar zacht in het oor, „bemin je hem Bemin je hem werkeljjk f Een sidderende zucht ontsnapte haar den erlangen, zioh ten deele gunstig over baar program zouden uitlaten, j Dat mag door een cbristeljjke partjj niet langer geschieden, meent zjj, m- tegendeel I Ons allen moet hei er steeds om te doen zjjn, niet om de overtuiging der candidaten te vertroebelen, maar juist omgekeerd, om ze met vólkernen bel- derheid bjj de stembus te laten uit komen» Een Boberp-geteekend oandidaat moet daarom altoos verkieslijk zijn boven een oandidaat van vale tint. Neen, het voordeel meet door elke partjj, die met anderen zal aaamwerken, daarin wordvn gezocht, dat de steun, door haar in distriet A verleend, be taald worde met etenn aan haar eigen candidsat verleend in district B. Kon men, gelyk we wel eens voorsloegen, onbruikbre stemmen uit het éene dis trict door ruil overbrengen naar een ander district, waar men jnist zooveel steun te kort kwam, zoo zou van saamwerking op den tegënwoordigen voet zelfs geen sprake behoeven te zjjn. Immers men zou dan over en weer al zjjn stemmen eonosntreeren op die distrieten, waar men goede kana had, en het te loer gaan en versnip peren van stemmen in tal van distric ten, waar men zelf geen kans zag om er alleen te komen, zou voor goed zjjn afgesneden. Nu dit niet kan, is saam werking door over en weer elkanders oandidaat te steunen in districten, waar men zelf geen kans beeft, maar de verwante partjj er met onze hulp komen kan, het eenige dat ons overblijft. Maar deze soort samenwerking heeft dan oek met fusie af versmelting van de par tyens niets gemeen. Wel laat het zioh denken, dat de drie partgen vanr.chts een leidend comité voor de drie par tgen benoemden een comité dat dan voor alle deze partgen saam bjj elke stembns een gemeecsohappelgk pro gram zon moeten uitwerkenmaar hieraan is dusver onder ons nooit ge- daoht, en zoo we bjj de stembus saamwerkten, is de minister die het kabinet zal formeeren geroepen in het regeeringsprogtam, zooveel bjj kan, alle drie de partgen te eonoentreeren. Zooals Groen van Prinaterer bet uit» sprak De kabinetsformateur is de na tuurlijke ohef van de ministerieels partjj. Buiten het kabinet, in de Kamer, is er zulk een leider niet. In de Ka- mor is elke partjj volkomen zelfstandig, en treden ze elk onder haar eigen voorzitter op. Maar die zelfstandigheid van elke partfj behoort dan ook bjj elke eaam- werking, die bg de stembus tot stand komt, stipt geëerbiedigd te worden, en wel in tweeërlei opricht» borst. „En wil je hem volgen? Mjj ver laten „Nooit vader," snikte het jonge meisje teeder, nooit 1 Gij gaat met ons, of wjj bljjven bjj u. Niet waar, Charles f' „Zooala gjj het beveelt, Madeleine.", Langzaam maakte de oude edelman den arm zjjner dochter van zjjn hals les, greep bare hand en legde die sprakeloos in die van den jongen graaf. Hjj zag beiden diep en innig in de opgen en eerst na een lange poos oei hjj met bewogen stem en tranen in de oogen „Graaf Charles, gij bewgst mgn huis een eer, die mgn hart goed doet. Ik ken o. Gjj zjjt een man van eer en karakter, maar ook een braaf, goed mensoh en daarom vertrouw ik n het geluk van mgn kind toe, Zjj is mgn eenige, Chsrles 1 Weet gjj, wat dat beteekent Zjj ia de zorg van een lang leven, de steun en vreugde van mgn ouderdom." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1908 | | pagina 1