1 laii pÉÉL 1908. Donderdag 6 Augustus. No. 184. 463 Jaargang. Van week tel week, FEUILLETON. ie lerifita- VLmilt^lE (MAANT. Prijs per drie maandea J,30. Franco per post ƒ1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent H ,n abonneert i'.ich bij alle Boeit, handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever F. VAN DB VELDE Jr., Kleine Maikt. 3R ADVERTENTIËN: van 1—4 regeïs ƒ0.40. Voor ebm regel ineer 10 eent. - Bij directe opgaaf v:tn driemaa' j ilaatsicg Herzelfde i ei ver ten tie wordt de prijs slechts tweei naai bereken.!. Givxée letters e cliché's naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en feestdagen. TelGphoonnuinmer 10. Abonnt ments-Advertentiën op zeer wordeelije woorwanrden. 2oo «aar dan weer nieuwe haken ea oogen Êussohen de beide deelen der Briiscbe wetgevende vergadering, en dat sel door aen incident, waaruit met toBjeiijk veel grond mag worden afge leid, dat men twist zoekt. De wet op de Staatsoensionneering van oude lil den, 'ise er dacht men, in 't ffooger- hnis wel doorgaan. Immers, die wet ffse in aerate lezing goedgekeurd maar bb kwam het Huis tot het besluit om et een soort van proefwet van te ma ken, elechts werkende tot 1915, waarna geene nieuwe pensioenen meer zullen worden uitgekeerd, tenzij eene nieuwe wet het bestaande beveBtige. Natuurlijk ie dat onzin en doet men veel veretan» diger, er dan maar niet aan te beginnen. Twijfelachtig is bet, of de lords de bevoegdheid hebben om een dergeljjk entendement in behandeling te nemen. Volgens de Engeisehe constitutie hangt dat af van de vraag, of hier al of niet sprake is van een wetsontwerp van finanoieuleu aard. Is dit zoo, dan komt aan het Hoogerhuis het recht van amendement nicf toe. Intueschen doet het niet veel tot de zaak, omdat na. tuurlijk het Lagerhuis het amende ment zal verwerpen. Daarmede is dan tevens het lot van het ontwerp beslist 01 Ï0 men van de pensioenverzekering even ver verwijderd sis te voren. Heogsiveraoedelijk zal het Huis dor Lords er weer een stuk van zijn pres tige mee inboetenal is het niet te ontkennen dat de tegenspoed der libe- in hat altijd twijfelachtige district Haggerston, den conservatieven weer een riem onder het hart gestoken heeft. 't Is maar eene vreedzame revolutie, tot dusver, in Turkije, maar zij heeft dit met alle andere gemeen, dat zij wel afbreekt en weinig opbouwt en dat zij tot buitensporigheden aanleiding geeft. De aan invloed winnende libe ralen, doen precies wat in ons goeie dje de patriotten en de prinsgezinden n. Zoodra een van beide partgen aan het roer kwam, werden allen die er niet toe behoorden aan den dijk ge tot, ea hier ie het de Sultan, die aldus toegevende aan d@ openbare meening, die zich momenteel van haar kraoht bewast is. Ia Ssloniki verbroederen zich Turken Bulgaren, doch roepen daarbij„weg Mt den Sultan.* Zulke buitensporig- M.) waa iemand gekomen en weer 'SBgegasn dagelijks kwamen en gin- 8 ji et in de paBseerende treinen zoo- - m8nsohen, naar wie niemand vroeg 1 5 de eerste dagen na Werner's vei- ®|aen was het weder zeer stormach- 8 sa onvriendelijk geworden, zooals B ®e®oonIgk eerst in den naherfst m en struik verloren reeds uit men B®8 w'nd de boomen Mui ,at zweepte, werd nu de villa «s u,t d0 ?eït0 ziohtba8ri haanv T9 jD' ^0 bet nazien van zijn da oic-j 6 Pieb voorbij moest, wend den e°huw het hoofd af en keek liik Sren ^an' li'1 Hjj had name- ®aal dat de kraaien menig- tul* .°oomel> van den verwilder- heden schijnen in dergeljjke gevallen wel onvermijdelijk. Maar ook de Sultan en zijn nieuwe raadslieden zijn het hoofd een beetje kwijt. De aigemeene amnestie heeft in Constantinopel alleen plotseling duizend boeven op straat gebracht, die onmid- de'lijk aan 't demonstreeren zijD gegaan en van de drukte en de verwarring ijverig misbruik maken. Laat ons hopen dat binnenkort uit dezen chaos iets goeds te voorschijn trede. Gelukkig bevat het manifest des Sultans heel wat fraaie beloften en als de man der teloften ook maar de helft geeft, dan zal het jonge Turkjje al heel tevreden mogen zijn. Het is iu lang niet gebeurd, dat Nederland gewikkeld was in ernstige in ternationale verwikkelingen. Thans ech- ter hebben wij onze quaestie en staan, voor de tweede maal, met de regeering van Venezuela, of, zoo men wil, met den dictator Castro, op zeer gespannen voet. Ta La Guaira, aan de kust van Vene zuela, heerschte pest, en naar aanleiding daarvan hebben de autoriteiten op Cu- ragao, voor schepen en personen, ko mende van die plaats, een lichte qua rantaine voorgeschreven, hetgeen presi dent Castro zeer kwalijk moet genomen hebben, getuige de vele willekeurige handelingen, door hem daarna bij wijze van weerwraak gepleegd, zooalshet verbieden van de oversoheping op Cu rasao, van goederen uit het buitenland en bestemd voor havens in het westen van Venezuela, voorgevende dat de autoriteiten op de Antillen (onze Cu- ragiosohe bezittingen in West-Indië) een van een niet besmette haven komend schip toegang hadden geweigerd verder het sohorsen van het verkeer tussohen Venezoiaansehe havens en onze Antillen voor de Curspiosohe schoeners, varence onder NederlaDdectae vlag het aanhouden, opbrengen en onder zoaken van vaartuigen en het gevaDgen houden der bemanning, enz. Al die handelingen hebben onze ko lonie Curagao tot onberekenbaar nadeel verstrekt, daar de geheele handel tus- schen Venezuela en andere landen over onze Antillen gaat, omdat het vaar water tussohen beide landen voor groo- tere schepen ongeschikt is. Venezuela kan ons niet missen, maar omgekeerd moet onze kolonie in hoofdzaak van Venezuela bestaan. Er is dus een on houdbare toestand geboren, waaraan op welke wijze dan ook, een einde moet zaten en sohraeuwejd met de kiepten. Het zou dwaas geweest zijn, te ge- looven, dat die leelijke zwarte vogels eenig bepaald voorwerp in het oog hielden, want zij vlogen slechts van den eenen boom naar den anderen, doch streken nooit op den grond na der, en dat zij, alleen op den reuk af gaande, hier eenig voedsel verborgen dachten, was niet aannemelijk. De aanwezigheid van die vogels was echter toch pijnlijk en Erdmann zou ze liefst uit de boomen neergeschoten hebben, als hij slechts een geweer be zeten had. Doch hij bezat niets anders dan een bijl, een sehoffal en een spade en deze gereedschappen raakte hij in deze laatste dagen volstrekt niet meer aan. Eens zou hij de gelegenheid hebben zich op de zwarte vogels te wreken. Hg liep den spoorweg langs en klopte tegen de rails, toen de veldwachter hem aanriep. De oude sufferige politieman woonde een paar uur verder en kwam slechts zel den hier op de eenzame heide. Boven dien had hg gedurende de laatste we ken thuis moeten blijven wegens zijn rheumatische pijnen heden deed hij voor het eerst weer een grootere ronde. komen. Naar het schijnt, zal lang dralen voor de bevolking noodlottig wezen. Uit de kolonie heeft dan ook reeds een noodkreet onze Koningin bereikt en wij vreezen dat het uitzenden van oorloge schepen op zich zelf weinig of niets zal baten. Door het geven van zijn paspoort aan onzen gezant, die zich wellicht te on voorzichtig over den heer Castro heeft uitgelaten, doch wiens onvoorzichtigheid in het gebeurde waarlijk wel een reden van verschooning vindt, en verder door het ontnemen hunner bevoegdheid aan de Nederlanders die Venezuela in den vreemde vertegenwoordigden, heeft-pre- sident Castro, die helaas in al te let terlijken zin voor alleenbeerseher speelt, een toestand in het leven geroepen, zóó gespannen, dat wij dien, met de baste en meest vredelievende bedoelingen, niet kunnen en mogen laten voortbestaan. Gelukkig hebben wij zoo goed ale de geheele wereld op onze hand en zou niemand het ons euvel duiden, indien wij ons genoodzaakt zagen, maatregelen van geweld te nemea tegen eene re geering, die niets ontziet en ons op ongelooflijke wijze sart. Zeer sou het te betreuren wezen, indien het Venezolaansehe volk, dat het ongeluk heeft onder een despotisch bestuur te zuchten en aan het gebeurde weinig of geen schuld heeft, door de rampen van een oorlog mocht worden getroffen. En niet minde" zou het te betreuren wezen wanneer het volk, binnen welks landpalen het paleis des vredes verrijzen zal, zich gedwongen mocht zien tot het voeren van een buitenlandschen oorlog. De wijsheid der regeering zal uiterste stappen wel zoo lang mogelijk vermijden. Wij mogen ons intueschen niet te zeer met een goeden afloop vleien; de zaak is inder daad zeer ernstig en hoewel wij gehoopt hadden, in ons wekelijkseh buitenlandsch overzicht, nu reeds zoovele jaren ge schreven, den naam van ons eigen vaderland iu dezen zin nooit te moeten noemen, vreezen wij dat het ditmaal anders zal zijn. Wij achtten ons daarom verplioht, bij deze onverkwikkelijke zaak stil te staan, doch eindigen evenwel ons opstel met den weasoh, det de dreigende on weerswolken, die zich aan den politieken geziohtseinder samentrekken, alsnog in tijds zullen verdwijnen. Hoe sterker en flinker wij ene too- nen, hoe meer die hoop kans heeft om in vervulling te gaan. Hij wist niet eens, dat de villa ge durende eene week bewoond was ge weest, dooh terwijl hij daar op den spoorweg stond met het geweer op den rug en zijn trouwe hond naast zich, begon hij het gesprek juist over dat gene, waarover Erdmann liefst wiide zwijgen. „Het lijkt wel of de kraaien daar bij de viila vergadering houden," schert ste hij. En ze hebben niet eens ver gunning gevraagd bij de politie. Zeg, Erdmann, heb je daar misschien aas voor die beesten neergelegd „Daar denk ik niet aan", antwoordde de baanwaehter en klopte voort. „Ze zitten alle bij elkaar®, vervolg de de veldwachter. „Als ik er onder schoot, zouden zeker eenige het met den dood bekoopen.® „Daarvoor is het dienstgeweer niet bestemd," bromde Erdmann. De veldwachter liet den riem van zijn geweer weder los. „Dat ie zoo, het is meer gekheid van me. Dooh zeg eene, oude, zie je het licht nog altijd P® „In den laatsten tijd heb ik er niet op gelet." „Ik ook nietde rheumatiek heeft me weer te pakken gehad een paar Nedsrland—Venezuela. In de „Staatect." van gisteravond wordt het volgende medegedeeld Blijkens ontvangen ambtsberichten is Hr. Ms. „Gelderland® 31 Juli j.l. naar La Guayra vertrokken, met brie ven van den gouverneur van Cuisgao bestemd voor den Duitsohen gezant te Caracas belast met de waarneming der Nederlandsohe belangen. Het aan wal gaan van een zeeofficier werd door de haven-autoriteiten aldaar niet toegestaan. Hr. Ms. „Gelderland* is daarop onmiddellijk vertrokken. Hen Middenstands-Staats enqnite. Aan de „Tel." wordt uit 's Graven- hage gemeld Eerlang kan de instelling tegemoet gezien worden van een staatsenquête naar de verhoudingen in den handel- d-g venden en industrieelen middenstand waarvoor een staatscommissie benoemd zal worden, bestaande uit leden der thans bestaande Staatscommissie voor den Handeldrg venden en Iadustrieelen Middenstand, o.a. de heer M. H. G. Th. Fiedeldy Dop uit Amsterdam, Deze commissie zal een enquête over het geheele land instellen, dat daartoe in drie deelen zal verdeeld worden. De commissie zal bestaan uit 3 sub commissies elk van 3 personen, waar van een als voorzitter optreedt. De sub-commissies zullen in overleg en in samenwerking met het bureel der be staande Staatscommissie werkzaam zijn, terwijl de geheele enquête en de drie sub-commissies zullen geleid worden door het Tweede Kamerlid dr. D. Bos. Het blad kan hier nog aan toevoegen, dat de commissie voor het zuidelijk deel van ons land zal gepresideerd worden door dr. J. Nouwens, die voor het westeljjk district door het Kamer lid mr. A. J. M. baron van Wijnber gen, die voor het noordelijk district door dr. D. Bos, lid van de Tweede Kamer. Wettelijk risico voer gemeenten. Het bestuur der Onderlinge Risioo- Vereeniging van Nederlandsohe ge meenten heeft besloten bg de leden van die vereenigiDg een onderzoek in te stellen betreffende het wettelijk risico, ten einde te kunnen overwegen of het wenschelgk is om het initiatief te ne men tot het oprichten eener Onder linge Verzekeringsbank voor Wettelijk Risico, opdat ook deze verzekering door de gemeenten langs onderlingen weg worde tot stand gebraeht. Wettelijke ouderdomsverzorging. Op Zaterdag 19 September komt in Maison Stroucken te Amsterdam het Congres voor Wettelijke Ouderdoms- weken. Maar met dat licht is hef toch niet in den haak.® „Dat kan wel zijn.® „Ik geloof dat het bij dag ook brandt, maar dan ziet men het niet. Mijn hond wou zooeven weggeloopen, hij had den staart al tussohen de pooien,® Erdmann nam zijn hamer onder den arm en verliet de spoorbaan. „Als men de verantwoording draagt voor de veilig heid van zoovele mensehen, bekom mert men zich niet om andermans za ken. Daar om den hoek van het bovch komt de sneltrein aan die is vol levende mensohen wat maal ik om de dooden Bruisend en ratelend vloog de trein voorbij, en Llli die bij den wachtpost met de seinvlag zwaaide, werd gedu rende eenige seconden in zwarte rook wolken gehuld. Nu legde zij de roode vlag uit de handen en keek scherp uit naar de plek, waar beur grootvader met den veldwachter sprak. Toen de politieman langzaam heenging, loosde zij een zucht en drukte de hand tegen hst kloppende hart. Kort daarna keerde Erdmann in zijne woning terug. Hg vond Lili aan het venster zitten en naar de elzengroep verzorging bijeen, uitgeschreven door den Bond voor Staatspensioneering. De volgende stellingen zullen worden verdedigd: I Verdediger: G. L. Jans sen te Rotterdam. De achterlijkheid van Nederland op het gebied der wettelijke ouderdoms verzorging en de groote nood onder ouden van dagen, wier hoop nu reeds door drie achtereenvolgende regeerin gen van versohillende politieke richting, is teleurgesteld, maken de oplos ling van dit vraagstuk tot een der meest urgente onderwerpen van wetgeving. II. VerdedigerJ. P. de Jager te Tiel. Een goede wet op de Ouderdoms verzorging moet het reoht op een gelijk minimum Staatspensioen aan allen van zekeren bij de wat te bepalen leeftgd waarborgen zonder ondersoheid, vrou wen zoowel als mannen. III. Verdedigerds. D. A. van Kre- peien te Oosterhesselen. Hef reoht op een minimum ouderdomspensioen, vol doende voor het allernoodzakelijkst levensonderhoud, dient gewaarborgd niei individualistisch o.a. door premie betaling, doch maatschappelijk, door vermindering van sommige posten op het budget van den Staat, door ver hooging van successierechten, in éen woord, door bijdragen naar draagkracht. IV. Verdedigerds. U. J. Reindera, te Dantumawonde. Noch het weisont» werp-Lely van 1901, noch dat van dr. Knyper van 1905, noch dat van mi nister Veegens van 1907, voldoet aan de behoeften van het Nederlandschs volk. Het feit, dat de beide laatste ent- werpen voor de 7 O jarige oud-werklie den van vandaag een x-hooge bedeeling zanden omzetten in eea f 2 per week groot pensioen, weegt niet op tegen de nadoelen. Al die wetsontwerpen zijn onaannemelijk. Indien een aigemeene ouderdomspensioneerini om politieke of finanoieele redenen niet direct te verkrijgen is, is een verbeterd Deensch stelsel, waarvan de koeten geheel be taald zouden moeten worden door den staat, of zijn regelingen, gelijk onlangs in Engeland en Australië zijn voorge steld, als oyergangsstelsa! veel aanne melijker. V. VerdedigerD. de Clercq te Bloemendaal. Een wettelijke pensioen- regèling, als door den Bond voor Staats pensioneering voorgestaan, is bevorder lijk aan den bloei en de welvaart van Nederland. Ba Mnaarie&rsjvsr P. Louweroo. Naar wij met leedwezen vernemen, is Zondagmiddag de bekende kinder schrijver, de heer P. Louwerse, doof een ernstig ongeval getroffen. Aan de Weldeok Pyrmontkade nabij de Witte de Witetaat te 's Gravenhage, werd hjj door de eleotrisohe tram gegrepen, me- degesleurd en zwaar verwond, vooral aan het hoofd, opgenomen. Men droeg den gekwetste in de tram en reed hem bij de villa staren. „Dat moet je niet doen, het is niet goed®, zeide hij knorrig. „Als een mensoh nog niet krankzinnig is, zou hg hef daarvan worden. Als dat zoo voortgaat, stuur ik je terug naar de stad, al moest ik ook „Wat, Grootvader „Al moest ik ook van verveling hier in de eenzaamheid sterven.® „Dat is het niet, Grootvader,® zeide zij kalm. „De eenzaamheid maakt ons niet dood, maar wel het andere". Wat dat „andere® was, sprak geen van beiden uit, maar beiden wisten het wel. En nu zaten zij tegenover el kaar en zwegen. „Ik zal mijne overplaatsing aanvra gen", zei de oude man eindelijk. „Meent ge, dat wij daarmede ge holpen zijn Het volgt ons tooh, waar heen wij ook gaan. Het moet eerst aan het lioht gebracht warden, voordat wij rust keggen. Hebt ge op den spoor weg niet met dea veldwachter gespro ken P« „Neen, hij sprak met mg.® „Wist hij er iets van P® (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1908 | | pagina 1