Draagt
Plouvier's
Schoenwerk.
Zaterdag
6 Juni
i*o, 133,
46ö Jaargang.
1908.
ijfflianissk lerita-
FEUÏLLEIOW.
fan den hak op den tak.
VLISSINGSCHE COURANT
Prijs per ai'ie maanden 3 30. Franco per post 1,50,
Afzonderlijke nummers 5 cent. M ;n abonneert sdch bij a lie Bjeb
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Mm kt.
ADVERTENTIES: ran 1-4 re-era ƒ0.40. Voor e i* 30 regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf vitn driemaa' (laatste g terzelfde
idvertentia wordl de prijs slechts tweemaal berekend. Groufc letters
*D eliehé's naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks. uitgezonderd op Zon- en feestdagen.
Tele^)lloollllummel• 10.
Abonnt ments-Advertentiën op zeer voordeel fee voorwaarden.
Bi&den ia de kazerne.
Blijkens het Voorloopig Verslag der
Tweede Kamer over de oorlogsbegroo
ting voor 1908, constateerden enkele
leden met voldoening dat de gelegen
heid tot bidden voor den maaltijd in
verschillende kazernes is verzekerd.
Een woord van hulde werd gebracht
aan den commandant van het garnizoen
te Hoorn, die in dezen het voorbeeld
heeft gegeven, met welke hulde ande
ren zich niet konden vereenigen,
meenende dat eiken kapitein vrijheid
behoort te worden gelaten en dat in
zuike zaken niet mag worden geregle
menteerd.
Men had vernomen dat door den
garnizoens-eommandant te Middelburg
de maatregel is genomen dat al degenen
die wensohen te bidden, aan een af
zonderlijke tafei worden vereenigd.
Algemeen werd deze wijze van optre
den afgekeurd en gevraagd werd of de
minister hiernaar een onderzoek heeft
ingesteld.
Overigens bleek nog verschil van
meening omtrent de vraag welke ge
dragslijn men te dezer zake behoort te
volgen.
Mr. Treub ea „Be Nieuwe Oeurant."
De heer Pleinp van Duivelend,
hoofdredacteur van „De Nieuwe Cou
rant", verdedigt zich nogmaals tegen
den aanval van mr. Treub op dat blad.
Daaruit blijkt, dat mr. Plemp van
Duivelend heeft afgezien van een v tr
volging van mr. Treub.
......dat ik tea sloite van mijn stel
lige voornemen, om dit töeh te doen
afzag, sa», wijl ik overluigd w: rd an
bij nader denken meer en meer in die
overtuiging versterkt, dat de kans om
door middel van een strafproces de
eenige waarheid aan den deg te bren
gen, waar het mg om te doen iade
ongereptheid van mijn karakter en de
vrijheid van m|jn oordeal als verant
woordelijk redactenr uiterst gering
is." Aan het slot van zjjn artikel
schrijft mr. Plemp van Duiveland
Maar wel wensoh ik zonder eenig
voorbehoud aan de beslissing van een
raad van eer te onderwerpen de waar
heid van het door den heer Treub ge
stelde, op een onderdeel dezerzijds er
kende feitde waarheid van de door
hem gegeven, geoombineerde voorstel
üagde waarheid van de door hem
gemaakte gevolgtrekkingen, nopens de
onafhankelijkheid en eerbiedwaardig
heid der verantwoordelijke redactie van
„De Nieuwe Courant.®
Ik noodig daarom het bestuur van
don Nederlandechen Journalistenkring
uit, zich te wenden tot een der hoogste
autoriteiten in het land den p-esidenf,
vice president of procureur-generaal
van den Hoogen Baad; den vioe-presi
41.)
„Beschuldigde", klonk nu de stem
van den president door de zaal, „is het
uw voornemen, ons op dit punt alie
inlichtingen te blij ren weigeren Gij
behoeft niets te zeggen, wat u zou kun
nen bezwaren, maar ik moec u opmer
ken dat een rondborstige bekentenis
het zekerste middel zou wezen om n
te zuiveren van da verdenking, die op
U fUgt."
De jonkman sohudde bet hoofd en
„Moeder, ik word onwel®, fluisterde
Martba, terwijl zij de band tegen haar
'oorboofd drukte.
Juffrouw Scbnitzer vroeg haastig ver
lof om hare dochter buiten de reeht-
«aal te brengen, en zoodcendo bleef
Urans Gebricka alleen achter.
dect van den Baad van Stateeen der
ministersden voorzitter van een der
Kamersof wien het anders mooht
wensohen met het verzoek drie
mannen, die bet algemeen vertrouwen
genieten, aan te wijzen tot het vormen
van een raad van eer, om de hierbo
ven genoemde punten te onderzoeken
en vervolgens uitspraak te doen.
Mooht het kringsbestuur aan
welks vergaderingen ik, tot het zioh
van deze taak heeft gekweten, niet zal
deelnemen bij de genoemde of an
dere hoogere autoriteiten, om welke
redenen ook, niet slapen, dan verzoek
ik dat bestuur tot de samenstelling van
een raad van eer, als boven geschetst,
zelf over te gaan.
Laat deze raad naar eigen goedvin
den zij a procedure regelenelk, wien
hij ter zake verlangt te hooreD, op-
roepen, overlegging van schrifturen en
bewijsstukken vragen, in éen woord,
alles onderzoeken, wat hij voor het
bewijs der waarheid noodig aefaf.
Laat hij een termjjn vaststellen voor
zijn uitspraak. Ik wacht die met ge
rustheid af.
Men deelt aan „Het Vad." mede,
dat in den anti-revolutionnairen party-
dag te Arnhem de nieuwbenoemde
wethouder van Amsterdam, mr. De
Vries, den wensoh heeft geuit, dat dr.
Kuyper den zetel voor Sneek zou in
nemen. De vergadering Btemde met
dezen wensoh in.
Dr. J van dea Brink.
Bij Kon. besluit is met vernittiging
van het besluit van den gemeenteraad
van Breda en van de beslissing van
Ged. Staten van Noord-Braba-t, be
paald dat de heer dr. J. A- H. van den
Brink wordt toegelaten als lid van den
gemeenteraad te B-eda.
S-emeeateraadsverkieaingen.
Tot lid van den gemeenteraad te
Zutfen is in het eerste kiesdistriot ge
kozen de heer H. J. van Braamsheek
(sop.-dein.met 387 stemmeD, tegen
363 stemmen die waren uitgebracht op
den heer H. J. Binnendijk (anti rev
Te Arnhem moet voor 2 zeteis her
stemming plaats hebben tusechen de
heeren mr. Cremers (katb.) ®n C. A.
Henny (lib.) voor den senna en F. Noord
hof (anti-rev,) en W. Strijlaad (aoc.
dam.) voor den anderen zetel.
Te Zaandam eveneens herstemming
tueeohen een anti-rev. en soc.-dem. en
tusschen een iib. eit een anti-rev.
Ben geschenk van Koningin Wilhelmina.
Koningin Sophie, een dochter van
Men bracht nu Jordan's hoed en
mantel, liet hem opstaan en kleedde
hem daarmee.
Zoo stond hij tegenover Frans ©eb-
ricke, om te zien of deze hem nu goed
herkende.
Juffrouw Tröpf sloeg de handen in
elkaar en riep luid „Hij is hetIk
herken hem duidelijk I Vast en zeker,
hij was het, die mij zoo verschrikte I"
Frans Gehricke, wiens jaloerschheid
er niet op verminderd was door Martha's
onwel worden, stelde er natuurlijk veel
belang in, dat de verstoorde van zijn
geluk voor eeuwig van de baan werd
geschoven Hij haatte Jordan dit oo-
genblik nog meer dan ooit te voren.
„Beschuldigde®, zei de president,
„neem de opgestoken parapluis on houd
die boven uw hoofd, zooals ge dien
avond hebt gedaan.®
En nu gebeurde er iets merkwaar
digs, iets ongeloofelijks 1 De jonkman,
wiens gedachten vertoefden bij het
heengegaan meisje, en te gelijkertijd
verontwaardigd over de rol, die man
hem tegenover de aanwezige toehoor
ders liet vervullen, gehoorzaamde kin
derlijk aan het bevel, zonder te besef
fen wat hij deed. Hg liep in de val
koning Wilhelm I van Wurtemburg,
had omstreeks 1864, na de ontbinding
van bet oude Stuttgartsche slagersgilde,
den beker die sedert onheuglijke tijden
in het bezit van dat gilde was geweest,
gekocht. Later is die gildebeker in het
bezit van Koningin Wilhelmina geko
men. Het nieuw opgerichte vleesch-
houwersgilde te Stuttgart betreurde het
verlies van dat erfstuk en wilde het
graag weer gebruiken bjj het feest van
zjjn 25 jarig bestaan, dat het in Juli
zal vieren. Een van de bestuurders,
Karl Seeman, wendde zieh daarom tot
het kabinet van de Koningin, met het
verzoek, om gezegden beker voor het
giide terug te mogen koopen. De beer
Seemann kreeg ten antwoord, dat de
beker nog op het paleis aanwezig was
en dat de Koningin hem gaarne san
het gilde ten geschenke gaf. De beker
is reeds verzonden en onder het vleesoh-
houwersgilde te Stuttgart heerscht
groote vreugde over de koninklijke
Te Buis voor Alleenstaande Blinden te
Wolfhezen.
In de blindenwereld moeten de mee?-
ten trachten door arbeid in bun levens
onderhoud te voorzien. Hun blindheid
dwingt hen tot een zeer beperkt aantal
vakken, die uiteraard zeer eenvoudig
zijn en hun slechts een gering loon
kunnen bezorgen, terwjjl zij moeten
concurreeren met ziende arbeiders, die
zooveel op hen voor hebben door het
bezit van het onmisbaar werktuig het
geziohtsvermogen. Tal van blinden zijn
dus niet in staat door arbeid het noo-
dige te verdienen voor eigen levenson
derhoud en komen dus ten laste van
hun familie. Meestal behoort deze zelf
tot de onbemiddeldeu, of tot de arbei
dende klasse en heeft 't dikwijls hard
te verantwoorden in den heeten strijd
om het dagelijkseh brood.
Hoe menige blinde gevoelt toob, dat
hij de zorg en kommer der zijnen ver.
zwaart, dat hij tot last is, al laat men
hem dit niet merken en dan hoe som
ber is voor hem de toekomst. Wat zal
er van hom worden, wanneer vader of
moeder komen te vallen Wanneer
broeder of zuster zelf hun eigen zorgen
hebben of wanneer de kostwinner er
Diet meer zal zijn
Die vraag komt zoo dikwijls op de
lippen der blinden, die weten en ge
voelen, dat er een tijd zal komen, dat
zij feitelijk alleen zullen staan.
Op die vraag der alleenstaande blin
den wil de bovenbedoelde Stichting een
troostvol antwoord geven door het
stichten en in stand houden van een
tehuis, waar die alleenstaande blinden,
onverschillig van welks gezindte en wel
ken leeftijd een govde huisvesting en
hg stak de parapluie op en hield
die zoo laag mogelijk boven het hoofd.
„Zgt ge nu heelemaalgek geworden P*
fluisterde de advocaat hem toe, terwijl
men aan het algemeene fluisterde en
kuchen wel bemerkte hoe dwaas hij
gehandeld had.
„Nog niet, maar ik ben er niet ver
vaa af," antwoordde hij doodsbleek.
„Wat weet ik van jelui listen en la
gen 1®
„Yoor zoover ik mij kan herinneren,
is dit de man®, verklaarde Frans Geh-
rioke en hij trad achteruit.
Daarna hadden de getuigen afgedaan,
en thans begon de officier van justitie
zijn redevoering. Daze duurde langer
dan een uur, een sohitterende redavoe-
ring, waarin handig allerlei kleinighe
den waren bijeengevoegd tot een groot
Hjj voerde aan, dat in bijna elk
moordprooes een duister punt was aan
te wijzen, dat alleen door niet reobt
streeksehe bewjjzen was aan te vullen.
Ook hier ontbrak dit duistere punt
niet. Kwam het er anders op aan om
te bepalen hot juiste oogeablik van de
misdaad, in dit geval betrof hef de
raadselaohtige verhouding der vermoor
liefderijke verpleging kunnen vinden.
Da heer M. H. Sehild, freule L H,
C. Yon Hösvell, mej. J. M. Desmons,
allen ta 's Hage, die deze stichting bij
acte, 19 October 1901, voor de nota
rissen Dietz en Verkoren aldaar op
richtten cd daarvan het bestuur vorm
de», waren toen ten volle overtuigd,
dat er zeer veel geld noodig zoude zijn
om dat tehuis te stichten en in stand
te houden, doch zij waren niet minder
overtuigd van de dringende noodzake
lijkheid van een tehuis voor die onge-
lukkigen en begonnen daarom met het
oprichten van een fonds tot dat doel,
in het vast vertrouwen, dat velen hun
ner landgenooten hun sympathie en
steun aan dit werk der liefde zouden
schenken, om aizoo het pSei tot wer<
ke'ijkheid te maken, waardoor dan ook
spoedig het tehuis zou kannen verrazen
in een gezonde streek van ons land en
een goede communicatie gelagen, ge-
stioht door de natie en als een monu
ment, luide getuigend van den welda-
digheidszin van ons volk.
Dat vertrouwen van het bestuur is
niet teleurgesteld, want dezer dagen is
door hen aangekocht van de erven O.
Hellingman een groot terrein, liggende
ten noorden van het station Wolfhezen,
welke een deel is van het bekende
landgoed Waldfriede te Arnhem en
Oosterbeek, thans in exploitatie voor
buitenplaatsen en viliaterreinen.
Het ontwerp voor de te stichten ge
bouwen, waarbij van het beginsel is
uitgegaan dat de inrichting van het
tehuis moet beantwoorden aan de eisohea
der gezondheidsleer en rekening moet
houden met de eigenaardige behoeften
der bündon, is opgenomen in het ver
slag der vereenigirg, hetgeen op aan
vrage door het bestuur gaarne wordt
toegezonden.
De kosten dezer gebouwen zijn ge
raamd op pl. m. f 160.000 en kun
nen 100 blinden dan daarin gehuisvest
worden ea elk zijn eigen kamer hebben.
Wie een steentje, in den vorm van
een gift, tot deze stichting of tot in
standhouding er van wil bijdragen, zende
het aan de panningmeesteresse mej. T.
M. Destrons, Arehimedjsstraat 48 te
Een ieder kent dat schoone boek
van Hector Malot„Alleen op de
Wereld®, waar zoo meesterlijk in uit
gebeeld wordt, wat iemand ondervindt,
die aan sjjn lot overgelaten, alleen op
de wijds wereldzee ronddoolt.
Alleen op de wereld 1 Bsetaai er iets
verschrik ieljjkera voor een mensch, die
behoefte beeft aan steun, aan vriende
de vrouw tegenover den beschuldigde,
en ook tegenover zijn oom, den erflater,
op wiens testament zjj zeker gezin
speold bad tegenover den bssohuldigde.
De besokuldigde was een zonderling
hij had dit getoond gedurende zijn
voorloopige hechtenis en in zijn vroe
ger leven, iemand, die sterk had
verlangd naar de rijke erfenis. Hij was
dus iemand zonder veel overleg - zoo
pas nog had hij het bewijs daarvan ge
leverd van wien men geen moord
met vooi bedachten rade kon verwaoh-
ten, maar wel een doodslag in drift of
in toorn.
Gedurende deze redevoering stond
Jordan eenige malen op en maakte met
de hand een afwerend gebaar, alsof hg
de beschuldiging wilde afwijzen. Al
lengs kwam zijn trots bovenzelfs
wanneer hg op dat oogenbiik had kun -
nan ontvluehtt8n, bij zou het niet ge
daan hebben. Met den arm op de bank
voor zich leunende en de hand tegen het
voorhoofd, staarde hg peinzend naar
den grond.
Toen de advocaat Wirtman opstond
cm hem te verdedigen, voer hem een
rilling door de leden, doch weldra ver
viel hij weer in dezelfde peinzende hou
iijkheid, aan een meeleven in de wereld
van licht en schaduw
Yoor ons oog versohgnt zulk een
ongelukkigeJakob Kelder te Purme-
rend, in de wandeling „Jaapie" geheeten.
't Is een gebrekkig mannetje, die lezen
noch schrijven heeft geleerd en sinds
den dood zijner moeder zijn vader
heeft hg nooit gekend met harmo
nica spelen den kost traehtte te verdie
nen. Met zijn instrument, dat expres
voor hem gemaakt is, daar Jaapie met
de linkerhand en rog alleen maar met
den duim kan spelen, kon hg eohter tot
vóói kort ternauwernood zooveel bijeen
scharrelen, dat hg het leven hield. Toch
was Jaapie zich bewust, dat hg vrij goed
harmonica-spelen kon, maar wat baatte
hem datook anderen moesten dat
weten en waardeeren. Daar ver tam de
arme zwerver, dat te Amsterdam een
wedstrijd op de harmonica zou worden
gehouden. Hij zou weieens mee willen
doen 1Men hielp hem Jaapie toog
naar de hoofdstad en... kwam met
den len en den eereprjjs thuisWat
een geluk voor den stakkerd. Zijn stad-
geuooten huldigden hem, toonden waar-
deering voor Jaapie'a kunst en deze
voer er wel bij. Op de overwinning te
Amsterdam volgde een gelijke te Bot
terdam en de vorige week heeft Jaapie
gespeeld voor de Gramophone Maat
schappij in Den Haag. Die heeft platen
gemaakt, welke binnenkort in den
handel zullen worden gebracht, zoodat
men weldra in oafé's Jaapie zal kunnen
booten spelen in afdruk. Maar velea
zullen nu waarschijnlijk persoonlijk met
den muzikalen Jaapie willen kennis
maken en genieten van zijn fijne voor
dracht, sijs zuiver spel, zgn onberis
pelijke overgangen, zijn harmonische
accoordeu, zijn staccato's, zgn syncopen,
zgn crescendo's en decrescendo's.
Welnu, daartoe is gelegenheid Jacob
Kelder stelt zich tegen een matig ho
norarium disponibel voor voordrachten.
Zgn adres weet men.
De arme Jaapie van voorheen staat
niet meer eenzaam en verlaten op de
wereld. Hij heeft weer moed gekregen
om op den levensweg voort te gaan,
want thans omgeeft hem de Hoop, die
bloemenstrooiende godin, die geluk-ster
voor armen en bedroefden.
De hoop herleefde ook in het hart
van menïgen landbouwer, die vóór
eenige weken zuchtend de naaste toe
komst tegenging wat was het voor
jaar ongunstig, hoe leeg was de voor
raadschuur, hoe kaai waren nog de
weiden en akkers Wat de brave dich
ter Poot zong
Hoe genoeglijk rolt het leren
Hes gerusten landmane heen
Hie zijn zalig lot, hoe kleen
Voor geen koningskroon zou geren
Lage rust braveert den lof
Van het hoogste Koningshof,
is, helaas, zoo menigmaal in flagranten
strijd met dc werkelijkheid. Zoo een
voudig, zoo rustig en kalm is het leven
van den boer veelal niet. Ook deze
ding.
Terwijl de heer Wirtman met gloed
en overtuiging punt voor punt bestreed
wat de officier van justitie had aange
voerd, ontwaakte Martha Sohnitzer
langzamerhand uit de bezwijming,
waarvoor men haar in de getuigenka-
mer op een sofa had gelegd. Een der
aanwezige geneesheeren had haar zijne
hulp verleend, tot groote troost van
hare verschrikte moeder hij w&b eerst
heengegaan, toen Martha in verwarring,
voor het eerst de oogen weer opsloeg.
Het kostte juffrouw Sohnitzer veel
moeite om het bevel van deu dokter
op te volgen. Deze had haar nameljjk
bevolen, hare dochter niet met vragen
te verontrusten en haar lieveling zacht
te iaten insluimeren.
Doeh Martha dacht aan geen slaap.
Met half gesloten oogen lag ze schijn
baar te sluimeren, doch haar geest was
onophoudelgk werkzaam en streed om
zioh vrij ie maken van een drukkenden
band.
Plotseling kwam zij met een kreet
overeind en greep nu de hand van ba
re moeder, die hevig schrikte.
(Wordt vervolgd.)
