Ssi verkeerde hulpmiddelen.
46fc Jasfgimg,
1908.
Gemeente bestuur.
Jfo, 16.
VLmilfiSCHE eOURAWT
Maandag
Prijs per drie maande» I.S0. ftanoo ipsa pmi 1.50,
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Msi' t,
20 Januari,
ADVERTENTIES!var;, 4 regeis ƒ0.40. 'voor eiken rege!
meer 10 cent. - Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie wordt de prijs slechts tweern aal berekend. Groote letters
en cliché's naar plaatsruim'e
Vsfschflni dagelijks, nitgezonderé! op JJoiï- en feestdagen.
Telephaonnuiomer 10.
Ahonnements-Advertentiê'n op zeer roordceligc voorwaarden.
BijteCsffiit bekoort eea bjft
BEKENDMAKING.
Aangifte van nieuwe leerlingen
voor de Openbare Lagere Scholen.
Burg. en Weth. van Vlissingen
brengen ter kennis van belanghebben
den, dat op Maandag 17 Februari a. s.
ala leerlingen tot de scholen A (Goosje
Buakenatr.), B (Hooikade) en F (Joost de
Moorstr.) kunnen worden toegelaten kin
deren van on- en minvermogenden, die op
het tijdstip der toelating zes jaren oud zijn.
De aangifte der nieuwe leerlingen kan
geschieden van Maandag 20 Januari tot
en met Zaterdag 1 Februari e. k., des
voorin, van 9—12 uren, ter gemeente-se
cretarie (Griffie.)
Bij de aangifte wordt men verzocht een
trouwboekje mede te brengen.
Vlissingen, 18 Januari 1908.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
WITTE VEEN.
In ons vorig artikel bespraken wij
het hoogst belangrijk onderwerp der
werkloosheid. Het betreft hier een
levensbelang voor het volk en vooral
ook de pers is verplicht de middelen,
welke duurzaam tot verbetering zouden
kunnen leiden, op te sporen en te on
derzoeken. Voor liet tegenwoordige kun
nen echter die middelen niet baten en
daarom is het geen wonder, dat men
zich zelf tracht te helpen en bedenkt
dat men nog handen aan het lijf heeft
en het volstrekt niet noodig is om te
leven van de openbare liefdadigheid.
Men zal elders een nieuw vaderland
opzoeken, daar waar de markt nog' niet
overvoerd is en de menschen elkaar
niet verdringen. Het is zoo velen ge
lukt. In het midden der vorige eeuw
is er ook een tijd geweest, toen het
algemeene wachtwoord was: naar Ame
rika Velen hebben daar werk en brood,
sommigen zelfs fortuin gevonden. Thans
is het algemeene wachtwoordnaar
Canada! "Waarom zouden wij dat woord
niet tot het onze maken
Over die gebeurtenissen uit het mid
den der vorige eeuw zullen we maar
i zwijgen. Die iets meer van de geschie
denis weten, weten ook welke droevige
gevolgen die landverhuizing toen vaak
ttmmt V l|l Él
FEUILLETON.
Naar het Eogelsoh.
(Verhaald door dr. Philip Brand te Londen.)
HOOFDSTUK I.
Ik wenachte, dat ik den moed bad,
j verhaal te beginnen door uit de
waarin mijn visites staan opge-
op goed geluk een maand van
twintig .jaar uit te kiezen, en
wat daarin is voorgevallen hier te
'sthaleD, om n een zuiver denkbeeld te
teven van mjjne werkzaamheden. Zulk
J6" Uittreksel zou u vertellen, wat het
>s van een dokter ik meen te
°gea zeggen van een dokter met veel
M wanneer hij zijn beroep
oefent in een arme, dicht bevolkte
ük van Londen. Hoewel zulk een
ü'tt varvelend zou zjjn, zou het mia-
heef't gehad. Maar we willen toegeven
dat de tijden anders zijn. Men komt
gemakkelijker in die verre streken j
men komt er ook iets gemakkelijker
weer vandaan, 't Is geen wildernis waar
men aankomtde aanraking met de
menschen is grooter de bestuursorga
nisatie beter.
Intusschen, bj slot van rekening
gaat men er toch slechts heen, omdat
er werk in overvloed te vinden zou zijn
Nu, als dat zoo is... als het zoo
is. "Weet men het met zekerheid, b. v.
door briefwisseling met bloedverwanten
of vrienden, die in het vreemde land
reeds gevestigd zijn Of weet men het
soms uit de courant, dat wil dan zeg
gen, het eene of andere in zekere cou
rant opgenomen of' verspreide bericht
Men deelt ons mede dat een Amster-
damsch passagebureau het bericht heeft
laten verspreiden dat er in den laatsten
tijd in Canada ook veel onrust op fi
nancieel gebied heersohte en vele on
dernemingen dientengevolge gedwongen
waren de werkzaamheden te verminde
ren maar dat de handel nu zijn ge
wone verloop hernomen had en dat zij,
die wilden emigreeren, dit in Maart of
April moesten doen, omdat dan de ge
wone gunstige omstandigheden zijn
teruggekeerd.
En nu vernemen wij, dat er vrij wat
zijn, die zich opmaken om het er in
't voorjaar dan maar op te wagen. Hier
is het toch niets, en, zooals gezegd, ze
hebben handen aan 't lijf.
"Welzeker, en met die handen gaat
men er heen om er iets te verdienen.
Ja, vrienden, zoo is het met die pas
sage-bureaux volmaakt hetzelfde. Die
ondernemingen verdienen ook graag
watmaar misschien daarom is de
vraag niet zonder beteekenis"Wie heeft
het nu aan het rechte einde Zoo'n
passage-bureau of.... de „Nederlandsche
Staatscourant"
Want, de „Nederlandsche Staatscou
rant" vertelt precies het tegenoverge
stelde. En, vye weten immers allen wel,
dat de regeering hoegenaamd geen be
lang bij de zaak heef't en hare berich
ten en mededeelingen zich uitsluitend
gronden op de officieele opgaven van
volkomen betrouwbare personen.
't Eenige is maar, dat die korte be
richtjes in de Staatscourant, door andere
bladen natuurlijk in het algemeen be
lang overgenomen, zoo vaak niet wor-
HsispelM (mud
sehien iets verminderen aan het onge
loof, waarmee dit verhaal waarBobijnlijk
zal worden ontvangen, omdat het dui
delijk zou bewijzen, hoe weinig aan lei-
ding er is voor hersenschimmige of
romantische zaken in eene betrekking,
zoo moeielijk als de mijne, onder zulke
akelige tefereelen van armoede, smart
en droefenis, als ik voor oogen gehad
heb. Zulk een begin zou bewijzen, dat
het zeer onwaarschijnlijk is, dat ik tijd
zou hebben gevonden om een roman of
een melodrama te verzinnen, en nog
veelminder om het te schrijven. Wanneer
iemand hard gewerkt heeft van negen
uur 's morgens tot negen uur 's avonds,
ia zijn vrije tijd hem kostbaar, vooral
wanneer hij dan nog elk oogenblik bij
een zieke kan geroepen worden.
In weerwil van de treurige schets,
die ik u van mijn dagelijkscbe werk
zaamheid leverde, begin ik dit verhaal
net u te vertellen, wat ik gedurende
een vacantia beleefde.
In den herfst van 1864 keerde ik
met innig welbehagen Londen's straten,
ziekenhuizen en zieken den rug toe en
nam plaats in den Nrrth-Expresstrein.
Bij de eerste beweging der wielen ge
voelde ik een zekere verrukking. Ik
den opgemerkt. Althans, men hecht er
zoo groote waarde niet aau.
Daarom moet het publiek er opzet
telijk op attent worden gemaakt.
Het moet niet ais een bagatel wor
den opgevat, wanneer de regeering
hen, die voornemens mochten zijn als
landverhuizer naar Canada te gaan,
dit ten sterkste ontraadt,
omdat de consul-generaal te Toronto
uitdrukkelijk heeft verklaard, dat op
het oogenblik in genoemd land een
buitengewoon groot aantal
personen zonder werk is.
Precies hetzelfde dus als in Hol
land maar daar kan men ten minste
nog hulp in den nood verkrijgen.
En, in den vreemde
't Is 't beste, daarachter maar een
heel groot vraagteeken te zetten.
J a zegt menmaar, het Leger des
Heils dan Dat raadt toch ook de land
verhuizing' aan en helpt zelfs
Maar weet men dan wel zeker dat
dit nog zoo is W ij rneenen pre
cies het tegenovergestelde te kunnen
verzekeren.
Wij laten in het midden of in dat
uitgestrekte gebied het land haast voor
niemendal te krijgen ismaar met
land koopen is b.v. de ambachtsman
niet gehaat. En dan, in onzen tijd is
de werkman die een paar honderd gul
den heeft overgespaard, al een heele
baas. Hij kan het met dat geld een
kort poosje aanzien. Maar hoevelen zijn
er niet, die slechts Mei groote moeite
het hoog noodige bijeen kunnen krijgen
om te komen waar ze wezen willen
Het „Handelsblad" maakt een con
tract openbaar, dat een Eotterdamsch
kantoor tracht te sluiten met arbeiders,
die worden aangemoedigd om te treden
in dienst van den aanleg van den Grand
Trunk Pacific Spoorweg. Volgens dat
blad sluiten zij, die zich daartoe laten
overhalen, een hoogst onzekere verbin
tenis, die de menschen als 't ware aan
de Maatschappij vastkoppelt. Die men
schen betalen voor de reis f 104, ter
wijl de scheepsagenten van haven tot
haven hoogstens f72 berekenen.
Een feit is het dat men juist nu alle
mogelijke middelen in het werk stelt,
om de menschen tot verhuizen over te
halen. Immers, men moet het ijzer
smeden terwijl hot heet is Worden de
toestanden met het voorjaar hier weer
wat beter dan is de lust er af en
Mtt GtQL
gevoelde mij vrij. Ik was er eindelijk
uit. Bovendien had ik mijn adres niet
aohtergelateD, en alzoo zou ik gedurende
drie weken geheel mijn eigen meester
zijn. Drie weken vrij van de twee en-
vijftig, het was niet veel, maar lange:
kon ik mijne vacantie niet nemen
mijne praotijk liet het niet toe. Na
twaalf maanden hard gewerkt te heb-
beD, gevoelde ik dat niemand met ge
ruster geweten vacantie kon nemen dan
ik, en zoo lag ik gemakkelijk achter
over geleund, mij verheugende in het
genoegen, dat ik in mijn vrije dagen
hoopte te smaken.
Er zijn verschillende manieren, waar
op vele plaatsen, waar men zijn
vacantie kan doorbrengenmaar wilt
ge uw vrijen tijd ten volle genieten,
dan is er maar éan regel, dien ga te
volgen hebtmaakt het u zelf zoo aange
naam mogelijk, gaat waar ge wilt berijdt
naar hartelust uw stokpaardje,het moge
dan plantkunde, aardkunde, insectenkun-
de, kennis der sohelpdieren, jacht of vis-
scherij zijn, of iets anders. Dan zult gij
gelukkig zijn en moedig terngkeeren
tot den strijd des levens, Ik heb een
klerk in de City gekend met eenigen
letterkundigen smaak, die zijn vrije
kunnen die ondernemingen niet zooveel
meer verdienen.
Maar in hoevele ingezonden stukken
in verschillende bladen treffen wij niet
klachten aan van menschen die, wij
willen niet zeggen bedrogen werden,
maar dan toch bedrogen uitkwamen
terwijl slechts een enkele, in wat gun
stiger omstandigheden geplaatst en met
bijzonder veel energie en weerstands
vermogen, kon slagen.
Aan de werkloosheid, zoolang zij be
staat, zullen wij onze volle aandacht en
belangstelling schenken maar evenzeer
zullen wij blijven waarschuwen tegen
blijkbaar verkeerde middelen en tegen
de lokstemmen, die ons het bekende
versje van den vogelaar in herinnering
brengen.
tmlaaiigk Seriélsi
Kamerontbinding.
Indien het er slechts op aankwam op
gemakkelijke wijze een eind te maksn
aan de Kabinetscrisis, zou de „N. Rott.
Cf." het denkbeeld van Kamerontbin
ding, dat in esn deal der pers (inzon
derheid der roomsch katholieke) wordt
gepropageerd, als doeltreffend kunnen
prpzen.
Maar wie met de „N. Rott. Ct." van
oordeel is, dat het ontbiodingsrecht der
Kamer een ganseh ander doe! heeft, dan
onvoorzichtige staatslieden uit een ne
talig parket te helpen, zal met klem
t"gen een dergelijke ontknooping van
de crisia verzet moeten aanteekensn.
"Welk overwegend landsbelang, vraagt
hst blad, zou op dit oogenblik een Ka
merontbinding eiechen
Want hierover zal toch, dunkt ons,
verschil vaa gevoelens niet bestaan, dat
een Kamerontbinding, om gerechtvaar
digd te zjjn, noodzakelijk moet wezen,
en dat, om noodzakelijk te kunnen hae-
ten, een duidelijk, dringend landsbelang
dat de ontbinding eisebt, moet aange
wezen kunnen worden. Welnu, zulk een
„landsbelang," conditio sine qua non
voor de tospassing van het ootbindings-
reeht, hoe wij tuurden, waar wij keken,
wij zochten het te vergeefs. Wat meer
zegt, de rcomscha pers, oerigens het
hardst op Kamerontbinding gebrand,
moet ons nog het eerste spoor van een
aanwijzing verschaffen, in welks rich
ting wij zouden hebben te zoeken,
Op welken grond zou mr. Heemskerk,
mocht hij in do samenstelling van een
Kabinet slagen, dan tot Kamerontbin
ding kunnen doen overgaan vraagt
do „N. Rott. Ct," verder.
Omdat hij vreest, dat de noodige sa-
menwerking tusschen de Kamer en zijn
jfawt JSsiitoi tl
veertien dagen elk jaar doorbracht tus
schen de muffe boeken vaa het Britsohe
Museum, en die beweerde, dat hij op
die manier zijn gezondheid meer bevor
derde dan door gedurende zijn vacantia
de ffissche zeelucht in te ademen. Ik
geloof, dat hij gelijk had met zijn be
weren.
Het maken van schetsen was eteeds
mijn liefste bezigheid in vrije uren.
Hoe kunsteloos mijn schetsen misschien
zijn, toch wekken zij hij het bladeren
in mijn portefeuille levendige herinne
ringen bjj mij op, en doen mg denken
aan vele lieve schilderachtige plekjes,
gelukkige dagen en geestverwante vrien
den. Het staat niet aan mij iets te
zeggen, omtrent hun werkelijke ver
dienste, maar ze zijn mij dierbaar om
de herinneringen, die zij in mij wekken.
Dat jaar ging ik naar Noord-Waies
en vestigde mijn hoofdkwartier te Bettwr-
y-Coed. Ik nam mijn intrek in da Royal
Oak, de welbekende kleine herberg,
zoo geliefd door menig kunstenaar, vol
herinneringen aan tallooze beroemde
mannen, die daar verblijf hebben ge
houden. Hier was het, dat ik kennis
maakte met den man, wiens leven in
het nauwste verband staat met de merk-
kabinet onmogelijk zal zijn, en dus al
fcet echoons, dat hij het lieve vader
land toedenkt, onafgedaan zal blijven
liggen Het kan niet zijn. Wjj laten
in het midden, of een goed staatsman
zich door vrees kan laten leiden. Wat
alles afdoetmr. Heemskerk heeft het
in c?e hand, juist door de samenstelling
van zijn kabinet, da gelegenheid tot
gemeen overleg met de Kamer te ope
nen. Is dit zelfs niet zijn constitutioneele
plicht Hij kan mistasten, zal men
zeggen. "Volkomen waar. Doch kan daar
van blijken, wanneer de Kamer zelfs
niet in staat gesteld wordt, met het
nieuwe kabinet in aanraking te komen
Inierdsad, een Kabinet, dat thans
met Kamerontbinding als leuze optrad,
zou moeiljjk de verdenking kunnen ort -
gaan van partybelangen na te jagen.
Óf ie hat ontbiadingsbssluit zou de
ondubbelzinnige erkentenis liggen op
gesloten, dat, naar het oordeel van het
nieuwe negental zalf, dit op de inge
nomen zetels niet behoort.
De „N. Rott. Ct." meent, dat een
Kabinet-Heemskerk, uit mannen der
rechterzijde alléén gevormd, 't welk een
Kamerontbinding op dit oogenblik uit
lokte en alléén bij een zuiver rech
ter Kabinet is Kamerontbinding denk
baar daarmee te kennen zou ge
ven, mat de tegenwoordige Kamer,
waarin het op 49 stemmen rekenen kan,
geen stap t® kunnen verzetten.
Nederlandsch-Bslgisch Postverkeer.
Volgens de „Petit Bleu" ia de Bel
gisch-Nederlandsche commissie het eens
geworden over de wensohelijkheid van
een briefport van 10 centimes tusschen
Nederland ea België.
Reorganisatie Kemors van Arbeid,
De commissie benoemd door de Ver-
eesiging van voorzitters en secretarissen
vaa Kamers van Arbeid in Nederland,
ten einde aan te geven, op welke wijze
een reorganisatie der Kamers dient te
geschieden, welke commissie bestaat uit
do heeren, mr. H. L. Druekar, (voor
zitter), mr. Ph. Falkenburg, W. Havers,
J. H. van Heek, D. de Klerk, jhr. mr.
O. F. M. M- van Nispen tot Savanaer,
mr. E M, M-yera (secret), Henri Po-
lab, J. H. A. Soheper, Jos. de Sterke,
A. S. Talma, J. vaa Wsardhuizeu en
mr. J. H. van Zanten, heeft besloten,
door middel van vragenlijsten, een on
derzoek in te stellen, omtrent de beide
vo'gsnde hoofdvragen Welke zijn de
ervaringen, m6t da Kamers van Arbeid
opgedaan, en boe moet over haar wer
king worden geoordeeld 2e. Hoe mos-
ten samenstelling en bevoegdheid der
Kamers van Arbeid worden geregeld,
om deze beter aan haar doel te doen
beantwoorden
JSsgfSÊ )l*wltzii|.
waardige gebeurtenissen, welke ik u
zal verhalen,
i Den eersten dag na mijn aankomst
i te Bettws y-Caed, waardeerde ik mijn
vrijheid zoo innig, was mjjn verlangen
om de schoonheden der natuur te ge-
nieten zoo sterk en onverzadigbaar, dat
ik zoover wandelde, zooveel zag, dat
toen ik in Royal Oak terugkeerde, het
reeds avond was geworden en het uur
van het middagmaal reeds lang was
verstreken. Terwijl men mijn maal op
tafel zett9, was ik de eenige gast in da
koffiekamer. Op dat oogenblik trad een
jonkman binnen en vroeg iets te eten.
De bediende kende oagetwijfald de
vrijmoedige kameraadschap, die bestaat
of bahoort te bestaan tuBschen de be
oefenaar der schilderkunst, want hij
zette het eten van dezen gast gereed op
mijn tafel. De nieuw aangekomene ging
zitten, glimlachte vriendelijk en binnen
vijf minuten waren wij in druk gesprek.
In het eerste oogenblik, dat ik den
jonkman opmerkte, had ik reeds gezien
hoe buitengewoon sohooa hij was.
Charles Carriston, later verjaar ik,
dat dit zjju naam was was ongeveer
twee en twintig jaar oud.
(Wordt vervolgd).
