1806.
Maandag
13 Augustus.
Trouw aanKflning sn Vaderland.
ETf'3 riohtte h« zich> °P
BmneniandsGhe berichten,
188.
Gemeente bestuur.
bekendmaking.
44© Jaargang*
Prijs per dria maaMesj 1,800 feaoeo jsss |jOSï 1.50,
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert, zich bij alle Boek
handelaren. Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt, I. 187-
COURANT
AD VEE TEN1 JËN"van 14 regels j Q.40, Voor eiken rege
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote letters
en sliché's naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en feestdagen.
Fabricage.
Vergunningen gebruik van gemeente
grond enz.
Burgemeester en Wethouders van
brengen ter kennis van be-
dat de vergunningen voor het tijde
lijk in gebruik nemen van gemeen
tegrond, voor het gebruik van de
Keibank en van de Zeehonden-
werf, uitsluitend verkrijgbaar zijn
ten kantore van den Gemeente-Ont
vanger tegen vooruitbetaling der to3ten.
Het door den Ontvanger afgegeven
bewijs der gedane betaling geldt als
vergunning en moet ten allen tijde aan
Ylissingen, 6 Augustus 1906.
Burg. en Weth. van Vlissingen,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKS.
De Secretaris,
WITTEVEEN.
"Wanneer dit nomrner van one blad
verschijnt, staan wjj aan den vooravond
van een hiBtorisch-gedeukwaardigen dag.
Zondag 12 Aug. is het vijf en zeventig
jaren geleden, dat de tiendaagsche veld
tocht een einde nam. Naar wij meenen
zijn er nog slechts zeer weinigen uit
die dagen over. Het zijn dan grijsaards,
die welhaast esne eeuw zullen hebben
geleefdmaar hoe gering het aantal
dezer zoogenaamde oud-strijders moge
zijn, wij herinneren ons nog levendig
toen hunne vereeniging „Het
Metalen Kruis" bloeide. Het fraaie
diploma dier vereeniging, de groote en
kleine eereteekenen, die de borst dezer
braven zoovele jaren versierden, worden
nog altijd door ons, hunne kinderen en
kindskinderen, in hooge eere gehouden.
De vereeniging van Nederland en
België tot één geheel, door het Weener
congres van 1815,was een grove dwaling,
die door het Londensche congres van
1831 werd hersteld. Maar de opstand
in België, hoe verklaarbaar ook in vele
opzichten, was en bleef tegenover ons
toch een opstand, die door kracht van
wapenen moest worden bedwongen. Op
's konings roepstem snelden geheels
scharen toe. Reeds was een betrekkelijk
groot leg6r gevormd, reeds was h6t
mindere Belgische leger bij Hasselt en
Leu
toen de Fransche
maarschalk Gérard, met een leger ter
hulpe van de Belgen toegesneld en door
-het congres met de uitvoering der be-
I 26.)
De grijsaard was gedurende deze
e ige woorden, die van een hatelijken
1 vergezeld gingen, in elkaar gezon-
en i hg zat daar als wezenloos, en toch
as ieder woord als een knotsslaa op
cm gevallen. Er verliep een poos,
aarrn de zoon den triomf van zijn
jarenlangen wrok genoot. Ten laatste
trekken61 Spotlacl1 op zlJn hardo
L®»,®6? 8Pptlach zag de grijsaard,
L-8 eiudeljjk, als om verscÜooning
iddencl, opkeek. Een stuipachtige
working voer hem door de leden. Zich
Batelblad steunende, op.
Welnu dan, zuchtte hij, het komt
es op jouw hoofd neer, wat ik door
je ongehoorzaamheid niet heb kunnen
Hinderen.
E Hji deed eenige wankelende schreden
sluiten van de mogendheden belast,
onzen voortgang stuitte. Den 12 Aug.
teekende onze kroonprins, de latere
koning "Willem II, met maars halk Gé
rard den wapenstilstand, die aan den
veldtocht een einde maakte.
Aan de deelnemers aan den veldtocht
van '31 werd vanwege den koning een bij
zonder eereteeken verleend het bronzen
kruis, aan een oranje blauw lint ge
dragen. Het was geen eereteeken voor
belangrijke krijgsbedrijven want be
langrijk zijn de feiten van den tien-
daagschen veldtocht niet en die veld
tocht heeft op den verderen loop der
gebeurtenissen ook geen merkbaren in
vloed geoefend. Het was een eereteeken
voor trouw aan koning en vaderland
en als zoodanig blijft het voor ons van
onschatbare waarde. Iu de oogen onzer
vaders of grootouders was de Belgische
opstand een opstand en niets meer een
hoogst ongerechtvaardigde daad, waar
door de rechten des konings werden
geschonden en zulk een Bcbending
wenschte men niet «toe te laten. Met
een ijver, die in de haehelijkste om
standigheden niet meer op zijn plaats
zou zijn geweest, rustte men zich alom
vrijwillig ten strijde toe. Het was voor
koning en vaderland, en wanneer de
zichtbare overmacht ons niet gedwon
gen had, dan zouden de mannen van
1830 hun bloed en leven op de Balgi
scha slagvelden hebban gelaten, zooals
ze het voor de vrijheid des vaderlands
gedaan hadden bij Quatre-bras en "Wa
terloo.
Daarom leggen wij op den dag van
12 Aug. een krans neer op het graf
van zoovele doóden brengen wij hulde
aan de weinige levenden die er nog
zijoi .vereenigen wij ons, afstammelin
gen van hen, die den laatsten strijd
streden, die Nederland in Europa te
voeren zou hebben, om te gedenken
aan die dagen en wat zij ons te leeren
En dan zien wij niet zonder ver
hoe onze beschouwing van
personen en zaken, ia den loop der
jaren kan veranderen, hoe onze geheele
levensbeschouwing zich kan wijzigen.
Niemand denkt er meer aan, de af-
scheiding van Noord en Zuid te be
treuren in hare gevolgen is zij Noord
en Zuid ten zegen geweest. Ook hebben
wij geleerd, de waarde der geschiedenis
niet meer te zoeken in glorievolle daden
of wereldschokkende gebeurtenissen
naar de brandkast, maar bleef toen
stilstaan.
Klaus bleef aan tafel zitten, haalde
een vel papier voor dsn dag en ont
vouwde het met de linkerhand, terwijl
de rechter onder de schaduw daarvan
zich haastig over hst tafelblad bewoog.
De oude heer miste echter den moed
zijn zoon de verlangde rechtvaardiging
te geven. Even wankelend keerde hij
terug. De stem liet hem in den steek.
Dorstig greep hij naar het glas op tafel,
dronk een paar teugjes en zette het
toen weer neer. Klaus reikte hem het
blad papier over.
Hier is eene opgave van hetgeen
ik met recht mag vorderen, zei hij
gebiedend met bleak gelaat. Teeken of'
ik verlaat vandaag nog de fabriek
Zijne oogen waren begeerig op zijn.
vader gericht.
Deze nam het papier op en ias met
bijna verblinde oogen, terwijl Klaus naar
de schrijftafel liep, terugkeerende ea hein
de ingedoopte p6n aanreikte.
Mijn laatste woord, dat ik met u
te spreken heb riep deze opgewonden.
Onderteeken dit 1
Hij greep zijn vader heftig aan den
arm, doch opeen» werd hij angstig.
Telepli Don nummer 10.
veel meer ia den voortgang der be
schaving, in de zegepraal van het recht,
in de ontwikkeling van vrijheid en
volkswelvaart, van verlichting en zede
lijk gevoel.
Maai' het zij verre van ons, daarom
trouw aan koning en mderland, als een
onbeteekenende eigenschap te beschou
wen. Het tegendeel is waar.
Naar alle waarschijnlijkheid nadert
de tijd, dat wij geen gelegenheid meer
zullen hebben bet vaderland en de
koningin in den krijg te dienen maar
het is er verre van verwijderd, dat wij
daarom niet meer zouden te strijden
hebben.
Wij zijn zonen en doohteren van
hetzelfde vaderlandmaar wij zijn,
naar de begrippen van den nieuwen
tijd, vooral burgers en burgeressen van
den Staat hebben als zoodanig allen
roeping en plicht, hebben als zoodanig
ook vijanden te bestrijden, vijanden die
juist in onzen tijd krachtiger het hoofd
opheffen, vijanden van binnen. Valsche
begrippen van vrijheid worden gezaaid
en tieren welig 5 er is een onmisken
bare geest van wanorde en verzoteen
geest van ontbinding, die het bestaande
niet meer erkent en zich niet wenscht
te schikken en te voegen in hetgeen
proefhoudend is bevonden. Onze tijden
zijn wel rustiger, maar ze zijn niet
zonder gevaar. Daarom is een ernstig
letten op de teekenen van den tij^zoo
noodig een strijd voor de goede orda,
die alleen welvaart ve ;aog.te scheppen
en te bestendigen, zoo dringend ge
boden.
Daarom, ook in onzen tijd, trouw aan
koningin en vaderland wat toch inder
daad beteekenttrouw aan orde, recht
en gezag, als symbolen van volksont
wikkeling en volkswelvaart.
Onze verplichtingen zijn zelfs grooter
dan die onzer vaderen want bloed en
leven hebben wij niet meer te wagen
wij hebben slechts te strijden door
woord en schrift, door doen en laten,
door handel en wandel. Laat ons dat
allen doen, met geestdrift, innig en
trouw 1
Vijf en-zeventig jaron. Welk een tijd
perk reeds welk een verschil tusschen
voorheen en thans I
Vijf eu-zeventig jaren. Als straks
het graf' zich zal gesloten hebben over
allen die in de dagen van storm en
drang door hun koning werden vereerd
met het kruis van trouwe, dat wij, kin
deren van dat fiere geslacht, ons dan
Aboimomcnts-Adrertentiëii op aeer voordeelige voorwaarden.
zullen betoonen waardige erfgenamen
van dat heerlijke, onvergetelijke kruis
van trouw aan koning en vaderland
Rsgentschap ea Troonopvolging.
Een zonderling bericht stond er in
het „Berl. ïageblatt." Te Keulen is -
volgens dat telegram -uit Amsterdam
de mededeeling ontvangen, nog wel
„uit wel onderrichte kringen," volgens
welke, om H. M. de Koningin te sparen,
Prins Hendrik tot „mederegent" zou
worden benoemd.
"Wij behoeven wel niet de dwaasheid
van dit bericht in het licht te stellen,
betoogt het „Hbl." Onze Grondwet
kent zulk een „mederegentschap" niet
en gelukkig bestaat er ook niet de
minste aanleiding om wat da Grond
wet wèl toelaat het Koninklijk gezag
aan een regent op te dragen, wegens
den gezondheidstoestand van H. M. de
Koningin.
De „welonderrichte kringen" weten
echter nog meer. Zij verhalen, dat„bij
de nieuwe regeling der troonopvolging
de nederduitsohe familie van den Prins
gemaal in de eerste plaats in aanmer
king zal komen," Zoo slaat er letterlijk 1
De mogelijkheid is zeker niet uit
gesloten volgons velen is het zeer
wenschelijk dat bij de Grondwets
herziening die nu in voorbereiding is,
een nadere regeling wordt getroffen
voor het geval, dat onze Koningin on
verhoopt kinderloos mocht blijven. Maar
dat alsdan de „nederduitsohe" wat
beteekent dit woord fami.Ua van
Prins Hendrik in de eorste plaats in
aanmerking zou komen, kiinkt al heel
zonderling en toout volslagen onkunde
met het Vorstenhuis waartoe Prins
Hendrik behoort. Zijn (oudere) half
broeder Hertog Johan, die het regent
schap in MecklenburgSohwerin heeft
gevoerd, is wèl gehuwd met een doohter
van wijlen prinses Sophie der Neder
landen, groothertog van Saksen-Weimar
en tante van onze Koningin, maar dat
huwelijk, reeds in 1886 gesloten, is
kinderloos gebleven. Een oudere half
broeder, hertog Paul Frederik, is ge
huwd met een prinses van Windiseh-
Gaets en heeft o.a. een 21 jarigen zoon,
maar is evenals zijn vrouw en kinderen
katholiek. Een oudere halfzuster is ge
huwd met den Russischen grootvorst
"Wladimir, wiens zonen Cyril en Boris
bekend zijn uit den Russisch-Japansohen
oorlog. Dan is een volle zuster van
prins Hendrik gehuwd met den re
geerenden groothertog van Oldenburg,
en eindelijk heeft hij nog een ouderen
vollen broeder, hertog Adolf Frederik,
die ongehuwd is.
Men ziet, dat er al heel weinig aan
leiding zou bestaan voor een regeling
als uit Amsterdam door „welonder
richte" kringen naar Keulen is over
gebriefd
Er zullen nog wel meer dergelijke
„eenden" opduiken
Directs belastingen,
Naar het „Vad." verneemt, worden
de directe belastingen op de in dit jaar
in te dienen bagrooting dïïgëfSer éen
millioen hooger geraamd dan op de
vorige begrooting.
Da staatscommissie voor den Mid
denstand.
Bij Kon. besluit is aan mr. D. Jose-
phus Jitta, hoogleeraar aan de gemeen
telijke Universiteit te Amsterdam, en
aan dr. D. Bos, lid van de Tweede
Kamer der Stacen-Generaal, te Win
schoten, op hun verzoek, eervol ontslag
verleend als leden der Staatscommissie
voor den Middenstand en zijn benoemd
1 tot leden dier commissie mr. C. Frik
kers, advocaat en procureur te Amster
dam, rechtsgeleerd adviseur van de
Algemeens Winkeliersvereening aldaar,
en mr. J. G. Schürmann, advocaat en
procureur te Rotterdam, rechtsgeleerd
adviseur van da Handelsvereniging
aldaar.
Psasloan- en invaliditeitsverzekering,
Het voornemen bestaat, vanwege de
christelijke arbeiders-organisaties een
meeting te houden, waarop afgevaar
digden van uit het gansche land zullen
tegenwoordig zijn, ten gunste van wet
telijke uitvoering der pensioen- en in
validiteitsverzekering. Deze meeting zal
worden gehouden in Den Haag aan den.
vooravond van de opening dor Staten-
Generaal. („Yolksbanier".)
De grijsaard wilde iets zeggen, toen
er plotseling een krampachtig trekken
door zijn lichaam ging zijne kin zonk
op de borst, het papier ontviel aan zijne
hand, hij zakte in elkaar.
Klaus sloeg juist nog bijtijds den arm
om hem heen. Te iaat. fljj hield een
lijk in den arm een beroerte had den
grijsaard gedood.
Een oogenbiik sidderde hij toch doch j
daarna Let hij onbewogen van hart, den j
doode uit zijn arm glijden. Met de
tanden "knarsend stond hij daar onbe
weeglijk geen trek op zijn gelaat ver
ried eenige aandoening.
Eerst toen hij om zich werkelijk te
overtuigen, da wijdgeopends, verglaasde
oogen niet kon vermijden, boog hij zich
vaat besloten en legde zijn sterken arm
om den doode.
Met den voet de tafel terugdufeend,
tilde hij het lijk in den stoel en wendde
zich met afgrjjzen vervuld af toen het
kort afgesneden haar zijn voorhoofd
raakte. Bleek en de hand aan het voor
hoofd brengend, staarde hij rond.
Wat wilde hij nog mompelde
Klaus halfluid.
Hij zag niets, wat hem inlichting kon
geven, De werktafel zijns vaders was
leeg, er stond niets op het groene doek
dan een bokstel.
Op de tafel zag hij het papier liggen.
Hij nam het op en stak het bij zich.
Zijn oog viel op het ledige glas. Hij
wendde zich af. Met somber gelaat en
vasten tred ging hij naar de deur, kreeg
jas en hoed eu ging heen.
Vader is dood 1 riep hij door de
Daar klonk een gilFransje stormde
de trap af en wierp zich op het lijk.
Ik zal het Laura zeggen
Hij liep de gang door,
Mijn laatste schrede in dit huis,
waarin ik reeds lang niet meer behoorde
Nu echter zijn die twee in mijne hand
zij zullen het voelen 1
Daarmee sloot hij de huisdeur achter
zich en snelde door de pas gevallen
sneeuw naar zijne woning, waarvoor zijn
gesloten landauer stond te wachten.
Zij wil naar het concertzij moet
fatsoenshalve nu wel thuis blijven.
Intusschen stond Fransje, de handen
wringend, bij het lijk en stortte heete
tranen.
Do huishoudster had reeds een tele
gram verzonden om Robert naar huis
te roepen.
Nederland en België.
De „Tempa" bevat een tweede artikei
van het Senaatslid, generaal Langlois,
over bet plan van een Nederlandsch-
Belgischs entente, Eerst geeft hij eon
overzicht van het Nederlandaehe ver-
dedigiDgsstelsel, welk stelsel, zegt hij,
bewonderenswaardig goed begrepen is.
Het land wordt van de zeezijde weinig
bedreigd, daar Engeland, meesteres op
zee, de natuurlijke bondgenoot van
Nederland en België ia. Niettemin wor
den alle toegangen degelijk bewaakt.
Het werkelijke gevaar (denkt de Fran
sche generaal) dreigt uit het Oosten.
De generaal beschrijft dan het ver
dedigingsstelsel in bijzonderheden. Se-
bastopoi zegt hij vervolgens, heeft langen
tijd weerstand geboden omdat het niet.
kon worden ingesloten. Dat moet, in
nog sterker mate gelden voor de groota
vesting Holland en men ban verzekeren
dat de verovering der Nederlanden een
uiterst langdurige ea kostbare operatie
zou zijn, heden ten dage even moeilijk
als in de eeuw van Lodewijk XIV, zoo
lang Engeland hetgeen zijn belang
is de verdediging steunt.
Daarna bespreekt de Fransche gene
raal het Belgische verdedigingsstelsel
en betoogt de noodzakelijkheid van een
Nu zijn wij onzen steun kwijt 1
jammerde hot meisje troosteloos, het
gelaat in do hand verbergend. Hij heeft
hem gedood, hij alléén, die slechtaard 1
i En de arme Robert"Wat moet
1 er van ons worden, zonder vader I
Hare tante was op eon stoel neerge-
zonken eu fluisterde onverstaanbare
woorden.
1 Dat geheim betreffende Laura I
mompelde zij. Ik heb het hem niet
kunnen ontlokken hij heeft het in het
j graf meegenomen.
Zij stond op en sloeg den arm om
Fransje's hals.
j Bedaar, arm kind. Ik blijf bij jullie!
1
j Klaus had intusachen zijn vrouw
gevonden, die bezig was de laatste hand
aan haar avondtoilet te leggen.
Geef je geen moeite meer bij deu
spiegel, riep hij haar toe. De oude heer
hierover is zooeven gestorven. Een
beroerte
Laura liet de handen zakken en keek
hem verschrikt aan, terwijl hjj in een
stoel ging zitten en een papier stuk
scheurde.
("Wordt vervolgd.)