1806. Maandag 13 Augustus. Trouw aanKflning sn Vaderland. ETf'3 riohtte h« zich> °P BmneniandsGhe berichten, 188. Gemeente bestuur. bekendmaking. 44© Jaargang* Prijs per dria maaMesj 1,800 feaoeo jsss |jOSï 1.50, Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert, zich bij alle Boek handelaren. Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt, I. 187- COURANT AD VEE TEN1 JËN"van 14 regels j Q.40, Voor eiken rege meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote letters en sliché's naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en feestdagen. Fabricage. Vergunningen gebruik van gemeente grond enz. Burgemeester en Wethouders van brengen ter kennis van be- dat de vergunningen voor het tijde lijk in gebruik nemen van gemeen tegrond, voor het gebruik van de Keibank en van de Zeehonden- werf, uitsluitend verkrijgbaar zijn ten kantore van den Gemeente-Ont vanger tegen vooruitbetaling der to3ten. Het door den Ontvanger afgegeven bewijs der gedane betaling geldt als vergunning en moet ten allen tijde aan Ylissingen, 6 Augustus 1906. Burg. en Weth. van Vlissingen, VAN DOORN VAN KOUDEKERKS. De Secretaris, WITTEVEEN. "Wanneer dit nomrner van one blad verschijnt, staan wjj aan den vooravond van een hiBtorisch-gedeukwaardigen dag. Zondag 12 Aug. is het vijf en zeventig jaren geleden, dat de tiendaagsche veld tocht een einde nam. Naar wij meenen zijn er nog slechts zeer weinigen uit die dagen over. Het zijn dan grijsaards, die welhaast esne eeuw zullen hebben geleefdmaar hoe gering het aantal dezer zoogenaamde oud-strijders moge zijn, wij herinneren ons nog levendig toen hunne vereeniging „Het Metalen Kruis" bloeide. Het fraaie diploma dier vereeniging, de groote en kleine eereteekenen, die de borst dezer braven zoovele jaren versierden, worden nog altijd door ons, hunne kinderen en kindskinderen, in hooge eere gehouden. De vereeniging van Nederland en België tot één geheel, door het Weener congres van 1815,was een grove dwaling, die door het Londensche congres van 1831 werd hersteld. Maar de opstand in België, hoe verklaarbaar ook in vele opzichten, was en bleef tegenover ons toch een opstand, die door kracht van wapenen moest worden bedwongen. Op 's konings roepstem snelden geheels scharen toe. Reeds was een betrekkelijk groot leg6r gevormd, reeds was h6t mindere Belgische leger bij Hasselt en Leu toen de Fransche maarschalk Gérard, met een leger ter hulpe van de Belgen toegesneld en door -het congres met de uitvoering der be- I 26.) De grijsaard was gedurende deze e ige woorden, die van een hatelijken 1 vergezeld gingen, in elkaar gezon- en i hg zat daar als wezenloos, en toch as ieder woord als een knotsslaa op cm gevallen. Er verliep een poos, aarrn de zoon den triomf van zijn jarenlangen wrok genoot. Ten laatste trekken61 Spotlacl1 op zlJn hardo L®»,®6? 8Pptlach zag de grijsaard, L-8 eiudeljjk, als om verscÜooning iddencl, opkeek. Een stuipachtige working voer hem door de leden. Zich Batelblad steunende, op. Welnu dan, zuchtte hij, het komt es op jouw hoofd neer, wat ik door je ongehoorzaamheid niet heb kunnen Hinderen. E Hji deed eenige wankelende schreden sluiten van de mogendheden belast, onzen voortgang stuitte. Den 12 Aug. teekende onze kroonprins, de latere koning "Willem II, met maars halk Gé rard den wapenstilstand, die aan den veldtocht een einde maakte. Aan de deelnemers aan den veldtocht van '31 werd vanwege den koning een bij zonder eereteeken verleend het bronzen kruis, aan een oranje blauw lint ge dragen. Het was geen eereteeken voor belangrijke krijgsbedrijven want be langrijk zijn de feiten van den tien- daagschen veldtocht niet en die veld tocht heeft op den verderen loop der gebeurtenissen ook geen merkbaren in vloed geoefend. Het was een eereteeken voor trouw aan koning en vaderland en als zoodanig blijft het voor ons van onschatbare waarde. Iu de oogen onzer vaders of grootouders was de Belgische opstand een opstand en niets meer een hoogst ongerechtvaardigde daad, waar door de rechten des konings werden geschonden en zulk een Bcbending wenschte men niet «toe te laten. Met een ijver, die in de haehelijkste om standigheden niet meer op zijn plaats zou zijn geweest, rustte men zich alom vrijwillig ten strijde toe. Het was voor koning en vaderland, en wanneer de zichtbare overmacht ons niet gedwon gen had, dan zouden de mannen van 1830 hun bloed en leven op de Balgi scha slagvelden hebban gelaten, zooals ze het voor de vrijheid des vaderlands gedaan hadden bij Quatre-bras en "Wa terloo. Daarom leggen wij op den dag van 12 Aug. een krans neer op het graf van zoovele doóden brengen wij hulde aan de weinige levenden die er nog zijoi .vereenigen wij ons, afstammelin gen van hen, die den laatsten strijd streden, die Nederland in Europa te voeren zou hebben, om te gedenken aan die dagen en wat zij ons te leeren En dan zien wij niet zonder ver hoe onze beschouwing van personen en zaken, ia den loop der jaren kan veranderen, hoe onze geheele levensbeschouwing zich kan wijzigen. Niemand denkt er meer aan, de af- scheiding van Noord en Zuid te be treuren in hare gevolgen is zij Noord en Zuid ten zegen geweest. Ook hebben wij geleerd, de waarde der geschiedenis niet meer te zoeken in glorievolle daden of wereldschokkende gebeurtenissen naar de brandkast, maar bleef toen stilstaan. Klaus bleef aan tafel zitten, haalde een vel papier voor dsn dag en ont vouwde het met de linkerhand, terwijl de rechter onder de schaduw daarvan zich haastig over hst tafelblad bewoog. De oude heer miste echter den moed zijn zoon de verlangde rechtvaardiging te geven. Even wankelend keerde hij terug. De stem liet hem in den steek. Dorstig greep hij naar het glas op tafel, dronk een paar teugjes en zette het toen weer neer. Klaus reikte hem het blad papier over. Hier is eene opgave van hetgeen ik met recht mag vorderen, zei hij gebiedend met bleak gelaat. Teeken of' ik verlaat vandaag nog de fabriek Zijne oogen waren begeerig op zijn. vader gericht. Deze nam het papier op en ias met bijna verblinde oogen, terwijl Klaus naar de schrijftafel liep, terugkeerende ea hein de ingedoopte p6n aanreikte. Mijn laatste woord, dat ik met u te spreken heb riep deze opgewonden. Onderteeken dit 1 Hij greep zijn vader heftig aan den arm, doch opeen» werd hij angstig. Telepli Don nummer 10. veel meer ia den voortgang der be schaving, in de zegepraal van het recht, in de ontwikkeling van vrijheid en volkswelvaart, van verlichting en zede lijk gevoel. Maai' het zij verre van ons, daarom trouw aan koning en mderland, als een onbeteekenende eigenschap te beschou wen. Het tegendeel is waar. Naar alle waarschijnlijkheid nadert de tijd, dat wij geen gelegenheid meer zullen hebben bet vaderland en de koningin in den krijg te dienen maar het is er verre van verwijderd, dat wij daarom niet meer zouden te strijden hebben. Wij zijn zonen en doohteren van hetzelfde vaderlandmaar wij zijn, naar de begrippen van den nieuwen tijd, vooral burgers en burgeressen van den Staat hebben als zoodanig allen roeping en plicht, hebben als zoodanig ook vijanden te bestrijden, vijanden die juist in onzen tijd krachtiger het hoofd opheffen, vijanden van binnen. Valsche begrippen van vrijheid worden gezaaid en tieren welig 5 er is een onmisken bare geest van wanorde en verzoteen geest van ontbinding, die het bestaande niet meer erkent en zich niet wenscht te schikken en te voegen in hetgeen proefhoudend is bevonden. Onze tijden zijn wel rustiger, maar ze zijn niet zonder gevaar. Daarom is een ernstig letten op de teekenen van den tij^zoo noodig een strijd voor de goede orda, die alleen welvaart ve ;aog.te scheppen en te bestendigen, zoo dringend ge boden. Daarom, ook in onzen tijd, trouw aan koningin en vaderland wat toch inder daad beteekenttrouw aan orde, recht en gezag, als symbolen van volksont wikkeling en volkswelvaart. Onze verplichtingen zijn zelfs grooter dan die onzer vaderen want bloed en leven hebben wij niet meer te wagen wij hebben slechts te strijden door woord en schrift, door doen en laten, door handel en wandel. Laat ons dat allen doen, met geestdrift, innig en trouw 1 Vijf en-zeventig jaron. Welk een tijd perk reeds welk een verschil tusschen voorheen en thans I Vijf eu-zeventig jaren. Als straks het graf' zich zal gesloten hebben over allen die in de dagen van storm en drang door hun koning werden vereerd met het kruis van trouwe, dat wij, kin deren van dat fiere geslacht, ons dan Aboimomcnts-Adrertentiëii op aeer voordeelige voorwaarden. zullen betoonen waardige erfgenamen van dat heerlijke, onvergetelijke kruis van trouw aan koning en vaderland Rsgentschap ea Troonopvolging. Een zonderling bericht stond er in het „Berl. ïageblatt." Te Keulen is - volgens dat telegram -uit Amsterdam de mededeeling ontvangen, nog wel „uit wel onderrichte kringen," volgens welke, om H. M. de Koningin te sparen, Prins Hendrik tot „mederegent" zou worden benoemd. "Wij behoeven wel niet de dwaasheid van dit bericht in het licht te stellen, betoogt het „Hbl." Onze Grondwet kent zulk een „mederegentschap" niet en gelukkig bestaat er ook niet de minste aanleiding om wat da Grond wet wèl toelaat het Koninklijk gezag aan een regent op te dragen, wegens den gezondheidstoestand van H. M. de Koningin. De „welonderrichte kringen" weten echter nog meer. Zij verhalen, dat„bij de nieuwe regeling der troonopvolging de nederduitsohe familie van den Prins gemaal in de eerste plaats in aanmer king zal komen," Zoo slaat er letterlijk 1 De mogelijkheid is zeker niet uit gesloten volgons velen is het zeer wenschelijk dat bij de Grondwets herziening die nu in voorbereiding is, een nadere regeling wordt getroffen voor het geval, dat onze Koningin on verhoopt kinderloos mocht blijven. Maar dat alsdan de „nederduitsohe" wat beteekent dit woord fami.Ua van Prins Hendrik in de eorste plaats in aanmerking zou komen, kiinkt al heel zonderling en toout volslagen onkunde met het Vorstenhuis waartoe Prins Hendrik behoort. Zijn (oudere) half broeder Hertog Johan, die het regent schap in MecklenburgSohwerin heeft gevoerd, is wèl gehuwd met een doohter van wijlen prinses Sophie der Neder landen, groothertog van Saksen-Weimar en tante van onze Koningin, maar dat huwelijk, reeds in 1886 gesloten, is kinderloos gebleven. Een oudere half broeder, hertog Paul Frederik, is ge huwd met een prinses van Windiseh- Gaets en heeft o.a. een 21 jarigen zoon, maar is evenals zijn vrouw en kinderen katholiek. Een oudere halfzuster is ge huwd met den Russischen grootvorst "Wladimir, wiens zonen Cyril en Boris bekend zijn uit den Russisch-Japansohen oorlog. Dan is een volle zuster van prins Hendrik gehuwd met den re geerenden groothertog van Oldenburg, en eindelijk heeft hij nog een ouderen vollen broeder, hertog Adolf Frederik, die ongehuwd is. Men ziet, dat er al heel weinig aan leiding zou bestaan voor een regeling als uit Amsterdam door „welonder richte" kringen naar Keulen is over gebriefd Er zullen nog wel meer dergelijke „eenden" opduiken Directs belastingen, Naar het „Vad." verneemt, worden de directe belastingen op de in dit jaar in te dienen bagrooting dïïgëfSer éen millioen hooger geraamd dan op de vorige begrooting. Da staatscommissie voor den Mid denstand. Bij Kon. besluit is aan mr. D. Jose- phus Jitta, hoogleeraar aan de gemeen telijke Universiteit te Amsterdam, en aan dr. D. Bos, lid van de Tweede Kamer der Stacen-Generaal, te Win schoten, op hun verzoek, eervol ontslag verleend als leden der Staatscommissie voor den Middenstand en zijn benoemd 1 tot leden dier commissie mr. C. Frik kers, advocaat en procureur te Amster dam, rechtsgeleerd adviseur van de Algemeens Winkeliersvereening aldaar, en mr. J. G. Schürmann, advocaat en procureur te Rotterdam, rechtsgeleerd adviseur van da Handelsvereniging aldaar. Psasloan- en invaliditeitsverzekering, Het voornemen bestaat, vanwege de christelijke arbeiders-organisaties een meeting te houden, waarop afgevaar digden van uit het gansche land zullen tegenwoordig zijn, ten gunste van wet telijke uitvoering der pensioen- en in validiteitsverzekering. Deze meeting zal worden gehouden in Den Haag aan den. vooravond van de opening dor Staten- Generaal. („Yolksbanier".) De grijsaard wilde iets zeggen, toen er plotseling een krampachtig trekken door zijn lichaam ging zijne kin zonk op de borst, het papier ontviel aan zijne hand, hij zakte in elkaar. Klaus sloeg juist nog bijtijds den arm om hem heen. Te iaat. fljj hield een lijk in den arm een beroerte had den grijsaard gedood. Een oogenbiik sidderde hij toch doch j daarna Let hij onbewogen van hart, den j doode uit zijn arm glijden. Met de tanden "knarsend stond hij daar onbe weeglijk geen trek op zijn gelaat ver ried eenige aandoening. Eerst toen hij om zich werkelijk te overtuigen, da wijdgeopends, verglaasde oogen niet kon vermijden, boog hij zich vaat besloten en legde zijn sterken arm om den doode. Met den voet de tafel terugdufeend, tilde hij het lijk in den stoel en wendde zich met afgrjjzen vervuld af toen het kort afgesneden haar zijn voorhoofd raakte. Bleek en de hand aan het voor hoofd brengend, staarde hij rond. Wat wilde hij nog mompelde Klaus halfluid. Hij zag niets, wat hem inlichting kon geven, De werktafel zijns vaders was leeg, er stond niets op het groene doek dan een bokstel. Op de tafel zag hij het papier liggen. Hij nam het op en stak het bij zich. Zijn oog viel op het ledige glas. Hij wendde zich af. Met somber gelaat en vasten tred ging hij naar de deur, kreeg jas en hoed eu ging heen. Vader is dood 1 riep hij door de Daar klonk een gilFransje stormde de trap af en wierp zich op het lijk. Ik zal het Laura zeggen Hij liep de gang door, Mijn laatste schrede in dit huis, waarin ik reeds lang niet meer behoorde Nu echter zijn die twee in mijne hand zij zullen het voelen 1 Daarmee sloot hij de huisdeur achter zich en snelde door de pas gevallen sneeuw naar zijne woning, waarvoor zijn gesloten landauer stond te wachten. Zij wil naar het concertzij moet fatsoenshalve nu wel thuis blijven. Intusschen stond Fransje, de handen wringend, bij het lijk en stortte heete tranen. Do huishoudster had reeds een tele gram verzonden om Robert naar huis te roepen. Nederland en België. De „Tempa" bevat een tweede artikei van het Senaatslid, generaal Langlois, over bet plan van een Nederlandsch- Belgischs entente, Eerst geeft hij eon overzicht van het Nederlandaehe ver- dedigiDgsstelsel, welk stelsel, zegt hij, bewonderenswaardig goed begrepen is. Het land wordt van de zeezijde weinig bedreigd, daar Engeland, meesteres op zee, de natuurlijke bondgenoot van Nederland en België ia. Niettemin wor den alle toegangen degelijk bewaakt. Het werkelijke gevaar (denkt de Fran sche generaal) dreigt uit het Oosten. De generaal beschrijft dan het ver dedigingsstelsel in bijzonderheden. Se- bastopoi zegt hij vervolgens, heeft langen tijd weerstand geboden omdat het niet. kon worden ingesloten. Dat moet, in nog sterker mate gelden voor de groota vesting Holland en men ban verzekeren dat de verovering der Nederlanden een uiterst langdurige ea kostbare operatie zou zijn, heden ten dage even moeilijk als in de eeuw van Lodewijk XIV, zoo lang Engeland hetgeen zijn belang is de verdediging steunt. Daarna bespreekt de Fransche gene raal het Belgische verdedigingsstelsel en betoogt de noodzakelijkheid van een Nu zijn wij onzen steun kwijt 1 jammerde hot meisje troosteloos, het gelaat in do hand verbergend. Hij heeft hem gedood, hij alléén, die slechtaard 1 i En de arme Robert"Wat moet 1 er van ons worden, zonder vader I Hare tante was op eon stoel neerge- zonken eu fluisterde onverstaanbare woorden. 1 Dat geheim betreffende Laura I mompelde zij. Ik heb het hem niet kunnen ontlokken hij heeft het in het j graf meegenomen. Zij stond op en sloeg den arm om Fransje's hals. j Bedaar, arm kind. Ik blijf bij jullie! 1 j Klaus had intusachen zijn vrouw gevonden, die bezig was de laatste hand aan haar avondtoilet te leggen. Geef je geen moeite meer bij deu spiegel, riep hij haar toe. De oude heer hierover is zooeven gestorven. Een beroerte Laura liet de handen zakken en keek hem verschrikt aan, terwijl hjj in een stoel ging zitten en een papier stuk scheurde. ("Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1906 | | pagina 1