u
7 Mei.
1806.
Maandag
No. 106,
44b Jaargang.
verkrijgbaar.
\/ÏSV
.apz-
0/
r
B,
derAmst. Benrspolis,
gens O. "W.
Kbeldlk Vensterglas,
IÏNG.
uit, rentende 4°/0,
tisseerders" etc., etc.
f 0,45.
Iis8ing©n-Midd©ll>!itg U
SSINGEN (Remise) m|
op werkdagen) 5.50. 'I
arktv.m. 7.55, 9,30 11.-1
12.80, 1.15, 2.-, 2.45. 3,
6.05, 7.-, 7.50, 8.40, 9.3'
IDELBURG (n. Zeil-w^
v.m. 5.15*, 6.20*. 8.40,10.
12.35, 1.20, 2.05, 2.50, 3.
6.10, 7.05, 7.55, 8.45, 9A
einen rijden slechts tot
VLISSIIGSCHE COURANT
Prijs per drie maand® f Ï.S& 'feaaeo jiss fosÈ f 1.50.
Afzonderlijke mranmsTB 5 cent. Men abonneert, zioh bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt, I. 187-
ADVERTENTÏËNvan 14 regels ƒ0.40, Voor eiken regel
meer 10 eent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie wordt de prijs slechts twee maal berekend. Groote letters
en eliché's naar''plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en feestdagen.
Telephoonnummer
Ahonnements-Advertentiën op zeer voordeelige voorwaarden.
Bij deze Conrant Moorteeslipepel.
t| MEI-BETOOGING.
De eerste dag van bloeimaand is al
tijd een dag van betoogingen geweest.
Hoe zou bet ook anders kunnen zijn
De natuur zelf gaat den mensch in
dezen voor en al regelt de natuur zich
niet, evenals de mensch, naar de vaste
tijdverdeeling, zij tooit zich toch om
streeks den Meidag met een nieuw ge
waad en op den Meidag trekt dat de
meeste aandacht, omdat we dan meer
opzettelijk aan den bloeitijd worden
herinnerd.
Vandaar dat men altijd spreekt van
„de groene Mei", daarmede bedoelende
dat op den Meidag alle natuurkinderen
zioh in het groen hebben getooid, of
schoon de werkelijkheid daarmede nim
mer volkomen overeenstemt.
Reads bij de oude Germanen was
deze tijd van het jaar een hoogst ge
wichtige. In den nacht van 30 April
op i Mei dansten de heksen met den
duivel op den Blocksberg. Maar de
Germanen werden met geweld tot het
christendom gebraoht. Het oude heiden,
scha feest van den eersten Mei werd
door de christenen aan de heilige Wal-
purgis gewijdmaar de nog overgo
bleven heidenen gaven den kamp niet
op. In den Walpurgisnaeht trokken de
scharen, aangevoerd door de priesters,
naar den berg. Lang duurde het, eer
aan die geheime bijeenkomsten ter eere
van de goden een einde was gemaakt,
Zij zongen
De Meimaand lacht
Geen sneeuw bevracht meer
't Groen der heuvelklingen.
Het ijs smolt weg,
In bosch en heg
Hoort men de vogels zingen.
Komt, spoeden we ons naar boven,
Komt, laat ons, naar der vaderen wijs,
Alvader dankend loven.
Naar boven, op, naar boven I
Ook in een gedeelte der christelijke
kerk heeft men aan de Meimaand een
bijzondere wijding gegeven en in 't al
gemeen was deze maand steeds de aan
gewezene voor verschillende verrichtin
gen en plechtigheden, waaronder het
huwelijk zeker wel in de eerste plaats
mag worden genoemd.
ME ™e®J Abonneert n de
Ssingen: vm. 6.6.20,
h.bi, 9.30, 10.-, 10.21
Nm. 12.-, 12.30,1.05*, lfl
3.25, 3.55, 4.30, 4.50,"
'•15, 7.86,.8.20, 9.10.
Buitensluis: vm. oAu'inti
".30, 9.15, 9.50, 10.10, lg
11.50. Nm. 12.10, IJ
2.50*, 3.10, 3.40, 4.10A,
P.3P, 7,05, 7.25, 8.-.8l'
Bfvasrten vallen Zondags
FEUILLETON.
u#
IS?SSTSB'
)ber 1906.
agelijks.
11,50 a)b) nm.
12,15 a) nm,
j!5 nm. 1,55 a)
a) b) nm. 3,23
minuten na
•SCBE^I
3,23
3,50 g) 00 °T
en 4,45
en 6,1° o) L
het vertrek I
Bij de Romeinen was Mei de derde
maand en zij is genoemd naar dé godin
Maja, de moeder van Hermes of Mer-
curius, en, bjj de Romeinen, de gemalin
van Vulcanus. Maja is eenester in het
sterrebeeid van den Stier.
Het was voor onzen tijd weggelegd,
den Meidag beteekenis te zien verkrij
gen op sociaal gebied. Sedert een reeks
van jaren zien wij op dien dag arbei-
bers te zamen komen, om elkander,
naar het beeld der na'uur, als het ware
met nieuw leven te bezielen voor den
strjjd dien zij voeren.
Het begin der Meibeweging vinden
wij in het jaar 1889, op het congres te
Parijs. Men beoogde, den Meidag te
maken tot een algemeenen propaganda-
dag. Letten wij op bet verschil tusscben
toen en nu, dan moeten wij tot de
uitspraak komen, dat de beweging zoo
wel gewonnen als verloren heeft.
Zij heeft gewonnen aan gehalte ver
loren daarentegen in kracht.
Beide verschijnselen juichen wij toe.
Eene beweging, welke ook, kan er
slechts bij winnen, wanneer zij een
kalm verloop heeft. Van opruiende
woorden, van pogingen om wanordelijk
heden te veroorzaken, van schelden en
razen tegen gezag, overheid en werk.
gever verneemt men weinig meer.
Dat wij het ook toejuichen dat de
beweging aan kracht verloren heeft, zal
bij don eersten aanblik den indruk
maken dat wij haar vijandig gezind
zijndoch dit is ook niets dan schijn.
"Wij zouden geene enkele reden kunnen
bedenken, waarom de arbeiderspartijen
niets langs wettigen en ordelijken
weg, op hunne eigene wijze, naar zekere
idealen zouden mogen streven. Zij kun
nen daarbij dwalen maar die dwaling
kan hun het recht niet ontnemen om
te propagandeeren voor wat zij meenen
goed te zijn.
Wij schrijven het verschijnsel aan
eene zeer natuurlijke oorzaak toe. Het
vierde van eene eeuw geleden was men
nog vrij algemeen overtuigd dat het
streven der werklieden om verbetering
te brengen in hun sociale postitie, als
een ijdele pogiDg was te beschouwen.
En thans? Wjj hebben sinds lang ge
broken met de oudere staathuishoud
kunde, die wij zagen vergroeien tot
sociale economie. Wij zijn er sinds lang
van overtuigd dat de pogingen der
werklieden wel degelijk steun verdienen
dekenskerke n,
ir Braskeas,
.ar Breskans,
Rauzen ft"''11
arsaele eüN011 f
Borssale en h'"
akt.
Kiekdagan van 16
April11
Door AMO.
14.)
Burgman riep zij opspringende
zij lachte en werd vuurrood.
Juffrouw Marie, hoe gaat het met
i stamelde hij verlegen, daar zij hem
als een voorname dame voorkwam.
Bedremmeld stond hij voor haarzij
reikte hem echter dadelijk de hand en
Tfoeg waar hij vandaan kwam.
Hij vertelde haar, dat Lindeman hem
boodschap had overgebracht. Zij
ruimde nu de couranten op en ging
h6en om voor versche koffie te zorgen.
Onmiddellijk was zij weer terug, de
koffie werd gebracht en daar haar papa
'a den winkel geroepen werd, bleven
zij alleen.
«Nu moet je me ook eens wat ver
tellen, Burgman, Ja hebt zeker veel
en zagen dan ook ten slotte den wet
gever dien weg opgaan. Veel, zeer veel,
is reeds veranderd en verbeterd. Lang
niet alles is gereed uit het rijke pro
gramma der sociale wetgeving. Maar
toch, welk een verschil reeds, sedert
het wetje van Van Houten de eerste be
scheiden schreden zette op den weg der
hervorming 1 En dat zien en gevoelen
de werklieden ook wel. Vele hunner
zijn ook wel overtuigd dat niet alles
in eens kan komendat hetgeen wer
kelijk komt niet in eens volmaakt kan
zijn dat langzamerhand toch een goed
geheel wordt opgetrokken en naar de
eisehen des tijds ingerichtdat, indien
men den wetgever rustig laat voort
gaan, het mogelijke zal worden gevon
den en gedaan.
Maar dan is er ook geen aanleiding
meer om te agiteeren, op de wjjze als
dit eertijds geschiedde.
Nog zgn er die de algemeene werk
staking aanprijzen en vooratellen als een
noodzakelijk en wettig verweermiddel
maar hun getal neemt gaandeweg af en
het zal nog meer afnemen, zoodra wij
er in geslaagd zijn het arbeidscontract
zoo goed mogelijk te regelen.
Nog propagandeert men voor den
8-urigen werkdag, waaraan de Meidag
oorspronkelijk speciaal gewijd was
maar ook deze propaganda neemt in
kracht en beteekenis afwaarschijnlijk
omdat het streven naar den zoogenaam-
den normalen werkdag mank gaat aan
een euvel, dat langzamerhand allen
duidelijk moet worden. Er bestaat
namelijk een oneindig verschil in de
wijze waarop gearbeid wordt, de plaats
waar men het werk verricht, den bodem
waarop en het klimaat waarin men
leeft. Elk vak heeft zijne eigene eisehen.
Dat verschil wordt door het streven
naar één normalen arbeidsdag volkomen
uit het oog verloren. De normale ar
beidsdag is alleen mogelijk voor be
paalde groepen van werklieden, die in
hetzelfde of nagenoeg hetzelfde vak
onder gelijke omstandigheden werken.
Een werktijd van denzelfden duur voor
allen en' overal, is ondenkbaar.
Wij zjjn vast- overtuigd dat de Mei
dag meer en meer een dag zal worden,
waarop de werklieden zich vereenigen
om elkander te Bterken in den vreed-
zamen strijd voor hunne speciale be
langen dat utopiën meer en meer van
het terrein zullen verdwijnen. Dat zal
een bewijs zijn, dat het bereikbare meer
en meer bereikt wordtdat de strijd
tusschen kapitaal en arbeid een gezond
en normaal verloop neemt en beiden op
weg zijn om den vrede te sluiten, zon
der welken geen werkelijk gezonde
sociale toestanden denkbaar zijn.
Mocht dit ten slotte het resultaat der
Mei-betooging wezen, dan zullen wij er
ons van harte in verheugen.
ülississpsk (nmt
ondervonden en een beminde heb je
zeker ook al", zeide zij, terwijl ze bij
hem ging zitten.
aAha, ze heeft haast met de zaak",
dacht hij en het viel hem op, dat ze er
volstrekt niet jong meer uitzag, eigenlijk
een beetje grauwachtig geel. Hoe oud
zou ze eigenlijk wezen
„Een beminde? Neen, geen enkele
heeft me willen hebben", lachte hij in
de goede luim, daar zij zijn ijdelheid
door haar teedere blikken niet weinig
streelde.
„Dat geloof ik, nu, wie weet of zich
hier iemand over je erbarmt."
„Dat zou wel aardig zijn. Maar ze
moet me ook bevallen", zeide hij, haar
verliefd aanziende om het spel voort
te zetten.
„En hoe moet ze er uitzien Zeg,
Burgman, ken je er misschien hier al
een en
„En om die kwam ik terug", loog hij,
zonder er aan te denken, dat hij loog.
Dat hoorde er zoo bij, als hij haar
hebben wilde.
„Nu, den naam van dat meisje zou
ik wel eens willen weten", lachte zij
en boog daarbij zoo ver naar hem over
dat hg slechts een kleine beweging
wt SSil MspMai,
behoefde te maken om haar aan zijn
hart te drukken.
„Haar naamZeg ine baar naam
toch lachte zij nogmaals met fonke
lende oogeD, zonder haar verleidelijke
houding te veranderen.
Op dat oogenblik was het of een stem
in zijn binnenste riep: „LinaBinder!"
en hij voelde afkeer van het meisje, dat
zioh zoo onverholen aan hem aanbood
binnen het eerste half uur na het
wederzien.
„Lina!" Zonder zich rekenschap te
geven van zijn gevoel, antwoordde hij
koeler: „Den naam zeg ik niet!"
„Dan wil ik hem raden", sprak ze
verwonderd, terwijl ze weer rechtop op
haar stoel ging zitten.
Hg speelde met zgn kopje en schotel.
„Lina is toch een heel ander meisje",
dacht hg.
„Heeft ze geld ook, Burgman Weet
je, voor een huwelgk in armoede ben
je toch waarlgk te goed. Je verstaatje
vak, maar daar is geld bg noodig. Zonder
geld is een mensch niets. Uw vrouw
moet geld hebben, dan heeft men later
een prettig leventje."
„Zoo denk ik er ook over", riep hg
plotseling laohende. Zg had den rechten
Bmnenlandsclie berichten.
Ion. bezoek aan Amsterdam.
Nadat de Koningin gisteren voormid
dag aan een aantal particulieren audiën
tie had verleend en de marine-kapel
van half twee tot half drie een uitvoe
ring op den Dam had gegeven, kwamen
de hofrg tuigen voor.
Het Koninklijk Echtpaar maakte een
rgtoer door een groot deel der Btad.
Op dezen rit werd den vorstelgken
personen een verrassende hulde gebracht
door de bewoners van het Muiderpoort
kwartier, de betrekkelgk nog nieuwe
en welvarende wgk beoosten de vroe
gere Muiderpoort. De in deze buurt
opgerichte vereeniging, die zich veel
moeite getroost voor de bevordering
van de volksontwikkeling en het in
gang doen vinden van nuttige spelen,
had op het 's Gravensaudeplein ongeveer
800 leerlingen van verschillende scholen
opgesteld, die der Koningin en den
Prins onder begeleiding van een mu
ziekkorps eenige liederen toezongen.
Dat een ontzaglijke menigte op genoemd
plein en in de naaste omgeving was
samengestroomd, kan ieder zich voor
stellen.
Gisterenavond dineerden ten hove
de adjudanten en kamerheeren in bui-
tengewoDen dienst en de Commissarissen
der Koningin in de verschillende pro
vinciën. En later iu den avond was er
soirée ten Hove, waarvoor ouder ge
woonte zoowat iedereen die op audiëntie
is geweest een uitnoodigingskaart ont
ving.
De Koningin-Moeder arriveerde gister
ochtend met den trein van 8.55 aan
het Centraal Station. Zij werd verwel
komd door Prins Hendrik, die, verge
zeld van zijn adjudant jhr. Hooft
Graafland, in de wachtkamer ter ont
vangst tegenwoordig wa3 met den Com
missaris der Koningin, den burgemees
ter, den procureur-generaal bij het ge
rechtshof, den schout-bij-nacht baron
Sweerts de Landas Wyborgh, den
commandant der stelling Amsterdam,
ridder Yan Rappard, den plaatselijk
commandant, kolonel Yan Tricht, den
kolonel der schutterij en de heeren
Westerwoudt en Nierstrasz, als leden
van den raad van administratie der
Hollandsche Spoor. De jongejuffrouw
Regout, een kleindochtertje van den
heer Westerwoudt, bood H. M. een
ruiker aan. De Koningin-Moeder en de
Prins reden in galakoets met een vier
span naar het paleis.
Na een kort oponthoud ten Paleize
bezocht H. M. de schilderijen-tentoon
stelling van het Genootschap Arti et
Amecitia op het Rokin, waar H. M.
door Arti's voorzitter, prof Bart van
Hove, werd rondgeleid. Van Arti reed
H. M. met gevolg weer langs het Rokin
terug over den Vijgendam en door de
Warmoesstraat naar het onder directie
van den heer O. Kamerling Onnes
staand Bureau voor Handelsinlichtingen
dit bureau is te "beschouwen als een
permanente tentoonstelling van monsters
van voor handel en industrie geschikte
producten, zoowel uit ons land als uit
Oost en West. Met groote belangstel
ling nam de Koningin-Moeder de ge
lijkvloers en op de étages gelegen zalen
in oogenschouw.
Vereeniging voor vrouwenkiesrecht.
Zooals wij mededeelden, is door H. M.
de Koningin ten paleize to Amsterdam,
aan civiele autoriteiten en commission
audiëntie verleend. Daar is ook een.
deputatie uit de „Vereeniging voor
Vrouwenkiesrecht" bij H. M. op audiëntie
geweest, bij welke gelegenheid Aletta
Jacobs, namens genoemde vereeniging,
de Koningin een rapport der commissie
van de „Vereeniging voor Vrouwen
kiesrecht" in zake grondwetsherziening
aanbood en de volgende woorden tot
H. M. richtte
„Majesteit! Vergun ons U, namens
de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht,
oprechte hulde te bieden. Het zij ons
tevens vergund, Uwe Majesteit hierbij
een geschrift onzer vereeniging te
overhandigen, teneinde het in Uwe
welwillende aandacht aan te bevelen.
Door Uwe Majesteit werd een commissie
benoemd tot voorbereiding eener grond
wetsherziening. Deze herziening zal ook
van grooten invloed zijn op de ge
wichtigste belangen en rechten der
Nederlandsche vrouw. Wij meenen ons
te mogen vleien met de verwachting,
dat daarop al het noodige licht zal
vallen, nu voor de eerste maal in Ne
derland een vrouw medewerkt aan het
tot stand komen van een nieuwe grond
wet, nu in het vervolg de grondslag
van ons staatsrecht de handteekening
zal dragen van Nederlands eerste vrouw.
Het is dit vertrouwen, dat er ons toe
bracht, de wenschen der Nederlandsche
vrouwen, zooals zij in het rapport zgn
samengevat en toegelicht, Uwe Majes
teit eerbiedig ter gunstige overweging
aan te bieden."
Kim jMM u
toon getroffen. Lina was vergeten. Dat
prettige leventje, dat was het, wat hij
zocht. Dat wilde hij hebben.
„Nu, jelui zijt zeker de wereld om
je heen vergeten", sprak de heer Aalders
vergenoegd, toen hij na een poos weer
binnenkwam.
Johannes sprong op hij was blij, dat
hun onderhoud gestoord werd.
„Maar komaan, laten wij nu eens het
werk gaan kijken", vervolgde hij.
„Adieu, Marie, vandaag eet Burgman
bij ons van avond kan hij na afloop
van het werk wel een kosthuis zoeken."
De beide mannen richtten hunne
schreden naar de deur.
„Haha 1" lachte Marie plotseling. Haar
geluid klonk schril, dat had Johannes
reeds vroeger opgemerkt. Lina sprak en
lachte heel anders,
„Waar lach je zoo om
Beide mannen bleven staan.
„Haha, Johannes, wat heb je voor
een jas aan Precies een oude groot
vader 1 HahaKijk eens papa, hoe
komiek hij er uitzietDie jas heb je
zeker bij een dorpskleermaker laten
maken, hè
En Marie draaide den doodverlegen
Johannes om en om en laohte steeds
JtazilpU IMtzisg.
voort. Hij had haar wel een pak slaag
willen geven, zoo ergerde zij hem met
haar spottend gelach.
„Och, wees toch zoo kinderachtig
niet", zei mijnheer Aalders een beetje
onvriendelijk.
Toen ze de trap afgingen, bemerkte
hij, dat Johannes er werkelijk nog al
wonderlijk uitzag in zijn jas en ook,
dat deze bleek zag van ergernis en aan
zijn knevelharen beet.
„Je moet maar niet boos zijn op dat
overmoedigo kind, Johannes, ze houdt
veel van je en de jas is goed genoeg
bij het werk", sprak hij, om een doekje
op de wond te leggen, maar de wond
was er.
Den avond van denzelfden dag kocht
Johannes een nieuw stel kleeren, hij
zou Marie's spotlach geen tweede maal
hebben verdragen. Geld had hij niet,
maar de kleermaker vertrouwde hem ten
volle, toen hij vernam, dat Johannes de
eerste bediende van mijnheer Aalders
was. Ja hij wist Johannes te overtuigen,
dat een hoed, boorden en manchetten
noodzakelijke behoeften waren voor
zoo'n knap jonkman.
i;!7brdé wrohj'K}
