Katoen,
11 April.
It ttwaÉer op da rotsen.
1006.
Woensdag
9»
N©. 85.
44e Jaargang,
]l
3 ÏH
i?, Bolero's,
tonesring
1ARCHÉ.
iistbode
nstbode
nstbods,
TBAIfiiEfiST
ie nnmmi.
iSTsa-ac«Ëbö£
Binnenlandsck berichten.
FEUILLETON.
Land- en Tuinbouw.
-EN.
■yzen.
m
aizoea.
Lums, Blousen,
g van een be-
ische, Duitsche
end,
|our, Been, Celluloid en
zonder Luxe-Etui, Ro-
alle prijzen, Religieuss
roote sorteering, Hang-
uizen, Beelden, Stolpen
dslampen en Wjj water
de Etalage.
loch vaste prijzen.
Aanbevelend,
RAUS TiMMERÜliü.
i flinke
of later, te Rotterdam,
Te bevragen Mevrouw
(DE, Badhuisstraat.
e i eene fatsoenlijke
A 146, (2 maal bellen.)
B
der tegenwoordige vraagt
UIJT, Koningsweg, zoo
k een flinke
20 jaar, die zeer zin-
sn goed koken kan. Loon
heid. Zander goede
!g zich aan te melden,
slagen-Middelburg v.v
INQEN (Remise) v.m
op werkdagen) 5.50.
ktv.m. 7.55, 9,80. 11.—.
30, 1.15, 2.-, 2.45. 3.30,
i5, 7. -, 7.50, 8.40, 9.30,
1LBURQ (n. Zeilmarkt
5.15*, 6.20», 8.40, 10.15,
35, 1.20, 2.05, 2.50, 3.86,
0, 7.05, 7.55, 8.45 9.35,
en rijden slechts tot
VLISSIMSeHE COURANT.
Prijs per drie maasdea 1=30„ femeo pet pm 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 eent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij deu Uitgever
P. VAR DE VELDE Jr., Kleine Markt, 1. 187-
ADVERTENTIES van 14 regels ƒ0.40, Voor eiken regel
meer 10 eent. -- Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie word! de prijs slechts tweemaal berekend. G-roote letters
en eliché's naar plaateruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en feestdagen.
Telephaonnummer 10.
Abonneaients-Advertcntiën op zeer voordeelige voorwaarden.
|s—. vm. 8.—, 8.20, 7—,
9.80, 10.—, 10.20, 10.40,
1.12—, 12.30,1.—*, 1.25*
25, 3.55, 4.25, 4.50, 6.10
I, 8.20.
itensluis: vm. 6,10, 6.30
I, 9.15, 9.60, 10.10, 10.30,
II.50. Nm. 12.10, 12.45,
50*. 8.10, 3.40, 4.10, 4 ,35
7.25, 8.—, 8.20,
rten vaiJer, Zondag» uit
1906.
ijks.
0 a) b) urn. 3,28 g) en 6,10 c)
2,15 a) nm. 3,60 g) en 6,40
m. 1,55 a) en 4,45
nm. 3,23 »n 6,10 e) f)
.nuten na het vertrek va»
isskerke n. Neuzen vm. 8,30
•eskeus, Borssele en Neuzen
ireskens, Borssele en Neuzel
dagen van 16 April tot
De behandeling van het Arbeids
contract,
De „Ned." maakt eenige opmerkin
gen over de behandeling van het
arbeidscontract. Het blad schrijft o. a.
Velen meenen, dat het aanhangig
ontwerp slechts zaken bevat, die vooral
voor juristen van belang zijn. Niets is
minder waar.
Het ontwerp raakt tallooze rechts
verhoudingen, en indien het wet wordt
zullen duizenden en nogmaals duizen
den personen op eenmaal bemerken, dat
hun vrijheid van handelen op allerlei
wijze veel meer dan tot dusver aan
banden is gelegd, en dat zekere han
delingen andere rechtsgevolgen hebben
dan voorheen. "Want dit ontwerp heeft
een belangrijke sociale beteekenis. Nu
ia beperking der natuurlijke vrijheid op
zichzelf geenszins af te keuren, mits
het volk gevoelt dat die beperking niet
willekeurig is, niet geschiedt om den
een boven den ander te believen en
gevorderd wordt door datgene, wat
ieder onbevooroordeelde rechtvaardig
moet noemen.
Wanneer derhalve de Kamerleden
nauwkeurig overwegen, hoe een der
voorgestelde bepalingen zal werken in
de practijk en hoe zij door den rechter
zal moeten worden toegepast, vermeien
zij zich niet in theoretische debatten
oi in juridische haarklooverijen, maar
verrichten zij datgene wat hun aller
eerste plicht is zij wikken en wegen
om vast te stellen wat recht is. Indien
dtórin niet elk Kamerlid belang behoeft
te stellen, waarin dan wel? Zeker,
voor de „politiek" en voor de dagblad
literatuur zijn andere debatten interes
Banter. Thans hebben wij slechts te
doen met een beraadslaging, waarbij
de „politiek" niet betrokken is, en
waarbij uitsluitend de belangen, de
rechtsverhoudingen, niet van groepen of
partijen, maar van allen betrokken zijn.
Is het verkeerd, dat de Kamerleden niet
licht daarover heenloopen
Ea verderVele leden hebben, over
meer dan één artikel, zich niet uitge
sproken of kunnen uitspreken. De
juristen onder hen hebben zoowel de
gevolgen van elke bepaling, als haar
verband met de overige bepalingen van
het burgerlijk wetboek te overwegen.
Waar zij het noodig achten, moeten
zij verbeteringen voorstellen, maar die
nieuwe voorstellen lokken nieuwe cri
tiek uit. „Het Volk", dat er belang bij
heeft alles naar beneden te halen, wat
de „bourgeoisie" verricht, spreekt bij
voorkeur van „kletsen", waarbij het
wel niet het oog zal hebben gehad op
de talrijke redevoeringen der leden zijner
partg. Bladen, wier redacteurs de debat
ten niet kunnen volgen drukken zulke
uitvallen met welgevallen over.
Andere bladen vermeiden zich in de
vergelijking van deze behandeling met
die van de Drankwet, en van dezen
minister van justitie met den afgetre
den minister van binnenlandsche zaken,
niet beseffende dat, boe men ook over
de Drankwet en haar behandeling moge
oordeelen, een ontwerp als nu aanban
gig is daarmee in geenen deele op één
lijn kan worden- gesteld. Zij wijten
soms aan de leiding van den minister
datgene, waaraan geen minister iets
doen kan, en weten niet dat van tal
van artikelen elk een geheel op z'ch-
zelf staande behandeling vereischt, zoo
dat het debat over het eene artikel
met dat over het andere niets te maken
heeft.
Wij voor ons kunnen met al die op
en aanmerkingen niet instemmen, en
hopen dat ook na de hervatting der
beraadslagingen de deskundige Kamer
leden met groote zorg elk artikel zul
len overwegen, opdat niet later ons
volk met een slecht wetboek van bur
gerlijk recht worde begiftigd.
Het blad beaamt evenwel volkomen,
dat zulk een arbeid niet in het open
baar en niet in volle zitting behoorde
te worden verricht. Het vooronderzoek
had, naar Duitsehen trant, aan door
de verschillende partijen aangewezen
leden moeten zijn opgedragen, en de
door dezen gevormde, niet te kleine,
commissie had met de regeering overleg
moeten plegen en bij stemming wijzi
gingen aanbrengen, terwijl dan de be
twiste punten later in openbare behan
deling konden komen. Men verwijte
dus niet aan Kamerleden hun deelne
ming aan de openbare behandeling,
maar aan de Kamer het ongewijzigd
laten voortbestaan van haar reglement
van orde.
Semeente-fiiianciën.
De heer C. U. W. Raedt schreef in
de „Vragen des Tijds" over „De Rijks
belasting en de Gemeenten".
Het Rijk deed de gemeenten op
allerlei wijze te kort. Hoe dit goed te
maken Mr. Treub wil de gemeentelijke
opcenten verhoogen en het belasting
gebied der gemeenten verruimen, maar
dan zullen de rijke gemeenten nog
rijker en de arme nog armer worden.
De gemeenten, vol rijke forensen uit de
groote steden, zullen dan door de op
eenten veel ruimer middelen krijgen
dan zij behoeven, terwijl de andere
gemeenten, die met do forensen de
beste belastingobjecten hebben zien
heengaan, slechts door zeer krasse op
drijving der opcenten het noodige
zullen kunnen vinden, en door die
opdrijving het aantal forensen nog ver
meerderen. Zij draaien dus in een nood-
lottigen cirkel rond.
De Rijksuitkeering moet verhoogd,
waardoor de gemeenten ontvangen niet
naar het aantal inwoners, maar naar
de behoeften, Die in goeden doen ont
vangen desnoods niets, de andere veel.
Het noodige geld daartoe moet uit eene
(niet meer gesplitste) Rijksinkomsten-
belasting komen. Ook de thans veel te
zwaar op den middenstand drukkende
personeels belasting moet herzien, zoo
dat de „haardsteden" wegvallen (zonder
dat andere grondslagen verhoogd wor
den), de „huurwaarde" mot de helft
vermindere en kantoren en winkels
daarvan worden vrij gesteld. De rijke
forensen zullen dan naar draagkracht
worden getroffen, daar zij aan de Rijks
belastingen niet zullen kunnen ont
komen, En daar het Rijk uit de in
komstenbelasting aan de gemeente uit-
keering doet en de forensen dus ook
in die uitkeering, ook aan andere ge
meenten dan de eigene, bijdragen, zou
de eigenlijke forensenbelasting kunnen
vervallen.
Want deze laatste werkt hoogst on
rechtvaardig, daar alleen de handels
zaken als maatstaf dienen en duizenden
forensen, die zeer goed kucnen betalen,
aldus aan elke bijdrage aan de ge
meente, waarin zij hun brood verdienen,
ontsnappen. Men denke bijv. aan de
vele forensen, die te Amsterdam wel
de beurs bezoeken, maar geen kantoor
hebben. De Friesche gemeenten ook
kunnen de rijke elders wonende grond
eigenaars niet treffen en afstand van
de grondbelasting aan de gemeenten zou
juist voor de armste gemeenten, waarin
de grond weinig waarde heeft, het minst
opleveren. In vermeerdering der Rijks
uitkeering aan de gemeenten ziet de
heer Raedt dus het geneesmiddel.
Het Rijk heeft zich het monopolie
toegeëigend van de indirecte belastin
gen. Dat monopolie brengt ongeveer 75
millioen op en op een deel van dat geld
hebben de gemeenten recht. Ook omdat
zij voor de armen zorgen, die wel in
de indirecte Rijksbelastingen, maar
niet in de directe gemeente-belastingen
bijdragen.
Mr. Verkouteren in de „Ned." vindt,
dat deze wenken ongetwijfeld over
weging verdienen. Misschien wil de
heer Raedt bij een volgende gelegen
heid ook eens de vraag onder de oogen
zien, welke bij tot nt, toe stilzwijgend
is voorbijgegaan, of de gemeenten be
langrijk zouden bunnen bezuinigen,
hetzij door beter financieel beleid, hetzij
door verandering van ons recht, wan
neer bijv. alle politie Rijkspolitie wordt
en tal van politie-inrichtingen dus voor
verscheidene gemeenten gemeenschap
pelijk zouden kunnen dienen.
totdat hun ontslag is ingegaan, doch
deze reeds in te zenden, zoodra dat
ontslag te hunner kennis is gebracht,
vergezeld van de vereischte besoheiden
en onder vermelding van de plaats,
waar zij zich metterwoon zullen vestigen.
Slrandromance uit 't Duitseh.
14.)
Da golven, door den storm voortge-
tweept, verhieven zich tot eene onge
tande hoogte, en het was alsof de vloed
tich in volle razernij op het land wilde
terpen om dit in den afgrond te storten,
fiat kleine vaartuig schoot zonder mast
roer door de golven, over de ondiepte
voorbij de dreigende klippen. Plot
seling klonk als een geestesstem een
'ogstvol geroep door den storm. Allen
taompen van schrik ineen.
«Zij zien ons", zeide de oude. „Olaf
'oept naar ons. Hemel en hel, wat te
Joon Hoe hier te helpen Onze tweede
b»ot i3 lek."
«Wij kunnen niet tegen de sterren
tampenklonk het uit den mond van
■noeder Hedda.
Set loeien van den wind zweeg eenige
seconden en door de stilte klonk weder
een gillende noodschreeuw van Olaf als
de stem eens stervende. Eene zwerm
krijsehende meeuwen, die gewoonlijk
een nieuwen windstoot aankondigen,
sohoot over de klippen heen, en schuim
en wolken hielden een wilde jaoht op
elkander.
„Zie eens, baasl" riep Axel opeens.
„Karin houdt iets donkers omklemd als
wilde zjj het niet' in den storm prijs
geven. Het ziet er precies uit als een
klein kistje."
„Hoe is dat mogelijk Zou het
dan riep vader Claus uit, als door
een plotselinge gedachte aangegrepen
„dat kan uw kist zijn, baron I Zij komen
van het wrak, de vermetelen
„Mijne kist! Ja, dat is zij 1" riep
Hallerstein, die door den kijker gekeken
had, verschrikt uit: „Ha, was dat de
bedoeling, gij moedig meisje!"
„Zoois alles klaar",zeide de oude man.
„Helpt, redt I" met deze woorden
wendde zich Hallerstein tot de omstan
ders. Hij wrong de handen met smee-
kende blikken. „O, dat ik zelf niet
helpen kan."
„Het is alles, vrees ik, te laat 1"
kwam het dof van de lippen des grijs-
II. M. de Koningin woonde de voor-
middag- en de avondgodsdienstoefening
bij in de Ned. Herv. kerk te Apeldoorn,
beide malen onder gehoor van ds. Hat-
tink.
In de avondgodsdienstoefening nam
H. M. mede deel aan het Avondmaal
Mevrouw de wed. De Vicq geboren
Oarbanus, overleden te Hoorn, heeft bij
testament besproken de volgende lega
ten aan de gemeente Hoorn haar huis,
achterhuis, erf en tuin aan den Rooden
Steen te Hoorn, benevens tal van voor
werpen van groote waarde, om geplaatst
te worden in het "West-Eriesch Museum
aldaaraan het Diaconiebestedelingen-
huis der Ned. Herv. Gem. te Hoorn 12
hectaren land aan het fonds van de
Diaconie der Ned. Herv. Gem. te Hoorn
tot uitdeeling van warme spijzen f 1200
aan de diaconie der Luthersche Gem.
te Hoorn f 2000aan de diaconie der
Remonstrantsche Gem. aldaar f2000;
aan het kerk en armbestuur der Ned.
Israël. Gemeente aldaar f 8000aan
het Protestantsche W.eeskuis aldaar
f2500; aan het Roomseh-Katholiebe
Weeshuis aldaar f 2000 aan het Klaas
Stapel of Vrouwenhofje aldaar f 2000
aan het Genootschap tot ondersteuning
van arme gehuwde kraamvrouwen aldaar
f 600 aan de Vrouwenvereniging „Tot
heil der armen" aldaar f600 aan het
Instituut tot onderwijs van Blinden te
Amsterdam, opgericht in 1808, f3000;
aan het Instituut voor volwassen Blin
den te Amsterdam, opgericht in 1843,
f 3000 aan het Instituut voor Doof
stommen te Groningen f 1200; aan de
Maatsch. van Weldadigheid f 1200 aan
de Vereeniging voor Ziekenverpleging
„De Instelling van Pleegzusters op de
Prinsengracht" te Amsterdam f 1000
aan de Gustaaf Adolfvereeniging f 1500.
Verder benoemde de erflaatster tot mede
erfgenamen harer nalatenschap de ge
meente Hoorn en de Nederduitsch Herv,
Gemeente aldaar.
intending van pensiosnsaanvragan.
Teneinde eventueels toekenning van
pensioen zooveel mogelijk te bunnen
bespoedigen, is door den minister van
financiën de aandacht van de ambtena
ren wie het aangaat gevestigd op het
belang, dat er voor hen in gelegen is
om, met het oog op de bij de wet
voorgeschreven wijze van behandeling
van pensioensaanvragen, met de inzen
ding dier aanvragen niet te wachten
aards. „Hier, Daniël I" wenkte hij den
knaap, die juist met ladders en touwen
terugkeerde. „Houd alles gereed
Nogmaals blonk het geroep uit de
boot. Het stierf weg in het geraas van
wind en golven, want wilder dan te
voren kwam de storm over de donkere
watermassa aangierenhij deed de
koppen der golven schuimend omkrullen
en greep het kleine vaartuig met ver
nieuwd geweld aan. Sterk aan eene
zijde overhellende, danste het nu eens
op den rug van een reusachtige golf,
dan weder werd het met een geweldigen
ruk in den gapenden afgrond geslingerd,
en Btortte het water zich als een wolk
van schuim en regen er over heen.
Ondertusschen werd het steeds donkerder.
„Help, God!" riep de oude man, „nu
komen zij in de branding. Een oogen-
blik nog en alles is beslist. Hola, Axel,
Daniël, de touwen los, de manden hier
Het heen- en wederroepen der stem
men klonk als een verwarde mengeling
van vloeken en gebeden door den loei-
enden orkaan, en de weergalm der
windstooten sprong als een eindelooze
stormsymphonie van rots tot rots. Een
noodkreet nog uit de boot, een gillend
angstgeschrei en een met kracht
Wij ontvingen een proefnummer van
het deskundig weekblad „Fauna", or
gaan van de Haarlemsche pluimvee
vereeniging „Fauna."
De varkenshouder)) in
Nederland.
De invloed, dien de Engelsche var-
keusrassen hebben uitgeoefend op de
fokrichting op het vasteland van Europa
is zeer belangrijk geweest. In den loop
van de vorige eeuw drong de roepaan-
voortgestuwde stortzee slingerde het
vaartuig met dof gekraak midden in de
spits uitstekende klippen aan den oever.
Daarover stortte zich de branding met
donderend geraas. Op hetzelfde oogen
blik vlogen de touwen en reddings
korven door de krachtige, gespierde
armen van Axel uitgeworpen, in de
met wit schuim bedekte boot tever
geefs Da volgende terugrollende golf
vertoonde een ijselijk tooneel. Het ge
kenterde vaartuig danste, met de kiel
naar boven, op de golven, met deze
zich verheffend en zinkende. Kramp
achtig aan boeg en zijden van de boot
vastgeklemd, hing Karin aan de woede
der golven blootgesteldhar© armen
blonken als witte koralen aan het rif
in de schemering en schuimende water
tongen sprongen er, de een na de andere,
lustig langs heen. Ver van haar, aan
gene zijde van de boot, kampte Olaf in
vertwijfeling met do golven, maar hoog
boven op de kiel van het gekenterde
vaartuig, telkens onderuitglijdende op
den natten, glibberigen bodem, stond
Rustan en huilde en jankte boven den
storm uit,
„Ladders hier 1"
„De jongen is verloren!"
gaande de voordeelen der vroegrijpe
rassen al spoedig ver buiten de grenzen
van Engeland door, hetgeen tengevolge
had, dat er veel vraag naar Engelsoh
fokmateriaal ontstond, zonder dat men
zich omtrent de gevolgen nu juist een
duidelijke voorstelling maakte. Men
heeft te veel uit het oog verloren, dat
de varkenshouderij in Nederland ook
aan andere eisehen moet voldoen dan
het leveren van een geschikt export
varken voor de Engelsche markt. In
Engeland is in de eerste plaats vraag
naar een vleeschvarken van niet te
hoog gewicht, dat vooral een malsch
en sappig vleeech voor direct gebruik
levert. Onze inlandsche markt en ook
de Duitsehe stelt in dit opzioht echter
andere eisehen. Daar wordt toch in de
eerste plaats gevraagd een goed doorge-
mest varken van niet te laag gewicht,
dat niet in hoofdzaak vleesch, maar
ook spek levert. Daarvoor zijn noodig
goed uitgegroeide varkens van niet te
jongen leeftijd, die het best verkregen
worden door een ruime toepassing van
weidegang.Ook de fabrieken van vleesch-
warenj die bij ons te lande van groote
beteekenis zijn, sluiten zich aan bij den
eiseh naar een goed gemest spekvar-
ken zij verlangen daarbij vleesch van
meer vastheid dan hetgeen voor direct
gebruik is bestemd. In Denemarken, in
Duitscbland en in België heeft men
ongeveer dezelfde ervaring opgedaan
als bij ons te lande. Ook daar had men
aanvankelijk allerhande rassen uit En
geland ingevoerd, maar, vroeger dan
bij ons, heeft men ingezien, dat men
daarmede niet op den juisten weg was.
Men herinnerde zich de goede eigen
schappen van het oude landelag en het
streven werd er op gericht, een ver
edeld landvarken te fokken, dat de goede
eigenschappen van beide typen zooveel
mogelijk vereenigde zonder nochtans
de fouten van het oorspronkelijke ras
te vertoonen. Het doel werd dus een
nieuw varkenstype te fokken, dat ge
lijktijdig voor verschillende doeleinden
bruikbaar was. Maar vooral in Dene
marken, dat hoofdzakelijk voor de En
gelsche markt produceert, begreep men
verstandig te handelen door met deu
smaak van den Engelsehman rekening
te houden. Vandaar dan ook, dat men
naast het min of meer veredelde land-
varken het volbloed Engelsche varken
wensehte te behouden. Te eer ging men
daartoe over, wijl het bleek, dat hei
eerste kruisingsproduct van hst Eagel-
sohe varken met het typische landvarken
een uitmuntend gebruiksyarken ople
vert, dat zoowel als exportvarken als
voor inlandsch gebruik uitstekende hoe
danigheden bezit. Voor de fokkerij
hebban zulke kruisingsproducten veelal
minder waarde, wijl zij, vooral in de
hand van den onkundigen fokker, geen
voldoenden waarborg opleveren voor
constante vererving.
Teneinde nu het beoogde doel te
bereikeD, besloot men in Denemarken
„Redt het meisje."
Zoo klonk het door elkander. Nu
kwam nog een laatste angstkreet. Olat
wenkte als tot afscheid en zonk weg op
den rotsigen bodem der zee.
Op hetzelfde oegenblik liet Karin,
wier krachten uitgeput waren, de boot
los zij deed eene wanhopige poging om
te zwemmen, en werkelijk met
hare sterke armen doorkliefde zij de
woedende golven, maar het waren slechts
eenige slagen een golf greep haar
aan en wierp haar met verpletterende
kracht tegen een scherpen kant van
eene klip haar hoofd viel krachteloos
en gevoelloos achterover. Maar nu was
ook Ruatan met geweldige sprongen van
de boot gesprongen en naast de zinkende
gekomen; hij sloeg zijne tanden in haar
kleed en rustig met de golven worste
lende zwom hij met zijnen kostbaren
last door de schuimende branding.
„Hij kaa haar niet redden, hij zal er
zelf onder bezwijken 1" weeklaagde
vader Claus, maar het sterke dier zwom
dapper naar den oever. „Nu voert hem
de maalstroom tusschen de riffen dat
zal zijn dood zijn."
rdt vervolgd.j
