No. 8.
Woensdag
10 Januari,
mm
s i n
AAT L 182,
|JRG,
44« Jaargang.
1006
VLISSINGSCBE COlIftANT
elgymnastiek.
TR
2'/» uur.
iaterdag 12Vj
Prijs peï drie oiaaacleB la80o fesüO© pe# yÖBï 1.50,
Afzonderlijke nummers 5 cent Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt, I. 187-
ADVERTENTIËNvan 14 regels 0,4:0, Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie wordt de prijs slechts twee maal berekend. Groote letters
en cliché's naar plaatsruimte.
Bciale inrichting
daatachoenen,
gipsen afdruk-
oor pijnlijke, ge-
igekreupele
knobbels en
oogen.
iiplomeerd voor
beschoeien van
eten.
|l Timiermaa,
rthopaedische en
BGllsiuyi^ftdöj
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en feestdagen.
1 3 O
III.
ID1EHST
-Middelburg v.v.
(Bemiae:) v.m,
•kdagen) 5.50.
i. 7.55, 9.30, 11.-,
5 2.—, 2'45, 3.30,
7.50, 8.40, 9.30,
Q (n. Zeil markt
6.20*. 8.40,10.16,
20, 2.05, 2.50, 3.35,
7.55, 8.45, 9.35,
i slechts tot d«
H4V£MIEIIST.
m. 6.6.20, 7.
10.—, 10.20, 10.40,
12.30,1.—*, 1.25*,
5, 4.25, 4.50, 6.10,
is: vm. 8,10, 6.3
9.50, 10.10, 10.30,
Nm. 12.10, 12.45,
.10, 3.40, 4.10, 4 35
8.—, 8.30.
allen Zondags uit
I-Iet jaar 1905 moet stellig beschouwd
worden als een bewijs, dat de zooge
naamde democratische richting tamelijk
algemeen veld wint. Deze richting uitte
zich in verschillende vormen, maar in
ieder geval zeer sterk, soms ook zeer
overdreven en op afkeurenswaardige
wijze. Men zal daarmede echter reke
ning moeten houden, anarchie en nihi
lisme in het welbegrepen belang van
welvaart en orde moeten bekampen,
maar tevens begrijpen dat tijden en
begrippen veranderen en van verstokt
vasthouden aan het eenmaal bestaande
geen sprake meer kan zijn.
Niet zonder afdwalingen, maar toch
zichtbaar, gaat b. v. Frankrijk die rich
ting uit en de republiek, die meermalen
op losse schroeven stond en nog steeds
talrijke vijanden telt, wordt blijkbaar
sterker.
Ie Noorwegen zien wij de democratie
weer een anderen vorm aannemen. De
uitkomst heeft bewezen dat het daar
volstrekt niet om de republiek te doen
was, maar dat het volk eenvoudig naar
zijn eigen verlangen geregeerd wilde
worden en dat verlangen met kracht
wist door te zetten. De koning werd
eenvoudig bedankt, zooals indertijd de
Hollanders, maar om heel wat meer af
doende redenen, Philips II bedankten.
Noren en Zweden, door politieke
omstandigneden vereenigd, behoorden
evenmin bij elkander als indertijd Bel
gië en Nederland. Het vrjhëidsbegrip
en de vooruitgang, zit er bij den Noor
te diep in. Bij de Zweden, een land
van adellijke grondbezitters, is het juist
andersom. Bovendien was Noorwegen
altijd min of meer als een wingewest
beschouwd en behandeld en dit verdroot
den Noren sinds lang. "Wanneer een
beker overloopt, dan heeft altijd de
laatst ingegoten droppel dat gedaan
met andere woorden er moet een naaste
oorzaak wezen, en hier was de naaste
oorzaak het beweren dat Noorwegen's
handelsbelang, afzonderlijke en zelfstan
dige vertegenwoordigers eiechte in het
buitenland en niet die welke door de
Zweedache regeering waren aangewezen
de Zweedsche belangen gelijktijdig
behartigden. Eindelijk nam Noorwegen
eene wet tot instelling van eigen con
sulaten aan. De koning weigerde deze
wet te bekrachtigen en het Noorsche
ministerie trad af, waardoor Noorwegen
feitelijk regeeringloos werd, want nie
mand was voor het aanvaarden van een
ministerschap te vinden, Toen namen
de Noren het kloek besluit, te verkla
ren dat de koning had opgehouden als
koning van Noorwegen te fungeeren,
de leden van den afgetreden staatsraad
gemachtigd waren yoorloopig de ko
ninklijke macht uit te oefeneD, in over
eenstemming met de grondwet en de
verdere wetten,- met de noodige wijzi
gingen welke een gevolg zouden blijken
te zijn van de ontbinding der Unie.
Dit besluit werkte in Zweden als een
donderslag bij helderen hemel, maar
men moest rekening houden met de
feiten en stelde een volksstemming voor,
door welke met verpletterende meerder
heid de ontbinding of afscheiding werd
bevestigd. Toen volgden de onderhan
delingen die de feitelijke afscheiding
langs minnelijken weg tengevolge had
den.
Eén oogen blik scheen het nog, dat
de Noren nu nog een stap verder zou
den gaan en, na de opgedane ervaring,
het koningschap zouden afschaffen het
kwam ook nog tot een nieuwe volks
stemming, waarbij echter, zooals nog
versch in het geheugen ligt, het koning
schap zegevierde. De Noren hebben
altijd meer voor het welvarende, han
deldrijvende Denemarken gevoeld en
zoo zal het land dan voortaan door een
zoon van het Deensche vorstenhuis
worden geregeerd. Daar de nieuwe vorst
door zijn huwelijk zeer na aan het
Engelsche vorstenhuis is verwant, kan
niet ontkend worden dat de staatkun
dige positie van bet nu geheel zelfstan
dige Noorwegèn, door de opeenvolgende
gebeurtenissen is versterkt.
De Hongaren zijn niet zoo gelukkig
geweest. Maar de omstandigheden heb
ben hen ook niet zoo gediend.
Men weet het, het meerendeel hun
ner haakt sinds lang naar afscheiding
van Oostenrijk, zonder dat zij daarom
voor het tegenwoordige althans, een
anderen vorst yerlangen'dan dien, welke
tevens de Oostenrjksehe keizerskroon
draagt. De sedert lang bestaande onaf
hankeljkheidspartj neemt ook hier zeer
in kracht toe, ofschoon men eigenlijk niet
kan zeggen, dat hier van democratische
invloeden sprake is. Het is toch de
adel der Magyaren, die het overwicht
in bet landsbestuur in Hongarije heeft.
Het kiesrecht is er zeer beperkt en het
volk, nog in verschillende nationalitei-
FEUILLETOM.
Telepliaoniuinmes.' 10.
ten, met eigen wenschen en belangen,
verdeeld, heeft zeer wein-.g invloed op
den gang der zaken. De onafhankelijk
heidspartij had nog nooit zooveel kracht
weten te ontwikkelen als in den laat-
sten tijd en de verkiezingen gaven haar
de meerderheid in het parlement. Ko
ning Frans beproefde toen wel uit die
meerderheid een kabinet te vormen,
doch te vergeefs en sedert wordt het
bewind met horten en.stooten, onop
houdelijke hooggaande geschillen en
gedurige Kamerverdagingen, gevoerd
door het zoogenaamde extra parlemen
taire kabinet van generaal baron Féjer-
vary.
De strijdpunten, waarom het echter
niet wezenlijk te doen is, ofschoon zij
met de wenschen naar onafhankelijk
heid in nauw verband staan, liepen
laatstelijk vooral over bet verlangen
om de Hongaarsche taai bij de leger-
commando's te gebruiken en andere
nationale legereischen. Doe? het extra
parlementaire kabinet wil men niet ge
regeerd worden, beschouwt de van re-
geeringswege gegeven voorschriften als
onwettig en voert ze eenvoudig niet uit.
Keizer Frans Jozef is in deze van
zeker koppig vasthouden niet geheel
vrij te pleiten, doch zal eindelijk wel
genoodzaakt wezen, te trachten door
den eenen of anderen maatregel de zaak
tot een beslissing te doen komen. Féjer-
vary heeft het sinds lang willen be
proeven met de invoering van het al
gemeen stemrecht, dat den koKer-koning
een doorn in het oog is maar de re
geering hoopt dat de zaken zullen ver
anderen, als het volk, in verschillende
nationaliteiten verdeeld, niet door de
Magyaren zal worden overstemd. Ten
slotte zal het er wel van komen maar
het spel is gewaagd, want indien het
volk, even als het Noorsche, zelfstandig
wil zijn en niet van uit "Weenen ge
regeerd worden, dan is de zaak niet
meer te houden en gaat het denzelfden
weg op als in het noorden, met dit
verschil, dat de beslissing niot zonder
geweld van wapenen zou verkregen
j worden.
Aboimements-Adrertentiën ©p «eer voordeelige voorwaarden.
hoorde een schrijven van den minister
van waterstaat, handel en nijverheid,
meldende dat II. M. de Koningin hem
met ingang van 1 Maart aanst. esn
buitenlandsch verlof verleent van ten
hoogste 5 maanden, ter uitvoering van
een opdracht van de Uhileenschs re
geering ten behoeve van de haven van
Valparaiso.
De Eerste Kamer zal Donderdag
middag aanst. het vestingsverdrag met
Duitsehland in openbare behandeling
(Naar 't Engelseh.)
B-3CBSLGE,
1906.
nm. 3,23 e) g)
nm. 3,50 g)
5f)
3 c)
na het vertrek van
:e n. Neuzen vm. 8,30
jsele en Neuzen ten
anuten wachten,
aaele en Neuzen ten
minuten wachten
gemaakt,
m 1,55 van Neuzen
iten.
13.)
Yeel liever zou de arme Margareth
de njpendste armoede geleden hebben,
dan het leven dat zij te Chillingworth
leidde. Zij zou met liefde de nederigste
hut, die hij haar kon aanbieden, met
Vere geduld hebben, indien zij niet
esd had hem in zijn streven om
hooger op den maatschappeljken ladder
te stijgen, te belemmeren, veel liever
dan van haar afhankelijk te zijn en ziek
te onderwerpen aan lady Chalkley's
nederbuigende goedheid. Jasper las de
droefheid op haar gelaat en was diep
gen.
„Kan ik u niet helpen Mag ik een
vriend voor u zjjn zeide hij zachtkens.
Zij schudde met het hoofd.
„Gij zjt heel goed, maar ik geloof
".ei; dat gij mij helpen kunt."
„Dat moet nog bewezen worden",
antwoordde hj vurig. „Geloof mij, als
het in mijne macht is, zal ik u helpen."
„Misschien doe ik verkeerd ik moest
wellicht meer geduld hebben", zeide zj
peinzend. „Maar het is zoo hard, zoo
moeiljk. Ik moet leeren moediger te
zijn."
„Moedig ik weet zeker dat gj niet
laf zijt. Ik heb u nauwlettend gadesla
gen, miss Pelham, en het grootste geluk
van mijn leven heb ik in uw bjzjn
gesmaakt. Gj zjt dapper, geduldig en
trouw."
Margareth sloeg verbaasd hare oogen
naar zjn gelaat op, dat van aandoening
gloeide, naar die donkere oogen, welke
bliksemstralen schoten, naar zjn lippen
die trilden. Z j had tot hiertoe gedacht
dat Jasper Herepath een treffend gelaat
bezat, thans, nu het verhelderd werd
door gevoel en teederheid, vond zj het
onuitsprekeljk schoon.
„Ik ben heel trotsch dat ge zoo goed
over mj denkt", zeide zj stamelend.
„Gj zjt inderdaad, zoo lang ik hier ben,
steeds heel goed voor mj geweest en
uwe sympathie was mj altjd aange
naam. Het is wel een bewjs van uwe
goedheid, dat ge u met een meisje zooals
Binnenlandsclia krielden
De Eerste Kamer.
In de gisterenavond gehouden ver
gadering van de Eerste Kamer is de
nieuwbenoemde commies-griffier jbr.
mr. Wittert van Hoogland beëedigd en
heeft hj zjn taak aanvaard.
Onder de ingekomen stukken be-
De positie van het Kabinet.
De „Nieuwe Ot." aandacht gevend
op wat de „Vaderlander," het „Lib -
Unie"-weekblad, schreef over de „on-
gewenschte hulp," door de reohterzjde
geboden aan den minister van oorlog,
geeft toe, dat, wie de positie van dezen
minister staatkundig onzuiver noemt,
zoo ver van de waarheid niet af is.
Een feit toch is het, dat de kabinets
formateur van richting en program van
het ministerie de ijnen heeft aange
geven en dat die ljnen om het
eens heel voorzichtig te zeggen den
zelfden kant uitloopen ais het ver-
kiezingsprogram van „Liberale Unie"
en „Vrjz.-dem. Bond." Ziet men nu
een der leden van dat ministerie bj
zjn begrooting vierkant in den steek
gelaten door de geheele vrjzinnig-
demooratische groep en een paar Unie
leden, en hem door de overige leden
dezer partij „voor een jaar vertrouwen"
toegemeten terwjl de rechterzj hem
met groote warmte bjvalt dan mag
men het een vurigen Borgesiaan niet
kwaljk nemen, wanneer h j al te duide-
Ijk toont, dat het hem kriebelt.
Hiermede echter wil de „Nieuwe
Ct.volstrekt niet zeggen, dat er reden
zou zjn om over de positie van gene
raal Staal bgzonder te alarmeersn.
„Onzuiver is de politieke grondslag
van al zjne collega's evenzeer als de
zjne. Wanneer het ministerie eenige
jaren in 't leven bljft geljk het
blad wenscheljk en niet onwaarschjn-
ljk acht dan zal de „onzuiverheid"
telkens aan den dag treden, nu eens
in ds positie van den eenen, dan van
den anderen minister. Deze zal den
steun der socialisten behoeven voor het
doorzetten zjner plannen, gene dien
van deelen der reohterzjde. Dat is een
voudig een gevolg van den uitslag der
verkiezingen, welke een moeiljken toe
stand heeft doen ontstaan, welke nog
ingewikkelder is gemaakt door de aan
de ministerieele crisis gegeven oplos
sing.
De „Unie" en haar organen zullen
ei' verstandig aan doen, deze onzuiver
heid niet met alle geweld en bj elk
voorkomend geval te willen gaan corri
geeren. Er is daar een streven merk
baar om de fictie van een gecoaliseerde
linkerzjde, welke het Kabinet het le-
veh zou hebben geschonken en waarop
het zou steunen tegen alles in hoog
te houden. Wat er voor nut in steekt,
zien wj niet in wel het gevaar. Want
het regoeringsbeleid op een politieke
fictie te bouwen, kan nooit doelmatig
zjn - 't is niet eerl jk bovendien. En
daarbj vervreemdt 't van het jonge en
toch al niet zeer krachtige ministerie
allerlei sympathieën, welke in ver
schillende staatkundige groepen, hetzj
reeds half zich openbaarden en die het
nu eens bj deze, dan bj gene gelegen
heid hoog noodig kan hebben.
„Oogewecschte hulp van de reohter
zjde" is óók daarom voor een Unie
orgaan een hoogst onvoorzichtige uit
drukking. Ten miDate zoolang niet de
„Unie" zelf van den bewindsman, wien
het geldt, de handen aftrekt. Overkomt
een minister in het kabinet-De Meester
dit, dan, inderdaad, wordt zjn
positie kwaljk houdbaar. Maar zoolang
de „Unie" hem rechtop wenscht te
houden, behoort zj dankbaar te zjn
aan ieder die mee wil schragen.
ik, hebt willen bemoeien."
Jaspers gelaat betrok bj deze woorden.
Zj hield hem dus voor veel te oud om
haar vriend te zjn en het verschil van
jaren gevoelde zj dus, hoewel in een
geheel anderen zin, evenzeer als hj.
„Indien ik u eenigszins tot troost of
hulp geweest ben sedert g j hier gekomen
zjt, draag ik daar roem op. Indien gj,
miss Pelham, mj als uw vriend wildet
erkennen, zou ik nog veel trotscher
zjn", zeide hj.
„Neen, ik moest m j gestreeld gevoe
len door zulk een aanbod."
„Wj zjn dus vrienden zeide hj
met zjn eigenaardigen glimlach.
„Ja", antwoordde zj eenvoudig en
stak haar hand uit.
Hj nam ze, aarzelde een oogenblik
en drukte ze een oogenblik in de zjne
voor bj ze losliet.
„En nu", zeide hj vrooljk, „mag ik
op het voorrecht aanspraak maken een
paar vragen tot u te richten. Wilt gj
mj zeggen, welke gedachten u zoo ver
ontrusten P"
Een pjnljke blos bedekte haar gelaat
en zj zeide
„Gj zult mj wel voor heel kinder
achtig houden."
„Zeker niet, in het minst niet
En toen hj haar verlegenheid be
merkte, overmeesterde hem een gevoel
van komend onheil.
„Het is de toekomst, die mj veront
rust", zeide zj. „Mjne vooruitzichten
zjn alles behalve rooskleurig. Mjn oom
en mjne tante zjn goedop hunne ma
nier, maar
„O, ik weet dat hunne en uwe wegen
ver uiteenloopen", zeide hj zacht.
„Ja, zj zjn zeer verschillend. Het
samenwonen met hen valt mj zwaar,
mjnheer Herepath, en toch kan ik niet
nalaten m jzelve de schuld te geven, dat
ik met hen niet beter kan omgaan."
„Ja", zeide hj, „olie en water ver
eenigen zich niet. Uw aard wjkt in alle
opzichten af van den hunne."
„Dat weet ik niet. Ik gevoel dat het
mj leeljk staat, dat ik mj ongelukkig
en niet op mjn gemak gevoelmaar
dat is de zaak niet."
Toen zj ophield, zeide hj in adem-
looze spanning, terwjl hj plotseling zjn
hand op zjn hart legde en bleek werd
„Zeg mj, bid ik, wat dit is."
Een inwendige stem zeide hem wat
hj hooren zou hj wist, dat de
liefde, die zoo laat in zjn hart was
Waar blijven on^s mUIioêsia
In den „Nederlandsehen Spectator"
schrjft „Flanor"
Overal rjzen ds belastingen, de de
ficits en de Staatsschulden. Zoowel hier
als in Indië zoowel in het üuitsche
keizerrjk als in Frankrijk; zelfs in de
Yereenigde Staten.
Men beweert, dat een hooge Staats
schuld een bewjs is van volkswelvaart,
Mjn, zeker wat ouderwetsch, staathuis
houdkundig verstand kan er niet bj.
Dat een Staat bjv. voor groote en blj-
vende werken leenen moet, is duideljk.
Maar m jns inziens wordt de tering toch
te weinig naar de nering gezet. Er is
geld noouig zoo beweert men
voor onderwjs, pensioenen, verzekering,
warm voedsel enz. enz., en steeds wor
den de belastingen hooger.
Hoe vurig wenscht een elk Alva te
rug, die slechts den tienden penning
eischte
Nu komt er tjdeijk hetgeen over
gezet zjnde beteekent„voor eeuwig"
10 procent op de vermogens- en
bedrjfsbelasting.
Er zal een tjd komen, dat men niet
meer betalen kan.
Zj, die van hun renten leven, betalen
alleen in de vermogensbelasting, terwjl
de nj veren, die, op hun beurt, weder
tal van personen laten leven, dubbel
worden getroffen.
En feiteljk, waarvoor dat alles P
Yoor militairen en hun aanhang
terwjl het in confesso is, dat Nederland
geen veertien dagen is te verdedigen.
O, ware het anders Hoe gul zou ik
millioenen stemmen voor zoo'n nuttige
zaak, als de verdediging yan het va
derland
Het treft mj altjd, dat, terwjl wj
in Nederland tech waarijk niet klagen
kunnen over te weinig belasting, er
nooit iets kan overschieten voor eenige
weelderige uitgaven. Nog dezer dagen
ontbarnd, door een doodel jken slag zou
vernietigd worden. Een oogenblik aar
zelde Margareth.
„Ik heb een trouwbelofte van een
ouden vriend en speelmakker", zeide zj
ten laatste. Oom, noch tante keuren het
goed en Bosie spot er mede. Hj is arm
en ik ook, w j moeten dus wachten op
j betere dagen, maar gj zult nu wel
i begrjpen in welke moeiljke positie ik
verkeer."
j Zj keek hem onder het spreken aan,
maar bemerkte met verbazing dat zjne
oogen gericht waren op de bergen in
het verschiet en er een treurige, afge-
i trokken uitdrukking in lag, die zj niet
verstond. Zj dacht dat hj niet op hare
woorden lette en hield daarom eensklaps
met spreken op.
„Ga voort ga voort", zeide hj
zacht, „zeg mj alles."
En toen stond hj op en keek vrien-
j del jk naar Margareth, die hem stamelend
haar treurige geschiedenis mededeelde,
hoe zj en Vere Beresford elkander reeds
in de vroegste kinderjaren hadden lief
gehad en hoe misschien nog jaren moes
ten verloopen, voor zj trouwen konden.
Geduldig en vol sympathie bleef hj
luisteren, Wordt
