Zaterdag
29 October.
Binnenlandsche berichten.
QttlA «a 1ST lift
No. 256.
42e Jaargang.
1904.
Gemeentebestuur.
VLISSINGSCIE COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zicli bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt, I. 187.
ADVEBTENTIËN: van 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie wordt de prijs slechts twee maal berekend. Groote letters
en cliché's naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en feestdagen.
Abonneinents-^dyertentiën op zeer voordeelige voorwaarden.
HINDERWET.
Art. 8 der Hinderwet
Burgemeester en Wethouders van VIjs-
singen
gezien het verzoek van AJ. DE
VRIES ZONEN te Rotterdam, om
vergunning tot het oprichten in in wer
king brengen eener Darmenwasschei'j
en Vetsmelterj in perceel Z no. 214c
overwegende, dat de ingewonnen ad
viezen daaromtrent nog niet volledig zijn;
gelet op art. 8 der Hinderwet
besluiten
de beslissing daaromtrent te verdagen
tot een nader te bepalen tijdstip.
Ylissingen, 22 Oct. 1904
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
WITTE VEEN.
De strijd o*er het tarief van invoer
rechten.
„Het Vad." heeft over dit onderwerp
een artikel van mr. N. G. Pierson, die
betoogt, dat de freetraders reden heb
ben zich te beklagen over de wijze,
waarop sommigen hen thans bestrijden.
Letterlijk van alle kanten, zegt zij, is
het vraagstuk der bescherming door
mannen onzer richting beschouwd. Geen
argument werd ten gunste, van protec-
tié aangevoerd, of met de meeste nauw
gezetheid is de waarde daarvan onder
zocht. Aan de ingewikkelde problemen
van het internationale ruilverkeer, de
wisselkoersen, de verspreiding der edele
metalen is bijzondere aandacht gegeven.
Ër is degelijk werk verricht, en het
heeft allerminst ontbroken aan pogingen
om den tegenstander te hegrijpen, zich
te verplaatsen in zijn gedachtenkring.
Dit nu wordt door sommigen geheel
geïgnoreerd. De leer yap den vrijen
handel wordt door dezulken eenvoudig
verklaard eeu „dogma" te zijn, een ge
loofsstelling, een vooropgezette meening,
voor bewijs onvatbaar. Daartegen wenscht
schrijver een krachtig woord van
protest te doen hooren.
VEXJTT.T.ETON.
bewerkt door AMO.
9.)
„Als eer» baron zal je leven met haar
ik zal een huis inrichten, dat je ont-
ïgen kan als een prins, nooit zal je
dgebrëk kennen, doch heb haar lief
en maak haar gelukkig 1"
Esther wierp zich aan haar vaders
horst en weende van geluk en zaligheid
'oen zonk zij Golinski in de armen, die
baar frissche lippen met duizend kussen
bedekte. Zwijgend reikte Leopold zijn
vader de hand dit oogenblik verzoende
1 met veel wat hem van zijn vader
I verwijderd had gehouden. In dit hart,
soms zoo onbarmhartig, leefde een
krachtige liefde voor zijne kinderen en
dit gevoel was de drijfveer van al zijne
I handelingen, zelfs van slechte. Het was
de fabel van de pelikaan, die zijn jongen
voedt met zijn hartebloed.
III.
Sedert twee maanden was Vollmar
'P het kantoor van mijnheer Hoen
I Werkzaam, en wel tot volkomen tevre-
I denheid van zijn patroon. Nauwkeurig
jtoet klokslag was hij present, en nam
J blijk aan den grooten lessenaar plaats
IotB de ingekomen ;brieven in te zien eb
Ij® noodige beschikkingen te nemen.
J Overigens werkte hij tamelijk zelfstan-
I Hoen had spoedig ingezien, dat hij
Een tweede grief, die hij tegen de
bestrijders van de freetraders aanvoert,
is dat sommigen onder hen, als ware
het opzettelijk, de quaestie in nevelen
schijnen te bullen. Yrje handel, zoo
spreken zij, maar die heeft nooit bestaan!
Wat gij vrijen handel noemt, is „een
zijdige yrjje invoer". Vrije handel zou
beteekenenvrij ruilverkeer fusschen
ftjle ycilken onderling, en dat is er niet,
zoolang er gro.ote staten zijn, die van
het beschermend stelsel niet willen
scheiden,
Mr, Pierson noemt dit verwarring
stichten, een quaestie die zoo klaar was
als de dag, met nevelen omringen. Na
tuurlijk, zegt hij, is elke freetrader een
voorstander van algemeene toepassing
der zienswijze, die hij is toegedaan
maar dit is het wezen, de ware kern
der vrjhandelsleer, dat vrije handel ook
dan nog voordeelig is voor een volk,
wanneer andere volken hooge invoer
rechten blijven heffen.
Verduistering van het geschilpunt,
zoo gaat de schrijver voort, is ook te
ontdekken in iets anders, dat in den
laatsten tijd sterk op den voorgrond
wordt geplaatst. Het bestaande tarief,
hier te lande, zoo wordt gesproken, is
met de vrijhandelsleer niet in volkomen
overeenstemming. Hoe vele artikelen
belast het niet met 5 percent. De be
staande heffingen mogen fiscaal zijn
naar de bedoelingen, maar feitelijk
geven zij toch bescherming. Ook wij
beoogen geld in de schatkist te brengen.
Het gansche geschilpunt komt neer op
een meer of minder.
Ik antwoord hierop, schrijft mr. Pier
son, met een besliste tegenspraak van
de bewering, als zou het geschilpunt
iu hoofdzaak een quaestie van meer of
minder zijn. Dat moge het worden in
de gevolgen,maar dat is het niet principi
eel Het ware geschilpunt is ditacht
gij hooge invoerrechten bevorderlijk of
schadelijk voor de welvaart Deze
vraag beheerscht de gansche tariefpoli
tiek, en men kan haar niet ontgaan.
Men mag het ook niet. Het is niet
geoorloofd zóó te spreken en te schrij
ven dat deze vraag meer en meer aan
de algemeene aandacht wordt onttrok
ken. Zij moet op den voorgrond wor
den gesteld met de meest mogelijke
klaarheid. Aan de rechterzijde is men
op andere punten gewoonlijk niet be
reid beginselen te laten wegmoffelen
waarom gedoogt men het dan 'hier, ja,
doet men het zelf?
Ons tarief, dat kan niemand tegen
spreken en wordt ook door niemand
in Vollmar een flink gevormd meusch
gevonden had, die zijn volle vertrouwen
verdiende. Omdat hij zelf dikwijls bui
tenshuis zaken had, liet hij Vollmar
gerust den kantoordienst over en daarbij
bevond hij zich niet slecht. Soms bracht
hij zijne tevredenheid onder woorden,
prees Vollmar en noemde hem de paarl
van het vak, maar het kwam niet in
hem op zijne tevredenheid te toonen
door een ldonsverhooging. Hij was een
knijper, die zelf nauwelijks het noodige
nam. Vollmar moest zelfs met overleg
•zijn geld beheeren om in eigen onderhoud
te kunnen'voorzien. Toch had hij twee
vriendinnen,die hem trouw bijstonden en
met moederlijke en zusterlijke zorgvul
digheid kleine diensten bewezen, b. v.
zijn kleeding in orde hielden en der-
gelijke, zonder daarvoor iets tot beloo-
ning te willen ontvangen, Deze engelen
in menschengestalte waren juffrouw
Welsch en haar blonde dochter.
Maar ook zij hadden in Vollmar een
waren vriend gevonden, die in zijn vrije
avonduren niets liever deed dan met de
beide vrouwen onschuldig te kouten of
uit een goed hoek voor te lezen. Voor
Hulda was er nog geen geschikte be
trekking gevonden zij hielp haar moe
der in hét huishouden of maakte voor
een manufactuurwinkel kinderrokjes,
terwijl Vollmar trachtte haar een goede
betrekking als kinderjuffrouw te bezor
gen. Hij verzekerde, dat Hulda daarvoor
volkomen bekwaam was, te meer nog
daar zij zeer zachtaardig- en toegevend
was.'Met vreugde begroette hjdaarom
op zekeren dag het bericht van Hoen,
dat er zich voor Hulda eeu goede ge-
ontkend, geeft metterdaad wat
noemtjeen zwakke bes^rmjng.« "Waar
om hebb»- wjj freetraders dan nooit
met nadruk aangedrongen op afschaffing
van al de tariefposten, die deze werking
hebben Ja, waarom nietOnze ge
meentelijke inkomsten-belastingen, onze
vermogens- en bedrijfsbelasting, onze
successierechten, worden soms ontdoken,
geven dus aanleiding tot fraude. Waarom
schaffen wij ze niet af? Omdat wij
fraude niet verkeerd achten Neen,
maar omdat wij weten, dat volmaakte
belastingen niet bestaanhij iedere
belasting moet mon in iets dat schadelijk
is berusten. Juist, zeggen nu onze be
strijders, hier komen wij op een punt,
waar wij ons met elkander kunnen
verstaan. De nu voorgestelde hoogere
invoerrechten leveren ook bezwaren op
doch naar de leer, die gij zelf voordraagt,
is ook hier berusting plicht. Temeer,
als men let op de voortreffelijke bestem
ming, die aan het geld, naar het zich
laat verwachten, zal gegeven worden...
Inderdaad, luidt zóó uw verdediging
van het voorgedragen ontwerp Do
verhooging der invoerrechten levert ook
naar uwe opvatting bezwaren op Wij
vernemen het met ware belangstelling,
doch gelooven dat nauwelijks, voor zoo
ver sprake is van rechten op goederen
die men hier voortbrengt. Meendet gij
het werkelijk, gij zoudt ten dezen evenzoo
spreken als ten aanzien van andere
belastingen. Dat aan iedere belasting
een bezwaar kleeft, is geen reden om
met iedere belasting en tot ieder bedrag
genoegen te nemen. In een betrekkelijk
gering bezwaar kan men berustenwordt
het te groot, dan nimmer. Gij aanvaardt
de inkomstenbelasting in weerwil van
de fraude, die zij uitloktdoch zoodra
men haar zeer hoog zou willen opvoeren,
waardoor ook de fraude sterk zou ver
meerderen, zoudt gij haar bestrijden.
Waarom verzet gij u dan niet tegen
de nu voorgedragen sterke verhoogiug
waut dat is zij ontegenzeggelijk
van het tarief Omdat gij hetgeen door
ons als een nadeel, als een bezwaar
wordt aangemerkt, niet als zoodanig
erkentof wel, indien gij er al een
bezwaar in ziet uit sommige oogpunten,
tegenover dat bezwaar grqqte voordeelen
meent te ziep ttaanwerkverschaffing,
opkomst van vele bedrijven.
Dat is het wat ons verdeelt, en dat
geschilpunt mag niet met wolken worden
omringd, zoodat niemand het meer kan
waarnemen. Helder moet het geformu
leerd worden. Is het een nadeel van
ieder invoerrecht op voorwerpen, die
legenheid aanbood om als gezelschaps
juffrouw bij een eenige dame geplaatst
te worden.
„Prachtige uitzichten!" riep Hoen,
met zijn gewone overdrijving, toen hij
Hulda zijn kantoor zag binnenkomen.
„Bene betrekking zooals er maar weinig
in Duitschland zijn Daar kunt u leeren,
daar kunt u den fijnen toon overnemen,
want die dame ontvangt de netste ge
zelschappen uit de stad. U zult wel van
haar gehoord hebben. De bekoorlijke
villa aan de Promenade, tegenover het
terras behoort haar toekent u haar
naam U hebt hem zeker al gehoord
zij heet Dora Burghausen."
Nauwelijks had Hoen dien naani uit
gesproken, of toevallig opziende, ver
schrikte hij van Vollmar's vertrokken
gelaatstrekken. Met glazige oogen staarde
deze voor zich heenin zijn anders
zoo zacht gelaat was iedere spier ge
spannen in zijn voorhoofd stonden
diepe groeven en zjn dikke wenkbrau
wen waren dreigend saamgetrokken.
„Mensch, Vollmar, wat scheelt je
Ben je soms niet wel Antwoord dan
toch Wat zeg je, ben je gezond Vol
maakt wel Juffrouw Hulda, spreek
toch en zeg mij of mijnheer Vollmar
er niet uitziet om iemand vrees aan te
jagen. Dat was een aanval van beroerte
of een onmacht. Hebt u gisterenavond
soms wat veel gegeten
Vol bezorgdheid trad Hulda op Voll
mar toe,
„Wat scheelt u, beste vriend vroeg
zij, „wilt ge dat ik den dokter haal
De gevraagde haalde diep adem.
„Neen, neen, het ie niets, het is al
ook binnenslands vervaardigd worden
of kunnen worden, dat er eenige be
scherming uit voortvloeit, ja of neen
Zoo ja, dan is nog wel verschil van
meening bestaanbaar over de vraag, op
welk punt dat nadeel, in vergelijking
met de bezwaren die aan andere belas
tingen kleven, al te hinderlijk wordt.
Tiet oordeel daarvoor zal bepaald worden
eenerzijds door de opvatting die men
heeft van de plaats, aan het tarief van
invoerrechten in het fiscale stelsel toe
komende, anderzijds door de waardeering
der aan andere belastingen klevende
bezwaren maar zeer ver zal dat mee-
ningsverschil niet reiken, en een tarief
als het nu voorgedragene, zelfs een dat
daaraan zeer nabij komt, wordt door
niemand, die weigert aan de zegeningen
van hooge invoerrechten geloof te hech
ten, aanvaard. Zulk een tarief aanvaardt
alleen de protectionist, en alleen op
grond van zijn protectionisme.
Maar hoe dan, zoo wordt telkens
gevraagd, de middelen gevonden tot
dekking der uitgaven voor een ouder-
doms- en invaliditeitsverzekering, voor
een ziekteverzekering, voor verhooging
van de rijksbijdragen ten behoeve van
het bijzonder onderwijs, voor de pensio
neering van onderwijzers en leeraren,
voor steun aan de Indische financiën,alles
te zamen een bedrag van stellig niet
minder dan 12 miliioen gulden per jaar
En om dit mogelijk te maken, zoo
gaat de schrijver voort, zal men belas
tingen heffen die schade toebrengen aan
landbouw, nijverheid, scheepvaart en
handel Een overmatigen druk leggen
op de arme bevolking Niet alleen
den regel der belasting naar draagkracht
schenden, maar die draagkracht zelve
gevoelig aantasten Neen, luidt het
antwoord, dat alles zal zoo zijn naar
uwe opvatting, niet naar de onze. Ih
de hooge invoerrechten, waarmede wij
de ledige schatkist gaan vullen, zal
een ruime vergoeding liggen voor de
lasten die daaruit voortvloeien. De be
volking van Nederland zal niet armer
worden, maar rijker.
Ziet men wel, hoe de principieele
quaestie, de vraag hoe bescherming
werkt, telkens weder opduikt Men
schuive haar naar achteren zooveel men
wil, zij laat zich niet verdringen. Beant
woord haar in onzen geest, en een finan-
tieele, ook een sociale politiek, als die
der regeering, verschijnt in een zeer
ongunstig daglicht. Beantwoord haar
in den geest der protectionisten, alleen
dan laat zij zich verdedigen, tot zekere
hoogte althans.
beter
„Dan maar weer aan den gang I" zei
Hoen en verzocht Vollmar met Hulda
dadelijk op weg te gaan om haar bij
mejuffrouw Berghauseu voor te stellen.
„Open alle sluizen van uw welsprekend
heid, mijn waarde", riep de kleine man,
„wij moeten deze verbintenis tot stand
brengen, ten eerste om juffrouw Welsch
goed geplaatst te krijgen en ten tweede
om met deze dame in betrekking te
komendat is eene aanbeveling, dat
maakt ons naam Kom spoedig Geen
tijd verloren Tijd is geld i"
Langzaam maakte Vollmar zieh ge
reed om uit te gaanhij was vandaag
werkelijk vreemd in zijn doen. Had hij
vroeger ooit voor den spiegel gestaan
om te zien hoe zijn hoed stond, of ge
keken hoe zijn voorkomen was Ein
delijk scheen hij tevreden te zijn.
„Zij zal mij niet herkennen," mom
pelde hij, zoodat Hoen noch Hulda hem
verstond. „Ik ben een andere geworden
Mijn groote baard, waarmee zij mij
altjjd zag, is weg, en vier jaren iu „dat
huis" hebben er het hunne tos bijge
dragen, dat er van den vroegeren Theo-
doór Vollmar niet veel is overgebleven.
Kom, gaat u mee, juffrouw Hulda
Hij verliet met het meisje het kantoor
en ging door de levendigste straten
naar de Promenade, waaraan de villa
der dame lag.
„Mijn hart klopt, mijnheer Vollmar,"
zeide Hulda, „misschien beval ik haar
niet."
„Dat is toch niet te vreezen," ant
woordde Theodoor. Vertoon u slechts,
I zooals ge zijt, natuurlijk en eenvoudig.
Wij mogen van onzen kant niet moede
worden de principieele quaestie op den
voorgrond te stellenscherp te doen
uitkomen, dat Nederland thans door de
regeering geroepen wordt partij te kiezen
voor de protoetionistisehe leer. Dat is
het wat aan den strijd bolangrijkheid
geeft. Met die leer was sedert 40, 50
jaren gebroken. Nederland kreeg van
lieverlede een tarief waaruit wel niet
alle protectionistische werkingen waren
verbannen, maar dat niet op de protec
tionistische leer was gegrondvest. Die
werkingen golden als nadeeligwij be
rusten er in, omdat zij betrekkelijk
luttel waren, gelijk wij in verkeerde en
daarom niet gezochte bijkomstige wer
kingen van andere belastingen berusten,
zoolang zij binnen zekere grenzen be
perkt blijven. Thans roept men ons tot
een andere beschouwing. Wat ondeugd
werd geacht, moet nu als deugd gelden.
Wij moeten volte face maken. En daar
tegen verzetten wij ons, wij, de voorstan
ders van den vrijen handel.
Het iijk van president Kroger,
De kransen en andere bloemtakken,,
thans neergelegd op en om de kist met
het stoffelijk overschot van president
Kruger, in de rouwkamer op de be
graafplaats „Eik en Duinen", zullen,
naar wij vernemen, alle worden mede
genomen naar Zuid-Afrika. Vermoedelijk
zullen zij dezer dagen vooruit naar Rot
terdam worden verzonden om in de
chapeile ardente aan boord van de
„Batavier VI" een plaats te krijgen,
zoodat zij niet aan den rouwwagen
worden gehangen bij vertrek van „Eik
en Duinen" in overeenstemming met
den eenvoud, welke op aandrang der
betrekkingen van wijlen den president
de overbrenging moet kenmerken.
Precies ten 8 uur 's morgens zal a.s.
Maandagochtend "de rouwwagen „Eik
en Duinen" verlaten om ten ongeveer
3 uur te Rotterdam aan te komen.
Met grooten spoed wordt er gearbeid
aan het in gereedheid brengen van de
„Batavier VI". De romp is geheel zwart
geschilderd, terwijl het dek met gang
boord enz. wit geverfd is. De schoorsteen
heeft zijn onderscheidingsteeken behou
den, een wit-met-roode breede band met
de letter N. (Wm. H. Muller en Co.)
De chapeile ardente bevindt zich in
het bovenste laadruim, over de geheele
breedte van het achterschip, met in
gangen bij de laaddeuren, zoowel aan
bak- als stuurboord. Het dek is met
een naar de chapeile ardente afhellenda
Hoe onschuldiger ge schijnt, hoe meer
ge het vertrouwen der dame zult winnen.
Zij houdt er van onschadelijke mensehen
om zieh heen te hebben."
„Kent u mejuffrouw Burghausen?"
vroeg Hulda verwonderd.
Vollmar schudde het hoofd. „Mijn
hemel, hoe zou ik aan zulk eene voor
name dame kennis hebben Ik oordeelde
slechts in het algemeen de dames
zijn alle precies gelijk."
Zwijgend stapten zij een tijdlang naast
elkander voort. Volimar scheeugeujel
in gedachten verdiept. Eindelijk, bij het
begin van de Promenade bleef hj stil
staan en greep Huida's hand. „Ik moet
u een kleinen dienst vragen, juffrouw
Hulda!" zei Hij„het is een kleine
moeite noem mj in tegenwoordigheid
van die dame mjnheer Bosch en niet
bj mjn waren naam. U weet ik heb
betere dagen gekend en om mjn bloed
verwanten wensen ik dat mjn waren
naam niet met mjn geringe betrekking
verbonden wordt. Wiltu doen wat ik
vraag
„Van harte gaarne, mijnheer Voll
mar. O, vergeving, mijnheer Bosch
wil ik zeggen, ik begrijp echter niet
hoe uw naam geschandvlekt wordt door
een eerlijk beroep. Maar daar u dat
wilt, kunt u op mij rekenen. Daar zijn
wij reeds voor het huis dat wij zoekeu."
Ongeveer tien schreden van den weg
verwijderd' lag een klein gebouw van
twee verdiepingen, waar een net aan
gelegd tuintje voor lag, dat door een
fraai hek van den weg gescheiden was.