10.
1904.
Woensdag
3 Augustus.
42e Jaargang.
Binnenlandsche berichten
FEUHjLETOM.
181.
Gemeentebestuur,
lu i) PLAATS.
Kamer ïan Koophandel,
DS.»
222,
setraat
ie
7—
1040
5 125'
- 6 15
LO 6 30
10 30
12 45
)5 4 35
10 10
VIISSIN6SCHE «OCBAHT.
Prijs per drie maanden ƒ3 30. Franco per post ƒ1,50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. M abonneert zich bij ale Boek
handelaren, Postdirecteuren of reditstreeks bij den Uitgever
F. VAN DB "VELDE Jr., Kleine Maikt, I. 187.
AD VERT '.X flKX: van 14 inxïs ƒ0.40. Voor eft en regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf vun driemaa' {plaatsing - vr/elfde
fdvertentie wordt de prijs slechts twee maal bereken.! Gnxxte letter»
«n eliehé's naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en feestdagen.
Teleplioomiummer 10.
Abonnvments-Advertentiën op zeer wordeeliso voorwaarden.
Burgemeester en Wethouders van Vlls-
[tiugen biBDgen ter aigemeene kennis,
jst van at baden verkrijgbaar zuilsr zjn
ABONNEMENTSBOEKJES van 5 Kaartjes
tegen den pnj* van 1 50
Vliwingen, den 1 Aug. 1904.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN EOORN VAN KQUBEKEKKE.
Be S cretad»,
WITTEVEEN.
Se ontbinding.
„De Standaards houdt nog een nabe
trachting over de ontbinding. Hst blad
wist er op, dat er tweeëilsi critlek is
geoefend op het besluit tot ontbinding.
.Esnsrzps door dat deel der psrs, dat
geneigd ia, om het gebruik van het ont
j blndlngcrecbt lichtvaardig op te vatten,
alzoo formosl geen bedenking hssft,
„#ar aan het Kabinet verwyt, alles op
haren en snaren te zottan, orn een par
ticulier jachtveld van den minister van
Munnlsndschs zaken mild van deugdeigk
wild te voorzien.
'Anderzijds door zulks redacteuren, die
I in elke gebruikmaking vsn hst ontbin-
Idlngsrecht een ombuigen naar de volks-
I souvereiniteit zien, en uit dien hoofde
iooideelen, dat tot dit gebruik ciat dan
I la bet alleruiterste geval van noodzake-
{kheld mag worden overgegaan.
Tegen de eerste critiek plaatsen we
I geen «nticiitiek, wijl ze volmaakt over-
I Wig la.
«Anders daarentegen staat het met de
I tweede soort critiek. Deze toch gaat uit
I tan een beginsel, dat ook het onze is.
Volkonou verainitelt kan en mag niet
I sikend worden. Da souvereiniteit bsiust
I afgeleid bg hst Huis van Oranje, en
Iptlmordiaal ligt ze ie de Almacht onzes
lode.
Daar het nu van algemeens bekend-
I held is, dat het tegenwoordig Kabinet
lilt niet anders belQdt, staat hierdoor op
I zichzelf reeds vast, dat aan het thans
■genomen besluit tot ontbinding nooit
lenig precedent zal kunnen ontleend
Iworden door da lofzingers der voikssouve-
[relniteit."
«De Standaard" dan ter zak® komende
voor wat hen aangaat, c,sis met ons
e volkssouvereinileit verwerpen,* maakt
|twseërlei opmerking. „Da eerste is, dat
j de verwerping darvolksiouvereini-
[tót zekere staatsrechterlijke regeling on
tilbaar is, om den volksinvloed in wst-
i banen te lelden, en om bij conflicten,
tattoo dit leiden kan, een oplossing
Hogelijk te maken. En de tweede is, dat
pet Kabinet niet vragen kon hoe een en
teler het best en zuiverste te regelen
Vrj) bewerkt door M. J. K.
.Verduiveld, ik zal den sleutel toch
s' verloren hebban, bm hm, dat is
Haal - daar zal ik den slotenmaker
moeten roepen,* sprak h(j tot zich
''ven, maar zoo luid, dat de oberkellner
i"w goed verstaan kon.
Deze kwam gedienstig naderbij. «Dat
fataal," sprak hij, ondertuisehen het
ostbarc handkoffvrtje aandachtig bekfi-
■*Bde. Manheer heeft zeker iets noodig,
«t daarin geborgen is
«Zou ik het anders open maken t'
[otg mijnheer White t&msigk barsch.
i zal ik er aan doen?' en weer
"Mo hij in zijn zakken, nam een kan-
van de schrijftafel en ging daar-
in het zQ vertrek aas den rechter
wan®, maar zich te plaatsen had op het
standpunt der bestaande regeling.
Bat deze regeling idsësl geaomsa een
betere en meer doeltreffende kon zfin,
is steeds ook onzerzijds erkend maar in
het onderhavige geval hiermede niet te
rekenen. Het Kabinst had zich te plaat
sen op het thans geldende standpunt, in
Grondwet en Kiesrecht omschreven.
Doch, ai wordt toegegeven, dat d®
zaak voor andere an misachten voor
batera regeling vatbaar ware, dat alles
komt niet in overweging bij de beoor-
desling van hst thans genomen beslui'.
Het Kabinet toch had uitsluitend te re
kenen met den weg ter ontkoming aan
een gerezen corflc', gelijk de Grondwet
dien heeft afgebakend.
Ten sïotte wijst ,de Standaard» er op,
dat het zeker hoogst gewen scht is dat
er geen noodzaak besta van het ontbin
dingsrecht der Eerste Kamer gebruik te
mak«a.
„Vesl, veel beter is hst, dat men
beiderzijds, wetende waarop het uit zou
moeten ioopen, zich matige, en over
en wser van sik spannen van den boog
afzie.
Toch kan dit nist vau ééa kant komen.
Orn dit doel te bereiken moeten de
Kroon an de Eerste Kamer saam werken,
en dit geschiedt niet, indien de politiek
anders gezinde meerderheid in de Eerste
Kamer den rvgel volgt, dat ze verwerpen
moet wat mat haar bfginsel strijdt. Dan
loopt men vast. En zegt men nu wat we
verstaan, dat eau man van overtuiging
toch niet stemmen kan voor een ont
werp, dat met zgn politiek beginsel in
strijd is, dan kunnen we hierin treden
mits onder tweeërlei voorbehoud.
Het eerste is, dat da ministers en ook
de meerderheid in de Tweede Kamer,
zóó verstaan, hun politieke overtuiging
niet kunnen afleggen, en dat, zoo de
Eiisie Kamer elk compromis afsnijdt,
dit ook afgesneden is voor de Tweede
Kamer m het Kabinet.
En dan nog dit tweede voorbehoud,
dat onze Grondwettige regeling niet aan
gelegd is op twee Kamers, die in poli
tieke overtuiging principieel tegenover
elkander staan, maar integendeel alleen
op twes Kamers, die verschillen in graad
van snelheid, waarmsê ze een gezamen
lijk beleden grondovertuiging wenschen
te realiasersn.
Mst twee Kamers, die principieel tegen
over elkander staan op staatsrecht is de
ontbinding nog slechts een zeer onbehol
pen middel tot herstel van eenheid van
actie; alleen zoo Tweede en Eerste Ka
mer slechts gradueel verschillen, geeft de
Grondwet wat ze geven moet.
Tekort op do gewone Middelen.
„Hat Centrum" verneemt dat da re-
geeriug zich genoopt ziet maatregelen
ia bsramaa om hst evenwicht in ds
financiën te kunnen handhaven, daar
men, na het ruime vloeien der middelen
kant.
Na een poos koerde hij hoofdschuddend
terug en ging in hst andere zQ vertrek,
doch kesrde ook daarvan onverrichter
zake terug. „Bat is een miserabele ge
schiedenis," zeida hij, terwijl hg met dan
vost op dan grond stampte, „zoo iets ia
mij nog nooit gsbeard, ik ben de nauw
keurigheid in eigen person."
De oberkellner, die den heer gaarne ean
dienst wilde bewezen, haalde nu uit zijn
eigen zak een bos sleutels te voorschijn.
,Als u het gosdvindt mijnheer
misschien is hier walsen sleutel bg, die
op het slot past.*
Mgnheer White knikte even ®n nu
begon de kellner de sleutels op de rg
af in het slot te passen. Na veel vruch
teloos passen vond hg sindeigk een ga
schikten sleutel, het slot ging over en
de koffer sprong open.
,Dank ja wel, man I" sprak mgnheer
Wnite en knikte goedkeurend met hst
hoofd. Hg greep daarop in zga zak en
wierp den kellner een stuk zilvergeld
toe, wat deze na vele buigingen begeerig
opraapte.
„Ik denk, dat ik op mgn vriend z&l
wachten hoe lang hg ook wegbigft,"
zei mgnheer White verder, terwgi hg
in de laatste jaren, thans voor sen tekort
staat op de gewone middelen.
Door den minister van binnenlandsche
zaken is de volgende circulaire aan de
Commiss irissen der Koningin in de on-
derscheidsne provinciën gezonden
„Tan einde de nabjj de grens gelegen
gemeenten eenigszins te ontte.ffan van
den last, welke op hen drukt tengevolge
van int korter of laager verbiyf van
behoeftig# Nederlanders, welke uit den
vreemde naar het vaderland teruvkeersn,
is door mg eene regeling getrefirin met
de Maatschappg tot «sploitati» var> Staats
spoorwegen en de Hollandsch ijzeren
spoorwegmaatscbappg. Dientengevolge
sullen bshofftige meerderjarige Neder
landers, welke hier te lande komen, in
de gelegenheid kunnen worden gesteld
om eventueel ook voor faun msdsreiaend
gezin voor rekening van mgn departe
ment piasiakaatien derde klasse te be
komen voor vervoer binnenslands langs
da ignsn van gemelde maatschappijen
tot ot althans tot zoo nabg mogeigk
de door benzelven meestal vóó: ds aan
komst in Nederland aan te wgzen plaats
van bestemming. Be verstrekking dier
plaatskaarten zal gsschieden ten af-if te
van ean daartoe strekkend bewgs, dat
op naam en voorzien van de noodige
aanwijzing kan worden afgegeven lo.
in het buitenland door een Nederlandsch
diplomatiek of consulair ambtenaar, van
witn een bahoef ige een bijjt voor een
plaatskaart voor vervoer tot op Neder
landse! grondgebied ontvangt, en 2o.
hier te lande van we?e mgn departe
ment door tusEchenkomst van dsn bur
gemeester der gemeente, waar oen be
hoeftige wordt uitgeleid ingevolge aone
dezerzgds ingewilligde aau-raga van
eene vreemde regeering om hem in
Nvderiand toe te laten. Ben burgemeester
van zoodanige gemeente zal ia elk fey-
zondor geval door mg bedoeld bowjjs
worden gezonden, zoo noodig, mat ver
zoek aan den behoeftige eventueel ook
voor zgn gszin eenigen bepaald te noe
men of te begrenzen onderstand te ver
kenen voor levensmiddelen gedurende
de verdere reis, welke kosten alsdan
van mgn departement zuilen kunnen
worden teruggevorderd.
Tan aanzien van ds sub. 2o. bedoelde
bshoaftigen zai mynerzgds hunne komst
mede worden bericht aan den burga
meester van de plaats hunner bestem
ming.
Ik heb ds esr U, H. E, G. te verzoe
ken, het voormelde tar kennis te brengen
vaa de burgemeesters der gomssnten in
Uwe provincie."
Z.tting van 1 Augustus, des avonds
8 uur,
Voorzitter de heer Jos. van Ria'te.
Tegenwoordig 6 ledea. Afwezig de
aan de achrytfafol plaats nam, met het
koffertje voor zich. „Ik heb nog weinig
lust om te soupasren, het diner was
voortreff dgk, ik ben nog half verzadigd,
maar als ik van gedachte varander, zai
ik wri schellen."
Na nog san dieps buiging gemaakt t®
hebben, verliet d® kellner au het vertrek en
do hser White öie«f alleen met den inhoud
van het koffjrtje. B8na twse uren zat
hg aan de achrgftafel. Hg moaat warks-
ïgk de nauwkeurigheid in eigen persoon
zgn, zooals hg do a kellnar verzekerd
had, want onvermoeid was hg bazig met
hst nalezen en terechtsehikken der brie
ven, waarbg hg telkens aanteekeningan
maakte in zgn notitieboekje. Daarbij Eet
hg echter niets bigken van ongeduld
ovar het overmatig lang uitblijven van
zgn reisgezel en vriend. Hg schoen zoo
druk in zgn bezigheid verdiept, dst hg
't uitbigven geheel vergat.
Toen echter de marmeren pendule op
dan schoorsteenmantel tw&alt uren sloeg,
sloot mgnheer White haastig het koffirtje,
sprong op es schalde.
„Nu maakt mgn vriend het toch wat
al te bont,* begon hg hoofdschuddend
tegen den binnentredenden kallner. „Ik
begin mQ nu werkelijk bezorgd te maken
hseren Bas, Du Jok van H sel en Polak,
sllsn met kennisgeving.
De notulen der vorige vergadering
werden gslezsn rn goedgekeurd.
Vervolgens werden verschillende mede-
deelingen gedaan, o. a. van een beschik
king van den minister van waterstaat,
houdende de benoeming voor hst tgdvak
van 1 Mri 1904 tot 80 April 1905 van
den voorzitter, se leden, de piaatsver-
vangends teden ®n dan secretaris van
da commissie van adviss voor spoorweg
diensten.
Van Burg. «n Weth. was ingekomen
een exemplaar vaa de door den raad
dezer gemeente goedgekeurde rekening
der administratis van de Kamer over
het diens'jaar 1903,
De directie van de stoomtram had een
schrgven gezonden, dat nota was ge-
nom=n vat een verzoek der Kamsr, om
op zittingsdagen van het kantongerecht
te Middelburg, ook om 10.15 een tram
van Vlissingan ta laten vertrekken, dcch
dat door verschillende omstandigheden,
waar de maatschappg rekening mede
moet houden, voor het tegenwoordige
gaen verandering in de nu bestaand®
dienstregeling ban gebracht worden.
Ds hser Ausr W3nschte op te meiken
dat dit schrgven destgds aan hem is
gizondsu in zgn qualiteit van waar
nemen! secretaris. Hg zag dat het daags
daarna in de „VI. Ot." werd opg-momen,
doch hg stalde er prgr. op ts i&'en weten
dal- hg niet do zegsman ia geweest.
Naar aanleiding vsn esa missive der
Kamer aan de directie der Staatsspoor
wegen, om ook te Viissingsm perron-
kaarten beschikbaar ta atellan, waardoor
ds golegechaid zou worden geopend
vrienden en konnissen van het perron
af ta halen, had de directeur generaal
bericht dat de reden tot het verzoek, om
te Vlissingen 'ast parron slechts toegan-
koigk te stellon tegen betaling van oen
psrronkaartjs, niat recht duideigk ia.
Thans toch wordt, wanneer men dan
stationschef om toegang vraagt, zulks
in d:n regal toogastaan en heeft m«n
dan kootalcozon toegang. Bg invoering
van het perronkaarteostelsel zal die toe
gang 5 csnts per persoon kosten, terwgt
bg buitengewone gelegenheid, als reizen
van vorsten ®tc. hst psrron toch ook voor
alle met-reizigers gesloten zai moeten
worden gehouden ®n de uitgifte van
perronkearten gestaakt zgn.
Handhaaft Uw collega het ve.zoek,
wat wg gaarne zuilen vernemen al
dus eindigt hst ®ehrö?8ü dan zjn
wg boreid tot da in voorlag vau perron-
kaarten medo ta warken.
Op voo-stol van don Voorzitter ward
besloten dezen brief aan de heeren Po's*
ei Bos op wior verzoek dostgds het
sshrg -SR aan de Staaisspoo. wegen ward
gericht «n die thacs afwezig zga
rond t» zenden an daarom een bssiissing
asn te houden tot de volgend# ver-
gsdsring.
Ai deze ingekomen stukkan werden
voor notificatie aangsnomen.
over dan jonkman. Is do hotelhouder
misschien nog op de been
Da kaliner knikte toestemmend.
„Wel verzosk hem dan eens bg mg
boven te komen," gin? mfinhaor White
voort. Hg naderde daarop het venster en
zag in ds duisternis naar buiten. Onaf
afgebroken klerierde de regen tegon ie
ruiten, waarbg zich echter de voetstap
pen listen hooten van ismaad, die het
hotel voorbyiiep en ia de verte verdween.
De hotelhouder kwam. „Ik ben geheel
tot uw dlonst, mjjaheersprak hg
eerbiedig. „Wat is uw verlangen
„Ge zoudt mg een grooten dienst ba-
wgzen als ge mgn vriend kondal op
sporen, ik maak mg werkeigk ongerust
over hem."
Nu vertelde mgnhesr White nogmaals
hoe zg op een groot plein in de duister
nis door gedrang van een menigte men
sahen, die uit den schouwburg kwamen,
van elkander waren geraakt en deelde
verder aan den hotelhouder mede, in
welke betrekking John Muddia eigenigk
tot hem stond.
„Ik geloof wel niet, dat er grond is
om zich beangst te maken," basloot
White, „want om de waarheid te zeggen,
is hg w*l een vrooigk Fransje," en daar
Overgelegd werden hierna verschillen
de stukken, jaarverslagen enz., die even
eens voor k'nnisgeving werden aange
nomen en in de boekerg zullen worden
geplaatst.
Van den minister van waterstaat was
ontvangen een uittreksel uit het verslag
van den hoofd-ingenieur voor hst stoom
wezen over het jaar 1903, uitgebracht
aan den minister van waterstaat enz.,
krachtens art. 8 'van het Kon. besluit
van 14 Januari 1897 (Stbl. no. 45).
Nog was ingekomen een schrgven van
den minister van waterstaat betreffende
zegelrechten in Engeland.
De Nederl. Kamer van Koophandel te
Brussel had dd. 16 Mei een schrgven
gezonden, waarin deze Kamer verzocht
wordt, binnen een maand na dagteeke»
ning van hot schrgven te willen msde-
deeler, in hoevarre, naar de meening
dezor Kamer, és voorgestelde wgziging
der Noderlandsche Invoerrechten bezwa
ren oplevert en weika die bezwaren zgn,
g-zieti van het standpunt dat U per
soonlijk tegenover het nieuwe tarief in
neemt.
Ook deze stukken werden voor noti
ficatie aangenomen.
Ter tafel kwam vervolgens sen af
schrift van een door de Kamer te Hooge-
zand—Sappenneer aan den minister van
binnenlandsche zaken gezonden adres,
tot wgzlgiog van art. 245 der gemeen
tewet. Ia dit adres wordt o.t. gezegd
de Ksmsr te Hoogezand—Ssppameer,
toejuichende de gedachte, oogenschgnigk
in art. 245 der gemeentewet neergelegd,
nl. om hen, d'e een betrekking, beroep
of bedrgf uitoefenen in een andara ge
meente dan die van hun hoofdverbigf,
ook raar in de gsmeentezorgen te doen
deelsn, betreurt ten zeerste dat, door de
onduidelijke en mssr practise!» samen
stelling van dat artikel, de toepassing
van dien aard ia, dat vele personen,
diekennegk daar tobshooren, daarvan
worden vrggesteli, terwgt enkele daar
aan zgn oolerworpon, sn daarmede door
een dubbele belasting worden getroffen.
Do Kamer vindt het ééa, zoowel al*
het ar.der, hoogst onbiligk. Zg veroor
looft zich daarom de vrijheid, Uwer
excellentie eerbiedig te verzoeken, zoo
mogsiyk tot wgziging van art. 245 der
gemeentewet te willen overgaan, in dien
zin dat ds inkomsten uit een betrekking,
beroep of bodryf, in die gemeente wor
den beiast, waar ze worden verkregen,
en dat andere inkomsten, hoe ook ge
naamd, in de gemeente van het hoofd-
verbigf moeten woiden aangsslagenmet
dien verstande, dat de hoogte der pro
gressie in iedere gemaente van aanslag,
wordt berekend naar het totaal inkomen
van Jen belastlngachuldigo, en dat het
al of niet aanwez g zij a tot uitoefening
van een betrekking, beroep of bedrQf,
alsmede tot poraoonigke uitoefening,
bulten beschouwing biflft.
Zoodoends zou, naar bescheiden mea
ning de; Kamer de belasting, zooals 't
behoort, slechts enkelvoudig worden ga-
bg knipoogde hg tegen den hotelhouder,
d!e door een glimlach te kannen gaf
dat hg de bedoeling van deze woorden
wel begreep. „De verleiding is hier in
ds stad groot en wie west, waar hg zich
op dit oogenbiik amuseert, terwgi ik mij
hier ongerust maak het is wezenigk
nist mooi van hem gehandeld."
De hotelhouder schudde het hoofd.
„Ja, mgnheer, dat is zoo maar ik
hoop, dat u om hem niet langer met het
souper wacht."
„Neen, neen 1 Laat u het maar boven
brengen. Ik vrees echter, dat ik uw kok
niet veel eer zal aandoen, ik ben nog
bgna verzadigd van hst diner, waarover
ik u trouwens mgne tevredenheid be
tuig." Be hotelhouder gevoelde zich
gevleid en dankte met een* diepe buiging
voor het aangename compliment. „Ik
ben anders zoo angstvallig niet, maar ik
weet niet, hoe het komt, dat mg de
keel wordt toegeknepen." H0 keerde zich
om en liep nu de kamer heen en weer.
D: hotelhouder bracht met eigen handen
4e zilveren soepterrine naar boven en
ontkurkte de fljscfi Budeshelmorberg,
welke de heer Waite besteld had.
(Wordt vervolgd).
