VLISSIMSCIE COURANT. I 'S ZOOM 11 Dinsdag TH REN No. 110. 42e Jaargang. 1904. G2- ,'o L u m. R VING STANDBEELDEN. Binnenlandsche berichten. k re Gulden, rentende I Ie en Inbraak. ÏTE 10 Mei. FEUILLETON. i I Ldh-oven. IMENTEu 25 cent tot fl 8,5q 12Vj cent tot 35 cent 15 tot 77 V, cent anco. if ITEXD 'EN Jassen en Scharen, Spont nfornuizen in elke grog nkaeten, Filter», tê'e én beeuratigera bsfc ODE ARTIKELEN 3a®Ê_ ELLAMYKADE, Cf109 iNBEVELEND, AS HI LST, C. 59. oiegelruiten. ïappij van Leveni 547/49. rl. Begrafenisfom Anker. Het reinigt ischadsiyk en vervangt jaa gelden voor .1 toilet BELMANJX, .BBIKANTEN, Nömegeo (o-, r Zes jaren, en voor verlof of in werkelijl gee jaren gedetacheer Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zieh bij ale Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij den Uitgever F. VAN DE MELDE Jr., Kleine Markt, I. 1S7. ADVERTENTIËNvan 14 regeis ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaa' plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs slechts Weemaal berekend. Groote letters en eliehé's naar plaatsruimte. Verscliy nt d ageiyks« op Zon- en feestdagen. Teleplioon nummer 10. Ahonnements-Advertentiën op zeer voordeelige voorwaarden. Ziidaar een onderwerp, waarover men j onzent met gerustheid zyre meenir g zeggen. Ain wat men wel eens standbeeldenmanie heeft genoemd, :an wij Nederlandera one niet schul- Wö bezitten er betrekkelijk zesr „Inlg en daaronder zijn er, die wö niet zouden willen missen. Ook zou- er kunnen z|Jn, die wij nog niet uitten en die wy toch wel gaarne uien willen hebben. Waarom?Omdat die belangrijke diensten aan land volk bewezen, zoo iets zouden noodig ibben, om bö de natie ln dankbare iiinnering te blijven? Neen, daarom ijker niet. Voor zoover ons voik de ironpgeschiedenis zijner groote zonen ,t, meenen wy dat het niet zoo on tbaar is, dat het hunne nagedach- uis niet in booge eere zou houden. Jnr juist met de historische kennis het volk ia het zeer treurig gesteld il wat die vermeerderen kan, ver- in ons oog waardeering. Met het «smaden van hulpmiddelen moet men jljd voorzichtig wezen. Ook in de oprichting van een matig tntal standbeelden zien wij zulk een ilpralddel, mits deze monumenten pierdaad kunstgewrochten zyn want ik de kunstzin van ons volk is weinig itwikkeld. Wjj bezitten ook leeljjke ndbeelden, en die moesten er niet omdat zij het kunstgevoel van den itwlkkelde bsleedigen en dat van den loatwikkeide niet verhoogen. Ig- Gru.ld.en. L ilichtigen met onbepa* fdepot te Harderwijk, of lilitieplichtigen onder1 Hebben wjj hierboven aangeduid wat aar onze meening een standbeeld moet fn en waartoe het kan dienen, dan losten wij hier nog even tegenover lillen wat het niet mag zijn. Het lag geen bron van verdeeldheid wezen, i de mogelijkheid daartoe bestaat bijna ieder geval. Is het b.v. niet van al «neene bekendheid, dat de held, wiens ons midden staat, de groote Debiel Adrlaanszoon, een overtuigd voor- toereid. 3URG, Badhuisstraat was der anti-stadhouderlijke re- ,rg? Wanneer zjjn standbeeld nu opgericht moest worden, dan wisten waarom het niet en waarom het '•1 zou moeten worden gedaan. In dit lival trouwens is de politieke richting Ru zeer ondergeschikt belang. evenwel is het anders en behoort iffl met omzichtigheid te werk te gaan, lier sprekend komt dit uit b(J de plan- |on tot oprichting van een standbeeld esfraaf hoek Slacissfraaf, aan voor bet WASSCf EN van F(Jn Goed, OPDOEN van Gordijnen,, sre Blouses, Spreien, Hoe4 Voor nette en tydigeJM, ingestaan. :elfie adres een GEMEl MMER Te Huur, ension. PbotografleartlMele* Fboocfrtfca ja QMBopMoa» Dp. A. H. C. v. SENU& «MM» Cwcrfts M M CO, J§g MTTCCCCH. feytaaamit JR3 ELE 10.) Ojgenbiikkelök was hjj daartoe bereid ïb het gelukte haar niet, hem voor S alleen te hebben, daar de geest, fw zy eenmaal opgeroepen had, haar in gestalte van baron Theodor volgde, ft ditmaal, de afwisselende luimen der Ristte geheel ignorearand,zich volstrekt 'itt liet afschudden. zoo kwam het eerst den volgenden tot een ongestoord onderhoud r—uu.u R'corda en Clarence, daar h;J ®am om haar zyn besluit mede te Itslen, gelQk hij. dit te voren aan haar te kennen had gegeven. Deze was 'ttrovsr ontroostbaar. Zijn dochter be narde uiterlijk de grootst mogelijke Nate, toen Clarence over zjju spoedig 't'trek naar Italië sprak. Menigmaal had üzegd, dat zij het rldderliJker vond "•en jonkman, wanneer dsze het zwaard voor onzen stadhouder Willem III, wiens naam aan een der belangrijkste perioden onzer geschiedenis verbonden is. Maar, professor Blok heeft het zoo juist gezegd in zijn hoofdartikel in het „Nieuws van den Dag3 van 5 dezer, deze stadhouder neemt nog eens andere en breeders plaats op het terrein der wereldgeschie denis in. Als leider van Europa in den strijd tegen de plannen van Loiewjjk XIV, staat hg er ook, in verband daar mede „als de moedige voorvechter van de Protestantsche beginselen tegen de door LodewtJk in dienst zijner monar chale plannen aangewende Boomsche propaganda. Hg staat er ten slotte als de redder èi van de staalkundige vrij heden én van da Protestantsche opvol» ging ln Engeland, door de Stuarts, in verbond met LodewtJk ernstig bedreigd." Nu spreekt het van zelf dat, indien men op deze of dergelijk gron den een standbeeld voor den held van 1672 wilde oprichten, dit bij een deel der natie tot ontstemming aanleiding zou geven. Om een standbeeld dienen allen zich te kunnen veraenigen, zoo als voor een graftombe ieder hat hoofd kan oatblooten. Niet wat verdoelt, maar wat vereenigt en wat aller belang be treft, moet den grondslag voor het werk opleveren. Uit dit oogpunt beschouwd, behoeft men voorwaar niet te zoeken naar redenen die er toe kunnen leiden, om de nagedachtenis van den stadhouder-koning op voor allen zichtbar» wijze to eeren. Het rampjaar 1672, het jaar toen men zaida dat .Holland in laaf' was, blijft een ééaig punt in onzo schoone historie. Het is natuurlijk niet te zeggen wat er gebeurd zyn zjjn, wanneer de Zonkoning den raad van Conéé had ge volgd, om alle vestingen te slechten, om met de bezettingen het leger weder aan te vullen en met het aldus voltal lige leger de Amsterd&msche linie, het laatste, maar stevige bolwerk aan te vallen. De IJdelheid verblindde den koning en zyn minister van oorlog. ZjJ meenden dat Holland Fransch grondgebied zou worden en dan moesten de vestingen toch weer opgebouwd worden. Toen be gon de oorlog in hot polderland, die ongeëvenaard belangwekkende oorlog, onder anderen door Hendrik JanSihim- mel in zfjs „Sinjeur SemeiJns" zoo levendig afgeschilderd. Van dien ifjd dagteekent de loopbaan van den grooten stadhouder, Lodewyks geducht,en tegen stander van den grootsten veldheer en staatsman vau zijn tjjd, aan wiens genie en volharding het te danken is, dat Lodewjjks droom, de vereeniging van al de Nederlandsche gewesten met het Fraosehe r(jk, niet werd vervuld. Daar om stellen wij levendig belang in het plan ota den bevrijder van Holland een Standbeeld op te lichten. Moge het dan wezen een monument zijner waardig een monument dat 's volks belangstel ling in z£jn schoone historie levendig doe toenemen. Welke gewaarwordingen vervullen ons bij de gedachte aan die schier wonder bare redding uit den nood, die een ver klaarbaar gevolg was van de verzwak king, waartoe de partijtwisten de repu bliek hadden gebraeht I Welke gewaar wordingen vervullen ons by de gedachte aan den man, die het roer van Staat in handen nam, op een tijdstip toen de republiek bijna verloren scheen den man zonder ervaring en zonder verleden dis niets gedaan had om het vertrouwen der stadhouderlijke partij te rechtvaar digen en die toch een reuzentaak op de zwakke schouders nam, waarvan h(j zich op schitterend® wfjze zou kwijten. Het was Willem III, die in de don kere dagen van 1672 de bijna verloren natie tot een ongelooflijke krachtsinspan ning wist op te wekken, die den party geest wist te bezweren en van iedere gunstige- wending der omstandigheden op de voortreffviykste wijze party wist te trekken. Zal zya naam dezer da^sn waarschijn - iyk op breeder wyze in herinnering worden gebracht., met het bovenstaande meenen wy voldoende ta hebben aan getoond, welke eene uitnemende gedachte aan het allen steun verdienende voor nemen tea grondslag ligt. in plaats van het penseel koos. Zyn voornemen om als vry williger ln de ge lederen van het leger te treden zou zy dus öngetwyteld blliyken. Fier de schouders ophalend, antwoordde zy daarop bitter spottend„Daar vergis je ja in, Clarence, want het sclrijnt mij toe, dat ja hier slechts een verloren post opgeeft." Welnu," antwoordde hij kalm ,myn ouders gaven my hun toestemming, en niets is er hier wat my zou kunnen terughouden. Leef gelukkig, Ricorda. Je hebt hier een schoonen, wyden werkkring, dure plichten, in wier vervulling het leven licht an aangenaam voor je henen vlieten zal. Kom, laat ons de hand schudden en ai» goede vrienden met een harteiyk „vaarwel" scheiden. Ricorda was zeer bleek geworden, hare oogen schitterden vsrleideiyk, ja, bijna teederiyk. Haar toorn was gaweken, de hoonende uitdrukking op haar gelaat verdwenen. Zy vergat haar trots, week en biddend klonk haar stem „Ga niet, Clarence, verlaat ons niet. Een zekere hand most het beheer over Lyfcon Hall voeren. Myn vader heeft je noodig, verlaat toch je geboortegrond niet.' Be Koningin te Bome. De „Osservatore Cat'olico" van 4 Mei ontvangt van haar Romeinschen eorres- pondent het volgende bericht Van gezaghebbende zijde wordt het bericht door de „Zeit" verspreid,als zou de Koningin van Holland zich niet in Ro me hebben opgehouden, wgl zy zich niet wilds onderwarpen aan da gewone voorschriften voor mit-katholieke vor sten, die den H. Vader wensehen te bezoeken, voor onjuist vsrklaard. In werkeiykhsid is or niet over de zaak onderhandeld en Koningin Wilhel- mina heeft er nooit san gedacht Pius X te bezoeken. Voor het overige zya de gevoelens van de Koningin van Holland in deze zaak bekend. (.Omtrum."/ De Drankwet, „De Gemeentestem" bevat over het ontwerp tot wyziging der drankwet een artikel, waarin het volgende wordt op gemerkt „Men bedenke, dat de drank wet, nu zij er eenmaal is en ruim 20 jaren heeft bestaan, zoo maar ineens niet kan omgewerkt worden, met ver- waarloozing van de grootste belangen der vergunninghouders. Met hand en tand zyn de in 1SS1 bestaande localiteiten in stand gehouden, en de omstandigheid dat de meesten na dien tyd zyn overge gaan op„anderen, "heeft debiliykheiddoen geboren worden, dat de wetgever niet te veel blijft hangen aan de destyda ge maakte bepaling, dat zy zouden mosten verdwynen als met ééi slag. Naar het ons voorkomt, is het in de gegeven om standigheden het biliykst, eenvoudig art. 26 sub b te laten verdwynen, en letter a aldus te wijzigen, dat de ver gunning niet kan geweigerd worden aan hem, dia op 1 Mei 1881 daarin het be drijf uitoefende, zoolang hij leeft en aan hem, die by bet in werkirg treden dezer wet (nl. da wiJzigiDgewsi) daarin het bedrijf uitoefende, mat dien verstande, dat aan de weduwe van den vergunning houder op 1 Mei 1901, de vergunning niet kan geweigt-rd worden zoolang zjJ weduwe biyfr, geen ander middel van bestaan heeft en de zaak niet namens haar door anderen dan b.v. bloedver wanten tot den 8 an graad ingesloten, wordt gedreven. Verder zouden w|J een nisuw artikel wensehen, waarin aan den gemeenteraad da verplichLing wordt opgelegd om be palingen vast te stellen waaraan drank- gelegenheden moetsn voldoena. ten opzichte der ingangen van de localiteiten b. betrcffande het toelaten van en het verkoopit! aan jongens beneden de 20 jaren «n vrouwen c. ten aanzien' van ■de inrichting der localiteiten voor zoover daarvoor vorgunning wordt verleend krachtens ds drankwet beneden het wa teiyk maximum, of krachtens by- zondere machtiging. Op overtredh g van de door den raad te maken bepalingen zou verder ala straf moetan gesteld worden een betrekkeiyk hoogs geldboete, en intrekkiDg der vergunnning by har- haalde overtreding binnen het jaar, nadat de eerste overtreding is gestraft of het maximum der boete is betaald. Het „utstervingaEyatesm" zou hierdoor gehandhaafd blij ven,doch aan de weduwen zou het mogelijk gemaakt worden haai bestaan ta behouden, terwyi strenge voorschriften zouden kunnen worden in b.et leven geroepen voor de „nieuwe" vergunningen, binnen de grenzen van het maximum te verleenen. Haar verzoek roerde Clarence, doch juist de verwyzing naar Lyton Hall her innerde hem aan zyn besluit, om geen meisje t® trouwsn ter wills van haar bruidschat. Neen, by kon niet blijven, bS kon het betera gevoel zyns harten niet verkoopen voor geld en goad. Dui zendmaal beter om eenzaam door het leven te gaan, dan zich zei ven en Ri corda te misleiden dis hij niet beminde. Beter dat by dat nu begreep dan later. Hy bleef vast in zyn besluit. Zoodra Blcorda de onwrikbaarheid daarvan inzag, nam zg hst masker van een hoogmoedig galaat weder aan. „Welnu," seide zy kortaf, „vaarwel dan, ik houd je niet terug. Wellicht, dat hst ook maar bater voor je is, dat je gaat." En toen hy werkeiyk gegaan was, barstte er een storm van hartstocht in haar binnenste lov Z£j sloot zich in baar kamer op en weigerde bjj haar vader te komen, ofschoon deze er haar dringend om liet verzoeken. Zy wilde niemand zien, en toch kwam er iemand tot haar en dat was Msrcedes. Tusschen deze en haar had zich ia den laatsten tyd de vroegere vertrouwe lijkheid weder in zoover ontwikkeld, dat, Vermogensbelasting. De minister van flaanciën heeft de volgende bekendmaking gepubliceerd De wet op de vermogensbelasting is aangevuld met eenige bepalingen omtrent navordering van belasting. Dientengevolge zal voortaan, wanneer na de vaststelling van een aanslag blijkt van een grooter vermogen dan werd aangegeven, nog een aanslag worden opgelegd, en wel voor vyfmaal het te weinig betaalde bedrag. Hetzelfde geldt voor aangiften waarin ten onrechte werd verklaard, dat bet vermogen geen f 13,000 bedraagt. Mitsdien heeft niet het minst de be lastingschuldige zelf geldeiyk belang by het doen van een juiste vermogens- aangifte. Onze financiën. W(J namen in ons vorsg nummer een artikel'je over uit „de Standaard" onder bovenstaand opschrift. Het „Vad." critiseert deze beschouwing van het anti-rev. hoofdorgaan. Het Haag- sche liberale blad schryftWij laten nu daar, dat noch bier, noch banketwaren, noch sigaren thans naar de waarde zyn belast, sigaren zelfs lager dan in de meeste andere landen, zoodat de mede* deelingen hieromtrent van „de Standaard" met een zacht woord fantasie zyn te hesten. Basel zy gevraagd waar de conse quentie schuil ging, toen „de Standaard", om de lieden met inkomens van f600 f 8000 te sparen, een belasting aan beval, dia goeddeels zal moeten worden betaald door „anderen t d.w.z. door wie van minder nog dan f 600 moeten leven. En hoe zy het klaarspeelt, te betoogen, dat door een kleine tien millioen meer aan indirecte belastingen de koopkracht niet, door een dergeiyke som meer te h'fLn aan directe belastingen de koop kracht wèl verminderen zal. En hos tariefe-herzlening nijverheid en arbeid te hulp kan komen, voor zoover het buiten land „meebetaalt" en dus door het in komende recht geen pryaverhooglng zal intreden. Problemen alle, waar de gewone rede niet by kan. wanneer balden alleen wareD, juffrouw Marlit de ondergeschikte geheel mocht sfbggen en zy de joDge s'otvrouw geiyk een vriendin met woord en daal bijstond. Zrodra nu de tydiDg van Clarence's aanstaand vertrek te harer oir en kwam, spoedde zy zich onthutst naar Lyton Hall, waar Vivian Carre haat half ver bitterd zyn beklag deed, hoe Ricorda zelve door hare teugellooze grilligheid en door haar koel gedrag den jongen de Bracy verdreven en de vervulling van zyn eenigsten wonsch verwoest had. Op Mercedes maakte dit een volkomen on- begrypeiykea indruk. Een afwyzing van Ricorda niet vreezend, betrad zy heftig de kamer van deze en deal de deur achter zich op slot. Eer nu de jonge slotvrouw hare verbazing anders dan in een toemigen blik te kennen kon geven, stond juffrouw Mercedes reeds hygend, met een vaal gelaat en sombere trekken vóór haar. „Ricorda, wat heb je, o, wat heb je gedaan, miss Carre Door uwe schuld verlaat Clarence de Bracy Lyton Dat kan, dat mag niet gebeuren. Ik bezweer u, het mag niet zya! Ge moet uwe luimen wat matigen, ten minste zoolang tot gs mevrouw de Bracy zyt. Kom, spoed Se oud liberalen en de verkiezingen. De „Nieuwe Courant" schryft i „De sociaal-democraten zoo vrefpt men ons tegen hebben gezegd dat het bootddoel van deze Statenverkiezingen de bekamping van het ministerie-Kuyper is. Wat gaat dit ons aan? wy gevoelen zoomin behoefte om de soc..democraten te helpen tegen het ministerie-Kujrper, als om dit ministerie te helpen tegen de liberale meerderheid der Eerste Kamer. Van „geestdrift" by de leiders der oud liberalen voor medewerking aan „een overwinning, die in de eerste en voor naamste plaats een zege voor de sociaal- democratie zal zyn" tïsljjk „Da Stand." het uitdrukte) kan dan ook, zelfs ironisch, met even weinig recht gesproken worden, u hem terug te roepen 1" „Wat raaskal je txh, Mercedes? Ëa wie veroorlooft je zulk een taal?" riep Ricorda, haar met kwaiyk onderdrukte heiligheid in de rede vellend. »Ben je dol, dat je het waagt om op zulk een wijze tot me te spreken 1" „O, ik waag nog meer," antwoordde Mercedes stoutweg, terwyi er een woest vuur uit hare oogen straalde. „Ik zeg u ge moet Clarence huwen. Uw gansche levensgeluk staat op het spel 1" „Waarachtig, ik geloof dat ze gek is," zeide Ricorda haifluid met gloeiende wangen. „Neen, nog ben Ik het niet, maar ik zou het kunnen worden. Neem u ia acht," riep de opgewonden vrouwdoch eens klaps van toon veranderende beproefds zy het thans met verzoeken. «O, Ricorda, mijn engel, voor wie ik de zaligheld mijner ziel op het spel zette, hoor naar my. Laat je verteederen, verban je trots, want ik weet het imme s, je bemint C arenca de Bracy, trouw hem en alles komt in orde." Dit was het droppeltje, dat Ricorda de maat des toorns vol maakte. Wordt vervolgd^ g.

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1904 | | pagina 1