E,
Donderdag
14 Januari.
Yan week tot week
L -f
42 a Jagrgang,
1904.
Wasschei
beker.
SwStefe
ïméiééb krak
NÖ. II.
ETIJ
week all<
VERMIN
É2LS word1
b e n e d et
sleeding
Gemeentebestuur.
SUJiSEB wm 411111.
SmBLQB.
1304
Hoe Abel-Ter-Akanianz
aan een millioen kwam.
3 Ja-rL-u-ar;
bliek a Contain
tapijten, M
HE- en NOTE!
VLISS1N6SC
Pröa per drie maanden 1.80. Franco per post 1.50
Afzonderlijks nummers 6 cent. Men abonneert zich fcg alle Boek
handelaren, Postdirecteuren os rechtstreeks bjj den Uitgever
F. TAN SB VELSI Jr., Elaiis Markt, L 137.
E COURANT.
ABVEPiTEHÏlENvan 1-4 regels 0.30. Voorf eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie wordt ie pry» slechts tweemaal berekend, Groote letters
en eïiché's naar plaatsruimte.
T«r»uk|«ï iagelüks, aitgasmdni ©g Sta- m ïsmtissgm.
Ub<MBi«Rmle-A*Ya4«sfll* ®p woMseMge ToorvBaeita.
VCOBSTRAAT.
SVRAAGD
lingstraat 168,
eelt zich aan n
SÜRANTIEN,
op Buizen,!
eren, Schepen t
ansporten.
atemelspeldei
.3
en Bureau dei
aminsï
aiaaatsasBi
se: vm 450 (alle:
fan Zeilmarktn
nm 12 30 1
5 - 5 56 6!
Zeilmarkt VM
j op werkdagi
|0 nm 12 35 1
5 05 6
11
AVENDIEHST,
rm 6— 6 20
10— 10 20 1»|
- 110 1 30°
15 3 50 4 10 4
0 7 30 7 50
is: vm 6 10
9 50 10 10 10
Nm 12 10 1
50* 3 10 3 40
40 7 20 7 40
Burgemeester en Wethouders van Vlis-
singeD, herinneren by deze belangheb
benden nogmaals aan hunne verplichting
tot inzending vóór 16 Januari aanst.
van de lijsten, bedoeld in artikel 1 van
het kiesreglement voor de Kamers van
Arbeid.
Viissingen, 13 Jan. 1904.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOOBN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
WITTEVEEN.
Zooals men weet hebben Frankrijk en
Engeland in 1903 een arbitrage-verdrag
gesloten, waarbij bepaald wordt dat alle
rechtsgeschillen, lusschen de beide mo
gendheden over uitlegging van tractaten
ontstaan, onderworpen zullen worden
aan de uitspraak van bet permanente
Hof van Arbitrage te 's Gravenhage.
Behalve dat dit goede voorbeeld uit
een oogpunt van algemeen belang toe
juiching verdient, was het ook een dui
delijk teeken van meer toenadering tus
schen Engeland en Frankrijk. Dit werd
nu in de laatste dagen bevestigd dooi
geruchten omtrent een nieuw tractaat
tusschen de beide mogendheden gesloten.
Wel schijnen deze eenigszins voorbarig
maar toeh zit er iets van dien aard in
de lucht. Er schijnen besprekingen te
zijn gevoerd over het elkander de vr|je
hand laten in streken waar men elkander
thans een beeije in den weg zit. Zóó
b.v. Egypte, het noorden van Afrika, enz.
Maar het zijn tamelijk lastige en inge
wikkelde aangelegenheden en hoewel w|j
aan den goeden wil der beide betrokken
partijen niet twijfelen en vooral niet aan
de groote bekwaamheden van den Fran-
sefaen minister van buitenlandsche zaken,
den heer Delcasré, meenen wij toch, dat
het nog wel eenigen tijd zal aanloopen,
eer van wezenlijke overeenkomsten in
deze sprake kan z0n.
Overigens zouden wjj zeggen hoe
meer tractaten en hoe meer arbitrage,
hos beter.
Konden w|J dat in zake Japan en Rus
land ook maar zeggen Iutusschen, blijft
de zaak nog een beetje hangende, dan
is op bemiddeling wel kans en zeker is
vallen Zondags
b) nm. 8 28
3 50.
tm. 1 55.
b. 3 23c.)
na het vertrek 1
Bene schets uit het volksleven te liflis.
8 10
8 50
ikens, Borsselei'
23 naar Bi
igen naar
n des ZONDA0S
spoorwegit*""'
Abel haalde de flssch met brandewijn
e voorschijn en met elk glas, dat de
aagvrouwen ledigden, schenen zij
praazzamer te worden. Z|j trokken zich
0 baren uit het hoofd, krabden zich de
orst open en krljschten dat men er
van zou worden. Abel huilde met
I e wolven, Hjj vergoot bittere krododil-
r^a®h en schonk de vrouwen aanhou-
brandewijn, want hoe sterker het
f1Aam'n0t ®u gehuil is, des te schooner
16 «9 lijkdienst.
Eindelijk konden de vrouwen niet
®6rzö vielen de een vóór, de andere
^bewusteloos op den grond.
8i was intusschen op een inval
het, dat de weg van vrede_ nog niet
geheel is afgesloten.
Rusland toch schijnt in het aan Japan
gegeven antwoord nogal toeschietelijk te
zijn geweest. Volgen» BeriSjnsche berich
ten zou men te Sint Petersburg aan Japan
eens stelling in Korea willen toekennen,
ongeveer gelijk aan die welke Engeland
in Egypte heeft. Op Mantschourjje zou
Japan geene aanspraken mogen maken,
die het, naar wij meenen, ook niet heeft
gemaakt, sinds de mogendheden, na het
tractaat van Simonoseki, den afstand van
Port-Arthur verhinderden. Bedoeld wordt
echter naar het schijnt, dat Japan de
bedoelde Ghinaesch'e provincie ook niet
met zijn handel zou mogen veroveren.
Rusland wil niet dat Japan voor zjjn
handel in Mantschourlja overal vrijen
toegang heeft, zooais de mogendheden
dat hebben in de Chiaessche verdrag
havens.
Da blijkbare erkenning van het Ja-
pansche overwicht in Koraa schijnt er
al toe geleid te hebben, dat geen Japanschs
espeditie naar het schiereiland gaat
voorloopig althans niet.
Het staat vast, dat het antwoord van
Rusland van dien aard ia, dat er op
kan worden voortgebouwd. Nu, zouden
wij zeggen, is het oogenblik aangebroken
voor het aanbod eener bemiddeling, die
de wereld voor een ware ramp zou kun
nen bewaren. Werkelijk schijnt daarvan
ook iets in de lucht te hangen, en nu
moge het waar wazen dat beide mogend -
heden hun toeraatiogon vuurLzetten, ZQ
moeten dat wel doen zoo lang er, om
zoo te zeggen, geene spy kers met koppon
zijn geslagen. In elk geval is dan toch
de Russische vloot van Wladiwostok
(Siberië) weer teruggekeerd en dus niet
doorgestoomd naar de Gele Zae.Nstuurlijk
zal de handeltquaestle nu nog wel een
moeilijk punt opleveren, maar is toch
in elk geval niet het voornaamste punt.
Wij zjjn overtuigd dat Rusland niet veel
te dien opzichte zal willen of kunnen
toegeven, maar zelfs dit is niet afdoende.
Als een kans op vrede kan oak worden
medegerekend het algemeen erkende feit
dat de oorlog in Rusland niet populair
is. Het volk kan de hangende quaesties
niet beooröeelen, stelt er geen groot be
lang in en voedt volstrekt geen haat
tegen Japan.
Summum summarum wijst de balans
voor het oogenblik weer een crediet aan,
dat, zoo wC hopen, binnenkort sterk zal
accresseeren.
In Macedonië blijft het potje natuurlijk
gekomenDe oude Gigo had esn rok
aan, die betrekkelijk nog zeer goed was.
Er was licht andeihalf of twee roebels
uit te maken, en daar in dier hoek lag
een kleedingstuk het gesehenk, dat
waard was om in het graf te vergaan
Zoo gedacht, zoo gedaan. Hjj nam den
rok op an naderde er mede het l(jk. Doch
vóar dat h|j hem weg deed, was het
nog wel de moeite waard, den rok eens
wat nauwkeuriger te onderzoeken. Mis
schien kon h|j nog gekeerd worden of
waren er nog een paar vesten uit te
maken, waarvoor hij gemakkelijk drie
roebels kon krijgen.
Hjj nam een mes van de tafel en
begon de voering los te tornen.
Wel verdraaid I De rok was reeds ge
keerd
Reeds wilde Abel hem in zijne woede
weder in den hoek werpen, toen hjj iets
tusschen zijne vingers hoorde knarsen
haastig scheurde hjj de voering verder
los en zie daar vielen eenige stukken
papier op den grond.
Abel nam éen dezer stukken op bfjna
had hij eaa beroerte gekregen, want het
papier was niets minder dan een bank
noot van honderd roebels.
Zoo telde hjj er tien Den rok tornde
nog steeds te vuur staan, en Turkije en
Bulgarije kibbelen onderling, De Bulgaar-
sche regeering beschuldigde de Turksche,
hoogstwaarschijnlijk niet geheel ten on
rechte, dat, ondanks alle beloofde ea ten
deeie uitgevoerde hervormingen, de slechts
behandeling der Macedoniërs voortduurt.
Natuurlek zal Turkjje daarop antwoorden
met een wederklacht en blijven wjj ia
het cirkeltje ronddraaien.
Het hoofd van den Macedonischen op
stand, de in der tjjd doodgewaande Boris
Barafof (wiens krachtig,, mannelijk portret
de Nederlandsche almanak voor 1904
geeft) veitoeft in Getève en schijnt daar
politieke betrekkingen te onderhouden.
Hjj zou daar een internationaal comité
van bulpverschafimg willen oprichten,
om dienst te doen tegen den tjjd dat de
operaties worden hervat, hetgeen zeker
zal gebeuren. Op dit gebied kunnen wij
helaas niet al te optimistisch gestemd zijn.
•-
AI heerscht dan op het oogenblik nog
al veel vrede op aarde, het is en biyffc
er een in marsehtenus, met ransel op
den rug of, zoo men wil, van patronen-
gordel voorzien. Gok het Duitscha rflk,
althans keizer en regeeriug, hebben nog
niet genoeg van den gewapend6n vrede
en willen dien nog wat meer wapenen.
Uitbreiding van leger en vloot zit zoo
waar weer in de luchtmaar het schijnt
we! dat men de zaak maar haif ver
trouwt en eerst eens zien wil hoe da
nieuwe Rjksdag er ow denkt.
Men wil dat de regearing hat, voor
nemen zou hebben om eerst het ontwerp
belasting-hervorming te doen behandelen
en daarna met een voorstel tot uitbrei
ding der defensie voor dan dag te komea.
Natuurlijk weet de regearing zeer goad,
dat de tachtig sociaal-democraten zich
als één man er tegen zouden verklaren,
maar ook van andera partyen is men
lang niet zeker, en zelfs het machtige
centrum (de kerkeiöke groepen) is op dit
punt niet eensgezind en bovendien ge-
woon in belangrijke aangelegenheden toe
te stemmen als het er iets voor in ruil
kan bedingen.
Het wordt tfld dat tegen de immer
stagende uitgaven eens een dam wordt
opgeworpen. Misschien krijgt de regeering
nu haar zin nog weldoch, krögt ze
dien niet, dan kon eene ontbinding van
dea Rijksdag de oppositie nog wel eens
meer veraterken das in 1903. Hst militair
abgolutisma in Duitschland zal zijn hoogte
punt wel bereikt hebben.
hy nu aan alle kanten los, doch meer
wilden er niet te voorschijn komen.
Haastig stak hij de tien banknoten in
den zak, want éan van de vrouwen
begon zich te bewegen en hy kon
zijn vader toch niet dien goedon rok
mede in het graf gevendat zou zonde
wezon HQ trok het lijk nu dan ouden
rok aan en legde zich daarop op de taehta,
om van goud, zilver en rpdom te
droomen,
De oude Gigo was begraven geworden.
De geheels Armenische wijk had aan de
begrafenis deel genomen en men prees
alom den goeden zoon, die zoo harts
tochtelijk had geweend en die bij het
gtaf zelfa twee keer ineengezakt was.
Bovendien had hy er een blauw, ge
zwollen oog by opgeioopen, doordien
Salomon Zap-Arianz, een vriend van zijn
vader, die den treurenden zoon op weg
naar de begraafplaats steunde, hem niet
stevig genoeg had vastgehoudenjuist
toen Abel zich een vuistslag in het gelaat
wilde geven, iiet Salomon hem los, zoo
dat de vuistslag zóo heftig aankwam,
dat een os er wel b0 neer zou z(Jn ge
vallen.
„Ellendeling", bromde Abel binnens
monds, „dat ia zeker uwe wraak over
Sr, Kuyper te Brussel.
Ds „Viaamsche Gazet* heeft een warm
artikel over „Holland en België", waarin
het blad o. m. zegt
Niet alleen volgt Holland met klim
mende belangstelling de ontluiking van
onze jonge Viaamsche literatuur en we
tenschap, maar ook onze bedrijvigheid
op het terrein van business. Thans zien
de Hollanders niet meer met zeker me
delijden neder op de Belgen, doch waar-
deeren hun pogingen tot ontwikkeling
van handel en nijverheid in Congo, China,
Brazilië, enz, En men weet dat positief
werk in de oogen van den positieven
Hollander alleen van tel is.
Engeland's bouditg ten aanzien van
den Belgischen Congo heett daarentegen
in onze hoogste kringen de noodzakelijk
heid doen inzien van een toenadering
tusschen beide landen, die met hun 13
millioen inwoners, hun koioniën, hun
natuurlijke rijkdommen, hun kapitalen,
hun bedrijvigheid, hun ondernemings
geest, hun taaiheid en schranderheid el
kander zoo gelukkig kompleteerea. Beide
ianöen, hoe klein van grondgebied, z|jn
groote machten op het gebied van handel
en nijverheid, en van nu af sterker dan
Spanje, ja zelfs dan Italië. Zonder uto-
pisëa te koesteren, mogen wjj nog
schoone dagen voor den Nederlandschen
stam voorspellen.
De kleine Staten van Europa voel on
zich al meer en meer badreigd, meent
hat blad.
Voor eenige dagen is in de Vlaan. sche
Gazflt.» kenbaar gemaakt gawesst hoa
broos en hoa gekunsteld Beigië's onzij
digheid of bestaan is in de oogen der
Europeesche groote mogendheden, waar
onder drie, Frankrijk, Pruisen en Ooster-
rjjk, ons land vóó- dertig-veertig jaar
hebban wiilon verschacheren ondanks
de plechtige verbintenissen van 1831.
Tüaus bedreigt een vierde mogendheid,
die ook de onzydigheia van België ge
waarborgd heefr, onze toekomstige ko
loniën, zooals zij met Duitschland loert
naar Nederland's bezittingen in Oost
en West-Iadië. Aldus verdwijnt de laatste
hoop, die wö, Belgen, eens gekoesterd
hebben dat Groot-Brittannië de eenige
groote mogendheid was waarop we,
zooals voor 1870, mochten steunen,
Het uur ia geslagen dat de kleine
Staten zich tot zelfverweer moeten uit
rusten dat Holland en België vooral,
door den nood gepraamd, elkander da
hand moeten reiken om later misschien
de kern te z(jn van de federatie der
kleine Staten van Europa, noodzakelijk
tegenwicht van de verbonden der groote
mogendheden.
Als zeker kan worden medegedeeld,
dat minister Kuyper niet naar Peters
burg gaat, a. s. Vrijdag weder door.Z,
M. den Koning wordt ontvangen en
het nieuwe Meed dat ik u vóór veertien
dagen verkocht, heb ea dat toeh inder
daad oud was 13
Maar hoe kan een Armeniër dan ook
zoo dom zijn, om zich zoo te laten
beetnemen I"
De verbazing was algemeen, toen men
ca varioop van drie dagen vernam, dat
Abel zijn geheelen winkel aan den ouden
Chrigori Armanianz verkocht had.
Abel was verdwenen en niemand,
buiten zijne moeder, wist waar hü ge
bleven was.
„Wat wilt gij nu weer 1" had deze
op knorrigen toon gevraagd. „Denkt gy,
nu de oude gestorven is, dat ik u thans
onderhouden zal
„Integendeel, ik breng u duizend roe
beis SDaria zette groote oogen op. Zij
zond hare jongens, die schreeuwend en
vechtend over den grond rolden, de deur
uit ook Petschkesch, de hond, kreeg
een schop, die hem yiings het hazapad
deed kiezen.
„En wat verlangt gy nu, dat ik doen
zal?" vroeg z|j, aa« zy we! begreep,
dat dit geschenk eea tegengeschenk
eischte.
„Breng my by dan ingenieur.1»
Dit geschiedde.
waarschijnlijk Maandag de Belgische
hoofdstad verlaat, na nog een diner te
hebben bygewoond bij den graaf van
Rechteren Limpurg Almelo, waarbfi o.a.
graaf de Smet de Nayer ea baron Guil-
iaume tegenwoordig zullen zjjn.
Gisteren is dr. Kuyper te Gent geweest,
De „Etoile Beige" verueemt er het vol-
gende van
Minister Kuyper kwam om 1.45 te
Gent aan. Alleen de heer Prayon van
Zuylen van Nyaveit, voorzitter van de
Viaamsche Academie, was aan den trein
om hem af te halen. Vervolgens werd
de heer Kuyper naar de vergaderzaal der
Academie geleid, waar hem eea geheel
vertroaweiyke ontvangst werd bereid.
Het g'aprek van den haar Kuyper met
de heeren Academieleden, van wie een
klein aantal tegenwoordig was, liep uit
sluitend over de belangen van da Ne
derlandsche letterkunde. Het is zeer op
gevallen, dat de ontvangst, aan den voor»
treffjljjken minister bereid, zoo uiterst
eenvoudig was. Om half vijf zou hjj naar
Brussel terugkeeren.
Belgïi en Nederland.
„Het is zoo ongewoon, dat eea Ne-
derlandsch minister iets anders doet dan
wetten maken, regeeren, „openen" en
in de Kamers redeneeren, dat men in
den lande de beweeglijkheid van minister
Kuyper met ietwat boersche verbazing
opmerkt en wantrouwt," aldus de
„N. Gr. Ct.," dia vindt, dat dit telkens
over de grenzen gaan van den premier
ook telkens allerlei machtigen der aarde
er aan herinnert, dat er nog een Hol
land is.
Veel Hollanders mopperen deswegaa,
Zij hebben het over (jdelheid en over de
wenschelijkheid om ons maar koest te
houden. Qua Hollandsche struisvogels
meenen zij, dat niemand hen ziet als
zy in hun nette stad achter de gordynen
zijn weggekropen, doch dat is wel het
geval, meent de „N. Gr. Cc." „W0 zyn
er (heiaas voor die oagalukkigen) maar
al te zeer en wy zitten op een plaats,
waar gaarne een ander wilde zitten,
terwijl wy bovendien een „gordel van
smaragd" hebban, die zoo straalt en
schittert, dat wy er nooit aan kunnen
denken, dien te verstoppen," zegt zy,.
Natuurlijk bedoelt de „N. Gr. Ct,"
hst biykt uit het verder gedeelte van
hun artikel dat Japan begeerige blikken
werpt op onze koloniën, en daarom, meent
het blad, moeten wy er op bedacht zyn
onze positie te versterken, wat wy alléén
kunnen door toenadering tot België, beter
door toenadering tot alle andere Euro
peesche kleine Staten, speciaal totBalgië.
Geen verbond of althans geen groot-po
litiek, of- of defensief verbond, dat aan
stoot wekken zou, maar louter toenade
ring.
Daartoe moest de pers, moesten vele
mannen, die werkelijk practisah vader
landslievend zyn, meewerken. Men moest
zooveel mogeiyk aanraking zoeken, da-
,/Ivan Ivanowitseh," zoo begon Abel,
„gy hebt opdracht gekregen om te N.
ean kazerne te bouwer."
„Ja, dat is zoo," antwoordde de inge
nieur, terwyi hy, na een stukje suiker
tusschen de tanden genomen ta hebban,
zyn heete thse slurpte.
„Voor hoeveel geld wilt gij hel uit
besteden."
„Voor zes duizend roebel."
„Hebt gy reeds ean aannemer gevon
den
„Ja,® antwoordde de ingenieur op
onverschilligen toon, „en een heel goede
ook."
„Ia hy beter dan ik vroeg Abel,
terwijl hy de tien banknoten uit zyn zak
ta voorsehyn haalde,
„laat ons samen naar den notaris
gaan, zaide Ivan Ivanowitseh kalm „gy
zyt beter."
Het contract werd gesloten en veertien
dagen later zat Abel met zyn werkvolk
midden in de moerassen. Er werd ge
metseld, getimmerd en gesmeed I
Wordt vervolgd.)
