Woensdag
IS April.
41e Jaargang
190S.
Gemeentebestuur.
Minwi.eiè
ÉlfflitÜS taüiÈE.
FEUILLETON.
88.
viissmescHE cobrajit
Prfls per drie maanden 1.80. Franco per post 1.50.
Afeonderlijko nummers 6 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren oi rechtstreeks bij den Uitgever
F. TAN Si VHSE Ir., «kina Markt, L 1ST,
ABYERTENTEÈNvan 1 0*40. Voor eiken regal
meer 10 cent. BU directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie wordt de pflja slechts tweemaal berekend. Shoots letters
en cliché'g naar plaatsruimte.
Vtteofegai issgellfa, «itKMWft&wi af I®m- am insMagote
Telafhoomm
.«r IO«
Atouume£l»'iÉr<il«uBk «f m«£ TOiodeuige imrtamtim.
Oproeping van sollicitanten naar do
betrekking van 2en machinist bij
de Stoombrandspuit.
Burg. en Wetb, van Vlissingen
roepen by deze sollicitanten op naar
je betrekking van 2en machinist by de
Stoombrandspuit, waaraan een vaste jaar-
lljkeche toelage verbonden is van f25.
Inlichtingen zyn te bekomen bjj den
Op;;erbrandmeester
de sollicitatiestukken op zegel in te
zenden aan den Burgemeester vóór den
17 April 1903.
Vlissingen, den 11 April 1903.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOOBN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
WIïTEVEEN.
mmum ssijav
Afkondiging van een kokier der be
drijfsbelasting, dienst 190211903.
De Burgemeester van Vlissingen
maakt bekend
dat op heden by hem ontvangen en
aan den Rijksontvanger is gezonden, een
door den Directeur der directe belas
tingen te Middelburg executoir verklaard
kohier wegens de bedrijfsbelasting, dienst
1902/1903
de daarop voorkomende belastingschul
digen worden uitgenoodigd om hunne
aanslagen op den bepaalden tijd aan te
zuiveren, ook ter voorkoming van ver
volgingen
en herinnert
dat de bezwaarschriften binnen zes
weken na heden behooren te worden
ingediend.
En is hiervan afkondiging geschied
waar het behoort, den 14 April 1903.
De Burgemeester voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Stakingswetten.
„De Standaard" ia vol lof voor de re
geling en dankbaar, dat het ministerie
Goeman Borgesius niet meer achter de
groene tafel zat.
En schrijft dan verder
Het misdadig en krankzinnig spel is
niet geslaagd.
Het Comi'é van Verweer kan nu zyn
kiffars wel pakken en naar elders ver
trekken, achtervolgd door de aanklacht
van de honderden gezinnen, nu broode.
loos gemaakt.
„Hat socialisme heeft een knak ge
kregen, waarvan het niet zoo licht zal
herstellen.
»Er is weer rust en orde, veiligheid
vrij naar het Engelseh.
133.)
Job ging naar beneden, peinzende
over deze nieuwe beleeöiging, en zag
eon brief in h6t brievenkaslje aan de
deur liggen. Hy bleef een oogenblik
staaD, zag in het kastje en met een
«lieve Hemel, "hy heeft geiyk," nam hy
don brief en ging naar boven, waar hy
tot zijne verbazing den baronet weder
overeind zag zitten.
„Gy mo£3t u een weinig bedaarder
houden, Sir William," zeide by onte
vreden ,ik heb u nog nooit zoo on
rustig gekend als in den laatsten tijd.
„Ik gevoel my veel beter, Job ik
tel hier niet lang meer liggen mis
en zekerheid in ons land gekomen.
Hoewel de j olitiek- liberalen eerst bazelden
dat er onrust door de maatregelen der
regeering zou komen.
„Dat is, naast God, te danken aan
het wys en kïoek beleid der regeering.
„Te danken niet minder aan den
harteiyken steun, dion de regeering ont
ving van alle christeiyke werklieden
vaa de christelijke party en."
Het weekblad „De Amsterdammer"
sehryft
Hoe dit alles zy, dat het besluit tot
deze werkstaking een fout was, wie zal
het durven ontkennen
Maar met zulk een erkentenis is de
toestand niet gezuiverd. Ook niet als de
werkstaking voor goed geëindigd is en
de wetten in werking zullen getreden zyn.
Dat de werklieden de nederlaag zouden
lijden en ds regeering de overwinning
moest behalen, het sprak als vanzelf
maar wat hierna
„De Residentebode" zei, dat de stryd
moet worden uitgevochten „tot voorby
de laatste streep. Maar wat ligt daar
achter de laatste streep
„De Tyd", een ander katholiek orgaan,
schreef dat de politieke werkstaking zeker
zonder doel te treffan voorbij zou gaan.
Edoch, dan bleef nog de economische
werkstaking, die Amsterdam reeds zooveel
nadeel had berokkend en nog berokkenen
kan.
Wat hebben wU nu na de bekraohti
ging der strafwetvoorstellon, by de felle
verbittering, die ook door deze werk
staking en hetgeen haar heeft uitgelokt,
werd aangewakkerd, te wachten
Waarlijk, als wij nauwlettend het
verloop van deze voor Nederlands naam
en voor Amsterdams welvaart zoo treurige
zaak gadeslaan, sinds 22 Fc.br., toen
wy ons artikel „Geen verbittering, maar
verzoening" schreven, hebben wij aller
minst reden ons voor ons destyds reeds
gegeven en telkenmale herhaald advies
te schamen.
Immers, indien men mag aannemen,
dat door een w(jzer beleid, gepaard met
een juister kennis van den raad van
ons volk en van de samenhangende ar
beiders! eweging, een oplossing der moei
lijkheden ware te vinden geweest, die
ons voor spanning en troebelen had be
waard, welke wy nu reeds zooveel weken
aehiereen beleven, hoe groot is dan niet
da verantwoordeiykheid,welke niet alleen
de leiders der werklieden op zich hebben
geladen, maar welke niet minder nog
ook de regeering zelve draagt?"
Se geëindigde werkstaking.
Het besluit tot opheffing dor niet be
staande algemeens werkstaking heeft
pijniyke ontgoocheling en bittere teleur
stelling teweeggebracht in de arbeiders
kringen, die aan de bevelen van het
„Comité van Verweer" gehoor hadden
gegeven, sehryft de N. Ct.
„Wy zün verraden" dus was de
kreet in de groote vergadering, Vrydag
in het Paleis voor Volksviyt te Amster
schien dat ik weder geheel opknap. O
zoo dat eens waar was en ik in het
oude huis my tie plaats weder k.on in
nemen, onder de groote beuken, die Ar
chibald Hope ons heeft laten behouden,
en zoo hen allen nog een weinig teleur
stellen l Spot dig, wat talmt gy, Sim
mons was nooit zulk een suffer als gy
Job."
„O, Simmors was altyd verschrikke
lijk vlug, Sir William."
„Geen praatjes meer, zeg ik u, ga
zitten en houd uw mond."
Sir William rukte den brief uit Jobs
hand, wees naar zyn bril op de toilet
tafel, nam ook dezen even vriendeiyk
van hem aan, scheurde den brief open
en sloeg het allereerst een blik op de
handteekening.
„O, van Prayse, dien ouden gek,"
zeide by met een zucht van teleur
stelling.
Een spotachtige trek vertoonde zich
om den mond van den knecht, mis
schien beteekende deze een glimlach
van zelfvoldoening toen by hoorde dat
de rentmeester met hem over éin kam
geschoren werd. Alle bedienden van Sir
William waren dien morgen gekken.
Was zulks een bewys dat Sir William
dam gehouden. En de oude hoogepriester
vau het anarchistische gelooi, Domela
Nieuwenhuis, klom op de puiahoopen
van het juist ingestorte gebouw en plantte
daar zyn vaan. Het gebeurde mocht
zoo sprak hy een les wezen om voort
aan goed de mannen te kiezen met wie
men in zee zou gaan. Maar nog was
niets verloren. Niemand toch was zoo
onnoozel geweest te gelooven, dat men
de aanneming der wetten kon voorko
men. Het moast thans het streven zyn
de toepassing onmogsiyk te maken. Nu
was het woord aan de vakorganisaties
die hadden te beslissen.
Hier kwamen wel zeer scherp de beide
richtingen in de socialistische beweging
tegenover elkander uit. De eene, die de
arbeiders bedrogen had door hun voor
te spiegelen, dat de sociaal-democratische
party, gesteund door da revolutionaire
actie buiten de Kamer, in staat zou zyn
de „dwangwetten" tegen te houden, de
totstandkoming te verydelen door den
„reactionairen"partyoo vrees aan te jagen
en die thans zag, dat haar niets van
dat al gelukt was en dat de „actie* in
bet land niet veel beteekende bukte
voor de overmacht en legde het hoofd
in den schoot, met (zooals gezegd werd)
„de hel in het hart", maar w(j vreezen
zonder de welverdiende wroeging. En die
van de andere. richiing, dia niets weten
wil van het heele wettengedoe en van
den parlementairen arbeid (zelfs louter
tegenwerkend) riepen nu den arbeidt ra
toe, dat zy bedrogen zyn en bedriegen
hen opnieuw door hun voor te spiegelen
dat zy da toepassing der ingevoerde
watten onmogsiyk zullen kunnen maken.
Slachtoffers zullen er vallen voegde
Domela Nieuwenhcis erb!* Slachtoffers
waarvoor Voor de verydeling der wets
toepassing? Maar wat verschil maakt
het, van anarchistisch standpunt, of het
de ingevoerde wet zelve is die de slacht
offers maakt, dan wel de stryd tegen
haar toepassing Van krachtproeven
moet men nu toch wel genoeg hebben.
Slachtoff-.rs Zullen er vallen
Helaas, men mag niet in den toekomen
den tyd alleen spreken. SSachttfftrs zyn
er gevallen. Het Haagsche blad bedoelt
niet alleen die enkelen, die met het ge
weer werden neergelegd en wier voor
beeld bewyst, hoe wapengeweld, moge
het dan ook somtyds onontbeerlijk zyn,
byna altyd den verkeerde treft. Zy be
doelt hen, die men zou kunnen noemen
de economische slachtoffers der politieke
werkstaking. Ia de eerste plaats de ge
zinnen der ontslagen stakers. En ver
volgens ook velen van henzei ven, die
dolende of misleid, verblind door een
waan of slap van wil, zwakhoofdig of
besluiteloos, zich hebben laten meeslepen
door hun omgeving en thans staan voer
de gesloten deur van hun werkplaats,
met weinige guldens in de hand en
wanhoop in het hart.
De deur biyft gesloten. Het zou on-
vergecfeiyke lichtzinnigheid van despoor-
wegdirecties zyn haar thans weder open
herstellende was? Het zou kunnen zyn,
zoo Job Fritton het tegendeel niet wist.
Job staarde strak in het vuur, en
dacht rypeiyk na over de mogelijkheid
van Sir Williams herstel en een spoedig
terugkeeren naar Cairisford. Het papier
kraakte in Sir Williams handen, maar
Job was te zeer in zy.ee gedachten ver
diept, en da magere bevende vingers
trokken den brief in verschillende vou
wen, om den inhoud des te beter te
kunnen lezen. Hat was een lange brief
dicht in elkander geschreven, en moei
lijk te ontcyferen en indien Job Fritton
op zijn heer acht had gegeven zou hy
hebben kunnen opmerken, dat voor een
oogenblik die magere handen minder
beefden en zy den brief onbeweegiyk
en op grooteren afstand van zyne oogen
vasthielden. Hy zou ook hebben kun
nen opmerken, dat het gelaat van den
baronet gestrecger en scherper stond
dan ooit, en een hem wel bekende uit
drukking had aangenomen, terwyi zyne
oogen van een woest vuur glinsterden.
Maar Job bewoog zieh in zyn eigen
sfeer van gedachten en dacht niet aan
Sir William. Hy dacht aan zyn eigene
woning en hare gemakken en wenschte
wol eens te weten of een der bosch
tejsetten. De spons over de lei van 31
Januari halen, dat ging toen was een
ieder verrast, onthutst, een oogenblik den
kop kwyt geweest. Maar sedert zyn twee
volle maanden verloopen. Iedere werk
man heeft vollen tyd gehad om na te
denken, wat hy deen zou, indien de
aanslag werd herhaald. Gelegenheid is,
ook na de uitbarsting, gegeven om terug
te keeren. De d.ur blijft gesloten.
Want die niet uit zichzelf dat mini
mum van discipline en plichtbesef in
acht nemen wil, dat volstrekt geboden
is voor elk werkend lid der samenleving,
omdat hy is ook tandje van een rad der
maatschappelijke machine, dien moet bet
leven dat minimum leeren. Dat harde
leven, dat nu plotseling, voorbygaand
maar noodwendig, den werkgever een
buitengewone macht toedeelt. En waarin
deze het recht niet heeft tegenover
de natie niet en tegenover het trouw
gebleven personeel niet oogluikend,
toegevend, zwak te zijn.
De verantwoordeiykheid voor de on
heilen die deze staking over duizenden
arbeiders brengt, drukt met den zwaar-
sten last de leiders. Maar zy breidt zich
verder uit, buiten de kringen der stakers
zeiven. Zy legt zich op de bewonderaars
der daad van 31 Januariop de toe-
juichers van het dusgenaamd „schitte
rend biyk van solidariteit" j op de roe
mende of vergoeiykende adressanten op
de zwakkelir gen, die bij eiken donder
slag rftpenleve het gezag maar zoo
dra de echo verstomd washet gezag
moet zich niét1 laten gelden't komt
vanzelf terechter is geen wolkje meer
aan de lucht.
H. M. de Koningin en Z. K, H. de
Prins woonden den eersten Paaschdag
de voormiddaggodsdienstoefening by in
de Nieuwe Kerk te 's Gravenhage, waar
da. Vermeer, herinnerende aan de woelige
gebeurtenissen der afgeloopen week, deed
uiikomen dat velen slachtoffer zyn ge
worden van misleiding en wees op den
zegen te verwachten van maatschappe
lijke hervormingen in den geest vaa
Christus.
Nu het te verwachten is, dat de toe
stand in het land tot rust zal komen,
hoort men reeds hier en daar den wensen
opkomen, dat de miltieplichtigen naar
huis zullen worden gezonden.
Is die wensch op zichzelf verklaarbaar,
even begrjjpeiyk is 't dat de" regeering
daartoe niet dadeiyk kan overgaan, om
dat het naar huis zenden der lichtingen
tengevolge zou hebben dat de bewaking
der spoorbanen werd opgeheven, terwyi
het inplaats daarvan juist noodig kon
zyn de bewaking uit te breiden.
De minister van oorlog heeft aan de
corps-commandanten machtiging ver
strekt om ten behoeve der troepen, die
buitengewonen bewakingsdienst verrich
ten, of wel bystand verleenen, desge-
wenscht af te wjjken van de voorge
schreven voedings-rationa of zoo noodig
extra verstrekkingen te doen, vertrou
wende dat daarby gepaste zuinigheid
wordt betracht.
Het hoofdbestuur van den Nederland-
schen bond van gemeente-ambtenaren
heeft eeu adres by de Tweede Kamer
ingediend, betrekkeiyk het ontwerp van
wet tot wyziging der gemeentewet.
Adressant sluit zich aan by hou, die
oordeelen, dat het geen aanbeveling ver
dient een belangryk onderdeel van den
burgerlijken stand, als in dit ontwerp
wordt voorgesteld, in de gemeentewet
te regelen, en dat met de voorgestelde
bepalingen niet zuilen worden wegge
nomen de onregelmatigheden, waartoe
de tegenwoordige regeling van deii bur-
geriyken stand aanleiding geeft.
Eijks-verzekering-Bank.
Binnenkort zal het personeel der Ryks-
Verzektring-Bank aanzieniyk worden
uitgebreid. De werkzaamheden zyn tegen
verwachting vaa dien omvang, dat de
directie buitengewoon tydeiyk personeel
heeft moeten aanstellen, om het werk
bö te houden. Op verschillende bureaux
woidt alle avonden nog laat gewerkt en
de directeuren zelf maken kantoordagen
van 9 - 5 en van 7 12 uur.
wachters de vrijheid zou hebben durven
nemen er gedurende zyne afwezigheid
gebruik van te maken, en hierover
dacht hy toen de brief gelszen was en
nog lang daarna, wat b.y echter niet j
bemerkte voor hy een hand op zjjn
schouder voelde liggen.
Verschrikt keek hy om en zag Sir
William in zijne kamerjapon naast hem
staan.
„Sir William gy op O I hamel
waarom dat Wat zullen zy zeggen, als
zy terugkomen.
„Help my, my aankleeden, Job,"
zeide de baronet op vasten toon, „ik ga
op staanden voet naar Carrisford."
„Naar-naar Carrisford?'
„Ja hier is myne plaats niet. Ik
ben reeds te lang afwezig geweest, en
daarvan heeft men gebruik gemaakt,
denkende dat de zwakke grysaard reeds
dood was. Ik ga er dadeiyk heen."
„Sir William, hat is niet mo—"
„Alles is in een een Kelpdale moge-
iyk," zeide hy met. saamgekiemde lippen
„en niemand zal over my zegevieren
voor dat ik in myn graf lig. Job, myn
zoon Richard bevindt zich op Aver Court.
Hy durft die plaats als zijn eigendom
en als zyn recht nu reeds beschouwen.
Ixamen klerk dep. van waterstaat.
De minister van waterstaat brengt ter
kennis van belanghebbenden, dat in de
2e helft der maand April X9Ü3 een ver-
geiykend onderzoek zai plaats hebben
van sollicitanten naar de betrekking van
2an klerk by zyn departement, aan welke
betrekking een jaarwedde is verbonden
aanvankeiyk van f 400.
Zy, die zich aan dit onderzoek wen-
schen te onderwerpen, moeten hun ver
langen daartoe te kennen geven by
eigenhandig op gezegeld papier geschre
ven adres, hetwelk Zaterdag 18 April
e.k. by het departement moet zyn inge
komen onder overlegging van de navol
gende bewysstukken
lo. dat de belanghebbende ia Neder
lander
2o. dat hy heeft voldaan aan do wet
op de nationale militie
3o. dat hjj op 1 April 1903 zyn ne
gentiende levensjaar is ingetreden en
den leeftijd van 23 jaren nog niet heeft
bereikt. Deze laatste leeftydsgrens geldt
niet voor hen, die reeds in Ryksdienst
zyn.
Het bedoelde onderzoek, waarby in de
eerste plaats zal worden gelet op vlug
en tevens goed schrift, zal bovendien
omvatten a. de Nsderlaadache taalb.
de beginselen der Fransche, Duitsche en
Engelsche talen c. de rekenkunde tot
en met de gewone en tiers dselige breuken
en de evenredigheden d. aardrykskunle
in hoofdzaak van Nederland
Z(j, die op grond van meergemeld
onderzoek voor benoeming in aanmer-
Ik zal het niet dulden zoo lang ik leef.
Dat zweer ik."
Haitstoebteiyk legde hij zyne hand
op dan schoorsteenmantel, en wierp door
de beweging een Dresdensch ornament
af, dat op den haard in duizend schil
lers verbrijzeld werd.
„Help my aankleeden, Job," zeide by
andermaal„ik most gereed zyn om te
vertrekken, zoodra zy terugkoman. Ik
bsD in myn eigen huis beleedigd, door
myn eigen zoon, die zelfs, toen hy
hoorde dat ik ging sterven, my niet
eens kwam bezoeken. Nu, Job, zal ik
hem onder de oogen treden, en hem
verzoeken te wachten tot de luiken der
vensters gesloten zyn."
Job Fritton wist niet wat hy doen
zou. Hij hield zich vast overtuigd, dat
de baronet Aver Court niet levend be
reiken kon, ondanks al de kracht, welke
deze in zich gevoelde, verontwaardigd
als hy was door de tyding welke Mr.
Prayse hem had medegedeeld. Maar hy
kon den baronet niet doen besluiten,
noch dwingen weder naar bed te g-an,
en hy kon de bevelen niet weerstaan.
Wordt mrvolvd.
