$o* 39.
41e Jaargang
1908.
Maandag
IE LANDBOUWRADEN.
ttmccrt U op
til jtlCBwe JMekM, ƒ1.30,f-.375«#f-,55ji.^w.
16 Februari.
FEUILLETON.
l|S®Cöratïeloorieeiiv88ESiil.
VLISSISIGSCHE COURANT
Prj8 par drie maanden 1.80. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers cent. Men abonneert rich bij alie Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks fej im Ciigsrer
t. VAN m VKL3X Jr., Kliins Markt, I, 13'?.
AJ9VERÏSNTIÉNvan 1—4 regels 0.49. Voor alken regal
meer 10 cent. Bij directe opgaaf vsn driemaal plaatsing fierzelfde
advsrtssös wordt de pijg slechts tweemaal bsiekend, 8-roote letters
®n cliehs'is naar plaatsruimte.
FamkS*» togeïSks* «dSgew»s4s?i sp Mm- m g«esM8g«s.
T^l®j>Skoosmts^jaa®*' ÏO*
AkaiuiaiasKfe-MTsrtsBlISB op toss voordcsllge voorwaarden,
II (Slot.)
jet wetsontwerp, door de regeering
tracht in den bestaanden toe
verbetering te brengen, door het
van provinciale landbouwraden
van eenen algemeenen Rjksland
bouwraad.
Deze provinciale landbouwraden zullen
geroepen zijn om, zoowel aan den al
gemeenen raad als aan de gewestelijke
en gemeenteltke besturen en zelfs aan
(particuliere) landbou wvereenigin-
gen raad en voorlichting te verschaffen,
betzü uit eigen hoofde,hetzij dat zij daarl oe
worden uitgenoodigd. Zij- zijn het tevens
die de leden van den Rijksraad benoe
men en commissiën aanwijzen van be
leer over bijdragen, door het Rijk toe
gekend tot bevordering van provinciale
landbouwbelangen.
Het centraal college, de rijksland
bouwraad, is meer speciaal een college
van advies voor de hooge regeering. De
moet die adviezen zooveel
over onderwerpen van land
bouwkundigen aard inwinnen, maar de
raad kan dergelijke raadgevingen ook
uit eigen hooide verstrekken.
Voor zoover w(j kunnen nagaan is de
verwachting, welke men in deskundige
tóngen van dit vrij eenvoudig systeem
leeft, niet bijzonder groot. Adviezen
geven, die natuurlijk niet eens behoeven
te worden opgevolgd en, wanneer ze
ongevraagd zijn gegeven, waarschjnijk
zelden zullen worden opgevolgd, is geen
zeer schitterende werkkriBg.
Worden ongevraagde adviezen niet
opgevolgd, dan houdt men er doodeen
voudig mee op en daarmede is de helft
van de taak al neergelegd rest de andere
helft, die wel niet in staat zal wezen
om op den duur aan de nieuwe Instel
ling beteekenis te geven.
Trouwens, en er is ook reeds op ge
wezen, wat beteekenen b(j ons over het
a'gemeen de Kamers van Koophandel
Iets wezen)jks doen die Kamers niet
en iets wezenlijks doen zullen ook die
landbouwraden niet, behalve dan het
aanwijzen van commissiën van beheer
van Rijksbijdragen, zooals boven is ge
zegd. De voorzitter van die commissie
moet steeds lid van den provincialen
landbouwraad zijnoverigens kunnen
In die commissiën ook niet-Isden van
den raad zitting hebben. j
Maar natuurlijk, het hangt er van af,
of de tjdslljka regeering, door ruime
bijdragen aan de volksvertegenwoordi-
ging voor te stellen, van hare ingeno
menheid met de landbouwbelangen doet
bijken. Voorshands Is daarvan niet
veel te zeggen en hat zou ook vrj
moeiljk zjn om waarborgen te gever,
dat de landbouwraden krachtig werk
zaam zjn tot aanmoediging zoowel van
het particulier initiatief als van den
steun van provinciën en gemeenten, in
samenwerking met het Rjk.
Men heeft dan ook, in verband hier
mede, het denkbeeld ter overweging ge
geven om aan de landbouwraden zei ven
gelden ter beschikking te geven of wel
te zorgen, dat zj zich zelf in het bezit
van gelden kunnen stellen, b.v. door
belastingheffingmaar het behoeft geen
betoog, dat wj daarvan geen verwach
ting hebben en dit punt ook hoogst be-
zwaarljk zou te regelen zjn.
Wat de wjze van werken betreft, die
wj hisr niet in alle bjzondei heden behoe
ven te schetsen, is onder anderen bepaald,
dat de minister voor de behandeling
van bepaalde onderwerpen, personen,
buiten den rjkslandbouwraad staande,
voor tjdeljke zitting in de afdeelingen
aan dezen raad kan toevoegen terwjl
die personen ook tot bj woning van de
vergaderingen van den raad zelf kunnen
worden uitgenoodigd. Beter ware het
misschien, wanneer de raad van zijte
zjde uitnoodigingen daartoe zond aan
personen, wier voorlichting voor hem
van waarde kunnen zjn en dia hj op
prjs stelt. Verder kunnen wj ons uit
stekend vereenigen mat het in overwe
ging gegeven denkbeeld om aan den
raad de bevoegdheid toe te kennen, voor
een bepaald geval commissiën te benoe
men, en b.v. aan oommissiën van voor
bereiding op te dragen, te onderzoeken
en voor te bereiden wat noodig is voor
het eene of andere belangrjk en om-
vangrjk uit te brengen advies.
Over de beste wijze van samenstel
ling der landbouwraden is zooveel strijd
gevoerd, dat het geen wonder is, dat
de regearing heeft getracht, door het
uitdenken van een bjzonder stelsel, een
weinig tusschen de partjen in te bijven.
vrij naar hei Engelsch.
84.)
Ik heb een man noodig die kan han-
delen en een eerljk man, om voor mj
°P te treden, m jne rechten te verde
den - die de haren zjn als de
lange, bittere strjd tusschen mj en de
Wereld zal volstreden zjn.»
iDwe goederen zjn natuurijk zwaar
Maater zjn crediteuren -
tik ben niemand een penning schul-
di' zeide Sir William trotsch.
Dit verwonderde Archibald doch hier
vaa de plaats niet, over deze zaak te
spreken. Het kwam hem zonderling
'oor dat Sir William en zjn erfgenaam
«hard overeen zouden gekomen zjn
Terwjl men eenerzjds de keuze van
de leden der landbouwraden wanschte
te doen piaata hebben, rechtstreeks door
kiezers, voldoende aan de door de wet
te stellen vereischten, wilde men aan
den anderen kant eene samenstelling
uitsluitend door bj landbouwvereenigin
gen aangesloten personen, die van hat
landbouwbsdrjf hun hoofdvak maken.
De regsering heeft- den knoop door
gehakt en stelt vcor, dat de helft op
de eerstgenoemde wjze zal worden ge
kozen en de andere helft door land
bouwvereenigingen, die waarborgen geven
dat uitsluitend en onmiddelljk land
bouwbelangen door baar zullen worden
bevorderd.
Wat de landbouwkiezera betreft, het
zullen zoowel vrouwen als mannen zjn,
personen van drie-en-twintigjarigen leef-
t jd en die ten minste een hectare bouw-
of weiland of een halve hectare tuin
grond in exploitatie hebben en deze
exploitatie uitoefenen, öf als eigenaar
zjnde van grond voor landbouwbedrijf be
stemd, mat een belastbare opbrengst,
ongebouwd, van ten minste f 300, bf
werkzaam In een weter s ihappeljke be
trekking tot bevordering var? den «and-
bouw, öf ten slotte directeuren van land
bouwondernemingen zjn, zetboeren of
boschbazen.
Wat de samenkoppeling van land- en
tuinbouwbedrjven betreft, hiertegen is
al dadeljk geprotesteerd en zelfs ge
petitioneerd. Men wil den landbouw
apart houden en later zien wat men
voor den tuinbouw doet.
Grooter bezwaar is echter, naar onze
meening, verbonden aan het kiezen van
de helft der leden en hun plaatsver
vangers, door de bovengenoemde land-
bouwvereeniïingen, die aan bepaalde
vereischten voldoen.
In de eene provincie zuilen vele van
die vereenigingen zjn, in de andere
weinigde strekking van de eene zal
anders dan die van de andere zjn
overai en in alles zal verschil wezen,
en toch zullen zekere, in de termen der
wet vallende vereenigingen, in de eene
provincie evenveel bevoegdheid hebben
als in de andere.
En dit euvel wordt niet op voldoende
wjze weggenomen door de in bet ont
werp voerkomende bepaling, dat het
door de landbouwvereenigingen te kiezen
aantal leden van den raad, over die ver
eenigingen zal worden verdeeld naar
al het hout van het landgoed ta ver-
koopen voor eene som van tien duizend
pond, zoo de Kelpdales niet door gel-
deljke moeiljkheden bedreigd waren.
Was het misschien een trek van Sir
Williams exentriciteiten zoo ja, was
het dan meer onbestaanbaar, dan zjne
algemeene wjze van handelen Archi
bald aarzeide nog, meer om de onaan
genaamheden, die het beheer van het
landgoed hem geven zou, dan om Sir
Williams wispelturigheid, welke hj te
recht niet ten voile vertrouwde.
„Zj heeft een beschermer noodig met
een flink karakter," zoide Sir William
in gedachten, „en di9n geloof ik in u
gevonden te hebben.*
Archibald kon niet langer weigeren
bj was getroffen door het vertrouwen,
dat de baronet in hem stelde door
den ernst waarmede hj aandrong, als
had hj pas iets ontdekt, dat het nood-
zakeljk maakte dat Louisa standvastige
vrienden rondom zich had, wanneer b j
dood zjn zou. En bij, die hem twee
avonden te voren zjne misleiding ver
weten had, gat hem nu het grootste
bewjs van vertrouwen, dat hj nu in
staat was te geven.
(Ik zal de betrekking van executeur
aannemen, Sir William, zoo gj voor het
oogenblik niemand anders weet, die
beter voor die taak geschikt is."
„Ik dacht, ik wist dat gj het doen
zoudt," zeide Sir William koel, „ik heb
Mr. Bates gezegd uw naam in te vullen.
Laat ons nu naar de receptiekamer
gaan, om een weinig met Louisa te
praten."
„Met Miss Kelpdala Is zj dan terug
gekeerd?" riep Archibald.
„O, ja: zj is al eeniga uron thuis.
Had ik het u niet gezegd 8
„Geen enkel woord."
„Ach, dat ellendig geheugen. Het
wordt hoe langer hoe slechter."
Zj giEgen naar de receptiekamer
waar Louisa opstond, om den gast van
Sir William te groeten, al was .zj niet
weg geweest, of had haar door haar on
verwachte afwezigheid niemand veront
rust. Het was Archibald als had hj ge
droomd misschien was hj na het eten
ingesluimerd, en ontwaakte hj nu in
de werkeljkheid. Hj kon bijna denken
Mr. Pray3a en Maiy welhaast te zien
binnenkomen en het donkere gelaat zjn
j broeders voor het open venster te zien
I verschjnen, welks kanten gordjnen
I door de zomerkoelte werden bewogen
gelang van baar ledental, en dat ver
eenigingen zich voor deze benoeming
kunnen samenvoegen.
Hierbj komt nu nog, dat landbouw
kiezers, die leden van da landbouwver
eenigingen zjn, tweemaal zuilen kiezen
eens direct en eens indirect. In ieder
geval zou het toch wel gewenscht wezen
om eenerzjds uit te sluiten de leden
van landbouwvereenigingen die geen
landbouwers zjn en aan den anderen
kant de eigenaars van landbouwbedrj-
ven die niet exploitaeren, omdat men
alleen dfti komt tot eene zuivere ver
tegenwoordiging van hen die het land- i
bouwbsdrjf werkeljk als hoofdbedrjf
uitoefenen,
Hoewel wj het denkbeeld, waarvan
het ODtwerp uitgaat, toejuichen, komen
zjne bjzondere bepalingen ons tan deele
minder juist gedacht voor en vertrouwen
wj dan ook dat, van de gedachtenwis-
seiing over een en ander, eene omwer
king nog wel eens het gevolg zal zjn.
Over de staking.
„De Nieuwe Courant" twjfelt er aan
of de mededeeling van „betrouwbare
zjde" in het „Vaderland" over het door
de regeering betreurde misverstand,
waarom de directiëu der spoorwegmaat-
Sihappjen hebben toegegeven, welwaar
is. Wanneer het dit bericht vergeljkt,
met het echte regeeringecommuDiqué
over de bewuste conferentie-, zou men
h. i. zeggen dat er voor misverstand niet
het kleinste deelije ruimte overbleef.
De minister meende geheel aan de
verantwoorde! jkheid d6r spoorwegdirectie
te moeten overlaten, of zj „onder den
drang der omstandigheden, haar aldus
ingenomen standpunt (zou) prjsgeven",
daaromtrent reserveerde bj zich slechts
zjn, ongetwjfeld zeer belangrijk, maar
toch in d:z ?n weinig ter zake afdoend
oordeel. En de directie Wel, zj meende
inderdaad „onder den drang der omstan
digheden, haar aldus ingenomen stand
punt te moeten prjsgeven." En capitu
leerde liever vandaag dan morgen.
Hoe kon hier van „een door de regee
ring betreurd misverstand" sprake zjn 1'
Hoe kan „het plotseling toegeven" haar
„onverwacht zjn gekomen En vooral
hoe kan zj in de overtuiging verkeerd
hebben „in dergeljk belangrjk besluit
vooraf te zullen worden gekend", sinds
zj den Raad van administratie, die
(volgens het gewaarmerkte regeerings-
bericht) tot haar was gekomen met de
vraag of er moest worden volgehouden^
„dan wei aan da gestelde eischsn moes.
worden toegegeven", gaBBch onverrich
terzake van zich had laten gaan
Zoolang er nog zoo iets ais ministe
rieels verantwoordeijkh-sid bestaat, wil
de „N. Oi.« dat het land wete, welke
feiten cf beweegredenen den doorslag
geven bj het ntmea eoner regeerings-
beslissing vau zoo onberekenbaar ge
wichtige en ver reikende gevolgen als
die van 31 Januari.
De strjd om do ser der spoorweg
staking duurt voort. Ook het „Volks
dagblad" dingt nu mee in den wedloop
van het „Het Volk* en de „Vr ja Socia
list" en laat zich op schampe e wjze
uit over de aanmatiging der sociaal
democraten en hun pers. Of de staking
geoorloofd was, of zj rechtmatig was,
of het aanging een bezworen cvereei-
komst te verbraken, enz scbjnt al dezen
concurrenten mirder te deren. Er !se n
succes behaald, merkt het „Gentrum"
verder op en daarvan wil een ieder zjn
deel en zelfs ieder het leeuwendeel. Het
succes is alles in dezen beginselhozen
tjd en woest verdringt men elkaar in
het gegrabbel naar de lauweren eener
overwinning, d.:e nrsschieo niets anders
dan een scbjn-overwinning is geweest.
Maar ook een sch jnvictorie heeft hare
bekoor!jkheid, als men zich maar plui-
me r op den hoed kan steken,
Het „Volk" beweert onder den titel
„Goed geld bj kwaad geld*, dat de
regeering door het onder de wapens
roepen van twee lichtingen en aldus
duizenden aan hun werkkring te ont
trekken, „geld weggooit voor een hoogst
gevaarljk en misdadig doel*.
Welk een redeneering en nog wel van
die zjde 1 aldus wordt hat altoos onte
vreden socialistisch orgaan door het
„Hbld." terechtgezet. Eerst onrust stoken,
de stakende werklieden toejuichen on
verh9erl jkendaardoor de kans vergrooten
voor ongereldheden en zoo licht mogeljke
vergrjpea tegenover personen en eigen
dommen en dan als de Regeering
haar plicht doet en de burgers tegen
dergeijke gevaren tracht te beveiligen,
haar beschuldigen van geld verspillen en
misdadig handelen. Dat er nu geld, dat
nuttiger gebruikt kon worden, moet
worden bestemd voor handhaving van
rust en orde, is niet de schuld van de
Regeering, maar van degenen die haar
tot de genomen maatregelen hebben
gedwongen. De burgers zullen wel doen
dit niet t6 vergeten, als zj weder
verlokt worden hun vertrouwen en hun
stemmen te schenken aan leiders, die
door hun woorden buitengewone uitgaven
voor handhaving van rust en orde hebben
noodig gemaakt.
Br. Bronsveld aan het woord.
De „Stemmen voor Waarheid en Vrede"
en misschien zou het meisje, dat hj
had gewantrouwd dat twee levens
scheen te hebben hem weder met
die oude verachting sjner verklaringen,
het oude wantrouwen zjner beweeg
redenen ontmoeten, waarmede zj hem
voor de eerste maal in dis zelfde kamer
ontvangen had.
Hierin echter bedroog hj zich die
achterdocht behoorde tot het verleden,
anders zou dat bleeke en vervallen ge
laat niet op eens zjn opgehelderd door
het genoegen van hem weder te zien.
Alle twjfel was verdwenen. Was er
een betere tjd aangebroken, wanneer
hj haar en al de redenen begrjpsn zou
voor haar geheimzinnig gedrag, daar zj
hem nu scheen te begrjpen Hj meende
het althans.
„Mr. Hope, het verheugt mij u weder
op Aver Court te ontmoeten," zeide
zij, hem de hand reikende.
ZES EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Het was een gedenkwaardige dag op
Aver Court. De Kelpdales waren eene
nieuwe levensperiode ingetreden, waar
van geen enkel kwaad vermoeden den
aanvaDg verstoorde. Voor de eerste maal
meende Archibald te kunnen gelooven,
dat zj elkander goed begrepen en met
elke handeling of opmerking, welke
buiten de gewone vormen ging, aan
onedele bedoelingen werd toegeschreven.
De geheimzinnigheid, die Sir Williams
kleindochter omgaf, was door hare on
verwachte terugkomst niet verdwenen
en toch, vreemd genoeg, Archibald wan
trouwde haar niet langer en geloofde
ook niet dat zj zjn broeder Maurits be
minde. Was het daarom dat zj hem
niet langer wantrouwde, dat die betere
beschouwing van haar in zijne ziel had
post gevat, en was er eene vreemde ver-
bjsterende vleierj in haar halt vertrou
wen en hare begeerte, om te toonen
dat zj hem, als het ware, zich ter zjde
gesteld had, om haar tegen de vijanden
welke zj had, te verdedigen Of was
het een ontluikend medeijden met hare
verlatenheid een bewustzjn, dat zj
hulp behoefde, en toch alleen den levens-
str jd voeren moest, alleen gesterkt door
dat medeijden, hetwelk zj verdiende
en waarnaar zj zoo zeer smachtte
Of zou er eeue sterke aantrekking zju
in zjn hart tot dat belangwekkend en
schoon gelaat.
(Wcrdt vervolgd.)