S T R IJ D.
ssingen.
Dinsdag
4L December
fto, 286.
nten
3§e Jaargang*
190«,
ïkerij,
Was-
;lburg,
el Op
es af.
t naar
t. stuk.
ng da
re n en
Polle Maan.
Springtij v.ra.
R
|ken als
3X1, Dop-
jf eboonen,
izle en
Irijgbaar by
DOMMISSE,
7 33
81
8 47
10 1
112
1)
24
616
125
63
310
7 25
3 50
85
44
8 21
4 22
8 38
VLISSIMSC1E COURANT
Prjjs per drie maanden 1.80. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zioh b(j alle Boek
bandelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks by den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt, I. 187.
ADVERTENTIESvan 1-4 regels 0.40. Voor eiken rege
meer 10 cent. - BQ directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Qroote letters
en cliché's worden naar plaatsruimte berekend.
Verschijnt dagelflk», uitgezonderd op Zon- en feestdagen.
Telephoonnummer IO.
I
Abonnements-Advertentlën op zeer voordeeligc voorwaarden.
Onderwijs in de visseherij
Meermalen is de aandacht gevestigd
op het groote nut, dat ook in ons l^ud
de invoering van onderwijs in de visschery
zou kunnen hebben voor het groote deel
der bevolking, dat het vissehersbedryf
uitoefent.
Het behoeft geen betoog dat grootere
kennis van zijn vak zou ten goede
komen aan den visscherman, hem zou
plaatsen in gunstiger conditie ten opziohte
van zijn vakgenooten van andere natio
naliteit, die met hem dezelfde wateren
bevisschen met meer kennis dan hy.
Evenmin is het noodig uiteen te zetten
hoe een betere viscbvangst niet alleen
den visscher zou ten goede komen,
maar allen, die met hem in aanraking
komen, en den velen, die zijdelings met
de visseherij In verband staan, met andere
woorden, aan de geheele bevolking dei-
talrijke visschersplaatsen in ons land.
Toen dit onderwerp eenigen tijd ge
leden ter sprake kwam in de Veieeni-
ging tot bevordering van fabrieks- en
Handwerksnij verheid, bleek het dat aan
het onderwijs door zoogenaamde wandel -
leeraren de voorkeur werd gegeven boven
de oprichting van visscherijscholen.
Het eenige wat, zoover ons bekend
is, in ons land op dit gebied wordt ge
daan, is dat te Volendam in de school
aan de jongens, een veertigtal, de be
ginselen der visschery worden onder
wezen.
Dit is weliswaar iet3, doch nog maar
heel weinig, vooral wanneer men daarbij
vergelijkt hetgeen in het buitenland voor
het aankweeken van kennis bij de vis-
scbers wordt gedaan.
Zoo is in Beieren onlangs opgericht
een cursus voorde practische visschery,
waarbij als leeraren optreden dr. Bruno
Hofer, hoogleeraar aan de Koninkl. Vee
artsenijschool, en dr. Schillinger, Staats-
consulent voor de visseherij. De leer
cursus is voor een ieder kosteloos toe
gankelijk zij behoeven zich slechts aan
te melden bij de Beierscbe Visseherij -
vereeniging.
Wat ook in Frankrjjk gedaan wordt
FEtJIiiLiTQN.
Van
E. KOS3I.
5).
Zij voelde toch, dat voor het zieke
kind dadelijk iets gedaan moest worden,
en zij uwe terugkomst niet kon af
wachten."
En toen de professor, in overmaat van
geluk, zweeg, greep dr. Sebaldus zijne
hand en zei smeekend: „Mevrouw, die
in dubbelen angst zit: voor het leven
van haar kind en den toorn van haar
echtgenoot, heeft behoefte aan eene
verscnoonende tegemoetkoming, zoo zij
zelve niet het offer zal worden. Wees
niet boos, professor, vergeef haar eigen
machtig handelen ga met mij mede en
als het iemand gelukken mag, Rudolf
tot bedaren te brengen, dan zijtgijhet;
want zijn geest is onophoudelijk bezig
met allerlei vreeselijke voorstellingen
over zijne toekomst. Ontlast gij zijn ge
moed, gij, die zijne hersenen te veel
hebt belast. Vergeef mij, dat ik het
zeg maar het geldt hier uw kind te
redden zoo het nog te redden is."
„Gij ztjt een ware vriendzei de
ontroerde man en drukte de trouwe
hand daarop herstelde hij zich schielijk
om de vissehers te onderrichten, kan
blijken uit hetgeen de „Deutsche Fischerei
Ztg." daaromtrent schryft
Uitgaande van het denkbeeld, dat de
Fransche visscbersbevolking haar beroep
met beteren uitslag zou kunnen uit-
oefearn, als zy haar vak beter kende
en meer op de hoogte was van de zee
vaartkunde, heeft men in Frankrijk voor
eenige jaren een vereeniging opgericht,
onder den naam Société d'enseignement
professional et technique des pêch6S
maritimes.
Deze vereeniging heeft ten doel, den
zeevisschers de noodige kennis te ver
schaffen van alles, wat tot hun beroep
behoort, opdat zij in staat zullen zijn
bun bedrijf uit te oefenen met het minst
mogelijke gevaar en het grootst mogelijk
financieel voordeel,
Een van de gevolgen, die de oprich
ting der vereeniging heeft gehad is, dat
thans in ruim 400 volksscholen aan de
Fransche kust onderwys wordt gegeven
in de beginselen der navigatie. Deze
cursussen zyn ook opengesteld voor
volwassenen.
Verder wordt in deze visscherijscholen
onderwezen alles wat voor den practi-
schen visscher noodig is, tot het her
stellen der netten toe. Bij het onderwys
wordter ookopgewezen, dat het schadelijk
en doelloos is, te kleine visschen te
vangen, welke nog geen marktwaarde
hebben, en dat op die wijze slechts
wordt bereikt een uitroeiing van den
vischstand.
En de resultaten van het vakonderwijs
in de vischertjscholen zijn in Frankrijk
in ieder opzicht bevredigend. De scholen
hebben meer in het bijzonder bijgedragen
tot het aankweeken van een groot
aantal degelijke stuurlieden voor de
visschersvloot.
Inmiddels heeft de Fransche Kamer
de noodige middelen voor wetenschap
pelijke en technische onderzoekingen
der vischgronden toegestaan, en is aan
de Commissie voor de Zeevisschery in
de eerste plaats opgedragen het vast
stellen van een werkplan. Daarbij zijn
in de eerste plaats zulke onderzoekingen
van algemeen belang ondernomen, waar
voor de particuliere middelen niet toe
reikend zijn, of die door particulieren
„Goed, ata mij hier bij, om spoedig ge
reed te komen dan rijden wij naar
uw huis, terwijl gij mij onderweg de
bijzonderheden mededeelt."
„Dr. Sebaldus volgde hem, innerlyk
verblyd, dat alles zoo goed ging, bly,
maar verwonderd, dat de trotsche,
harde man er zoo gemakkelijk over
heen stapte. Hij vermoedde niet
welk een storm sinds den laatsten nacht
in diens breeds borst gewoed had hy
wist niet door welke hartstochten zijn
geest was beroerd, waarbij de tekort
koming aan den geleerde als in het
niet verzonk.
Mevrouw Tobeler stond in de vesti
bule aan het venster toen de beide
mannen uit het rijtuig stapten ofschoon
het niet licht genoeg was, om duidelijk
te onderscheiden, had zij toch een voor
gevoel, dat alles zich ten goede zou
keeren het werd tijd ook, want bange
kreten kwamen over de koortsige lip
pen van haar kind, en zijne schoone,
zachte oogen staarden, wijd openge
sperd, naar akelige schrikbeelden.
De beide geneesheeren betraden alleen
de ziekenkamerde beangste moeder
wilde, door een gesprek met haar man,
den arts niet ophouden, eerst toen
hij naast zyn kind zat, volgde zij zacht
door hem niet opgemerkt.
„Ken je mij nog, Rudolf? Ik ben
het, je papa.» De knaap scheen hem
te herkennen, doch maakte met de
hand eene afwerende beweging. Dit
herhaalde zich met elke liefkozing met
woord of hand.
buiten de Regeering om onmogelijk zyn
uit te voeren.
Het opmaken van kaarten van die
gedeelten der zee, waar de visseherij
wordt uitgeoefend, behoorde in de eerste
plaats tot de taak die de commissie
zich heeft gesteld.
Verder houdt men bij de onderzoe
kingen in het oog, hoe handhaving van
de tucht der visseherij en bescherming
der kleine visschen het best uitvoer
baar zijn.
Tot bestrijding der misbruiken wordt
inmi dels een groote invloed verwacht
van de grootere ontwikkeling der vis
sehers.
De aandacht te vestigen op hetgeen
op het gebied van het visschersonderwys
in het buitenland wordt gedaan, mag
ongetwijfeld van nut worden geacht in
een tijd, dat de inrichting van het her
halingsonderwijs en het vakonderwijs in
ons land aller belangstelling vraagt, zegt
het Handelsblad.
President Kruger in Europa.
Vrydag stelde de syndicus van den
Parijschen raad aan Kruger een gouden
medaille ter hand van 75 m.m. in door
snede en in een lauwerkrans het op
schrift dragende: „De stad Parijs aan
president Kruger 27 November 1900.
De afgevaardigde Girou heeft Kruger
medegedeeld dat de afdeehng voor het
14e Parljsche arrondissement van het
Comité voor de onafhankelijkheid der
Boeren de opbrengst van een inschrijving
zal besteden aan een eeresabel, Kruger
aan te bieden. De sabel, van platina, zal
een gevest van goud hebben, dat een
maretak nabootst en dat door Jean Caffier
wordt gesmeed.
's Middags om 4 uur ging de presi
dent, vergezeld door dr. Letjds, prof. van
Hamel, Groble, en Bredell, afscheid van
Loubet nemen. Bij zijn komst ten paleize
werd hem militaire eer bewezen door
den wachtpost. Het onderhoud duurde
tien minuten,
Loubet heeft onmiddelly'k daarna
Krugers bezoek beantwoord in het hotel
Scribe. Het publiek was talrijker dan
des ochtends en juichte den president
toe.
Het heeft de aandacht getrokken dat
De professor zei daarop tot dr. Sebal
dus „GD hebt tot in de kleinste bij
zonderheden gelijk gelukt het ons
hem tot bedaren te brengen, hem zon
der verdoovende middelen te doen in
slapen, dan is hy gered. Daar moet
het heen. Waar is mijne vrouw
Zy trad nader en stak hem beide
handen toe. „Gij vergeeft mij
Liefst was hij neergeknield en had
hij den zoom van haar kleed gekust,
dien hij in zijne gedachten door het
slijk had gesleurd. Haar leed was een
heilige kroon om haar hoofd, sierde
haar als moeder en echtgenoote. De
vrome, die reine, die heilige vrouw had
hij kunnen verdenken Maar hij wist
zich te beheerschen, drukte een kus op
hare vermoeide oogen en zijn arm om
hare schouders leggende, voerde hij
haar naar het ziekbed, van waar de
angstige blikken van haar kind door
het vertrek dwaalden.
„Spreek tot hem, vat z{jne hand,"
zei hij de zieke herkende zijne moe
der en duldde gewillig hare liefkozingen.
„Zeg hem, datj ik hier ben dat
gy wenscht, dat hy hoort, wat ik zeg
o, hij verstaat my, er is nog hoop—
en nn liet Rudolf zich eveneens door
zijn vader liefkozen, ja zelfs, toen zijne
moeder zich op een wenk terugtrok
bleef hij gewillig in zijners vaders arm
liggen en liet zioh door diens hand de
wild rondwarende oogen sluiten. En
daarbij sprak deze onafgebroken tot het
zieke kind. Als beelden uit een toover-
Iantaarn, het eene nog verrukkelijker en
Loubet, 'smiddags Kruger ontvangende,
tegen het voorschrift van het Protocol
in, hem tegemoet ging op de trap, en
hem zelf naar de zaal der ambassa
deurs bracht. Kruger haastte zich op
het balkon te verschijnen toen Loubet
het hotel Soribe verliet.
Er wordt verteld dat Loubet by de
ontvangst van d'Estournelles indertijd
gedelegeerde ter Vredesconferentie, lang
durig over de arbitragekwestie gesproken
zou hehben.
Verder bracht Kruger bezoeken aan
Deschanel en aan den voorzitter van den
Senaat die hem bezoeken terugbrachten.
De Senaat had een soortgelijke motie
als de Kamer aangenomen.
Op Krugers verzoek zou de aarts
bisschop van Parijs Zaterdag op het
tijdstip van het vertrek de klok van het
Sacré Coeur laten luiden, en gebeden
laten opzeggen in de kerken voor de
dooden en gewonden in Transvaal.
Kruger heeft laten vragen naar den
ingenieur Léon.diein Zuidafrika is gewond.
Aan het station te Parijs zou niet
gesproken worden, maar aan de grens.
Van de ontvangst in Duitschland, niet
van het volk, dat daar even Boer onge
zind is als elders, maar van de
regeering was de verwachting niet groot,
Dat heeft zich bewaarheid. De Keizer
liet gisteren aan president Kruger, die
toen te Keulen was, weten dat hij hem
tot zijn leedwezen niet kon ontvangen.
Kruger zal nu te Keulen uitrusten van
de vermoeiende betoogingen in Frankrijk
om wellicht Woensdag naar den Haag
te gaan.
Hoogere politiek heeft dus te Berlijn
weder de overwinning behaald op eene
politiek door zedelijkheid geboden.
't Is ellendig genoeg, maar bevreemden
doet het ons niet bij den draai dien
keizer Wilhelm sedert enkele jaren heeft
gemaakt.
Op zyn doorreis naar Duitschland is
Kruger overal waar de trein stilhield,
vol geestdrift toegejuicht. Te Charleroi
o.a. werd hij begroet door duizenden,
uit wier midden een eindeloos gejubel
opging. Abbé Daens verwelkomde hem
uit naam van het Vlaamsche volk.
Geen enkele vijandige kreet tegen
Engeland weid gehoord
schooner dan het andere, schilderde hy
de toekomst, „Papa zal een langdurig
verlof aanvragen, zoodra Rudolf weer
kan opstaan en reizen dan ontvluch
ten wij in het koude voorjaar de on
vriendelijke lente van Duitschland en
gaan naar Italië en plukken daar de
oranjeappelen van de boomen, dan
maakt mama kransen van de bloemen
die wy haar brengen ja, papa zal
evenals Rudolf zeggennu wordt in
langen, langen tijd niet meer geleerd
nu willen wij bet leven genieten, de
schoone wereld zien, alleen om te
spelen, te lachen, vroolyk te zijn."
Het kind lachte met gesloten oogen.
„En komt de heete zomer, dan gaan
wij naar Zwitserland, de bergen in, en
rijden op muilezels sterke, grauwe
dieren met roode leidsels en klokjes!
Dan rijdt mama vooraan, dan komt
Rudolf en achteraan papa, opdat hy
altijd die goede mama en zijn lieven
jongen voor oogen mag hebben, en
's avonds, als de gouden zon naar bed
gaat, dan kust zij de blauwe bergen,
die zich dan bloedrood schamen
eerst echter hoort men nog de wellui
dende klokjes, als de koeien huiswaarts
keeren, terwijl men op de veranda van
het hotel zit en de kinderen ziet spelen
„Spelen I" fluisterde Rudolf als een
echo.
„Ja, en dan teekent gij hier en daar
een brokstuk af want papa ziet wel,
dat mama gelijk heeft, als zij zegt,
dat Rudolf eens een beroemd schilder
zal worden."
Te Huy werd hem een gesmeed
Ijzeren palmtak aangeboden. Te Luik
was een groot gedrang van volk by het
station, waar op een gegeven oogenblik
het bevel gegeven werd niemand meer
toe te laten. De deuren werden met
geweld opengemaakt en de menigte
overrompelde het station. Eene poging
der gendarmen om met de bajonet op
het geweer de menigte terug te dringen,
baatte niet.
Toen de trein met Kruger aankwam,
ging een oorverdoovend gejuich op
bovenal hoorde men den kreet „Leve
de arbitrage maar ook bij het vertrek
„Weg met de Engelschen
Later had een» vijandige betooging
van studenten en andere personen plaats
voor het huis van den Engelschen
consul. Toen de Engelsche consul, de
heer Mennezie, daarop met zijn familie
op het balcon verscheen, werden de
kreten verdubbeld en hielden niet op
voor de consul zich in zyne woning
teruggetrokken had.
Kruger is, in strijd met wat vermoed
werd, ook door de bevolking van Keulen
met geestdrift ontvangen. Het gedrang
was zelfs levensgevaarlyk toen hij uit
den trein stapte.
Officiëele personen ontbraken echter.
Als reden wordt opgegeven dat het
by 't bezoeken van vreemde staatshoofden
noodzakelijk voorafgaande overleg met
het keizerlijke hof niet heeft plaats
gehad. Op dezen grond zou president
Kruger ook voorloopig afzien van zijn
plan om naar Berlijn te gaan.
Eén Vaderland.
De Matin, die een inschrijving heeft
geopend voor een huwelijksgeschenk
aan onze Koningin, schryft by de op
roeping daartoe tot de Fransche vrouwen
o.a. het volgende
„Vroeger zei men, dat elk man twee
vaderlanden had zyn werkelijke en dan
Frankrijk. Men zou nu met nog meer
recht kunnen zeggen dat elke Fransche
vrouw tegelijk twee landen heelthet
hare en dat, waarvan een edele daad
haar hart warmer doet kloppen.
„Den dag waarop de vriendelyke
souveruine, met de lafhartigheid om haar
heen brekende, besloot slechts twintig
De Knaap haalt diep adem hy
knikt, hy fluistert, hy lacht niet meer
toch vervolgt de zoo week geworden
stem „Ja, alles zal hij schilderen, den
blauwen hemel van Italië, het gloeien
der Alpen, den groenen Nijl maar
vóór alles zyn blijden papa en zijne
gelukkige mama
Hij houdt op en wenkt dr. Sebaldus
nader te treden. Op het voorhoofd van
den knaap parelt het zweet, dat hoe
langer hoe meer te voorschijn treedt
en bij de slapen neerstroomt. Beide
mannen drukken elkaar stom de hand
zij begrijpen zonder spreken. Daarop
fluistert de jongste„Ik ijl naar de
dames om ze gerust te stellen."
Stil verlaat hy bet vertrek.
De professor baalt zacht zijn arm
onder den knaap weg, zonder dat deze
wakker wordt. Daarop treedt hij even
stil op zijne vrouw toe, die nog niet
begrijpt, welk eene gunstige wending
is ingetreden.
„Hy slaapt - hij is gered 1"
Zij wil hem te voet vallen, zijne
handen met kussen bedekken, maar
nu zinkt zy in zijne uitgespreide armen,
aan zijn hoog kloppend hart. «Zeg
niets, lieve, geen woord Gij hebt ge
hoord, wat ik den knaap gezegd hebt.
Ik zal woord houden in alles, aan hem.
en aan u I„*
EINDE.
