SSe Jantm
Zaterdag
27 October
II
So. 254.
1900.
itbode
pSt-ODÖMIlÈg
>01.
D
Het Protectionisme.
FEU! L L£TOiS\
l^e 29ste Februari
i vast werk geplaatsl
eepswerf en MachinJ
|V. F. SMULDERS I
goede getuigschrift J
Ite melden.
[rlijke, flinke
buitenmeid. Adres j
M D 1E S T
on SSiDDELBUaa v.,
nise: vm 4 50 555I
I) Van Zeümarlct.- vta I
145 nm 12 30 1 u[
5 10 5 56 6 55 7 45|
iar Zeiimarkt Viiuh. I
llleen op werkdaw-i, 1
ara 12 35 1 20 2 5
16 7 7 50 825!
CCxEN.
|tation Haven v.v.
DIENST.
[issingen Beursplein
4.20, 6.-, 10.30.
liven na aankomst
of booten, corres-
lenstaande dienstre-
lordt gestopt tot in-
Isagiers.
[AVENDIEN8T.
6— 6 20 7— 7 50
10— 1020 10 40
I 1 10 1 30 2 220
l 4 20 5 5 20
120.
lvm 6 10 6 30 7 In
9 50 10 10 10 30
12 10 nm 1 20 1 <U:
|.30 3 50 4 10 4 30
40 8 3 30.
!U8-Haldegliem,
|b tijd.j
8.25, 10.37, 1.18,
lis 5,31, 6.9, 7.35,
I 5.33, 8.24. 9.25
7, 10.—, 1.38, 4.32,
5.51, 6,29. 8.10
8.3, 9.5, 9.45.
*4
Im 3 3010
1, 3 55
1 55
I 2 15
I 30b)
13 50
|l0
40
I naar Break*as eu
Vlii-rir.peu mar
|aant.
spour/v-igsU
f6 23
6 53
8 16
■9 47
7 33
81
8 47
10 1
1.0 48 11 2
;ere le
16
24
616
125
63
'o
310
725
3 50
8 5
8
44
3 21
5
4 22
8 38
VlilSSSISSCHE CKIIRAHT.
PrQs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bjj alle Book
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bjj den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt, I. 187.
AD VERTENTIËNvan 1—4 regels 0.40. Voor eiken rege
meer 10 cent. - B(j directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote letters
en cliché's worden naar plaatsruimte berekend.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en feestdagen.
Telephoonnutnmer IO.
Ibonnements-AdvertontlSn op zeer roordeellge voorwaarden.
Er is wel eens beweerd dat het protec
tionisme onverzadeljjk is in zijn eischen,
[lat bet begint met den pink te vragen
na later de geheele hand te eischen.
[Bismarck schijnt van deze eigenschap
r protectionisten geen kennis gedragen
|t« hebben, want toen hij meende tot
bloei van den Duitschen landbouw
mede te werken door het graan bij
invoer met 3 marks te belasten, dacht
M dat de Agrariërs nooit hooger eischen
zouden stellen.
Bismarck zou misschien zijn wetten
fy de bescherming van den landbouw
set minder vuur verdedigd hebben, als
iij geweten had, wat wij nu weten,
dat niet zooveel jaren na zijn dood, de
Duitsche Agrariërs meest alleD graven,
bronnen en bezitters van groote land-
van plan zpjn bij de her-
«owing der handelsverdragen een ver-
invoerrecht te eischen van 5
op de 100 kilogram tarwe van
alle landen, waarmede het Duitsche rijk
jeen handelsverdrag gesloten heeft, en
recht van 4 gulden op rogge of
Itarwe van de landen, die aan het Zoll-
terein concessies gedaan hebben.
Wat zulk eene verhooging beteekent
lipt als men weet dat rogge gemiddeld
I tegen 8 gulden per 100 kilo gekocht
[voidt en er nu 13 marks bij komt als
ien Agraiiërs hun eisch toegestaan wordt.
Als dus de heeren Agrariërs hun zin
liegen, zou hier sprake zijn van woeker-
vinst.
Het Duitsche volk gebruikt 13l/2
millioen ton graan per jaar, aanrechten
la dus moeten betaald worden 517
millioen gulden, welke last het zou
moeten dragen als de Rijksdag met de
lieren grondbezitters meegaat.
Die heeren beweren dat zij om naar
tan rang te kunnen leven, d. i. om in
tan stallen luxe-paarden te kunnen hebben
en overigens den grooten heer te spelen,
J rogge en hun tarwe tot veel hooger
I prijzen dan de bestaande moeten ver-
Kocht worden. Dat nu voor degenen,
hun brood niet zoo gemakkelijk
dienen als de groote grondeigenaren,
brood eeuwig duur blijft, schijnt
'oor de heeren een zaak "an geen belang
- Hun weelde heeft die hooge pry -
g. En zij antwoorden heel kalm
men hun de gevolgen hunner ver
derfelijke politiek onder de oogen brengt,
men dan maar ook de industrie
belasten moet. Voor hen is er
ééne politiek, die welke hun
vult.
geschiedenis uit New-York
van
BKANUER MATTHEWS.
Hij was het, die Grant het eerst met
f meisje in kennis bracht. U weet,
I.1' de bruiloft dienzelfden avond
avond van het ongeluk zou
hebben U heeft dat zeker bij
verhoor wel ,vernomen. Grant had
ar eenmaal in de vier jaren een eigen-
ea verjaardag, zooals ik u reeds zeide,
mi had hij het meisje overgehaald
I pi de bruiloft op dien dag te doen
|tj»as Hebben. Hij was toen juist twin-
l»w 1 een e°hte jongen nog. Geen
lila ziJ ^aar Par'Ü van trokken.
Ui'1181 vers'a8 gelezen heeft, zult u
'°a hebben hoe zij hem bedrogen.
De agrarische kasteelbewoner, eene
mummie uit de middeneeuwen, die niets
van den tjjd geleerd heeft en overtuigd
blijft dat het volk in zijn slaafschen
toestand verkeeren en hij hun heer en
meester blijven moet, wil niet begrijpen
dat als de zak graan met 5 gulden meer
belast werd, bij de eerste de beste ver
kiezingen een honderdtal socialisten in
den Rijksdag zouden komen. In hun heb
zucht verzonken,kunnen de Agrariërs zich
zulke gevolgen niet denken. Voor hen
en hunne belangen zou het uurwerk
van den rijd moeten stilstaan.
De loonen in Duitschland, vooral te
Berlijn, zijn zeer hoog, maar wat baat
het ze te verhoogen als ook tevens de prijs
dien de werkman betaalt voor de dingen
die hij noodig heeft, verhoogd wordt en
de huur in de hoofdstad zoo opgedreven
is dat een werkman voor het hol dat
hij bewoont, 22 gulden per maand moet
betalen. Begrijpelijk dus dat vele arme
drommels die dat geld niet opbrengen
kunnen, geen woning konden vinden en
in de open lucht huizen. En dien armen
drommels zouden nu de Agrariërs het
brood nog duurder willen maken.
Gelukkig hebben de werklieden een
beschermer in den keizer, die met die
verhooging van rechten niet ingenomen
is. Of hu' nu echter het pleit zai winnen,
want bij al hun afgodische vereering
van de keizerlijke Majesteit, durven zij,
het is weder gebleken bij de behandeling
der Kanalenwet, hem weerstaan als hun
belangen niet volgens hunne opvatting
door hem behartigd worden.
Wat wij daar schreven en gedeeltelijk
aan een buitenlandsch blad ontleenden,
het is weer een bijdrage tot wat vele
protectionisten eigenlijk willen met hun
phrasen voor bescherming van de natio
nale productie.
Zoo wordt het lied op alle tonen door
dit soort van protectionisten gezongen
en velen luisteren er naar omdat het
zoo mooi klinkt dat de nationale productie
door het opleggen van rechten tegen
den invoer van het buitenland beschermd
wordt.
Wij hebben nu gezien dat dit niet
het doel van de meeste protectionisten
is, maar alleen om ten koste van het
zich te verrijken.
Het huwelijk der Koningin.
Omtrent de burgerrechtelijke
verhouding van de Koningin tot haren
Zelf de rechter van instructie stemde
dit toe, niettegenstaande hij op onzen
jongen erg verbitterd scheen. Och, had
ik maar bij het verhoor tegenwoordig
kunnen zijn Was ik er maar bij ge
weest, toen Grant de waarheid ontdekte
hij had dien schurk dan niet over
hoop behoeven te schieten, ik zou het
zelf gedaan hebben.»
„Dan waart gij zeker voor u zeiven
kwijtschelding van straf komen vragen 1'
merkte de gouverneur vriendelijk glim
lachend op. „Ik heb deze brieven ge
lezen, maar zjj behelzen niets nieuws
voor mij, en
„Niets nieuws viel de oude man
hem heftig in de rede. „Deze brief be
wijst, dat Grant het schot loste uit
zelfverdediging. Is dat geen nieuws
„Niet voor mij, want de rechter van
instructie tegen wien gij een voor
oordeel schijnt te hebben, meneer Baxter
heeft mij dat reeds medegedeeld.'
„Als gij naar hem geluisterd hebt,
vrees ik, dat ik weinig kans heb om
mijne bede verhoord te zien," zeide de
oude man teleurgesteld„want nooit
heeft iemand slechter van een ander
gemaal, vraagt de „Prov. Gron. Ct. of
de wetgever zich hiermee opzettelijk
behoort in te laten?
Men heeft beweerd van ja. Men heeft
gezegd, dat het ondragelijk ware de be
paling van het Burgerlijk Wetboek, dat
de man het hoofd is der echtvereeniging
en de vrouw hem gehoorzaamheid ver
schuldigd is, op dezen hoogen echt van
toepassing te verklaren. Dat de hoogste
in den lande zou te gehoorzamen hebben
aan haren onderdaan, achtte men niet
overeen te brengen met de waardigheid
van Hare Majesteit, met het prestige
der Kroon tegenover de natie. Men vroeg,
wat er morst gebeuren, als ooit de
Koningin zich door haren echtgenoot den
eisch gesteld zag haar woonplaats te
vestigen buiten het landmen vroeg
ook, of de wetgever de gewone bepalin
gen nopens de vermogenrechtelijke ver
houding der echtgenooten hier haren
gang mocht laten gaan, zoodat de Ko
ningin zich de handen kan zien gebon
den men vroeg eindelijk, hoe het zou
gaan, als er verschil ontstond ten aan
zien van de opvoeding der kinderen.
Ten opzichte van al deze vragen nu
stelt de ffProv. Gr. Ct.'1 de weder
vraag Is het, toen Koningin Victoria
trouwde, iemand in den zin gekomen
bij de wet de stelling van den Engel-
schen prins-gemaal te regelen En is er
gelukkiger huwelijk geweest dan dit?
Het verhaal gaat aldus herinnert
het blad dat toen bij de inzegening
de aartsbisschop van Canterbury Konin
gin Victoria vroeg, of hij de zinsnede
uit het trouwformulier, waarbij aan de
vrouw gehoorzaamheid wordt opgelegd,
zoude weglaten, de jeugdige vorstin ont
kennend antwoordde, omdat zij als vrouw,
niet als koningin huwde. Inderdaad waar
om zoude niet ook een koningin in haar
huwelijksleven, in hare hoedanigheid
van echtgenoote, aan haren man die
gehoorzaamheid mogen en gaarne willen
betoonen, die, in huwelijken waar weder-
zijdsche genegenheid den scepter voert,
aan deze uitdrukking der wet wordt
gehecht? De Koningin blijft onder alle
omstandigheden de hoogste in den lande,
de eenige niet-onderdaande vrouw kan
voor haren man en zal voor hem willen
zijn wat iedere vrouw, minder nog naar
de wet, dan naar de inspraak van haar
hart wenscht te zijn.
Als dit juist is, welke reden zou er
dan zijn voor inmenging van de wet
Het gevaar, dat de Koningin misschien
door Haren gemaal mocht worden ge
dwongen daar te verblijven, waar bet
belang van den geregelden gang der
zaken van Staat Haar oponthoud niet
gesproken dan die man van mijn zoon
deed.
„Gij doet hem onrecht aan," zeide de
gouverneur met nadruk. „De rechter'
van instructie deed zijn plicht, toen hij
bij het verhoor op veroordeeling aan
drong, en hij heeft thans zijn plicht
gedaan, door mij dit nieuwe, pas ont
dekte bewijs voor te leggen. En hij is
nog verder gegaan hij heeft er bij mjj
op aangedrongen, dat ik uw verzoek
om gratie voor uw zoon zou inwilligen."
„De rechter van instructie riep de
oude man verbaasd uit.
„Ja," antwoordde de gouverneur.
„Dan heeft zijn geweten hem einde
lijk geplaagd.»
„En het is hoofdzakelijk op zijn aan
dringen, dat ik besloten heb uw zoon
gratie te verleenen."
„Het is mij onverschillig aan wien
ik dit verschuldigd ben, nu ik weet dat
mijn zoon vry komt," antwoordde de
oude man, en op een toon, waaruit vurig
verlangen sprak, liet hij er op volgen
„Wanneer wordt hij ontslagen
„Gij kunt hem de blijde tijding zelf
gaan brengen,» zeide de gouverneur,
wenschelijk maakt De vrees, dat Zjj
in de meest gewensehte beschikking
over Haar vermogen, of in de opvoe
ding harer kinderen mocht worden ge
dwarsboomd? Maar op hetzelfde oogen-
blik, dat de Staten-Generaal hunne door
de Grondwet gevorderde toestemming
tot de echtverbintenis der Koningin
geven, spreken zij hunne overtuiging
uit, dat deze moeilijkheden zich niet
zullen voordoen dat wederzrjdsche ge
negenheid alle oneffenheden zal weten
te effenen, mochten zij ooit om den
hoek komen gluren. En vervloog deze
hoop en verwachting in rook, de om
standigheid, dat de wet had gesproken,
zou er de beste oplossing niet brengen.
Misschien onkiesch, zeker onnoodig is
hier de bemoeiing van ieder ander dan
de echtgenooten zelve.
De vorstelijke verloofden,
Omtrent Hr. Ms. huwelijk verneemt
men dat de Nieuwe Kerk te Amsterdam
is aangevraagd voor eene kerkelijke
plechtigheid in de hoofdstad wellicht
de inzegening van het huwelijk na de
voltrekking daarvan vermoedelijk te 's-
Hage.
De mededeeling omtrent het bezoek
dat de Koningin met haar verloofde
heden aan Amsterdam zouden brengen,
blijkt onjuist te zjjn.
De naasting der Z.-A.-S.-M.
Een meewerker van de „Berl. Börs.
Courier" heeft den Engeischen gezant te
Berlijn uitgevraagd over de vermoede
lijke gedragslijn der Britsche regeering
ten aanzien van de Z.-A.-S.-M.
Het antwoord van den diplomaat
kwam hierop neer: „Officieele inlichtin
gen aangaande de plannen der Engelsche
regeering had hjj nog niet ontvangen.
Hij kon dus niets anders geven dan zijn
persoonlijke meening. Deze nu was, dat
de bezorgdheid onder de aandeelhouders
overdreven is. Het stemt niet overeen
met de gewoonte van het Britsche
staatsbestuur, bij transactiën van staats
wege verworven private rechten zoo
maar te ignoreeren, zei hij. Datde spoor
weg genaast zal worden, achtte hij boven
twijfel. Even zeker zou aan te nemen
zijn, dat de schadeloosstelling aan de
aandeelhouders niet zou worden berekend
op den grondslag van den hoogsten
koers, dien de aandeelen bereikt hadden
vóór den oorlogmen moest bedenken,
dat een groot der waardevermindering
de schuld was van de voormalige
regeering der Z.-A. Republiek deze
had, als grootste aandeelhoudster, den
ontvouwde een der papieren, die vóór
hem op de tafel lag, teekende het en
reikte het den ouden man toe.
Deze nam het met een krampachtigen
greep aan. Zijne knieën beefden, toen
hij haastig het stuk doorlas.
Juist trad de secretaris weder het
verttek binnen.
De oude man greep naar zijn hoed
en vroeg op gejaagden toon „Weet gij
ook, wanneer de eerstvolgende trein
naar Auburn vertrekt?"
„Er gaat een om vier uur, als ik mij
niet vergis,' antwoordde de secretaris.
„Dan zal ik hem nog kunnen halen,"
zeide de oude man en ijlde, zonder een
woord meer te zeggen, met het kost
bare bewijsstuk in zijne bevende vingers,
de deur uit. Buiten gekomen, stond hij
een oogenblik stil en ontblootte het
hoofd, zonder acht te slaan op den
regen, die in stroomen neerviel.
„Daar kwam een kleine jongen op
hem toeloopen, uitroepende„Avond
blad vier uur's Gazette!"
Blijkbaar hoorde de oude man hem
niet.
„Opstand in Auburn," schreeuwde de
koers der aandeelen omlaag gedrukt,
door haar bezit met dwang op de markt
te werpen. Maar wanneer dus de aan
deelhouders bij de naasting moesten
rekenen op eenig verlies, dan zou dit
toch nooit zulk een hoogte bereiken,
dat er gesproken zou kunneD worden
van verkorting van verworven rechten,
ten hoogste van ontgoocheling van de
speculatie, op de rentabiliteit van den
spoorweg opgesteld. Reeds de noodzake
lijkheid alleen om te letten op het
Britsche kapitaal, dat in den spoorweg
belegd is, zou elke verkrachting van de
belangen der aandeelhouders buitenslui
ten. Dezen zouden derhalve den verderen
loop der zaak kunnen afwachten met de
gerustellende verwachting, dat zij bij de
naasting niet tekort zouden komen."
Dat ook Britsch geld in de Maat
schappij gestoken is, geeft zeker ook wei
reden tot geruststelling.
President Kruger.
Een Fransch blad „La Presse" deelt
mede dat dr. Leyds op een kruiser de
„Gelderland" tegemoet zal gaan,
ten einde de eerste te zijn om president
Kruger te begroeten. President Loubet
zal president Kruger op het Elysee ont
vangen met de eerebewjjzen, verschuldigd
aan het hoofd van een staat. Loubet
zal daarna een bezoek brengen aan
Kruger. De Parijsche gemeenteraad zal
Kruger om de eer verzoeken, een bezoek
van hem te mogen ontvangen op het
stadhuis."
Het zal ons niet verwonderen zoo
we later hooren dat La Presse wat
heeft gebazeld.
Dat Kruger waarschijnlijk 10 Nov. zal
aankomen, zou kunnen gebeuren.
Ongevallenwet.
Tegen deze wet, welke met 88 tegen
3 stemmen door de Tweede Kamer
werd aangenomen, stemden de heeren
Veegens, Bastert en Kerdyk.
Drooglegging der Zuiderzee.
De N. R. Ct. verneemt uit betrouw
bare bron dat de ministerraad besloten
heeft de machtiging der Koningin te
verzoeken om over een wetsontwerp tot
drooglegging der Zuiderzee het advies
van den Raad van State in te winnen.
Zou de zoo lange tijd van voorberei
ding van dit gewichtige plan nu eindelijk
voorbij zijn
Loterijen.
In den Haag worden thans pogingen
jongen, toen hü verder liep, „bloedig
gevecht in de gevangenis
Daar viel eene hand zwaar op zijn
arm neder en met heesche stem riep
de oude man hem toe Wat zegt gij
daar Wat zegt gij daar Bloedig ge
vecht in de gevangenis te Auburn
Geef mij een blad 1"
Krampachtig vatte hy het aan. De
eerste kolom behelsde het bericht van
een opstand, die uitgebroken was in de
staatsgevangenis te Auburn, naar aan
leiding van eene mislukte poging tot
ontvluchten. De gevangenen hadden de
kans niet laten varen en waren niet
eerder naar hunne cellen teruggekeerd,
dan nadat de wachters op hen gevuurd
hadden, waarbjj een zestal gewond en
de aanvoerder, die wanhopig gestreden
had, gedood waren. Deze laatste was
een jonge man, die wegens manslag
tot vijftien jaar gevangenisstraf veroor
deeld was. Zijn naam was Grant Baxter.
Toen de oude man dit las, ontglipte
het blad aan zjjne vingersmet het
bewijs van gratie nog in de krampach
tig gesloten hand, viel hij dood neder»
EINDE.