SSe Jantm Zaterdag 27 October II So. 254. 1900. itbode pSt-ODÖMIlÈg >01. D Het Protectionisme. FEU! L L£TOiS\ l^e 29ste Februari i vast werk geplaatsl eepswerf en MachinJ |V. F. SMULDERS I goede getuigschrift J Ite melden. [rlijke, flinke buitenmeid. Adres j M D 1E S T on SSiDDELBUaa v., nise: vm 4 50 555I I) Van Zeümarlct.- vta I 145 nm 12 30 1 u[ 5 10 5 56 6 55 7 45| iar Zeiimarkt Viiuh. I llleen op werkdaw-i, 1 ara 12 35 1 20 2 5 16 7 7 50 825! CCxEN. |tation Haven v.v. DIENST. [issingen Beursplein 4.20, 6.-, 10.30. liven na aankomst of booten, corres- lenstaande dienstre- lordt gestopt tot in- Isagiers. [AVENDIEN8T. 6— 6 20 7— 7 50 10— 1020 10 40 I 1 10 1 30 2 220 l 4 20 5 5 20 120. lvm 6 10 6 30 7 In 9 50 10 10 10 30 12 10 nm 1 20 1 <U: |.30 3 50 4 10 4 30 40 8 3 30. !U8-Haldegliem, |b tijd.j 8.25, 10.37, 1.18, lis 5,31, 6.9, 7.35, I 5.33, 8.24. 9.25 7, 10.—, 1.38, 4.32, 5.51, 6,29. 8.10 8.3, 9.5, 9.45. *4 Im 3 3010 1, 3 55 1 55 I 2 15 I 30b) 13 50 |l0 40 I naar Break*as eu Vlii-rir.peu mar |aant. spour/v-igsU f6 23 6 53 8 16 ■9 47 7 33 81 8 47 10 1 1.0 48 11 2 ;ere le 16 24 616 125 63 'o 310 725 3 50 8 5 8 44 3 21 5 4 22 8 38 VlilSSSISSCHE CKIIRAHT. PrQs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bjj alle Book handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bjj den Uitgever F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt, I. 187. AD VERTENTIËNvan 1—4 regels 0.40. Voor eiken rege meer 10 cent. - B(j directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote letters en cliché's worden naar plaatsruimte berekend. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en feestdagen. Telephoonnutnmer IO. Ibonnements-AdvertontlSn op zeer roordeellge voorwaarden. Er is wel eens beweerd dat het protec tionisme onverzadeljjk is in zijn eischen, [lat bet begint met den pink te vragen na later de geheele hand te eischen. [Bismarck schijnt van deze eigenschap r protectionisten geen kennis gedragen |t« hebben, want toen hij meende tot bloei van den Duitschen landbouw mede te werken door het graan bij invoer met 3 marks te belasten, dacht M dat de Agrariërs nooit hooger eischen zouden stellen. Bismarck zou misschien zijn wetten fy de bescherming van den landbouw set minder vuur verdedigd hebben, als iij geweten had, wat wij nu weten, dat niet zooveel jaren na zijn dood, de Duitsche Agrariërs meest alleD graven, bronnen en bezitters van groote land- van plan zpjn bij de her- «owing der handelsverdragen een ver- invoerrecht te eischen van 5 op de 100 kilogram tarwe van alle landen, waarmede het Duitsche rijk jeen handelsverdrag gesloten heeft, en recht van 4 gulden op rogge of Itarwe van de landen, die aan het Zoll- terein concessies gedaan hebben. Wat zulk eene verhooging beteekent lipt als men weet dat rogge gemiddeld I tegen 8 gulden per 100 kilo gekocht [voidt en er nu 13 marks bij komt als ien Agraiiërs hun eisch toegestaan wordt. Als dus de heeren Agrariërs hun zin liegen, zou hier sprake zijn van woeker- vinst. Het Duitsche volk gebruikt 13l/2 millioen ton graan per jaar, aanrechten la dus moeten betaald worden 517 millioen gulden, welke last het zou moeten dragen als de Rijksdag met de lieren grondbezitters meegaat. Die heeren beweren dat zij om naar tan rang te kunnen leven, d. i. om in tan stallen luxe-paarden te kunnen hebben en overigens den grooten heer te spelen, J rogge en hun tarwe tot veel hooger I prijzen dan de bestaande moeten ver- Kocht worden. Dat nu voor degenen, hun brood niet zoo gemakkelijk dienen als de groote grondeigenaren, brood eeuwig duur blijft, schijnt 'oor de heeren een zaak "an geen belang - Hun weelde heeft die hooge pry - g. En zij antwoorden heel kalm men hun de gevolgen hunner ver derfelijke politiek onder de oogen brengt, men dan maar ook de industrie belasten moet. Voor hen is er ééne politiek, die welke hun vult. geschiedenis uit New-York van BKANUER MATTHEWS. Hij was het, die Grant het eerst met f meisje in kennis bracht. U weet, I.1' de bruiloft dienzelfden avond avond van het ongeluk zou hebben U heeft dat zeker bij verhoor wel ,vernomen. Grant had ar eenmaal in de vier jaren een eigen- ea verjaardag, zooals ik u reeds zeide, mi had hij het meisje overgehaald I pi de bruiloft op dien dag te doen |tj»as Hebben. Hij was toen juist twin- l»w 1 een e°hte jongen nog. Geen lila ziJ ^aar Par'Ü van trokken. Ui'1181 vers'a8 gelezen heeft, zult u '°a hebben hoe zij hem bedrogen. De agrarische kasteelbewoner, eene mummie uit de middeneeuwen, die niets van den tjjd geleerd heeft en overtuigd blijft dat het volk in zijn slaafschen toestand verkeeren en hij hun heer en meester blijven moet, wil niet begrijpen dat als de zak graan met 5 gulden meer belast werd, bij de eerste de beste ver kiezingen een honderdtal socialisten in den Rijksdag zouden komen. In hun heb zucht verzonken,kunnen de Agrariërs zich zulke gevolgen niet denken. Voor hen en hunne belangen zou het uurwerk van den rijd moeten stilstaan. De loonen in Duitschland, vooral te Berlijn, zijn zeer hoog, maar wat baat het ze te verhoogen als ook tevens de prijs dien de werkman betaalt voor de dingen die hij noodig heeft, verhoogd wordt en de huur in de hoofdstad zoo opgedreven is dat een werkman voor het hol dat hij bewoont, 22 gulden per maand moet betalen. Begrijpelijk dus dat vele arme drommels die dat geld niet opbrengen kunnen, geen woning konden vinden en in de open lucht huizen. En dien armen drommels zouden nu de Agrariërs het brood nog duurder willen maken. Gelukkig hebben de werklieden een beschermer in den keizer, die met die verhooging van rechten niet ingenomen is. Of hu' nu echter het pleit zai winnen, want bij al hun afgodische vereering van de keizerlijke Majesteit, durven zij, het is weder gebleken bij de behandeling der Kanalenwet, hem weerstaan als hun belangen niet volgens hunne opvatting door hem behartigd worden. Wat wij daar schreven en gedeeltelijk aan een buitenlandsch blad ontleenden, het is weer een bijdrage tot wat vele protectionisten eigenlijk willen met hun phrasen voor bescherming van de natio nale productie. Zoo wordt het lied op alle tonen door dit soort van protectionisten gezongen en velen luisteren er naar omdat het zoo mooi klinkt dat de nationale productie door het opleggen van rechten tegen den invoer van het buitenland beschermd wordt. Wij hebben nu gezien dat dit niet het doel van de meeste protectionisten is, maar alleen om ten koste van het zich te verrijken. Het huwelijk der Koningin. Omtrent de burgerrechtelijke verhouding van de Koningin tot haren Zelf de rechter van instructie stemde dit toe, niettegenstaande hij op onzen jongen erg verbitterd scheen. Och, had ik maar bij het verhoor tegenwoordig kunnen zijn Was ik er maar bij ge weest, toen Grant de waarheid ontdekte hij had dien schurk dan niet over hoop behoeven te schieten, ik zou het zelf gedaan hebben.» „Dan waart gij zeker voor u zeiven kwijtschelding van straf komen vragen 1' merkte de gouverneur vriendelijk glim lachend op. „Ik heb deze brieven ge lezen, maar zjj behelzen niets nieuws voor mij, en „Niets nieuws viel de oude man hem heftig in de rede. „Deze brief be wijst, dat Grant het schot loste uit zelfverdediging. Is dat geen nieuws „Niet voor mij, want de rechter van instructie tegen wien gij een voor oordeel schijnt te hebben, meneer Baxter heeft mij dat reeds medegedeeld.' „Als gij naar hem geluisterd hebt, vrees ik, dat ik weinig kans heb om mijne bede verhoord te zien," zeide de oude man teleurgesteld„want nooit heeft iemand slechter van een ander gemaal, vraagt de „Prov. Gron. Ct. of de wetgever zich hiermee opzettelijk behoort in te laten? Men heeft beweerd van ja. Men heeft gezegd, dat het ondragelijk ware de be paling van het Burgerlijk Wetboek, dat de man het hoofd is der echtvereeniging en de vrouw hem gehoorzaamheid ver schuldigd is, op dezen hoogen echt van toepassing te verklaren. Dat de hoogste in den lande zou te gehoorzamen hebben aan haren onderdaan, achtte men niet overeen te brengen met de waardigheid van Hare Majesteit, met het prestige der Kroon tegenover de natie. Men vroeg, wat er morst gebeuren, als ooit de Koningin zich door haren echtgenoot den eisch gesteld zag haar woonplaats te vestigen buiten het landmen vroeg ook, of de wetgever de gewone bepalin gen nopens de vermogenrechtelijke ver houding der echtgenooten hier haren gang mocht laten gaan, zoodat de Ko ningin zich de handen kan zien gebon den men vroeg eindelijk, hoe het zou gaan, als er verschil ontstond ten aan zien van de opvoeding der kinderen. Ten opzichte van al deze vragen nu stelt de ffProv. Gr. Ct.'1 de weder vraag Is het, toen Koningin Victoria trouwde, iemand in den zin gekomen bij de wet de stelling van den Engel- schen prins-gemaal te regelen En is er gelukkiger huwelijk geweest dan dit? Het verhaal gaat aldus herinnert het blad dat toen bij de inzegening de aartsbisschop van Canterbury Konin gin Victoria vroeg, of hij de zinsnede uit het trouwformulier, waarbij aan de vrouw gehoorzaamheid wordt opgelegd, zoude weglaten, de jeugdige vorstin ont kennend antwoordde, omdat zij als vrouw, niet als koningin huwde. Inderdaad waar om zoude niet ook een koningin in haar huwelijksleven, in hare hoedanigheid van echtgenoote, aan haren man die gehoorzaamheid mogen en gaarne willen betoonen, die, in huwelijken waar weder- zijdsche genegenheid den scepter voert, aan deze uitdrukking der wet wordt gehecht? De Koningin blijft onder alle omstandigheden de hoogste in den lande, de eenige niet-onderdaande vrouw kan voor haren man en zal voor hem willen zijn wat iedere vrouw, minder nog naar de wet, dan naar de inspraak van haar hart wenscht te zijn. Als dit juist is, welke reden zou er dan zijn voor inmenging van de wet Het gevaar, dat de Koningin misschien door Haren gemaal mocht worden ge dwongen daar te verblijven, waar bet belang van den geregelden gang der zaken van Staat Haar oponthoud niet gesproken dan die man van mijn zoon deed. „Gij doet hem onrecht aan," zeide de gouverneur met nadruk. „De rechter' van instructie deed zijn plicht, toen hij bij het verhoor op veroordeeling aan drong, en hij heeft thans zijn plicht gedaan, door mij dit nieuwe, pas ont dekte bewijs voor te leggen. En hij is nog verder gegaan hij heeft er bij mjj op aangedrongen, dat ik uw verzoek om gratie voor uw zoon zou inwilligen." „De rechter van instructie riep de oude man verbaasd uit. „Ja," antwoordde de gouverneur. „Dan heeft zijn geweten hem einde lijk geplaagd.» „En het is hoofdzakelijk op zijn aan dringen, dat ik besloten heb uw zoon gratie te verleenen." „Het is mij onverschillig aan wien ik dit verschuldigd ben, nu ik weet dat mijn zoon vry komt," antwoordde de oude man, en op een toon, waaruit vurig verlangen sprak, liet hij er op volgen „Wanneer wordt hij ontslagen „Gij kunt hem de blijde tijding zelf gaan brengen,» zeide de gouverneur, wenschelijk maakt De vrees, dat Zjj in de meest gewensehte beschikking over Haar vermogen, of in de opvoe ding harer kinderen mocht worden ge dwarsboomd? Maar op hetzelfde oogen- blik, dat de Staten-Generaal hunne door de Grondwet gevorderde toestemming tot de echtverbintenis der Koningin geven, spreken zij hunne overtuiging uit, dat deze moeilijkheden zich niet zullen voordoen dat wederzrjdsche ge negenheid alle oneffenheden zal weten te effenen, mochten zij ooit om den hoek komen gluren. En vervloog deze hoop en verwachting in rook, de om standigheid, dat de wet had gesproken, zou er de beste oplossing niet brengen. Misschien onkiesch, zeker onnoodig is hier de bemoeiing van ieder ander dan de echtgenooten zelve. De vorstelijke verloofden, Omtrent Hr. Ms. huwelijk verneemt men dat de Nieuwe Kerk te Amsterdam is aangevraagd voor eene kerkelijke plechtigheid in de hoofdstad wellicht de inzegening van het huwelijk na de voltrekking daarvan vermoedelijk te 's- Hage. De mededeeling omtrent het bezoek dat de Koningin met haar verloofde heden aan Amsterdam zouden brengen, blijkt onjuist te zjjn. De naasting der Z.-A.-S.-M. Een meewerker van de „Berl. Börs. Courier" heeft den Engeischen gezant te Berlijn uitgevraagd over de vermoede lijke gedragslijn der Britsche regeering ten aanzien van de Z.-A.-S.-M. Het antwoord van den diplomaat kwam hierop neer: „Officieele inlichtin gen aangaande de plannen der Engelsche regeering had hjj nog niet ontvangen. Hij kon dus niets anders geven dan zijn persoonlijke meening. Deze nu was, dat de bezorgdheid onder de aandeelhouders overdreven is. Het stemt niet overeen met de gewoonte van het Britsche staatsbestuur, bij transactiën van staats wege verworven private rechten zoo maar te ignoreeren, zei hij. Datde spoor weg genaast zal worden, achtte hij boven twijfel. Even zeker zou aan te nemen zijn, dat de schadeloosstelling aan de aandeelhouders niet zou worden berekend op den grondslag van den hoogsten koers, dien de aandeelen bereikt hadden vóór den oorlogmen moest bedenken, dat een groot der waardevermindering de schuld was van de voormalige regeering der Z.-A. Republiek deze had, als grootste aandeelhoudster, den ontvouwde een der papieren, die vóór hem op de tafel lag, teekende het en reikte het den ouden man toe. Deze nam het met een krampachtigen greep aan. Zijne knieën beefden, toen hij haastig het stuk doorlas. Juist trad de secretaris weder het verttek binnen. De oude man greep naar zijn hoed en vroeg op gejaagden toon „Weet gij ook, wanneer de eerstvolgende trein naar Auburn vertrekt?" „Er gaat een om vier uur, als ik mij niet vergis,' antwoordde de secretaris. „Dan zal ik hem nog kunnen halen," zeide de oude man en ijlde, zonder een woord meer te zeggen, met het kost bare bewijsstuk in zijne bevende vingers, de deur uit. Buiten gekomen, stond hij een oogenblik stil en ontblootte het hoofd, zonder acht te slaan op den regen, die in stroomen neerviel. „Daar kwam een kleine jongen op hem toeloopen, uitroepende„Avond blad vier uur's Gazette!" Blijkbaar hoorde de oude man hem niet. „Opstand in Auburn," schreeuwde de koers der aandeelen omlaag gedrukt, door haar bezit met dwang op de markt te werpen. Maar wanneer dus de aan deelhouders bij de naasting moesten rekenen op eenig verlies, dan zou dit toch nooit zulk een hoogte bereiken, dat er gesproken zou kunneD worden van verkorting van verworven rechten, ten hoogste van ontgoocheling van de speculatie, op de rentabiliteit van den spoorweg opgesteld. Reeds de noodzake lijkheid alleen om te letten op het Britsche kapitaal, dat in den spoorweg belegd is, zou elke verkrachting van de belangen der aandeelhouders buitenslui ten. Dezen zouden derhalve den verderen loop der zaak kunnen afwachten met de gerustellende verwachting, dat zij bij de naasting niet tekort zouden komen." Dat ook Britsch geld in de Maat schappij gestoken is, geeft zeker ook wei reden tot geruststelling. President Kruger. Een Fransch blad „La Presse" deelt mede dat dr. Leyds op een kruiser de „Gelderland" tegemoet zal gaan, ten einde de eerste te zijn om president Kruger te begroeten. President Loubet zal president Kruger op het Elysee ont vangen met de eerebewjjzen, verschuldigd aan het hoofd van een staat. Loubet zal daarna een bezoek brengen aan Kruger. De Parijsche gemeenteraad zal Kruger om de eer verzoeken, een bezoek van hem te mogen ontvangen op het stadhuis." Het zal ons niet verwonderen zoo we later hooren dat La Presse wat heeft gebazeld. Dat Kruger waarschijnlijk 10 Nov. zal aankomen, zou kunnen gebeuren. Ongevallenwet. Tegen deze wet, welke met 88 tegen 3 stemmen door de Tweede Kamer werd aangenomen, stemden de heeren Veegens, Bastert en Kerdyk. Drooglegging der Zuiderzee. De N. R. Ct. verneemt uit betrouw bare bron dat de ministerraad besloten heeft de machtiging der Koningin te verzoeken om over een wetsontwerp tot drooglegging der Zuiderzee het advies van den Raad van State in te winnen. Zou de zoo lange tijd van voorberei ding van dit gewichtige plan nu eindelijk voorbij zijn Loterijen. In den Haag worden thans pogingen jongen, toen hü verder liep, „bloedig gevecht in de gevangenis Daar viel eene hand zwaar op zijn arm neder en met heesche stem riep de oude man hem toe Wat zegt gij daar Wat zegt gij daar Bloedig ge vecht in de gevangenis te Auburn Geef mij een blad 1" Krampachtig vatte hy het aan. De eerste kolom behelsde het bericht van een opstand, die uitgebroken was in de staatsgevangenis te Auburn, naar aan leiding van eene mislukte poging tot ontvluchten. De gevangenen hadden de kans niet laten varen en waren niet eerder naar hunne cellen teruggekeerd, dan nadat de wachters op hen gevuurd hadden, waarbjj een zestal gewond en de aanvoerder, die wanhopig gestreden had, gedood waren. Deze laatste was een jonge man, die wegens manslag tot vijftien jaar gevangenisstraf veroor deeld was. Zijn naam was Grant Baxter. Toen de oude man dit las, ontglipte het blad aan zjjne vingersmet het bewijs van gratie nog in de krampach tig gesloten hand, viel hij dood neder» EINDE.

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1900 | | pagina 1