De Houtbaan.
N IN BLIK
Maandag
15 Januari.
De AfoemersM le New-York.
Biienlaatahe berichleü.
No. 12.
o o n e n,
booaea.
ookworst.
38e Jaargang.
ItOO.
1900.
D
D
Bij fleze Coorant behoort een bjjml.
Gemeentebestuur.
Kleinhandel in sterken Drank.
KERMIS OF JAARMARKT.
FSUILLETQN.
e wegen
L s
AZIE.
Aanbevelend,
F. IIAAllS.MA.
chteruit, voortreffelijk
oo door niemand ge-
kwaliteit, in afwer-
ns vóór deze gezien
aar garantie. Prijzen
en 40.— contant,
d F 72.
OF, St. Jacobstraat
HAVENDIENST.
ra. 5 50 6 30 6 50
9 40 10— 1020 10 40
n 1 10 1 30 2 2 20
4 4 20 5 5 2»
8 20.
vra 6 0 40 7 20
20 9 50 10 10 10 30
ma 12 10 1 20 1 40
3.30 3 50 4 10 4 30
7 30 8— 8 30.
A M D IE N S T
en MIDB2LBU&9 v.v
emisevm450 555
n) Van Zeilmarkt vm
45 nm 12 30 1 15
510 5 55 6 55 7 45
aar Zeilmarkt Vlissin-
Heen op werkdagen
nm 12 35 1 20 2 5
6 7 7 50 8 35
kens-MaldegUeiii.
iricbtijd.)
23, 8.25, 10.37, 1.18,
Sluis 5,31, 6.9, 7.35,
35, 5.33, 8.24. 9.25
42, 10.—, 1.38, 4.32,
irug 5.51, 6,29. 8.10
6, 8.3,9.5,9.45.
nui 3 35b)
4 05
1 55
i 2 15
3 25 b)
3 45
8 10
8 40
Breakena tau hoog-
15 minuten,
vau Vlissingen naar
maakt.
*6 23
88
7 30
7 39
7 31
8 52
9 56
10 57
'10 4
*10 12
•115
*11 13
sizigers le g 2e kl.
10 36
10 28
1140
12 22
12 38
12 55
22
125
310
3 48
44
j4 20
616
63
7 25
810
8 26
8 43
VLISSINGSCHE COURANT.
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bjj den Uitgever
F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt, I. 187.
ADVERTENTIÈNvan 1 4 regels f 0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. - Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertontie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote letters
en cliché's worden naar plaatsruimte berekend.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Kon- cn feestdagen.
Telephoonnnmmer 14).
Abonnoments-Advcrteutiün op zeer voordeelige voorwaarden.
m&mw&m.
Verandering in liet personeel der
Brandweer.
Burg. en Weth. van Vlissingen
brengen ter algemeene kennis
dat zij op voordracht van het Bestuur
der Brandweer benoemd hebben tot
Brandspuitmeester bij de Stoom brand
spuit, den heer G. L. P. FLORSCHUTZ
Onderbrandspuitmeester bg de Stoom-
brandspuit, den heer A. HUSON
len Onderbrandspuitmeester bij spuit
C, den heer L. L. DE HAAN
2en Onderbrandspuitmeester bij spuit
A, den heer P. van der Hofen
tot 2en Onderbrandspuitmeester bg
spuit C, den heer P. HOUTHUIS.
Vlissingen, 5 Jan. 1899.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKS.
De Secretaris,
G. J. BISSCHOP.
Verzoek om vergunningen tot verkoop
van sterken drank in 't klein.
Burg. en Weth. van Vlissingen
gelet op art 5 der wet van 28 Juni
1881 (staatsblad no. 97), zooals die is
gewijzigd bij de wetten van 23 April
1884 (Staatsblad no. 54) en 16 April
1885 (Staatsblad no. 78)
doen te weten
dat bij hen zijn ingekomen
lo. een verzoekschrift van JOSEPH
STECHER, te Vlissingen, om vergunning
tot den verkoop van sterken drank in
't klein in perceel wijk G 112, achter
de Kerk;
2o. een verzoekschrift van L. G. DON-
SEN, te Vlissingen, om vergunning tot
den verkoop van sterken drank in 't
klein, in perceel wijk G 58, Lange Wal-
straat.
Vlissingen, den 12 Januari 1900.
Burg. en Weth. voornoemd.
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
G. J. BISSCHOP.
Jaarmarkt 1900, van Maandag 16 Juli
tot Zaterdag 21 Juli.
Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen
brengen ter kennis van hen, die de
aanstaande kermis of jaarmarkt met hun
carousseis, tenten, kramen enz. wenscheD
te bezoeken, dat zij hiervan vóór den
1 Februari e.k. schriftelijk en franco
bericht moeten zenden aan den markt
meester aldaar, onder opgave van de
afmetingen hunner inrichting.
De marktmeester zal aan de eigenaren
van carousseis, tenten en andere inrich
Eene Schwarzwalder geschiedenis,
Naar
A. T. FBEVDORF.
5.)
Als zjj eens weer naar huis was
gegaanals zij eens meende, dat hij
vertrokken was zonder haar vaarwel te
zeggen, weg, zonder haar nog eenmaal
te zien. Hij koos den kortsten weg
naar beneden, hoe steil die ook was,
van boom tot boom springend en zich
aan de takken vasthoudend. Naast de
houtbaan liep een smal pad, dat hij van
tijd tot tijd gebruikte evenals de baan
tingen, die bovenbedoelde opgave inge
zonden hebben, de noodige inlichtingen
verstrekken omtrent de wijze, waarop
de plaatsen op Woensdag 21 Februari
e.k. zullen worden toegewezen.
Vlissingen, den 6 Januari 1900.
Burg. en Weth. voornoemd.
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
G. J. BISSCHOP.
MEDISCHE POLITIE.
Aanwijzing geneeskundige, belast met
de doodsehouw.
Burgemeester en Wethouders van Vlis
singen
maken bekend
dat de heer JAN BEIJERS, arts, ge
meente-geneeskundige alhier, door hen,
overeenkomstig art. 4, laatste alinea
der wet van 11 April 1859, (Staatsblad
no. 65), voor het jaar 1900 is aange
wezen als geneeskundige, belast met de
doodsehouw in deze gameente.
Vlissingen, den 12 Januari 1900.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
G. J. BISSCHOP.
Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen roepen bij deze sollicitanten
op naar de betrekkingen van le en 2e
machinist bij de Stoombrandspuit, waar
aan behoudens nadere goedkeuring door
den Gemeenteraad, een vaste jaarlijksche
toelage verbonden is van 50 voor den
le machinist en 25 voor den 2e
machinist.
Inlichtingen zijn te bekomen bjj den
Opperbrandmeester.
De sollicitatiestukken op zegel in te
zenden aan den Burgemeester vóór den
18en Januari 1900.
Burg. en Weth. van Vlissingen,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
G. J. BISSCHOP.
i.
Over dezen bond, haar doel en streven
en de beginselen die er aan ten grond
slag liggen, vinden wij een merkwaardig
artikel in het Sociaal Weekblad, van de
hand der bekende mejuffrouw Martina
G. Kramers, te Rotterdam.
Zoowel de voormelde bond als het
bedoelde artikel zijn eene aandachtige
beschouwing overwaard. Het streven
der Amerikaansche vereeniging, die mej.
Kramers bij ons inleidt, is, als het ware,
een antwoord te geven op de vraag
„waar moet men koopen?"
Voor zeer velen is dit werkelijk geen
vraag of liever, het antwoord spreekt
van zelf. Men koopt, of tracht het
althans te doen, waar men het best
zjjn keuze kan vinden en het minst
zelf, waar die niet al te steil was
daarbij zag hij nog genoeg beschadigde
plekken, maar had nu geen tijd om die
te herstellen.
Inmiddels zat Marianne in een prieel
van „de Kroon* door de bladeren heen
naar de dansenden te zien. Vincent,
dien zij zoo stellig had verwacht, was
er niet bij, en zoo had ook zjj zich
afgezonderd. Hier vermoedde haar nie
mand en zoo kon zij de lastige uitnoo-
digingen van anderen ontgaan. Sepp
echter wist, dat zij gekomen was om
te dansen ai had hg dien middag ook
elders gegeten hij had haar zien gaan.
Hij was wrevelig, omdat de boer
zijn aanzoek gisteren zoo hardnekkig
had uitgesteld; daarbij had hg in den
loop van den morgen bij het kegelen
wat veel gedronken, en gevoelde hg,
dat hjj in geen stemming was, om
zich door den boer te laten uitvragen
over de preek van dezen morgen,
die hjj niet gehoord had. Dat zou
weer een brommig gezicht hebben
betaalt voor de grootste hoeveelheid of
de beste hoedanigheid. Koopen, handelen,
is in het wezen der zaak ruilen, en
ieder tracht zoo voordeelig mogelijk te
ruilen.
Onnoodig hi< rbij te voegen, dat zeer
vele menschen wel verplicht zijn op
zoodanige wjjze te werk te gaan. Zij
moeten het eerst naar goedkoop
vragen. Maar ook dezen trachten dan
toch nog altijd met het goedkoope het
beste te krijgen, het beste nameljjk in
zijn soort.
De minderheid, die zich niet in zulk
eene verplichting ziet gebracht, kan
anders handeion, kan zich eene opoffering
getroosten, zich iets ontzeggenzij kan
koopen daar, waar men iets meer be'aalt
dan elders of waar men minder zjjn
keus kan doen, enz.
Doch, waartoe dat
Omdat zij de vraag wel eens gehoord
hebben, of de dagelijksche levensbehoef
ten en vooral de zoogenaamde weelde
artikelen, die zij zich voor hun geld
aanschaffen, niet zijn verkregen of ge
maakt op kosten van uitputting van
menschelijke arbeidskracht
Die in meerdere of mindere mate
onafhankelijk is, zich eenigszins ruim
beweegt, die kan, bij de zaken die hij
koopt of gebruikt, ook denken aan hen,
wier arbeidskracht tot het vervaardigen
of bewerken daarvan wordt gebezigd
die kan b.v. ophouden het magazjjn of
den winkel te bezoeken, waar het per
soneel gedwongen wordt tegen een
hongerloon in een onaangename, onge
zonde omgeving of onder andere ongun
stige omstandigheden te arbeiden.
"Wat de theorie ons ook moge leeren
omtrent de oorzaken die de regeling van
het loon en de geheele verhouding
tusschen werkgevers en werklieden be
palen, en wat men ons ook moge ver
halen van de staatstusschenkomst door
middel der wetgeving, wg weten maar-
al te goed dat de werking der wet voor
een goed deel van de medewerking der
menschen afhangt, en dat er wel degeljjk
omstandigheden zijn, waarin de arbeider
niet vrij is, maar gedwongen om het
minste en ongunstigste aan te nemen.
Men moge daarvan in het dageljjksch
leven zeer weinig bespeuren, een speciaal
onderzoek brengt van tijd tot tijd zaken
aan het licht, die maar al te duidelijk
aantoonen, dat er nog in vele opzichten
een ontzaglijke wanverhouding bestaat
tusschen den toestand van de voort
brengselen der nijverheid en dien van
de voortbrengende krachten.
Een dergelijk onderzoek was ook, in
1890, oorzaak van de stichting van den
afnemersbond te New-York. De treurige
toestand der winkelmeisjes en winkel
gegeven en stekeligheden van de boerin.
Dan bleef hij liever weg van het
middagmaal.
De kegelbaan lag ver op zij, aan
den anderen kant van den tuin maar
toch drongen de schrille tonen van
de dansmuziek er door, te midden van
het gewoel en het rollen der kegels, en
van tijd tot tijd sloop er een van de
jongelieden weg, om te zien of zijn
meisje reods onder de linden gekomen
was.
Ook Sepp wilde nu bij Marianne zijn
heil beproevenhjj ging in het huis,
keek in den spiegel en borstelde haar
en kleeding wat terechtalleen de
woeste, verhitte uitdrukking van zijn
gelaat zag hij zelf niet en kon hjj ook
niet uitwisschen.
Op de daDsplaats vond hjj Marianne
niet. Wel was zij er een oogenblik ge
weest, zei men hem, maar al spoedig
den tuin ingegaan.
Een oogenblik werd hij gloeiend ja-
loersch bij de gedachte aan Vincent,
juffrouwen, die niet in de gelegenheid
waren om hun toestand door vakorga
nisatie te verbeteren, leidde er toe, een
lijst te doen opmaken, die de afnemers
kon inlichten welke magazijnen hun
personeel goed behandelden. In de
statuten van den bond werd uitdrukkelijk
gezegd, dat de verantwoordelijkheid voor
eene der ergste misstanden, waaronder
de loonarbeiders lijden, op de afnemers
rust, die steeds tot den laagsten prijs
koopen, zonder er op te letten hoe dat
goedkoope tot stand komt, en dat het
daarom de plicht der afnemers is om
na te gaan, onder welke omstandigheden
de waren die zij koopen worden voort
gebracht.
In verband hiermede werd het eigen
lijke doel van den bond op de volgende
wijze omschreven: „Het feit erkennende
dat de meerderheid der werkgevers
inderdaad buiten staat zijn de toestanden
met betrekking tot werktijden en loonen
te verbeteren, zoo zij daarbij niet ge
steund worden door de openbare meening,
de wet en het gedrag der koopers, ver
klaart de bond, dat zijn doel is de
verbetering van den toestand van vrou
wen en kinderen, die loonarbeid ver
richten in de stad New-York, door eene
openbare meening te helpen vormen,
die de afnemers langzamerhand tot het
besef hunner verantwoordelijkheid zal
brengen en verder op allerlei andere
wijzen."
Sinds dien rijd is het publiek dan
ook werkelijk op allerlei wijzen door den
bond bewerkt. Het openbaar geweten
is opgewekt en het publiek voor de zaak
gewonnen dat werkt op de winkeliers
en deze werken weder op de fabrikanten
en dan zorgt de bond voor toezicht op
het naleven der voorwaarden, die hjj
stelt aan hen, die op de aanbevelings
lijst willen staan en, op die wijze is,
buiten medewerking der regeering, lang
zamerhand eene geheele omwenteling in
de industrie tot stand gekomen.
Het is gemakkelijk te begrjjpen, dat
mejuffrouw Kramers aan hare schets
van den atuemersbond de vraag toevoegt
„Zou een dergelijke vereeniging ook in
NederJand niet veel goeds kunnen doen 1"
Zonder te trachten eene proeve van
antwoord op die vraag te geven, willen
wij gaarne het beginsel waarvan hier
sprake is, nog eens van naderbij be
schouwen en naar aanleiding van de
bedoelde vraag in een slotartikel eenige
opmerkingen ten beste geven.
Wijziging van art. 243 Gemeentewet,
In de toelichting van hun voorstel
maar de koetsier uit Wolfach had hem
immers zelf verteld, dat Vincent bjj
dezen een plaats besproken had, om
mee terug te rijden, dadelijk na afloop
van de godsdienstoefening.
Ook de Elzenboer had hem heden
morgen kortaf meegedeeld, dat hjj om
zijnentwille Vincent niet weer in dienst
had genomen, hoe gaarne hjj zulks
anders ook had gedaan, wijl hjj gehoord
had, dat zjj beiden vroeger niet met
elkaar over weg konden. Hij wilde
echter vrede in huis en Sepp moest nu
maar dubbel zjjn best doen, opdat de
boer geen berouw kreeg, dat hij een
zoo flinken werkman niet had terug
genomen.
Maar als Vincent nu toch eens niet
weg was I Waarom was Marianne van
daag zoo vroeg gekomen, zij die anders
volstrekt geen haast had En waarom
dadelijk weer weg zouden ze elkaar
misschien elders ontmoeten
Haastig vloog hjj de trap op naar de
groote gelagkamer, waar zij zaten, die
tot wijziging andermaal van art. 243
der Gemeentewet, wordt door de minis
ters van binn. zaken en financiën het
volgende gezegd
„Onbeperkte vrijheid, om naar goed
vinden een zoo ruime progressie of
degressie aan te brengen als men ver
kiest, mag ook naar de meening van
de ministers aan de gemeentebesturen
niet worden toegekend. Wel is waar is
het misbruik, dat van de vroeger ge-
gevën vrijheid zou zijn gemaakt, meer
malen overdreven voorgesteld maar dit
neemt toch niet weg, dat het bedenke
lijk zou zijn, een gemeente in de ge
legenheid te stellen om den druk der
gemeentelasten grootendeels op enkelen
over te brengen, met andere woorden
het mogelijk te maken, enkele zeer ge
goede ingezetenen, van wie men om
bijzondere reden niet heeft te vreezen,
dat zjj de gemeente metterwoon zullen
verlaten, onevenredig hoog te belasten.
„Onbeperkte vrijheid wordt dan ook
door bijna niemand gevraagd, maar
waar men tegen opkomt, dat is tegen
het voorschrijven eener uniforme rege
ling, waardoor het rekening houden
met plaatselijke toestanden en verhou
dingen zoo goed als onmogelijk wordt
gemaakt.
Wordt het ontwerp tot wet verheven
dan wordt bereikt lo. dat bjj het toe
passen van progressie een geleidelijke
stijging wordt gewaarborgd 2o. dat met
betrekking tot de progressie de. ver-
eischte matigheid wordt betracht3o,
dat men verhinderd wordt het hoogste
geoorloofde percentage voor het accres
uitsluitend bij zeer groote inkomens
te heffen 4o. dat gelegenheid wordt
geopend om kleine inkomens, die slechts
enkele honderden guldens klimmen boven
het onbelastbare bedrag, nog iets moer
te ontlasten dan mogeljjk zou zijn, in
dien het verhoudingscjjfer (1 2) ook
met betrekking tot de allerkleinste be
lastbare inkomens werd toegepast.
Als voorbeeld eeDer belastingregeling,
die aan de ontworpen regelen voldoet,
geeft de toelichting een schaal, bjj wel
ke de aftiek op f400 is gesteld, en het
maximum-percentage dat van het accres
wordt geheven op 6 pCt. Daar de ver
houding tusschen het percentage, ge
heven van een belastbaar inkomen van
f 400, en het maximum-percentage van
accres gesteld is op 1 2, zal een be
lastbaar inkomen van f 400 (werkelijk
inkomen f 800) met minstens 3 pCt.
of i 12 worden belast. Het maximum
percentage, dat van het accres wordt
geheven, wordt hier iets vroeger be
reikt dan bij de 7 maal f 400, waarop
het bereikt moet zjjn naar de bepaling
van het ontwerp. Het wordt reeds be-
wat wilden uitrusten, on de oudere
boeren en boerinnen, die des morgens
gekomen waren en eerst tegen den
avond naar huis wilden terugkeeren.
Zijn zoekende blik vloog langs de
bonte rjjen; hij vroeg, of ook iemand
Marianne hier had gezien.
De aardige Katrien, eene vriendin van
Marianne, bjj wie hij in de week tabak
en spijkers, zagen en vijlen voor den
molen kocht, hief lachend het hoofd op
en zeide, zich tot hem wendende
„Ik zou het maar opgeven, naar Ma
rianne te zoeken, die is toch niet voor
ueen kraai en een duif passen niet
bij elkaar 1
De anderen lachten.
Hjj was niet lui met zijn antwoord
„En waar de ganzen snateren vliegen
de kraaien van zelf weg I"
Wat ze hem nariepen, hoorde hij
niet meer.
Door het lage venster had hij een
blik geworpen op het priëel aan het
eind van den tuin, en het scheen hem
