DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
362
PRINS MAURITS.
Romeinen, uitgelezen strijdbare heeren
en ridders, in zijn leger medenam, waar
onder een tweetal broeders, de graven
PRINS WILLEM II.
van Lebarten zich zeer onderscheid
den.
De eene graaf Lebarten kreeg Bour-
gondië en noemde zich graaf van Bour-
gondië, de ander, die bij Coblenz zeer
heldhaftig en langdurig een door Julius
Cesar ten dienste van zijn krijgsmacht
gebouwde brug verdedigde, kreeg het
voogdijschap over Coblenz en het land
over den Rijn aan de Lahn gelegen in
eigendom.
De nakomelingen van den graaf van
Lebarten bouwden een slot aan de Lahn,
Lurenburg, en noemden zich eenige eeu
wen lang graven van Lurenburg. Vele
vlekken en dorpen werden door hen in
den omtrek gebouwd. Later bouwde een
staan
slacht
over
van het
eenigszins
(1). Zie o.a. Groen
van Prinsteren. Deze
spreekt van het huis
van Nassau uit Duit
schen bloede.
Ook Marnix van St.
Aldegonde in zijn be
kend „Wilhelmus van
Nassouwen",.zijt gij
van Duitschen bloed."
PRINS WILLEM III.
Vorstelijk Paleis te „Arolsen" in Waldeck-Pyrmont.
der nakomelingen het slot Nassau en het
geslacht noemde zich sedert steeds naar
dien naam, die thans meer dan 1000 jaar
oud is.
Een ander zeer oud geschrift verhaalt,
hoe 210 j. n. Chr. een edel heer uit het
gevolg van keizer Severus, Theodosius
genaamd, tijdens het verblijf van dien
keizer in Duitschland, niet ver van het
slot Nassau een toren en verschillende
gebouwen stichtte op het gebied van den
graaf van Nassau, die daarmede weinig
was ingenomen en naar Mentz toog om
den keizer zijn beklag te doen. Deze deel
de hem mede, dat het zijn volgelingen
vrij stond te bouwen, waar zij wilden.
Doch de keizer wist een goed receptje
Gij, Nassau, sprak hij, hebt eene eenige
dochter en geene zonen. Geef die doch
ter aan onzen oom Theodosius, zoo willen
we hem tot graaf van Nassau maken, en
uw dochter blijft in haar vaderlijk erf
goed.
De voorslag werd aangenomen en Th©
odosius noemde zichGraaf Diederik
van Nassau tot Lourenburg.
Volgens beide geschriften zijn dus de
Nassauers van Italiaanschen oorsprong.
Hiermede strijdt even-
wel wat Julius Cesar
zelf in zijn „Historiën
van Gallië" verhaalt,
dat zekere Nasso.v of
Nassau als overste, her
tog of aanvoerder der
Duitschers, en na hem
zijne opvolgers, zoolang
zij vermochten, voer de
vrijheid van Duitsch
land tegen de Romei
nen gestreden hebben.
Het algemeen gevoe
len is eerder voor
eene Duitsche, dan voor
eene Italiaansche af
stamming van dit ge
slacht.
Hiervoor pleit ook,
wat gesproken werd,
aan het graf van graaf
Jan, den broeder van
prins Willem, dat het
doorluchtig geslacht van
Nassov, welke 56 j. v.
Chr. een beroemd krijgs
man was onder de Duit
sche vorsten. (1).
We hebben deze le-
het ont-
helmina bij gelegenheid harer plechtige
Inhuldiging zou daarom zoo passend kun
nen zijn als een blijVivat Regina Nos
tra Moge zij leven, onze jeugdige Vor
stin, moge zij tot in lengte van dagen
door de zegeningen eener verstandige re
geering hare onderdanen gelukkig ma
ken
En die wensch zal niet onvervuld kun
nen blijven, nu in deze dagen geheel
het christelijk Nederland in een
machtig choor tot den Troon des
Allerhoogsten zijne smeekbeden op
zendt, opdat goddelijke wijsheid de
Vorstin voorlichte, goddelijke kracht
Haar sterke, om in lengte van jaren
te regeeren tot zegen van haar volk.
FREDERIK HENDRIK.
Een zeer oud geschrift, verhaalt, hoe
Julius Cesar op last der Senatoren naar
Gallië gezonden om de Gallische en Ger
maan sche streken onder het gezag van
Rome te brengen, een groot aantal edele
WILLEM DE ZWIJGER.
Over al de Nederlanden
Klinken de echo's van 't weleer
De oude slotmuur van Vianden
Galmt den roem der Nassau's weer.
Door Oranje en Nassau beide
Waar ooit Willem ons geleidde
Bleef ons Volksbestaan bewaard.
De ouderdom van het huis van Nassau
klimt zoo hoog op, dat hij zich in het
grijs verleden geheel en al verliest.
De een zoekt dien oorsprong bij de Ro
meinen, de ander van zuiver Duitschen
bloede, doch zeker is het dat de Nassau's
de oudste adellijke geslachten van
Duitschland behooren, ja dat ze reeds
voor 1600 jaar genoemd werden.
