i l Blsebij
grilling,
ileven Lappen
f0,75 p, 5 üds.
No. 29.
Vrijdag 6 Maart 1896.
34ste Jaargang.
EIT20EZ,
lienstbode
CLOTH I LOK.
asselbergs c.
Gemeentebestuur.
gemeenteraad van vlissingen,
Binnenlan <J.
I lage pryzen op-
b partijtje
JANSEN,
B e 11 a m y k a tl o.
iLevensbloed
ivensmoed
poven's Stout
•oenewoud.
(ENDE
uitgelote seriën van
3NINGEN.
lad zij den 80., is onmis-
|ler ofefïïectenkandelaar
hen band 1.75).
Ben boekhandel en na
per postwissel, franco
mindsche Uitgevers- en
Ih'ukkersmaatschappij
len der maandelijksche
lor 1896 ;i ƒ0.60.
O M,"
Lde Zoom."
OP-KOOM
lm WASSCHO.
IOFFEN,
ihonnement.
I worden op aan-
Irstrekt bij den
bt uit d' Oost,
l„een bakje troost»
land bij houdt.
Inewoud
pgenwoordige wordt
Is Rur. dezer Court.
pi I E N ft T.
I Middelburg v v.
\e vin- 4> 50 (alleen ,op
8, 9.30, 123.)
■5.5.10,5.55, 6 55,7.4
IRemise vm. 5.20 Heen
\iarkt8 45, 10.16, 11 45
5.15, 6.—,7. 7.50, 8 30
pvcndicnst.
6.30, 7,—. 7 BO, 8.20
1.20, 10 40. II.—. H.80
2.20. 2.40. 3.— 3.20
bO, 6.40, 7.2->. 7.45, 8.20
I-, 6 50 7,20. 8. 8.30
"30. 10.50 11.10, 11.30
2.10. 2.30. 2.50, 3.10
5 40. 6.-. 6.r,0 7 30
\i abonnement te
l> r s 1 c voor
van kleine
root aantal
In kleuren
'cenen van land-
opengestelcl is,
Is ISotiwdoo-
««pelen
jsivinnaars wor-
jaar bedraagt,
;ed worden.
itsen waar geen
ers
ZIJTPIIFJV.
VI.ISSIVBSC
BUREAU:
Kleine Markt I N°. 187 (Telephoonnummer 10.)
('rijs per drie maanden 1.Franco per post 1.15.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij
alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
COURANT.
U 1 T G E V E R
F. VAN DE VELDE Jr. te Vliesingen
PRIJS DER ADVKRTENTIËNVan 1 tot. 4 regeh
0.40. Elke regel meer 10 cent. Clichés en groote
letters worden naar plaatsruimte berekend.
Eenig Agent voor Frankrijk de flrma G. L. DATXBE
Co., te Parijs.
Verschijn! IHnsiing-, Dnnderdsg en Znlcrdng-sivoiad.
Abonnementen voor België, Duitsobland, Enge
land en Frankrijk f 1.86 per drie maanden
OPENBARE VERGADERING
VAN DEN
op Vrijdag den 6 Maart 1896
's namiddags 2'/2 uur.
a Mededeelingeu.
A Overlegging.
e. Benoeming van 2 leden der Gezond
heidscommissie.
d. Te behandelen zaken.
lo. Voorstel tot onderhawEchen verkoop
van gemeentegrond.
2o. Idem tot het verbenen van vergun
ning aan de heereu Herman", Urakema en
Uernoes tot het maken van een buizenlei
ding door den Singel eu den Koningsweg.
8o. Idem tot goedkeuring van den staat
van ontheffingen in zake den lloofdelijken
Omslag over 1895.
4o. Ide n tot 6e wijziging der ge'meeute-
begrootiug voor 1895.
•lo. Idem tot het geven van namen aan
de straten op het Eiland.
6o. Idem tot het geven van vergunning
tot het uithangen van een lantaren aan
perceel F 31 Kerkstraat.
lo. Verzoek van Mr. .T. H. C Busing om
eervol ontslag uit zijne betrekking van
gemeente secretaris.
ALGEMEEN VERSLAG over het jaar
1895, uitgebracht in de veertiende
algemeene vergadering der ver-
eeniging «Hulp in Nood" op den
2 Maart 1896.
M. H.
Ilut verslag, dat ik de eer had U in de
vorige algemeene vergadering voor te dragen,
en dat door de welwillendheid van de Redac
tie der Vlissingsche Courant opgenomen werd
in haar nommer van den 6 Maart 1895, ving
aan met deze woorden
„Het jaar 1894 kan voor onze vereeniging
als een zeer gewoon jaar beschouwd worden."
Wat ik toen kon getuigen van 1894, geldt
thans ook en in nog hoogere mate van 1895.
Het afgeloopen jaar ging voor de vereeni
ging zeer kalm voorbij.
Buitengewone rampen, waardoor enkele ge
zinnen in diepe ellende kunnen gestort wor
den, kwamen gelukkig niet voor.
Ook de maatschappelijke toestanden gaven
geene aanleiding, dat het Bestuur krachtiger
dan gewoonlijk moest optreden.
Hij, die werken kan en werken wil, behoeft
I' IS DILL li T O Al.
Bewerkt door A MO
28)
Hij zeide dit met warmte en keek haar
daarbij met zulke bewonderende blikken
aan, dat Victoire opnieuw hevig kleurde,
en mevrouw d'Audevon over haren koelen
neef eenigszins verbaasd stond. Ook aan
Eugénie was dit niet ontgaan en daarom
was zij tegenover Victoire beleedigend
hoogmoedig, toen deze aan de dames ver
schillende stukken werk van haar bescher
melingen liet zien. Hugo bemerkte dit zeer
goed en was daarom blijde, dat de dames
eindelijk gereed waren en afscheid namen.
Zij waren in het rijtuig der barones geko
men, dat voor het huis stoud te wachten;
Jn Vlissingen niet ledig te zitten, hij kan
in den regel werk vinden en daardoor den
kost voor zijn gezin verdienen.
Toch zou ik hiermede niet gaarne het feit
willen constateeren, dat hier geen armoede
geleden wordt.
Ziekte van het hoofd of van den kostwin
ner van het gezin is nog zoo vaak oorzaak,
dat de tusschenkomst der vereeniging moet
ingeroepen worden.
Veelal is die hulp niet noodig.
Immers vele werklieden zijn, tegen eene
betrekkelijk geringe wekelijksehe contributie,
lid van een of ander ondersteuningsfonds en
genieten dan in dagen van ziekte gedurende
zekeren tijd eene uitkeering, die wel niet
gelijk gesteld kan worden met het gewone
wekelijksch inkomen, maar die toch voor
geheelen achteruitgang behoedt.
Bovendien kan gezegd worden, dat in den
regel ook de werkgever bereid gevonden wordt
om aan zijne vaste werklieden in dagen van
ziekte een deel van het weekloon uit te keeren.
Indien zich dus geene buitengewone omstan
digheden in dergelijke gezinnen voordoen,
dan kunnon zij zich zeiven, zij het dan niet
zooals in gewone tijden, toch bedruipen. Maar
niet alle werklieden verkeeren in zoo gunstige
positie.
Niet allen zion er het nut van in om zich
wekelijks eene kleine opoffering te getroosten.
Vaak zijn er ook redenen, die niet toela
ten, dat voor dit 'doel iets van het weekloon
afgezonderd wordt.
Bovendien de nltkeeringen uit de door mij
bedoelde ondersteuningsfondsen geschieden
slechts gedurende een bepaalden tijd.
Is de daarvoor gestelde termijn verstreken
en blijven dezelfde ongunstige omstandigheden
voortduren, dan kan een bange tijd aanbre
ken en dient onze vereeniging tusschenbeide
te komen.
Maar naast de velen die een bepaald am
bacht verstaan of vast werk hebben, zijn tal
van personen, die nu met dit, dan met iets
anders den kost trachten te verdienen.
In den regel gelukt dit hun dan ook wel,
maar toch hun getal is voor eene gemeente
als Vlissingen te groot, en tengevolge van de
uitbreiding der stad, die aan vele handen op
verschillend gebied werk geeft, worden van
buiten af personen uitgelokt zich hiel' te
vestigen, in de hoop, dat zij werk zullen
vinden om zoodoende in het onderhoud voor
zich en hun gezin te voorzien.
Het feit staat vast, dat in de laatste jaren
het zielenaantal van onze gemeente geregeld
toeneemt, maar niet in diezelfde mate ver
meerdert ook de financieele draagkracht dei-
ingezetenen.
vooraf was reeds de afspraak gemaakt
mejuffrouw Chabot op den terugweg aan
een modemagazijn te laten uitstappen. Dit
gebeurde. Toen het rijtuig weer voortreed,
vroeg mevrouw d'Audevon „Nu, waar
stapt gij uit? Bij Tortoni of voor je club
„Noch het een, noch het ander ik wil
bij mijn vriend Berquin uitstappen, aan
het begin van de Perraultstraat. Als ge
zoo goed wilt zijn
„Dat zal gebeuren. Wel, ben je nu nog
ontevreden, dat ik je dezen morgen heb
overvallen en je meegenomen heb
„Ik ben daarover geen oogenblik onte
vreden geweest," antwoordde Hugo.
„Geen oogenblik sedert je mejuffrouw
de Vrains gezien hebt, dat heb ik wel
bemerkt. En aan Eugénie is het ook niet
ontgaan."
„Zij nam tegen die joDge dame zoo'n
beleedigende houding aan, dat het mij
werkelijk ontstemd heeft."
«Jaloerschheid, mijn waarde. Je moet
haar geen reden geven om jaloersch te
zijn."
Natuurlijk is dit van grooten invloed op de
beweging der verschillende armbesturen en
diaconieën, en ook onze vereeniging ondervindt
daarvan noodwendig de schadelijke gevolgen.
Hot aantal personen, dat hulp behoeft of
vraagt, blijft hetzelfde of neemt toe, maar het
aantal van hen, die een steentje willen bij
dragen om den nood van zoovelen te helpen
lenigen, vermeerdert niet. Toch kan ik her
halen, dat het afgeloopen jaar tamelijk kalm
voor de vereeniging voorbijging. Het bestuur
hield slechts zeven vergaderingen, maar be
handelde daarin toch nog 112 aanvragen.
Indien niet de regeling bestond, waarop
reeds meermalen door mij gewezen werd en
volgens welke telkens voor eene maand aan
een tweetal commissarissen in overleg met
den voorzitter opgedragen is een onderzoek naar
aanleiding van elke aanvrage in te stellen en
eene voorloopige beslissing te nemen, dan zou
zeker het aantal bestuursvergaderingen grooter
geweest zijn.
Wanneer ook niet een verstandig financieel
beleid met het oog op den toestand der kas
genoopt had tal van aanvragen om onder
steuning onmiddellijk af te wijzen, omdat zij
feitelijk moesten gerekend worden als te be-
hooren tot het gebied der gewone armenzorg,
dan voorzeker zou ik in stede van te spreken
van een aantal van 112 aanvragen, een getal
moeten noemen, dat meer dan liet dubbele
aanwijst.
Het doet het bestuur natuurlijk leed, dat
het niet op elke aanvrage een gunstig be
scheid kon geven, in weerwil dat het zich
overtuigd hield, dat hulp meestal dringend
noodig was maar het acht zich toch ook
verplicht zich te houden aan de voorschriften
der statuten.
„Hulp in Nood" is nu eenmaal geen arm
bestuur in den zin, zooals dit gewoonlijk be
doeld wordt, on het bestuur kan zich dus
ook niet met gewone armenzorg inlaten.
Waar bij het Bestuur niet de overtuiging
vaststaat, dat door zijne inmenging, op welke
wijze dan ook, armoede voorkomen of daar
aan een einde gemaakt wordt, dan moet het
zich van inmenging onthouden.
Verlangend ziet het daarom uit naar den
invloed die zal uitgaan van het Comité van
Armenzorg, waartoe alle armbesturen en diaco-
niên toegetreden zijn, terwijl ook ons Bestuur
gemeend heeft, zich niet aan deze samenwer
king te mogen onttrekken.
Dankbaar zal het den dag begroeten, waar
op door de bemoeiingen van het Comité van
Armenzorg te dezer stede eene Kamer van
Navraag tot stand komt.
Het ontveinst zich echter niet, dat hiervoor
weder flnancieele offers zullen moeten gebracht
„Zij heeft niet het minste recht om ja
loersch te zijn," verklaarde Hugo met na
druk. „Ik heb haar nog geen woord gezegd,
waaruit zij eenig recht op mij kan afleiden."
„En ben je niet van plan haar spoedig
zulk eene verklaring te doen Denk er
wel over, welk een schitterende partij zij is."
„Ik ben werkelijk nog niet tot een vast
besluit gekomen, tante," antwoordde Hugo.
„Voorloopig kunnen wij dit dus laten rus
ten, en zeg mij liever eens, wie die juffrouw
de Vrains eigenlijk is."
„Zij is van even goeden adel als gij
haar vader hij is nu dood was overste
en heeft met groote onderscheiding gediend."
«Waarschijnlijk bezat hij geen vermogen,
daar zijn dochter nog geen man gevonden
heeft."
„Naar ik vernomen heb, had de overate
zich na zijn ontslag uit den dienst geves
tigd te St. Etienne, en daar moet hij zijn
vermogen grootendeels verloren hebben
door eene ongelukkige speculatie in mijn-
aandeelen. Om zijn ongeluk te voltooien
had hij een zoon, die veel schuld maakte
worden, maar liet is", toch ook overtuigd van
het groote nut van zoodanige inrichting die
niet anders zal kunnen zijn dan in het belang
der instelingen, door wier samenwerking de
Kamer in het leven geroepen wordt en die
ook ten voordeele zal komen van hen, die on
dersteuning behoeven en nu vaak aan eene
verkeerde deur aankloppen, terwijl zij tevens
voorkomen zal, dat, door mindere bekendheid
van de oene onderstandskas met wat de an
dere reeds deed, de een alles on de ander
niets krijgt.
Van den bekenden weldadigheidszin onzer
ingezetenen mag verwacht worden, dat zij
ook aan de Kamer van Navraag een offer
zullen willen brengen, omdat door hare tus
schenkomst ook de particuliere liefdadigheid
zal kunnen onderzoeken of hare giften wer
kelijk nuttig besteed zijn of worden.
Wordt vervolgd.)
Na uit eene redevoering van den heer
Rethaan Macaré, gehouden bij de opening
der 69e algemeene vergadering van het
Nederl. Gen tot zedelijke verbetering van
gevangenen, het feit gereleveerd te hebben,
dat in het jaar 1862 ongeveer 5000 kinde
ren beneden de zestien jaar door rechtban
ken of kantougerechten waren veroordeeld
eu dat uit deze kinderen later hel leger
van misdadigers zal worden gerecruteerd,
terwijl ook bij deze kindereu de schrik
voor rechtszaal en gevangenis is verdwenen,
gaat het Nieuws van den Dag aldus voort
De wijze, waarop jeugdige overtreders dooi
de staatswetten worden gestraft, zou men kun
nen veranderen. Men zon die kennismaking van
kinderen met rechtzaal en gevangenis kunnen
terugbrengen tot zoo eng mogelijke grenzen. Men
zoude héél lang kunnen wachten, voor men op
een leven den stempel»misdadiger(( drukte.
Maar daarmede zou toch niet genoeg zijn ge
schied. Deze vijf duizend zijn half verweesde,
zijn verlaten, zijn verwaarloosde kinderen. Men
zou iets voor hen kunnen doen. Men zou hen
kunnen plaatsen in eene andere omgeving, hun
zucht voor orde, reinheid eu zedelijkheid kunnen
inprenten, hun arbeidzaamheid leeren, hen op
voeden, zoo mogelijk, tot nuttige leden van de
maatschappij. Men zou het geld, dat anders
later noodig is om hen te onderhouden in de
gevangenis, nu kunnen gebruiken om ze op te
voeden, zoodat zij aan die latere gevangenis
ontkwamen. Wat een mensch niet vrijwillig
uitgeeft voor het behoud zijner gezondheid, moet
hij later gedwongen uitgeven aan den dokter.
Het is hetzelfde geldmaar wie zijn geld wil
besteden, zóo, dat hij er het meeste genoegen
van heeft, die besteedt het op de eerste manier.
Toch is dit motief hoe waar en gezond ook
en zoo bleef er na haar vaders dood weinig
over voor het arme meisje."
„Ei, heeft mejuffrouw de Vrains een
broeder?" vroeg Hugo met groote belang
stelling.
„Dat wil zeggen zij had een broeder.
Na zich hier onmogelijk gemaakt te heb
ben, is de jonkman naar Amerika gegaan
later heeft men niets meer van hem ver -
nomen. Toen zijn zuster geheel alleen stond,
nam zij haar intrek hier te Parijs bij eene
bloedverwante, die deze handwerkersschool
heeft opgericht. Zij verdient daarmee niet
alleen haar levensonderhoud, maar boven
dien nog de middelen om anderen wel te
doen. Ik bewonder het jonge meisje, dat
opgevoed is om een schitterende rol in
onze wereld te spelen en nu leeft als eene
zuster van barmhartigheid."
Hugo knikte ten teeken van instemming
en zeide toen «Hier zijn we, waar ik
wezen moet, tanteAls ge mij dus laat
uitstappen, wensch ik na hartelijke dank
betuiging afscheid van u te nemen."
„Ik moet je nog dank zeggen voor het
