VLISSIMSIHE COURANT.
I Mam Brag.
No. 124.
Woensdag 23 October 1895.
33ste Jaargang.
Gemeentebestuur.
B i n n e n 1 a n d.
B U K E A U
Kleine Markt I N°, 187 (Telepkoonnummer 10.)
Prijs per drie maanden 1.Franco per post 1.15.
Afzonderlijke nnmiuers 5 cent. Men abonneerl zich bij
alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
UITGEVER:
F. VAK DS VELDE Jr. te Vliaaingen.
PRIJS 1 »EH ADVKRTKNTIN Van 1 tot 4 regels
ƒ0.40. Flke regel meer 10 cent. Clichés en groote
letters worden naar plaatsruimte berekend.
Benig Agent voor Frankrijk do firma G. L. DATJBE
Co., to Parijs.
Vt^rNcliijni flïoudcrtflag- on
Abonnomonten voor België, Duitaoliland, Enge-
/,nn r(i,'iff-:iïoiid land on Frankrijk f 1-66 por drio maanden
OPENBARE VERG VOERING
VAN DEN
SUAEcNTER/Ua VAN VUSS1NGEN,
op Donderdag 24 October 1895,
des namiddags te l1/? uur.
a. Meded.eeli.ngen
b. Benoeming van een tijdelijk assistent-
leexaar aan de Burgeravondschool.
c. Te behandelen zaken
1. Voorstel tot onderhandschen verkoop
rau gemeentegrond.
2. Idem tot ouderliandsche verpachting
,n gemeentegrond.
3. Idem tol bet geven van eeue beloo-
aing aan Mej. J. C. Aljrensman voor bet
lijdelijk waarnemen der betrekking van
onderwijzeres aan school A.
"4. Idem tot goedkeuring der rekening
over 1894 van den MiddelburgVlissing-
iclien rijweg.
5. Idem tot wijziging der overeenkomst
letreffende het beheer en onderhoud van
Jen Prins llendriksweg.
C. Idem tot regeling der jaarwedde van
jen tijdelijk assistent-leeraar aan de Bur
geravondschool.
Behandeling der gemeentebegrooting
ver het dienstjaar 1890.
8. Idem van het 2e suppletoir kohier van
en Hoofdelijkeu Omslag, dienstjaar 1895.
De quaestie, of men al dan niet tot ont-
tapening kan overgaan van de vooral in
'e laatste jaren zoo buitensporig uitgebreide
ïgers, is eeu vraagstuk, dat meer dan ooit
e aandacht trekt van allen, die het gevaar
Dzien van die tot in de uiterste grenzen
pgedreven bewapening en weten dat zij
.iden moet tot den ondergang, stoft'eujk
iowel als zedelijk, der volkeren Stoffelijk,
indat er een eenmaal een einde moet
imen aan de offervaardigheid der Inge-
itenen, zedelijk, omdat een oorlogstoestand
vollen vrede de zoo noodige toenadering
ir volkeren in den weg blijft en eindelijk
ot eene uitbarsting, met al de rampzalige
evolgen daaraan verbondeu, moet leiden.
Er zijn volgens de Volkstem groote
oorstanders van ontwapening In de eerste
jeu bevindt zich oa de grijze koning
in Denemarken, wiens woord, als uitgaande
sn een gebieder van een der kleinste
I 1! 3 i L 5. ii T O V
IT DE AVONTUREN VAN EENWEENER
DETECTIVE.
14.)
Haar vader zou in den oorlog van 1866
dood gezocht en gevonden hebben,
zijn kiud had hij,-naar men verze
gde, een kapitaal vastgezetjuffrouw
sser leefde van de renten, en dit ver
aarde, waarom zij als weduwe van een
Voorschrijver in zulke gegoede omstan-
'otaden verkeerde.
Zij, die beweerden met het verleden van
Stouw Nisser bekend te zijn, wisten een
nautische geschiedenis te vertellen, en
verschilden die verhalen een weinig, in
nfdzaak kwamen ze hier op neer
rijken van Europa, wel niet veel gewicht
in de schaal zal leggeu. Toch heeft een
Russisch blad, de Moskovische Courant, zich
de moeite gegeven oin de woorden vau
dezen vorst te weerleggen. Volgens haar
heeft zich tusschen de verschillende volken
van Europa te veel alsem opgehoopt, dan
dat de oplossing van internationale vraag
stukkeu anders mogelijk zou zijn dan door
een oorlog. Nog ecu ander bestrijder van
ontwapening vindt de Volkstem in den
Franschman Volhertdie zich misschien
wel van revanche droomende, aldus uitlaat:
))Bij ieder volk keersckfc de vaste overtuiging
dat hevige kwalen slechts door krachtige mid-
dtlen te genezen zijndat eeu ernstige crisis
slechts op gewelddadige wijze is op te lossen
dat liet woord niet altijd wonderen doet, maar
dat ook de kracht haar rol moet spelen in de
aangelegenheden der menschheid dat er toestan
den zijn, die op den duur onhoudbaar worden,
en waaraan alleen een oorlog een gewenscht
einde kan maken."
De Moskovische, Cour.aiit haalt eukele
feiten aan teneinde hare beweringen te
staven.
»Van 1-196 v. C. Lot 1861 na C., dus iu 3358.
jaren, heeft men 3180 jaar oorlog gevoerd en
227 jaar in vrede geleefd. Dus 1 vredejaar op
18 oorlogsjaren. Gedurende de drie laatste eeuwen
zijn er in Europa '2S6 oorlogen gevoerd."
Volgens den heer Valbert zijn er van 15U0
v. C. tot I860 na 0. meer dan 80Ü0 vredesver
dragen gesloten, die alle bestemd waren om
eeuwig stand te houden. Gemiddeld heeft elk
verdrag niet langer dan. twee jaar geduurd.
De Volkstem stelt tegenover deze feiten
deze vraag
Indien oorlogvoeren het eenige middel was om
vraagstukken op te lossen, hoe is het dan te
verklaren, dat 8000 oorlogen niets hebben uit
gewerkt, en dat men iu het jaar 1891 de nood
zakelijkheid gevoelt van den SOOlston te beginnen?
Indien daarenboven S000 oorlogen niets hebben
uitgewerkt, welke waarborg heeft men dan dat
de 8001ste oorlog als door een tooverslag alle
geschillen zal beslechten
Door welk onbegrijpelijk wonder zou de uit
slag van dezen 800ln oorlog zooveel gunstiger
zijn dan die van alle voorafgaande?
Gaarne zouden wij hieromtrent ingelicht wor
den, daar deze zaak onze belangstelling in liooge
mate opwekt.
Het blad wijst up groote tegenstrijdig
heden in de beweringen der voorstanders
van Jen oorlog, ln Frankrijk b v. kan men
o.a. dagelijks hooren beweren, dat de
quaestie Elzas-Lolliaringen alleen door een
oorlog kan worden beslist. Gesteld nu dat
werkelijk door een oorlog deze gewesten
weder aan Frankrijk toevielen, dan zoudeu
immers de Duitschers, die eene provi .cie
zouden verloren hebben, die in kunne oogeu
In vroeger dagen had juffrouw Nisser
twee gemeubileerde kamers verhuurd aan
een tooneelspeelster, die het geluk had het
hart van eeu prins te veroveren. Iu het
leven dezer schoone tooneelspeelster was
een donkere vlek, die zij voor haar vorste-
lijkeu echtgenoot geheim hieldhet
schoone blonde meisje, dat eerst buiten op
het land uitbesteed was en later werd
toevertrouwd aan de zorgen van juffrouw
Nisser, die haar als kind aannam. De arme
weduwe van den kantoorschrijver was daar
door iu betere omstandighedennu, dat
was wel te begrijpen. Zij had de rijke
prinses nu iu haar macht! Zij kon nu im
mers zooveel geld afpersen, als ze maar
wilde, wanneer ze dreigde met onthullingen
aan den prinsNiemand kon wel met ze
kerheid zeggen, dat juffrouw Nisser uit
deze bron van inkomsten putte, maar men
kon toch wel begrijpen, dat zij van de ge
legenheid gebruik maakte om voor het kind
zooveel mogelijk in rekening te brengen.
Wat van deze geruchten waar was of
niet, was allerminst de zorg van Mooi-
vleesch van hun vleesch en bloed van hun
bloed is, immers niet rusten voor een
nieuwen oorlog beu- weer in 't bezit stelde
van het vroegere bezetene. Dit voorbeeld
bewijst duidelijk dat de oorlog geen inter
nationale quaestie oplost, maar wel die
bestendigt.
Duitsckland dacht voor altijd met zijn
westelijken nabuur afgedaan te hebben eu
hom geheel uit te putten door 5 milliard
oorlogsschatting te heffen, maar Frankrijk
verhief zich uit zijne ellende en staat
dreigender dau ooit tegenover Duitschland,
eu noodzaakte dit zijn leger abuormaal uit
[te breiden uit vreeze dat de oorlogszuchtige
aspiratiëu, waarvan de bevolking nu en
dau nog de blijken geeft, op den eeneu of
anderen tijd tut een conflict aanleidiug
zullen geven.
Ook de oude geschiedenis levert tal van
voorbeelden dat de oorlog niet leidt tot
oplossing van tusschen de volkeu hangende
geschillen. Het blad citeert er enkele, die
deze stelling duidilijk bewijzen. Vau een
bloedbad kau ineu nooit de gewensclite
gevolgen verwachten. Alleeu kunnen,
volgens het blad, gerezen moeielijkhedeu
uit den weg worden geruimd, wanneer
eerbied voor elkanders rechteu, rechtvaar
digheid en wederzijdsche tegemoetkomingen
de richtsnoeren onzer handelingeu zijn
geworden. Siuds onheuchelijke Lijden zijn
'jutelbare oorlogen, go.vuex.d_ geworden, die
geeu van allen het gevolg hadden,
dat men zich voorstelde, lloevele zullen er
nog moeten gevoerd worden eer de meuschen
tot het besef komen, dat iedere oorlog het
zaad voor ecu volgenden iu zich sluit.
Het blad besluit met als zijue vaste
overtuiging uit te spreken dat de natiën
alleeu dan moeiehjke quaesties volkomeu
kunnen oplossen, wanneer het buu vaste
voornemen is, bij de behandeling daarvan
welwillend eu verdraagzaam te werk te
gaan, eu elkanders rechten met den
grootsteu eerbied te behandelen.
^'Opliet kleine kerkhof //Ter Navolging^"
te Seheveuingeu werd gisterenmiddag half
drie de gedenksteen onthuld ter nagedach
tenis vau Elisabeth Wolff, geb. Bekker, en
Agatha Deken. Slechts een zeventigtal da
mes en hoeren wareu er bij eeu, waaronder
mr. .1. Heemskerk Az. Op den steen lagen
twee kransen, een van den heer Scheur
leer, eigenaar en directeur van het kerk
hof, "en eeu van den heer C. Honigh, van
wege eenige belangstellende dames.
De heer Honigh heriunerde, dat 91 jaren
geleden Elisabeth Wolff hier ter ruste werd
gelegd, en schetste die begaafde vrouw.
Moeitevol was haar leven, door anders
denkenden was zij verguisd, eu, gedwongen
naar 't buitenland te vluchten, verloor zij
haar vermogen. In 't vaderland terugge
keerd, moest zij, „een inillionair in teleur
stellingen," haar bruod verdienenmaar
„fier als de Zeeuwsche leeuw'' hield zij
worstelend haar hoofd boven l'en 5n No
vember 1804 legde zij bet hoofd ter ruste,
om weinige dagen later gevolgd te worden
door haar dierbaarste vriendin Aagje Deken,
wier ziel met de hare innig verhouden was.
Spr. herinnerde hoe het plan voor den
gedenksteen was ontstaan eu uitgevoerd.
De eenvoudige hardsteeueu plaat, inge
metseld in den muur (ontworpen door den
heer G. Brouwer, uitgevoerd door deu beer
Rederaj, werd door mevrouw Knuttel ont
huld.
De heer Honigh dankte de aanwezigen
en allen die hadden bijgedragen.
Een kort woord vau deu heer Joh. L
Dyserinck tot mej. Adriaua Bel, de laatste
verwante vau Betje Wolft', besloot de plech
tigheid.
In de //Brieven uit de Resideutie" van
het M o. cl. D. vindt men het volgende
Iu de zaal van «Pülchri Studio" zijn Betje
Wolff en Aagje Dekeu herleefd.
Op liet afgelegen Sekeveuiiigsohe kerkhofje,
waar nooit een Hagenaar deu voet zet, wordt
een gedenksteen op haar graf geplaatst, en nu
organiseerden eenige vereerders een «memorial"
expositie.
Men zag er smadelijk op neer, dat er bij de
opening slechts een kleine kring van belangstel
lenden was. Is 't niet veeleer om er zich over
te verwonderen, dat na een eeuw de namen dier
schrijfsters nog bekend zijn en vereerders trek
ken, die niet alleen hare namen, maar ook hare
werlcen kennen. Ze mogen dan de 20 deelen van
«Willem Leevend" niet allen doorworsteld heb
ben, ze weten er tocb meer van dau een Vondel,
Huygens, Hooft, Bilderdijk en andere
beroemde" mannen.
Dat de eer daarvan voor een groot deel toe
komt aan den Heer Stellwagen, die «Saartje
Burgerhart" in beknopteii vorm deed herleven
voor het tegenwoordig geslacht, zal wel niet ont
kend worden.
Iu hetzelfde blad wordt gezegd dat de
j-Radicale Bond" wel niet dood, maar ook,
naar 't schijut, niet trillende van levens
kracht is. Er moest, volgens de statuten,
welhaast eene jaarlijksche vergadering zijn,
doch het bestuur stelde voor dit jaar er
maar geen te houden. Toch moest geen
minder punt behandeld worden dan het
b programma" van den Bond.
Hit dit voorval blijkt weder dat het der
Radicale partij niet naar den vleesche gaat.
Befje. Vroolijk en onbezorgd genoot zij het
heden, zonder naar het verleden te vragen.
En waar zou zij naar moeten gevraagd
hebben Ze hield zich zelve voor een wees
kind, dat, voorzien van een klein vermogen,
aan juffrouw Nisser ter opvoeding was toe
vertrouwd. Zij had haar vader of moeder
niet gekendmen had haar gezegd, dat
beiden gestorven waren vóór zij ééu jaar
oud was, eu ze herinnerde zich dan ook
volstrekt niets van een ouderlijk huis. Zij
hield van juffrouw Nisser, bij wie zij op
gegroeid was, als van eeu moeder, en haar
zoon beschouwde ze als haar eigen broeder.
Zij had dus niet dat gevoel vau leegte, van
iets te missen, dat men auders bij weezen
aantreft. Ja, juffrouw Nisser zou haar ze
ker verwend eu bedorven hebben, als de
eerwaarde zusters van het St.-Catharina-
gesticht haar niet aan strenge tucht gewend
en goed onderwezen hadden.
De kundigheden die zij daar verwierf,
had zij nog trachten te vermeerderen eenige
jaren lang had een leeraar haar onderricht
gegeven in de Fransche taal, en thans ont
ving zij nog zang-onderwijs van een oude
zangeres, die vroeger in de opera zong en
thans van haar pensioen iu Wahring leefde.
Het meisje had een welluidende, zuivere
stem, die meermalen in wedstrijd geraakte
met Hansje, haar kanarievogel.
Vandaag had Mooi-Eefje nog geen lied
gezongen, en Hansje had ook nog geen
vriendelijk woordje gekregen. Zij zat op
haar gewone plaats bij het venster, en ter
wijl haar handen bezig wareu aan eenig
naaiwerk, zwierf haar blik van tijd tot tijd
naar den overkant der straat of naar de
wolken. Terwijl ze zoo in de verte staarde,
had haar blik iets droomerigs, dat haar
anders geheel vreemd wassomtijds ook
speelde een fijn lachje om haar mond.
Daar werd zij uit haar droomerijen ge
wekt door luide stemmen in de gang. De
deur ging open, en juffrouw Nisser trad
binnen, gevolgd door een jonkman, die
slechts een glimlach over had voor al de
tot hem gerichte verwijten.
De jonkman had geheel het voorkomen
van een dier burgerlijke dnnJies, zmnls
