VLISSIMSCHE COURANT
adefabriek
ZOON
E N:
iLERINEi
ra lage prijzen.
OLFFEÏÏ.
ganstgebitten
)A RTSEN
IEDIÏN ZIJN
•ce" Vlissingi
ardstraat
,Café Barg
Maandag 16 September 1895.
33ste Jaargang.
Gemeentebestuur.
Dienstmeid
.e Dienstbode
Die ieelijke Kapitalist.
Advertentiën.
'DE
'LING en wordt cl
sns iederen tweede
maand
>ndziekten en het plaa
.e nieuwste vinding.
A. REGENSBURG,
Meerdervoort 180, den.
n met plaatsen van Kb
TTELD, bij
u bij J. WARREN.
No. 108.
BUREAU:
Kleine Markt I lï°. 187- (Telephoonnummer 10
Prijs per drie maauden 1.-—. Franco per post 1.15.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zicb bij
alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
UITGEVER:
F. VAN DS VELDE Jr. te Vliusingen.
PRIJS DER ADVERTENTIËKVan 1 tot 4 regels
ƒ0.40. Elke regel meer 10 cent. Clichés en groot,e
letters worden naar plaatsruimte berekend.
Benig Agent voor Frankrijk de firma Q. L. DAUBE
Co., te Parijs.
Verschijnt Dinsdag-, Douderdag- en Zaterdagavond.
Abonnementen voor België, Duitsohland, Enge
land en Frankrijk f 1.06 per drie maanden.
Zij, die zich met het volgend
aariaal, aanvangende 1° Oct. a. s..
de Vlissingsche Courant abonneeren
lifttangen de nog tot dien datum ver-
'frijnende nummers gratis.
MyiERHElD.
De Burgemeester en Wethouders van Vlissin-
de artt. 6 en 7 der -wet van 2 Juni
5/5 (Stbld. no. 95), tot regeling van het toe-
jcht bij het oprichten van inrichtingen, welke
>vaar, schade of hinder kunnen veroorzaken.
Geven bij deze kennis aan belanghebbenden
it bij hen is ingekomen een verzoek van F.
Velde Jr. om vergunning tot het plaatsen
werken van een gaskrachtmachine van
r 3 (drie) paardenkrachten in zijne
rukkerij aan de Vlamingstraat, wijk I no. 187;
dat dit verzoek met ae bijlagen, gedurende
srtien dagen, te beginnen met vrijdag den 13
:tember 1895, op de gemeentesecretarie ter
ie zal worden gelegd en dat den 27 Septem-
1895, ten raadhuize, des namiddags ten 2
gelegenheid zal worden gegeven om bezwa-
d tegen het oprichten der inrichting in te
zengen, terwijl gedurende drie dagen vüor dat
dstip ter gemeente-secretarie van de ter zake
gekomen schrifturen kennis kan worden ge-
Vliesingen, 13 September 1895.
De Burg. en Weth. voorn.
TUTEIN NOLTHENIUS.
De Secretaris,
J. H. C, BUSING.
TWEE JONGEL1EDE
h., wordt Kost en Inw
ijke slaapplaatsen
en worden ingewa
het bureau dezer coura
IAND zoekt gelegenbeii
t en Inwoning
biedingen onder lett.
courant.
„ed kunnende werken.
VAN DE PAS, Visch'
ctober eene
sschen 16 en 18 jaar,
ishuis. Adres Nieuw
roote Markt, C. 67
sa T 8& A RB lUEW*
.ssingen on. Middelburg
IgenRemise vin. 4 511
Fan Zc'ümarkt; 8,9.39, R
3.30, 6-, 6,55. 8,80, 10.16,
iioi. 1,15, 8.45, 4,1 f>, 5.56, 1
alburgNaar Zei/markt
q op werkdagen.) 0.30, 8 <j
2 50, 4.20. 6. 7.50, 9.20, 10,
i. 12,35, 2,05, 3,36,5,05.
Afkondiging van de uitvoerbaar verklaarde le
suppletoir kohier van den hoofdelijlcen omslag
over het jaar 1895.
i Burgemeester en Wethouders van Vlissin-
maken bekend, dat het eerste suppletoir
ohier van den hoofdelijken omslag voor het
ar 1895, na door Gedeputeerde Staten van
sland bij hun besluit van 7 September 1895,
J.3B, te zijn goedgekeurd, op heden in afschrift
burende den tijd van vijl maanden op de
cretarie der gemeente voor een ieder ter lezing
i is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 13 September 1895.
De Burg. en Weth. voorn
TUTEIN NOLTHENIUS.
De Secretaris,
J. H. C. BUSING.
FEUILLETON.
De Proven^aalsche
Trommelspeler.
\'mr het Fransch van Alphonse Daudet.)
»Ja wel," riep ik hem uit de verte toe,
lat weten wij al, maar speel ons nu maar
as wat voor."
Midden in zijn fraze gestoord, begon hij
Tu-tu, pan pan
St 1 hij begint
Wij gingen over deu indruk oordeelen.
Hemel 1 welk een jammerlijk effect bracht
®e brommende, piepende muziek, nieton-
elijk aan die van den krekel in den schoor-
eeD, op dit sceptische, geblaseerde, af-
unstige publiek van kunstbroeders teweeg.
rat plooiden zich die lippen tot een spot-
•chzelfs de brandwacht onder zijn gas-
I.
Eeuige jaren geleden kon men op zeke
ren dag in alle bladen de historie vinden
van een Amsterdamschen straatjongen, dien
een net gekleed jong heertje in haast tegen
het lijf liep, en die daarop zijn natuurge
noot begroette met het scheldwoord Iee
lijke kapitalist
Het geval op zich zelf beteekende niets
meer dan duizenden van denzelfden aard,
die dagelijks in de groote steden voorval
len maar het werd natuurlijk meegedeeld
om een staaltje te geven van den volks
geest dier dagen, en het deed zich dan ook
voor in den ergsten tijd der bekende woe
lingen in de hoofdstad.
Men moge in rustiger tijden het denkbeeld
minder luide uitspreken, toch gaat in vele
kringen de kapitalist door voor een vijand
der maatschappij. Men is innig overtuigd,
dat al hare kwalen en gebreken werkelijk
daarvan het gevolg zijn, dat er zoogenaam
de bezittende klassen worden aangetroffen.
Feitelijk en in vollen ernst belijdt men de
leer, dat alle eigendom met diefstal gelijk
staat. De haat der lagere tegen de hoogere
standen, is de haat van den niet-bezittende
tegen den bezitter, en waarlijk, dit is geen
verschijnsel, dat zich alleen in de onderste
lagen der samenleving voordoet. Pe vorm
waarin men zich uit, moge anders zijn, ook
bij vele zoogenaamde kleine lieden, leeft
de overtuiging, dat de ongelijkmatige ver
deeling van het wereldsch goed, eene krank
heid, een euvel der maatschappij is, dat
dit euvel door de wetten en instellingen
van den Staat wordt in stand gehouden,
dat de weelde der rijken eene bespotting
is van den arme en eene verkrachting van
de wet der zedelijkheid. Hunne beschou
wingen mogen in vele opzichten beter
wezen, ze mogen zich vrienden van orde
betoonen, het valt niet te ontkennen, dat
ook hun „die Ieelijke kapitalist" wel eens
een beetje in den weg zit.
Wij willen eerlijk bekennen, dat de kapi
talist nok ons wel eens een beetje in den
weg zat, namelijk, wanneer wij het oog
vestigen op de bestemming van het kapi-
taaL in de maatschappij.
Die bestemming toont zich zelve aan
Niet alles wat de mensch door zijn arbeids
vermogen verkrijgt, wordt aangewend tot
voldoening van tijdelijke behoeften. Er
zijn, overal en in allerlei vormen, over
schotten. Wat door den arbeid verkregen
en niet terstond verteerd wordt, wat dus
bekken kon moeielijk zijn lachen bedwingen,
en de souffleur verhief zich uit zijn hok, op
beide handen steunende, als een dreigende
schim. Maar toen Buisson met spelen op
hield, zeide hij met een lachend gelaat
„Wel, de vogel van den goeden God zingt
zoo mooi met een enkel keelgaatje, en jij
zou het niet met drie gaten kunnen doen
„Wat zanikt je vrind daar over een his
torie met drie gaten voegde mij Hostein
wrevelig toe.
Toen trachtte ik hem het fijne van de
zaak uit te leggen; de voortreffelijkheid
van drie gaten in plaats van vijfhet or-
gineele, dat de Provencaalsche trommel
speler twee instrumenten tegelijk bespeelt.
Ik stelde vooreen landelijkeo Provengaal-
schen dans op het tooneel te organiseeren,
opdat mijn trommelspeler beter tot zijn
recht zou komen. Men wilde er niet van
hoorenen ik kreeg een voorgevoel van
de wreede werkelijkheid, dat het hier in
deze omgeving onmogelijk zou zijn de lieden
het bekoorlijke te doen gevoelen van de
Provencaalsche vermaken. Parijs is Pro-
verzameld, opgespaard wordt, dat is, hoe
gering het ook zijn moge, het kapitaal
van den bezitter, waarvao het rustig ge
not en de vrije aanwending hem gewaar
borgd worden door de wetten en instellin
gen der maatschappij.
In hoeverre die instellingen een al te
onbeperkt eigendomsrecht eerbiedigen
beter gezegd, in hoeverre zij met een ge
zond begrip van persoonlijken eigendom
in overeenstemming zijn, dit zullen wij
later onderzoekenzeker is het, dat het
eigendomsrecht er van zelf toe leidt, om
het eens verkregen kapitaal als arbeids
kracht aan te wenden, en het dienstbaar
te maken aan de verkrijging van nieuwe
vruchten. Immers, het bezit van zooge
naamd dood kapitaal kan niet voldoen aan
de menschelijke behoefte naar meerdere
onafhankelijkheid, noch ook aan de zede
lijke behoefte, om in het belang van het
algemeen te handelen. Zóo ontstaat van
zelf, zonder tegen-natuurlijke invloeden,
een toenemend bezit, een rijkdom, in den
zin, dien men gewoonlijk aan dat woord
hecht.
Nu spreekt het toch wel van zelf, dat
men een kapitaal, dat niet op eenigerlei
wijze tot het bekomen van nieuwe vrach
ten wordt aangewend, en dat men daarom
een dood kapitaal noemt, geheel op ééne
lijn kan stellen, met arbeidskrachten, met
werkvermogen, dat men niet gebruikt.
Daarom zeiden wij, dat de bestemming
van het kapitaal zich zelf aantoont. Daar
om merkten wij op, dat de kapitalist ook
ons niet altijd bevredigen kan. Zoo bv. kan
het niet, de vrek die zijn goud bewaart,
en het jaren lang in een hoek wegstopt.
Zóo kan het evenmin de groote bezitter,
die in zijn persoon den eigendom vertegen
woordigt der vruchten door verscheidene
geslachten verzameld, maar die zijn ver
mogen niet of slechts voor een gering deel
tot een nuttig gebruik aanwendt.
Alle kapitaal wordt door arbeid verkre
gen.
Wanneer we die stelling uitspreken, dan
zien we in gedachten iemand tot ons komen,
met een triomfeereud gelaat, waarop men
als het ware lezen kan, dat hij ons in eens
wil „doodslaan," in de figuurlijke beteeke-
nis van het woord nl.
En hij wijst ons op den gelukkige, die
met een klein beetje geld een kolossale
som uit de loterij trokop dien anderen
man, die, speculeerende met een beetje effec
ten en slapende een Croesus werd, of op
een derde, die doodeenvoudig met een'
rijke vrouw trouwde en toen „binnen" was.
vence niet.
„Komt, kinders!" sprak de directeur,
„de repetitie moet voortgaan."
Buisson bewoog zich niet, maar bleef,
zeker van zijn succes, op zijn ton zitten,
als was hij onafscheidelijk aan de voorstel
ling verbonden.
Na het eerste bedrijf beving mij een ge
voel van wroeging, dat ik hem daar zou
erbarmelijk liet zitten.
aKom hier, Buisson! Kom spoedig van
de ton af!"
«Gaat men het contract met mij tee
kenen
De ongelukkige meende, dat hij een
schitterend effect had teweeg gebracht, en
vooraf reeds zeker daarvan, toonde hij mij
een geregelde overeenkomst, waarin slechts
de prijs moest worden ingevuld
„Neen, vandaag niet, men zal u schrij
ven, maar pas op, je trom stoot overal
tegen aan, en maakt een verduiveld ge
raas."
Ik had op het oogenblik het land aan
die trom, en ik was niet gerust, voor ik
Maar we hebben immers niet beweerd
dat de rijkdom van mijnheer A. precies het
overschot is van hetgeen hijzelf oplegde
uit onverteerde vruchten van zijn arbeid
Alle kapitaal wordt door arbeid verkregen,
dat wil zeggenalle kapitaal vertegen
woordigt eene gelijke waarde aan eenmaal
aangewende arbeidskrachten. De honderd
duizend gulden, die de loterij wel zoo be
leefd was aan mijnheer A. toe te wijzen,
is slechts een verzameling van opgespaar
de en niet verteerde, door arbeid verkregen
vruchten. Het geld met de speculatie ver
kregen is niets anders. De bruidschat van
mejuffrouw B. is volmaakt op dezelfde
wijze ontstaan.
En nu zal onze man ongetwijfeld niet
beweren, dat mijnheer A. niet had moeten
speculeeren of spelen, of dat hij bij voor
keur naar een arm meisje had moeten om
zien. Dit is louter een zedelijkheidsquaestie
of een zaak van opvatting, waarmee het
verachte kapitaal hoegenaamd niets te
maken heeft. Het zou zelfs kunnen wezen,
dat onze goede vriend, die zoo triomfeerend
op ons af kwam, zich verplicht achtte,
eventjes de hand in eigen boezem te steken.
Wanneer echter zijne argumenten tegen
onze stelling in eens uitgeput mochten
wezen, wat we niet hopen, dan zijn we
zelfs bereid hem eenigszins te gemoet te
komen. Hij zou nl. knnnen zeggen dan
hadden al die hebzuchtigen maar niet
moeten opladen in hun schuren en wat ze
niet noodig hadden aan anderen moeten
afstaan dan had men ze maar niet moeten
permitteeren om al die rijkdommen van
het eene geslacht op het andere over te
dragen dan moet de Staat maar niet laten
dobbelen en hem, die wat heeft, in de ge
legenheid stellen om er nog meer bij te
krijgen
We zullen zien wat er van die zaken is.
Zie verder het Bijvoegsel.
Aan 't bureau en politie is als gevonden
gedeponeerd een rol stalen van
selpapier.
""pevallen van een Zoon,
A. DE KATOosthoek.
Vlissingen, 13 Sept. 1895.
Ondertrouwd
JACOBUS ANTONIUS GEIJSEN
en
ELIZABETH BERNARDINA TROMP.
Vlissingen, 12 Sept. '95.
weer met mijn vriend in het rijtuig zat
ik zou in geen acht dagen in het theater
durven komen.
Een paar dagen daarna kwam Buisson
mij weer opzoeken.
„Nu, hoe staat het met het contract?"
>Het contract? Wel, Hostein stelt uit: ik
geloof niet, dat hij er veel van weten wil."
Buisson keek mij onnoozel en ongeloovig
aan. Op een bitteren en harden toon gaf
ik rekenschap van mijn vergissing. Door
mijn enthousiasme had mijn landgenoot een
hoog idéé van zichzelf gekregen, en hij
zag niet in, dat Parijs hoogere eischen
stelde, dan waaraan hij voldoen kon. Ik
had hem dat moeten zeggen. Ik was woe
dend op mij zeiven.
Intusschen had Buisson andere bewon
deraars gevonden, en meer beroemde, n.l.
Eélicien David en Théophile Gautier, aan
wie Mistral terzelfder tijd als aan mij had
geschreven. Dichterlijke en droomerige na
turen, levende in het afgetrokkene de een
schrijver van een Beis door het Oosten,
de ander zoetvloeiend en bekoorlijk com->
