Bi
VLÏSSIMSCBE COURANT.
KEI! EN MECIMMEl!
:s Sigaar,
olfie,S0ct. p.5
No. 105.
Maandag 9 September 1895.
33ste Jaargang.
D Stuks
larden-Dekens
Ge meentebestuur.
ml
nette Jongei
bekendmaking.
iter-Schehlel feuilleto IV.
B i n n e n 1 a n d.
reteekende maakt bij de.
hte publiek, van Vlissk
|n bekend dat hij zich a
paratiën aan Naai mach
onderhoud van electrise
t verder met deze vakk
t. Goedkoope prijzen
Aanbevelend,
Uw Dw. Dienaar
I. G ER DE;
I Walstraat, E 4.
tl
\gd te Dordrecht
ht anno 185 9.
lr. Lotsij en P. J. de Kakt
\'ij verzekert Roerende en Onr
j 'n Brand, oo/e tegen schade fa
ïloffing zonder brand, tot va
ssingen en omstreken
j. POLDERMAN
Aagje Dekenstraat, N228.
Lenwste
GOETHEER,
Corns. J. Rekkers,
5 O NS I'
te massa conor der
andsche fabrieken over
ene zoogenaamde
spotprijs van fl. 2.75
uitverkocht. Deze dikke,
iris zijn zoo warm als een
190 cm groot (dus het
•dekkend) met wol opge-
3 breedo sti'ecpen,
rui kleine partij
sie Slaap Dekens
cm wegens zeer kleine
ui bemerkbare) fouten in
boden ad fl. 3.50 per stuk.
ders het dubbele.
•luw.ii besicllina'en worden,
Sm-wftz
Groote Staat Si
BUREAU:
Kleine Markt I W°. 187 (Telephoonnummer 10
Prijs per drie maanden 1.Franco per post 1.15.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij
alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
UITGEVER:
F. VAN DE VELDE Jr. te Ylissingen.
PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1 tot i regels
0.40. Elke regel meer 10 cent. Clichés en groote
letters worden naar plaatsruimte berekend.
Eenig Agent voor Frankrijk de firma G-. L. DAUBE
Co., te Parijs.
VerNcliIjnt Mus dl Ag-, l»undci°dng- en Zatcrdnffatomd.
Abonnementen voor België, Duitsohland, Enge
land en Frankrijk f 1.86 per drie maanden.
©dj© KI ID Bi KA GS£ a
_,irg. en Weth. van Vlissingen brengen
sr openbare kennisdat de Oudheidskamer
den Gevangentoren aan den Noordzee-
«ulevard op Zondag S September a. s.
üd des namiddags 1 tot 5 uur, voor de
ogezetenen der gemeente zal te bezich-
ireu zijn tegen betaling van een entrée
jo ƒ0.10 per persoon.
Vlissingen, den 7 September 1S95.
Burg. en Weth. voornoemd,
TUTEIN NOLTHENIUS.
De Secretaris,
J. H. C. BUSING.
NMVIRMILO.
Verleende vergunning tot het oprichten van
eene kalkblusscherij
je Burg. en Weth. van Vlissingen,
gelet op art. 8 der wet van 2 Juni 1875
Staatsblad no. 95),
brengen ter algemeene kennis dat bij hun be-
iit van heden vergunning is verleend aan M.
de Putter, wonende te Ter Neuzen, tot het
richten van eene kalkblusscherij op het
iiland," alhier.
Vlissingen, den 6 September 1895.
I De Burg. en Weth. voornoemd,
TUTEIN NOLTHENIUS.
De Secretaris,
J. H. C. BUSING.
ongelui, die te Middelhui
D'HUIJ, Middelburg.
o ii d gevraagd
:el en pakkuiswerk.
OVAA, firma K.
Vrijwillige oefening in clen wapenhandel.
|De Burgemeester van Vlissingen,
ilet op de circulaire •.van den Genera?,1-Ma-
ibevelhebber inde Ille Militaire Afdeeling,
den 5 September 1895, no. 1
brengt ter kennis van belanghebbenden dat
jongelingen van den leeftijd van 16 20
In, (inzonderheid de ingeschrevenen voor de
pnale Militie voor de lichting 1896, alsmede
- tot den leeftijd van 24 jaar -die voor
mens zijn zich als vrijwilliger voor het reserve
Jer te verbinden), die zich in deze gemeente,
jlurende den a. s. winter tot 1 Maart 1896
fclillig en kosteloos in den wapenhandel, voor
dienst der infanterie willen oefenen, zich
toe met hun verzoek behooren te wenden
fden Garnizoens-Oommandant alhier, vóór den
[September a.s.
"ht deze oefeningen, inzonderheid voor de
envermelde ingeschrevenen voor de Nationale
itie, van belang kunnen geacht worden, omdat
l— bij eventueele inlijving in het volgend
daardoor een verkorten en zooveel ge-
Ikelijker te doorloopen eersten oefeniDgstijd
pgelederen van het leger kunnen verkrijgen.
Gissingen, den 6 September 1895.
De Burgemeester voornoemd,
TUTEIN NOLTHENIUS.
11 45 nui 8 8P en 6 20
12 IS ma 4 en ft 50
leuafcerke vin 8 40
zen ,9 10
nawr Hoofdplont nra. 1J0
Breskeoa 2 90
Vlissingen 2.50
Dinsdag
en
Vrijdag
7 20 nin 12 (15
7 4ii vu 10 0
8 \<i «ft
1 50 fj
2 10
Bcc»kciiH-Ter Il'coWj
idlg voor vier «W
XXVI
Iwt een jaar na de gebeurtenissen, die
1 m het vorige hoofdstuk beschreven,
fop een zonnigen Meidag een landauer
vier extra postpaarden op den straat-
van Warwick naar Worcester. De
«men in het rijtuig zijn oude bekenden
huw Lund, haar zoon Walther en zijn
V Alice Norman. De jongelieden zijn
Pin huwelijksreis naar Schotland. Het
Vk was levendig.
IV. (Slot)
En ondanks al die onnatuurlijke gevolgen,
al die onbillijkheid,al dat onrecht,door de pro
tectie vanzelve meegebracht, schreeuwt men
in onzen tijd luider dan ooit om bescherming
Hierin is inderdaad niets vreemds gele
gen want al ware bet, dat alle menschen
zich van de werking der protectie eene
volkomen heldere voorstelling konden vor
men, het eigenbelang en de zucht naar
zelfbehoud spreken te luid en dringen het
algemeen belang naar den achtergrond.
Een sprekend voorbeeld van dit laatste
levert het bekende geschreeuw om graan-
wetten.
Het is een feit dat de Nederlandsehe
landbouw niet bloeit. De landbouwer, over
het algemeen weinig ontwikkeld en over
dreven gehecht aan het oude, is niet blind
voor de gevaren der buitenlandsche mede
dinging, maar ook niet flink genoeg om
met het verouderde te breken en zich toe
te leggen op die vermeerdering en verbe
tering van productie, welke de wetenschap
beoogt, door de aanwending van nieuwe
middelen, die zij aan de haod doet. Daar
door hebben deNormandische en deDeensche
zuivelproducten de Hollandsche van de En-
gelsche markt verdrongen.
De graanbouw vindt bovendien een mach
tigen vijand in de mededinging uit Amerika,
Rusland en aDdere Staten. Onnoemlijk bijna
is de voortbrenging van het dagelijksch
brood in die gewesten, en het wereldver
keer voert het, als op de vleugelen van den
wind, tot in de verste streken. We sidde
ren niet meer voor de gevaren van den
hongersnood en, eeo waarachtige zegen,
we kunnen met grond verwachten, dat het
volk ook in de toekomst het brood, zijn
voornaamste voedsel, zal bekomen tegen
den prijs, die hem, wat dit betreft, voor
armoede en ellende vrijwaart.
Tegen den verbazenden invoer van goed
en goedkoop graan, is de Nederlandsehe
landbouw niet opgewassen, en ze zou het
ook dan niet zijn, wanneer de landbouwer
zich met ernst toelegde op de mogelijke
verbeteringen. Waar op betrekkelijk kleine
schaal gewerkt wordt, zijn de productie
kosten hoog. Het gevolg is dus, dat de ver
diensten van den Nederlandschen graan-
bouwer gering zijn.
Daarom dringt hij aan bij de regeering
op bescherming, en zegtleg een inkomend
recht, b.v. van een gulden per hectoliter
op de buitenlandsche tarwe, dan wordt
deze duurder en ik kan betere winsten maken.
Zóo spreekt de landboiiwcr, die koopers
wil hebben tegen hoogere prijzen. Zóó
spreekt menig grondeigenaardie van de
Wij zulleu samen slechts één wil hebben,
namelijk om elkander gelukkig te maken,"
zeide Walther, hartelijk de hand van zijn
vrouw drukkende.
Zoo praten de mannen altijd, als ze pas
getrouwd zijn," luidde de opmerking van
zijn mama, »maar het blijft niet zoo. Ik
ben een oude vrouw met veel ondervinding
en kan daarom een jonge vrouw veel goe
den raad geven.
„Spreek dan liefst niet van uw laatste
ondervinding met Carringshliff, mama I"
spotte Walther. Alice hoort niet gaarne
zijn naam noemen,"
»Je handelt zeer verkeerd met mij tot
mikpunt voor uw spotternij te kiezen, Wal
ther. Ik heb mij in mijnheer Carringshliff
vergist, maar hij was toch een gentleman
daar blijf ik bij. En als hij er niet geweest
was, dan deed je nu deze huwelijksreis
niet, want doordien hij lord Rumsdale in
het duel doodde, kwatu je vrouw in het
bescherming verbooging verwacht van de
waarde van den grond, en in elk geval
hoogere pachtprijzen. Zóó spreekt de volks-
vertegenwoordigerdie toevallig door een
protectionistisch district is afgevaardigd, en
daarom wel een beetje in die richting mee
moet. Zóó spreekt zelfs de industrieeldie
met de geheele graauquaestie niets te maken
heeft, maar o zoo graag zou zien dat er ten
minste één schaapje over den dam liep de
andere zouden dan wel volgen
En deze laatste hebben ten minste nog
een grond voor hun redeneering.
Voor zoover het niet aan eigen schuld
te wijten is, beklagen wij den landbouwer.
Maar welk recht heeft hij om te vorderen,
dat de ganscbe natie want allen eten
brood hem een geschenk zal doen,door,in
zijn persoonlijk belang, het brood duurder
te betalen dan de natuurlijke prijs bedraagt,
door,hem ter wille,eene extra belasting te be
talen, die de slechtste van alle belastingen
is, omdat hier stellig hij die het minst kan
missen het meest betaalt; want de werk
man, de arbeider, de daglooner, of hoe zij
ook genaamd worden, ze gebruiken naar
evenredigheid veel meer brood dan die tot
de hoogere standen gerekend worden.
Maar nu het recht van andere nijver
heidsondernemers en kooplieden. Ook in
menigen andereu tak kan men aantoonen
dat er kwijniDg is. tijdelijk of op den duur.
De leus is dus bescherming! Waarom
zou, als men toch bijzondere personen
gunsten verleent, de een minder gunst ge
nieten dan de ander
Ondenkbaar is het daarom, den weg van
protectie in te slaan, zonder in dezelfde
richting te vervolgen. Hieruit vloeit nood
wendig voort, dat eerst het brood duurder
zou worden en langzamerhand vele andere
artikelen. Hij die beschermd wordt, zal dus
op den duur weer een deel vau zijn voor
deel moeten afstaan, door hoogere prijzen
voor andere artikelen te besteden, en hoe
meer invoerrechten er komen, hoe meer
het voordeel zal inkrimpen, tot welhaast
alles beschermd is wat er voor in aanmer
king kan komen, en niemand meer zeggen
kan aan welke zijde nu wezenlijk voordeel
genoten wordt.
Het doel der protectie vervalt dus weer
van zelf, want de aan de schatkist op te
brengen belastingen, vormen, zooals wij
gezien hebben, niet het wezenlijk doel.
Slechts twee dingen zijn zeker dat de
schatkist er het best bij vaart en de ver
bruikers het slechtst. Deze laatste betalen
hoe langer hoe meer hoogere prijzen dan
de natuurlijke. Hoe meer zij verbruiken,
hoe meer extra-arbeidskrachten zij moeien
afstaan, want de prijs is niets anders dan
de vertegenwoordiger van een gedeelte ar
bezit van een der schoonste kasteelen der
Rumsdales."
„Daar moet ik u gelijk in geven, mama,"
zeide Alice, „hoewel ik nog niet goed be
grijp, hoe ik in het bezit kom van een
kasteel, dat eigenlijk voor een ander be
stemd was."
«Naar de letter van bet testament was
je de erfgerechtigde," sprak haar echtge
noot. „Liet bepaalde, dat het kasteel „Ge-
raldsgreen" zou toebehooren aan Alice, de
dochter van wijlen lord Frederik Norman,
en dat ben je immers Of wensch je dat
de strijd voor je naam nogmaals ontbrandt,
ofschoon die je zooveel heete tranen heeft
gekost en bijna je dood veroorzaakte
„O. Walther, ik bid je, zwijg daarvan.
Mijn bart wordt telkens angstig en beklemd,
als ik denk aan hetgeen is moeten gebeu
ren om mij in mijn recht te herstellen.
Laten wij dien ODgelukkigen tijd vergeteD,de
hemel heeft alles totons geluk laten gedijen."
beid of andere voortbrengende kracht. Hoe
meer zij verbruiken, hoe meer belasting zij
ook zulleu voldoen, hoe meer zij dus den
onevenredigen druk der belastingen zullen
ondergaan. Hoe verder dit gaat, hoe meer
de Staat afwijkt van de natuurlijke leer,
dat allen, in evenredigheid hnnner draag
krachten, moeten bijdragen in de koeten en
lasten der Staatshuishouding.
Wij meenen het rijke en leerzame on
derwerp hiermede te kunnen besluiten.
In vrijhandel en bescherming zien wij
om met een onzer grootste staathuishoud
kundigen te spreken den nog altijd
voortdurenden strijd tusschen hen, die de
vruchten van eigen werk willen genieten,
en diegenen, welke den arbeid van anderen
in hun voordeel willen doen strekken.
Bij den landbouw wordt over achter
uitstelling geklaagd en, nu het hem niet
naar den vleesche gaat, meer dan ooit.
Klonk eerst het verwijt, dat de groote ste
den boven het platteland bevoorrecht wer
den, dat de Kamer millioenen en nogmaals
miWioenen schonk aan waterwegen naar
zee enz., alles ten behoeve van de groote
steden, en slechts zooveel honderdduizenden
voor de belangen der plattelandsbevolking
over had, thans wordt ook de klacht aan
geheven, dat de belangen van den landbouw
niet behoorlijk kunnen behartigd worden,
omdat men daarvoor moet aankloppen nu
eens bij Binnenlandsche Zaken, dan weer
bij Waterstaat, Handel en Nijverheid, ja
soms zelfs, wie zou het gelooven, bij Oorlog.
In dien toestand moet verandering komen,
zegt de Veldpost, die deu handschoen voor
de h. i. door de regeering verwaarloosde
belangen van den landbouw opvat. Dit kan
alleen, zegt zij, als er een ministerie van
Landbouw komt, de landbouw het van een
eigen vader eu niet meer van een echte
stiefmoeder zal hebben en er dan wat meer
geld zal uitgetrokken worden tot zedelijke
ondersteuning van den kwijnenden hoofd
tak van ons volksbestaan.
Aan het hoofd van dit op te richten mi
nisterie moet staan een minister, die kennis
van den landbouw heeft, en gesteund wordt
door hoofdambtenaren, die geen meesters
in de rechten behoeven te zijn, maar ge
kozen moeten worden uit landbouwkundi
gen van kennis eu naam. Een man, zegt
de Veldpostdie op-en-top een «heer" is,
is geen apostel der boeren. Wie bang is
voor hun handdruk, is hun man niet. Van
dien moeten ze niets hebben. Rijksbetrek
kingen van landbouwkundigen aard late
En heeft mij mijn vnrigsten wensch ver
vuld ik verheug mij in een reine, kuische
echtgenoote."
„Wacht maar, lieve Alice, hoe hij over
een jaar spreekt, en of hij dan nog zoo met
je is ingenomen. Je moest eens weteu, wat
ik daaromtrent beleefd heb. Mijn echtge
noot was ook zoo'n dweper, toen wij pas
getrouwd wareD. Hij wou mij op de handen
dragen, uit mijn schoenen drinken en meer
zulke dwaasheden, maar dat alles duurde
niet langer dan de wittebroodsweken. Toen
die voorbij waren, was ziiu liefde ook ver
koeld. Door ijverig aansporen trachtte ik
daar wel verandering in te brengen, maar
het hielp niets Hoe meer ik sprak, hoe
stiller hij werd."
Hier werd de woordenvloed der oude
dame gestopt, het rijtuig hield stil voor
het krankzinnigengesticht bij Worcester,
waar de oude dame oij dr. Parker en haar
dochter Editb zou blijven, tot Walther met
