CUT til Bil
JLTWÖSsi
li. HAAH8MA
lts Sigaar.
vraagd
No. 99.
Maandag 26 Augustus 1895.
33.
Jaargang.
Gein eentebestuur.
ERLIEDEN,
lende Jongen
Dienstbode,
Dienstbode
enlijke Dienstboi
ster-Schelde,
rgeteekende, zichalhi».
Lbbende «IsZADeI
beveelt zich zij„#I1 J
im auu voor het Rn,
Koffers, Tuigea, 3
I behoort. 'B
HENDRIKS
ladelmaker, Groote Matj
cent per ons,
U blijft ze gebruik,
Walstraat.
i i o M r
ml
er kinderen, een BOVE
ONING, h f 1,50 per wee
Inlichtingen verstrekt
ourant.
vlissimsche courant
BUREAU.
Kleine Markt I Rf°. 187. (Telephoonnummer 10)
"TL
Prijs per drie maanden 1.—Franco per post 1.15.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich hij
alle Boekhandelareu en Postdirecteuren.
U1TÖE1 ER:
F. VAK DE VELDE Jr. te Vlissingen.
PRIJS DER ADVERTENTIËN; Van 1 tot 4 regels
ƒ0.40. Elke regel meer 10 cent. Clichés en groote
letters worden naar plaatsruimte berekend.
genig Agent voor Frankrijk de firma Q-. JA DAIJBE
Co., te Parijs.
Verschijnt Olnsdiiig:», «ontlening- en Zaterdag a*o«kd.
Abonnementen voor Belgié, Duitacliland, Enge
land en Frankrijk f 1.05 per drie maanden
lil
MME RL IE DEN,<k
RS (Witwerkers), kuuni
AdresGebroede
T, den Haag.
bakkerij P. C. SPECKEN
3NKI1EILÜ GBEIL^iTOiKI©»
van het kohier der personeele belasting
no. 1, dienstjaar 1895/ee-
Ds Burgemeester van Vlissingen maakt bekend
Jat op heden bij hem ontvangen en aan den
aontvanger is gezonden, het executoir ver
fje konier wegens de personeele belasting
dienst 1895/»6-
Be daarop voorkomende belastingschuldigen
irdeu uitgenoodigd om hunne aanslagen op
en tijd aan te zuiveren, ook ter
crkoming van vervolgingen
ia herinnert
Jat de bezwaarschriften binnen drie maanden
beden behooren te worden ingediend, terwijl
sao"iften ter bekoming van ontheffing, inge-
yan verhuizing, op grond van art, 27 2
personeele wet, moeten worden gedaan bij
rijksontvanger, binnen ééna maand, volgen
die, waarin bet perceel is ontruimd,
is biervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 24 Aug. 1895.
De Burgemeester voorn.
TUTEIN NOLTHENIUS.
jber wordt verlangd f
uis. Adres bureau d
1 September, goed met
omgaan, thuis slapen.
DE KONINK—ENGH
7a.
n 1 September, bij 5
Jacobstraat.
TRAMIllEIViT.
ingen en Middelburg v 1
n Remisevm, 4 5U (olleeo
Zeilmarkt: 8,9.80, 11.—,11
30, 5—, 6.56, 8,80, 10.15.
1,15, 2,45, 4.15. 5.56, 7.41, 9,
irgNaar Zeilmarkt Vlimji
>l> werkdagen.) 6.30, 8 45, 19
4 2 0 6.—,7.60, 9.20.10,20. II,
n. 12,35, 2,05, 3.35, 6.06.7.-, 8
«clie Havendienst.
vm. 6.-, 6.20, 7.-. 7 50, 1.
10.—. 10.80, 10.40. 11.-. II,
20. 140. 2.—. 2.20. 2.40. S.-J.
J. 5 30, 5.50, 6.40, 7.20, 7.45, 1
is: vm. 6.10, 6.40. 7.20, 8.-, «I
10.10. 10.30. 10.50. 11,10, II.'
1.30, 1.50 2.10. 2.80. 2.60, J,
.30. 5.20. 6.40. 6.— 6.60 1
d,
B 30 e
en
ligde dienst.)
tJD
|viu 11 45 I
ira 1215 i
ekenakerke vm 8 40
9 10
Hoofdplaat ni
Bresken9
VÜBsingen
Dinsdag
en
Vrijdag
ai 7 vm 11 45 hm 8 30
7 20 nm 12 0 5 3 50 I'
7 4ii vm 10 10
S— 10 80
n, R»*eslteiiH-Tep IV'eii"
cliSig voor vier Uajt
17at men gewoonlijk onder bescherming
staat, is niet de zelfbescherming en die
a het algemeen tegen het bijzonder be-
I», waarvan wij in ons eerste opstel
raken.In den regel wordt zij opgevat in den
van belastingheffingen aangegrepen als
welkom middel om de schatkist te stijven.
Mineer men de zoogenaamde wet op de
(delen, dat wil zeggen de jaarlijkscbe
awijzing der inkomsten van den Staat
chouwt, dan ziet men dat daarop een
it voorkomt, onder de benaming van
\ltn op den invoeren wel tot een be-
van vijf millioen aclit honderd duizend
n. Dit bedrag wordt verkregen door
betaling vau een onnoemelijk aantal
ine rechten, die bij invoer vau verschil
de zaken, vau het buitenland naar het
nenland, door den importeur (de persoon
invoert) aan de schatkist worden be-
A
len heeft dus niet de volle vrijheid om
r zijne producten en koopwaren naar
gevallen te beschikken, en bierbij m'erke
tr op dat de protectie, in dezen zin op
at, een internationaal vraagstuk is, dat
zeggen, eene zaak tusschen de verschil
de lauden en volken, in bun onderling
F I! I L I E T O N.
k Edith sliep, dr. Parker bad zijn
ofde gerustgesteld en baar afgeraden
nacht wakende in baar bed door te
ngen, zooals zij aanvankelijk van plan
Zoo was dan Alice alleen gebleven,
o vond dr. Parker haar, toen hij dien
'li om tien uur in baar kamer kwam.
eerste blik viel op het tafeltje, waar
drankje stond, zijn oog klaarde op
was nog ouaangeroerd. Alice was wak
en begroette hem met een vriendelij-
glimlach.
Ik ben moede, dokter," zeide zij,«recht
foi ik moest mijn best doen om niet
verkeer. Stond ieder volk op zich zelf, dan
kwam de gebeele quaestie niet te pas.
Maar, wij weten bet allen, de beschaafde
wereld is een groot buisgezinwij bestaan
door en leven van en met elkander; wij
kunnen elkaar niet missen.
Aan duidelijke voorstellingen van deze
waarheden beeft het echter altijd ontbroken.
Vroeger meende men, dat het vooral aan
beveling verdiende, dat de bewoners van
een land alleen datgene verbruikten, wat
bet land zelf opleverde, dat er dus niet
moest ingevoerd worden, maar daarentegen
het overtollige en al betgeen de bewoners
niet konden gebruiken, naar anderelanden
moest worden uitgevoerd. Er is weinig
nadenken noodig om in te zien, dat dit
stelsel de waarde er van nog daar ge
laten, in de praktijk altijd moest falen,
omdat, wanneer alle landen tegenover
elkander op diezelfde wijze gingen hande
len, dit hierop zou neerkomen, dat elk
land trachtte zooveel mogelijk den iuvoer
uit het vreemde land tegen te gaan. Het is
echter juist door den invoer van andere lan
den,dat een volk volkomen in staat is om zoo
goed mogelijk in zijne behoeften te voor
zien en de grondstoffen te verkrijgen, die
bet voor de nijverheid behoeft
Aangenomen zelfs, dat elk laud, door
zijn eigen teelt en zijne eigene nijverheid,
in al het noodige, dat wil zeggen het be
paald onmisbare, kon voorzien, daarmede
ware toch de zaak niet gewonnen, omdat
behoefte een veel ruimer beteekenis heeft
dan men er gewoonlijk aan hechtomdat
die behoefte niet door het onmisbare wordt
bepaald; omdat men ook streeft naar het
betere, het goedkoopere, het meer geriefe
lijke omdat men met het overschot geen
raad zou weten en er dus waarde zou ver
nietigd worden, en om honderd andere
redenen van gelijke strekking
Neen, alleen maar aan zijne naburen te
verkoopen wat men zelf niet noodig heeft,
en niet wederkeerig van ben te koopen,
dat gaat niet; men heeft het siuds lang
ingezien. De uitsluiting van het wereldver
keer is de ondergang van het volk. Dit
zag Napoleon Bonaparte zeer goed in, toen
hij, om den meest geduchten zijner tegen
standers, Engeland, te fnuiken, allen handel
met Groot-Brittanuië verbood. Ware het
hem gelukt, alle volken van Europa tot
zijn continentaal stelsel over te halen,
en had het langer gewerkt, het zou zeker
op den duur voor Engeland noodlottig
zijn geworden.
Intusschen, al zag men in dat het ver
keerd is, te willen dat de handelsbalans
in slaap te vallen, voor gij kwaamt. Dr.
Brown bracht mij een drankje, waarvan
hij mij verzekert, dat het mij een ernstigen
en verkwikkenden slaap zou verschaffen,
maar gedachtig aan mijn belofte, heb ik
er nog niets van ingenomen. De directeur
gedroeg zich ook zoo vreemd; hij was zoo
ontsteld, dat ik bang voor hem werd."
Dat zal komen van de groote zorg voor
uwe gezondheid, missmaar om u geheel
gerust te stellen, moet ik u toch afraden,
iets van zijn drankje in te nemen. Ik heb
zelf iets voor u meegebracht, waardoor ge
dadelijk zacht zult inslapen, als ge het
wilt innemen."
//Och, laat mij met rust, dokterik zal
ook zonder dat wel in slaap komen. Het
smaakt toch bitter en walgelijk."
//Juist, zooals u verkiest. Maar ik heb
nog iets anders. Een brief!"
Van wie
»Van Walther."
„Ik weet het, laat hem mij zien Hij is
zeker bezorgd over mij
>Ik schreef hem dezen morgen, dat ge
altijd moet aantoonen dat men alleen ver
koopt en niet tevens koopt, al moest men
dit stelsel, dat geen leveusvatbaarbeid had,
van zelf prijsgeven, er ontstond langzamer
hand eene andere strooming in de richting
der beperking van den vrijen handel, die
een beginsel deed ontstaan, dat maar al te
veel levensvatbaarheid bezat en de oor
sprong is der eigenlijke bescherming, die
men nog heden ten dage als de ware wijs
heid op het gebied der Staathuishoudkunde
voorstelt. Men meende namelijk, dat het
koopen van het naburige land en het ver
koopen aan dat land niet al te gemakkelijk
moesten gemaakt, en wel met de bedoeling
om zich zelf in zeker opzicht het recht te
verzekeren om alleen te verkoopen (zoo
als men het noemt, zich een monopolie te
verschaffen), en om tevens aan de schat
kist van het land eene goede buitengewone
opbrengst te verzekeren. Voegen wij er bij,
dat dit laatste altijd het middel, de hef
boom is geweest, om de staatkunde den
weg van protectie te doen inslaan. Had
men den vrijen handel door andere midde
len dan door belastingheffing willen tegen
gaan, de protectionisten zouden waarschijn
lijk hun doel niet hebben bereikt, omdat dan
de Staat, in plaats van geld te ontvangen,
ongetwijfeld veel geld had moeten uitgeven.
Let men goed op, dau is het zeer duide
lijk, dat het nieuwere beginsel, dat van nu
af uitsluitend onze aandacht zal vragen,
het stelsel van protectie, zooals wij het nu
nog keunen, en zooals het nu weer met
kracht op den voorgrond treedt, aan het
bovengeschetste stelsel omtrent den han
delsbalans zeer nauw verwaut is. Immers,
in het laatste geval is het de Staat in zijn
geheel, die zegtik wil alleen aan mijne
naburen verkoopen, en ik wil niet dat zij
bij mij komen verkoopenik wil alleen
den handel l.ebben. De protectionisten zijn,
dit om nu slechts één voorbeeld te noemen,
lieden die een zeker voorwerp van kunst
vervaardigen, dat ook in het buitenland
vervaardigd en van daar ingevoerd wordt.
Nu zeggeu zij tegen den Staat: hef een
inkomeud recht op die buitenlandsche
goederendal is voor de schatkist voor-
deeligdie goederen worden tevens duurder,
zoodat ineu meer van ons dan van die
buitenlandsche fabrikanten zal koopen. De
protectionisten zeggen dus ookwij willen
alleen aan onze landgeuooten verkoopen,
en daarom moet de buitenlandsche waar
van de markt worden geweerd.
niet wel waart, en mijn bode bracht dezen
brief terug. Wilt ge zelf lezen, of zal ik
hem u voorlezen
«O, neen, ik wil zelf zien, wat hij ge
schreven heeft," zeide zij, den brief open
brekende.
z/Hoe goed en hoe lief is hij," riep zij
uit, //morgen vroeg zal hij komen hooren,
hoe ik het maak; hij is zeer bezorgd over
mij. Dat is toch onnoodig, niet waar, dok
ter? Ook geeft hij mij nog den raad, om
geheel op u te vertrouwen. Ik zal toch uw
drankje innemen. Wat Walther wenscht,
zal gebeureu."
Met oogen, die van vreugde straalden,
keek dr. Parker haar aan en zeide
»Ik kan u niet zeggen, hoeveel vreugde
gij mij verschaft door dit bewijs van ver -
trouwen. Op mijn woord van eer, miss, uw
vertrouwen zal niet beschaamd worden.
Maar het is nu noodig, dat ge gaat slapen:
duar moeten wij ook aan denken."
Hij nam een leeg glas van het tafeltje,
vulde het halfvol met water uit de karaf
en schudde daariu een wit poeder, dat hij
Binnenland.
Het Nieuws van den Dag bevat onder
het hoofd »In de Warmte" het volgende
lezenswaarde hoofdartikel
Noch de leerlingen, noch de onderwijzers, wier
vacantie Maandag 1.1. was geëindigd en die das
Dinsdag een nieuw leerjaar aanvingen, hebben
het getroffen met de temperatuur. Wat een
warmte en om daarin opnieuw aan het werk
te moeten gaan
Maar wij hebben nog anderen te gedenken
in deze dagen van arbeid in het zweet des aan-
schijns: hen, die op het land arbeiden, onbe
schut tegen de brandende zonnestralenhen,
die werken op de daken de stokers van de
locomotievende verzorgers der machines; de
fieters in de drukkerijen hen, die de spijzen
ereiden in de keukens.
Toch is er voor die allen een zekere troost
het kan niet anders. De jeugd moet leeren de
akker moet worden bewerkthet huis moet
worden gebouwd de spoortrein moet in beweging
worden gehoudenhet dagblad moet uitkomen
de maaltijd moet gereed zijn. Die overweging
doet de temperatuur wel niet dalen, maar een
mensch draagt zijn last toch wel iets gemak
kelijker, wanneer hij zich de noodzakelijkheid
van het dragen voor oogen stelt.
Misschien zullen wij eenmaal verder zijn.
Misschien zal het menscheJijk vernuft eenmaal
middelen hebben bedacht, om al de soorten
van arbeid, door ons opgesomd, te doen ver
richten door machines, en wel door machines,
die de hulp yan den stoker nog kunnen mis
sen misschien zal zelfs het leeren van de
jeugd herleid worden tot een minimum van
inspanning maar zoover zijn wij thans nog
niet. Er moet nog worden gewerkt op den
akker menschenhanden moeten nog helpen
aan den bouw der huizen en nog is de
stoom niet verdrongen door de electriciteit.
Er is nog arbeid, die moet verricht worden. Hij
worde daarom in deze warme dagen verricht
zonder morren.
Maar wat niet bepaald noodzakelijk is, dat
worde uitgesteld. En daartoe hebben wij mis
schien te rekenen het exerceeren en marcheeren
der soldaten. Wie gepakt en gezakt in deze
temperatuur zich moet oefenen in de behandeling
der wapenen of een urenlangen marsch moet
medemakeD, die heeft een zwaar werk te ver
richten. Een ooggetuige verhaalt ons een «droe
vig schouwspel.Woensdagmiddag kwam het
2e bataljon infanterie van het 7e regiment te
huis van eenen marsch, die ongeveer vijf uren
had geduurd. De manschappen konden haast
niet meer. Velen waren dan ook achtergebleven.
De menschen waren in deze temperatuur uitge
rukt met het zoogenaamde tenue I, d. w. z.
met den gepakten ransel.
Tot ons leedwezen hebben wij van militaire
zaken niet veel verstand. Maar toch durven wij
ons vermeten een goed woord te doen voor onze
krijgslieden. Als ei moet worden geëxerceerd, dat
het in deze hitte geschiede in de vroegte
uit zijn vestzak haalde. Dit poeder loste
zich dadelijk op, zoodat het vocht kristal
helder was. Hij reikte haar het glas over,
en zonder bedenken dronk zij het glas in
één teug leeg.
w Deed ik dat goed zoo vroeg zij
lachende.
Zij zag nog, hoe hij ernstig met 't hoofd
knikte en gevoelde toen reeds, dat de slaap
haar overmande. Haar oogen vielen dicht,
haar hoofd zonk in de kussens, een lichte
zucht klonk, en toen ademde zij weer ge
regeld.
Langzamerhand verminderde het geruisch
van haar ademhaling, dat eindelijk geheel
ophield. Blijkbaar tevreden verliet hij het
bed en keek nauwlettend rond. Daar ont
dekte hij, wat hij zochtop een plankje
stonden verscheidene medicijnfleschjes, die
reeds leeggebruikt waren en daaronder was
er een van precies dezelfde grootte en vorm
als het flescbje, dat dr. Brown op het ta
feltje had gezel. Hij bekeek het en zag,
dat 'tetiquet den naam van miss Norman
droeg. Het schrift was van den directeur;
