VLlSSIMiSCHE COURANT
VADEB EN ZOON.
No. 102.
Vrijdag 1 September 1893.
31ste Jaargang.
Binnenland.
BUREAU:
Kleine Markt I N®. 187.
Prijs per drie maanden I.—. Franco per post 1.15.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij
alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
UITGEVER:
F. VAN DE VELDE Jr. te Vlissingen.
PRIJS DER ADVERTENTIËNVan I tot 4 regels
ƒ0.40. Elke regel meer 10 cent. Clichés en groote
letters worden naar plaatsruimte berekend.
Eenig Agent voor Frankrijk de firma G« L. DATTBE
Co., te Parijs.
Verschijnt Dinsdag-, Don-lcrdag- en Zaterdagavond.
Abonnementen voor België, Duitschland, Enge
land en Frankrijk f 1.65 per drie maanden.
Vlissingen, 31 Augustus.
Gisteren avond had in de concertzaal
van het Grand Hotel des Bains alhier,
eene niet alledaagsche plechtigheid plaats,
welke bijgewoond werd door leden, eere
leden, leden van verdiensten, bescher
mers, donateurs en genoodigden met hun
ne dames en welke hoofdzakelijk bestond
in het uitreiken van een banier, aan de
Afdeeling Vlissingen van den Nederl.
Bond van Oud-Onderofficieren, door de
hoog geachte echtgenoote van den eere
voorzitter der vereeniging, mevrouw H.
P. J. Tutein Nolthenius, geboren jonk
vrouw P. U. van Haeften.
Van daar dat deze vereeniging, welke
het niet ontbreekt aan den zoo onmis-
baren steun en medewerking, ter berei
king van het door haar beoogd wordende
doel, van menigeen, die iets veil hebben
voor alles, wat goed is en wel luidt,
thans de uitreiking en in ontvangst
neming van dit zoo prachtig en kostelijk
geschenk, allen luister wenschte bij te
zetten.
Tot haar eer mag gezegd worden, dat
zij hierin door de uitvoering van het
voor die plechtigheid bestemde program
ma, volkomen is geslaagd.
De zaal, tot dat doel eenvoudig, doch
netjes met vlaggen en groen versierd,
en waarin den ganschen avond eene op
gewekte en ongekunstelde feestvreugde
heerschte, bracht hiertoe ook niet weinig
het zijne aan toe.
De uitvoering van het programma ving
aan met het ten gehoore brengen van
den Bondsmarsch, gecomponeerd door den
heer M. Pimentel en gearrangeerd voor
harmonie-orchest door den heer J. Kareis,
door het muziekgezelschap //Ons Genoe
gen,1' met medewerking van eenigehee-
ren uit Middelburg, achtervolgd door de
uitvoering van het Volkslied, «VVien Neêr-
lands Bloed."
Stemden deze beide uitvoeringen, die
daverend werden toegejuicht, in geen
geringe mate tot opwekking der feeste
lijke stemming, niet weinig werd die
verhoogd, toen de aanwezige leden van
den Bond van Oud-Onderofficieren, wier
FEUILLETON.
BEWERKT DOOR
A M O.
17.)
Blanca kwam bij haar en nam eveneens
plaats aan het ziekbed. Ze zag bleek. Voor
de eerste maal las toen eenig medelijden in
haar koel gelaat. De woonkamer bleef in-
tusBchen gesloten. Lady Carley had den
sleutel. Het was nn wolkomen nacht gewor
den. Een der politiebeambten keerde zege
vierend terug, hij bad den dolk gewonden.
Geen wonder dat mijnheer Derrick groote
oogen zettedat was meer dan bij verwacht
had.
//Zoo'n stnroperd fluisterde hij. //Waar
heb je hem gevondeD, Martin
Martin antwoordde//Nabij de poort van
borsten prijkten met verscheidene eere-
teekens, zich rond het platform schaar
den, waarop de uit te reiken banier
met de Nederlandscbe driekleur nog be
dekt, was aangebracht.
Op een gegeven teeken ontbloot, bleek
het te zijn een prachtig blauw fluweelen
vaandel, waarop in het midden het stads
wapen prijkt en voorzien van gouden
franjes en kwasten met een gouden krans
aan het hoofd, en het opschrift
«Nederlandsche Bond van Oud-Onder
officieren," en onder het wapen«Af
deeling Vlissingen."
Nadat vooraf door den,heer Winkel
man mevrouw Tutein Nolthenius was
uitgenoodigd hare vrijwillig op zich ge
nomen taak ten uitvoer te brengen en
naar het platform was geleid, sprak deze
de haar omringende schare als volgt aan
„Leden van de afdeeling Vlissingen van
den Nederlandschen Bond van Oud-Onder
officieren I
Het is mij hoogst aangenaam heden avond
in uw midden te zijn om U het vaandel uit
te reiken, dat ik op verzoek van mijn' echt
genoot, uwen eere-voorzitter, voor U werkte.
Ik heb het met genoegen voor U vervaardigd,
omdat ik weet hoeveel sympathie mijn echt-
fenoot voor U voelt en omdat ik onwille-
eurig in die sympathie bon gaan deelen.
Wij weten toch, dat het voornaamste stre
ven van uwen bond is, elka&r ten allen tijde
ter zijde te staan, te deelen in elk airs lief
en leed en de weduwen en weezen voort te
helpen van trouwe kameraden.
En daarbij voelt gij allen uwe harten warm
kloppen voor ons dierbaar vaderland en voor
ons vorstenhuisgij hebt eenmaal gezworen
goed en bloed veil te hebben voor koning
Willem III; gij zult dien eed handhaven
jegens zijn overgebleven kind, ons lief Konin
ginnetje en ge zult Haar en Hare Konink
lijke moeder trouw steunen, indien zij ooit
uwe hulp mocht behoeven.
Welnu, het is de hartelijke wensch van
uwen eere-voorzitter en van mij dat uw bond
gedurig moge toenemen ia groei en bloei, dat
ge onderling verbonden zult blijven door
een Hechten band en dat het vaandel, dat
ik U hierbij overhandig, nog lange jaren
uwe bijeenkomsten moge opluisteren.
En thans verzoek ik U allen in te willen
stemmen met den wensch, die zeker ook de
uwe is:
Leve onze dierbare Koningin
Leve de Koningin-Regentes 1
Leve de Bond van Oud-Onderofficieren 1"
bet park staat een boscbje can booge varens
en slÏDgerplaDten. Te midden daarvan lag de
dolk, als bad iemand hem in het voorbij
gaan weggeworpen."
z/Zoo'n stomperd!" herbaalde Derrick. //Een
iDoordeDBar en zoo weinig overleg."
Hij nam den dolk. Er viel niet aan te
twijfelen waarvoor deze gediend had. Hij
was voor meer dan de helft bedekt met op
gedroogd bloed. Het moest eeDe vaste hand
geweest zijn, die den stoot had toegebracht.
Dit inziende, drong zich aan Derrick eene
nieuwe vraag opKon eene vrouwenhand
met zooveel kracht dien enkelen doodelijken
stoot toebrengen Blanca Norton was tenger
gebouwd haar polsen, haar vingers waren
doorzichtig. #En dan", mompelde Derrick,
z/is bet ruim een kwartier loopen van het
buis Daar de poort ran bet park. De tijd,
die verliep tnsschen Blanca's ontmoeting met
JohanDa Pool en de ontdekking van den
moord was ook juist een kwartier. Gedoren-
de den geheelen nacht heeft miss Blanca,
volgeDB haar eigen zcggeD, de kamer niet
verlaten. Maar ondersteld, dat zij toch de
Nauwelijks waren deze zeer gewaar
deerde woorden, die alle tot hun volle
techt kwamen, uitgesproken, of aan hare
uitnoodiging werd met geestdrift door
alle aanwezigen voldaan, en achtervolgd
door een fanfare van «Ons Genoegen."
Toen een einde was gekomen aan de
herhaalde toejuichingen, trad de heer C.
de Vries, voorzitter van den Nederl.
Bond van Oud-Onderofficieren, afdeeling
Vlissingen, als spreker op, en zeide als
volgt
„De afd. Vlissingen van den Ned. Bond van
óud-onderofficieren aanvaardt heden een ge
schenk, dat haar voor eenigen tijd was toe-
De zijde waarvan die toezegging kwam,
deed ons allen vertrouwen, dat het een vaan
del zou worden, waarop wij trotsch zouden
mogen zijn, en wat dien trots nog oneindig
veel verhoogt is onze wetenschap, aat hetzelve
door de schenkster eigenhandig vervaardigd is.
Na deze korte inleiding meen ik U allen
een welgemeend welkom te mogen toeroepen
aan deze plaats, en daarop al dadelijk een
woord van dank te doen volgen aan de ge
noodigden alhier aanwezig, aat zij hebben
willen gehoor geven aan onze uitnoodiging
en alzoo medewerken om onze feestvreugde
te verhoogen.
Ongetwijfeld zijn enkele uwer nog betrek-
h lijk onbekend met het doel en de strek
king van den nu ongeveer zes jaren geleden,
opgerichten Bond van Oud-Onderofficieren, die
thans 26 afd. telt en waarvan nu ruim drie
jaren te Vlissingen eene afdeeling is gevestigd.
Eene kleine medededeeling daaromtrent,
zij mij vergund.
Ik moet daarbij echter zeer kort zijn, want
wij zijn thans niet hier tot het cloen van
zoodanige mededeelingen.
Laat het U dus voldoende zijn, wanneer
ik U voor dit oogenblik alleen kenbaar maak,
dat wij als Oud-Ouderofficieren van leger en
vloot, die kameraadschap wenschen te onder
houden en te voeden, welke ons bezielde
toen wij (in overdrachtelijken zin gesproken)
nog schouder aan schouder stonden.
Die kameraadschap trachten wij onder meer
te doen blijken door elkander in mogelijke
ongevallen, zoowel stoffelijk als zedelijk bij
te staan, maar ook om de liefde voor ons
Vorstenhuis en ons dierbaar Vaderland hoog
te houden, en dat wel, in tegenstelling van
die rumoerige drijvers van dezen tijd, die
niet alleen tronen en altaren zoeken te on
dermijnen, maar die er steeds op uit zijn
zich te verzetten tegen het wettig gezag.
De oud-onderofficieren, leden van onzen
kamer verlaten bad om den dolk oit den
weg te tnafeen zon zij dan daartoe eene
plaats gekozen hebben, waar het ding het
spoedigst kon worden ontdekt Neen, Blanca
maakt op mij eerder den indruk vbo zeer
slim te zijn. Misschien weet zij wie de da
der is, maar ondanks vronw Pool verwed ik
er mijn hoofd op, dat zij zelf den moord
niet heeft gepleegd."
De nacht was doDker en er viel een zachte
motregen, toen Blanca Norton omstreeks ne
gen uur van hare plaats aan het ziekbed van
graaf Victor opstond en de kamer verliet.
In den gang bleef zij een oogenOlik staan
om te luisteren en rond te zien, of iemand
haar bemerkte. Zij zag niemand, doch in de
schaduw eener nis verborg zich eene vrou
welijke gestalte. Blanca hulde zich geheel
in een mantel, liep 9nsl de gang door naar
eene weinig gebruikte zijdeur eu verliet het
huis.
Niemand kwam haar in den wegde
hoofddeur werd bewaakt, maar hier wareD
geen verspieders. En toch als eene scha
duw was Johanna Pool baar gevolgd, even-
Bond, zoomede zijne militaire- en burger-do
nateurs, zijn Nederlanders in merg en been
en zij wenschen dat te blijven tot hun jong-
sten snik.
Ziedaar, dames en heeren, U in korte woor
den geschetst, den kring waarin gij U thans
hebt begeven.
Mogen velen uwer, ja allen, met ons doel
instemmen.
Van hooggewaardeerde zijden ontving de
Bond reeds bij herhaling instemming en
krachtdadige medewerking.
Ook ter dezer plaatse rond men den bur
gemeester, den heer Tutein Nolthenius, dade
lijk bereid ziju naam aan dien Bond en deze
afdeeling te verbinden en het eere-voorzitter-
schap onzer afdeeling welwillend te aanvaarden.
Van toen af bleek onze afd. reden van
bestaan te hebben, want na de optreding van
onzen onwaardeerbaren eere-voorzitter werden
wij toegerust met een grooter vertrouwen om
de toekomst blijmoediger in te gaan.
Het bestuur der afdeeling, dat eens de eer had
tot een onderhoud met den eere-voorzitter te
worden toegelaten, ontving hij die gelegen
heid uitzicht op het verkrijgen van een vaan
del, door zijne echtgenoote te vervaardigen
en te schenken.
Van af dat oogenblik werd het tegenwoor
dig feit bij herhaling door ons met opgeto
genheid besproken; elk onzer gaf meermalen
zijn blijmoedig- hart lucht in de bespreking
van dat toekomstig bezit.
En thans, een enkele blik wei-pende op dit
even welsprekend als kunstig bewerkt sym
bool zal U overtuigen, dat onze verwachting
nog geenszins te hoog gespannen was.
Het vaandel is immers het vaderland van
een soldaat, heeft Napoleon eens gezegd.
Een vaandel waaronder men zich zou kuu-
neu scharen om in vereeniging uiting te
geven aan ons gevoel van ware vaderlands
liefde en gehechtheid en trouw aan ons dier
baar Vorstenhuis.
Een vaandel, dat men zal kunnen hoog
houden, om te doen zien dat er gelukkig in
alle lagen der maatschappij nog recht ge
aarde zonen gevonden worden van die vaderen,
die, goed, bloed en leven hebben veil
gebad voor dien grond, ons als erfdeel door
clat zoo roemrijk voorgeslacht nagelaten.
En als ik U nu met nadruk durf verkla
ren, dat wij allen als ware leden en dona
teurs van Jen Ned. Bond van oud-onderof
ficieren met zulke gevoelens bezield zijn, zal
het U dan nog verwonderen, dat wij in dit
oogenblik doordrongen zijn van dankbaarheid
jegens haar, die ons. zulk een bemoedigend
en onwaardeerbaar geschenk aanbood
Hooggeachte Mevrouw 1 Wanneer ik U
wel slechts weinige scbredeD toen ver
loor zij haar offer in de duisternis uit het
oog. Zij stond besluiteloos. Plotseling boorde
zij links van zich een zacht gefluit. Was
dat een signaal Zij drong langzaam voor
waarts, terwijl haar oogen de duisternis tracht
ten te doorboren.
Er verliepen eenige minuten, voordat zij
iets anders dan de bootnen kon onderschei
den. Daar bemerkte zij het vuur van eene
brandende sigaarzij stond bijna verlamd
van schrik, zij durfde niet verder. Men kon
nauwelijks een hand voor de oogen zien.
Als zij onvoorziens op Blanca stootte, dan
was haar spel totaal bedorven, om niet te
spreken van haar eigen veiligheid. Zij bleef
du8 heel stil staan. Maar eindelijk viel haar
die tijd te lang met alle voorzichtigheid
besloot zij stap voor stap verder door te
dringen en op den tast kwam zij vooroit.
Een oogenblik verdween de sigaar, dan zag
ze die weer en zoo ging ze na eenig stilstaan
weder verder voort.
Hoe meer zij naderde, hoe heviger haar
hart klopte. Ooduidelijk herkende zij de ge-
