VlilSMMiSMIE IIIUUYI.
ONDOORDACHT.
No. 109.
Vrijdag 16 September 1892.
309te Jaargang.
Gemeentebestuur.
L L i T Oi
Mevr. La CliapeMooM.
OPMERKINGEN.
BUREAU:
Klein© Markt I N°. 187.
Prijs per drie maanden 1.—. Franco per post 1.15.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij
alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
U 1TGEVEB:
F. VAN DE VELDE Jr. te Vlissingen.
PRIJS DER ADVERTENTIËNVan 1 tot regels
ƒ0.4:0. Elke regel meer 10 cent. Clichés en groote
letters worden naar plaatsruimte berekend.
Eenig Agent voor Frankrijk de firma O. L. DAT7BE
Co., te Parijs.
Verschijnt Dinsdag", Donderdag- en Zaterdagavond.
Abonnementen voor België, Duitscbland, Enge
land en Frankrijk f 1.06 per drie maanden
Zij, die zich met het vol
gend kwartaal, aanvangende
1° October, op de Vlissingsche Cou
rant ahonneeren, ontvangen de tot
dien datum verschijnende nummers
g
r ati s.
PUBLICATIE.
De Burgemeester van Vlissingen,
Gezien de circulaire van den Commissaris
der Koningin in deze provincie van den 8e
September jl, A. No. 2261, 3e Afd. Pro
vinciaal blad no. 89),
brengt ter openbare kennis, de beschik
king van der) Minister van Binnenlandsche
Zaken van den 7 September 1892 Li. A.,
Afdeeling M. P. leidende als volgt
//De Minister van Binnenlandsche zaken,
z/Gelet op art. 8 van het Koninklijk be
sluit van 4 September 1892 Staatsblad
no. 215) tot vaststelling van buitengewone
maatregelen tot afwending der Aziatische
Cholera en tot wering harer uitbreiding en
gevolgen
v Heeft goedgevonden te bepaleD, dat ge
noemd artikel zal werden toegepast ten
aauzien van personen, komende uit Rus
land, Hamburg, Altona, Antwerpen of
Havre, zoodat ieder die een of meer per
sonen, komende uit Rusland, Hamburg
AltonaAntwerpen of Havre in zijne wo
ning huisvest, verplicht is, onmiddellijk
na aankomst van dien persoon of die per
sonen, daarvan kennis te geven aan den
Burgemeester, en evenzoo kennis te geven
aan den Burgemeester van elk verdacht
ziektegeval in zijne woning, mitsgaders van
het vertrek van bovenbedoelde personen
en van de plaats waarheen zij alsdau
zijn vertrokken."
Vlissiogen, 9 September 1892.
De Burgemeester voornoemd,
TUTEIN NOLTHENIUS.
Verzoek om vergunning tot verkoop van sterken
drank in het klein.
De Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen,
gelet op art. 5 der wet van den 28
DOOR
25.)
Hoe meer hij Meta zag, hoe minder hij
kon besluiten zich van haar te verwijderen.
Hij kwam niet meer alleen wanneer Wouter
thuis was, ook op tijdeu dat hij afwezig was
herhaalde hij zijne visites en de jonge vrouw
toonde niet dat ze haar onaangenaam waren.
Zij miste er de kracht toevoor bet eerst
sedert lange jaren voelde zij zich gelukkig,
tenminste er waren oogenblikken dat zij dat
deed. In de tegenwoordigheid van den eeni-
gen man, dien zij ooit had lief gehad, wist
zij zich zelve te bedwelmen, wist zij den
blik af te wenden van den oDpeilbaren af
grond waaraan zij stond, en waarvan zij
Juni 1881, (Staatsblad no. 97), zooals
die is gewijzigd bij de wetten van 23
April 1884, (Staatsblad no. 54) en April
1885 (Staatsblad 78),
doen te weten
dat bij ben is ingekomen een verzoek
schrift van B. VAN VELTHUIJSEN,
om vergunning tot verkoop van sterken
drank in het klein, in perceel I no. 45,
Wagenaarstraat.
Vlissingen, den 15 September 1892.
De Burg. en Wetk. voornoemd,
TUTEIN NOLTHENIUS.
De Secretaris,
J. H. DOMMISSE, L.S.
Fouten en verkeerdheden hebben een
taai leven. Ze gaan van het eene ge
slacht op het andere over, en hoe langer
ze voortduren, boe dieper ze wortel
schieten. Vandaar dat de bestrijding
vooral van algemeene fouten, zoo
ongeveer een hopeloos pogen is. De
inensch is gemeenlijk aan het oude ge
hecht, en wel zóó innig, dat menig
maal als grond voor eene handeling
wordt opgegeven«mijn vader en mijn
grootvader deden het ook zooDeze
uitspraak is ook van kracht voor velen,
die zich boven het vooroordeel verheven
wanenhetgeen met een eenvoudig
voorbeeld aan te toonen is.
Een hooge hoed, bijgenaamd cilinder,
is een hoofddeksel, dat men onmogelijk
fraai kan noemen, tenzij men een b ij-
zonder ontwikkeld schoonheidsgevoel
bezit. Toch draagt men zoo'n hoed als
men behoorlijk gekleed wil zijn, en
slaat zoodoende den goeden smaak in
het aangezicht.
Dat doet A en B en nagenoeg het
geheele alphabetzoodat we maar zeg
gen willen, dat menigeen onder den in
vloed van den sleur staat, die meent
hoven elk vooroordeel verheven te wezen.
Wie fouten wil bestrijden, moet daar
om niet spoedig den moed laten zinken,
maar altijd door blijven voortgaan, en
zijn arbeid vergelijken met dien van den
waterdroppel, die, al gaat het langzaam,
toch eindelijk een steen uitholt.
sous huiverde als zij alleen was. Het gelaat
van Kerkwijk werd ateed9 somberder en wre
veliger, ook hij zag den opkomenden storm
die zijn hnis bedreigde, en hij wilde hem
niet bezweren, hij voelde de overmacht van
het noodlot en zonder zich meer te willen
verdedigen, strijdens moe, gaf hij zich over
en wachtte de dingen die komen zouden.
Blanche had een voortreffelijke gelegen
heid gevonden zich dikwijls in de woning
harer zuster te vertooneD.
Anna was ongesteld, het kind moest haar
kamer houden, en de liefhebbende tante
verzuimde geen dag om naar haar dierbare,
kleine patiënte te komen zien.
Mot een tact, die inderdaad bewonderens
waardig was, wist zij Francis en Meta te
zamen te brengen, verschafte zij hen de ge
legenheid zich ongestoord met elkander te
onderhonden, en dat alles op de onschul
digste wijze, zonder dat het iemand moge
lijk zoo zijn geweest er aanmerking op te
maken. Stalleüberg begreep thans haar doel,
bij zag in, dat voor Blanche de joDge me
vrouw Kerkwijk, geacht, bewonderd en ge
Wat zouden er veel toestanden heter
kunnen zijn, wanneer die zucht om in
alles aan het oude te blijven hangen,
kon overwonnen wordenals de men-
schen er algemeen toe gebracht konden
worden om hun eigen verstand, die kos
telijke gave, te laten werkenDan zou
er zeker ook meer gelet worden op het
geen thans zoo vaak te vergeefs
door bekwame mannen gezegd en gedaan
wordt.
Ongeveer een jaar geleden werd in de
«Nieuwe Rott. Courant» door een vee
arts lang en breed gesproken over de
oogkleppen die aan het hoofdstel
van paarden voorkomen. Hij wees er op,
dat die kleppen nooit anders dan ver
keerd konden werkendat de meening
als zou een paard, zonder die kleppen,
steeds schrikachtig zijn", op eene dwaling
berustdat integendeel het schrikken
van paarden minder zou voorkomen bij
afwezigheid van die kleppen, omdat het
paard dan altijd zien kan wat er nadert
en immers hij een dier en ook hij een
mensch een geluid of een flikkering
van licht dan alleen steeds schrik of
angst wekt, als de oorzaak er van ver
borgen is en ook wanneer die verschijn
selen zich onverwachts voordoen.
Ten overvloede wees de schrijver daar
bij op sommige tram-maatschappijen,
die de paarden steeds zonder oogkleppen
laten loopen eD toch nooit te klagen
hadden over de schrikachtigheid harer
paarden.
Maar, hoewel die veearts zijne mee
ning openbaar maakte in het meest ge
lezen dagblad van ons land, waardoor
zij onder de oogen van zeer vele personen
moest komen, toch betwijfelen wij of
zijn pogen wel noemenswaard resultaat
gehad heeft. Het is waar, men kan stel
lig wel over het nut van oogkleppen
verschillend oordeelen, en wij zullen ons in
deze zaak geenszins bevoegd verklaren om
te heslissen maar zoo er gegronde bezwa
ren hestonden tegen het wegnemen der
oogkleppen, dan mag het toch wel verwon
dering wekken, dat er destijds niets werd
ingebracht tegen de uitspraak van
bedoelden veearts.
Het zal vermoedelijk hiermee wel zijn
als met zoo vele andere goede zaken,
vierd door de wereld, een zeer benijdens
waardige persoon wasmaar wanneer Meta
van het voetstuk waarop zij stond viel, wan
neer zij zich in de oogen dierzelfde wereld
schuldig maakte aan een misstap, was zij
dat niet meer en Blanche zon een schitte
rende gelegenheid hebben om te beklagen
wat zij met zooveel afgunst beschonwd bad,
om met engelenzachtbeid medelijden en ver
geving over het hoofd harer zuster in te
roepen. Met verbeten woede moest FraDcis
bekenneD, dat de valstrik inderdaad met ge
oefendheid en kennis van zaken gespannen
was. Wel kon hij het spel der onheilstook-
ster mpt een slag vernietigen, en werkelijk
als hij zelf alleen daarbij de lijdende partij
was geweest zon hij het gedaan hebben. Met
bitter zelfverwijt bekende hij zich, dat hij
Meta alleen in oneer en schaude, ten min
ste in de oogen der men9chen, vergoeding
kon verschaffen voor het spel, dat hij een
maal zoo ondoordacht met haar gespeeld
had maar bij vroeg zich zelf af of zij mis
schien niet meer bevrediging en geluk zou
vinden aan de zijde van hem, dien zij lief
die konden bestaan, maar nooit tot
stand komen.
Moet ge een dier doen l ij d e n, maak
zijn lijden zoo gering mogelijk;
moet ge een dier doen sterven, maak
zijn einde s n e 1.
Tegenwoordig kan men dat, gelukkig,
zoo niet meer zien, omdat in alle plaat
sen waar de beschaving is doorgedron
gen, het slachten met open deuren ver
boden is-; maar er zijn toch nog altijd
plaatsen waar men het kan bijwonen,
hoe een einde gemaakt wordt aan het
leven der koeien. Een beschrijving hier
van zullen we achterwege latenmaar
vast staat het, dat een zekere stoot
het sterven korter zou doen duren dan
het vaak n u het geval is. Welnu, zoo'n
zekere stoot kan verkregen worden
door een slachtmaskerdat is een
voorwerp van leer, hetwelk om den kop
gaat van bet dier dat geslacht worden
moet, en boven aan voorzien is van eene
metalen pen, zóódanig aangebracht dat
één slag met een hamer daarop vol
doende is om het beest bewusteloos te
doen neervallen. Hoe goed zulk een
werktuig ook zij, toch wordt het niet
dan hij zeer zeldzame uitzonderingen
gebruikt. We hebben het altijd zonder
slachtmasker gedaanwe kunnen het
nu nog wel zonder zoo'n dinghet zou
er veel van hebben, of we ons vak niet
meer verstondenzoo spreken de slach
ters vaak, en ze laten het bij het oude
blijven.
Nu kunnen de kosten van zoo'n mas
ker wel eenig bezwaar opleveren, want
zoo'n werktuig kost ongeveer vijftig
gulden. Maar de kosten alleen zijn
de oorzaak nietimmers waren het al
leen de kosten die de invoering van iets
nieuws konden tegenhouden, dan zouden
bijv. schokbrekers voor de paar
den meer algemeen gebruikt worden. Die
kosten maar weinig en doen veel nuten
toch worden ze nog maar door weinig ge
bezigd.
Misschien kan een korte mededeeling
van het doel en de inrichting er van,
de aandacht van belanghebbenden er op
vestigen.
had, al veroordeelde de wereld die liefde dan
ook, dan in het voortslepen van bet liefde—
looze, koude leven-, welks jak baar zoo zwaar
op de schouders woog. Meta zelf gaf zich
slechts aan de macht van het oogenblik over,
zij bekommerde zich niet om Blanche's in
trigues zij bad een onbestemd verlangen
dat de toestand blijven mocht zooals hij was,
zij bezat de gelukkige gaaf niet na te den
ken wanneer zij niet wilde, en daarvan be
diende zij zich ook nu.
Op zekeren dag hadden Mevronw v. Wiel-
heim, Blanche en Francis bij Kerkwijk ge
dineerd. Na bet eten gevoolde de onde dame
zich onwel en zij verzocht haar schoonzoon
haar t'huis te brengen. Wonter wilde het
rijtuig laten inspannen, maar mevronw v.
Wielheim beweerde dat alleeD een wandeling
in de open lucht haar kon herstellen. Stal-
lenberg sloeg voor haar te vergezellen, maar
Kerkwijk was te beleefd het aanbod aan te
nemen en verzocht hem de dames gezelschap
te honden tot zijo terugkomst. Toen zij ver
trokken waren kreeg Blanche plotseling het
idee Miss Harvey eenige inlichtingen omtrent
